Schadenfreude zamiast cudu

Cieszmy się mości panowie. Europa tonie,a Polska, według naszych szacunków, wyjdzie na lekkie zero, ponieważ wybrała własną drogę. Literalnie tak powiedział Vincent Rostowski, „na lekkie zero”, sprawdziłem w stenogramie sejmowym. W ten właśnie sposób minister pociesza Polaków w czasach kryzysu finansowego. Najbardziej zaś powinniśmy się cieszyć, powiada strażnik naszej kasy, że Niemcy są w gorszej sytuacji, a to jest naród najbardziej odpowiedzialny fiskalnie – z czego jasno widać, że wypadamy nadspodziewanie dobrze. W domyśle - no bo niby czego można się było spodziewać od wyrobników od wieków praktykujących polnische wirtschaft, czyli synonim gospodarczego bezhołowia. Tymczasem, proszę, mówi Rostowski, jaki psikus sprawiliśmy wszystkim tym czarnowidzom z opozycji – Niemcy są poniżej kreski deficytu, a my wyjdziemy na lekkie zero. Wniosek aż bije w oczy – po rządami Platformy jesteśmy bardziej odpowiedzialni niż Niemcy, oto jak zmieniają się na naszych oczach charaktery narodów. Po czym już w następnym zdaniu oznajmia tajemniczo, że gdyby prognozy Niemców z końca roku się sprawdziły, to my mielibyśmy znacznie lepsze wyniki. No, ale skoro oni są teraz tacy mało zdyscyplinowani, to pewnie się ich prognozy nie sprawdzą, a my nie będziemy mieli lepszych wyników. Ja oczywiście sobie trochę dworuję z tego pragnienia rządu, żebyśmy odczuwali satysfakcję z tego, że inni mają gorzej, skoro nie możemy się cieszyć, że mamy dobrze. Tylko że z tym porównaniem deficytów, polskiego i niemieckiego, to jest podobnie jak z niegdysiejszym sławieniem wyższości gospodarki socjalistycznej. Pamiętam takie sztuki, jak to zestawiano wzrost produkcji stali w jakimś państewku, gdzie wybudowano drugą hutę i w związku z tym wzrost wyniósł sto procent i zestawiano z przeraźliwie siermiężnym wzrostem o dwa procent w USA. Dlatego myślę sobie, że i Niemcy jakoś przeboleją ten swój gorszy wynik i nie zechcą się zamienić z nami na deficyty ani wzrosty. W stenogramie z piątkowych obrad Sejmu wyczytałem, że w trakcie wystąpienia prezydenta w Sejmie z ław poselskich w pewnym momencie ktoś zakrzyknął : Kabaret ! Ten ktoś to oczywiście poseł Niesiołowski. Piszę, że to oczywiste, bo jak wiadomo, niczego innego spodziewać się nie można od tego „parlamentarzysty” w stosunku do prezydenta. Chodzi jednak o to, że recenzuje w ten sposób nie tylko swoich politycznych wrogów, ale wszystkich, którzy mają odmienny pogląd na antykryzysowe poczynania rządu, czy ich brak. I to dotyczy fachowców od gospodarki i ekonomii nie gorszych od Rostowskiego. Oto co prawi nam na temat zamierzanych przez rząd cięć budżetowych profesor Stanisław Gomułka :„To jest działanie na zasadzie przelewania z pustego w próżne, ale na krótką metę może pozwolić zbilansować budżet (...)Uważam, że zwiększenie deficytu to jedyne wyjście z sytuacji. Podejrzewam, że w lipcu, gdy rząd będzie ogłaszał plany nowelizacji budżetu, taka propozycja padnie”. W tym samym artykule w „ Polska the Times” pisze się, że na pierwszy ogień pójdzie podwyżka akcyzy - drżyjcie palacze i trunkowi. I to już naprawdę będzie kabaret, bo oni wówczas będą mogli rządowi zaśpiewać znany skądinąd refren - „miał być raj, miał być cud i ćwiartka na popicie”. No więc generalnie wysnuwam z tego wszystkiego wniosek taki, że za kilkanaście lat raczej nie będzie się czytało o ministrze Rostowskim w podręcznikach ekonomii, a jeśli już, to raczej ze zgrozą niż podziwem. Takie mam zresztą dziwne przeczucie, że więcej będzie się o nim mówiło w kabaretach niż czytało w książkach. http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter6.nsf/main?OpenForm http://www.polskatimes.pl/dziennikbaltycki/stronaglowna/120706,ciecia-budzetu-trafia-kazdego-polaka,id,t.html