trudno jest zrozumieć sytuację w Hajnówce tym, którzy nie znają prawdziwej historii Polski. Podczas wywiadu ze Zbigniewem Koźlińskim, dzieki któremu AK i świat dowiedział się o Katyniu, pojawił się ten problem. Tłumaczył, dlaczego polska partyzantka musiała być przebrana w sowieckie mundury, aby przetrwać . Jak sobie przypomnimy rok 1939 i bramy triumfalne budowane na przyjęcie radzieckich najeźdzców jako "wyzwolicIeli", wtedy będziemy bliżej zrozumienia.
Inną sprawą jest fakt, że przez okres PRL-u utrwalano wzorce takich "bohaterów" jak patron szkoły w Narewce, a przez 25 lat niby wolnej Polski nie tylko państwo poprzez swoje działania edukacyjne nie zmieniło tego wzorca, ale poprzez dotacje jeszcze je utrwala.
Podejrzewam, że za granicą u Łukaszenki nie ma takiego kultu sowieckich agentów, jak w Polsce.
Trudno się dziwić, że Polacy czują się w takim środowisku mniejszością, której nie ma kto bronić, bo pokrętnie do obrony i po dofinansowanie zgłasza się agresywna wiekszość białoruska.
Gdzie my żyjemy?

Kustosze pamięci. Zbigniew Koźliński. Żołnierz Wyklęty, inżynier, poeta, malarz.

Sąsiedzi. 17.09.1939 r. Polacy i Żydzi w zaborze ... -

Białoruskie Zeszyty Historyczne nr 11

Pierwszą reakcją ludności białoruskiej była życzliwość dla Armii
Czerwonej i zadowolenie, wyrażane m.in. przez udział w uroczystościach
powitalnych. Byłoby jednak znacznym uproszczeniem twierdzić, że brała w
nich udział cała bez wyjątku społeczność białoruska. Bez wątpienia
najchętniej witali Armię Czerwoną komuniści tej narodowości. O ich
aktywnym, często entuzjastycznym udziale, wspominają relacje i
wspomnienia z powiatów Lida, Nowogródek, Grodno, Wołkowysk, Sokółka,
Nieśwież, Drohiczyn Poleski, Oszmiana. Do nich dołączali członkowie ich
rodzin, przyjaciele, sąsiedzi, a więc ich najbliższe otoczenie. Czasem
pod wpływem komunistycznej propagandy znajdowały się całe wsie lub nawet
okolice, gminy, stąd więc rekrutował się znaczny procent witających
„Krasną Armię”. „Wkraczające wojska sowieckie witane były przez
miejscową ludność żydowską i białoruską, nie wszystką, a przez elementy
komunizujące” — czytamy w jednej z wielu podobnie brzmiących relacji,
pochodzącej z powiatu nieświeskiego25.
Poza tym w powitaniach brali udział białoruscy chłopi, przeważnie z
biednych warstw społeczeństwa kresowego. Dla nich szansą na korzystną
zmianę — jak się wówczas wydawało — były głębokie przemiany społeczne,
gospodarcze i polityczne, a to obiecywała władza sowiecka. Należy
również pamiętać że, przez cały okres istnienia II RP najbiedniejsze
warstwy ludności białoruskiej były otoczone troskliwą „opieką” działaczy
KPZB, którzy wykorzystywali niezadowolenie i biedę chłopów, aby
wzbudzać sympatie prokomunistyczne i prosowieckie.(..)

http://www.muzhp.pl/artykuly/246/17-wrzesnia-1939-to-byla-napasc-nie-wkr...

Odezwa
głównodowodzącego Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej - Michaiła
Kowaliowa do polskich żołnierzy. Późniejsze wersje były już lepiej
zredagowane

Jak ludność polska i nie tylko polska na Kresach przyjmowała Armię Czerwoną?

