IV List do Prezydenta w sprawie ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian

Opowiedź Kancelarii Prezydenta na nasz list w sprawie ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian

Dyrektor Prawa i Ustroju pozbawił Prezydenta inicjatywy ustawodawczej?

Prezydent wyraził także nadzieję, że deklaracja polskich i
ukraińskich biskupów zostanie odczytana w kościołach w Polsce i na
Ukrainie, przyczyniając się do głębokiej refleksji Polaków i Ukraińców
na temat zbrodni wołyńskiej.

Według informacji Polskiej Agencji Prasowej prezydent za właściwe uznaje określenie zbrodni wołyńskiej jako czystki etnicznej.

Jak wynika z informacji PAP, strona polska liczy, że w
uroczystościach w Łucku na Ukrainie weźmie także udział prezydent
Ukrainy Wiktor Janukowycz. Kwestia ta ma być jednym z tematów środowej
rozmowy Komorowskiego i Janukowycza w Wiśle. W ocenie prezydenta 
wspólna obecność prezydentów Polski i Ukrainy w Łucku będzie lepsza dla
pojednania polsko-ukraińskiego, niż jednostronne gesty ze strony
Komorowskiego.

14 lipca w Łucku na Ukrainie odbędą się uroczystości upamiętniające
ofiary zbrodni wołyńskiej w związku z przypadającą w tym roku 70.
rocznicą mordów UPA. Mszy św. ma przewodniczyć arcybiskup lwowski
obrządku łacińskiego Mieczysław Mokrzycki. Według informacji PAP dla
polskiego prezydenta ważne jest także to, że na uroczystość zaproszono
przedstawicieli Kościołów prawosławnych na Ukrainie.

Ceremonia ma upamiętnić śmierć Polaków, zamordowanych w
latach 1943-45 przez Ukraińską Armię Powstańczą i miejscową ludność
ukraińską. Podczas uroczystości mają być upamiętnieni także ci Ukraińcy,
którzy podczas rzezi wołyńskiej z narażeniem życia ratowali Polaków.
Wizyta Komorowskiego na Ukrainie planowana jest na niedzielę 14 lipca,
ale może okazać się dwudniowa.

Wcześniej, 11 lipca, w Warszawie Komorowski odda hołd polskim ofiarom
UPA. Uroczystości, których organizatorem jest Rada Ochrony Pamięci Walk
i Męczeństwa odbędą się na Skwerze Wołyńskim. Prezydent odsłoni pomnik
poświęcony ofiarom mordów i złoży pod nim kwiaty.

Elementem dominującym nowego monumentu będzie siedmiometrowy krzyż z
figurą Chrystusa oraz 18 tablic z nazwami miejscowości, w których
dokonano masowych mordów. Bezpośrednio między krzyżem a tablicami
znajdzie się sarkofag przeznaczony na małe kapsułki z grudkami ziemi z
polsko-wschodnich terenów II Rzeczypospolitej.

Prezydent wyraził nadzieję, że w warszawskich uroczystościach
wezmą udział rodziny ofiar zbrodni wołyńskiej oraz przedstawiciele
Ukrainy, w tym ambasador Ukrainy w Polsce Markijan Malski. Podczas
środowej rozmowy z Janukowyczem Komorowski ma również rozmawiać o
powstaniu na Ukrainie cmentarzy ofiar zbrodni wołyńskiej.

Inicjatywa jest zgodna z podpisaną w piątek w Warszawie deklaracją
zwierzchników Kościołów z Polski i Ukrainy w 70. rocznicę zbrodni
wołyńskiej. Deklarację podpisali m.in. abp Światosław Szewczuk w imieniu
ukraińskiego Kościoła greckokatolickiego oraz abp Józef Michalik w
imieniu Kościoła Katolickiego w Polsce. Zaapelowali w niej o wzajemne
przebaczenie win i pojednanie narodów.

Komorowski ocenia deklarację, jako wydarzenie bezprecedensowe w
historii polsko-ukraińskich relacji. Prezydent ocenia też, że trudno
porównywać deklarację z listem polskich biskupów do niemieckich z 1965
r., ponieważ tamten list "był jednostronny, natomiast deklaracja jest
wspólna", co - zdaniem Komorowskiego - zwiększa jej wartość dla
polsko-ukraińskiego pojednania.

Prezydent wyraził także nadzieję, że deklaracja polskich i
ukraińskich biskupów zostanie odczytana w kościołach w Polsce i na
Ukrainie, przyczyniając się do głębokiej refleksji Polaków i Ukraińców
na temat zbrodni wołyńskiej.

Według Komorowskiego, odczytanie polsko-ukraińskiej deklaracji w
parafiach może być kluczowe. Podobne w swym przesłaniu polsko-rosyjskie
orędzie Kościoła katolickiego w Polsce i Cerkwi prawosławnej w Rosji z
sierpnia 2012 roku nie trafiło w sposób liczący do opinii publicznej w
Rosji. Powodem tego było nieodczytanie orędzia w rosyjskich cerkwiach.

Prezydent uważa, że obecnie Polacy i Ukraińcy muszą wspólnie
skoncentrować się na tym, co można zrobić w dyskusji o faktach i w
sprawie pojednania. W tym celu, zdaniem Komorowskiego, istotne jest
organizowanie m.in. wspólnych polsko-ukraińskich debat historyków na
temat zbrodni wołyńskiej. Przykładem takiej debaty jest
ubiegłotygodniowa dyskusja polskich i ukraińskich badaczy w Pałacu
Prezydenckim, którą zorganizował Instytut Pamięci Narodowej.

Prezydent ma nadzieję, że określenie zbrodni wołyńskiej jako czystek
etnicznych użyte przez polskich i ukraińskich biskupów w przyjętej w
piątek deklaracji zakończy polityczne spory w polskim parlamencie wokół
tej sprawy.

Zapisane w deklaracji słowa o tym, że:

Ofiarami zbrodni i czystek etnicznych stały się dziesiątki tysięcy
niewinnych osób, w tym kobiet, dzieci i starców, przede wszystkim
Polaków, ale także Ukraińców, oraz tych, którzy ratowali zagrożonych
sąsiadów i krewnych.

W ocenie Pałacu Prezydenckiego mowa o ofiarach zbrodni i czystek
etnicznych w deklaracji to ogromny postęp po stronie ukraińskiej. Według
Komorowskiego słowa użyte przez polskich i ukraińskich biskupów powinny
zostać wzięte pod uwagę przez polskich polityków i zakończyć niemądrą
dyskusję o słowa i ostrość sformułowań. Zdaniem prezydenta - jak podają
źródła - określenie użyte przez biskupów to niesłychanie prawdziwa
definicja, odpowiadająca w najlepszy sposób rzeczywistości.

W Sejmie trwają prace nad projektem uchwały upamiętniającej
ofiary zbrodni wołyńskiej. Posłów dzieli kwestia ustanowienia 11 lipca
dniem upamiętniającym ofiary zbrodni wołyńskiej oraz określenia jej
terminem "ludobójstwo". Ostatecznie projekt skierowano do dalszych prac;
nie ma w nim mowy o ustanowieniu dnia pamięci ofiar, zbrodnia UPA
określona jest jako "czystka etniczna o znamionach ludobójstwa".
Przeciwko tym zapisom byli m.in. posłowie PiS, natomiast posłowie PO
oraz przedstawiciele MSZ przekonywali, że pomogą one relacjom
polsko-ukraińskim.

Patronaty m-c lipiec

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/patronaty/rok-2013/art,5,lipiec-2013...

Lipiec 2013 r.

• Na wniosek Pana Profesora Macieja M. Sysło – Przewodniczącego
  Komitetu Organizacyjnego i Wiceprzewodniczącego Komitetu Programowego
  WCC 2013
  
  X Światowa Konferencja nt. Komputerów w Edukacji (WCC 2013)
  
  2-5 lipca 2013 roku, Toruń
• Na wniosek Pana Włodzimierza Marcińskiego – Pełnomocnika
  Ministra Administracji i Cyfryzacji ds. Rozwoju Kompetencji Cyfrowych w
  Administracji:
  
  Szerokie Porozumienie na rzecz Umiejętności Cyfrowych w Polsce
  
  3 lipca 2013 roku – inauguracja działalności Porozumienia, Warszawa

• Na wniosek Pani Magdaleny Gaj – Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej RP

  Światowe Sympozjum Regulatorów GRS13

  3 - 5 lipca 2013 roku, Warszawa

• Na wniosek Prof. Zbigniewa Dziubińskiego – Prorektora ds. studenckich AWF Warszawa
  
  Międzynarodowa Konferencja Naukowa AIESEP nt. Wychowanie fizyczne i sport dla przyszłości
  
  5 – 7 lipca 2013 roku
• Na wniosek Pana Jacka Pechmana – Dyrektora Artystycznego Festiwalu Piosenki Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Nadzieja”
  
  X Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Nadzieja”
  
  26-27 lipca 2013 roku, Kołobrzeg
• Na wniosek Pana Andrzeja Kraśnickiego – Prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego
  
  XXII Światowy Polonijny Sejmik Olimpijski PKOl
  
  27 lipca – 2 sierpnia 2013 roku, Giżycko
• Na wniosek Pana Czesława Langa – Dyrektora Generalnego Tour de Pologne,
  
  70. wyścig kolarski Tour de Pologne
  
  27 lipca – 3 sierpnia 2013 roku
• Na wniosek Pana Leszka Miłoszewskiego – Przewodniczącego Komitetu Koordynacyjnego Tygodnia Kultury Beskidzkiej
  
  50. Tydzień Kultury Beskidzkiej
  
  27 lipca-4 sierpnia 2013 roku,
• Na wniosek Pana Włodzimierza Skalika – Prezesa Aeroklubu Polskiego
  
  8. Szybowcowe Mistrzostwa Świata Juniorów - Leszno 2013
  
  27 lipca - 11 sierpnia 2013 roku, Leszno
• Na wniosek Pana Profesora Tomasza Derdy oraz Pana Doktora Jakuba
  Urbanika –Współprzewodniczących Komitetu Organizacyjnego XXVII
  Międzynarodowego Kongresu Papirologicznego
  
  XXVII Międzynarodowy Kongres Papirologiczny
  
  29 lipca – 3 sierpnia 2013, Warszawa
•  Na wniosek Pana Generała Zbigniewa Ścibor-Rylskiego – Prezesa
  Związku Powstańców Warszawskich oraz Pani Hanny Gronkiewicz-Waltz –
  Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy
  
  Obchody 69. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego
  
  31 lipca – 1 sierpnia 2013, Warszawa
  

27 czerwca 2013 roku Prezydent RP wziął udział w nabożeństwie żałobnym w intencji ofiar zbrodni wołyńskiej, któremu przewodniczył zwierzchnik ukraińskiego Kościoła grekokatolickiego abp Światosław Szewczuk.

Przychodzi coraz więcej maili z zapytaniem o koszulki, gdzie można je kupić. Informuję ze są do kupienia w związkach kresowych w Szczecinie, w LOS – Gdańsk, ŚZK – Świebodzin, Gorzów i Zielona Góra (kontakty członków stowarzyszenia), Olsztyn – Związek Kresowy; Towarzystwo Miłośników Wołynia, oczywiście Poznań – wkrótce inne.
Koszulka rocznicowa – 70 lat temu; KRWAWA NIEDZIELA: PAMIĘTAMY!

Po konsultacjach z MSZ i resortem kultury kluby nadal nie porozumiały się w sprawie projektu uchwały w 70. rocznicę zbrodni wołyńskiej. Wątpliwości podtrzymują PiS i SP, które uważają między innymi, że w tekście, w odniesieniu do wydarzeń sprzed 70 lat, powinien paść termin ludobójstwo.

Drugim postulatem zarówno PiS i SP, jak i przedstawicieli PSL, jest ustanowienie dnia upamiętniającego ofiary rzezi wołyńskiej. Nadal nie wiadomo więc, czy na posiedzeniu Sejmu w dniach 10-12 lipca będzie drugie czytanie projektu uchwały - we wstępnym porządku obrad tego punktu nie ma.

11 lipca przypada 70. rocznica kulminacji zbrodni wołyńskiej - tego dnia w 1943 r. oddziały UPA zaatakowały ok. 100 polskich miejscowości.W połowie czerwca o projekcie uchwały dyskutowali posłowie sejmowej komisji kultury i środków przekazu. Posłowie PiS i SP domagali się wówczas m.in. wprowadzenia słowa ludobójstwo i ustanowienia dnia pamięci ofiar zbrodni.

Ostatecznie komisja większością głosów uznała, że w projekcie znajdzie się zapis o zorganizowanym i masowym wymiarze zbrodni wołyńskiej, który nadał jej charakter czystki etnicznej o znamionach ludobójstwa. W głosowaniu posłowie odrzucili także propozycję ustanowienia dnia 11 lipca dniem pamięci ofiar mordu UPA.

W ubiegłym tygodniu o uchwale rozmawiano na posiedzeniu Prezydium Sejmu i Konwentu Seniorów, w którym uczestniczyli przedstawiciele MSZ i Ministerstwa Kultury. Przekonywali oni, że tekst uchwały nie może być zbyt radykalny, by nie wywołać zbyt gwałtownej reakcji na Ukrainie.

Marszałek Sejmu Ewa Kopacz - jak podkreślają źródła w Sejmie - chce by uchwała została przyjęta przez aklamację, a nie w głosowaniu. Szef klubu PiS Mariusz Błaszczak zapowiedział jednak, że PiS nie poprze uchwały, która nie będzie zawierała terminu ludobójstwo oraz zapisu o ustanowieniu 11 lipca dniem pamięci ofiar zbrodni wołyńskiej.

- Marszałek Kopacz oczekuje kompromisu, który polegałby na rezygnacji z obu tych wniosków PiS. To nie jest żaden kompromis. Trudno w sprawie faktów historycznych ustalać jaka była prawda. Prawda była taka, że doszło do ludobójstwa. Ludzie zostali zamordowani, bo byli Polakami. Decydowało kryterium narodowościowe - powiedział.

Błaszczak dodał, że uchwała, która nie zawierałaby słowa "ludobójstwo" zaprzeczałaby faktom historycznym. Jak zaznaczył, pojednanie z Ukrainą musi być budowane na prawdzie historycznej. Podobne stanowisko zajmuje Solidarna Polska. Będziemy do końca trzymać się wersji uchwały z zapisem o ludobójstwie i dorocznym świętem. Mamy bardzo dużo wątpliwości czy głosować za uchwałą z wybitymi zębami. Ostateczną decyzję jeszcze podejmiemy - zapowiedział rzecznik klubu SP Patryk Jaki.

Franciszek Stefaniuk (PSL) opowiada się za tym, by w uchwale ustanowić dzień pamięci. Prawdy nie można ukrywać i należy zachować pamięć o ofiarach. - Ofiarom należy się cześć i szacunek, a mordercom potępienie - podkreślił Stefaniuk. Według niego, dzień pamięci byłby jak zbiorowa mogiła, dla tych Polaków, którzy swojego grobu nie mają. Stefaniuk dodał, że obecna Ukraina nie ma związku z ludobójczymi formacjami.

Z kolei zdaniem szefowej sejmowej komisji kultury, posłanki PO Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej to co obecnie zawiera uchwała, to maksimum tego co można przyjąć bez nadmiernych emocji. Jest bardzo ostra - uważa posłanka PO.

Śledzińska-Katarasińska oceniła, że głosowanie nad projektem uchwały zamiast przyjęcia go przez aklamację byłoby błędem. - Lepszy byłby brak uchwały. Głosowanie jest bardzo złym wyjściem. Konflikt na pewno pamięci wołyńskiej się nie przysłuży - stwierdziła.

Wiceminister spraw zagranicznych Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz powiedziała w czerwcu, że uchwały są suwerennymi decyzjami podejmowanymi przez polski parlament. - Wiemy, że dla strony ukraińskiej byłoby trudne do przyjęcia połączenie rocznicy apogeum zbrodni wołyńskiej z Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian, ponieważ polscy obywatele na Kresach cierpieli nie tylko z powodu nacjonalizmu ukraińskiego, ale również totalitaryzmu sowieckiego i nazistowskiego - powiedziała wówczas wiceszefowa MSZ.

Według niej, ustanowienie 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian Ukraińcy odbiorą zatem jako niezasłużone obciążanie ich zbrodniami, za które w żaden sposób nie odpowiadają; w czasie II wojny światowej sami byli tych zbrodni ofiarami.

Pełczyńska-Nałęcz podkreślała również, że należy zwrócić uwagę na cel strategiczny Polski jakim jest zbliżenie Ukrainy do Unii Europejskiej. - Dlatego musimy umieć pogodzić z jednej strony prawdę historyczną i mówienie o niej w sposób otwarty, a z drugiej strony współpracę ze wszystkimi proeuropejskimi środowiskami na Ukrainie - mówiła.

Prezydent Bronisław Komorowski - według źródeł zbliżonych do Pałacu Prezydenckiego - 14 lipca uczci ofiary zbrodni wołyńskiej w Łucku na Ukrainie. Prezydent za właściwe uznaje określenie zbrodni wołyńskiej jako czystki etnicznej. Takie określenie znalazło się w podpisanej w ubiegły piątek w Warszawie deklaracji polskich i ukraińskich biskupów. Zaapelowali w niej o wzajemne przebaczenie win i pojednanie narodów.

W Sejmie brakuje porozumienia ws. upamiętnienia zbrodni na Wołyniu

Opublikowano 15 lip 2012

Kibolski Klub Dyskusyjny. Poznań, 24.11.2011.
Spotkanie kibiców Lecha Poznań z dr Lucyną Kulińską (Kraków). Tematem spotkania walka o pamięć i o prawdę nt. ludobójstwa na polskich Kresach z rąk bandytów UPA.

Poglądy prezydenta Komorowskiego na zbrodnie OUN-UPA - tak twierdzi były prezydent Leonid Krawczuk - są następujące:

"wydarzenia na Wołyniu można nazwać czystkami etnicznymi, ale nie [można] charakteryzować ich jako ludobójstwa, i nie [można] obwiniać tylko jednej strony. W istocie broni używały obie strony, i Armia Krajowa, i UPA."

Dodatkowo wiadomo, że doradca prezydenta Komorowskiego, profesor Nałęcz w wywiadzie telewizyjnym powiedział, że już dzień wcześniej zapoznał się z projektem wspólnego, niestety nie udanego, oświadczenia episkopatów.

Wszystko wskazuje, że rola prezydenta Komorowskiego w wykoślawieniu idei 70 rocznicy jest szczególna i jednoznaczna, niestety, nie pozytywna.

http://www.istpravda.com.ua/short/2013/07/1/127841/

01.07.2013
Krawczuk o "ludobójstwie" na Wołyniu: "Nie wolno nam milczeć"
Ukraina i Polska w 2003 r. uznały, że przeszłość nie powinna działać jak czynnik podziału. Teraz Polacy zmienili swoje stanowisko, i ta decyzja Polski nie sprzyja porozumieniu po między naszymi państwami.
Tak w wywiadzie dla gazety "Dzień" skomentował uchwałę Senatu RP dotyczącą jednostronnej oceny tragicznych wydarzeń na Wołyniu w latach 1940-tych pierwsz prezydent Ukrainy, przewodniczący Społecznego Komitetu "Pojednania między narodami" Leonid Krawczuk.
Krawczuk powiedział, że strona polska w rzeczywiści wycofała się z ważnej wspólnej rezolucji parlamentu ukraińskiego i polskiego Sejmu z 2003 roku w 60 rocznicę tragedii.
"Uchwalono wyważoną decyzję, i na pierwszym miejscu były problemy współpracy i przyszłości - powiedział prezydent -. Teraz Polacy zmienili swoje stanowisko."
Według Krawczuka, przenoszenie tej kwestii na poziom międzypaństwowy nie było rozsądną decyzją: "Jeśli tak się stało, należało postępować według dokumentów międzynarodowych, w tym według Konwencji ONZ z 1948 r., która określa istotę ludobójstwa. Ponadto istnieje trybunał haski.".
"Dlatego należy przenieść kwestię na wysoki poziom, ale nie tak, prowincjonalnie, podejmować uchwałę i obwiniać tylko jedną ze stron - powiedział Krawczuk -. Pomimo tego, że nie chcę używać niedyplomatycznych określeń, ale decyzję Polski uważam za nie przemyślaną - ona nie sprzyja porozumieniu po między naszymi państwami. "

Według prezydenta, ukraiński rząd nie powinien milczeć w odpowiedzi na uchwały Senatu: "Najważniejsze - nie milczeć, aby nie powstało wrażenie, że nie zwracamy uwagi na takie kwestie. Ukraina powinna reagować na wszelkie stwierdzenia, czy w Polsce, czy w Rosji. Czasem uciekamy się do stosowania taktyki "samo przejdzie", ale historia gromadzi fakty i to prowadzi do realnych działań, które komplikują nasze życie. "
Leonid Krawczuk podkreślił, że strona ukraińska nie neguje faktu, że w 1943 roku doszło do tragicznych wydarzeń i że były ofiary.
Powiedział również, że spotkał się z polskim prezydentem Bronisławem Komorowskim, który "zajmuje wyważone stanowisko i uważa, że wydarzenia na Wołyniu można nazwać czystkami etnicznymi, ale nie [można] charakteryzować ich jako ludobójstwa, i nie [można] obwiniać tylko jednej strony. W istocie broni używały obie strony i Armia Krajowa, i UPA. "
Przypomnijmy, że Krawczuk niedawno był w Polsce i starał się przekonać polityków polskich, aby "nie otwierać puszki Pandory" i nie upolityczniać historii.
(....)
Dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej w Polsce jednostronnie przerzuca winę za ukraińsko-polskiego konflikt etniczny w latach 1940 -tych na Ukraińców, nazywając tragedię "rzezią" i "ludobójstwem".

Zabrakło potępienia zbrodniczej ideologii

Prof. Włodzimierz Osadczy

Podpisana wczoraj deklaracja Kościołów rzymsko- i greckokatolickiego w Polsce i na Ukrainie w przededniu 70. rocznicy rzezi wołyńskiej – w moim odczuciu – to kolejny etap negocjacji, który może przybliżyć nas do prawdy. Z tego dokumentu jednak niewiele się dowiadujemy. Pada data 11 lipca 1943 roku, ale nie wiemy właściwie, co się wówczas wydarzyło. Można wyczytać, że komuś stała się wielka krzywda, ale już kto i komu ją wyrządził, nie dopowiedziano. W dokumencie wydanym przez Episkopat Ukrainy można było wyczytać, że była to „krwawa niedziela”, że życie straciło wówczas wiele osób. We wczorajszym dokumencie takich informacji nie ma.

Jesteśmy chrześcijanami, wiemy, że mamy przebaczać, ale mamy też dążyć do prawdy. A cóż tu jest prawdą? Patrząc na ten dokument, możemy powiedzieć, że jest on taki, jaki był rozkład sił wśród jego sygnatariuszy.

Chcę powiedzieć o jeszcze jednej rzeczy. W tym dokumencie znajdujemy słowa „przepraszam”. Ale czy te słowa powinien wypowiadać Kościół greckokatolicki? Czy to Kościół reprezentuje środowiska, które dokonywały mordów? Wszędzie i zawsze podkreśla się rozdział państwa i Kościoła, a tu co się dzieje? Kościół jest od tego, żeby mówić prawdę! Kościół nie ma za co przepraszać, bo sam był ofiarą. Przypomnę, że mordowani byli nie tylko kapłani katoliccy, choć ich było najwięcej, ale także greckokatoliccy, a nawet dwóch prawosławnych biskupów!

Oczekiwaliśmy od Kościoła, że potępi zbrodniczą ideologię! To środowiska nacjonalistów dokonały zbrodni, wymordowane zostały całe wioski. W moim odczuciu w podpisanym dokumencie zabrakło solidarnej postawy Kościoła jako ofiary.

Autor jest dyrektorem Ośrodka Badań nad Historią i Tradycją Metropolii Lwowskiej Obrządku Łacińskiego.

http://www.naszdziennik.pl/wp/42321,zabraklo-potepienia-zbrodniczej-ideo...

Rosyjski komentator: Polacy znaleźli sobie kolejne ludobójstwo. Na Ukrainie.
http://www.kresy.pl/publicystyka,opinie?zobacz/rosyjski-komentator-polac...

Po tym jak Polski prezydent Lech Kaczyński zginął w katastrofie samolotu lecącego na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, Polska przestała bawić się z Rosją w historyczną dyplomację i nie łączy już więcej dzisiejszych stosunków z Federacją Rosyjską z okrągłymi datami z przeszłości. Ale to dotyczy tylko Rosji - pisze komentator rosyjskiego portalu Slon.ru
Od redakcji KRESY.PL: Poniższe tłumaczenie artykułu z rosyjskiego portalu opinii publikujemy, aby przybliżyć polskim czytelnikom sposób, w jaki Rosjanie (nawet ze środowisk opozycyjnych) piszą o Polakach i polskich dążeniach do wyjaśnienia zbrodni na naszym narodzie. Poglądów wyrażonych w tekście nie należy utożsamiać ze stanowiskiem redakcji.

***

Po tym jak Polski prezydent Lech Kaczyński zginął w katastrofie samolotu lecącego na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, Polska przestała bawić się z Rosją w historyczną dyplomację i nie łączy już więcej dzisiejszych stosunków z Federacją Rosyjską z okrągłymi datami z przeszłości. Ale to dotyczy tylko Rosji. Z innymi sąsiadami Polacy nie zdążyli jeszcze zakończyć wszystkich sporów o wspólną historię, a polski Sejm musi czymś się zajmować. Przecież w tym roku mija 70 rocznica rzezi wołyńskiej na zachodniej Ukrainie i posłowie dokładają wszelkich starań, aby ustalić ilu zamordowanych Polaków najlepiej wyliczyć w tej sprawie, tak aby wystarczyło do oskarżenia Ukraińców o ludobójstwo.

Rzeź na Wołyniu to czystka etniczna, którą przeprowadziła UPA i inne bandy nacjonalistów ukraińskich na Zachodniej Ukrainie w latach 1943-44. Dążyli oni do tego, żeby na Wołyniu mieszkał tylko jeden naród, a dokonać tego chcieli poprzez wygnanie lub wymordowanie wszystkich Polaków, Żydów, Rosjan, Czechów i innych mniejszości. Większość Żydów zginęło jeszcze w 1941 roku, więc tym razem więcej zginęło Polaków. Szacunki dotyczące liczby ofiar różnią się w zależności od poziomu patriotyzmu oceniającego: zaczynając od 30.000 wśród historyków o najbardziej kosmopolitycznych poglądach do 120.000 wśród największych polskich patriotów.

Długi czas sprawa Wołynia ogrywała marginalne znaczenie w polskiej polityce zagranicznej. Została przyćmiona przez roszczenia wobec bardziej poważnych oprawców - Niemców i Rosjan. Ale z Niemcami Polska zdołała się pogodzić, z Rosją po potępieniu paktu Ribbentrop - Mołotow i uznaniu Katynia główne kwestie historyczne również jakby zostały zamknięte. Natomiast jest jeszcze ostatnia możliwość, by pokazać polską krzywdę w związku z kolejnymi prześladowaniami, jakie dotknęły Polaków: poprzez wytknięcie Ukraińcom wszystkiego, co nagromadziło się przez 70 lat od rzezi wołyńskiej.

