Palikot z Lublina

Jeszcze raz okazało się, że filozofia jest królową nauk, a nie zarządzanie, politologia czy jakiś inny marketing. Udowodnił to Janusz Palikot, który jest absolwentem tego kierunku i dokonał prawdziwego przełomu w dziedzinie finansowania partii politycznych. Jest to tym cenniejsze osiągnięcie, że zostało natychmiast przetestowane w życiu – sprawdziło się się wyborach 2005. A zatem żaden zasuszony w bibliotekach teoretyk nie ma tu nic do gadania, praktyka potwierdziła genialne przeczucie posła partii rządzącej. Przetoczyła się fala dyskusji o finansowaniu partii w naszych mediach, ale nikt z medialnych mądrali nie wpadł na rzecz najprostszą pod słońcem. Jak powszechnie wiadomo, genialne odkrycia mają to do siebie, że są proste jak zasada działania snopowiązałki. Dokonał tego niepozorny blondyn rodem z Biłgoraja, a przesłanie jego brzmi: PERSWAZJA GŁUPCZE ! Poseł PO wraz ze współpracownikami przekonał kilkunastu studentów, żeby poświęcili po dwadzieścia tysięcy (tak !) na finansowanie kampanii wyborczej. Tu mi naprawdę zaimponował, przyznam szczerze, bo sam byłem studentem i wielu znałem – nigdy nie obiło mi się nawet o uszy, żeby student dał choćby pięć złamanych groszy na czyjąś kampanię wyborczą albo na partię polityczną. To jest numer wart Nobla ze sztuki przekonywania, gdyby taka dziedzina była nagradzana. Gdzie są tacy studenci, zapytacie, i skąd mają takie pieniądze ? To proste, studenci zmotywowani argumentami posła przekonali swoich rodziców, żeby wyłożyli kasę na Palikota. Gdzie są tacy rodzice, zapytacie ? I tu jest pies pogrzebany – to wie tylko Platforma i dlatego pragnie znieść finansowanie partii z budżetu. W ten sposób straciły moc wszystkie pomówienia, że PO forsuje zakaz finansowania partii ze względów propagandowych. Platforma ma po prostu pomysł na życie, dzięki któremu może sobie na taką ustawę pozwolić. Przypomniały mi się od razu czasy, gdy młody Winston Churchill w początkach ubiegłego stulecia stawał przed jakimś pubem i przy prowizorycznej mównicy, naprędce skleconej ze skrzynek po piwie, przekonywał do siebie angielskich mieszczuchów. Od razu odezwali się oczywiście zawistnicy, że to przekręt wyborczy, że to grubymi nićmi szyte,zwyczajny polski kocioł ! A ja wam mówię, że zawistnicy zginą gdzieś w pomroce dziejowej, a potomność zapamięta i będzie sławić Palikota z Lublina – tak jak Talesa z Miletu, Janka z Czarnkowa i wielu innych starodawnych myślicieli.