To
bardzo złożone zagadnienie. Bardzo dobrze widoczne są tu dramatyczne
konsekwencje wieloetnicznej struktury Polski. Tereny północno-wschodnie i
Małopolska zamieszkiwane były przez ludność różnych narodowości. W
niektórych rejonach Polacy stanowili zdecydowaną mniejszość. Wojnę
postrzegano różnie, w zależności od przynależności etnicznej. I mimo iż
Żydzi, Białorusini i Ukraińcy nie wystąpili w sposób jednoznaczny
przeciwko Rzeczpospolitej, to często nie utożsamiali się z polską racją
stanu, przez co nie czuli się w obowiązku, by stawiać opór agresji.
Część tej ludności, powodowana niechęcią do państwa polskiego,
wynikającą z niedobrych doświadczeń okresu międzywojennego, lub też
motywowana komunistycznymi sympatiami, przyjęła wkroczenie Sowietów z
zadowoleniem, niekiedy nawet euforią. Zdarzało się, że obrzucano
sowieckie czołgi kwiatami, budowano bramy powitalne itp., czego
świadectwa zachowały się w materiale źródłowym. Trudno określić skalę
tego zjawiska i jest to kwestia drugorzędna. Sam fakt występowania
prosowieckich zachowań, nawet jeśli były demonstrowane przez mniejszość,
rzutował na ogólne wyobrażenie o postawach Białorusinów, Ukraińców i
Żydów. Polacy odnosili wrażenie, że nacje te w trudnej dla Polski chwili
przeszły na stronę wroga.

i Seremeta "nacjonalistów"

29 sierpnia 20101r., w Hajnówce, w kościele pod wezwaniem św. Cyryla i Metodego odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci mjr Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki" i żołnierzy 5 Wileńskiej Brygady AK.

-------------------

zamieszczam fragment artykułu z 2003 r. : http://ekotrendy.com/nowaonline/22Kozlowski.htm

Ukazał się ostatnio w białostockim IPN kontrowersyjny film z akcji NZW „Burego” pt. „Bóg przebacza zawsze” i oto niebawem wyświetlony zostanie następny film na ten temat sławnej „polskiej” dokumentalistki Agnieszki Arnold. Tylko czekać zatem jak znowu jakiś profesor napisze nową książkę o kolejnych sąsiadach. Nieco dziwić może obsługiwanie przez niedofinansowany IPN różnych naszych sąsiadów przy wyraźnym zaniedbywaniu naszego własnego podwórka. Zastanawiające też mogą być perwersyjne upodobania skandalistki Arnold. Taka widocznie jest droga do Nagrody Fundacji Wielkiej Kultury. Jeśli to ma być taka nowa kultura to mogę jeszcze podsunąć tej sztuce filmowej wiele niewykorzystanych tematów - nawet scen gotowych. Oto chociażby:

„Bardzo okrutny los spotkał żołnierzy polskich i setki mieszkańców Grodna, wziętych do niewoli, których wskazały bojówki żydowskie i białoruskie. Mężczyzn najpierw okrutnie okaleczano. Obcinając nosy, członki, uszy, wydłubywano oczy, następnie wiązano po piętnastu drutem kolczastym, przywiązywano do czołgów i wleczono kamienistą drogą po kilkaset metrów. Wrzucano ich następnie do przydrożnych rowów i lejów po bombach. Jęki, krzyki mordowanych słychać było w promieniu kilku kilometrów od miasta. Grozę sytuacji potęgowały pożary – to płonęły polskie domy niszczone przez młodych Żydów, przystrojonych w czerwone chusty i kokardy.” 2)

Aleksander Wołkowycki — agent sowieckiego NKWD i niemieckiego Gestapo patronem szkoły w III RP
pomimo negatywnej opinii IPN, która otrzymały władze samorządowe, nie zmieniły patrona

Resort sprawiedliwości odmawia interwencji w

sprawie zmiany komunistycznego patrona szkoły w Narewce, wcześniej konfidenta gestapo, który zadenuncjował matkę łączniczki „Łupaszki”.