Polskie władze już uzgodniły, żeby w związku z rocznicą „Wołynia” przyjąć senacką uchwałę, która ostatecznie wszystko uporządkuje i przy której wcisną do polskiego kalendarza, już pełnego od dat związanych z różnymi smutnymi wydarzeniami, jeszcze jeden Dzień Pamięci Ofiar – tym razem rzezi wołyńskiej. Na tym porozumienie się skończyło i rozpoczął się wielodniowy spór dotyczący sformułowania uchwały – bo przecież do czego służą historyczne rocznice, jak nie do tego, żeby pokazać wyborcom, która partia bardziej i bezgranicznie kocha Polskę. Prawie każda frakcja polskiego sejmu napisała własny projekt uchwały wołyńskiej, oskarżając innych o fałszowanie historii kraju na rzecz krótkoterminowych korzyści politycznych.

Jednym z głównych punktów sporu dotyczył ilości ofiar jaką należy określić w uchwale. Każda partia posiada swój własny wariant. A ponieważ żadna ze stron nie ma bezwzględnej większości w Sejmie, ostateczna liczba polskich ofiar w 1943 prawdopodobnie zostanie ustalona w trakcie konsultacji i głosowania posłów, być może w kilku rundach.

Największej ilości ofiar potrzebują członkowie partii ludowej (PSL) - aż 200.000, żeby wystarczyło z zapasem dla ich konserwatywnego wiejskiego elektoratu. Partia rządząca „Platforma Obywatelska” wprost przeciwnie – chce czegoś bardziej elastycznego, ponieważ w przeciwieństwie do innych spotkają się jeszcze z Ukraińcami na międzynarodowych negocjacjach. Zatem, niech będzie „kilkadziesiąt tysięcy”, będzie można dogodzić zarówno ukraińskim ekspertom, którzy uważają, że zginęło tylko 30.000 Polaków, jak i najbardziej zagorzałym polskim patriotom, bo przecież 200.000 to także ogólnie rzecz biorąc kilkadziesiąt tysięcy.

Kaczyński wymaga, żeby ofiar było co najmniej 100 tysięcy. W przeciwnym wypadku straci wiele na swojej wiarygodności jego drugi wymóg – wyraźne pokazanie w uchwale, że masakra na Wołyniu, to zbrodnia ludobójstwa na Polakach.

Generalnie Polacy bardzo lubią używać terminu „ludobójstwo” w odniesieniu do każdego grupowego mordu swoich rodaków. Nawet wydarzenia w Katyniu, gdzie według najbardziej śmiałych szacunków zostało rozstrzelanych około 20.000 Polaków, nalegają, żeby określać tę tragedię mianem ludobójstwa, choć liczba ta jest na pewno ogromna sama w sobie, to blednie w porównaniu z innymi stratami samych Polaków w czasie II wojny światowej. Poza tym ludobójstwo – jest to stosunkowo ściśle zdefiniowane pojęcie prawne, którego definicja jest zapisana w dokumentach ONZ. Jest to celowa zbrodnia przeciwko ludności, obejmująca celowe wyniszczenie dowolnego narodu czy grupy religijnej. W przypadku Katynia specjalny antypolski element w rozstrzeliwaniach nie istniał – mordowano głównie oficerów, a wielu zwykłych Polaków w ogóle zwolniono.

Polacy już przegrali kilka międzynarodowych procesów, właśnie z powodu takiego sformułowania, mimo to nadal uparcie mówią o licznych ludobójstwach na narodzie polskim, których pełna jest ich historia. Ta upartość wynika ze specyfiki języka polskiego, w którym nie ma słowa, które brzmiałoby podobnie do terminu, do jakiego przywykło większość europejczyków (genocide(ang.), геноцид(ros.)). Polacy zamienili greckie i łacińskie korzenie na rodzime słowiańskie i używają słowo „ludobójstwo” – czegoś podobnego do rosyjskiego смертоубийства. Oczywiście, formalnie ono tłumaczy się jako ludobójstwo, ale brzmi znacznie łagodniej i dopasowuje się do szerokiej interpretacji.

W ostatnich latach słowo „ludobójstwo” od częstego używania weszło w Polakom w nawyk na tyle, że nie wypada już dowolnego morderstwa Polaków określać, czymś mniej znaczącym niż ludobójstwo. A sprzeciwianie się w takiej kwestii jest zawsze bardzo trudne. Zatem, zabijano Polaków? Zabijano. No więc „ludobójstwo” i nie ma sensu się kłócić.

Teraz mianem ludobójstwa Polaków próbują określić masakrę wołyńską. Mimo, że przy całej swojej zbrodniczości jest to typowa czystka etniczna. Banderowcy nie bronili Polakom opuszczać Wołynia, natomiast zabijali tych, którzy go opuścić nie chcieli. Oczywiście to w żaden sposób ich nie usprawiedliwia i nie sprawia masowego mordu mieszkańców mniej odrażającym. Ale są międzynarodowe terminy prawnicze z całkiem dobrymi określeniami rzezi, i dobrze by było, gdyby używano ich przynajmniej w oficjalnych dokumentach rządowych.

„Platformy Obywatelska” zdaje sobie z tego sprawę i próbuje wprowadzić łagodniejszą definicję zbrodni wołyńskiej – „czystka etniczna z cechami ludobójstwa”. Nie chcą stwarzać podstaw do dodatkowych kłótni z rządem Ukrainy, z którymi relacje w ostatnich latach i tak uległy pogorszeniu. Ostatecznie oficjalnej uchwały parlamentu nie będzie czytał nikt poza ukraińskim MSZ. Ale Kaczyński w sojuszu z mniejszymi partiami uparł się i żąda, żeby o rzezi wołyńskiej było wyraźnie napisane – ludobójstwo. Bo przecież jak to: oznaki ludobójstwa są, a jego samego nie ma?

Głównym argumentem Kaczyńskiego w drodze po zwycięstwo w polskiej polityce jest pytanie: co jest dla nas, Polaków, ważniejsze – prawda historyczna czy krótkoterminowe interesy polityczne? Oczywiście, prawda historyczna, do diabła z interesami – odpowie większość Polaków. Mimo, że sam Kaczyński reaguje inaczej. Całkiem niedawno, w 65 rocznicę Wołynia jego zmarły brat i prezydent Lech bał się powiedzieć słowa na temat Bandery i UPA czy całej masakry, żeby tylko nie urazić swojego przyjaciela Juszczenki. Wtedy w modzie była przyjaźń polsko-ukraińska skierowana przeciwko Rosji. Ale od tego czasu Polacy i Ukraińcy trochę się odkochali, dlatego nadszedł czas, żeby Kaczyński rozliczył Ukraińców na całej linii, za wszystkie ich historyczne zbrodnie przeciwko narodowi polskiemu. I zapewne nie spocznie, dopóki osobiście nie sprawdzi, na ile niezawodnie pracują służby na jakimś prowincjonalnym lotnisku na ukraińskim Wołyniu.

Maksym Samorukow

Slon.ru

Tłumaczenie: Aleksandra Bożyk

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych i budzących wyłącznie dobre emocje symbolicznych znaków w historii Polski może zostać objęty ustawową ochroną jako ogólnonarodowe dobro.

Jest nim pochodzący z czasów II wojny światowej znak Polski Walczącej: znana chyba każdemu rodakowi charakterystycznie wystylizowana litera „P” z kotwicą.

Jak poinformował „Dziennik Polski”, nad zgodnym z prawem jego wykorzystaniem będą czuwać Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Tak zakłada projekt nowelizacji ustawy o ROPWiM przygotowany przez grupę posłów, głównie Platformy Obywatelskiej, m.in. z Małopolski. To ukłon w stronę wnioskującego o to Związku Powstańców Warszawskich. Powód? Wykorzystywanie symbolu niezgodnie "z charakterem i znaczeniem. A więc m.in. do celów politycznych

- czytamy w „DP”.Jak podał „Dziennik Polski”, inicjatorzy zmiany tej ustawy chcą, by znowelizowane prawo weszło w życie przed 1 sierpnia br., kiedy przypada 69. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego.

http://ioh.pl/artykuly/pokaz/galicyjska-dywizja-waffen-ss,1057/

(...)

Ukraińcy zajmowali wiele stanowisk w administracji GG, zwłaszcza na terenach wschodnich – w tym również na Lubelszczyźnie i Rzeszowszczyźnie. Stanowili również, obok przedwojennych policjantów polskich, znaczący kontyngent sił porządkowych na ziemiach polskich okupowanych przez III Rzeszę. W Zakopanem i Krynicy istniały, przeznaczone dla Ukraińców, szkoły kształcące funkcjonariuszy policyjnych.

Chcąc zapewnić sobie kadry policyjne na okupowanych terenach wschodnich, Szef Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych (Oberkommando des Heeres – OKH) 25 lipca 1941 r. wydał zarządzenie nr 11/4590 w sprawie zwolnienia z niewoli żołnierzy niektórych narodowości – Niemców nadwołżańskich, Litwinów, ?otyszy, Estończyków, Ukraińców, a później również Białorusinów. Do czasu wstrzymana tej akcji na mocy rozporządzenia OKW nr 3900 z 13 listopada 1941 r. zostało zwolnionych 318 770 ludzi, w tym 277 761 Ukraińców. Później z niewoli byli zwalniani przede wszystkim jeńcy wstępujący do formacji ochotniczych, pomocniczych i policyjnych (do 1 maja 1944 r. zostało zwolnionych 823 230 ludzi)2. Kierowani do prac na rzecz gospodarki Rzeszy, a także służący w jednostkach roboczych i budowlanych Wehrmachtu i SS, często nie zmieniali swego statusu jeńców i jako tacy wykazywani byli w niemieckich statystykach.

Mobilizację częściową lub powszechną, na potrzeby własne i władz okupacyjnych, na podległych terenach przeprowadzały kolaboranckie zarządy krajowe. Dotyczyło to przede wszystkim republik nadbałtyckich. Bezpośrednią przyczyną zdecydowania się przez Niemców na ten sposób zaciągu było załamanie się akcji werbunku ochotniczego do formacji policyjnych i wojskowych jednostek pomocniczych. Mobilizacja dotyczyła zwykle wyznaczonych roczników, a stający do niej, przynajmniej teoretycznie, mogli wybierać pomiędzy wstępowaniem do narodowych formacji w Wehrmachcie, Waffen SS czy policji lub służby pomocniczej a pracą na rzecz gospodarki Rzeszy na miejscu lub w Niemczech.

Do Waffen SS zaciągali się bezpośrednio tylko ochotnicy pochodzący z republik nadbałtyckich i Ukraińcy. Po ogłoszeniu przez Niemców rozpoczęcia formowania ukraińskich jednostek Waffen SS zgłaszali się do nich zarówno byli wojskowi, liczący na objęcie stanowisk dowódczych, jak i młodzi, nieprzeszkoleni wojskowo ludzie, kierowani chęcią służenia w narodowych jednostkach wojskowych w walce przeciwko Związkowi Sowieckiemu, który pozbawił ich kraj niepodległości. Pewną rolę mogła odegrać tu swoista elitarność tej formacji. Mobilizacja i zaciąg ochotniczy odbywały się początkowo za przyzwoleniem metropolity lwowskiego Andrzeja Szeptyckiego i przy poparciu unickiego kleru.
(...)

Czy Wołyń połączy Polskę i Ukrainę

W środę Bronisław Komorowski ma przekonywać prezydenta Ukrainy, by
razem uczcili ofiary zbrodni wołyńskiej.Prezydent ma nadzieję, że ta deklaracja oraz wspólna msza żałobna w
kościele oo. Bazylianów w Warszawie będzie miało przełomowe znaczenie.
Idzie zdecydowanie dalej niż deklaracja z 2005 r. sygnowana ze strony
ukraińskiej przez kard. Lubomira Huzara. Poza tym w odróżnieniu od
dokumentu z 2005 r. zostało o nim poinformowane społeczeństwo Ukrainy.


Podpisane w Warszawie porozumienie po raz pierwszy wskazuje, że
na Wołyniu w 1943 r. dokonano "czystek etnicznych" i po raz pierwszy ze
strony władz ukraińskiego Kościoła zabrzmiały przeprosiny. Według Pałacu
Prezydenckiego to ze strony ukraińskiej odważna próba zmierzenia się z
przeszłością. Po raz pierwszy pada bowiem wskazanie, kto był inicjatorem
zbrodni, a także wyraźne przeprosiny.

Z kolei prezydent
już kilkakrotnie deklarował, że nie ma problemów z mówieniem także o
odwecie, który za zbrodnię na Wołyniu dokonały polskie jednostki
partyzanckie.

W czasie uroczystości upamiętniającej
zbrodnię wołyńską w katedrze łuckiej wspólnie za jej ofiary będą się
modlili duchowni greckokatoliccy i katoliccy. Prezydent ma nadzieję, że
wezmą w niej udział także przedstawiciele duchowieństwa prawosławnego.


Z prezydentem Wiktorem Janukowyczem spotka się w środę w Wiśle
po spotkaniu prezydentów Grupy Wyszehradzkiej, na które został
zaproszony prezydent Ukrainy.

W ocenie Pałacu
Prezydenckiego dotychczasowa dyskusja w sprawie zbrodni wołyńskiej miała
charakter "niemądrego licytowania się na wyrazy". - Chodzi o sejmową
uchwałę w sprawie upamiętnienia zbrodni wołyńskiej. Część ugrupowań
dopomina się, aby zostało w niej zawarte stwierdzenie, że zbrodnia
wołyńska była ludobójstwem - uważa.

Prezydent zamierza
zadbać o upamiętnienie grobów Polaków ofiar UPA na Wołyniu. Do tej pory
upamiętniono zaledwie dwa takie miejsca pochówku Polaków.


Jego zdaniem należy też popierać spotkania polskich i ukraińskich
historyków badających wydarzenia na polskich kresach, bo do tej pory
"każdy mówił do siebie". To znaczy istniały dwa oddzielne dyskursy,
które prowadzili w swoim gronie polscy i ukraińscy historycy. Pierwszą
próbą była zeszłotygodniowa sesja naukowa w Pałacu Prezydenckim
zorganizowana przez IPN.
Prezydent weźmie także udział w polskich obchodach. W tym w odsłonięciu
w Warszawie tablic z nazwami wszystkich wymordowanych polskich wiosek
na Wołyniu.

„Potępić UPA – prawosławnego Ukraińca posłanie do Braci Polaków w 55.
rocznicę mordów wołyńskich” to książka wyjątkowa. Jest to osobisty
przekaz Ukraińca Wiktora Poliszczuka. Książka powstała w związku z 55.
rocznicą zbrodni UPA na Wołyniu, w roku 1998. Jak pisał autor, jego
posłanie kierowane było „do wszystkich tych, którzy ucierpieli z powodu
zbrodniczej działalności OUN-UPA – na Wołyniu, na Polesiu, we Lwowskiem,
Tarnopolskiem, Stanisławowskiem”. Książka ta jest kwintesencją poglądów
Poliszczuka, swego rodzaju syntezą, podaną w bardzo przystępnej formie.
Autor odpowiada na pięć kluczowych pytań: Co się wydarzyło przed 55-ciu
laty na Wołyniu? Dlaczego to się wydarzyło? Jaki jest obecny stan
stosunków polsko-ukraińskich? Dlaczego tak jest? Co trzeba zrobić, aby
doprowadzić do rzetelnego pojednania polsko-ukraińskiego?

W książce autor oskarża także władze państw zachodnich, w tym zwłaszcza
Stanów Zjednoczonych, o umożliwienie środowiskom postbanderowskim
swobodnego działania i lansowania kłamliwej historii tej organizacji.
Nie szczędzi też władz polskich po 1989 roku, uznając, że w imię
fałszywie pojętego „sojuszu polsko-ukraińskiego” przymykała oczy na
szerzenie się banderowskiej propagandy. Praktyka taka okazuje się drogą
do nikąd, bo miast przybliżać Polaków do Ukraińców – wykopuje między
nimi nowe rowy podziału. Jego diagnoza jest prosta – tylko potępienie
UPA i jej zbrodni, odcięcie się Ukraińców od tej tradycji historycznej
umożliwi prawdziwe pojednanie obu narodów.

Potępić UPA – Wiktor Poliszczuk, Warszawa 2013, Wydawnictwo Capital

Książka „Potępić UPA” jest do kupienia w księgarni sklep-niezalezna.pl.

"Skrawek piekła na Podolu" w reż. Jolanty Kessler-Chojeckiej to jeden z czterech filmów jakie zaprezentujemy w ramach przeglądu filmowego Echa Wołynia.

Mieszkańców Warszawy, Rzeszowa, Częstochowy, Szczecina, Białegostoku, Wrocławia zapraszamy na projekcje 7 lipca. Natomiast 11 lipca film zostanie zaprezentowany w Łodzi oraz Gdyni.

Wstęp wolny na wszystkie pokazy.

Szczegółowe informacje na stronie: http://pamiec.pl/portal/pa/1456/12503/Przeglad_filmowy_Echa_Wolynia__7_l...

Fragmenty filmu "Skrawek piekła na Podolu"
https://www.facebook.com/photo.php?v=474341845992738

http://www.zbrodniawolynska.pl/czytelnia

publikacje i dokumenty w pdf

Ukraińscy nacjonaliści nie życzą sobie obecności Bronisława Komorowskiego 14 lipca w Łucku. Oświadczenie w tej sprawie wydała nacjonalistyczna Swoboda, która grozi organizacją manifestacji w czasie jego wizyty.
Na stronie internetowej tej partii opublikowano oświadczenie szefa jej wołyńskiego oddziału Anatolija Witiwa. Jego zdaniem, w Polsce mamy do czynienia z antyukraińską histerią, czego przejawem ma być uchwała Senatu w sprawie Wołynia, którą członek Swobody, określa mianem pseudohistorycznej i szowinistycznej.

Anatolij Witiw twierdzi, że wizyta prezydenta jest "niepożądana i niestosowna" i może doprowadzić do zaostrzenia ukraińsko-polskich stosunków. Szef wołyńskich nacjonalistów przekonuje, że Bronisław Komorowski ma zamiar symbolicznie poniżyć Ukraińców, którzy "walczyli o niepodległość na swojej ziemi" i przedstawić ich jako morderców. Wizyta może być uznana za próbę narzucenia "neoimperialistycznej wersji wydarzeń 1943 roku".

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/ukrainscy-nacjonalisci-protestuja-przeci...

DONALD TUSK POLAK ROZŁAMANY, ZNAK 1987, nr 11-12 (pełny tekst)

Polskość jako zadany temat... Wydawałoby się: tylko usiąść i
pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani,
powstańcy i marszałkowie, majaczą

Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe
misje, polskie miesiące, zwycięstwa i klęski. Zwycięstwa?

Jak wyzwolić
się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane
literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości,
gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych
marzeń i nieuzasadnionych rojeń?

Polskość to nienormalność — takie
skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego
niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu:
historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki
brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie
chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się
nienormalny, wypełniony do grainic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek,
ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę
Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują,
kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich
chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy
Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.

Jest jakiś
tragiczny rozziew w polskości - między wyobrażeniem a spełnieniem, planem a
realizacją. Jest ona etosem pechowców, etosem przegranych i zarazem
niepogodzonych ze swą przegraną. Wolność jest w nim wartością najwyższą — [----]
[Ustawa z dnia 31 VII 1981 r. O kontroli publikacji i widowisk, art. 2 pkt 6
(Dz. U. nr 20 poz. 99, zm.: 1983 Dz. U. nr 44 poz. 204)] porywa się na czyny
wielkie z mizernym zwykle skutkiem. Polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do
ponurej rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów. Piękniejsza od
Polski, jest ucieczką od Polski tej na ziemi, konkretnej, przegranej, brudnej i
biednej. I dlatego tak często nas ogłupia, zaślepia prowadzi w krainę mitu. Sama
jest mitem.

Tak, polskość kojarzy się z przegraną, z pechem, z
nawałnicami. I trudno, by było inaczej. „Czym jest nasze życie? — pisał Andrzej
Bobkowski w Szkicach piórkiem (ile w nich trafnych uwag o polskości!). —
Nawijaniem na kawałek tekturki krótkich kawałków nitki bez możności powiązania
ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego dziadka? Gdzie odnaleźć
ślad prababki? Do czego przyczepić cofającą się wstecz myśl? Do niczego — do
opowiadań, prawie do legend tego kraju, który wynajął sobie w Europie pokój
przechodni i przez dziesięć wieków usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi
wygodami i ze złudzeniem pokoju z osobnym wejściem, wyczerpując całą swą energię
w kłótniach i walkach z przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju
ładnymi meblami, bibelotami, serwantkami, gdy błocą ciągle podłogę, rozbijają i
obtłukują przedmioty? To nie jest życie — to ciągła tymczasowość życia motyla i
dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech
przypominających tego
owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?..."

Gdy spisuję te luźne uwagi,
czuję w każdym momencie, że coś umyka, że z wielkim trudem formułuję nawet
banalne myśli. Refleksja zniekształcona jest nastrojem, emocją, a i te są
zmienne. Bo choć polskość wywołuje skojarzenia kreślone przez historię, jest ona
także przecież dzianiem się, jest niepewnym spojrzeniem w przyszłość. I szarpię
się między goryczą i wzruszeniem, dumą i
zażenowaniem. Wtedy sądzę — tak po
polsku, patetycznie - że polskość, niezależnie od uciążliwego dziedzictwa i
tragicznych skojarzeń, pozostaje naszym wspólnym świadomym
wyborem.

Donald Tusk

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=8126

Banderowcy nie chcą Komorowskiego na Wołyniu, a Żydzi banderowców USA 2013-07-03

Informacja z serwisu kresowego.

Prezydent Komorowski ze swoimi dwoma pomocnikami zrobili bardzo wiele dla przypodobania się "świadomym" Ukraińcom. Nie wahali się niezliczoną ilość razy upokarzać rodziny ofiar OUN-UPA. Jednak wszystko na nic, wszystko za mało. Antysemici ze "Swobody", którzy za swoje ksenofobiczne wypowiedzi mają zakaz wjazdu do USA, sami zakazują wjazdu NA Wołyń prezydentowi RP.

Daremnie Komorowski i jego profesor zamykali oczy na udział OUN-UPA w Holokauście, daremnie zamykali uszy na antysemickie wypowiedzi ideowych następców OUN-UPA. Oni żądają jeszcze więcej. Co dalej, panie prezydencie?

Poniżej druga informacja - o zakazie wjazdu członków banderowskiej "Swobody" do USA - za antysemityzm. Anty-polonizm "Swobody" jednak nikogo w świecie nie interesuje.

WM

"Swoboda" oświadcza, że prezydent Polski - persona non grata w Łucku

Wtorek, 2 lipca 2013 r.

http://www.pravda.com.ua/news/2013/07/2/6993387/

Wizyta prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego w Łucku, zapowiedziana w dniu 14 lipca jest niepożądana, ponieważ może to sprowokować zaostrzenie stosunków polsko-ukraińskich.

Ten stwierdził poseł, szef wołyńskiej obwodowej organizacji WO "Svoboda" Anatolij Witiw, informuje służba prasowa partii.

"Po tym, gdy 20 czerwca 2013 r. Senat uchwalił anty-ukraińską, pseudo-historyczną i szowinistyczną uchwałę w sprawie wydarzeń na Wołyniu, wizyta Prezydenta RP w Łucku jest niepożądana i niedorzeczna (niewłaściwa). Społeczeństwo ukraińskie może przyjąć taką inicjatywę polskiego prezydenta jako prowokację." - powiedział.

Według Witiwa, "Komorowski chce przyjechać do Łucka, aby symbolicznie upokorzyć Ukraińców, który walczyli o niepodległość na swojej ziemi, i pokazać ich w charakterze "morderców".

"Po wielu miesiącach rozpętywania anty-ukraińskiej histerii przez polskich polityków Bronisław Komorowski nie ma nic do roboty w Łucku" - stwierdza "swobodowiec".

Zgodnie z jego słowami, "obecność polskiego prezydenta na Wołyniu w tych warunkach nie tylko nie prowadzi do wzajemnego porozumienia między dwoma narodami, lecz może sprowokować akcję protestu społeczeństwa."

"Mieszkańcy Wołynia mogą zinterpretować ten gest jako dążenie strony polskiej do narzucenia nam swojej neo-imperialnej wersji wydarzeń w 1943 roku na zachodniej Ukrainie, na podstawie sfabrykowanych (fałszywych) i niewiarygodnych faktów historycznych" - oświadczył Witiw.

W jego opinii, wizyta Komorowskiego w Łucku byłoby celowa tylko wtedy, gdyby on "odwiedził ukraińskie wsie, których mieszkańcy byli ofiarami ataków polskich oddziałów okupacyjnych w czasie II wojny światowej, i publicznie wyraził skruchę przed Ukrainą za wiele lat grabieżczej (agresywnej) polityki Rzeczypospolitej."

"Prezydent Polski, wreszcie, powinien publicznie potępić zbrodnie popełnione przez Polaków na Ukraińcach na Chełmszczyźnie na wiosnę 1944 roku oraz podczas operacji "Wisła". Taki krok głowy polskiego państwa byłby pozytywnym sygnałem i pomógłby w realizacji polsko-ukraińskiego porozumienia." - powiedział parlamentarzysta.

"W innym przypadku Bronisław Komorowski będzie personą non grata w obwodowej (wojewódzkiej) stolicy Wołynia" - powiedział "swobodowiec".

"Jednocześnie nadal będziemy konsekwentnymi zwolennikami dobrych stosunków z narodem polskim, i dołożymy największych starań dla znalezienia kompromisu w sprawie sprawiedliwego poglądu na naszą historyczną przeszłość i wspólne perspektywy w rodzinie wolnych narodów europejskich w przyszłości" - zapewnia Witiw.

Jak informują media, prezydent RP Bronisław Komorowski planuje w dniu 14 lipca odwiedzić Łuck i uczcić pamięć ofiar Wołyńskiej Tragedii z lat 1943 - 1945.

Antysemityzm nie przejdzie: ukraińskim nacjonalistom odmówiono wjazdu do USA

27.06.2013

http://izrus.co.il/diasporaIL/article/2013-06-27/21587.html

Szef oddziału Centrum Szymona Wiesenthala w Jerozolimie potwierdził: liderzy ukraińskiej partii parlamentarnej "Swoboda" Oleh Tjahnybok i Ihor Myrosznyczenko spotkają się z odmową wjazdu do Stanów Zjednoczonych za antysemityzm. Trafili na "czarną listę" razem z islamistami.

Szef oddziału Centrum Szymona Wiesenthala w Jerozolimie Efraim Zuroff potwierdza: liderzy ukraińskiej parlamentarnej partii "Swoboda" Oleh Tjahnybok i Ihor Myrosznyczenko mają zakaz wjazdu do Stanów Zjednoczonych. Według ukraińskich mediów Tjahnybok i Myrosznyczenko nie zostaną wpuszczeni do USA z powodu ich antysemickiej retoryki.

