Kublik łamane przez Olejnik

Wygląda na to, że sytuacja na odcinku ideologicznym w „Gazecie Wyborczej” jeszcze się pogorszyła od czasu, gdy Jarosław Kaczyński wytykał redakcji KPP-owskie korzenie. Szydło wyszło z worka wczoraj, przy okazji przesłuchiwania tegoż Kaczyńskiego przez bardzo zgrany tandem Kublik/Olejnik. Otóż przy okazji pytania o zbrodniczą koalicję PiS-u z SO i LPR-em nie omieszkał Kublik/Olejnik wytknąć tej ostatniej partii rzekomych nawiązań do przedwojennego faszyzmu. Mnie od razu się przypomniała wypowiedź prof. Ryszarda Szawłowskiego podczas obrad nad ustawą o IPN w 1998 roku. Stwierdził profesor wówczas, wyrażając dosyć powszechny pogląd, że to Komintern i sowieci określali przedwojenny ustrój w Polsce mianem faszyzmu. Poza tym, nadmienia Szawłowski, to komuniści w 1946 roku wydali dekret o faszyzacji życia państwowego w przedwojennej Polsce. Zatem, jeśli chodzi o sytuację w „GW”, to już jest kwestia nie tylko korzeni, bo od tych przecież można się ewentualnie odciąć. Można powiedzieć, że to już są odrosty Kominternu i poglądów bolszewickich ortodoksów, którzy rządzili u nas w roku 1946. Fraza „przedwojenny faszyzm ” powoduje u mnie tzw. mieszane uczucia i chociaż nie przepadam za Giertychem et consortes, to w tym przypadku czuję się w obowiązku ich nieco usprawiedliwić. Konkretnie mój problem polega na tym, że czuję dziwną sympatię do owego przedwojennego faszyzmu, gdy porównam go z powojennym socjalizmem w Polsce. Jest to bardzo niepokojący objaw, gdy się zważy, że przecież właśnie socjalizm był za pokojem, wolnością, równością, braterstwem i w ogóle za tym, żeby nam wszystkim się dobrze działo i żyło dostatniej. W odróżnieniu od przedwojennego faszyzmu, który założył obóz w Berezie Kartuskiej, gdzie natychmiast uwięził właśnie modelowych przedwojennych faszystów z ONR-u. Poza tym obóz ten upamiętnił się tym, że jeden z uwięzionych zmarł w nim na serce. Owszem, potem była wśród pensjonariuszy zdecydowana liczebna przewaga komunistów, ale moim zdaniem to wskazuje na genialna wręcz intuicję ówczesnych władz, w świetle doświadczeń jakie mamy z działalnością komunistów powojennych w Polsce. Kublik/ Olejnik nie sprecyzował niestety, jakie konkretnie okropieństwa powodują, że kiedy wspomni o dzisiejszym LPR, to natychmiast, jak diabeł z pudełka, wyskakuje mu faszyzm przedwojenny. Ja mam z tym trudność, bo gdy próbuję na swój własny, raczej prymitywny sposób dokonać porównania, to mi uparcie wychodzi, że dałbym się posiekać, żeby nie wrócił powojenny socjalizm. Natomiast nie odczuwam wielkich emocji, gdy myślę o ewentualnym powrocie Giertycha do władzy. No bo cóż wielkiego może się zdarzyć – wyjdzie tłum postępowej młodzieży i zaśpiewa, że „Giertych do wora, a wór do jeziora” i nikomu włos z głowy przy tym nie spadnie ? Cóż to za numer od czasu, gdy dowodzeni przez największego patriotę w historii polskiego socjalizmu wojacy, zmasakrowali robotników na pomoście w Gdyni Stoczni tylko za to, że szli do pracy jak co dzień ? Pokuszę się o analogię, co by zrobił człowiek honoru, gdyby wyszedł tłum faszystowskiej młodzieży i zaśpiewał mu „Kiszczak do wora, wór do jeziora „ ? Pytanie jest oczywiście retoryczne, bo odpowiedź już znamy, właśnie z doświadczenia. Moim zdaniem Kublik/Olejnik nie powinien się obawiać powrotu przedwojennego faszyzmu, natomiast jak ognia powinien się strzec specjalistów od szczęścia ludzkości spod znaku czerwonej gwiazdy. Choćby nie wiem jak zapewniano Kublik/Olejnik o ich patriotyzmie i honorze, niech im nie wierzy. Naprawdę, lepiej na tym wyjdzie.