HIPNOZA

Timmermansoidalnym schetynoidom wcale nie zależy ani na jakości ich własnej propagandy ani też na jakości intelektualnej reprezentujących ich w parlamencie posłów. Wystarczy rytmicznie pryskanie jadem, by zahipnotyzować publiczność. Tak jak to kiedyś naziści zrobili z Niemcami. Lata dwudzieste, lata trzydzieste.

Zapewne dlatego do polskiego parlamentu może kandydować z listy PO pani Klaudia Jachira, znana jak do tej pory ze swoich obelżywych wygłupów. Jej dzieła zebrane opublikował [HUSKY], za co niniejszym składam serdeczne podziękowanie.

Żaden Brejza nie musi się starać. Wystarczą byle śmieci. Nie jest potrzebna żadna staranność, żadna weryfikacja. ani konsekwencja. Nic. Byle co. Dlatego do tej kampanii wystarczą takie giganty intelektu ja Brejza, Nitras, Kierwiński czy pani Klaudia Jachira...

 

Wystarczą byle jakie obelgi, dowolne kłamstwa, jakieś tam epitety, wyzwiska czy protesty przeciwko byle czemu. Nie liczy się jakość ani prawda. Nic.

Wystarczy byle co, byle paskudnie i bez przerwy.

Codziennie, kilka razy dziennie, systematycznie sączyć jad. 

Niżej maleńki fragmencik:

Lata temu, podczas rejsu na Alaskę, miałem okazję spotykać się często z australijskim milionerem Ryszardem Oparą. Kojarzony z WSI pan Opara (prywatnie przemiły człowiek) jest dobrze poinformowany, gdyż służba ta była głównym organizatorem pierestrojki w Polsce. Podczas, gdy „sąsiedzi” (w branżowym żargonie służby cywilne) zajmowali się budową „społeczeństwa obywatelskiego” - meblowaniem sceny politycznej, wytwarzaniem polityków i zakładaniem partii, „wojskówka” odpowiedzialna była za transformację ustrojową i tworzenie kapitalizmu. Podczas rozmowy o partiach dowiedziałem się, że „za PO stoją potężne pieniądze”, PSL dysponuje „gigantycznymi pieniędzmi”, Postkomuniści z SLD mają „ogromne pieniądze”. Na moje pytanie o PiS padła lekceważąca odpowiedź - „to dziady” i ta informacja ostatecznie przekonała mnie do tej partii.

Podczas pierwszych wolnych wyborów do sejmu, służby wprowadziły do Sejmu 66 agentów. Gdyby znajdowali się na jednej liście – wygrali by wybory (zwycięska Unia Demokratyczna miała 62 mandatów). Byli oni równomiernie rozrzuceni po wszystkich partiach z WYJĄTKIEM Porozumienia Centrum Jarosława Kaczyńskiego. Wśród 44 posłów tej partii nie było żadnego agenta! 

Partia ta zatem nie tylko NIE była założona przez służby, ale i nie dała się zdalnie sterować. Z tych powodów była od zarania swego istnienia furiacko atakowana przez media. Sam Kaczyński – twórca PC i późniejszego PiS - stał się obok Pinocheta, Amina i Kadafiego naczelnym „czarnym ludem” polityki (Le Soir: „świat odetchnął z ulgą – skrajny nacjonalista Jarosław Kaczyński nie został prezydentem”). Jest on najbardziej znienawidzoną postacią polskiej sceny politycznej, we wszystkich rankingach niezmiennie wygrywa w kategorii „polityka, któremu najmniej ufają Polacy”. Przez 30 lat „przyjął na klatę” tony hejtu gęstego jak smoła, równocześnie będąc analitykiem niezwykle trafnie diagnozującym sytuację. Kaczyński już w latach 90 intuicyjnie wyczuł to, co my dowiedzieliśmy się dopiero w 2017 roku dzięki pracy J. Targalskiego „Służby specjalne i pierestrojka” („Rola służb specjalnych i ich agentur w demontażu komunizmu w Europie sowieckiej”). 

„Naczelnik” zdaje sobie sprawę, że żyjemy w jednym z najbardziej niebezpiecznych rejonów świata („europejski teatr działań wojennych”), a obecny (całkiem spory ) zakres naszej niezależności jest wynikiem długich, trudnych rokowań i kompromisu Sił Mających Możliwości Decyzyjne. Ten swoisty „koncert mocarstw” nie przewidywał jednak polskiej podmiotowości. Kaczyński balansując na cienkiej linii i starając się nie zakłócić chwiejnej równowagi, próbuje powiększać obszar naszej niepodległości wykorzystując wszelkie rozbieżności między „decydentami”. To dlatego na wszelkie afronty natychmiast „nadstawiamy drugi policzek”, a nasza policja jest najłagodniejsza na świecie.

Wydawać by się mogło, że rząd czyni wiele, aby uniknąć wszelkich napięć. Mimo to postępowi naukowcy twierdzą, że rząd przyjął metodę "zarządzania przez konflikt" (socjolog Dr Flis: "PiS przez ostatnie trzy lata raczej podgrzewało napięcia w kraju, niż je rozładowywało")

Źródło: http://niepoprawni.pl/blog/leopold

W swojej pierwszej odruchowej opinii zawarłem swoją wątpliwość co do niektórych hipotez, choć uważam, że niezwykle jest trudne zawarcie w tak krótkiej analizie wystarczająco dokładnego odniesienia do "wszystkiego". Operujemy wtedy skrótem, anegdotą albo porównaniem, próbując nawiązać kontakt intelektualny z czytelnikami, którzy mając własny kontakt z rzeczywistością - rozumieją.