"Rzeczywiście, "Swoboda" i dwóch jej przedstawicieli znalazła się na wykazie dziesięciu największych antysemitów świata w 2012 roku, opracowanym przez Centrum. Został przekazany do Departamentu Stanu USA z rekomendacją, aby osoby z wykazu znalazły się na liście osób, których obecność na terytorium państwa jest niepożądana" - powiedział Zuroff dla Gazety "Izwiestia".

Portal IzRus poinformował już o tym wykazie, sporządzonym na podstawie wypowiedzi i publikacji polityków, urzędników i osób prywatnych na całym świecie. "Swoboda" zajmuje w nim 5 miejsce. Według raportu, Tjahnybok, lider partii, która uzyskała 12% głosów w wyborach do Rady Najwyższej (45 miejsc w parlamencie), wezwał do czystki około 400 000 Żydów i innych mniejszości etnicznych mieszkających na Ukrainie, a także domagał się uwolnienia republiki z tzw "moskalsko- żydowskiej mafii".

Z kolei poseł do Rady Najwyższej (parlamentu) Ukrainy ze "Swobody" Ihor Myrosznyczenko nazwał Żydówką kobietę rodem z Czerniowiec, aktorkę w Hollywood. Milę Kunis.

"Ona nie jest Ukrainką, ale Żydówką z pochodzenia. Z tego jest dumna, i gwiazda Dawida w jej ręce. Tylko o kraju, w którym się urodziła - ani słowa, nic pozytywnego. Dlatego uważać ją za swoją - język się wzbrania. Niech sobie kocha Amerykę lub Izrael, lecz nie powinna się kleić do Ukrainy", - napisał wybraniec narodu na osobistej stronie na Facebooku.

Jako zauważyły "Izwiestia", sami "bohaterowie" antysemickiego skandalu - Tjahnybok i Myrosznyczenko - twierdzą, że nie otrzymali oficjalnego powiadomienia, że mają zakaz wjazdu do Stanów Zjednoczonych. "Nie zamierzam jechać do Ameryki i nie ubiegałem się o żadną wizę. A rozpowszechniana informacja prasowa - to systematyczne dyskredytowanie "Swobody"- powiedział korespondentowi gazety Ihor Myrosznyczenko.

Twierdzi on, że "żadnych antysemickich wypowiedzi ani z jego strony, ani ze strony lidera partii Oleha Tjahnyboka nie było". Takich założeń, według niego, nie ma także w programowych dokumentach stowarzyszenia "Swoboda", które jest "jedyną ukraińską siłą polityczną, która na poziomie ustawodawczym stara się wzmacniać prawa mniejszości narodowych"

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=8127

W ciągu najbliższych kilkunastu dni odbywać się będą ogólnopolskie uroczystości ku czci ofiar krwawej niedzieli i ludobójstwa dokonanego przez UPA na Wołyniu. Rozpoczną się one 5 lipca o godz. 10 przed pomnikiem-mauzoleum na pl. Dunikowskiego we Wrocławiu. Z kolei w niedzielę 7 lipca o godz. 9:30 zostanie odprawiona msza św. na Jasnej Górze i odbędzie się XIX Światowa Pielgrzymka Kresowian. Natomiast 10 lipca o godz. 10 będzie miała miejsce otwarta sesja naukowa w Muzeum Armii Krajowej w Krakowie, a o godz. 17:30 msza św. na Wawelu. W samą rocznicę, czyli 11 lipca o g. 12 zostanie odprawiona msza św. w kościele św. Aleksandra na pl. Trzech Krzyży w Warszawie, a po niej wyruszy marsz pamięci na Krakowskie Przedmieście. Wszystkie te wydarzenia są oddolnymi inicjatywami rodzin ofiar. Wspierają je organizacje społeczne oraz władze samorządowe i kościelne. Działalność rodzin odbywa się przy obojętności władz państwowych, w tym również prezydenta RP. Pokazuje to, jaki jest faktyczny stosunek do spraw narodowych establishmentu politycznego, ukształtowanego na ideologii Jerzego Giedroycia, Adama Michnika i Bronisława Geremka.
Autor: Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
Żródło: Gazeta Polska Codziennie

Prezydent o obchodach rocznicy zbrodni wołyńskiej

Bronisław Komorowski zapowiedział, że udaje się 14 lipca do Łucka na
obchody 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej, bo chce wypełnić polityczną
treścią niedawne wspólne oświadczenie biskupów polskich i ukraińskich w
tej sprawie. 

Bronisław Komorowski poinformował też, że rozmawiał z Wiktorem
Janukowyczem o jego obecności na uroczystościach w Łucku. - Wiem, że są
przeszkody natury absolutnie obiektywnej utrudniające jemu obecność w
Łucku, ale jednocześnie uzyskałem zapewnienie, że w Łucku w czasie tych
uroczystości państwo ukraińskie będzie reprezentowane na odpowiednim
poziomie przez kogoś innego - powiedział polski prezydent.

- Umówiliśmy się, że będziemy jeszcze tę rozmowę kontynuowali, że
postaramy się jako prezydenci zaznaczyć nasze osobiste, a także urzędów
prezydenckich zaangażowanie w proces pojednania polsko-ukraińskiego przy
okazji wspólnego przeżywanie dramatu z czasów II wojny światowej -
zaznaczył Bronisław Komorowski.

Wyraził też przekonanie, że uda się przeprowadzić dialog i pojednanie
polsko-ukraińskie w taki sposób, że nikt nie będzie się czuł w sposób
celowy zraniony.

Prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz zadeklarował wolę wspólnego
działania na rzecz pojednania obu narodów. - Cokolwiek będziemy robić,
wszystko będziemy robić razem i będzie to skierowane na pojednanie
naszych narodów. Co jest bardzo ważne: te działania będą skierowane na
przyszłość, na młodzież - oświadczył ukraiński prezydent.

Zapowiedział, że z prezydentem Komorowskim przygotowują wspólnie
komunikat dotyczący zbrodni wołyńskiej, który zostanie opublikowany w
przededniu rocznicy tych tragicznych zdarzeń.

14 lipca w Łucku na Ukrainie odbędą się uroczystości upamiętniające
ofiary zbrodni wołyńskiej w związku z przypadającą w tym roku 70.
rocznicą mordów UPA.

List otwarty

Światowego Kongresu Kresowian

do Kresowian i Przyjaciół Kresów 

Drodzy Przyjaciele!  

Jak co roku – zapraszamy w pierwszą niedzielę lipca, na XIX Zjazd i Pielgrzymkę Kresowian na Jasną Górę. Uroczystości
zainauguruje o godz. 9.30 w kaplicy Cudownego Obrazu msza święta,
podczas której homilię wygłosi Kustosz Narodowej Pamięci – ks. Tadeusz
Isakowicz- Zaleski.

Jasnogórski Zjazd organizowany jest w okresie kulminacji obchodów 70 rocznicy ludobójstwa dokonanego przez OUN UPA na Kresach, w przeddzień rocznicowych uroczystości w Warszawie. Z tego tez względu pragniemy, jako organizatorzy, nadać mu szczególny wymiar.
Podjęliśmy próbę wkomponowania uroczystości na Jasnej Górze w kalendarz
obchodów ogólnopolskich tak, aby podnieść ich rangę, wesprzeć naszą
zbiorową modlitwą i z Jasnej Góry zaapelować o masowy udział w
warszawskich uroczystościach w dniu 11 lipca. Chcieliśmy także stworzyć
taką rocznicową formułę Zjazdu, w której znalazłby dla siebie miejsce
każdy, kto chciałby dołożyć osobistą cegiełkę do aktu pamięci o ofiarach
banderowskiego ludobójstwa. Służyć temu będzie WOŁANIE Z JASNEJ GÓRY O
PRAWDĘ I PAMIĘĆ, Litania Wołyńska, a także Marsz Pokoleń Kresowych pod
jasnogórski szczyt i złożenie pod figurą Matki Najświętszej – Krzyża
Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez OUN UPA .

Realizujemy
ten pomysł wraz z patriotyczną młodzieżą, która w ten sposób chce dać
wyraz ciągłości pokoleniowej pamięci o Dzieciach Kresów. Przygotowywana
prezentacja multimedialna młodych będzie połączeniem spektaklu
teatralnego, filmów, fotografii archiwalnej, fragmentów starych kronik,
muzyki. Skonstruowana w ten sposób Niedokończona Msza Wołyńska ma w
swoich częściach pokazać koleje polskich, kresowych losów.

INTROIT –Zaginiona Atlantyda – Życie codzienne na dawnych Kresach (T.K. Kozłowski)

KYRIE – Koniec naszego świata – wybuch II wojny światowej

DIES IRAE – Dzieci Kresów – przywrócone pamięci. (Teatr ERATO)

AGNUS DEI – Młodzi jako most – przenoszący pamięć o ofiarach ludobójstwa na następne pokolenia.

LITANIA WOŁYNSKA – i koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu młodych Polaków z Wołynia .

Każdy
z uczestników Zjazdu – może wziąć udział w wołaniu o pamięć i prawdę
poprzez czytanie wspomnień Kresowian cudem ocalonych z banderowskiego
holocaustu. Scenariusz dla tych prezentacji stanowić bedzie 3 tomowe
dzieło „Dzieci Kresów” dr Lucyny Kulińskiej. Poszczególne teksty do prezentacji przekazywać będą zainteresowanym członkowie Młodzieżowego Studia „Lwowskiej Fali”. Oczekujemy też, że każdy z uczestników Zjazdudołoży znicz, jako swoją cząstkę biało-czerwonego Krzyża Pamięci.

Nie
wysyłamy Państwu indywidualnych, imiennych zaproszeń. Nie jesteśmy w
stanie dotrzeć do tak wielkiej liczby zainteresowanych droga pocztową.
Zaproszenia kierujemy poprzez media i Internet. Liczymy na to, ze każdy
kto poczuwa się do uczestniczenia wraz z nami w tym religijnym akcie
pamięci – przyjedzie, jak co roku, na Jasną Gore i jeśli siły pozwolą –
dotrwa z nami do jasnogórskiego apelu. Wszystkich więc Was – bez względu
na zajmowane stanowiska, honory i zasługi – jednakowo serdecznie
zapraszamy, bo wszyscy jednako, jako Boże dzieci – jesteśmy równi przed
Matką Najświętszą na Jasnej Górze.

Oczekując
Waszej obecności w Sanktuarium Jasnogórskim w dniu 7 lipca br. –
wyrażamy najgłębsze uznanie dla wszystkich organizatorów dotychczasowych
lokalnych uroczystości rocznicowych; ludzi, którzy dołożyli wszelkich
starań, by w swoich środowiskach godnie uczcić pamięć Rodaków
pomordowanych na Kresach Wschodnich II RP.

- Kresowianie jednością silni!

O tę jedność w szczególnym dla nas momencie – apeluję w imieniu Światowego Kongresu Kresowian.

Danuta Skalska – rzecznik ŚKK

Info: kongreskresowian@vp.pl

tel: 507-169-825

W załączeniu: plakat – “Zjazd Jasna Gora 7 VII 2013″ - do pobrania TUTAJ

Kliknij na obrazek, żeby powiększyć

I słuchać świadków, którzy kiedyś lub dzisiaj przemówili. Reportaż Narbutt w najnowszym tygodniku "Sieci" te relacje odkrywa.

OBCHODY 70 ROCZNICY ZBRODNI WOŁYŃSKIEJ
I SOLIDARNOŚCI KRESOWIAKÓW

11 LIPCA 2013 r. W WARSZAWIE

Program

12:00 Msza św. w kościele pod wezwaniem św. Aleksandra na Pl. Trzech Krzyży w Warszawie.


13:30 Marsz Pamięci z Pl. Trzech Krzyży, ul. Nowym Światem, ul.
Krakowskim Przedmieściem do Pl. Zamkowego. Złożenie kwiatów pod tablicą
pamiątkową umieszczoną na Domu Polonii ul. Krakowskie Przedmieście 64,
przemówienia okolicznościowe, zaprezentowanie stowarzyszeń kresowych,
zaproszenie do udziału w imprezach towarzyszących.

16:00
Koncert Pamięci – część artystyczna na zakończenie zgromadzenia
publicznego. Tłem dla wykonania dzieła muzycznego będzie inscenizacja
stworzona z przedwojennych fotografii Polaków, którzy w 1943 roku
zostali pomordowani na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. W ten sposób
pragniemy ożywić pamięć o ofiarach.

18:00 zakończenie oficjalnych obchodów w Warszawie na Placu Zamkowym.

Szanowni Państwo!

Marsz Pamięci będzie pierwszym po wojnie Marszem Jedności i
Solidarności Kresów. Na transparentach napiszmy nazwy miejscowości, w
których przed wojną zamieszkiwali członkowie poszczególnych organizacji
kresowych idących w pochodzie ( np. Podkamień, Huta Pieniacka, Lwów,
Krzemieniec itd.).
Głęboko wierzymy, że wszystkie kresowe
organizacje i sympatycy ruchu kresowego wezmą udział w Marszu Pamięci,
niezależnie od tego, z jaką prowincją zabraną są związane. Niech nie
zabraknie obok Wołyniaków rodzin z dawnych województw: wileńskiego,
nowogródzkiego, poleskiego, tarnopolskiego, lwowskiego i
stanisawowskiego, z ziem I Rzeczypospolitej.

Z wyrazami szacunku.
dr Lucyna Kulińska
dyr. Aleksandra Biniszewska
red. Ewa Szakalicka


Informacje: Społeczny Komitet Organizacyjny Obchodów Rocznicy 11 Lipca
– Ewa Szakalicka tel. kom. 609 963 763, Aleksandra Biniszewska tel.
kom. 602 603 588

http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,ii-wojna-swiatowa?zobacz%2Fwacla...

Mamusia nie mogła uciekać. Postanowiłem z nią zostać. Jeden z Ukraińców trzymał mnie za rękę, a trzej położyło matkę na ziemi i zaczęło ją przeżynać! Jak bluznęła krew, mama krzyknęła - Wacek uciekaj! - Wyrwałem się tym bandziorom i zacząłem uciekać. Strzelali za mną, ale nie trafili. Twarze ukraińskich morderców , którzy przeżynali mamę piłą, zapamiętałem na całe życie! Wciąż w moich uszach rozbrzmiewa krzyk mordowanej matki, Niektórych ze zbirów zadających jej śmierć w męczarniach rozpoznałem. Jeden z nich Iwan Rybczuk żyje jeszcze i mieszka w Gruszówce. To on przeżynał matkę piłą.
Moja rodzina pochodzi z Zasmyk gmina Lubitów powiat Kowel - wspomina Wacław Gąsiorowski. - Urodziłem się w 1929 r. Moi rodzice mieli na imię Władysław i Amelia z Wiśniewskich, prowadzili gospodarstwo rolne o powierzchni 12 ha. Miałem jeszcze trzech braci Czesława, Ludwika i Stanisława. W naszym domu, jak pamiętam, zawsze panowała patriotyczna atmosfera. Ojciec walczył w Legionach marszałka Józefa Piłsudskiego i często nam o swych bojach opowiadał. Jak jeździliśmy do Kowla, to wskazywał nam miejsca, w których walczył. Zawsze nas uczył, że krwi dla Ojczyzny żałować nie wolno. Dodam też, że ojciec był także osadnikiem wojskowym i gospodarstwo w Zasmykach dostał za udział w walkach, zwłaszcza zaś za uczestnictwo w wojnie 1920 r. z bolszewikami. Ukraińcy mu tego nigdy nie zapomnieli. We wrześniu 1939 r. , gdy wracał furmanką z Kowla, napadli go w lesie i ciężko pobili.

Pochowaliśmy go w Zasmykach

- Zatłukli go praktycznie na śmierć. Koń z jego ciałem jakoś doczłapał się do domu. Pochowaliśmy ojca na cmentarzu w Zasmykach. Była to pierwsza ofiara mordów ukraińskich w naszej miejscowości. Miałem wtedy 10 lat i bardzo śmierć ojca przeżyłem. Nie bardzo zdawałem sobie sprawę z tego, co dzieje się na Wołyniu, ani z tego, że ukraiński sąsiad może zarąbać polskiego sąsiada. Matka starała się mnie chronić przed tymi wszystkimi okropieństwami. Do 1943 r. jakoś w Zasmykach dało się żyć. Owszem, trwała wojna, ale do naszej wsi związane z nią wydarzenia nie docierały bezpośrednio. Ja co prawda szybko dorastałem, ale dalej nie zdawałem sobie sprawy z tego, co nam grozi. Razem z braćmi pomagałem matce prowadzić gospodarstwo i jakoś się żyło. W 1943 r. jak zaczęły się rzezie Polaków, matka zachorowała. Pojechałem z nią do lekarza w Budkach Ossowskich, który ją leczył. Miejscowość ta była odległa od Zasmyk o jakieś 25 kilometrów. Przespaliśmy się u jakiegoś gospodarza, znajomego mamy. Nad ranem zostaliśmy obudzeni przez hałas na dworze. Okazało się, że Ukraińcy otoczyli wieś i zaczynają łapać i zbierać Polaków. Wyciągnęli nas na podwórko.

Wacek, uciekaj!

- Mamusia nie mogła uciekać. Postanowiłem z nią zostać. Jeden z Ukraińców trzymał mnie za rękę, a trzej położyło matkę na ziemi i zaczęło ją przeżynać! Jak bluznęła krew, mama krzyknęła - Wacek uciekaj! - Wyrwałem się tym bandziorom i zacząłem uciekać. Strzelali za mną, ale nie trafili. Twarze ukraińskich morderców , którzy przeżynali mamę piłą, zapamiętałem na całe życie! Wciąż w moich uszach rozbrzmiewa krzyk mordowanej matki, Niektórych ze zbirów zadających jej śmierć w męczarniach rozpoznałem. Jeden z nich Iwan Rybczuk żyje jeszcze i mieszka w Gruszówce. To on przeżynał matkę piłą. Po wojnie wpadł w łapy NKWD i odsiedział w łagrze 15 lat. Teraz jest kombatantem i chodzi w aurze bohatera walczącego o wolność Ukrainy. Ma pewnie wiele odznaczeń i dodatek kombatancki. Ja wtedy przez las uciekłem do Zasmyk. Po jakimś czasie wstąpiłem do oddziału samoobrony. By do niego się dostać, musiałem oszukać „Jastrzębia” i powiedzieć, że jestem starszy. Dzieci bowiem do partyzantki nie przyjmowano. Trafiłem do plutonu, którym dowodził ppor. „Nagiel” czyli Jan Witwicki.

W obronie mordowanej ludności

- Ja przeważnie byłem pozostawiany z plutonem na osłonę Zasmyk, choć uczestniczyłem też w pochodach oddziału. „Jastrząb” nie stał zbyt długo w jednym rejonie, ale krążył po terenie, starając się uprzedzić ruchy Ukraińców. Co rusz pokazywał się w nowym m miejscu, starając się stworzyć wrażenie, że w okolicy działa nie jeden, ale kilka dużych polskich oddziałów. Boje z Ukraińcami w obronie mordowanej ludności polskiej musieliśmy toczyć na okrągło. Zdarzało się, że przybywaliśmy z późno, tuż po dokonanej zbrodni. Nie pamiętam, jaka to była wieś, chyba Moczułki, wtedy po raz pierwszy zobaczyłem, jak „Jastrząb” płacze. A to był twardy żołnierz, który rzadko pokazywał emocje. Widok, jaki tam zastaliśmy, przechodził ludzkie pojęcie. Maleńkie dzieci powbijane na kołki w płocie. Kobiety leżały na podwórku z rozprutymi brzuchami. Jedna z nich była w ciąży. Wyrwany z jej brzucha płód leżał obok niej. Wszyscy mężczyźni mieli odrąbane siekierami głowy.

Grób dla matki

- Wszyscy zastanawiali się, jak można się posunąć do takiego zwyrodnialstwa. Wszyscy mocniej ściskali w rękach karabiny. Przechodziliśmy też przez miejscowość, w której zarżnięto moją matkę. Jej szczątki wraz z innymi pomordowanymi wrzucono do studni, które upowcy następnie zrównali z ziemią. Powiedziałem o tym ppor. „Naglowi”, ale ten orzekł, że jak wygramy wojnę to zadbamy, by pomordowani tu Polacy mieli swoje mogiły. To oczywiście nie stało się nigdy! Jak zaczęliśmy jeździć na Wołyń, to usiłowałem zlokalizować te studnie, ale tam już tak wszystko zarosło, ze nie można było niczego odszukać. Mamie urządziłem na cmentarzu w Zasmykach symboliczną mogiłę razem z grobem ojca. Napisałem na tablicy, że tu spoczywa Amelia Gąsiorowska z Wiśniewskich, która zginęła tragicznie. Nie napisałem na tablicy, że zamordowali ją Ukraińcy. Takie tablice są bowiem często rozbijane. Prawdziwy chrzest bojowy przeszedłem w Zasmykach, kiedy UPA podjęła kolejną próbę zajęcia wioski. Stałem wtedy na warcie z Józefem Łukaszewskim, jak zobaczyliśmy idącą kolumnę. Natychmiast daliśmy znać „Naglowi” , który zarządził alarm placówki.

Złapaliśmy popa

- Zajęliśmy cztery wyznaczone rubieże obronne. Przywitaliśmy napastników silnym ogniem, a później przystąpiliśmy do kontrataku. Pognaliśmy ubowców aż pod Turię za Zieloną. Tam złapaliśmy popa z torbą. - Nie bejte mene, bo ja swiaszczalnik! - zaczął krzyczeć na nasz widok. Bić go nikt nie chciał, ale jeden z chłopaków zajrzał mu do torby. Pop miał w niej noże i ulotki z napisem – smert Lacham! – Chłopaki złapali go za brodę i odciągnęli na bok. Mnie kazali się odwrócić. Pop już długo nie skamlał...
(...)

Mateusz Marek/Nasz Dziennik

„Zgubili” tysiąc wsi

Maciej Walaszczyk

http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/42836,zgubili-tysiac-wsi.html

Część trzecia:
Ewa Szakalicka prosiła o wsparcie przy organizacji obchodów Rzezi Wołyńskiej. Można wpłacić darowiznę na subkonto: 44 1440 1387 0000 0000 1553 9917 Koncert Fundacja Lwów i Kresy Południowo-Wschodnie Kuklówka Radziejowicka 23A , 96-325 Radziejowice KRS 0000326847
Kurier WNET - Aleksander Wierzejski

posłuchaj teraz
Część czwarta:
Tomasz Nałęcz i Ewa Szakalicka o sporze ws. obchodów 11 lipca - zbrodni ludobójstwa na Kresach. Dlaczego prezydent RP nie objął patronatem społecznych obchodów?

posłuchaj teraz

http://www.radiownet.pl/#/publikacje/poranek-25-czerwca-2013

Tomasz Nałęcz uznał uroczystości przygotowywane przez Kresowiaków za "kontrowersyjne".

Apel o ustanowienie odznaczeń ws. ludobójstwa na Wołyniu

W 70. rocznicę ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej pochodzenia polskiego, żydowskiego, a także ukraińskiego Porozumienie Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych w Krakowie apeluje do władz III RP o ustanowienie odznaczenia dla tych Ukraińców, którzy z narażeniem życia nieśli pomoc mordowanym przez swych rodaków sąsiadom.

Podobnie jak prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Łukasz Kamiński uważamy, że „droga do pojednania prowadzi przez poznanie i wypowiedzenie prawdy nawet o najtrudniejszej, najboleśniejszej przeszłości”. Dlatego nie wahamy się użyć jedynie adekwatnego określenia na wydarzenia sprzed 70 lat: to było ludobójstwo.

Nie chcemy jednak, aby ktokolwiek fałszywie rozciągał odpowiedzialność za nie na cały naród ukraiński, bowiem wiele jego córek i synów wykazało się ogromnym, a niestety zupełnie dzisiaj zapomnianym bohaterstwem, w różnoraki sposób ratując ludzi skazanych na śmierć przez tych swoich rodaków, których umysły uległy zaczadzeniu najgorszą, bo ze swej istoty zbrodniczą odmianą nacjonalizmu.

Jeżeli mamy budować dobre stosunki polsko-ukraińskie, musimy je opierać na prawdzie historycznej, a ta bywa zarówno tragiczna i wstydliwa, jak chwalebna i dumna. Pomni mądrych słów księdza Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, że ofiary rzezi wołyńskiej wołają nie o zemstę, lecz o pamięć, chcemy aby ta pamięć została wyrażona m.in. przez oddanie należnego szacunku dzielnym tym Ukraińcom, którzy znaleźli w sobie odwagę przedłożenia chrześcijańskiego miłosierdzia i moralnej szlachetności ponad niskie instynkty oraz irracjonalne motywy argumentowane z gruntu błędną ideą. Sporo z nich spotkał za to ten sam los, jaki zgotowali ich sąsiadom zbrodniarze z OUN-UPA.

Dlatego zwracamy się do najwyższych władz Rzeczypospolitej o ustanowienie stosownego odznaczenia, żeby cały świat dowiedział się w 70. rocznicę ludobójstwa na Kresach nie tylko o ukraińskich mordercach, ale także o reprezentujących ten sam naród bohaterach.

Przewodniczący POKiN

Edward Wilhelm Jankowski

Rocznica mordu na profesorach lwowskich bez modlitwy 2013-07-04

Oto jak wyglada tzw. "pojednanie". Słowa słowami, a czyny czynami.

Korespondencja KAI ze Lwowa.

Bez modlitwy naukowcy z Ukrainy i Polski uczcili 3 lipca na Wzgórzach Wóleckich we Lwowie pamięć pomordowanych tam 72 lat temu wybitnych polskich profesorów tego miasta. Krótka ceremonia odbyła się przy pomniku wniesionym ku ich czci w 2011. Przy wtórze muzyki żałobnej, odegranej przez ukraińską orkiestrę wojskową wieńce złożyli rektorzy: Politechniki Wrocławskiej i Lwowskiej oraz innych uczelni lwowskich. Wieniec złożył też konsul generalny RP we Lwowie Jarosław Drozd. Władze miasta reprezentował Wasyl Kosiw, zastępca burmistrza.

„Wzgórza Wóleckie to miejsce szczególne dla miasta Lwowa i dla wielu miast w Polsce” – powiedział rektor Politechniki Wrocławskiej prof. Tadeusz Więckowski. Przypomniał, że to tam w 1941 rozstrzelano profesorów lwowskich. „Zadajemy sobie pytanie: dlaczego? Czy tylko dlatego, że byli profesorami? Intelektualistami? Chyba tak, bo trzeba było zniszczyć elitę” – zastanawiał się polski naukowiec. Zaznaczył jednak, że „miejsce to stało się jeszcze czymś o wiele ważniejszym teraz, w naszych czasach: bo przecież bez tych profesorów lwowskich nie byłoby dzisiaj akademickiego Lwowa. Nie byłoby akademickiego Wrocławia i wielu innych miast w Polsce”. Zdaniem mówcy, „ten lwowski duch akademicki pozostał tu, we Lwowie, ale jego część przeniesiono do Polski, do różnych miast, szczególnie do Wrocławia. Dlatego też pomnik ten jest taki szczególny”. Po zakończeniu rektorzy obu Politechnik zapalili też znicze pod pomnikiem profesorów lwowskich, wzniesionym wcześniej przez miejscowych Polaków.

