Czy członkowie KPP byli zdrajcami? (Świt)

Komunistyczna Partia Polski (1918-1938) z całą pewnością była wroga odradzającemu się państwu polskiemu. Wroga nie co do szczegółów, ale co do zasady. Chciała to państwo, z obcą pomocą, po prostu zlikwidować. Świadczy o tym cała jej działalność, program i praktyka działania. Wystarczy sięgnąć do materiałów źródłowych. Lub zobaczyć co robili komuniści "polscy" w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Fragmenty progamu KPP (wklejone z Wikipediii z powodu mojego lenistwa, ale są oczywiście inne źródła :-) ):

• zrzeczenie się Górnego Śląska i Pomorza Nadwiślańskiego na rzecz Niemiec, które miały w wyniku rewolucji listopadowej (1918) przekształcić się w republikę sowiecką;
• zrzeczenie się terenów etnicznie mieszanych byłej Rzeczypospolitej Obojga Narodów na wschód od tak zwanej linii Curzona na rzecz Rosji Radzieckiej i podporządkowanych jej satelickich BSRR i USRR, ewentualnie efemerycznych tworów powołanych przez bolszewików (Litewsko-Białoruska Socjalistyczna Republika Rad);
• utworzenie Polskiej Republiki Rad w granicach Kongresówki i Galicji Zachodniej w ramach europejskiego związku republik sowieckich.

Nic zatem dziwnego, że sądy Rzeczypospolitej traktowały komunistów jako zdrajców, którymi w istocie byli, o czym można się było przekować w praktyce zarówno w 1920 jak i po 17 września 1939. KPP była organizacją dywersyjną wrogiego nam mocartwa.

W lipcu 1933 w  Łucku oskarżono 57 osób o „wejście w porozumienie z innymi osobami w celu pozbawienia państwa polskiego niepodległego bytu lub oderwania części jego obszaru” (art. 97 §1 w związku z art. 93 §1 ówczesnego kodeksu karnego).  W wyniku procesu skazano, m. in., Ozjasza Szechtera na 8 lat więzienia. 

Na koniec wklejam "Balladę wrześniową" Jacka Kaczmarskiego, którego dziadek też był  (podobnie jak ojciec Adama Michnika) przedwojennym komunistą.