IPN wyraźnie twierdził, że utrzymanie nazwy Szkoły Podstawowej w

Narewce im. Aleksandra Wołkowyckiego oraz ulicy Aleksandra Wołkowyckiego

w tej miejscowości w ich obecnym brzmieniu jest sprzeczne z polskim

porządkiem prawnym (art. 13 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia

2 kwietnia 1997 r. oraz art. 256 kodeksu karnego).

„Należy również zwrócić uwagę, że stan ten, który może być

interpretowany jako pochwała zbrodniczej ideologii oraz działalności

wymierzonej w suwerenność polskiego bytu państwowego, jest szkodliwy

społecznie, szczególnie w kontekście wychowawczej misji Szkoły

Podstawowej w Narewce” – pisze w uzasadnieniu Tomasz Danilecki z

białostockiego IPN.

Fundacja „Wolność i Demokracja” zorganizowała 19 marca w Sejmie uroczyste otwarcie wystawy „Ostatni Obrońcy Kresów - Polskie Podziemie Zbrojne na Kresach po 1944 roku”. Wystawa poświęcona jest polskim oddziałom partyzanckim działającym na terenach położonych na wschód od dzisiejszej granicy RP.

Organizatorem wydarzenia jest Fundacja Wolność i Demokracja, przygotowana została przez historyków z IPN – dr Kazimierz Krajewski oraz dr Tomasz Łabuszewski.

Żołnierze wyklęci walczyli na terenach znajdujących się w obecnych granicach Polski, ale walczyli także na Kresach. To był olbrzymi wysiłek oręża polskiego, dziś - mało pamiętany. Ta wystawa jest krokiem ku temu, żeby ten kawałek historii żołnierzy wyklętych przybliżyć.

Ekspozycja poświęcona jest polskim oddziałom partyzanckim działającym na terenach obecnej Litwy i Białorusi. Każda z 16 plansz wystawy jest poświęcona innej formacji, głównie z tych działających w trzech okręgach poakowskich - Wilno, Nowogródek i Polesie. Znalazło się na nich kilkadziesiąt fotografii przedstawiających dowódców oddziałów i same formacje. Zdjęciom towarzyszą teksty przybliżające kontekst historyczny i losy oddziałów.

Pojęcie żołnierzy wyklętych zaczęło funkcjonować dopiero w ostatnim czasie i pamięć tych ludzi zaczęła być przywracana. Ale na ogół mało kto wie, że ci, których nazywamy żołnierzami wyklętymi działali nie tylko w kraju, w nowych granicach, ale także na tzw. ziemiach utraconych. Ostatnia duża formacja wywodząca się z Armii Krajowej, struktura ziemi nowogródzkiej została rozbita dopiero wiosną 1949 r. Ponad 100 km od obecnej polskiej granicy, w okolicy Lidy został rozbity oddział por. Anatola Radziwonika „Olecha”. Dowódca, podobnie jak większość oddziału poległa z bronią w ręku w walce z NKWD. Wcześniej w 1948 r. padły oddziały partyzanckie ziemi grodzieńskiej i wołkowyskiej. Ostatni polscy partyzanci tułali się jeszcze po lasach na początku lat 50. Ich opór trwał więc długo i był krwawo tłumiony. O ile coraz więcej osób zna sylwetki Ognia, Roja, Inki, Zapory – żołnierzy walczących w centralnej Polsce, o tyle losy żołnierzy, którzy nie opuścili Kresów, są praktycznie nieznane. Celem tej wystawy jest przybliżenie sylwetek najważniejszych spośród nich.

Miejsce:

Sejm RP

ul. Wiejska 4/6/8

Hol Główny, 1. piętro

http://wpolityce.pl/depesze/76828-sejmowa-wystawa-poswiecona-polskim-odd...

