Kobiety bohaterki, Zofia Kossak Szczucka s.v. Szatkowska,

                         Zofia Kossak Szczucka s.v. Szatkowska, Czterdzieści jeden lat temu, w dniu 9 kwietnia 1968 roku zmarła w Bielsku Białej, jedna z najwybitniejszych kobiet ostatnich wieków na Świecie. Pani Zofia de domo Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Zygmuntowa Kossak Szczucka Szatkowska.

Pochodziła ze sławnego rodu Kossaków. Była córką Tadeusza Kossaka, brata bliźniaczego malarza Wojciecha i wnuczką słynnego Juliusza Kossaka herbu Kos. O swoim rodzie napisze później "Kossakowie orzą, sieją, chodzą na wojnę i piszą”.

 Ród Kossaków, bierze swoj początek, pierwsze zapisy w XVI wieku. Ciekawostką dla genealogów będzie informacja, że synowie Juliusza, bliźniacy;Tadeusz i Wojciech urodzili sie w innych latach.W sylwestra 1856 urodził się Wojciech, kilkanaście minut później, w Nowym Roku 1857 przyszedł na świat Tadeusz. Zofia Kossak urodziła się 10 sierpnia 1889 roku w Kośminie, na Lubelszczyźnie. W latach 1912- 13 studiowała jak przyszło na wnuczkę słynnego artysty; malarstwo.W latach 1913 -1914 w Ecole des Bcaux Arts w Genewie. W 1915 roku wyszła za maż za Stefana Szczuckiego. Po wyjściu za mąż zamieszkała wraz z mężem w jego majatku na Wołyniu. Była świadkiem rewolucji bolszewickiej, ukraińskich mordów na Polakach.Wraz z Matką ucieka z płonącego Wołynia w przebraniu chłopki.

Pięknie to później opisze w swej pierwszej książce "Pożoga" Wydana w Krakowie w 1922 roku, Sukces " Pożogi" zadecydował, ze została pisarką na miarę Henryka Sienkiewicza. W tym czasie umiera jej pierwszy mąż. Zostaje bez środków do życia z dwójką dzieci. Mieszka wraz dziećmi i rodzicami w majatku Górki Wielkie na Śląsku Cieszyńskim. W Górkach Wielkich, odnajduję ja dawny znajomy absztyfikant, oficer Wojska Polskiego, Zygmunt Szatkowski, którego wcześniejsze propozycje małżeńskie odrzuca. Teraz przyjmuje. Z tego związku rodzi sie dwoje dzieci. Udaje sie do ziemi Świętej, by zrealizować swe marzenia i opisać wyprawy Krzyżowe. Robi to cudownie w "Krzyżowcach" Juz przed II Wojna Światową, Zofia Kossak Szatkowska staje się sławna pisarką. Potrafi napisać tuż przed wybuchem wojny w 1939 roku "Dobra literatura to ta, która ukazuje nieskończoność i wielkość wszechświata. Sens życia, celowość życia, która pobudza do walki ze złem, do przeciwstawiania się złu, która głosi wiarę w zwycięstwo dobra, żąda heroicznej, aktywnej postawy"

W czasie wojny, rzuca pisarstwo, zajmuje się sprawami społecznymi.Staje na czele Frontu Odrodzenia Polski, tajnej organizacji katolickiej Widząc tragiczną sytuacje ludności żydowskiej tworzy wraz z Wandą Krahelską-Filipowicz, Komitet Pomocy Społecznej dla Ludności Żydowskiej, pod konspiracyjną nazwą Konrada Żegoty; niedoszłego bohatera Adama Mickiewicza.

Kierowała nią chrześcijańska miłość bliźniego. Z narażeniem własnego zycia ratowała życie Żydom. Redaguje pismo "Polska Żyje". Za swą działalność aresztowana przez gestapo. Trafia do niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady. Konzentrationslager Auschwitz.Przebywa tam w latach 1943-44. Swój pobyt w hitlerowskim obozie zagłady, opisze przepięknie w "Otchłani" z niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady w Auschwitz, Więźniarka Pawiaku. Skazana śmierć mimo iż hitlerowcy nie wiedzą kogo skazali na śmierć. Dla niemieckich nazistów to nie miało i nie ma żądnego znaczenia. Uwolniona dzięki niepodległościowemu podziemiu, bierze czynny udział w Powstaniu Warszawskim.

Za uratowanie tysięcy Żydów, po wojnie w 1945 roku odznaczona "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata" przez Izraelski. Instytut Pamięci Narodowej Yad Vashem w Jerozolimie.

Posądzana o antysemityzm przez środowiska żydowskie / J. Berman / tylko dla tego , że była Polką, wyjeżdza z misją PCK do Londynu. W Polsce różne mniejszości, czujące swą siłę w dawnych partiach jak KPP, PPR, mogą oskarżać wszystkich o wszystko. Przez wiele lat wraz z mężem mieszka prowadząc gospodarstwo w Cornval. W 1957 wraca do kraju i ponownie zamieszkuje w Górkach Wielkich. Należała do Ordo Militaris et Hospitalis Sancti Lazari Hierosolymitani, Zakon Rycerzy i Szpitalników świętego Łazarza z Jerozolimy. Zmarła w dniu 9 kwietnia w 1968 r. w Bielsku Białej, pochowana na cmentarzu parafialnym w Górkach Wielkich. Była autorką katolicką więc nie kochana przez Polskę. Moim zdaniem nie kochana do dziś przez elity. Czczona przez Polańskich czytelników i Świat. Jest autorka kilkudziesięciu powieści. Na Zachodzie pisarka zaczęła odnosić prawdziwe triumfy. Jej książki trafiały na listy bestsellerów. „Bez oręża” podczas wojny znalazło się na czele Book of the Month książka miesiąca w Stanach Zjednoczonych.

W Anglii Zofia Kossak został przyjęta na prywatnej audiencji u królowej, na Afternoon Part w Windsorze. W Górkach Wielkich w 1968 zostało utworzone Muzeum jej imienia, a 1984 Towarzystwo im. Zofii Kossak