Solidarność Walcząca - Oddział Warszawa

Logo: 

Ze strony:

"Solidarność Walcząca była w latach 1982 1990 konspiracyjną organizacją, która czynnie walczyła z komunistycznym r...,,Solidarność Walcząca'' była w latach 1982-1990 konspiracyjną organizacją, która czynnie walczyła z komunistycznym reżymem o niepodległość Polski.

Solidarność Walczącą utworzyło w początkach czerwca 1982 r. grono działaczy Regionalnego Komitetu Strajkowego NSZZ "Solidarność" Dolny Śląsk, skupionych wokół szefa pionu propagandy RKS Kornela Morawieckiego. Podstawową przyczyną nieporozumień i ostatecznego rozłamu w RKS było narastające od kilku miesięcy rozczarowanie części działaczy polityką prowadzoną przez kierownictwo RKS, skupione wokół Władysława Frasyniuka. Do podstawowych kwestii spornych należały: zmiana stanowiska przywódcy RKS w kwestii powołania scentralizowanego kierownictwa podziemia (Ogólnopolski Komitet Oporu), jego sprzeciw wobec organizacji manifestacji ulicznych oraz przywiązanie do koncepcji regularnego wywoływania krótkotrwałych strajków, destrukcyjnie wpływających na zakładowe struktury związkowe. Z dużą niechęcią przyszłe środowisko SW odniosło się również do ugodowych tez Prymasowskiej Rady Społecznej z kwietnia 1982 r., akceptowanych przez główny nurt solidarnościowej konspiracji. (...)

Na terenie Warszawy istniało kilka autonomicznych grup Solidarności Walczącej. Nie stworzyły one jednolitej, zwartej struktury organizacyjnej. Działały samodzielnie. Brak systematycznej łączności pomiędzy poszczególnymi ogniwami wpłynął na osłabienie siły SW w Warszawie. Zarysowały się wyraźne różnice w ocenie sytuacji politycznej oraz celów i metod dalszej walki. Ścierały się dwa bardzo wyraźne nurty. Z jednej strony środowisko skupione wokół działaczy z Łomianek (Alternatywa), propagujące radykalne metody działania, konsekwentnie dążące do obalenia komunizmu, układu zawartego w Magdalence, przywrócenia Polsce pełnej niepodległości i osądzenia zbrodniarzy komunistycznych. Z drugiej strony znajdowała się ugodowa, prowałęsowska grupa "Horyzontu" propagująca pozytywistyczne dreptanie w miejscu. Tak drastyczne rozbieżności w poglądach nie doprowadziły do wyłonienia wspólnego, wyrazistego kierownictwa oraz nawiązania ścisłej współpracy między poszczególnymi grupami."