Czy przetrwamy jako Naród czy nie?

Korzystając z chwili przerwy nad dyskusjami bierzącymi chciałbym przedstawić Wam tekst napisany w 1906r. przez dr. Eugeniusza Romera w książce "Polska obrazy i opisy" i zadać Wam pytanie, na ile według Was jest on aktualny a na ile niestety już nie. Dodatkowo jest to jakby odpowiedź na wiele pytań zadawanych na tym formu, dlaczego akurat te a nie inne rzeczy są niszczone tzn. opieka zdrowotna, szkolnictwo, stocznie itd. A więc zaczynamy. "Naród, spokojny o swój byt polityczny, może spokojnie też badać ludoznastwo swoje ze strony czysto naukowej, ale plemiona, wyzute z samoistności, wystawiane na nieustanną groźbę pognębienia i zatraty, gdy się zastanawiają nad naturą i warunkami bytu swego skupienia narodowego, muszą do badań takich koniecznie mieszać pytania praktyczne; gdy bowiem mowa jest o właściwościach i odrębnościach narodowych, nasuwa się im bez ustanku pytanie: być, albo nie być? Czy te zagrożone włąściwości i odrębności utrzymają się, czy też skazane są na zagładę? Nie trzeba nawet się dziwić, jeżeli te pytania praktycznie więcej uwagi od teoretycznych zajmują, inaczej być nie może. Więc też i my, kończąc pobieżny rzut oka na ludoznastwo polskiem nie możemy nie zatrzymać się nad najżywotniejszymi pytaniami, dotyczącymi utrzymania nadal plemiennej odrębności naszej. Dajemy głos dwom niepospolitym znawcom ziemi i duszy naszej: Nałkowskiemu i Sienkiewiczowi. Pierwszy, zamykając geograficzny obraz Polski tak prawi: "Nacisk germański zaciężył dziś jak miecz Brennusa, na szali losów naszych i wywołał obawy o utrzymanie naszego bytu narodowego. Obawy te wyraziły się nawet w programie możliwego odstychnięcia się od Zachodu i zasklepienia w "swojskości .." Ale losy umieściły nas na równinie, zasklepienie się więc zgotowałoby nam rychłą zgubę. Chcąc mieć szansę zwycięstwa, musimy walczyć o byt na polu otwertem; musimy z jednej strony przyswajać sobie zdobycze wiedzy zachodniej bezustannie i szybko, tym bowiem tylko sposobem będziemy w posiadaniu odpowiednich narzędzi walki, oraz będziemy w stanie utrzymać przy sobie najlepsze, najwyższe duchowo jednostki narodu, które, w razie przeciwnym, czyjąc się obcemi, nierozumianemi, nieocenionemi wśród swego otoczenia, porzucałyby swoją narodowość dla innej, o wyższej kulturze, a tym sposobem naród nasz ulegałby wciąż ujemnemu wybrakowywaniu i stałby się w końcu przedmiotem ogólnego lekceważenia i pogardy. Z drugiej strony musimy się starać tak przez rozwijanie uczuć, jakoteż przez podnoszenie dobrobytu o wzmożenie żywotności. Pamiętajmy, że to jest jedynym środkiem utrzymania bytu naszego, bo na równinach, pozbawionych granic naturalnych, tylko wytrwała praca wykreśla granice etnograficzne". H. Sienkiewicz tak mówi: "Nie wynaradawia się narodu z takż przeszłością, mającego tak niezmierne przywiązanie do swej narodowości i tak uświadamiającego w szerokich warstwach swą odrębność, jak polski. Niech nas pouczy historya, że gdy chodzi o wynaradawianie nawet mniej lub wcale nieuświadomionych narodów, to jedna jakaś stara, odgrzebana pieśń, jedna legenda, jedno odezwanie się poety wystarcza, aby w ciągu roku popsuć robotę całych długich stuleci. Wynaradawianie, jako z góry powzięta myśl polityczna, to tylko strata czasu, stata ogromnych zapasów energii i pogłębianie przepaści, dzielącej narodowości, skazane na symbiozę. My, co żyjemy w trudniejszych od Niemców warunkach, co możemy liczyć tylko na własne siły, których nikt nie wspomaga, nie podpiera, wyrobimy w sobie większą tęgość duchową i większą dzielność fizyczną i to będzie jedyny wynik atypolskiej roboty. Zresztą jeśli chodzi o wynaradawianie Polaków, chwila dziejowa została jak najfatalniej wybrana. Dla każdych trzeźwo patrzących oczu naród polski znajduje się obecnie, że się tak wyrażę, w stanie renesansu. Nie mówiąc już o niezwykłej mnożności szczepu, nie mówiąc o tem, że szczep ów dostarcza, nawet wedle zdania nieprzyjaciół, najdzielniejszych niemal żołnierzy tym armiom, w których zmuszony jest służyć - rozbudzony został do najwyższego stopnia duch polski, rozbudzona świadomość narodowa w szerokich masach, zarówno w Prusach jak i wszędzie; zdwojona energia polska, zdwojona gospodarność i pracowitość. Imiona polskie wysuwają się między przednie szeregi na wszytkich polach działalności kulturalnej. Ludność polska jest jeśli nie więcej, to nie mniej moralna niż każda inna, a trzeźwością i skrzętnym dorobkiem dorównywa wszystkim sąsiednim. Nie są to złudzenia, bo mógłbym się w tym względzie powołać na niepodejrzane żadną miarą świadectwa niemieckie i rosyjskie. A JEŚLI TAK JEST, TO USIŁOWAĆ WYNARODOWIĆ NARÓD W TAKIM STANIE DUCHA I W TAKIEJ WŁAŚNIE JEGO DZIEJOWEJ CHWILI JEST PRZESIĘWZIĘCIEM NIE TYLKO BEZOWOCNYM, ALE WPROST NIEDORZECZNEM. Nie groźne więc są nam wrogie dla nas zakusy. Chodzi tylko o to, byśmy znaleźli w sobie potrzebną wytrawłość, a gdy ją znajdziem, resztę możemy pozostawić Bogu i czasowi." Grafika do artykułu wzięta ze strony: http://wierni-ojczyznie.pl