Potrzeba tożsamości narodowej

Mieszkańcy Hajnówki są zbulwersowani zachowaniem burmistrza tego miasta, który toleruje jadowite capstrzyki szkalujące żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego. Czują się dyskryminowani przez władze samorządowe oraz placówki kulturalno-oświatowe podległe burmistrzowi miasta Hajnówka.

W tle tej sytuacji znajduje się problem dekomunizacji pewnych elit nie tylko w małych miejscowościach, ale i dużych. Nawet na szczeblu państwowym funkcjonują osoby, które zupełnie inaczej oceniają komunizm, a wręcz są jego spadkobiercami i to nieosądzonymi pomimo różnorakich wyczynów w tym zakresie. Dlatego takie odpryski co jakiś czas będą się zdarzać.

Przypuszczam, że z biegiem czasu coraz więcej tego typu zjawisk może się pojawiać. Skoro państwo nie było w stanie jednoznacznie rozliczyć się z komunizmem na niwie prawnej, to jego upiory – w znaczeniu właśnie różnorakich zawirowań, nawet takich ocennych – cały czas wracają.

Myślę, że mieszkańcy Hajnówki słusznie zareagowali protestem. Brak reakcji w takiej sytuacji byłby postawą najgorszą, gdyż dawałby przyzwolenie na tego typu ekscesy. Dobrze też, że media interesują się tą sprawą. Nagłaśnianie takich wydarzeń na pewno jest dyskomfortowe dla komunistów. Jednocześnie daje wsparcie tym, którzy zdecydowali się przeciwstawić. Na pewno jest to dla nich trudna sytuacja, gdyż muszą zwrócić się przeciwko włodarzowi miejsca ich zamieszkania. Niewątpliwie trzeba zachęcać społeczeństwo, aby wspierało ludzi broniących prawdy historycznej.

W kolejnych latach problem zakłamywania historii może się nasilać, gdyż młodzi ludzie, poddawani masowemu kształceniu, nie znają w ogóle historii. Należy położyć szczególny nacisk na kształtowanie świadomości historycznej młodego pokolenia. A jest duży problem w tym zakresie.

Trzeba zreformować polską edukację i przywrócić historii jej rangę. Od jakiegoś czasu obserwuję tutaj kompletną rezygnację. Jak przez całe lata lekceważyliśmy obronność Polski – sądząc, że nic i nikt nam nie zagraża – tak samo wykluczyliśmy historię ze szkół – uważając kształtowanie tożsamości narodowej za rzecz niepotrzebną. Okazuje się, że jest to absolutny fałsz.

Autor jest kierownikiem Katedry Historii Systemów Politycznych XIX i XX wieku KUL, wykładowcą w WSKSiM w Toruniu.

Prof. Mieczysław Ryba
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/71816,potrzeba-tozsamosci-narodow...

Trudna historia Rajsa

http://www.naszdziennik.pl/wp/71764,trudna-historia-rajsa.html

Romuald Rajs w czasie kampanii wrześniowej walczył w Armii „Prusy”. Jego oddział został rozbity 15 września pod Lublinem. Niedługo potem dowodzoną przez Rajsa grupę żołnierzy zatrzymał i rozbroił koła Kowla oddział uzbrojonych Białorusinów.

W lipcu 1944 r. brał udział w operacji „Ostra Brama”, czyli wyzwalaniu Wilna. Rok później, w maju, po nawiązaniu kontaktu z mjr. Zygmuntem Szendzielarzem, który odtwarzał 5. Wileńską Brygadę AK, zdezerterował z LWP, przyłączając się do „Łupaszki”. Kiedy we wrześniu 1945 r. Szendzielarz rozwiązał brygadę, Rajs nie złożył broni. Nawiązał kontakt z komendantem Okręgu III Białystok NZW mjr. Janem Szklarkiem „Kotwiczem”. Po awansie na stopień kapitana dowodził Pogotowiem Akcji Specjalnej (PAS). Jego oddział (228 żołnierzy) – największe zgrupowaniem NZW na Białostocczyźnie, toczył ciężkie walki z grupami operacyjnymi UB i KBW.

