Ciszej (o polityce) nad tą trumną!

W kwestii, że pogrzeb jest przede wszystkim sprawą rodziny, spierać się chyba nie ma potrzeby. Na pierwszym miejscu w ceremonii pogrzebowej występuje przede wszystkim zmarły oraz jego rodzina. Jednak podczas dzisiejszego pogrzebu profesora Zbigniewa Religi nie wszyscy mieli to na uwadze; dla niektórych była to okazja do niegrzecznego zachowania. Zachowania wynikającego z uważanych przez niektórych za priorytety życia publicznego. Przemawiający nad trumną zawsze chcą coś przekazać słuchającym, to nie ulega wątpliwości i nie jest naganne. Przemowa taka zwykle zaczyna się od wymienienia „listy adresatów”, do której przede wszystkim ją kierujemy. A więc rodzina albo równolegle sam „zainteresowany”; w dalsze kolejności są inne osoby, niezależnie od umiejscowienia ich w jakiejkolwiek hierarchii. Tylko, że podczas pogrzebu profesora Religi wielu osobom pomylił się pogrzeb z wiecem, wiecem już niekoniecznie partyjnym, ale przynajmniej takim, podczas którego staramy się komuś przypodobać. Niektóre mowy zaczynały się bowiem od: Panie Prezydencie, Panie Premierze, Panie Marszałku … itd. a rodzina i sam profesor wymieniane były na dalszych miejscach. Nie zamierzam wymieniać personaliów, ani analizować, dlaczego ktoś zaczął tak jak zaczął, bo nie o to tutaj chodzi. Chodzi o to, żeby w przyszłości pamiętać, że w ceremonii pogrzebu najważniejsza jest rodzina, a później dopiero goście, jeśli otrzymali zaproszenie i przyzwolenie do udziału w ceremonii. P.S. Jeśli ktoś z komentujących zamierza wyliczać tutaj nazwiska, to uprzedzam, że nie warto.