„Zaproszono mnie tutaj i myślałem, że będę się modlił razem z duchownymi Kościoła rzymskokatolickiego” – powiedział KAI greckokatolicki kapłan o. Bohdan Prach, wicerektor Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie. Tymczasem poinformowano go, że organizatorzy uroczystości nie przewidzieli tam żadnych akcentów religijnych. Nie zauważono też księży łacińskich. We lwowskiej rzymskokatolickiej kurii metropolitalnej potwierdzono, że nikt ich nie zapraszał na dzisiejsze obchody, podobnie jak nie zaproszono przedstawicieli miejscowych organizacji polskich. 4 lipca lwowscy Polacy tradycyjnie przyjdą na to miejsce, aby razem z duchowieństwem wspólną modlitwą uczcić pamięć profesorów lwowskich.

kcz (KAI Lwów) / Lwów

Przez lata nie zdołano ustalić dokładnego przebiegu zbrodni na polskich profesorach we Lwowie w 1941 roku. O mord profesorów posądzano członków ukraińskiego batalionu "Nachtigall". Taka plotka od 1941 r. krążyła po Lwowie. Należy zaznaczyć, że nie zdołano ustalić dowodów, które wskazywałyby na bezpośrednie uczestnictwo Ukraińców kolaborantów w mordzie, lecz prawdopodobnie to oni dostarczyli Niemcom informacji, które przyczyniły się do aresztowania ofiar.

LUBLIN: 22 maja przedstawiciele Fundacji Niepodległości złożyli wizytę w Zespole Szkół Nr 5 im. Jana Pawła II przy ul. Elsnera. Na zaproszenie wychowawczyni jednej z klas I Grażyny Fiok przybyli oni do szkoły wraz z młodzieżą Środowiskowego Hufca Pracy oraz wolontariuszami – uczestnikami wołyńskich, wakacyjnych obozów, podczas których porządkowane są cmentarze i miejsca pamięci na byłych Kresach II Rzeczypospolitej.

W trakcie spotkania z młodzieżą zaprezentowano na rzutniku filmiki i zdjęcia dokumentujące nie tylko prace porządkowe na wołyńskich nekropoliach, ale także codzienne, obozowe życie. Spotkanie z uczniami ZSP Nr 5 zapoczątkowuje serię spotkań z młodzieżą lubelskich szkół, których tematem będą wyprawy na Wołyń współorganizowane przez Fundację Niepodległości. Ich celem jest nie tylko propagowanie historii Wołynia, ale także rekrutacja młodych ludzi, którzy chcieliby wziąć udział w tegorocznym projekcie porządkowania polskich cmentarzy na Ukrainie – Wołyń 2013. Rewolucja. Warto nadmienić, że pierwsze spotkanie promujące ideę porządkowania wołyńskich cmentarzy odbyło się w kwietniu, w lubelskim Ratuszu, gdzie radni naszego miasta mogli zapoznać się z charakterem wołyńskich działań bronowickiej młodzieży zrzeszonej w Środowiskowym Hufcu Pracy.

Po spotkaniu z młodzieżą przedstawiciele Fundacji Niepodległości spotkali się z dyrektorem szkoły Mieczysławem Klimczakiem, który realizuje na terenie swojej placówki fundacyjny projekt 2013 – Rok Żołnierzy Wyklętych.

Wołyń 2013. Rewolucja rozpocznie się w tym roku 7 sierpnia i potrwa do 22 sierpnia. Zapraszamy do obejrzenia relacji wideo z wystawy przedstawiającej wyjazd w roku 2012:

http://www.fundacja-niepodleglosci.pl/index.php/multimedia/filmoteka/250...

Generał Hermaszewski opowiada o tym jak uszedł z życiem podczas masakry UPA na Wołyniu. (11.07.2011)

Roman Szuchewycz – dowódca UPA, który zaakceptował antypolskie czystki na Wołyniu [SYLWETKA]
Roman Szuchewycz, działacz Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, w
latach 1934-1937 więziony za organizację zamachów na przedstawicieli
polskich władz. Od 1943 r. dowódca Ukraińskiej Powstańczej Armii, która
do 1945 r. dokonała masowych mordów ok. 100 tys. Polaków z Wołynia i
Galicji Wschodniej.
(..)
Po wybuchu wojny w 1939 r., a
następnie zajęciu Polski przez Niemcy i ZSRS, Szuchewycz przyjechał do
Krakowa. Tam też, po rozłamie w łonie OUN, powstała w lipcu 1940 r.
banderowska frakcja Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – OUN-B. Jej
czołowymi działaczem, oprócz Stepana Bandery i Jarosława Stećki, był
właśnie Szuchewycz.
W 1941 r. Szuchewycz został
jednym z zastępców dowódcy (por. Hansa-Albrechta Herznera) ukraińskiego
oddziału w służbie niemieckiej – batalionu „Nachtigall”. Obok batalionu
„Roland” wchodził on w skład tzw. Drużyn Ukraińskich Nacjonalistów
(DUN). Celem oddziałów była antysowiecka działalność
sabotażowo-dywersyjna. Dla ukraińskich nacjonalistów oba bataliony
stanowiły jednak zalążek przyszłej armii ukraińskiej.(..)Pod koniec 1941 r. Szuchewycz
przeszedł do służby w niemieckim 201. batalionie policyjnym, który
powstał z połączenia batalionów „Nachtigall” i „Roland”. Podporządkowany
gen. SS Erichowi von dem Bach-Zelewskiemu batalion otrzymał zadanie
ochrony obiektów strategicznych i walki z sowiecką partyzantką; oskarża
się go także o udział w pacyfikacjach białoruskich wsi. „Nie wiemy co
się w 1942 r. na Białorusi dokładnie działo, ale okupacja niemiecka była
tam szczególnie brutalna. Szuchewycz był członkiem tego batalionu i ten
fakt kładzie wyraźny cień na jego biogramie” – tłumaczył Motyka.



W 1943 r., po rozformowaniu batalionu, Niemcy przewieźli Szuchewycza
do Lwowa. Tam też, w obawie przed aresztowaniem, ukraiński nacjonalista
zaczął się ukrywać.



Obradujący w sierpniu 1943 r. III Zjazd OUN-B powierzył
Szuchewyczowi dowództwo nad UPA, awansując go na stopień generała. Po
powstaniu w lipcu 1944 r. Ukraińskiej Głównej Rady Wyzwoleńczej (UHWR)
Szuchewycz został jej sekretarzem generalnym.



Jako dowódca UPA Szuchewycz ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za
masowe mordy polskiej ludności cywilnej na Kresach Wschodnich. Szacuje
się, że w latach 1943-1945 UPA zamordowało ok. 100 tys. Polaków,
mieszkańców Wołynia i Galicji Wschodniej.



„Jako głównodowodzący UPA Szuchewycz nie przeciwstawił się temu, co
działo się na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. Dopiero we wrześniu 1944
r. mamy do czynienia
z pierwszymi rozkazami o wstrzymaniu ataków na Polaków (…). Nawet jeśli
nie mamy pisemnego rozkazu o rozpoczęciu zbrodni przez UPA to jej
dowódca ponosi za nie bezpośrednią odpowiedzialność. Nie tylko ich nie
powstrzymał, ale je akceptował” – ocenia prof. Jan Pisuliński z
Uniwersytetu Rzeszowskiego.



Roman Szuchewycz dowodził UPA do swej śmierci - zginął otoczony przez siły NKWD 5 marca
1950 roku w Biłohoroszczy koło Lwowa. „Z pewnością był znakomitym
organizatorem, jeśli potrafił zebrać wokół siebie znaczne grono
współpracowników oddanych fanatycznie sprawie niepodległości i przy ich
pomocy zmobilizować kadry armii liczącym w swym szczytowym okresie
działalności (1943-1944) 30-40 tys. ludzi pod bronią, tzn. ponad 6
dywizji partyzanckich, zmobilizować rezerwę wśród chłopów, tzw.
kuszczowe widdiły, rozwiązywać zagadnienia logistyczne” – przypomniał
prof. Torzecki, podkreślając jednocześnie, że terror nie było obcy
Szuchewyczowi od początku jego działalności w referacie bojowym OUN.



W 2007 r. prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko nadał Szuchewyczowi
pośmiertnie tytuł Bohatera Ukrainy. W ogłoszonym wówczas dekrecie
Juszczenko podkreślił, że jest to wyraz wdzięczności "za szczególny i
osobisty wkład w walkę o wolność i niepodległość Ukrainy". W 2011 r.
Naczelny Sąd Administracyjny Ukrainy (NSAU) uznał, że dekret Juszczenki
był niezgodny z prawem. NSAU utrzymał tym samym wyrok sądu
administracyjnego w Doniecku z 2010 r., który odebrał przyznany
Szuchewyczowi tytuł.(..)

Zbrodnia
wołyńska jest ludobójstwem, ponieważ intencją sprawców było zaplanowane
wymordowanie Polaków jako Polaków, tak jak intencją Niemców
zamordowanie Żydów jako Żydów

Stygmatyzując zbrodnię wołyńską nie pchamy Ukrainy w stronę Rosji.
To napiętnowanie zbrodniczego czynu UPA, a nie narodu ukraińskiego. To
leży w interesie współczesnej Ukrainy - uważa dr Sławomir Dębski z UW.

"Janukowycz nie uczci ofiar zbrodni, ma inne obowiązki"

Tomasz Nałęcz powiedział, że nie wiadomo, kto będzie reprezentował Ukrainę podczas obchodów rocznicy zbrodni.
Obiektywne powody. Tylko tyle o przyczynach zapowiadanej
nieobecności prezydenta Ukrainy na obchodach 70. rocznicy zbrodni
wołyńskiej w Łucku mówi doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego. Polski prezydent wybiera się na te uroczystości. Tomasz Nałęcz mówił w radiowej Trójce, że Wiktor Janukowycz ma inne zobowiązania.

Tomasz Nałęcz mówił, że nie wiadomo, kto będzie reprezentował
Ukrainę podczas obchodów rocznicy zbrodni. Dodał, że trwają prace nad
wspólnym komunikatem w sprawie wydarzeń sprzed 70 lat.Zdaniem Tomasza Nałęcza nie powinniśmy się koncentrować opiniami radykałów z ukraińskiej partii Swoboda, gdyż realizują oni swoje interesy niekoniecznie zbieżne z interesami wszystkich Ukraińców.

Wołyńskie ludobójstwo – z dr. Leonem Popkiem, historykiem z IPN, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Krzemieńca i Ziemi Podolskiej w Lublinie, rozmawia Mateusz Rawicz.

Jest Pan autorem książki „Ostrówki. Wołyńskie ludobójstwo”, która uzyskała tytuł „Książki Historycznej Roku” w konkursie organizowanym przez IPN, TVP i Polskie Radio. Jak długo mieszkańcy Ostrówek i Woli Ostrowieckiej mieszkali na Wołyniu?

Tradycja ustna mówi, że trafili tam z Mazowsza i mieszkali na Wołyniu już w czasach Władysława Jagiełły. Dokumenty, które udało mi się odnaleźć – wykazy mieszkańców i powinności względem dworu – pochodzą z XVI wieku.

Skąd wiadomo, że byli z Mazowsza?

Mówili do końca gwarą mazurską. Mazurzyli, nie używali „rz”, „ż”, mówili „s”, „c”. Pomimo zaborów, braku szkół zachowali czystość językową. Nie było naleciałości języka ruskiego czy ukraińskiego.

Jak udało im się zachować przez kilkaset lat odrębność językową, religijną i etniczną?

Pozwoliły im przetrwać bardzo silne więzy religijne z Kościołem katolickim oraz przykazania kościelne, jak np. zachowywanie postów. Z opowiadań rodzinnych wiem, że wiara była bardzo silna, przekazywana z pokolenia na pokolenie. W obyczajach już były pewne naleciałości, wpływy kultury ruskiej i ukraińskiej, wierzeń przedchrześcijańskich (gusła i zabobony). Żenili się w obrębie tych dwóch wsi. Ożenek z kimś spoza tych miejscowości był uznawany za mezalians. Jeżeli ktoś decydował się na ożenek czy wyjście za mąż z kimś spoza tych dwóch wsi, to ta osoba robiła to w celach majątkowych albo przyszły małżonek był osobą o wyjątkowej urodzie. Ożenki między sobą powodowały, że były dziesiątki rodzin o tym samym nazwisku, trzeba było ich rozróżniać i stąd wprowadzono przezwiska. Były przypadki, że np. w mojej rodzinie – Szwedów był Jan syn Jana, sąsiad też był Szwed i też był synem Jana i nie byli rodziną. Dla odróżnienia rodzin tworzono przezwiska od ułomności, sytuacji związanych z daną osobą.

Czy przed sierpniem 1943 r. dochodziło tam do konfliktów etnicznych?

Między Polakami-Mazurami a Rusinami-Ukraińcami nie było wcześniej konfliktów, bo nie podłoża zatargów. Wszyscy klepali tą samą biedę, mieszkańcy Ostrówek nie byli bogatsi od mieszkańców okolicznych wsi ukraińskich. Był głód ziemi. Ziemia ostrowiecka wcale nie była lepsza od ziemi w Równem czy w innych miejscowościach. Różnili się tym, że Polacy byli bardziej przedsiębiorczy. To wynikało z wyższej kultury.

Jedni i drudzy musieli emigrować za chlebem…

Na początku XX wieku wyjeżdżano za chlebem na Syberię, gdzie rząd carski dawał za darmo bardzo duże areały ziemi za darmo. Część rodzin wróciła, ale np. rodzina Ulewiczów mieszka tam do dziś. Wyjeżdżano do Stanów Zjednoczonych, do Argentyny, Brazylii. Na emigrację udawały się najbardziej zdesperowane ale i najbardziej przedsiębiorcze jednostki. Niektórzy wracali, inni zostawali. Mój dziadek wyjechał do pracy w USA, ale wrócił.

Ile osób mieszkało w Ostrówkach i Woli Ostrowieckiej w 1943 r.?

W Ostrówkach co najmniej 664 osoby, 121 rodzin. To nie znaczy, że było tyle domów. W jednym domu czasami mieszkało 2, 3, a nawet 4 rodziny. Były to rodziny wielopokoleniowe, czasem kilka osób z tej samej rodziny po zawarciu przez ich latorośle małżeństwa mieszkało w jednym domu. Było to też związane z uprawą ziemi. Ziemia nie była dzielona, dogadywano się i uprawiano ją razem. To była wielka sztuka rzadka na Mazowszu. W Woli Ostrowieckiej mieszkało co najmniej 866 osób, 197 osób, w sumie w obu wsiach prawie 1500 osób.

Ukraińcy próbowali wymordować Polaków rękami niemieckimi…

Na początku lipca 1943 r. dokonano napadu pod Ostrówkami na oddział niemiecki, pod samochodem wybuchła mina i zginął dowódca. Była to prowokacja banderowców, którzy wiedzieli, że Niemcy w takich sytuacjach pacyfikowali całe wsie. Tak było i wtedy, niemieccy żołnierze od razu przystąpili do pacyfikacji wsi, podpalili dwa gospodarstwa, zginęło kilka osób, które wrzucili do ognia. Jeden mieszkaniec wsi znał język niemiecki i wytłumaczył, że to prowokacja.

Co wydarzyło się 30 sierpnia 1943 r.?

Do końca sierpnia Wołyń był wypalony, rzezie Polaków zaczęły się wiosną 1943 r., z chwilą przejścia oddziałów policji ukraińskiej w służbie niemieckiej do UPA. Ich liczbę szacuję na 6 tysięcy osób. Mieli doświadczenie w mordowaniu, wymordowali cały naród – 200 tysięcy Żydów na Wołyniu. Zlikwidowali getto żydowskie w Mińsku. Morderstwa na Wołyniu zaczęły się wiosną od północy, od Sarn. Do końca sierpnia na Wołyniu pozostały tylko enklawy polskości, głownie te obronione przez samoobronę polską, przetrwał też cały powiat lubomelski. Zdarzały się tam przypadki mordowania działaczy społecznych czy nauczycieli, pojedyncze rabunki, poszukiwanie broni u Polaków. Ukraińcy mieli doskonałe rozeznanie, dobrze wiedzieli kto działał w podziemiu, kto posiadał broń. 29-30 sierpnia nastąpił atak na wszystkie wsie w powiecie lubomelskim.

Była to świetnie zorganizowana akcja…

Była to akcja na dużą skalę, podwody używane do wywożenia majątku pochodziły z ukraińskich wsi odległych nawet o 30-40 kilometrów. Atak był równoczesny, różnica polegała tylko na tym, że w niektórych wsiach przeprowadzono atak 29, w innych z 29 na 30, a na Ostrówki i Wolę rankiem 30 sierpnia. Ostrówki i Wolę otoczono oddzielnymi kordonami wojska rankiem 30 sierpnia. Siły banderowskie liczyły około 2500 osób. Oprócz tych sił do wsi weszły grupy, do każdego domu po 3-5 osób, uzbrojonych także w broń palną, które wezwały gospodarzy na zebranie do szkoły. W Ostrówkach kobiety i dzieci zostały zabrane do kościoła. Mieli być spaleni w kościele, ale wywiązała się walka Ukraińców z Niemcami, Niemcy ze względu na dużą przewagę Ukraińców odstąpili, banderowcy zdecydowali, że zabiją Polaków gdzie indziej. Wypędzili ludzi zamkniętych w kościele i pędzili przez cztery kilometry pod ukraińską wieś Sokół, część mordowano podczas drogi, część zamordowano przy pomocy broni palnej pod wsią Sokół.

Prośby o ratowanie życia nie pomogły?

Prośby o darowanie życia dzieciom nie pomogły. Wszyscy zostali zamordowani, nawet malutkie dzieci i kobiety w ciąży.

Ukraińcy zabijali głównie przy użyciu tępych narzędzi…

Mężczyzn w Ostrówkach mordowano w dwóch gospodarstwach, w tzw. okólniku u Trusiuka, albo u Suszka za stodołą, prowadzono po dziesięciu do przygotowanych dołów i zabijano przy pomocy tępych narzędzi. U Trusiuka strzelano, a dobijano siekierami czy młotami. Natomiast u Suszka zabijano tylko przy pomocy tępych narzędzi. W 1992 r. odnaleźliśmy dół u Trusiuka, z którego ekshumowaliśmy 80 osób i jedną osobę znaleźliśmy w studni, był to ponad dziewięćdziesięcioletni Władysław Kuwałek. Scenariusz w Woli Ostrowieckiej jest podobny, kobiety i dzieci zostały zamknięte w szkole, mężczyźni zgromadzeni na placu szkolnym i stamtąd odprowadzani po dziesięć osób do gospodarstwa Strażyca i mordowani siekierami, młotami, maczugami. W dole w tym gospodarstwie ekshumowaliśmy 243 osoby, żadna z tych osób nie została zabita z broni palnej.

Ofiary nie próbowały uciekać?

Próbowały, ale zostały zabijane, część osób, około dwudziestu, uciekła na miejscowy cmentarz, chciała zginąć na poświęconej ziemi. Wszyscy zginęli, nigdy nie zostali pochowani. W tamtym roku znalazłem dużą kość przedramienia. Były próby pochowania przez Polaków, którzy ocaleli, ale uniemożliwił to silny ostrzał UPA. Kilku Polaków zginęło też z rąk banderowców wracając po mienie.

Cały czas odnajdywane są kolejne miejsca pochówku ofiar…

W 2011 r. udało się odnaleźć kolejne zbiorowe mogiły. Namierzyliśmy miejsce ich spoczynku korzystając z wykrywacza, który odnalazł łuski.

Kto pochował te osoby?

Było lato, ciała szybko się rozkładały, banderowcy kazali mieszkańcom wsi Sokół zakopać trupy Polaków, żeby nie doszło do epidemii.

Upamiętnianie Polaków z Ostrówek zaczęło się w 1990 r.

Była to pierwsza wizyta od 1943 r. Byli wśród nas ludzie, którzy się tam urodzili i wychowywali. Ukraińcy wskazali nam miejsca pochówku ofiar, leżało tam krowie łajno. Postanowiliśmy, że trzeba godnie uczcić pamięć ofiar i zabraliśmy się do pracy. Cmentarz był zdewastowany, przy pomocy byłych mieszkańców Ostrówek i Woli Ostrowieckiej i tamtejszych Ukraińców uporządkowaliśmy go.

Ukraińcy chętnie pomagali?

Gościli nas i pomagali w pracach. Zostały przełamane pierwsze lody, ludzie żyli w niepewności i niechęci, uważali, że wszyscy Ukraińcy byli w to zamieszani. Zaczęły się wspólne spotkania i rozmowy. Okazało się, że nie wszyscy Ukraińcy pomagali mordować Polaków, kilka polskich rodzin zostało uratowanych przez Ukraińców z narażeniem życia.

W Ostrówkach powstał pomnik ofiar, ale nie doszło do odsłonięcia…

Ukraińskie władze nie chciały, żeby było słowo pomordowani, żeby było cokolwiek o sprawcach. Nie zgodzili się też na umieszczenie nazwisk pomordowanych. Pomnik miał się składać w centralnej części z Krzyża z napisem i godłem Polski. Godło zostało w zeszłym roku wyrwane i skradzione przez nieznanych sprawców. Znajdują się tam dwie mogiły, jedna ze szczątkami zamordowanych w 1992 r., druga ze szczątkami ekshumowanych w 2011 r. Na tych mogiłach wokół krzyża, z jednej i z drugiej strony miało być dwanaście tablic z nazwiskami tysiąca pięćdziesięciu osób pomordowanych. Radzie Ochrony Pamięci i rodzinom udało się wywalczyć kompromisowy napis „W hołdzie Polakom, którzy tragicznie zginęli 30 sierpnia 1943 r. mieszkańcom Ostrówek i Woli Ostrowieckiej”. Określenie „tragicznie zginęli” ma mniejszy wydźwięk, ale tylko tyle udało nam się wywalczyć.

Tygodnik Nasza Polska nr 19 (914) 7 V 2013 r.

http://www.bibula.com/?p=68416

Blisko połowa Polaków nie ma podstawowej wiedzy na temat rzezi wołyńskiej, niemniej wydarzenia te najczęściej są postrzegane jako zbrodnia popełniona przez Ukraińców na Polakach - wynika z sondażu przeprowadzonego przez Centrum Badania Opinii Społecznej. Tylko dwóch na stu badanych skłonnych jest twierdzić, że ofiary i sprawcy byli po obu stronach.Ponad połowa badanych, którzy cokolwiek słyszeli o rzezi wołyńskiej, twierdzi, że wina za nią spoczywa na Ukraińcach. Takiej odpowiedzi udzieliło wprost 29% respondentów, kolejne 21% określa sprawców jako ukraińskich nacjonalistów (banderowcy, UPA), a nieliczni (2%) doprecyzowują, że obok Ukraińców w zbrodniach brali udział Rosjanie i Niemcy lub też zrzucają odpowiedzialność na ukraińskich przywódców. Tylko trzech na stu badanych dostrzega winę po obu stronach twierdząc, że sprawcami zbrodni byli zarówno Ukraińcy, jak i Polacy, a znikoma grupa (1%) wini jedynie stronę polską.

Znaczna część ankietowanych (łącznie 13%) jest zdania, że zbrodni dokonali Niemcy lub Rosjanie (12%) albo też udziela innych odpowiedzi (1%). Blisko jedna trzecia respondentów (31%) mimo deklaracji, że słyszała o rzezi wołyńskiej, nie potrafi powiedzieć, kto był jej sprawcą.Mimo deklarowanej wiedzy w tym zakresie co czwarty respondent nie potrafił powiedzieć, kto był ofiarą zbrodni, a odpowiedzi niemałej grupy badanych wskazują, że mylą oni rzeź wołyńską z innymi tragicznymi wydarzeniami z okresu II wojny światowej. Blisko co dziesiąty mówiąc o ofiarach zbrodni wymienia polskich oficerów i wojskowych lub szerzej - polskie elity, tym samym błędnie kojarząc wydarzenia na Wołyniu ze zbrodnią katyńską. Trzech na stu badanych udziela odpowiedzi lapidarnych, wskazując, że ofiarą tamtych wydarzeń była ludność rdzenna lub po prostu niewinni ludzie. Znikoma liczba respondentów (poniżej 0,5%) jest zdania, że na Wołyniu zabijano wyłącznie Żydów, Niemców bądź Rosjan. Badanie przeprowadzono w dniach 6-12 czerwca na liczącej 1010 osób reprezentatywnej próbie losowej dorosłych Polaków.

"Zabij mnie i moje dzieci,
Podpal nasz rodzinny dom,
Lecz wolności mej i dumy,
Nie pozwolę szargać psom."

Lipiec miesiącem pamięci o ofiarach Rzezi wołyńskiej!

Ludzie, którzy odeszli, świat, którego już nie ma – oto główne przesłanie muralu, który właśnie powstaje na warszawskiej Woli, z okazji 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej.
Mural, który tworzy grupa Good Looking Studio, powstanie na ścianie
kamienicy przy ul. Młynarskiej 34, przy skrzyżowaniu z ul. Żytnią.

Projekt upamiętnienia ofiar zbrodni wołyńskiej
przygotował młody artysta Mikołaj Ostaszewski. Wykorzystał m.in. logotyp
rocznicy autorstwa innego artysty, Krzysztofa Findzińskiego.

Oficjalne odsłonięcie planowane jest na 10 lipca o 11:00.

Zginęło 100 tys. Polaków

Mural jest wspólną inicjatywą Instytutu Pamięci Narodowej i dzielnicy Wola. Jest związany z tym, że w lipcu minie 70. rocznica kulminacji zbrodni wołyńskiej.

Na Wołyniu i w Galicji Wschodniej w latach 1943-45 zginęło ok. 100
tys. Polaków, zamordowanych przez oddziały Ukraińskiej Armii Powstańczej
i miejscową ludność ukraińską. W wyniku odwetu Polaków zginęło ok 10-12
tys. Ukraińców, w tym 3-5 tys. na Wołyniu i w Galicji Wschodniej.

http://tvnwarszawa.tvn24.pl/informacje,news,mural-na-woli-przypomni-o-zb...

WOŁYŃ 1943. MSZA ŚW. W 70. ROCZNICĘ LUDOBÓJSTWA NA WOŁYNIU I KRESACH POŁUDNIOWO – WSCHODNICH II RP. RADOM, 14 LIPCA 2013R.

