Likwidacja Getta w Lublinie, Akcja "Reinhard"

 

W tym dniu rozpoczęto likwidację Getta w Lublinie. Więźniów pochochodzenia, polskiego, żydowskiego i innych narodowości zamieszkujących na terenie dystryktu lubelskiego zaczęto wywozić do obozów masowej zagłady.

 

Przed wojną na terenie województwa lubelskiego mieszkało około 320 000 Żydów, co stanowiło około 12 % ogółu mieszkańców Lubelszczyzny.Były miasteczka wsie na terenie Lubelszczyzny gdzie Żydzi stanowili wiekszość: Łaszczów 97 %, Izbica 92 %,Międzyrzec Podlaski 75 %, Rejowiec 72 %. Ludność żydowska zamieszkująca Lubelszczyznę, nie asymilowała się, nie chciała się asymilować z ludnością miejscową, Polakami, Ukraińcami, Białorusinami.

 

      Najlepszym faktem braku chęci asymilacji z ludnością miejscową i brania odpowiedzialności za Polskę był fakt, że 1931 roku na 35 000 mieszkańców żydowskich tylko około tysiąca deklarowało używanie języka polskiego jako codziennego, używanego w domu. Żydzi na Lubelszczyźnie i na kresach przeważnie używali języka Idysz.

 

Po 17 września, kiedy bolszewicy napadli na Polskę,dokonując IV rozbioru Polski. Wkraczający  do Lublina bolszewicy, byli mile witani przez społeczność żydowską.

Większość, Żydów otumanionych przez bolszewicką propagandę i żydokomunę z KPP i PPR, witała bolszewików jako wyzwolicieli. Wiele Żydów z Lubelszczyzny zaczęło organizować komunistyczny ład, zakładać partie komunistyczne, organizować nowa władze , milicje. Dochodziło do samosądów, mordowano polską inteligencje, ziemian, oficerów , patriotów, bohaterów wojen o wyzwolenie Polski.

 

W marcu 1941 roku Niemcy utworzyli w Lublinie Getto na Podzamczu. Getto mieściło się w granicach od rogu Kowalskiej, przez Kowalską, Krawiecką wzdłuż bloku domów, przecinając wolne pole Siennej od Kalinowszczyzny aż do rogu Franciszkańskiej, następnie przez Unicką aż do rogu Lubartowskiej, Lubartowską aż do rogu Kowalskiej 3. Uwięzili tam ponad 34 000 Żydów. Aby zorganizować Getto na Starym Mieście, Niemcy wysiedlili z tej dzielnicy kilka tysiecy Polaków.

Ok. 7 000 Żydów przeniosło się do nowo powstałego getta na Majdanie Tatarskim.

Na terenie Lublina Niemcy stworzyli kilka obozów pracy przymusowej.

 

Pierwszy z nich powstał w listopadzie przy ul. Lipowej 7 z inicjatywy dowódcy SS i policji w Lublinie SS-Gruppenführera. Odilo Lotario Globocnika. Tenże SS-Gruppenführer  Odilo Lotario Globocnik, założył pierwszy obóz zagłady w Generalnym Gubernatorstwie w Bełżcu. Jest odpowiedzialny za wymordowanie półtora miliona Żydów, Polaków, Rosjan, Francuzów.

W maju 1940 roku powstał drugi duży obóz pracy przymusowej na terenie dawnego lotniska Lubelskiej Wytwórni Samolotów Plage-Laśkiewicz przy ul. Chełmskiej. Obóz na tzw. Flugplatzu stał się z czasem największym podobozem obozu koncentracyjnego na Majdanku, do budowy którego jesienią 1941 roku skierowano kilkuset jeńców polskich żydowskiego pochodzenia.

 

Mniejsze obozy pracy przymusowej funkcjonowały przy ul. Probostwo 6, ul. Browarnej 2, ul. Ogrodowej 4, na Czechowie i na Wieniawie przy ul. Ogródkowej 4.

Ponad 9000 Żydów wywieziono do Obozów zagłady. Ponad 9 000 Żydów zostało przesiedlonych do małych miasteczek położonych w powiecie lubelskim m. in. do Bełżyc, Bychawy, Parczewa, Lubartowa czy Żółkiewki.

 

Żydów przeznaczonych do wywiezienia pędzono na teren rzeźni pieszo ulicą Kalinowszczyzną pod eskortą niemieckiej policji porządkowej. Pomimo, że akcję tę przeprowadzano nocą, nie udało się utrzymać jej w tajemnicy. Zachowały się relacje zarówno Żydów ocalałych z getta, jak i Polaków obserwujących te wydarzenia z okien domów.Z tego miejsca w marcu 1942 roku hitlerowcy wywieźli do obozu śmierci w Bełżcu ponad 30 tysięcy lubelskich Żydów.

 

Getta żydowskie były przepełnione, głód choroby, dziesiątkowały Żydów. Niemcy taką sytuacje mieli we wszystkich Gettach i obozach. Hitler,człowiek zdegenerowany wojną, własną pozycją człowieka z lumpenproletariatu, syna być może  bękarta o którym mówiło się u podnóża Alp, gdzie się urodził po stronie Austriackiej, że w jego żyłach płynie 25% krwi żydowskiej wydał dyspozycje Heinrichowi  Himmlerowi Reichsführerowi-SS; szefowi Gestapo  GEheime STAatsPOlizei – Tajnej  Policji Państwowej. Dysponuję dokumentami, że w jego, Heinricha  Himmlera   płynęła krew  żydowska rozkaz  o ostatecznym rozwiązaniu problemu żydowskiego, mówiąc innymi słowy wymordowanie ich w licznych obozach zagłady. W samym dystrykcie lubelskim wymordowano około miliona Żydów. Kilkadziesiąt tysięcy Polaków.

 

Kolejnym etapem Zagłady było wyburzanie dzielnicy na Podzamczu mające na celu zniszczenie wszelkich śladów materialnej kultury pozostałej po społeczności żydowskiej Lublina. Z przestrzeni miasta zniknęły istniejące od wieków ulice i domy. Do wyburzania domów i niwelacji cmentarza żydowskiego pod budowę nowego stadionu sportowego (Kommando Sportplatz) zatrudniano żydowskich więźniów z obozu pracy przymusowej przy ul. Ogródkowej 4.
3 listopada 1943 roku jednostki SS i policji dokonały na Majdanku ostatniej wielkiej egzekucji ponad 18 000 Żydów. Zginęła wówczas większość żydowskich więźniów pracujących w obozach pracy w Lublinie. Zbrodnia ta przeprowadzona przy dźwiękach muzyki nosiła kryptonim „Aktion Ernetfest” Akcja Dożynki.
W dniach 3 i 4 listopada 1943 roku w dystrykcie lubelskim SS i Policja rozstrzelała ponad 42 000 Żydów (ok. 15 000 w obozie pracy w Poniatowej, ok. 13 000 w obozie pracy w Trawnikach.

Sposób rozwiązania  problemu żydowskiego omawiano na konferencji   w Berlinie w willi przy Großer Wannsee 56/58  W  wili przy Großer Wannsee podsumowane dotychczasowe sposoby z likwidacją Żydów i ustalono ilość Żydów do eksterminacji w Europie. Razem 11 milionów.