"Bogowie" mediów

We wpisie „Folklor” FYM zobrazował stosunek tak zwanych profesjonalnych dziennikarzy do blogerów. Podobnie odnoszą się ci „wielcy” do swoich kolegów po fachu pracujących w niskonakładowych pismach czy stacjach telewizyjnych o niewielkiej oglądalności. To poczucie wyższości wynika z tego, że pracując w tak zwanych wiodących mediach dysponują oni czymś, czym nie mogą pochwalić się ich lekceważeni nieudaczni konkurenci. A by być „wielkim” należy poczuć się niemal jak sam Pan Bóg. Tylko oni potrafią z niczego zrobić coś i z czegoś kompletne nic. Jedyne, czego ta medialna elita nie trawi to krytyka. Pod tym względem zachowują się jak piewcy jedynego słusznego ustroju. Każda negatywna opinia o nich samych jest świadectwem choroby umysłowej, takiego odpowiednika schizofrenii bezobjawowej w ZSRR. Tu nie ma miejsca na dyskusje za pomocą argumentów i polemik, lecz o tym, kto ma rację decyduje niezawisły i poprawny politycznie sąd. Sztuka umiejętności polegająca na raptownym spuszczeniu powietrza z nadymanego przez siebie balonu po to by z potrzeby chwili znowu napełnić powietrzem ten sam sflaczały przedmiot jest zarezerwowana tylko dla tych wielkich. Świetnym przykładem jest tu Lech Wałęsa, którego swego czasu wyprowadzono na polityczny margines z niemal zerowym poparciem społecznym, a cytaty z dzisiejszego mędrca rozbawiały publikę do rozpuku. Jednak, kiedy padło hasło „wszystkie ręce na pokład” jednoczące postępowców w walce z juntą Kaczyńskich, ex-prezydenta odkurzono, odświeżono, wypełniono ponownie już nie powietrzem, lecz azotem tak by w każdym mieszkaniu bił spod sufitu swoim autorytetem i wielkością, a na zewnątrz zastąpił nam Słońce. I tak to, co śmieszyło i kompromitowało Wałęsę kiedyś poszło w zapomnienie, a salony zaproponowały go całej Europie, jako mędrca z Polski, który posiada wiedzę i recepty na każdy temat i problem. Oto gotowe recepty naszej chluby dla całego naszego kontynentu. O budownictwie „A jak się nie wie, co się buduje, to nawet szałasu nie można rozbierać, bo deszcz na głowę będzie padał” O normalności „Choćby sam prezydent został w kraju, to jednak ten kraj dociągnie do normalności” O tym, że nie ma tego złego, co by nie wyszło na dobre „Dobrze się stało, że źle się stało” O tym, że tylko świnia nie zmienia poglądów „Dokonałem zwrotu o 360 stopni” O transporcie „Furman nie może być koniem i odwrotnie” O bezinteresowności „Ja już nie szukam pieniędzy za książki, bo te całkowicie udupiłem w sprawach społecznych” O zagrożeniu rasizmem „Jak geje i ludzie ich pokroju chcą sobie paradować, to niech sobie wybudują nową Warszawę. Te wybudowali ludzie biali i mają do niej prawo” O wizji demokracji „Miała być demokracja, a tu każdy wygaduje, co chce!” O układzie słonecznym „Nie można mieć pretensji do Słońca, że kręci się wokół Ziemi” O Unii Europejskiej „Plusy Unii Europejskiej mają swoje plusy i minusy” O upływającym czasie „To są ostatnie godziny naszych pięciu minut” O potrzebie nauki pływania „Tonący brzytwy chwyta się byle czego” O swoim hobby „Gdyby w jeziorze były ryby, wędkowanie nie miałoby sensu” O biblijnym zaleceniu by mowa twa była „Tak-tak”, „Nie-nie” „Odpowiem wymijająco wprost” O samokrytyce „... powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku” Czegoś takiego nie mógłby dokonać żaden bloger czy niszowy dziennikarz. To potrafią tylko WIELCY ONI, dzięki którym świat będzie czerpał garściami z tej krynicy mądrości.