MIEJSCE: KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY (RADOM, PL. KONSTYTUCJI 3 – MAJA)

GODZ. 11.30 – ZŁOŻENIE KWIATÓW NA PŁYCIE GROBU NIEZNANEGO ŻOŁNIERZA

GODZ. 12.00 – MSZA ŚWIĘTA W INTENCJI OFIAR LUDOBÓJSTWA DOKONANEGO PRZEZ UKRAIŃSKICH NACJONALISTÓW NA OBYWATELACH POLSKICH, NA WOŁYNIU I KRESACH POŁUDNIOWO – WSCHODNICH II RP

ORGANIZATORZY: BRACTWO KURKOWE ŚW. SEBASTIANA W RADOMIU, TOWARZYSTWO MIŁOŚNIKÓW LWOWA I KRESÓW POŁUDNIOWO – WSCHODNICH, NARODOWY RADOM

 Kresy Wschodnie

ZAPRASZAMY !!! Kresy Wschodnie

W związku z 70 rocznicą Rzezi Wołyńskiej z 1943 roku, Muzeum Ziemi
Leżajskiej , Instytut Pamięci Narodowej w Rzeszowie i Klub Towarzystwa
Miłośników Lwowa i Kresów Południowo – Wschodnich w Leżajsku
zapraszają w najbliższy wtorek 9 lipca o godz.17. 00
na wykład i projekcję filmu „ Kryptonim ''Pożoga''. Dramat na Wołyniu ( 1939 – 1945 ).

https://fbexternal-a.akamaihd.net/safe_image.php?d=AQCgBbPX2syuj6Hr&w=15...);">

Szanowni Państwo!

Marsz Pamięci będzie pierwszym po wojnie Marszem Jedności i Solidarności Kresów. Na transparentach napiszmy nazwy miejscowości, w których przed wojną zamieszkiwali członkowie poszczególnych organizacji kresowych idących w pochodzie ( np. Podkamień, Huta Pieniacka, Lwów, Krzemieniec itd.).
Głęboko wierzymy, że wszystkie kresowe organizacje i sympatycy ruchu kresowego wezmą udział w Marszu Pamięci, niezależnie od tego, z jaką prowincją zabraną są związane. Niech nie zabraknie obok Wołyniaków rodzin z dawnych województw: wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego, tarnopolskiego, lwowskiego i stanisawowskiego, z ziem I Rzeczypospolitej.

Z wyrazami szacunku.
dr Lucyna Kulińska
Aleksandra Biniszewska
red. Ewa Szakalicka

Informacje: Społeczny Komitet Organizacyjny Obchodów Rocznicy 11 Lipca – Ewa Szakalicka tel. kom. 609 963 763.

PROGRAM OBYWATELSKICH
OBCHODÓW 70. ROCZNICY LUDOBÓJSTWA
NA WOŁYNIU I W MAŁOPOLSCE WSCHODNIEJ
11 LIPCA 2013 r. W WARSZAWIE

11:30 otwarcie wystawy o ludobójstwie na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej w gmachu Sejmu RP ul. Wiejska 4/6/8 (obok Pl. Trzech Krzyży). Organizator Klub Parlamentarny PiS.

12:00 Msza św. w kościele pod wezwaniem św. Aleksandra na Pl. Trzech Krzyży w Warszawie.

13:30 Marsz Pamięci z Pl. Trzech Krzyży, ul. Nowym Światem, ul. Krakowskim Przedmieściem do Pl. Zamkowego. Złożenie kwiatów pod tablicą pamiątkową umieszczoną na Domu Polonii ul. Krakowskie Przedmieście 64, przemówienia, zaprezentowanie stowarzyszeń kresowych.

16:00 Koncert Pamięci – akcent artystyczny na zakończenie zgromadzenia (Pl. Zamkowy). Zostaną wykonane przedwojenne polskie pieśni z Wołynia i Podola oraz nowe utwory specjalnie skomponowane na nasz Koncert. Wystąpią Lech Makowiecki, Teatr Muzyczny Od Czapy, Piotr Bajus, Marcin Styczeń. Scenografię stworzoną przedwojenne fotografie Polaków, których w 1943 r. zamordowano na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. W ten sposób ożywimy pamięć o ofiarach.

18:00 zakończenie obywatelskich obchodów w Warszawie na Placu Zamkowym.

21:00 Kino pod Chmurką naprzeciwko kościoła św. Anny, filmy dokumentalne o zagładzie Polaków.

Bp
Guzdek:"Niech okrągła rocznica rzezi wołyńskiej będzie okazją do
uznania prawdy, że nasi rodacy na Kresach wschodnich ginęli tylko
dlatego, że byli Polakami"

"Rana zadana przed siedemdziesięciu laty nadal krwawi i boli.
Szczególnie bolesne jest to, że przez wiele lat usiłowano zabić pamięć o
ofiarach rzezi wołyńskiej" - napisał biskup polowy WP.

Bp Guzdek zarządził, aby 11 lipca br. "we wszystkich kościołach
garnizonowych księża kapelani odprawili Msze św. w intencji ofiar
zbrodni wołyńskiej oraz razem z wiernymi odśpiewali+Suplikacje+".

Tego samego dnia o godz. 12.00 uderzmy w dzwony, aby w ten sposób wezwać wszystkich do modlitwy i refleksji

- wezwał bp polowy w przekazanym w sobotę PAP przesłaniu w związku z
70. rocznicą zbrodni wołyńskiej. Przypomniał też, że w niedzielę - 7
lipca -  zgodnie z zaleceniami Sekretariatu Episkopatu Polski należy do
modlitwy powszechnej podczas niedzielnych Mszy św. dodać okolicznościowe
wezwanie w intencji ofiar rzezi na Wołyniu.
11 lipca br. -
przypomniał bp Guzdek - "mija 70 lat od +krwawej niedzieli+, kiedy
nacjonaliści ukraińscy rozpoczęli zaplanowaną i przeprowadzoną na
szeroką skalę eksterminację polskiej ludności na tzw. Kresach".

Zginęły wówczas dziesiątki tysięcy naszych rodaków. Zrównano z
ziemią i spalono wiele kościołów oraz zagród, a nawet całe wioski, po
których zostały tylko zgliszcza. Rana zadana przed siedemdziesięciu laty
nadal krwawi i boli. Szczególnie bolesne jest to, że przez wiele lat
usiłowano zabić pamięć o ofiarach rzezi wołyńskiej

- napisał biskup polowy WP.

Dodał, że "wspominając tamte tragiczne wydarzenia jednocześnie
pytamy: Czy uda się zbudować dobrosąsiedzkie stosunki dwóch narodów za
cenę przemilczeń i kłamstw?".

Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8, 32) - powiedział
Jezus. Niech okrągła rocznica rzezi wołyńskiej będzie okazją do uznania
prawdy, że nasi rodacy na Kresach wschodnich ginęli tylko dlatego, że
byli Polakami

-napisał bp Guzdek.

Nawiązując do słów naszego narodowego wieszcza Adama
Mickiewicza chcemy dziś wołać: "Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na
niebie, zapomnij o mnie" (Dziady, cz. III)

- dodał. 
Bp Guzdek zaznaczył, że "w pamiętną niedzielę 11 lipca
1943 roku nie dokończono wielu Mszy świętych na wołyńskiej ziemi; krew
Chrystusa z eucharystycznej ofiary zmieszana została z krwią i
cierpieniem tych, którzy stali się uczestnikami +Kalwarii Wschodu+".

Przypomniał też słowa Jana Pawła II wypowiedziane w Bydgoszczy, w
1999 roku, gdy papież za szczególną powinność swego pokolenia w Kościele
uznał "zebranie wszystkich świadectw o tych, którzy dali życie dla
Chrystusa".

Liturgia świętej Eucharystii prowadzi do znaku pokoju, pojednania
i komunii. Proszę, niech rocznicowe wspomnienia, publikacje i
dramatyczne świadectwa uczestników tamtych dni staną się solidnym
fundamentem pod budowę dobrosąsiedzkich relacji

- napisał bp Guzdek. 
Przywołał również zdanie Abrahama Heschela,
że "ludzkość nie zginie z braku informacji, ale jedynie z braku pamięci i
utraty sumienia" oraz słowa Jana Pawła II, który w 2001 r. mówił:
"Chrześcijanie obydwóch narodów (polskiego i ukraińskiego) muszą iść
razem w imię jedynego Chrystusa, ku jedynemu Ojcu, prowadzeni przez tego
samego Ducha, który jest źródłem i zasadą jedności. Niech przebaczenie -
udzielone i uzyskane - rozleje się niczym dobroczynny balsam w każdym
sercu. Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy gotowi
będą stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli, ażeby razem
budować przyszłość opartą na wzajemnym szacunku, braterskiej współpracy i
autentycznej solidarności". 
Bp polowy WP udzielił pasterskiego
błogosławieństwa "wszystkim, którzy włączą się w uroczystości 70.
rocznicy zbrodni wołyńskiej, aby modlić się w intencji ofiar oraz prosić
o wybaczenie doznanych krzywd i pojednanie pomiędzy narodem polskim i
ukraińskim".

KOMUNIKAT 4.

ZAPROSZENIE
NA OBCHODY 70 ROCZNICY ZBRODNI WOŁYŃSKIEJ
11 LIPCA 2013 r. W WARSZAWIE

Szanowni Państwo!

12:00 Msza św. na Placu Trzech Krzyży w Warszawie.

Przwodniczy:
ks. Tadeusz Pikus Biskup Pomocniczy Warszawski
Mszę św. koncelebrują:
ks. Antoni Pacyfik Dydycz Ofm Cap. Biskup Drohiczyński,
ks. Mieczysław Mokrzycki Arcybiskup Metropolita Lwowski Przewodniczący Rzymskokatolickiego Episkopatu Ukrainy,
ks. prałat dr Tadeusz Balewski, proboszcz parafii pw. św. Aleksandra w Warszawie,
ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, proboszcz ormiańskokatolickiej parafii południowej.
Organy i śpiew: Marek Gierczak, organista i śpiewak operowy

13:30 Rusza Marsz Pamięci – trasa: Plac Trzech Krzyży, ul. Nowy Świat, ul. Krakowskie Przedmieście.
Uczestnicy w strojach stonowanych, transparenty z napisami miejscowości zaatakowanych, ewentualnie podaną liczbą ofiar, transparenty z napisami miejscowości rodzinnych pozostałych poza granicami. Kir na znak żałoby. Marsz w ciszy, ewentualnie będą odczytywane miejscowości i liczba ofiar (Wanda Pachla z Torunia).
Marsz Pamięci będzie pierwszym po wojnie Marszem Jedności i Solidarności Kresów.
Głęboko wierzymy, że wszystkie kresowe organizacje i sympatycy ruchu kresowego wezmą udział w Marszu Pamięci, niezależnie od tego, z jaką prowincją zabraną są związane. Niech nie zabraknie obok Wołyniaków rodzin z dawnych województw: wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego, tarnopolskiego, lwowskiego i stanisawowskiego, z ziem I Rzeczypospolitej.
15:00 Uroczystości przy Domu Polonii ul. Krakowskie Przedmieście 64, gdzie na zewnątrz znajduje się tablica upamiętaniająca ludobójstwo dokonane na Polakach przez nacjonalistów ukraińskich. Złożenie kwiatów. Przejście na Plac Zamkowy w okolice sceny – przemówienie okolicznościowe w imieniu organizatorów wygłosi dr Lucyna Kulińska z Krakowa, nastąpi przedstawienie delegacji, zaproszenie na imprezy towarzyszące, komunikaty związane z bezpieczeństwem i organizacją powrotów oraz zaproszenie na widowisko artystyczne.

16:00 Koncert Pamięci – pierwszy raz od okresu przedwojennego zostaną przypomniane polskie melodie z Wołynia i z Podola. To wkład młodych kompozytorów i wykonawców w uczczenie pamięci ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach przez nacjonalistów ukraińskich. Zapewne Kresowianie ze wzruszeniem wysłuchają piosenek z ojczystych stron. Zobaczymy Teatr Muzyczny Od Czapy, Marcina Styczenia, Piotra Bajusa, Lecha Makowieckiego, który wykona znaną balladę "Wołyń 1943". Na telebimach będzie wizualizacja fotografii ofiarowanych przez rodziny pomordowanych. Prowadzenie – Wojciech Reszczyński.

Zaprasza organizator Społeczny Komitet Organizacyjny Obchodów Rocznicy 11 Lipca
Kontakt: Ewa Szakalicka tel. kom. 609 963 763, e.szakalicka@wp.pl

12:00 Msza Święta w intencji pomordowanych na Kresach przez bandy UPA
Kościół garnizonowy pw. św.Elżbiety
17:00- 19:00
Civitas Christiana ul. Kuźnicza 11/13
„W 70. rocznicę Krwawej Niedzieli”. Świadectwa, historia, dyskusja.
Spotkanie z: dr Lucyną Kulińską, ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim i Stanisławem Srokowskim
20:00- 22:00
Wrocław Rynek (Plac Gołębi) koło budynku BZWBK
Publicznie odczytywanie kilkuset nazwisk Polaków zamordowanych z rąk UPA wraz z nazwami miejscowości napadniętmi przez ukraińskie bandy OUN-UPA i nazistów z SS-Galizien

Organizatorzy: Inicjatywa Historyczna
Partner: Odra-Nimen, Civitas Christiana

Odczytanie deklaracji ws. zbrodni na Wołyniu

We wszystkich kościołach greckokatolickich na Ukrainie
zostanie dziś odczytany tekst deklaracji, którą 28 czerwca br.
w Warszawie podpisali przedstawiciele Kościoła greckokatolickiego
i rzymskokatolickiego na Ukrainie i w Polsce.

W deklaracji napisani, że ofiarami zbrodni i czystek etnicznych na
Wołyniu stały się dziesiątki tysięcy niewinnych osób, w tym kobiet,
dzieci i starców, przede wszystkim Polaków, ale także Ukraińców, oraz
tych, którzy ratowali zagrożonych sąsiadów i krewnych. Ofiara ich życia
wzywa nas w tych rocznicowych dniach do szczególnie głębokiej refleksji,
do gorliwej modlitwy o odpuszczenie grzechów i przebaczenie, a także o
łaskę stawania w prawdzie wobec Boga i ludzi.

TREŚĆ DEKLARACJI 

Odczytanie deklaracji w kościołach w Polsce przewodniczący
Konferencji Episkopatu Polski pozostawił decyzji biskupów diecezjalnych.
Dziś w całym kraju do modlitwy wiernych będzie dodane wezwanie za
ofiary wydarzeń na Wołyniu oraz za ich oprawców.

W drugą niedzielę lipca, 14 lipca, w katedrze łuckiej odbędzie się uroczystość żałobna w intencji ofiar zbrodni wołyńskiej.

– Wielkim obowiązkiem naszego Kościoła jest otoczenie czcią tych wszystkich, którzy oddali życie – mówi metropolita lwowski ks. abp Mieczysław Mokrzycki.

Ks. abp zapewnia też o staraniach, by ci, których kości rozrzucone są
na ziemi wołyńskiej doczekali się godnego i chrześcijańskiego pochówku.
Modlitwę w intencji ofiar w tym dniu zanosić będą również wierni
Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie.

Na uroczystościach w 70. rocznicę rzezi wołyńskiej będziemy się
modlić za zamordowanych; będziemy też prosić o darowanie win tym, którzy
podnieśli rękę na brata oraz o pokojowe współistnienie narodu polskiego
i ukraińskiego – napisał w przesłaniu ks. biskup polowy WP Józef
Guzdek.

Ks. bp Józef Guzdek zarządził, aby 11 lipca br. “we wszystkich
kościołach garnizonowych księża kapelani odprawili Msze św. w intencji
ofiar zbrodni wołyńskiej oraz razem z wiernymi odśpiewali +Suplikacje+”.

“Tego samego dnia o godz. 12.00 uderzmy w dzwony, aby w ten sposób wezwać wszystkich do modlitwy i refleksji” – wezwał bp polowy w przekazanym przesłaniu w związku z 70. rocznicą zbrodni wołyńskiej.

Mija 70 lat od +krwawej niedzieli+, kiedy nacjonaliści ukraińscy
rozpoczęli zaplanowaną i przeprowadzoną na szeroką skalę eksterminację
polskiej ludności na tzw. Kresach – powiedział ks. bp.

- Zginęły wówczas dziesiątki tysięcy naszych rodaków. Zrównano z
ziemią i spalono wiele kościołów oraz zagród, a nawet całe wioski, po
których zostały tylko zgliszcza. Rana zadana przed siedemdziesięciu laty
nadal krwawi i boli. Szczególnie bolesne jest to, że przez wiele lat
usiłowano zabić pamięć o ofiarach rzezi wołyńskiej” – napisał ks. biskup polowy WP.

Ks. bp polowy WP udzielił pasterskiego błogosławieństwa “wszystkim,
którzy włączą się w uroczystości 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej, aby
modlić się w intencji ofiar oraz prosić o wybaczenie doznanych krzywd i
pojednanie pomiędzy narodem polskim i ukraińskim”.

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=8&nid=8157

Kresowianie wraz z rodzinami, apelowali o pamięć o ofiarach
"ideologii banderowskiej", podczas 19. pielgrzymki swego środowiska na
Jasną Górę. Spotkanie odbyło się pod hasłem "Niedokończona Msza
Wołyńska".

Mszę dla
uczestników pielgrzymki odprawiono w jasnogórskiej kaplicy Cudownego
Obrazu. Homilię wygłosił ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski - duszpasterz
Ormian, historyk, autor książki "Przemilczane ludobójstwo na Kresach",
honorowy członek Światowego Kongresu Kresowian. Nawiązał m.in. do
zbliżającej się 70. rocznicy "krwawej niedzieli" na Wołyniu 11 lipca
1943. r., kiedy - jak mówił - doszło do apogeum ludobójstwa dokonanego
tam przez ukraińskich nacjonalistów.

Ks. Isakowicz-Zaleski podkreślił, że zbrodnię tę popełniono na Kresach
- miejscu słynącym niegdyś ze wzajemnego szacunku, tolerancji,
życzliwości. Wymieniał i opisywał niektóre akty ludobójstwa dokonywanego
często przez sąsiadów ofiar. Wskazał, że prócz Polaków z rąk
nacjonalistów ginęli Ormianie, Żydzi, Czesi, a także "sprawiedliwi Ukraińcy, którzy ratowali Polaków, ratowali Żydów i nie popierali Stefana Bandery".

Zaznaczył, że na rozprawę z Polakami w
lipcu 1943 r., gdy zaatakowano 99 osad, celowo wybrano właśnie
niedzielę. "Słusznie nasze spotkanie nosi nazwę „Niedokończonych mszy
wołyńskich”. Albowiem te msze święte rozpoczęte w tę niedzielę nigdy nie
skończyły się - bo kapłanów zamordowano w czasie mszy świętych
siekierami czy w inny barbarzyński sposób, mordowano ludzi w kościołach
(...)" - mówił.

Choć 95 proc. ofiar
stanowili chłopi, ginęli też przedstawiciele inteligencji – nauczyciele,
lekarze, a także łącznie ok. 180 duchownych; wśród nich księża, którzy
często byli przywódcami nie tylko duchowymi, ale też społecznymi. Ks.
Isakowicz-Zaleski określił ich "apostołami" - przekazywali bowiem
wszystkim, niezależnie od wyznania, podstawowe prawdy wiary. "Za to
właśnie zostali zamordowani - są męczennikami. Do dzisiaj władze
kościelne nie chcą przeprowadzić ich procesów beatyfikacyjnych" -
powiedział.

Ocenił też, że mimo, iż minęło 70 lat od tej zbrodni, III Rzeczpospolita "ciągle nie chce powiedzieć prawdy". "Ciągle politycy
mają ten ogromny problem czy powiedzieć prawdę, czy nie – czy pozwala
na to Bruksela, czy z Kijowa też jest jakaś zgoda. Ciągle mówi się:
„tak, był KL Auschwitz, tak, był Katyń”, ale milczy się w sprawie Wołynia" - mówił.

W tym kontekście
skrytykował m.in. odnoszącą się do 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej
uchwałę Senatu z 20 czerwca, nazywając ją "ucieczką w jakieś pokrętne
półprawdy, ćwierćprawdy". Ocenił też, że również podpisana 28 czerwca
deklaracja zwierzchników Kościołów z Polski i Ukrainy w tej sprawie "nie
zawiera prawdy o ludobójstwie".

"Nie mówi się, kto
kogo zabił i dlaczego. Są eufemizmy - tragedia wołyńska, czystki
etniczne. Wyczyścić to sobie można ubranie, jak jest pobrudzone, ale
zabijanie kobiet, dzieci i starców, to nie jest czystka, to jest
ludobójstwo" - mówił dodając, że do dzisiaj na zachodniej Ukrainie nie
ma pomników ofiar, są natomiast pomniki Stefana Bandery i wielu
przywódców UPA. "Na obecnej Ukrainie zachodniej jest to możliwe, bo nie
ma prawdy" - stwierdził.

Ks.
Isakowicz-Zaleski wymienił trzy wnioski związane z wydarzeniami sprzed
70. lat: pierwszy to moralny obowiązek pamięci o ofiarach. "Dopóki jest
pamięć, o tych ludziach się mówi, zamawiane są za nich msze święte.
Najgorszą rzeczą jest wytarcie ludzi z pamięci" - powiedział.

Drugi wniosek
to potrzeba zgody, pojednania i przebaczenia, choć - jak zaznaczył -
nie chodzi o skłócenie z Ukraińcami. "Naszym wrogiem nie był naród
ukraiński, była ideologia banderowska" - podkreślił. Jako trzeci,
ogólniejszy, wniosek wskazał konieczność wierności piątemu przykazaniu -
jako fundamentowi religii chrześcijańskiej. "Nie zabijaj - to jest ta
dewiza, którą wnoszą Kresowianie. Nie wolno niszczyć: na tym się nie
zbuduje ani wolnego państwa, ani zgody, ani przyjaźni" - podkreślił.

"Nasze działanie
powinno iść w kierunku życzliwości, przyjaźni i pojednania. „Módlmy się
bardzo żeby z krwi męczenników wołyńskich, kresowych, wyrosła prawda,
miłość i zgoda" – zaapelował na Jasnej Górze ks. Isakowicz-Zaleski.

W lipcu br. mija 70.
rocznica apogeum zbrodni wołyńskiej. Kulminacja brodni nastąpiła 11
lipca 1943 r., gdy oddziały UPA zaatakowały ok. 100 polskich
miejscowości.

Dla polskich
historyków tzw. rzeź wołyńska z lat 1943-44, która swoim zasięgiem
objęła także tereny południowo-wschodnich województw II RP, była
ludobójczą czystką etniczną liczącą ponad 100 tys. ofiar (są też
szacunki mówiące o ok. 120-130 tys. ofiar).

Dla badaczy z
Ukrainy zbrodnia ta była konsekwencją wojny Armii Krajowej z UPA, w
której wzięła udział ludność cywilna. Strona ukraińska ocenia swoje straty
na 10-12, a nawet 20 tys. ofiar, przy czym część ofiar zginęła z rąk
UPA za pomoc udzielaną Polakom lub odmowę przyłączenia się do sprawców
rzezi.

20 czerwca Senat
przyjął uchwałę, w której oddał hołd Polakom, którzy 70 lat temu padli
ofiarą mordów UPA na Wołyniu. W przyjętej niejednomyślnie uchwale
senatorowie określili zbrodnię wołyńską jako "czystkę etniczną noszącą
znamiona ludobójstwa". Podkreślili też potrzebę pojednania z Ukrainą.

Natomiast 28 czerwca zwierzchnicy Kościołów
z Polski i Ukrainy podpisali wspólną deklarację. "Wiemy, że
chrześcijańska ocena zbrodni wołyńskiej domaga się od nas jednoznacznego
potępienia i przeproszenia za nią. Uważamy bowiem, że ani przemoc, ani
czystki etniczne nigdy nie mogą być metodą rozwiązywania konfliktów
między sąsiadującymi ludami czy narodami, ani usprawiedliwione racją
polityczną, ekonomiczną czy religijną" - brzmi fragment deklaracji.

http://www.stefczyk.info/wiadomosci/polska/zjazd-i-pielgrzymka-kresowian-na-jasnej-gorze,7936445720

XIX Światowy Zjazd i Pielgrzymka Kresowian na Jasnej Górze

Już po
raz kolejny w pierwszą niedzielę lipca w Częstochowie odbywa się Zjazd
Kresowian. W tym roku przypada on w kulminacyjnym momencie obchodów 70
rocznicy zbrodni wołyńskiej.

Uroczystości zainaugurował o godz. 9.30 w Kaplicy
Cudownego Obrazu Msza św. Jasnogórski Zjazd organizowany jest w okresie
kulminacji obchodów 70. rocznicy ludobójstwa, dokonanego przez OUN UPA
na Kresach, w przeddzień rocznicowych uroczystości w Warszawie.

Z Jasnej Góry będziemy wołać o prawdę i
pamięć o zbrodni na Kresach – mówi Danuta Skalska, rzecznik Światowego
Kongresu Kresowian.

Pobierz

Jednym z głównych punktów zjazdu jest
„Niedokończona Msza Wołyńska”, która składa się z kilku części m.in.:
prezentacji multimedialnej, spektaklu teatralnego, pokazu filmów,
archiwalnych fotografii, starych kronik i muzyki. W ten sposób zostaną
ukazane losy Polaków mieszkających na Kresach.

Współrealizatorami zjazdu jest IPN oraz
patriotyczna młodzież, która pragnie w szczególny sposób uczcić pamięć
Dzieci Kresów prezentując podczas obchodów prezentację multimedialną.

Przyjęcia honorowego patronatu odmówił Prezydent Bronisław Komorowski.

Pobierz

Na zakończenie koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu młodych Polaków z zespołu wokalnego „Faustyna” z Wołynia.

Kliknij, aby powiększyć
http://www.radiomaryja.pl/kosciol/xix-swiatowy-zjazd-i-pielgrzymka-kreso...

Ocalały: nikt nie przewidział, że może dojść do takich okrucieństw
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/ocalaly-nikt-nie-przewidzial-ze-moze-dojs...

Nie wiem, czy ktokolwiek przewidział, że może dojść aż do takich
okrucieństw - mówi w wywiadzie dla PAP Stanisław Antonow, który przeżył
ukraińskie czystki etniczne we wsi Pełtew w Galicji Wschodniej, ukryty
wraz z bratem w schronie w stodole.

Agnieszka Pipała : Pamięta pan rodzinną wioskę?

Stanisław Antonow: Tak, mieszkaliśmy we wsi Pełtew,
powiat Złoczów w województwie tarnopolskim. W Pełtwi chodziłem do
szkoły, ale już do kościoła jeździliśmy konnym zaprzęgiem jakieś 5
kilometrów do Glinian, bo u nas, w naszej wsi była tylko cerkiew.
Dopiero przed samą wojną Polacy zbudowali kościółek w Pełtwi. I ja
miałem swój udział w tej budowie - wraz z ojcem i starszym bratem
woziliśmy drewno. A w czasie nabożeństw różańcowych w tym kościółku moja
mama się bardzo udzielała, śpiewając modlitwy. Przez naszą wieś
przepływała też rzeka Pełtew.

Polacy i Rusini wspólnie zasiedlali wieś. Wtedy nikt nie używał nazwy
Ukraińcy, tylko Rusini. Na ponad 300 mieszkańców Pełtwi, tylko około 40
rodzin było polskich. To była duża, średnio zamożna wioska; było też
wielu zamożnych rolników. Mój tato np. zarobił trochę w USA na swoje
gospodarstwo.