Teren, na którym operował odział Rajsa, był silnie nasycony agenturą NKWD i UB, składającą się w znacznej części z Białorusinów; w trzystuosobowym komitecie powiatowym PPR w Bielsku niemal wszyscy byli Białorusinami.

W Hajnówce oddział „Burego” rozbroił milicjanta i 13 oficerów Armii Czerwonej, jednego w stopniu podpułkownika. W reakcji na operację Rajsa kilku prawosławnych duchownych złożyło petycję do władz Związku Sowieckiego o „wzięcie w opiekę ludności prawosławnej zamieszkującej Białostocczyznę”.

3. Brygada Wileńska NZW została rozproszona i częściowo rozbita przez grupę KBW 30 kwietnia 1946 roku. UB aresztowało „Burego” 17 listopada 1948 roku. W pokazowym procesie w białostockim kinie „Ton” został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 30 grudnia 1950 r.; do dziś nie wiadomo, gdzie pogrzebano ciało.

W 1995 r. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego anulował wyrok śmierci na Romualda Rajsa, uzasadniając, że walczył o niepodległy byt państwa, a wydając rozkaz pacyfikacji białoruskich wsi, działał „w sytuacji stanu wyższej konieczności zmuszającego go do podejmowania działań nie zawsze jednoznacznych etycznie”.

Dzieci ze Szkoły Podstawowej w Podjazach w Puszczy Białowieskiej. Wędrując śladami „Inki”.
http://www.bialystok.lasy.gov.pl/aktualnosci/-/asset_publisher/1M8a/cont...

(..)Dzieci w ostępy puszczy nie przyjechały tylko po to aby obcować z
pięknem przyrody ale także po to aby podtrzymać emocjonalną więź uczniów
z patronką szkoły Danutą Siedzikówną „Inką".(..)

Następnie udały się do miejsca urodzenia Danusi – ale najpierw…przyjechały do Ośrodka Edukacji Leśnej Nadleśnictwa Browsk.

Tu rozpoczęto wędrówkę śladami „Inki".

W Ośrodku Edukacji Leśnej przy siedzibie Nadleśnictwa Browsk Pan
Bogusław Łabędzki – nauczyciel religii w Szkole w Narewce zaprezentował
dzieciom prawdziwą ucztę historyczną w postaci prezentacji
multimedialnej. Następnie pojechaliśmy do Guszczewiny tam przyszła na
świat „Inka". Niestety Leśniczówki, w której mieszkała Danusia wraz z
rodzeństwem i rodzicami nie było dane nam obejrzeć – już nie istnieje.
Ruszyliśmy dalej śladem Danuty Siedzikówny do Olchówki, tam po
przeprowadzce z Guszczewiny mieszkała rodzina Siedzików. Dziś na
dokładnie tym samym miejscu stoi leśniczówka Leśnictwa Łańczyno, w
której mieszka wraz z rodzina nasz leśniczy. Dopiero w Narewce pan
Bogusław Łabędzki, pokazał dzieciom stojący do dzisiaj dom, do którego
Danusia wraz z siostrami i matką zostały przesiedlone z leśniczówki w
Olchówce po aresztowaniu jej ojca w 1939 roku. Kulminacyjnym momentem
wycieczki była wizyta w miejscowym kościele parafialnym, przy którym
stoi pomnik poświęcony „Ince". Dzieci z Podjaz zapaliły przed nim
symboliczny znicz pamięci. Dzieciom pokazano również oryginalny wpis w
księdze chrztów dokumentujący chrzest Danusi, który odbył się 13
września 1928 roku.

To była prawdziwa lekcja historii. Po
powrocie do domu dzieci na pewno będą wracały we wspomnieniach i
zdjęciach na szlak wycieczki śladami Danusi – patronki ich szkoły."

