Jak długo na Wawelu...

Szacowne mury, krużganki, królewskie grobowce i historyczne komnaty wawelskie mają dodać powagi i wielkości planowanym na 4 czerwca uroczystościom. Obecność Lecha Wałęsy ma utożsamiać 10 milionową „Solidarność”, pod nieobecność zwykłych stoczniowców, którzy po raz kolejny w historii zdegradowani zostali do miana zwykłych warchołów i zadymiarzy. Znowu nasz noblista będzie mógł się poczuć tak jakby on sam, „tymi ręcami”, ewentualnie z pomocą żony Danuty, obalił światowy komunizm. Splendoru i prestiżu obchodom ma dodać obecność Kanclerz Niemiec, Angeli Merkel. Warto w tym miejscu przypomnieć historykowi z wykształcenia, Donaldowi Tuskowi, że Wawel skrywa w swojej, nie tak odległej historii również wydarzenia wstydliwe i haniebne, do tego stopnia, że mało, kto do nich wraca i lepiej, aby rozciągnął się nad nimi mrok zapomnienia. To właśnie w tym historycznym miejscu dokonał się jedyny akt polskiej, zbiorowej kolaboracji w czasie II wojny światowej. Niekwestionowany autorytet wśród górali, ich przywódca i szef Stronnictwa Ludowego w Nowym Targu, Wacek Krzeptowski, złożył zupełnie dobrowolnie hołd rezydującemu na Wawelu, Hansowi Frankowi, inicjując w ten sposób powstanie Goralenvolk. Chodziło mu o utworzenie samodzielnego państwa czy księstwa góralskiego. Zmanipulowany przez doktora praw i popularną wówczas w Zakopanem postać, Henryka Szatkowskiego, ponoć rezydenta abwery, Krzeptowski uwierzył, że pochodzi od Ostrogotów, których wchłonęła słowiańska dzicz. Nasuwa się tu analogia z Wałęsą, czującym się potomkiem rzymskiego cesarza Walensa. Zakopane zamknięto dla Polaków, a przebywający tu Niemcy czuli się bezpiecznie jak w samym Berlinie. Megaloman Krzeptowski uwierzył w swoją wielkość oraz w to, że historia zatrzymała się w miejscu, powierzając mu złotą ciupagę. 20 stycznia 1945 roku niedoszły Ostrogota został powieszony za zdradę przez oddział AK „Kurniawa”. Mam nadzieję, że z czasem 4 czerwca 2009 roku uczczony na Wawelu, to będzie dzień, który ulegnie zapomnieniu, jako niechlubny czyn małego człowieczka będącego jakimś tragicznym zrządzeniem losu premierem, dzielącego naród dla małej, żałosnej i doraźnej politycznej gierki. Jedyna rocznica, którą warto czcić to 31 sierpień 1981 r., jako datę powstania 10 milionowego, spontanicznego i bezprecedensowego w skali światowej ruchu wolnościowego. To co było potem to ciąg zdarzeń mających na celu pacyfikacje tego ruchu, wymanewrowanie Polaków i powołaniu pseudo-elit.