Jak współżyły te społeczności? Czy osobno, ale w zgodzie, czy
razem, wspólnie obchodząc najważniejsze święta, czy były mieszane
małżeństwa?

Żyliśmy wszyscy razem. Razem się bawiliśmy, chodziliśmy do szkoły. To
byli nasi sąsiedzi, koledzy, znajomi. Moim dobrym kolegą był Milek,
Ukrainiec. Wspólnie spędzaliśmy czas, Polacy i Ukraińcy. Wieczorami
spotykaliśmy się i śpiewaliśmy piosenki, przeważnie po ukraińsku. To
chyba jedno z najmilszych moich wspomnień. Pamiętam też wspólne zabawy
np. w wojnę czy jazdę na łyżwach po zmrożonej wodzie, która gromadziła
się w jamniskach, czyli ogromnych dołach po wydobyciu piasku. Miałem
drewniane łyżwy z wmontowanym drutem, które sznurkami mocowało się do
butów. Te czasy przedwojenne wspominam jak sielankę. Nikt nie dzielił
wtedy nas pod względem narodowościowym. Żyliśmy razem. Wspólnie.
Pomagano sobie wzajemnie w pracach polowych. Były też mieszane
małżeństwa; jedna z sióstr mojej mamy wyszła za Ukraińca, ale oni
osiedlili się w USA.

Czy ludność ukraińska szanowała polską władzę na tym terenie?

Chyba tak, choć niewiele mogę o tym powiedzieć, bo byłem dzieckiem i nie
zajmowały mnie te sprawy. Ale przecież to była Polska, a więc i władze
były polskie, cała administracja była polska, choć mogli w niej pracować
i Ukraińcy.

Jak Ukraińcy zareagowali na wkroczenie Sowietów, a potem Niemców? I jak zmieniło to ich relacje z ludnością polską?

Dopiero jak wkroczyli Niemcy, pojawiły się różnice i podział na "my" i "wy". Rodzice
np. dostali ultimatum, że w ciągu 48 godzin mają opuścić dom, wieś.
Wtedy pojawiły się też nacjonalistyczne organizacje, jak UPA i wtedy też
zaczęto nazywać ich Ukraińcami. A Niemcom było na rękę, że Ukraińcy
"czyszczą" tereny z Polaków.

Czy były jakieś obawy, że może dojść do takiej zbrodni?

Nie wiem, czy ktokolwiek przewidział, że może dojść aż do takich
okrucieństw. Choć jakieś obawy na pewno były, a ludzie rozmawiali między
sobą. Takie informacje dochodziły i do nas, skoro moi rodzice
przygotowali w stodole schron, w którym ukryli mnie z bratem. Był
przykryty słomą i odsuwaną deską, aby można było wejść do środka albo
uciec np. w razie podpalenia.

Czy słyszał Pan coś wtedy o UPA i Banderze?

Mam takie wspomnienie z tamtych lat. Sąsiad Milek, z którym ja się
bawiłem, kolegowałem, przystąpił do banderowców, a to przecież właśnie
oni mordowali Polaków. Milek był starszy ode mnie jakieś 2-3 lata. I nie
wiem, czy to nie zaważyło na tym, że moi rodzice przeżyli, że ich tylko
skatowano na podłodze domu, a nie zamordowano. Czy on czasem tam nie
był i nie oszczędził moich rodziców przed zarąbaniem siekierą czy
czymkolwiek innym... Bo oni nie zabijali strzelaniem, ale mordowali
brutalnie, rąbali siekierami, torturowali, rozszarpywali.

Jak się Pan uratował?

Mnie rodzice ukryli z jednym ze starszych braci w schronie, wykopanym w
stodole. Miałem jakieś 12-13 lat. Sami natomiast się nie ukryli.
Opowiadali, że zostali powaleni na podłogę, skopani, pobici, skatowani
żeby zdradzili, gdzie są dzieci. Nie wiem, czy oprawcy mówili nasze
imiona, pytając o nas konkretnie, czy chodziło im o dzieci w ogóle. Bo
najstarszy z braci był już żonaty, pracował na kolei i tam został. A mąż
siostry pracował we Lwowie i nie pamiętam, czy oni właśnie wtedy nie
pojechali do Lwowa. Ale z naszej rodziny nikt nie zginął, nikt nie
został zamordowany. Wszyscy się uratowali. Nie wiem jak uratowali się
rodzice. Podejrzewam, że może Rusinów wstrzymywało trochę nasze
nazwisko. Moja mama z domu była Bomberzbach, a po mężu Antonów, pisane
przez "ó" i tak się podpisywaliśmy. Ale potocznie nazywano nas Antonow,
czyli już nie tak bardzo po polsku.

Ilu Polaków z Pana wioski zostało wtedy zamordowanych?

Wiem, z opowiadania rodziców, o 12 zamordowanych rodzinach. Może nikt
ich nie uprzedził, że właśnie na tę noc przygotowano rzeź... Jednak
część mieszkańców mogła się też wcześniej wynieść z wioski, gdy zaczęły
dochodzić wieści o tym, co planują Ukraińcy. Ludzie rozmawiali między
sobą. Np. rodzina Rawskich, taka znana polska rodzina, z tradycjami
patriotycznymi, w której polskość była bardzo pielęgnowana, chyba
ocalała. Wydaje mi się, że oni wyjechali do Lwowa, jak zaczęło się mówić
o działaniach band UPA.

Czy pamięć o zbrodni jest wciąż żywa, czy to już tylko historyczny fakt sprzed lat?

O tamtych wydarzeniach pamiętam, ale jest to dla mnie już tylko
historia. Rodzice mieli jeszcze nadzieję wrócić po wojnie na swoje. Tam
został ich majątek, ich dom. Ale wyjechaliśmy do Brzeska, tam
zamieszkaliśmy. Tam też poznałem swoją żonę, podjąłem pracę. Rodzice
mieli nadzieję na powrót, ale po wojnie Pełtew i tamte tereny znalazły
się już poza granicami Polski, w ówczesnym ZSRR.

Czy Pełtew i tamte tereny na Wschodzie są nadal dla Pana ojczyzną?

Moją małą ojczyzną jest Brzesko. Ono zajmuje miejsce w moim sercu jako
taka mała ojczyzna. Tam pracowałem w browarze wraz z ojcem małżonki. A
wcześniej z bratem pracowaliśmy u Rybickiego w polu. Kopaliśmy
ziemniaki. Natomiast Pełtew we wspomnieniach pojawia się jako miejsce
urodzenia i czas beztroskiej zabawy, jako sielanka okresu
przedwojennego.

Jaki stosunek do zbrodni wołyńskiej mają Pana dzieci?

Dla nich jest to tylko fakt historyczny. Najstarsza córka trochę się tym
interesowała, oglądała i zbierała jakieś zdjęcia, czasem słuchała
wspomnień. Ale emocjonalnego stosunku moje dzieci nie mają do tych
wydarzeń.

Czy polska pamięć o Wołyniu jest Pana zdaniem wystarczająca?

O tych wydarzeniach pamięta się chyba mało. Więcej mówi się o zbrodni w
Katyniu, o Smoleńsku. Temat zbrodni wołyńskiej powoli staje się chyba
niewygodny w kontekście przyjaźni polsko-ukraińskiej.

Jak budować pojednanie między Ukraińcami a Polakami po tym co
stało się na Wołyniu w czasie wojny? Czy uważa Pan, że pojednanie z
Ukraińcami jest możliwe?

To należy już do młodych. To oni mogą doprowadzić do pojednania i
przyjaźni. Szczególnie, że dla nich te wydarzenia to historia. Natomiast
ja nie mam odwagi czy ochoty, aby spotkać się z tym moim kolegą
Milkiem. Nie wiem nawet czy żyje. Nie chcę też rozmawiać o tych
sprawach. Nawet z ciekawości, żeby się dowiedzieć, dlaczego moi rodzice nie zostali zamordowani.

Nie kusiło Pana, by wrócić do swojej wsi?

Mój starszy brat, mieszkający w Opolu, pojechał tam, pooglądał, ale
tylko turystycznie. Natomiast mnie tam nie ciągnie w ogóle. Z nikim
stamtąd nie utrzymuję kontaktów. Tamte tereny są dla mnie wspomnieniem.
Jedynie żal mi nieżyjących już rodziców, bo ciężko pracowali, na to co
osiągnęli i co musieli później zostawić. Nostalgię, sentyment mam do
Brzeska, do nowej ojczyzny, gdzie się uczyłem, pracowałem, gdzie
zacząłem nowe życie, no i teraz do Mielca, gdzie jest mój rodzinny dom.

(MW)

Mateusz Marek/Nasz Dziennik

Kresowianie u stóp Królowej Polski

Szanowna Pani Marszałek,

Kresowy Ruch Patriotyczny i szerokie spektrum innych środowisk z nim solidarnych zakładały, że w 70. rocznicę zagłady Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej uda się wreszcie urzeczywistnić usilne, kilkudziesięcioletnie dążenia Kresowian, świadków tych zbrodni i rodzin pomordowanych, do godnego uczczenia i upamiętnienia ponad 200 tysięcy naszych rodaków, obywateli polskich - ofiar bezprzykładnego w dziejach współczesnej Europy i świata banderowskiego ludobójstwa.

Niestety, niezrozumiałe i bulwersujące Polaków stanowisko najwyższych władz państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, ukierunkowane na niedopuszczenie do wspólnego upamiętnienia bestialsko pomordowanych rodaków, osłabienie wymowy przygotowywanych przez Komitet Społeczny uroczystości, a także rozpętanie bezprecedensowej nagonki na organizatorów, włącznie z próbami rozbicia i skłócenia środowisk kresowych postawiły pod znakiem zapytania właściwe przeprowadzenie uroczystości rocznicowych.

W świetle powyższego za sprawę najwyższej wagi państwowej i narodowej uważamy przyjęcie przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w rocznicę apogeum banderowskiego ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, jednoznacznej uchwały uznającej barbarzyńskie mordy na Polakach, obywatelach II Rzeczypospolitej za ludobójstwo, zaś OUN-UPA za organizacje zbrodnicze, potępiającej jednocześnie nacjonalistycznych oprawców ukraińskich za dokonane zbrodnie dla których nie ma i nie może być przedawnienia oraz ustanawiającej 11 lipca dniem pamięci ludobójstwa.

W tym kontekście należy przypomnieć, że projekt uchwały dotyczącej zbrodni ludobójstwa był już przygotowywany przez posłów czterokrotnie i akceptowany przez prezydium sejmu, ale zawsze, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, zdejmowany w ostatniej chwili z porządku obrad naszego parlamentu.

Mając na uwadze powyższe za nie do przyjęcia uważamy postawę tych posłów, którzy przy opracowywaniu obecnego projektu uchwały sejmu nawiązującej do 70-tej rocznicy ludobójstwa, bardziej zadbali – jak to określili – o „wrażliwość ukraińską” niż pamięć, honor i godność Polaków oraz prawdę historyczną. Powstaje bowiem zasadne pytanie o czyją wrażliwość troszczą się tak naprawdę liczni posłowie i posłanki – aktywnych dziś pogrobowców Bandery i Szuchewycza, czy uczciwych Ukraińców tych, którzy podobnie jak Polacy ucierpieli z rąk banderowskich spod znaku OUN-UPA?

Czyż to nie hańba i upokorzenie dla naszych posłanek i posłów, że już wiele lat temu bo w sierpniu 1996 r., 95-ciu parlamentarzystów ukraińskich, a nie polskich, wystosowało apel o potępienie OUN-UPA jako organizacji zbrodniczych (tekst w załączeniu), gdzie jego autorzy postulowali: „powołanie międzynarodowej komisji, której zadaniem byłoby obiektywne, w oparciu o niekwestionowane źródła, ustalenie faszystowskiego charakteru OUN-UPA oraz udokumentowane potwierdzenie zaplanowania zbrodni ludobójstwa...” Apel skierowany był do narodów, parlamentów i rządów Ukrainy, Białorusi, Izraela, Polski, Słowacji, Rosji i Jugosławii, aby wyraźnie uświadomiły sobie niebezpieczeństwo groźby nacjonal-faszyzmu, jakie zawisło nad Ukrainą. Było to tym bardziej karygodne, że zarówno polskie władze państwowe jak i szeroko rozumiane media całkowicie zignorowały ten znamienny w swej wymowie apel.

Jak na ironię, sytuacja powtarza się obecnie z jeszcze większą siłą w przededniu obchodów 70-tej rocznicy banderowskiego ludobójstwa na Polakach.

Tym razem bowiem już 148 parlamentarzystów Rady Najwyższej Ukrainy wystosowało kolejny apel do polskiego Sejmu na Pani ręce (w załączeniu). Podkreśla on, że: „Rozwój i wzmocnienie przyjaźni międzynarodowej pomiędzy Ukrainą i Polską uważamy za niemożliwe w wypadku utraty pamięci o setkach tysięcy niewinnych obywateli – Białorusinów, Polaków, Żydów, Cyganów, Rosjan, Ukraińców, wszystkich tych, którzy zginęli w rzezi wołyńskiej... Bandera, Szuchewycz i ich poplecznicy są nadal traktowani przez niektórych jako bohaterowie Ukrainy. Dlatego właśnie dzisiaj potrzebujemy prawdy o rzeczywistym obliczu ukraińskiego nacjonalizmu ... zwracamy się do Pani jako Marszałka Sejmu z gorącą prośbą ... o uznanie masakry wołyńskiej faktem ludobójstwa popełnionego przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów – Ukraińską Powstańczą Armię i o potępienie przestępstw ukraińskich nacjonalistów”.

I tym razem, jak można było się spodziewać, polska opinia publiczna nie została stosownie poinformowana o tym jakże ważnym wydarzeniu, poza krótką wzmianką w radio i szczątkowymi informacjami na nielicznych portalach internetowych.

Czy tak funkcjonują media w demokratycznym państwie prawa, w tak istotnych dla Polaków sprawach? Przecież wspomniane apele ukraińskich parlamentarzystów w pełni potwierdzają słuszność naszych postulatów, które wielokrotnie już na przestrzeni lat kierowaliśmy do Sejmu, również na Pani ręce.

W tej sytuacji my świadkowie zbrodni wołyńskiej, depozytariusze pamięci i honoru ofiar ludobójstwa banderowskiego w latach 1939-1947 żądamy aby Sejm RP poddał pod głosowanie, przed 11 lipca br., i przyjął uchwałę w tej sprawie biorąc za podstawę projekt uchwały autorstwa Klubu PSL, który naszym zdaniem najpełniej oddaje istotę omawianego problemu. Podjęcie takiej uchwały traktujemy już nie jako test patriotyzmu, ale wręcz jako miarę człowieczeństwa i chrześcijańskiej powinności.

Nauczeni przykrym doświadczeniem postępowania władz Rzeczypospolitej, zmuszeni jesteśmy zwrócić się do wyborców – obecnych i przyszłych, szczególnie zaś Kresowian i ich potomków, stanowiących jedną trzecią elektoratu polskiego, aby z uwagą i skrupulatnością śledzili postawę i aktywność posłów w odniesieniu do tego bolesnego dla narodu polskiego problemu. Ich ocena powinna być wyrazem stanowiska wobec poszczególnych polityków podczas najbliższych wyborów parlamentarnych.

Z należytym poważaniem,

Jan Niewiński

Przewodniczący Kresowego Ruchu Patriotycznego

Warszawa, 9 lipca 2013 r.

Świadectwo patriotyzmu 2013-07-09

Od wielu dni trwa seria inicjatyw oddolnych, organizowanych przez różne środowiska i stowarzyszenia. Ich celem jest upamiętnienie obywateli polskich, pomordowanych przez nacjonalistów ukraińskich z UPA i SS Galizien. W porównaniu do tego, co w tej sprawie działo się – a ściślej mówiąc, nie działo się – jeszcze kilka lat temu, to jest to generalna zmiana na lepsze. Świadczy też to tym, że patriotyzm w polskim społeczeństwie jest nadal silny. I to pomimo ostrej propagandy środowisk związanych z PO i „Gazetą Wyborczą”.

Cieszy także zaangażowanie niektórych księży biskupów. Dla przykładu, rewelacyjne kazania na uroczystościach we Wrocławiu wygłosił bp Ignacy Dec ze Świdnicy. Podobnie mądrze i odważnie w Szczecinie mówił abp. Mieczysław Mokrzycki ze Lwowa. Z kolei ojcowie paulini szeroko otwarli drzwi Jasnej Góry dla Kresowian i ich potomków. Bóg zapłać! Wszystkim świeckim i duchownym, którzy na prawdzie, a nie na eufemizmach i przemilczeniu, budują drogę do pojednania i przebaczenia.

ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Gazeta Polska Codziennie, 9 lipca 2013 r.

"100 tysięcy ludzi, Polaków, małych dzieci, kobiet zginęło wtedy i to są te fakty, z którymi nie powinno się dyskutować"

W środę ma się odbyć czytanie projektu uchwały powstającej na okoliczność 70. rocznicy mordów na Wołyniu. Marszałek Sejmu, Ewa Kopacz powiedziała, że jest za użyciem w tym tekście słowa "ludobójstwo".

"Mimo wszystko do tego tekstu, który był wynikiem pracy komisji, zostały zgłoszone wnioski mniejszości i poprawki. Dzisiaj mamy posiedzenie prezydium i konwentu, ponieważ komisja zwróciła się do prezydium Sejmu, aby to Sejm był tym, który wniesie jednolity tekst. Próbowaliśmy się spotkać jednocześnie z przedstawicielami Ministerstwa Kultury, ale też z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i po tej próbie i takiej bardzo wyczerpującej dyskusji postanowiliśmy, że właśnie jutro, pierwszego dnia, kiedy będą obrady Sejmu, odbędzie się pierwsze czytanie tejże uchwały" - powiedziała radiowej Jedynce. "100 tysięcy ludzi, Polaków, małych dzieci, kobiet zginęło wtedy i to są te fakty, z którymi nie powinno się dyskutować" - dodała Kopacz.

ToR/Polskie Radio

http://www.fronda.pl/a/ewa-kopacz-chce-by-polski-sejm-nazywal-zbrodnie-w...

Opublikowano 15 paź 2012

Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) jest współodpowiedzialna wraz z Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) za zorganizowane ludobójstwo polskiej ludności cywilne.
Po wojnie UPA walczyła na terenie nowych granic Polski, z oprócz LWP również z oddziałami poakowskimi (np. Zgrupowanie Warta), WiN, KBW, UBP, WOP, atakowała posterunki MO i polskie wsie. Później, zarówno w trakcie wysiedleń ludności ukraińskiej do ZSRR w latach 1944-1946, jak i w trakcie akcji Wisła, zbrojnie starała się powstrzymać wysiedlenia ludności ukraińskiej. Na terenie ZSRR walczyła z regularnymi oddziałami Armii Czerwonej, Istribitielnymi Batalionami, milicją, organami bezpieczeństwa i antypartyzanckimi oddziałami NKWD.
W Polsce jej aktywność znacząco zmalała po akcji „Wisła" w 1947, ostatnie oddziały przestały istnieć w ZSRR w 1956.

Z udziałem prezydenta Bronisława Komorowskiego odbędą się w czwartek w Warszawie uroczystości państwowe związane z 70. rocznicą zbrodni wołyńskiej. Ofiary UPA upamiętni nowy pomnik na Skwerze Wołyńskim na stołecznym Żoliborzu, pod którym złożone zostaną wieńce i odbędzie się apel poległych.
Uroczystości rozpoczną się o godz. 9.30 na Skwerze Wołyńskim na stołecznym Żoliborzu. Prezydent i przedstawiciele najwyższych władz państwowych m.in. rządu, Sejmu i Senatu, wezmą udział w mszy polowej, której ma przewodniczyć metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz. Planowana jest modlitwa ekumeniczna, przemówienie, które wygłosi prezydent, a następnie odsłonięcie pomnika i złożenie pod nim kwiatów. Uroczystość w asyście honorowej Wojska Polskiego ma zakończyć apel poległych.

"To będzie centralna uroczystość z udziałem najwyższych władz państwowych, w której spokojnie i godnie oddamy hołd ofiarom zbrodni wołyńskiej. Zbrodni, która jest bardzo bolesną kartą w stosunkach polsko-ukraińskich" - powiedział w niedawnej rozmowie z PAP Andrzej Krzysztof Kunert, sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, która jest organizatorem uroczystości. Kunert poinformował też, że autorem nowego monumentu poświęconego ofiarom zbrodni wołyńskiej jest rzeźbiarz Marek Moderau, znany m.in. jako autor pomnika ofiar katastrofy smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

"Monument poświęcony ofiarom zbrodni wołyńskiej będzie dość rozległy, bo liczący ok. 160 metrów kwadratowych, a jego elementem dominującym będzie wielki piękny siedmiometrowy krzyż z figurą Chrystusa. Przed krzyżem znajdzie się 18 tablic z nazwami miejscowości z siedmiu przedwojennych województw II Rzeczypospolitej: wołyńskiego, poleskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego, lwowskiego oraz częściowo lubelskiego i krakowskiego, w których dokonano masowych mordów w latach 1942-1947. A bezpośrednio między krzyżem a tablicami będzie sarkofag przeznaczony na małe kapsułki z grudkami ziemi z tych miejscowości. To upamiętnienie będzie rodzajem sanktuarium poświęconego ofiarom zbrodni OUN-UPA" - podkreślił Kunert.

Poza Warszawą prezydent Komorowski upamiętni ofiary zbrodni wołyńskiej 14 lipca w Łucku na Ukrainie. Wizyta ta - w ocenie prezydenta - ma pozwolić wypełnić polityczną treścią niedawne wspólne oświadczenie biskupów polskich i ukraińskich dotyczące zbrodni wołyńskiej sprzed 70 lat. 28 czerwca w Warszawie kościelni hierarchowie z Polski i Ukrainy podpisali deklarację, w której stwierdzili: "Pragniemy dzisiaj oddać hołd niewinnie pomordowanym, ale i przepraszać Boga za popełnione zbrodnie oraz raz jeszcze wezwać wszystkich, Ukraińców i Polaków, zamieszkujących zarówno na Ukrainie, jak i w Polsce oraz gdziekolwiek na świecie, do odważnego otwarcia umysłów i serc na wzajemne przebaczenie i pojednanie".

Własne obchody 70. rocznicy apogeum zbrodni wołyńskiej przygotowują w Warszawie organizacje kresowe. W czwartek odbędzie się m.in. msza św. na Placu Trzech Krzyży, marsz pamięci i koncert na Placu Zamkowym.

W 2013 r. mija 70. rocznica masowych zbrodni popełnionych przez Ukraińską Powstańczą Armię na ludności polskiej na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. Dla polskich historyków zbrodnia wołyńska z lat 1943-45, która swoim zasięgiem objęła także tereny południowo-wschodnich województw II Rzeczpospolitej, była ludobójczą czystką etniczną, która pochłonęła ok. 100 tys. ofiar. Strona ukraińska ocenia swoje straty na 10-12, a nawet 20 tys. ofiar, przy czym część ofiar zginęła z rąk UPA za pomoc udzielaną Polakom lub odmowę przyłączenia się do sprawców rzezi.

http://gosc.pl/doc/1625492.Nowy-pomnik-dla-Wolynian

10:09

Sejm m.in. o 70. rocznicy rzezi wołyńskiej

Posłowie na rozpoczętym trzydniowym posiedzeniu zajmą się m.in. projektem uchwały w 70. rocznicę zbrodni na Wołyniu. Projekt był omawiany już na wtorkowym posiedzeniu Prezydium Sejmu i Konwentu Seniorów, jednak klubom nie udało się osiągnąć porozumienia co do tekstu uchwały.
Projektem uchwały w 70. rocznicę zbrodni na Wołyniu Sejm ma zająć się w środę po południu. Jak mówiła na porannej konferencji prasowej marszałek Ewa Kopacz, „ofiarom tragicznych wydarzeń na Wołyniu należy się szacunek i pamięć, ale przede wszystkim prawda”.

– Żyjący tu, w tym kraju mają jeden obowiązek, szczególnie politycy - dążenie do pojednania. To jest polska racja. Dlatego osobiście, mimo że w sercu noszę to o czym mówię, wiem jak wygląda historia, przedkładam dążenie do pojednania nad moje odczucia. I dlatego będę głosowała nad projektem, który został przedstawiony przez komisję (kultury i środków przekazu) jako sprawozdanie, bo on zawiera tę prawdę – oceniła Kopacz.

Według niej „to jest projekt, który dąży do pojednania i mówi prawdziwie o tej strasznej zbrodni, która miała miejsce na Wołyniu”. Jak podkreśliła, w projekcie komisyjnym ”jest słowo ludobójstwo”.

Projektem uchwały zajmowała się komisja kultury i środków przekazu. Posłowie PiS i SP domagali się na czerwcowym posiedzeniu m.in. wprowadzenia słowa „ludobójstwo” i ustanowienia dnia pamięci ofiar zbrodni. Komisja większością głosów uznała jednak, że w projekcie znajdzie się zapis o zorganizowanym i masowym wymiarze zbrodni wołyńskiej, który nadał jej „charakter czystki etnicznej o znamionach ludobójstwa”. W głosowaniu posłowie odrzucili propozycję ustanowienia dnia 11 lipca dniem pamięci ofiar mordu UPA.

We wtorek o projekcie uchwały dyskutowano na posiedzeniu Prezydium Sejmu i Konwentu Seniorów. Szefowie klubów PO i PiS poinformowali dziennikarzy po Konwencie Seniorów, że przedstawiony przez komisję kultury projekt uchwały i przedstawione do niego wnioski mniejszości będą głosowane w piątek.

http://www.tvpparlament.pl/aktualnosci/sejm-min-o-70-rocznicy-rzezi-woly...

W Sejmie debata nad uchwałą w sprawie zbrodni wołyńskiej

Posłowie ustalą w piątek poprzez głosowanie, czy to, co zdarzyło się z 1943 roku na Wołyniu, było "ludobójstwem", czy też "czystką etniczną o znamionach ludobójstwa".
- Krew naszych rodaków woła o prawdę, bez żadnego światłocienia. Nie wolno posługiwać się eufemizmem, lecz jednoznaczną wykładnią - uzasadniał wczoraj w imieniu PiS poseł Piotr Babinetz konieczność określenia zbrodni wołyńskiej jako "ludobójstwo". Proponował też, by 11 lipca - apogeum mordów na Wołyniu - uznać za Dzień Pamięci Zbrodni Wołyńskiej i Męczeństwa Kresowian.

- To nie jest problem lingwistyczny, ale istotny z punktu widzenia naszej polityki wschodniej - mówił przewodniczący klubu PO Rafał Grupiński i pokazywał egzemplarz paryskiej "Kultury". Przypominał słowa Jerzego Giedroycia, żeby pamiętać o historii, ale uprawiać politykę realistycznie. Podkreślał, że Polska powinna dbać o prozachodnie dążenia Ukrainy.