IPN rozpocznie poszukiwania szczątków „Inki”

W czerwcu, na cmentarzu garnizonowym w Gdańsku, Instytut
Pamięci Narodowej rozpocznie prace ekshumacyjne szczątków Danuty
Siedzikówny ps. „Inka”.

Historycy poszukujący szczątków żołnierzy podziemia
niepodległościowego spodziewają się, że w tym miejscu mogą znaleźć też
szczątki innych ofiar m.in.  Feliksa Selmanowicza ps. ,,Zagończyk”.

Instytut otrzymał również od rodziny „Inki” dwanaście jej zdjęć,
dotąd nieznanych. Znajduje się na nich sama Danuta Siedzikówna, koledzy z
konspiracji a także rodzina bohaterskiej łączniczki AK. IPN opublikuje
zdjęcia w sierpniowym dodatku do miesięcznika „Pamięć.pl”

Profesor Krzysztof Szwagrzyk, pełnomocnik Prezesa IPN ds. poszukiwań
miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego, podkreśla, że choć prace
będą przeprowadzane na gdańskim cmentarzu, dokładne miejsce nie jest
znane.

- O rozpoczęciu tych działań, o tym w jaki sposób one
przebiegają, będziemy informowali. Póki co, staramy się skoncentrować na
działaniach przygotowawczych, których jest tutaj niezwykle dużo.
Informacje medialne, które mówią o tym, że to miejsce jest już
wytypowane, powiedziałbym, że są zbyt daleko idące. Proszę pamiętać, że
miejsca pochówku więźniów okresu komunistycznego były przez
dziesięciolecia utajnione. One nie były oznaczane. I dzisiaj nie jest to
prosta procedura, która polega  na tym, że sięga się po określony
dokument i następnie wskazuje się miejsce. To jest znacznie bardziej
skomplikowane działanie – wyjaśnia prof. Krzysztof Szwagrzyk.

20 lipca 1946 Danuta Siedzikówna ps. „Inka” została aresztowana przez
UB i osadzona w Gdańsku. Po ciężkim śledztwie sąd wojskowy skazał ją na
karę śmierci. W celi więziennej napisała „Powiedzcie mojej babci, że
zachowałam się jak trzeba”. Została rozstrzelana 28 sierpnia 1946 roku.

Ośmiolatek rozbija system

Policja w Hajnówce ściga młodych ludzi, którzy zakłócili przemówienie burmistrza Jerzego Siraka z SLD

Zdjęcie: hajnowka.pl/
Internet 

Adam Białous

Jego oddział mordował cywili. Narodowcy oodali mu cześć

W Bielsku Podlaskim i Hajnówce pojawiły się transparenty wielbiące
Romualda Rajsa Burego, którego oddział odpowiedzialny jest za pogromy
ludności prawosławnej na terenie powiatu bielskiego

Gdy dziś nad ranem jechałem z Bielska do Hajnówki zauważyłem na
trasie płótna, które gloryfikują Burego! - napisał do nas Czytelnik. -
Aby nie być gołosłownym, wysiadłem z auta i zrobiłem kilka zdjęć i w
Bielsku i w Hajnówce. Ponadto poszperałem trochę w internecie i okazało
się, że za tą haniebną akcją stoją nacjonaliści z Białegostoku, czyli
lokalny ONR.

W przeddzień rocznicy zamordowania kpt. Romualda Rajsa ps. "Bury"
wywiesiliśmy w Hajnówce i Bielsku Podlaskim kilkanaście transparentów
upamiętniających jednego z najdzielniejszych Żołnierzy Wyklętych -
przyznają ONR Białystok na swoim profilu facebookowym. - Nieprzypadkowo
transparenty zostały wywieszone w tychże miejscowościach - do dnia
dzisiejszego w tych okolicach postać "Burego" jest mocno kontrowersyjna i
owiana wieloma kłamstwami wśród środowisk mniejszości białoruskiej.