Jednak uwagę pana Romana z USA warto odnotować z kilku względów. Mianowicie wtedy, gdy zrozumiemy jaka jest rzeczywistość, to zauważymy, że mamy przed sobą bardzo poważną diagnozę polityczną, identyfikującą fundamentalną alternatywę polskiego strategicznego wyboru politycznego:

• Czy Polska ma być państwem poważnym - suwerennym, silnym i szanowanym?
• Czy Polska ma być państwem niepoważnym - niesuwerennym, słabym i nie szanowanym?

Nie jest to tylko dylemat pomiędzy Niepodległością - a jej brakiem [link]. Można przecież wyobrazić sobie pozbawioną suwerenności Polskę jako dumną, szanowaną, bogatą i silną prowincję wielkiego Europejskiego imperium. 

Tak nie jest - polska totalitarna opozycja wespół zespół z globalnym lewactwem chce odebrać Polsce wszystko, nie tylko Niepodległość, ale także wiarę, miłość Ojczyzny, nadzieję, honor i dumę narodową, pozbawić kultury, tradycji, szacunku, bogactw, pozbawić ją siły i wszelkich nadziei. Dlatego przemawia do nas językiem pogardy i nienawiści, co nawet widać w wielu komentarzach widocznych w wielu miejscach.

Mamy przed sobą tylko jeden wybór - powinniśmy wybrać wariant Polski jako państwa podmiotowego, które jest państwem poważnym - czyli suwerennym, silnym i szanowanym. Państwo poważne jest wtedy, kiedy potrafi skutecznie zadbać o swoje interesy.To jest strategiczny cel, a przed nami długa droga do osiągnięcia tego celu. Nie od razu Kraków zbudowano. Takiego celu nie osiąga się na pstrykniecie, na podstawie jednej decyzji.

Potrzebna jest ciężka praca i udział w trudnej grze, w której konkurencja jest twarda, a przeciwnicy nie dają pardonu. Nie chodzi więc o propagandę sukcesu, ale o stawiane sobie ostrych wymagań i ambitnych zadań. Tylko ambitne zadania są interesujące.

Mam takie wrażenie, że pan Leopold nie przedstawił nam Polski jako słabej, ale wskazał nam jak gra nasze międzynarodowe otoczenie polityczne, które jest wyraźnie przyzwyczajone do nie liczenia się z naszą polską podmiotowością. Jest po prostu mocna konkurencja, a my musimy do tej konkurencji stanąć.

Postscriptum:
Widzę w licznych komentarzach skrajny defetyzm ludzi, którzy nie maja pojęcia, że do tej konkurencji nikt nas nie zapraszał, jesteśmy w niej od zawsze, ale mogliśmy efektywnie stanąć do niej dopiero od jesieni 2015. Jesteśmy na początku tej ścieżki. Nie od razu, miła, nie od razu.

1. Mam nadzieję, że należymy do milczącej większości. Skądinąd wiadomo, że najgłośniej wrzeszczą mocno zacietrzewieni, choć słabo rozgarnięci. 
2. Mamy przed sobą dwa miesiące, może się jeszcze bardzo dużo wydarzyć. Jak widać PiS dąży do maksymalnego skrócenia kampanii, być może by nie dać opozycji czasu na ochłonięcie, gdy nastąpi bardzo mocny cios w nos.

Po prostu, piszę co myślę. Jestem wdzięczny panu Leopoldowi. Zwięźle napisał o wielu ważnych sprawach [link], zbierając je w logiczną całość.

O wielu z tych czynników po prostu nie można było wspomnieć, za dużo tego jest. Ten splot jest znacznie poważniejszym potworem, niż ktokolwiek myśli. Pani Zyta Gilowska (RIP) wspominała kiedyś, że dopiero wejście do rzeczywistego systemu administracji państwa uzmysławia jakim ten splot jest potworem i jak dużo trzeba zmienić i jak wiele trzeba rozwiązać problemów, aby zmiany przynosiły zamierzony skutek. Czasem całe ugrupowania ludzi albo nawet partie polityczne chcą coś poprawić, maja mnóstwo dobrej woli i majstrują jak uczeń czarnoksiężnika przy aparaturze, której nie rozumieją.Gorzej. Nie interesują się mechanizmem działania tej aparatury, którą chcą naprawić.

Podam parę najprostszych przykładów takich dylematów:

Kadry - czy ludzie w systemie działają w dobrej wierze czy w złej. Mam 100% pewności, że ludzie w totalnej opozycji działają w złej wierze, mam na to dowody.

Kadry - skąd brać uczciwą kadrę działającą w dobrej wierze?

Strategie - Czy system ma strategiczna wizje przyszłości i funkcjonuje w nim instytucja programowania strategicznego?

Czy system państwowy jest zgodny ze struktura rozległego systemu o rozproszonej inteligencji?

Zespół - czy system działa w pracy zespołowej w płaskich strukturach zadaniowych?

Awarie - Czy system jest przygotowany do sprawnego i samodzielnego reagowania na zakłócenia oraz korektę błędów?

Jeżeli wszystkie odpowiedzi na te pytania brzmią: nie, to wtedy mamy system autorytarny, który nie wie co robi i działa pod wpływem chwili bieżącej. Skutkiem działania takiego systemu może być tylko i jedynie katastrofa, taka z filmu Zorba.

Przykładami takich tworów prowadzących najkrótszą drogą do katastrofy są wszystkie partie totalitarnej opozycji od Kukiza do Platformy Obywatelskiej oraz Konfederacja razem z klubem 447.

Jest miedzy nimi tylko jedna różnica:
Totalna opozycja - PO, PSL, SLD, Wiosna i ich przydatki działają w złej wierze,
Konfederacja, 447 i spore grupy narodowców często działają w dobrej wierze.