- Czy pan wierzy, że testamentem Giedroycia było budowanie relacji z Ukrainą na kłamstwie? - ripostował poseł Marek Ast z PiS.

Uchwała z okazji 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej miała być formą uczczenia ofiar. Sejm miał ją przyjąć przez aklamację 11 lipca. Komisja kultury i środków masowego przekazu nie była jednak w stanie przygotować jednego tekstu, pod którym podpisałyby się wszystkie ugrupowania polityczne. W pierwotnym projekcie znalazł się zapis, że "zbrodnia wołyńska była czystką etniczną o znamionach ludobójstwa", oddawano hołd ofiarom, przypominano Ukraińców, którzy ratowali Polaków. Wydawało się, że taki zapis pozytywnie zaopiniowany przez ekspertów, w tym IPN, zostanie przyjęty przez wszystkie ugrupowania. Ale na burzliwym posiedzeniu komisji okazało się, że jedynie PO popiera pierwotny zapis. - To świadczy, że chodzi o zwykłą politykę - twierdził Grzegorz Schetyna, szef komisji spraw zagranicznych. Wcześniej w Senacie mimo porozumienia co do tekstu uchwały analogiczne poprawki do sejmowych zaproponował PiS.

Zapis o "ludobójstwie" poparły w Sejmie nawet SLD i koalicyjne PSL. - Tu na sali jest Wadim Kolesniczenko, wiceszef Partii Regionów Ukrainy, który podziela nasze stanowisko - mówił Jerzy Stefaniuk z PSL. Niedawno grupa posłów Partii Regionów i komunistów wezwała polski Sejm, aby mordy OUN i UPA nazwać ludobójstwem.

- Pan, panie Kolesniczenko, był zwolennikiem, aby język rosyjski był urzędowym na Ukrainie - mówił z kolei w kierunku ukraińskich gości na galerii Mirosław Sycz z PO, członek Związku Ukraińców w Polsce. Przypomniał, że są również ukraińskie ofiary polskiego odwetu. Mówił o palonych przez polskie wojsko cerkwiach w czasach II RP. - Nie widzę na tej sali woli pojednania - zakończył.

- Przestańcie kłamać, uważacie, że od sprawy wołyńskiej zależy wejście Ukrainy do Unii Europejskiej - krzyczał Patryk Jaki z Solidarnej Polski. Oskarżał PO, że przez zaniechania obecnego rządu Polacy i Ukraińcy tak mało wiedzą o zbrodni wołyńskiej.

W samej PO poglądy w tej sprawie są niejednolite. Poseł Mirosław Koźlakiewicz zwrócił się do przewodniczącego klubu z dwuznacznym apelem, by relacje polsko-ukraińskie opierać na prawdzie. Przed obradami marszałek Ewa Kopacz mówiła, że w uchwale powinno być zawarte stwierdzenie o ludobójstwie, potem, że popierana przez jej klub formuła służy pojednaniu, ale ona "historię ma w sercu".

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75478,14256328,Klotnia_w_Sejmie_o__ludobojstwo_.htm...

http://minakowski.pl/11-lipca-1943-kisielin-ludobojstwo/

W niedzielę 11 lipca 1943 w Kisielinie, jak co tydzień ludzie poszli
do kościoła. Nie wrócili. Obywatele RP mówiący po rusku wyrżnęli
obywateli RP mówiących po polsku. 4 lata wcześniej (wrzesień 1939)
ziemię tę podbił Związek Sowiecki i uznał za swoje terytorium, a ludność
za swoich obywateli. Choć to paradoks – dzięki temu mogłem się urodzić,
bo wiosną 1940 Sowieci zrobili pobór do wojska i wcielili 22-letniego
Faustyna Kraszewskiego do swojej armii. W lipcu 1943 wciąż był w Armii
Sowieckiej, nie było go więc w domu. Ale jego rodzina była.

Na czerwono osoby zamordowane przez Ukraińców Rusinów w parafii Kisielin w roku 1943 (głównie w niedzielę 11 lipca 1943)

Józef Kraszewski, ur. ok. 1845, syn Eliasza i Pelagii Zeldec,
wnuk Mateusza Kraszewskiego zmarłego 30 VIII 1827 w Kisielinie na
Wołyniu i Petroneli z Ziobrowskich zmarłej w Kisielinie 15 IV 1841).

żona: Albertyna Gronowicz, ur. ok. 1850

1. Bronisław, ur. ok. 1860.
   
   żona: Józefa Dorocińska, ur. ok. 1870
   1. Stanisława, ur. ok. 1920.
      
      mąż: N. Możecki, ur. ok. 1920.
   2. Teresa, ur. ok. 1920.
      
      mąż: N. Zalewski, ur. ok. 1920.
   3. Mieczysław, ur. ok. 1925, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: ok. 18 lat).
2. Jan, ur. ok. 1870, zm. 1924 (wiek: ok. 54 lata).
   
   żona: Stanisława Ziółkowska, ur. ok. 1890, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: ok. 53 lata)
   1. Janina, ur. ok. 1920.
      
      mąż: N. Bartoszewski, ur. ok. 1910.
   2. Piotr, ur. 19 V 1923, Kisielin.
      
      żona (ślub: 1947): Kazimiera N., ur. ok. 1930
      1. Stanisława, ur. ok. 1960.
         
         mąż: N. Kiliman, ur. ok. 1950.
      2. Janina, ur. ok. 1960.
         
         mąż: N. Hawryluk, ur. ok. 1950.
      3. Ryszard, ur. ok. 1960.
      4. Danuta, ur. ok. 1960.
         
         mąż: N. Środa, ur. ok. 1950.
3. Marceli, ur. ok. 1870.
   
   żona: Agata Sławińska, ur. ok. 1883, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: ok. 60 lat)
   1. Władysław, ur. 1900, Kisielin, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 43 lat).
      
      żona: Maria Zinkiewicz, ur. ok. 1900
      1. Zdzisław, ur. ok. 1920.
      2. Jadwiga, ur. ok. 1920.
      3. Henryk, ur. 1924, Kisielin, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 19 lat).
   2. Tadeusz, ur. ok. 1900.
   3. Stanisław, ur. ok. 1900, zm. ok. 1900, bezpotomny.
   4. Paweł, ur. ok. 1900, zm. ok. 1900, bezpotomny.
   5. Marian, ur. ok. 1900, zm. ok. 1900, bezpotomny.
   6. Józef, ur. ok. 1900, zm. ok. 1900, bezpotomny.
4. Antoni, ur. ok. 1877, zm. 1929, Kisielin (wiek: ok. 52 lata).
   
   żona: Helena Retko, ur. 15 III 1879, Warszawa, zm. 4 III 1954, Olsztyn, poch.: Cmentarz Komunalny przy ulicy Poprzecznej, Olsztyn (wiek: 74 lat)
   1. Maria, ur. ok. 1898, zm. 8 VIII 1943, Zielona par. Kisielin (zamordowana przez Ukraińców na progu własnego domu) (wiek: ok. 45 lat).
      
      mąż: Leon Witwicki, ur. 1893, zm. 8 VIII 1943, Zielona par. Kisielin (zamordowany przez Ukraińców siekierą we własnym łóżku) (wiek: 50 lat)
      1. Emilia, ur. 1923, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 20 lat).
      2. Bogumił, ur. 1924, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 19 lat).
   2. Konstancja, ur. ok. 1913.
      
      mąż: N. Per, ur. ok. 1910.
   3. Leon, ur. ok. 1916.
      
      żona: Zofia Zwierzyńska, ur. ok. 1930.
   4. Faustyn, ur. 15 II 1918, Kisielin, zm. 14 XII 1989, Olsztyn, poch.: Olsztyn-Dywity (wiek: 71 lat).
      
      żona (ślub: dnia 4 I 1948, Olsztyn, parafia św. Józefa): Apolonia Waleryś, ur. 26 VII 1927, Jezioro, par. Stojanów, tarnopolskie, Polska, zm. 1998, Olsztyn, poch.: Olsztyn-Dywity (wiek: 71 lat)
      1. po nim żyjące potomstwo, w tym wnuk, Marek Jerzy Minakowski, autor niniejszego tekstu.
   5. Bronisław, ur. ok. 1920.
      
      żona: Stanisława Zwierzyńska, ur. 1906, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 37 lat)
      1. Jan, ur. 24 V 1942, zm. 24 V 1987 (wiek: 45 lat).
         
         żona: Alina N., ur. ok. 1950.
   6. Paweł, ur. 16 IV 1920, zm. 26 IV 1984 (wiek: 64 lat).
      
      żona: Mirosława Wiśniewska, ur. ok. 1920
      1. po nim żyjące potomstwo
   7. Stanisława, ur. ok. 1920.
      
      mąż: Grzegorz Witwicki, ur. 1895
      1. Czesława, ur. 1926, zm. 11 VII 1943, Kisielin (zamord. przez Ukraińców) (wiek: 17 lat).
      2. Roman, ur. 1931.
   8. Franciszka, ur. ok. 1920.
      
      mąż: Stanisław Czekaj, ur. ok. 1910.
   9. Józefa, ur. ok. 1900.
      
      mąż: Antoni Pawelski, ur. ok. 1900, zm. 1984
      1. po nim żyjące potomstwo
   10. Janina, ur. ok. 1920.
   11. Dodatkowo trójka rodzeństwa zmarła w dzieciństwie o nieustalonych imionach

Opracował Marek Jerzy Minakowski, syn Wiesławy z Kraszewskich
urodzonej 1948 w Olsztynie a wnuk Faustyna Kraszewskiego z Kisielina, na
podstawie książki W. Dębskiego „Było sobie miasteczko”, akt
metrykalnych parafii Kisielin w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie
i relacji rodzinnych.

A na dowód, że jesteśmy “stamtąd” – akt ślubu protoplastów (Kisielin, 25 II 1834, czyli 109 lat przed masakrą):

Prof. Nałęcz o obchodach 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej

PO za „czystką etniczna o znamionach ludobójstwa"

http://www.tvpparlament.pl/aktualnosci/znamiona-ludobojstwa-czy-ludobojs...
Stanowisko klubu parlamentarnego PO jest tożsame z tekstem uchwały, jaki został przyjęty przez komisję kultury i środków przekazu – powiedział podczas środowej debaty w Sejmie szef klubu PO Rafał Grupiński.

– Każde nasze słowo i zdanie wpisuje się w bardzo ostre spory między Ukrainą, która ciąży w stronę Rosji, a Ukrainą, która ciąży w stronę Europy Zachodniej – mówił. Według niego każde oświadczenie polskiego parlamentu musi zarówno oddawać prawdę o zbrodni, jak i mieć na uwadze kwestię przyszłości współpracy i pojednania polsko-ukraińskiego oraz perspektywę związania się Ukrainy albo z Rosją, albo z Europą.

– Dlatego mamy termin „ludobójstwo” w uchwale, chcemy o tym mówić w 70. Rocznicę – zaznaczył Grupiński. Ale jednocześnie - dodał - PO chce, żeby padające tu słowa służyły pojednaniu, a „nie rozszerzały rany i zmieniały politykę międzynarodową i Polski”, podwaliny pod którą - jak przypomniał - kładł m.in. Jerzy Giedroyc.

– To jest testament, którego warto, abyśmy przestrzegali jeśli mienimy się tymi, którzy myślą o przyszłości Polski, jeśli mienimy się polskimi patriotami, a zarazem strażnikami pamięci polskich tragedii, polskich dramatów – powiedział szef klubu PO.

PiS: „czystka etniczna o znamionach ludobójstwa” to eufemizm

– Uważamy, że nie wolno posługiwać się eufemizmem „charakter czystki etnicznej o znamionach ludobójstwa”, ale należy używać jednoznacznego i precyzyjnego określenia „ludobójstwo” – przekonywał poseł PiS Piotr Babinetz podczas debaty w Sejmie.

Podkreślił przy tym, że termin „ludobójstwo” jest zgodny z wykładnią IPN. Terminem „ludobójstwo” posłużyli się m.in. prokuratorzy IPN w Lublinie, którzy prowadzą największe śledztwo w sprawie zbrodni popełnionej na Polakach przez ukraińskich nacjonalistów.

Poseł PiS przekonywał też, że w uchwale powinien znaleźć się zapis o ustanowieniu dnia pamięci ofiar zbrodni wołyńskiej, który jego zdaniem powinien przypadać 11 lipca. Tłumaczył, że w ten sposób dzień pamięci ofiar ukraińskich nacjonalistów będzie trwale wpisany do kalendarza polskich rocznic historycznych.
Ruch Palikota za uchwałą w wersji komisji

– Ukraińcy powinni sami rozliczyć się ze swoją przeszłością – powiedział poseł RP Piotr Bauć.

– Oczywiście pamiętamy i będziemy starali się dopominać o godne uczczenie tych ofiar, bo wiemy, że wiele jeszcze grobów i miejsc, gdzie ta zbrodnia była dokonana, nadal jest zapomniana, albo jest po prostu w poniewierce, a pewne gesty na pewno się należą – mówił poseł Ruchu Palikota.

Natomiast – jak zaznaczył – rozstrzygnięcie, czy wydarzenia na Wołyniu były „zbrodnią ludobójstwa”, czy „po prostu zbrodnią” jest „rozstrzygnięciem czysto legislacyjnym”.

– Sądzę, że dla kogoś, kto ma poczucie moralne, określenie go zbrodniarzem, bez dodatkowych przymiotników jest i tak bardzo ciężkie i jednoznacznie skazujące na potępienie, a przynajmniej wewnętrzną pracę moralną. Myślę, że dalsze, niezbyt mądre rozdrażnianie sytuacji między Polską a Ukrainą nie ma sensu – ocenił Bauć.

Poseł powiedział, że RP opowiada się w związku z tym za kształtem uchwały, który zaproponowała Komisja Kultury i Środków Przekazu. Jednocześnie poparł jednak postulaty PiS i SP dot. wpisania do uchwały ustanowienia dnia 11 lipca dniem pamięci ofiar zbrodni wołyńskiej.

Stefniuk (PSL): może „bestialstwo” pasowałoby do tych wydarzeń

Poseł PSL Franciszek Stefaniuk opowiedział się za obecnością w uchwale stwierdzenia o ustanowieniu 11 lipca dniem pamięci ofiar zbrodni wołyńskiej. – Jeżeli mówimy o pamięci, to nie znaczy, że raz na 70 lat czy na 10 lat powiedzieć o tym i zapomnieć. Trzeba o tym pamiętać – podkreślił.

Odniósł się też do dyskusji dotyczącej tego, czy w projekcie uchwały powinno znaleźć się stwierdzenie o „czystce etnicznej o znamionach ludobójstwa” czy o „ludobójstwie”.

– Może jest jeszcze i mocniejsza kategoria: „bestialstwo”, które by pasowało do tych wydarzeń. Nie rozumiem, że mówi się, że to godzi w relacje polsko-ukraińskie – powiedział poseł PSL.

Dodał, że był pytany, czy nie boi się, że uchwała zawierająca zwrot „ludobójstwo” zepsuje relacje polsko-ukraińskie.

– Powiedziałem, że się nie boję, tak samo jak nie boję się o stosunki polsko-niemieckie potępiając Hitlera, jak nie obawiam się o stosunki polsko-rosyjskie potępiając zbrodnie Stalina. Z całą mocą chcę powiedzieć, że to nie naród ukraiński mordował Polaków, Żydów, Ormian i Ukraińców, którzy byli związani z Polakami. To odnosi się do zbrodniczych formacji – podkreślił Stefaniuk.

– Dziś zbrodniczych formacji nie można wiązać z obecnym, niepodległym państwem ukraińskim – dodał poseł PSL.
SLD: zbrodnia wołyńska była ludobójstwem

Poseł SLD Tomasz Kamiński mówił w debacie, że „OUN i UPA nazywały swoje działania antypolską akcją, ale to określenie ukrywało zamiar, jakim było wymordowanie i wypędzenie Polaków z tych ziem”.

– W tej debacie publicznej bardzo często nam umyka to, czego dotyczy projekt uchwały. Mija właśnie 70. rocznica kulminacji zbrodni wołyńskiej, w wyniku której na Wołyniu i w Galicji Wschodniej zginęło ponad 100 tys. Polaków zamordowanych (...) nie przez naród ukraiński, ale przez nacjonalistyczne organizacje ukraińskich oprawców – mówił.

Kamiński podkreślił, że celem uchwały nie jest potępienie narodu ukraińskiego, ale potępienie zbrodniczych organizacji, które dokonywały eksterminacji Polek i Polaków na wschodnich ziemiach II Rzeczypospolitej.

Przypomniał, że z rąk ukraińskich ginęły także rodziny polsko-ukraińskie i Ukraińcy, którzy pomagali polskiej ludności. – Debatując nad tą uchwałą należy się zastanowić, do jakich makabrycznych wydarzeń prowadzą wszelkiego rodzaju nacjonalizmy. Niech to również będzie dla nas ogromną przestrogą – powiedział Kamiński.

SP: termin „ludobójstwo” nie zaszkodzi relacjom z Ukrainą

Poseł Solidarnej Polski Patryk Jaki zwracając się do posłów PO podkreślił, że wbrew ich opinii określenie zbrodni popełnionej przez UPA „ludobójstwem” nie zaszkodzi ani polskim relacjom z Ukrainą, ani jej planowanemu na jesień stowarzyszeniu z UE.

– Przestańcie kłamać, że od sprawy wołyńskiej zależy wejście Ukrainy do Unii Europejskiej – mówił Jaki. Podkreślił przy tym, że posłowie SP opowiadają się nie tylko za słowem „ludobójstwo” w uchwale, ale także za ustanowieniem 11 lipca Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian.

– 100 tysięcy obywateli zginęło tylko dlatego, że byli Polakami – mówił Jaki i przytaczał opisy bestialskich mordów popełnianych przez oddziały UPA, które mordowały nie tylko mężczyzn, ale także kobiety i dzieci.

– Ukraińskie zbrodnie pod względem ekstremalnego okrucieństwa nie mają sobie równych. Ich autorzy nie ustępują największym kanaliom i zbrodniarzom czasów drugiej wojny światowej – powiedział poseł SP. Podkreślił też, że użycie terminu „ludobójstwo” na określenie zbrodni wołyńskiej nie tylko zgodne jest z konwencją ONZ z 1948 r., ale także z przepisami polskiego kodeksu karnego.

Poseł SP apelował też m.in. do rządu o upowszechnianie wiedzy o zbrodni wołyńskiej w polskim społeczeństwie. Powołał się przy tym na ostatnie badania CBOS w tej sprawie, z których wynika, że prawie połowa Polaków nie ma podstawowej wiedzy na ten temat. CBOS podał w ubiegłym tygodniu, że aż 47 proc. badanych zadeklarowało, że nie wie ani kto był sprawcą zbrodni wołyńskiej, ani kto był jej ofiarą. 7 proc. ankietowanych podało, że rzeź wołyńska to zbrodnia dokonana na Polakach przez Niemców lub Rosjan.

Wołyńskie ludobójstwo – z dr. Leonem Popkiem, historykiem z IPN, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Krzemieńca i Ziemi Podolskiej w Lublinie, rozmawia Mateusz Rawicz.
http://www.bibula.com/?p=68416

Jest Pan autorem książki „Ostrówki. Wołyńskie ludobójstwo”,
która uzyskała tytuł „Książki Historycznej Roku” w konkursie
organizowanym przez IPN, TVP i Polskie Radio. Jak długo mieszkańcy
Ostrówek i Woli Ostrowieckiej mieszkali na Wołyniu?

Tradycja ustna mówi, że trafili tam z Mazowsza i mieszkali na Wołyniu
już w czasach Władysława Jagiełły. Dokumenty, które udało mi się
odnaleźć – wykazy mieszkańców i powinności względem dworu – pochodzą z
XVI wieku.

Skąd wiadomo, że byli z Mazowsza?

Mówili do końca gwarą mazurską. Mazurzyli, nie używali „rz”, „ż”,
mówili „s”, „c”. Pomimo zaborów, braku szkół zachowali czystość
językową. Nie było naleciałości języka ruskiego czy ukraińskiego.

Jak udało im się zachować przez kilkaset lat odrębność językową, religijną i etniczną?

Pozwoliły im przetrwać bardzo silne więzy religijne z Kościołem
katolickim oraz przykazania kościelne, jak np. zachowywanie postów. Z
opowiadań rodzinnych wiem, że wiara była bardzo silna, przekazywana z
pokolenia na pokolenie. W obyczajach już były pewne naleciałości, wpływy
kultury ruskiej i ukraińskiej, wierzeń przedchrześcijańskich (gusła i
zabobony). Żenili się w obrębie tych dwóch wsi. Ożenek z kimś spoza tych
miejscowości był uznawany za mezalians. Jeżeli ktoś decydował się na
ożenek czy wyjście za mąż z kimś spoza tych dwóch wsi, to ta osoba
robiła to w celach majątkowych albo przyszły małżonek był osobą o
wyjątkowej urodzie. Ożenki między sobą powodowały, że były dziesiątki
rodzin o tym samym nazwisku, trzeba było ich rozróżniać i stąd
wprowadzono przezwiska. Były przypadki, że np. w mojej rodzinie –
Szwedów był Jan syn Jana, sąsiad też był Szwed i też był synem Jana i
nie byli rodziną. Dla odróżnienia rodzin tworzono przezwiska od
ułomności, sytuacji związanych z daną osobą.

Czy przed sierpniem 1943 r. dochodziło tam do konfliktów etnicznych?

Między Polakami-Mazurami a Rusinami-Ukraińcami nie było wcześniej
konfliktów, bo nie podłoża zatargów. Wszyscy klepali tą samą biedę,
mieszkańcy Ostrówek nie byli bogatsi od mieszkańców okolicznych wsi
ukraińskich. Był głód ziemi. Ziemia ostrowiecka wcale nie była lepsza od
ziemi w Równem czy w innych miejscowościach. Różnili się tym, że Polacy
byli bardziej przedsiębiorczy. To wynikało z wyższej kultury.

Jedni i drudzy musieli emigrować za chlebem…

Na początku XX wieku wyjeżdżano za chlebem na Syberię, gdzie rząd
carski dawał za darmo bardzo duże areały ziemi za darmo. Część rodzin
wróciła, ale np. rodzina Ulewiczów mieszka tam do dziś. Wyjeżdżano do
Stanów Zjednoczonych, do Argentyny, Brazylii. Na emigrację udawały się
najbardziej zdesperowane ale i najbardziej przedsiębiorcze jednostki.
Niektórzy wracali, inni zostawali. Mój dziadek wyjechał do pracy w USA,
ale wrócił.

Ile osób mieszkało w Ostrówkach i Woli Ostrowieckiej w 1943 r.?

W Ostrówkach co najmniej 664 osoby, 121 rodzin. To nie znaczy, że
było tyle domów. W jednym domu czasami mieszkało 2, 3, a nawet 4
rodziny. Były to rodziny wielopokoleniowe, czasem kilka osób z tej samej
rodziny po zawarciu przez ich latorośle małżeństwa mieszkało w jednym
domu. Było to też związane z uprawą ziemi. Ziemia nie była dzielona,
dogadywano się i uprawiano ją razem. To była wielka sztuka rzadka na
Mazowszu. W Woli Ostrowieckiej mieszkało co najmniej 866 osób, 197 osób,
w sumie w obu wsiach prawie 1500 osób.

Ukraińcy próbowali wymordować Polaków rękami niemieckimi…

Na początku lipca 1943 r. dokonano napadu pod Ostrówkami na oddział
niemiecki, pod samochodem wybuchła mina i zginął dowódca. Była to
prowokacja banderowców, którzy wiedzieli, że Niemcy w takich sytuacjach
pacyfikowali całe wsie. Tak było i wtedy, niemieccy żołnierze od razu
przystąpili do pacyfikacji wsi, podpalili dwa gospodarstwa, zginęło
kilka osób, które wrzucili do ognia. Jeden mieszkaniec wsi znał język
niemiecki i wytłumaczył, że to prowokacja.

Co wydarzyło się 30 sierpnia 1943 r.?

Do końca sierpnia Wołyń był wypalony, rzezie Polaków zaczęły się
wiosną 1943 r., z chwilą przejścia oddziałów policji ukraińskiej w
służbie niemieckiej do UPA. Ich liczbę szacuję na 6 tysięcy osób. Mieli
doświadczenie w mordowaniu, wymordowali cały naród – 200 tysięcy Żydów
na Wołyniu. Zlikwidowali getto żydowskie w Mińsku. Morderstwa na Wołyniu
zaczęły się wiosną od północy, od Sarn. Do końca sierpnia na Wołyniu
pozostały tylko enklawy polskości, głownie te obronione przez samoobronę
polską, przetrwał też cały powiat lubomelski. Zdarzały się tam
przypadki mordowania działaczy społecznych czy nauczycieli, pojedyncze
rabunki, poszukiwanie broni u Polaków. Ukraińcy mieli doskonałe
rozeznanie, dobrze wiedzieli kto działał w podziemiu, kto posiadał broń.
29-30 sierpnia nastąpił atak na wszystkie wsie w powiecie lubomelskim.

Była to świetnie zorganizowana akcja…

Była to akcja na dużą skalę, podwody używane do wywożenia majątku
pochodziły z ukraińskich wsi odległych nawet o 30-40 kilometrów. Atak
był równoczesny, różnica polegała tylko na tym, że w niektórych wsiach
przeprowadzono atak 29, w innych z 29 na 30, a na Ostrówki i Wolę
rankiem 30 sierpnia. Ostrówki i Wolę otoczono oddzielnymi kordonami
wojska rankiem 30 sierpnia. Siły banderowskie liczyły około 2500 osób.
Oprócz tych sił do wsi weszły grupy, do każdego domu po 3-5 osób,
uzbrojonych także w broń palną, które wezwały gospodarzy na zebranie do
szkoły. W Ostrówkach kobiety i dzieci zostały zabrane do kościoła. Mieli
być spaleni w kościele, ale wywiązała się walka Ukraińców z Niemcami,
Niemcy ze względu na dużą przewagę Ukraińców odstąpili, banderowcy
zdecydowali, że zabiją Polaków gdzie indziej. Wypędzili ludzi
zamkniętych w kościele i pędzili przez cztery kilometry pod ukraińską
wieś Sokół, część mordowano podczas drogi, część zamordowano przy pomocy
broni palnej pod wsią Sokół.

Prośby o ratowanie życia nie pomogły?

Prośby o darowanie życia dzieciom nie pomogły. Wszyscy zostali zamordowani, nawet malutkie dzieci i kobiety w ciąży.

Ukraińcy zabijali głównie przy użyciu tępych narzędzi…

Mężczyzn w Ostrówkach mordowano w dwóch gospodarstwach, w  tzw.
okólniku u Trusiuka, albo u Suszka za stodołą, prowadzono po dziesięciu
do przygotowanych dołów i zabijano przy pomocy tępych narzędzi. U
Trusiuka strzelano, a dobijano siekierami czy młotami. Natomiast u
Suszka zabijano tylko przy pomocy tępych narzędzi. W 1992 r.
odnaleźliśmy dół u Trusiuka, z którego ekshumowaliśmy 80 osób i jedną
osobę znaleźliśmy w studni, był to ponad dziewięćdziesięcioletni
Władysław Kuwałek. Scenariusz w Woli Ostrowieckiej jest podobny, kobiety
i dzieci zostały zamknięte w szkole, mężczyźni zgromadzeni na placu
szkolnym i stamtąd odprowadzani po dziesięć osób do gospodarstwa
Strażyca i mordowani siekierami, młotami, maczugami. W dole w tym
gospodarstwie ekshumowaliśmy 243 osoby, żadna z tych osób nie została
zabita z broni palnej.

