Jeśli tak

 Wyjątkowa uchwała - poparły ją wszystkie kluby

Sejmowa afera o "wdzięczność dla rządu Mazowieckiego"

Poszło o Mazowieckiego. "Nikt mnie nie zmusi, bym to poparł!"

się rzeczy mają, to

Prawo i Sprawiedliwość właśnie straciło mój głos.

EDIT:

Jak to się ma Państwo z PiS'u do tych słów? 

(...) Łączy nas przekonanie, że nasze państwo musi być rozumiane także jako jakość moralna, mieć mocne podstawy etyczne. Wymaga to zarówno uczciwego rozliczenia komunistycznej przeszłości, jak i oczyszczenia życia zbiorowego w Rzeczypospolitej z wynaturzeń towarzyszących zmianom systemowym po 1989 r.

Nie da się zbudować demokratycznej Polski ze sprawnie działającą gospodarką rynkową bez zdecydowanego przezwyciężenia komunistycznej przeszłości. Niepodległa Polska po 1989 r. powinna być
kontynuatorką II Rzeczypospolitej, a nie PRL. Dlatego niezmiennie głosimy potrzebę dekomunizacji, czyli zniesienia faktycznych przywilejów byłej komunistycznej nomenklatury i likwidacji nieformalnych sieci społecznych stworzonych w III RP przez osoby, które były związane z aparatem PZPR i podporządkowanymi jej służbami specjalnymi, o wiadomych powiązaniach zagranicznych. Opowiadamy się także za lustracją, rozumianą jako ujawnienie ewentualnych powiązań z owymi służbami osób odgrywających istotną rolę w życiu społecznym i publicznym wolnej Polski. (...)

Wychodząc z założenia, że szanse Polski są trwonione przez panujący w III RP system społeczny, postawiliśmy sobie zadanie polityki odpowiedzialnej i aktywnej. (...)

Mówimy jednak głośno i dobitnie, że w III RP doszło do wielu patologii i zmarnowania szans szybszej modernizacji Polski. Było tak dlatego, że w polityce przeważnie zwyciężała swoista wizja Polski liberalnej – państwa, w którym możliwości i wola działania władzy na rzecz narodowej spójności są bardzo ograniczone. Oceniając krytycznie wizję Polski liberalnej, mamy na myśli specyfi czną wersję liberalizmu, jaka w mijającym dwudziestoleciu doszła do głosu w naszym kraju – wersję skarlałą, służącą uzasadnieniu i utrwaleniu postkomunistycznego kierunku transformacji oraz osłabianiu państwa. Nie odrzucamy myśli liberalnej jako takiej. To, co jest w niej racjonalne – co dotyczy wolności jednostki i jej ochrony przed samowolą władzy, równości wobec prawa, swobody działalności gospodarczej i odpowiedzialnej przedsiębiorczości,
państwa silnego praworządnością – przyjmujemy jako oczywisty składnik nowoczesnej konstrukcji władzy i społeczeństwa. Odrzucamy jedynie to, co jest ideologicznym wynaturzeniem, a zwłaszcza to, co służy
uzasadnieniu postkomunistycznego stanu nierówności oraz blokowaniu nowoczesnego rozwoju Narodu i społeczeństwa obywatelskiego.

Ta swoista wizja Polski liberalnej okazała się atrakcyjna dla tych grup społecznych, których interesy wyznaczały kierunek zmian po 1989 r. Pierwsza to ludzie wywodzący się z komunistycznej nomenklatury
i służb specjalnych PRL, którzy byli zainteresowani utrzymaniem, a nawet umocnieniem swojej uprzywilejowanej pozycji w formach dostosowanych do nowych warunków. Silne państwo, kierujące się kategoriami etycznymi i dbające o sprawiedliwy kształt transformacji, uniemożliwiłoby tej grupie przejęcie części majątku narodowego, zdobycie dominującej pozycji w gospodarce oraz uzyskanie wpływu na politykę i instytucje państwa, a także wyegzekwowałoby odpowiedzialność prawną za niegodziwości PRL. Druga grupa to ci przedstawiciele środowisk działających w latach 80. poza PZPR, którzy zostali dokooptowani do kręgu benefi cjentów transformacji. Przechodząc na stronę postkomunistyczną, porzucali oni głoszone do niedawna przekonania, często związane z ideałami Solidarności. Wizja Polski liberalnej, dezintegrująca społeczeństwo w wielu wymiarach, mogła przez wiele lat funkcjonować w świadomości społecznej jako w istocie jedyny, niemający poważnej alternatywy klucz do rozumienia sytuacji i przyszłości naszego kraju. Było tak dlatego, że stała się ona wspólnym ideowym mianownikiem grup interesu ideologicznego, politycznego lub ekonomicznego wywodzących się z jednej strony z komunistycznego układu władzy, a z drugiej strony – z lewicowo-laickiej części dawnej opozycji demokratycznej. Wymienione tu środowiska – choć w różnych proporcjach – dzieliły się władzą ekonomiczną i medialną, pozwalającą na intensywne lansowanie wizji Polski liberalnej i jej bohaterów oraz marginalizowanie czy wręcz dyskredytowanie ugrupowań i osób odwołujących się do koncepcji Polski solidarnej i do konserwatywnych wartości. Wraz z faktycznym zaniechaniem uczciwego rozrachunku z komunistyczną przeszłością, praktykowanym sposobem prywatyzacji i poddaniem polityki, w tym ustawodawstwa, wpływom lobbystycznym tworzyło to warunki sprzyjające okrzepnięciu postkomunistycznego systemu społecznego.

Program Prawa i Sprawiedliwości 2009

EDIT:

GŁOSOWANIE Nr 10 - POSIEDZENIE 49.
Dnia 10-09-2009 Godz. 21:29

Pkt 24. porz. dzien. Pierwsze czytanie poselskiego projektu uchwały w sprawie 20. rocznicy utworzenia pierwszego niekomunistycznego rządu - Premiera Tadeusza Mazowieckiego
orka.sejm.gov.pl/Glos6.nsf/nazwa/49_10/$file/glos_49_10.pdf