Śpij w pokoju wiecznym Paweł.

Musiałem tę tragedię przeżyć i przyzwyczaić się do tego co się stało. Dzisiaj chciałbym napisać trochę o moim bliskim znajomym który zginął pod Smoleńskiem. Chodzi mi o Pawła Wypycha.

Ukończył studia w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji oraz na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był także absolwentem studiów podyplomowych z zakresu organizacji pomocy społecznej na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW oraz z zakresu zarządzania w administracji publicznej w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego.

W latach 1987–1999 był instruktorem harcerskim, ostatnio w stopniu harcmistrza w Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.

Od 1990 do 2003 pełnił mandat radnego warszawskich dzielnic. W latach 1996–1999 był asystentem w Zakładzie Kryminologii Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, następnie dyrektorem Warszawskiego Centrum Pomocy Rodziny, a od 2002 dyrektorem Biura Polityki Społecznej Urzędu m.st. Warszawy.

Od 30 listopada 2005 do 7 sierpnia 2006 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, będąc Pełnomocnikiem Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych. Od 7 lutego 2007 do 1 czerwca 2007 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, następnie do 26 listopada 2007 był prezesem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (z rekomendacji PiS).

11 grudnia 2007 został doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. pracy i polityki społecznej, a 30 kwietnia 2009 sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta ds. społecznych.

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie samolotu prezydenckiego nad Smoleńskiem. (źródło. Wikipedia)

Znaliśmy się od czerwca 1994r. kiedy on i ja zostaliśmy radnymi tej samej dzielnicy. Fakt, że ja z Komitetu "Prawica Razem" a on z Unii Demokratycznej nie przeszkodził nam w pracy codziennej na rzecz naszej dzielnicy. Zawsze był człowiekiem dla którego najważniejsze było dobro człowieka, dobro "małej Ojczyzny" czyli dzielnicy a później Warszawy oraz dobro Ojczyzny. Odszedł człowiek z wielkim poczuciem bycia Polakiem i działający dla dobra Polski.

Fakt, że w niektórych szczegółach się nie zgadzaliśmy nie stanowił przeszkody aby wspólnie działać na rzecz skanalizowania ulic, budowy Domu Pomocy na Saskiej Kępie i wielu jeszcze innych rzeczach.

Cześć jego pamięci.

PS. Przepraszam za tak chaotycznie napisane zdania ale jeszcze nie do końca przyswoiłem sobie że Pawła już nie ma wśród nas.