Ofiary nie próbowały uciekać?

Próbowały, ale zostały zabijane, część osób, około dwudziestu,
uciekła na miejscowy cmentarz, chciała zginąć na poświęconej ziemi.
Wszyscy zginęli, nigdy nie zostali pochowani. W tamtym roku znalazłem
dużą kość przedramienia. Były próby pochowania przez Polaków, którzy
ocaleli, ale uniemożliwił to silny ostrzał UPA. Kilku Polaków zginęło
też z rąk banderowców wracając po mienie.

Cały czas odnajdywane są kolejne miejsca pochówku ofiar…

W 2011 r. udało się odnaleźć kolejne zbiorowe mogiły. Namierzyliśmy
miejsce ich spoczynku korzystając z wykrywacza, który odnalazł łuski.

Kto pochował te osoby?

Było lato, ciała szybko się rozkładały, banderowcy kazali mieszkańcom
wsi Sokół zakopać trupy Polaków, żeby nie doszło do epidemii.

Upamiętnianie Polaków z Ostrówek zaczęło się w 1990 r.

Była to pierwsza wizyta od 1943 r. Byli wśród nas ludzie, którzy się
tam urodzili i wychowywali. Ukraińcy wskazali nam miejsca pochówku
ofiar, leżało tam krowie łajno. Postanowiliśmy, że trzeba godnie uczcić
pamięć ofiar i zabraliśmy się do pracy. Cmentarz był zdewastowany, przy
pomocy byłych mieszkańców Ostrówek i Woli Ostrowieckiej i tamtejszych
Ukraińców uporządkowaliśmy go.

Ukraińcy chętnie pomagali?

Gościli nas i pomagali w pracach. Zostały przełamane pierwsze lody,
ludzie żyli w niepewności i niechęci, uważali, że wszyscy Ukraińcy byli w
to zamieszani. Zaczęły się wspólne spotkania i rozmowy. Okazało się, że
nie wszyscy Ukraińcy pomagali mordować Polaków, kilka polskich rodzin
zostało uratowanych przez Ukraińców z narażeniem życia.

W Ostrówkach powstał pomnik ofiar, ale nie doszło do odsłonięcia…

Ukraińskie władze nie chciały, żeby było słowo pomordowani, żeby było
cokolwiek o sprawcach. Nie zgodzili się też na umieszczenie nazwisk
pomordowanych. Pomnik miał się składać w centralnej części z Krzyża z
napisem i godłem Polski. Godło zostało w zeszłym roku wyrwane i
skradzione przez nieznanych sprawców. Znajdują się tam dwie mogiły,
jedna ze szczątkami zamordowanych w 1992 r., druga ze szczątkami
ekshumowanych w 2011 r. Na tych mogiłach wokół krzyża, z jednej i z
drugiej strony miało być dwanaście tablic z nazwiskami tysiąca
pięćdziesięciu osób pomordowanych. Radzie Ochrony Pamięci i rodzinom
udało się wywalczyć kompromisowy napis „W hołdzie Polakom, którzy
tragicznie zginęli 30 sierpnia 1943 r. mieszkańcom Ostrówek i Woli
Ostrowieckiej”. Określenie „tragicznie zginęli” ma mniejszy wydźwięk,
ale tylko tyle udało nam się wywalczyć.

Tygodnik Nasza Polska nr 19 (914) 7 V 2013 r.

arch. IPN/-

Nierozliczone zło powróci

Dr Joanna Wieliczka-Szarkowa

http://www.naszdziennik.pl/mysl/47716,nierozliczone-zlo-powroci.html

arch. IPN/-

Pierwsze strzały

Adamina Czaban

http://www.naszdziennik.pl/mysl/47717,pierwsze-strzaly.html

arch/-

Męczennicy wołynia

Ks. prof. Józef Marecki

http://www.naszdziennik.pl/mysl/47677,meczennicy-wolynia.html

PO rozmywa prawdę historyczną

Dzisiaj odbyło się posiedzenie sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu, podczas której posłowie poparli poprawkę do projektu uchwały o zbrodni wołyńskiej, która określa to wydarzenie jako „ludobójstwo”.

Ale należy podkreślić, że w dalszym ciągu posłowie Platformy Obywatelskiej nie chcą ustanowienia 11 lipca Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Wołyńskiej i Męczeństwa Kresowian.

Obawiam się, że na tym polu Platforma nie ustąpi, i podkreślam, że podczas jutrzejszego głosowania na posiedzeniu plenarnym Sejmu Prawo i Sprawiedliwość będzie dalej domagać się godnego upamiętnienia Polaków pomordowanych na Wołyniu w 1943 roku.

Nie wyobrażamy sobie, żeby ta uchwała miała nie zawierać tego ważnego sformułowania, które by oznaczało trwałe upamiętnienie ofiar UPA na Kresach. Okolicznościowa uchwała to jest o wiele za mało wobec ponad 100 tys. pomordowanych w bestialski sposób Polaków.

Muszę wyraźnie podkreślić, że zupełnie nie jestem w stanie zrozumieć względów, jakimi kieruje się PO, odrzucając możliwość ustanowienia Dnia Pamięci Męczeństwa Kresowian.

Podczas wczorajszej debaty przypomniałem posłom, że przecież obchodzimy i istnieje w świadomości Polaków 1 września, jako dzień pamięci ofiar inwazji niemieckiej na Polskę, oraz 17 września, jako dzień pamięci ofiar Armii Czerwonej. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, by przyjąć stosowną uchwałę upamiętniającą ofiary Ukraińskiej Powstańczej Armii.

Chcielibyśmy jednocześnie nadać szerszy i formalny wymiar zarówno obchodom kolejnych rocznic zbrodni na Wołaniu, jak i obchodom 1 i 17 września.

Niestety, dzisiaj podczas obrad komisji usłyszeliśmy, że Platforma chciałaby to wszystko rozmyć i zakamuflować, ewentualnie ustalając 17 września Dniem Pamięci Męczeństwa Kresowian.

Ale zauważmy, jakie byłyby tego konsekwencje: 17 września nie kojarzy się w żaden sposób ze zbrodnią wołyńską czy z innymi zbrodniami dokonanymi przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach, a co więcej – rozmyte zostaje znaczenie tego dnia jako dnia inwazji sowieckiej na Polskę. Nazwanie 17 września Dniem Pamięci Kresowian rozmywa historyczną prawdę.

Zauważmy, że Platforma poszukuje takich rozwiązań, które nie tyle upamiętnią poległych Polaków, którzy oddali życie za niepodległą Polskę, którzy ginęli prześladowani, ile dbają o to, aby nie urazić Niemców, Rosjan czy Ukraińców.

not. MM

Piotr Babinetz, poseł PiS, członek sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu

http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/47742,po-rozmywa-prawde-historycz...

Prezydent o rzezi wołyńskiej:

Zbrodnia o znamionach ludobójstwa

Zbrodnią o znamionach ludobójstwa, jednym z najbardziej
bolesnych doświadczeń Polaków podczas II wojny światowej, nazwał...
czytaj dalej »

Jestem wzruszony mogąc spotkać się tutaj dzisiaj z Państwem na wspólnej
modlitwie za dusze ofiar zbrodni wołyńskiej, która była zbrodnią o
znamionach ludobójstwa - powiedział prezydent Komorowski na Skwerze
Wołyńskim na warszawskim Żoliborzu, podczas odsłonięcia Pomnika Ofiar
Zbrodni Wołyńskiej. 

Jestem wdzięczny, że razem mogliśmy modlić się po chrześcijańsku mówiąc i
przypominając światu, ale także samym sobie modląc się słowami "I
odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Jest co
odpuszczać. Jest o co prosić dobrego pana Boga, aby darował ludziom
zbrodnie. Bo ta zbrodnia była jedną z najbardziej bolesnych doświadczeń
Polaków w czasie II wojny światowej - dodał Komorowski.

"Straszny czas"

Prezydent podkreślił, że "był to straszny czas, był to rejon szczególnie podatny na zbrodnie wzajemne".

-
Dlatego czcząc dzisiaj polskie ofiary pamiętajmy także i o zagładzie
Żydów na tych terenach, pamiętajmy także o śmierciach Ukraińców i o
śmierciach wszystkich innych mieszkańców tych dawnych
południowo-wschodnich terenów kresowych Rzeczpospolitej - powiedział
Komorowski. 

Zaznaczył, że czwartkowe uroczystości odbywają się dokładnie w 70. rocznicę zbrodni wołyńskiej.

- Spotykamy się, aby współczującą pamięcią objąć wszystkie ofiary tamtego strasznego czasu - powiedział

Prezydent
podkreślił, że wierzy, iż dzięki wspólnemu wysiłkowi Polski i Ukrainy
możliwe stanie się "godne upamiętnienie ofiar w miejscu ich cierpienia i
śmierci".

- Chcemy zrealizować prawo do ich chrześcijańskiego pochówku - powiedział Komorowski.

Dodał, że te działania trzeba podjąć dla wspólnej, polsko-ukraińskiej przyszłości.

"Oddajemy hołd wszystkim"

Jak
mówił prezydent, tylko bowiem oparta na prawdzie, rzetelna wiedza, może
być szansą na to, by stała się fundamentem polsko-ukraińskiego
pojednania.

Dzisiaj pochylamy głowy przed tablicami z nazwami miejscowości, których
mieszkańcy zginęli z rąk ukraińskich nacjonalistów już 70 lat temu.
Oddajemy hołd wszystkim: kobietom, dzieciom, starcom, łączymy się z ich
rodzinami, które przez długi czas w zapomnieniu opłakiwały stratę
najbliższych - powiedział Komorowski.

Prezydent podkreślił zasługi Rodzin Kresowych, które konsekwentne upominały się o pamięć i prawdę o śmierci najbliższych. 

-
Dzięki tej determinacji ocaliliście państwo od zapomnienia i
przekłamania ważną kartę narodowej historii. Suwerenna i demokratyczna
Polska jest wam za to wdzięczna. Dzisiaj, jako obywatele wolnej
Rzeczypospolitej, jesteśmy wspólnie odpowiedzialni za to, co uczynimy z
tą bolesną prawdą o zbrodni wołyńskiej. Prawda, nawet wtedy gdy jest
bolesna, nigdy nie szkodzi. Prawda w pełni zrozumiana i odpowiednio
przeżyta może być wielką szansą na to, by rzetelna wiedza o tamtym
dramacie stała się fundamentem polsko-ukraińskiego pojednania -
zaznaczył Komorowski.

Przełomowy krok?

Podczas uroczystości poświęconych 70.
rocznicy zbrodni wołyńskiej na warszawskim Skwerze Wołyńskim prezydent
zwrócił uwagę na istotną rolę duchowieństwa w staraniach na rzecz
polsko-ukraińskiego dialogu.

Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi
stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli - przywołał słowa Jana
Pawła II, które - jego zdaniem - powinny stanowić drogowskaz dla działań
Kościółów rzymsko- i greckokatolickiego.

- Wzajemnie pojednanie buduje się zawsze i tylko i wyłącznie na prawdzie - wyjaśnił prezydent.

Jak
podkreślił, przykładem wspólnego polsko-ukraińskiego poszukiwania
prawdy o tragicznych wydarzeniach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej
sprzed 70 lat jest ogłoszona 28 czerwca deklaracja biskupów z obu
państw, w której duchowni dystansują się od poglądów i osób
zakłamujących oraz usprawiedliwiających zbrodnie na Polakach, potępiają
"skrajny nacjonalizm i szowinizm, który przed 70 laty popchnął do
zbrodni Organizację Ukraińskich Nacjonalistów".

Deklaracja -
tłumaczył Komorowski - mówi otwarcie o zbrodniach na Wołyniu, których
symbolem stały się wydarzenia z 11 lipca 1943 r. - Ani przemoc, ani
czystki etniczne nigdy nie mogą być metodą rozwiązywania konfliktów
między sąsiadującymi ludami czy narodami, ani usprawiedliwiona racją
polityczną, ekonomiczą czy religijną - cytował dokument Komorowski.

W
ocenie Komorowskiego, jeśli deklaracja zostanie właściwie przemyślana,
będzie przełomowym krokiem na drodze do polsko-ukraińskiego pojednania.

Zbrodnia wołyńska jednak "ludobójstwem"? Poseł PO złamał dyscyplinę

PO przegrała głosowanie w komisji, bo nieobecnych było dwóch
jej posłów, a jeden - Wojciech Suchowiejko - zagłosował inaczej niż
partyjni koledzy. - Zagłosowałem tak, jak myślę - tłumaczył decyzję w
TVN24.

zobacz więcej »

Michalkiewicz: O dobrodziejstwach współpracy i pojednania między Polską a Rosją, Niemcami i Ukrainą

„Jak znajdziesz, to dobijaj”

Relacja Stefanii Sawickiej z d. Macegoniuk, byłej mieszkanki wsi Kąty w pow. Luboml, woj. wołyńskie (w zbiorach Ewy Siemaszko)

(…) Niedziela, 30 sierpnia, w nocy straszny stukot w
okno. „Oczyniaj, skarej!”. Tato był na strychu, a mama otworzyła. Weszło
ich może z dziesięciu. „Swyty lampu!”. Mama ze strachu nie mogła
zapałek znaleźć. Krzyczy: „Skarej! Wychody!”. Wygnali nas do sieni i
pytają się: „A gdie twyj czołowik?”. A mama zauważyła siekierę. Siostra
Kasia, która miała 16 lat, zaczęła prosić: „Dzieduniu, nie bijcie nas,
co my komu zrobili, nie bijcie!”. Ja to usłyszałam i mnie w uszach
zadzwoniło, i upadłam bez pamięci. Mama obuchem w czoło dostała. Czaszka
pękła, ale do mózgu nie doszło. A siostrę ostrzem na pół, czaszka była
rozrąbana. Ale pierwsza tura nie paliła, tylko zabijała. Nie wiem, jaki
to cud, że nas nie zaciągnęli do studni. Bo wszystkie studnie były
zarzucone trupami. Zanim druga tura przyszła palić, to mama się obudziła
i podniosła Kasię, a ona nieżywa. Podnosi mnie, a ja się ruszam. Ale
nic nie pamiętam. Krwi zeszła okropna kałuża.

Wzięła mnie na plecy i wszystkimi siłami
po drabinie zatargała mnie na strych, a tato w kąteczku siedział i
usłyszał, że ktoś się wskrobał na strych, i myślał, że jego szukają. A
mnie zerwały wymioty, ale uchem krew poszła. Czaszka wgięta i nic nie
pamiętam. Jak tato usłyszał, że ze mnie rwą wymioty, a nie wiedział kto,
krzyknął: „Kto jest na strychu, to niech ucieka, bo się pali dom”. Jak
człowiek ze strachu, to tylko broni siebie. Nie popatrzył kto jest, żeby
pomóc, i uciekł, a mama znów mnie na plecy, i nie było już drabiny.

Upadliśmy ze strychu na dół. Już się
palił dom. Mama wywlokła mnie w kartofle na ogród i miała wynieść Kasię,
ale już cały dom był w płomieniach. Kasia spalona. Tato wyskoczył w
buraki i leżał, i widział, jak sąsiada ciągnęli do studni, a wszystkie
studnie były pełne trupów. Mama ze mną na plecach coraz dalej w pole.
Było ładne proso. Już tak spadła z sił, że nie dała rady mnie nieść. I
leżąc w tym prosie, słyszy mama głośny gwar: „Jak znajdesz, to
dobyjaj!”. A ja nic nie pamiętam, nieprzytomna byłam i wcisnęła głowę w
ziemię, żeby nie widzieć, jak będą dobijać. Tyle krwi zeszło i widocznie
ze zmęczenia usnęła. Obudziła się, ptaszęta śpiewają, krowy ryczą,
słońce ślicznie świeciło. Mama zaczęła głośno płakać: „Gdzie moja
Kasia!?”. I ja się obudziłam. Spojrzałam na mamę, a na twarzy sama krew.
I na sukience skorupa z krwi. Podnosi głowę, czy może ktoś jest. Ja już
oprzytomniałam i ciągnę mamę do ziemi. A mama mówi, że nie możemy tu
siedzieć, że trzeba szukać ludzi, może wszystkich nie pobili, i coraz
głowę do góry. I zobaczył tato, że ktoś jest w prosie, i pędzi, żeby
zobaczyć kto, i wziął nas w ramiona, i mówił, że czaszka na pół
rozrąbana, ale nie wiedział, która z nas. Mówi: „Ja wszystkich trupów
wyciągnął ze studni. A sąsiadka Czuniowa mówi, że widziała, jak twoja
Marysia niosła jedną z dziewczyn i uciekała w pole, a ona siedziała ze
swoimi dziećmi w grochu, to szukaj w polu, może żywe, a może nieżywe”. I
odnalazł nas, ale Kasi nie odnalazł. Pozbierał kości i w ogródku
zakopał. I do dziś leżą. A nas tato zawlókł na kolonię i tam byli
ludzie, no na kolonii nie bili, żeby ze wsi ludzi nie spłoszyć. Jak
zobaczyli, że trupy chodzące idą, to był wielki lament. I zawiózł koniem
do Lubomla, do szpitala. A tam pełne sale takich trupów. Dużo umarło.
Mamie na żywca wyłamywał kości potrzaskane, bo nikt nie znieczulał, bo
na to nie było.

 

Stefania Sawicka

http://www.radiomaryja.pl/polecamy/jak-znajdziesz-to-dobijaj/

Wystąpienie prezydenta z okazji odsłonięcia pomnika poświęconego Ofiarom Zbrodni Wołyńskiej

Drogie Rodziny Ofiar Zbrodni Wołyńskiej!

Czcigodni Kombatanci!

Wszyscy Szanowni Państwo!

Jestem wzruszony mogąc spotkać się tutaj dzisiaj z Państwem na
wspólnej modlitwie za dusze ofiar Zbrodni Wołyńskiej, która była
zbrodnią o znamionach ludobójstwa. Jestem wdzięczny, że razem mogliśmy
modlić się po chrześcijańsku, mówiąc i przypominając światu, ale także i
samym sobie, modląc się słowami: „ I odpuść nam nasze winy jako i my
odpuszczamy naszym winowajcom.” Jest co odpuszczać. Jest o co prosić
dobrego Pana Boga, aby darował ludziom zbrodnie, bo ta zbrodnia była
jednym z najbardziej bolesnych doświadczeń Polaków w czasie II wojny
światowej. Mówią o tym te tablice, zawierające nazwy ponad dwóch tysięcy
wsi, miejscowości na dawnych kresach Drugiej Rzeczpospolitej, gdzie
zginęło co najmniej pięciu Polaków. Mówią o tragedii Polaków, aczkolwiek
wiemy, że dramat, tragedia, zbrodnia, tragedia strasznych czynów
dotyczyła i innych nacji. Był to straszny czas, był to rejon szczególnie
podatny na zbrodnie wzajemne. Dlatego czcząc dzisiaj polskie ofiary,
pamiętajmy także o zagładzie Żydów na tych terenach, pamiętajmy także o
śmierci Ukraińców, o śmierci wszystkich innych mieszkańców tych dawnych
południowo-wschodnich terenów kresowych Rzeczpospolitej.

Spotykamy się 11 lipca, dokładnie w 70. rocznicę tych
strasznych wydarzeń, spotykamy się, aby współczującą pamięcią objąć
wszystkie ofiary tamtego strasznego czasu.

Spotykamy się tutaj na Skwerze Wołyńskim w stolicy Polski,
dzisiaj także centrum polskiej pamięci, gdzie od kilkunastu już lat,
krok po kroku, powstaje miejsce upamiętniające i zbrojną walkę, bo
tradycje wspaniałej 27. Dywizji Wołyńskiej Armii Krajowej, i
upamiętniające cierpienie i męczeńską śmierć polskich mieszkańców tych
kresów południowo-wschodnich. Dzisiaj pochylimy głowy przed tablicami z
nazwami miejscowości, których mieszkańcy zginęli z rąk ukraińskich
nacjonalistów już 70 lat temu.

Oddajemy hołd wszystkim; kobietom, dzieciom, starcom. Łączymy
się z ich rodzinami, które przez długi czas w zapomnieniu opłakiwały
stratę najbliższych.

Szanowni Państwo!

Wielką zasługą Rodzin Kresowych jest konsekwentne upominanie
się o pamięć i prawdę o śmierci najbliższych. Dzięki tej determinacji
ocaliliście Państwo od zapomnienia i przekłamania ważną kartę narodowej
historii. Suwerenna i demokratyczna Polska jest Wam za to wdzięczna.

Dzisiaj – jako obywatele wolnej Rzeczypospolitej - jesteśmy
wspólnie odpowiedzialni za to, co uczynimy z bolesną prawdą o Zbrodni
Wołyńskiej. Prawda nawet wtedy gdy jest bolesna nigdy nie szkodzi.
Prawda w pełni zrozumiana i odpowiednio przeżyta może być wielką szansą
na to, by rzetelna wiedza o tamtym dramacie stała się fundamentem
polsko-ukraińskiego pojednania. Nie chcemy pamiętać przeciwko
komukolwiek! Chcemy pamiętać, by żyć mądrzej i lepiej budować sąsiedztwo
i współpracę polsko-ukraińską.

Taką właśnie drogę polsko-ukraińskiego pojednania otwierają
przed nami Kościoły: rzymskokatolicki i greckokatolicki, w Polsce i na
Ukrainie. W tym działaniu kierują się one wskazaniem naszego wielkiego
rodaka, błogosławionego Jana Pawła II, który mówił: „Niech dzięki
oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi stawiać wyżej to,
co jednoczy, niż to, co dzieli.” I takie  właśnie działania warte są
naszego wsparcia i naszego wspólnego zaangażowania.

Wspólna deklaracja biskupów polskich i ukraińskich ogłoszona 28
czerwca tego roku może być dokumentem przełomowym, jeżeli tę deklarację
przeżyjemy i przemyślimy, gdyż wzajemne pojednanie buduje się zawsze i
tylko i wyłącznie na prawdzie! Otwarcie więc ta deklaracja mówi „o
zbrodniach na Wołyniu, których symbolem stały się wydarzenia z 11 lipca
1943 roku. Ofiarami zbrodni i czystek etnicznych stały się dziesiątki
tysięcy niewinnych osób, w tym kobiet, dzieci i starców, przede
wszystkim Polaków, ale także Ukraińców oraz tych, którzy ratowali
zagrożonych sąsiadów i krewnych”.

Ważne jest, że polscy i ukraińscy biskupi dystansują się od
poglądów i osób, zakłamujących i usprawiedliwiających te potworne czyny.
„Wiemy – stwierdzają w swojej deklaracji – że chrześcijańska ocena
zbrodni wołyńskiej domaga się od nas jednoznacznego potępienia i
przeproszenia za nią. Uważamy bowiem, że ani przemoc, ani czystki
etniczne nigdy nie mogą być metodą rozwiązywania konfliktów między
sąsiadującymi ludami czy narodami, ani usprawiedliwione racją
polityczną, ekonomiczną, czy religijną”.

Ważne jest również to, że biskupi potępiają „skrajny
nacjonalizm i szowinizm”, który przed siedemdziesięciu laty popchnął do
zbrodni Organizację Ukraińskich Nacjonalistów. Na szczęście, zwolennicy
tamtych skrajnych poglądów są dzisiaj w zdecydowanej mniejszości.
Powinniśmy zatem my, Polacy i Ukraińcy, być gotowi „do odważnego
otwarcia umysłów i serc na wzajemne przebaczenie i pojednanie.”

Dlatego działając w takim duchu pragniemy godnego upamiętnienia
ofiar w miejscach ich cierpienia i śmierci, chcemy zrealizować prawo do
ich chrześcijańskiego pochówku. Wierzę, że dzięki wspólnemu wysiłkowi
Polski i Ukrainy, naszych społeczeństw i naszych niepodległych państw,
stanie się to możliwe.

Te wszystkie działania musimy podjąć z myślą o wspólnej,
polsko-ukraińskiej przyszłości. Partnerstwo i wspólnota zamiast
narodowych waśni - to droga, którą od dziesięcioleci podąża cała Europa,
podążamy my Polacy i chcą podążać także Ukraińcy.

Jest w tej wspólnocie miejsce dla Polski i dla Ukrainy!

I razem chcemy i razem powinniśmy uczynić wszystko, aby stało się to faktem!

Razem także musimy udźwignąć ciężar ogromny bólu pamięci o
strasznych czasach, o podłych czasach, czasach, które jednak minęły.
Musimy udźwignąć ten ciężar pamięci i my Polacy. W sposób szczególny i
trudny dla nich muszą udźwignąć Ukraińcy, obywatele wolnej, niepodległej
Ukrainy dzisiaj.

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wypowiedzi-prezydenta/wystapienia/art,176,wystapienie-prezydenta-z-okazji-odsloniecia-pomnika-poswieconego-ofiarom-zbrodni-wolynskiej.html

Uroczystości upamiętniające ofiary Zbrodni Wołyńskiej

Zbrodnią o znamionach ludobójstwa, jednym z najbardziej bolesnych
doświadczeń Polaków podczas II wojny światowej nazwał prezydent
Bronisław Komorowski wydarzenia, które rozegrały się 70. lat temu na
Wołyniu. W czwartek odbyły się w Warszawie uroczystości upamiętniające
ofiary zbrodni. Wzięli w nich udział Prezydent RP i przedstawiciele
najwyższych władz państwowych m.in. rządu, Sejmu i Senatu.  Z ramienia
Kancelarii Prezydenta RP w uroczystości uczestniczyli m.in. Szef KPRP
Jacek Michałowski, minister Jaromir Sokołowski oraz doradca Tadeusz
Mazowiecki. Obecni byli także przedstawiciele środowisk kresowych i
krewni ofiar zbrodni UPA.

Mszy św. polowej przewodniczył biskup polowy wojska polskiego Józef
Guzdek.  Następnie nastąpiło odsłonięcie Pomnika Ofiar Zbrodni
Wołyńskiej i złożenie pod nim kwiatów.  Pomnik odsłonił Prezydent RP
wraz z sekretarzem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzejem
Kunertem i Stefanem Mizerą, który przeżył zbrodnię wołyńską (jako
sześciomiesięczne niemowlę, ocalał pod ciałem zamordowanej matki).

- Jestem wzruszony mogąc spotkać się tutaj dzisiaj z Państwem na
wspólnej modlitwie za dusze ofiar zbrodni wołyńskiej, która była
zbrodnią o znamionach ludobójstwa - powiedział prezydent Komorowski.

 - Jestem wdzięczny, że razem mogliśmy modlić się po chrześcijańsku
mówiąc i przypominając światu, ale także samym sobie modląc się słowami
„I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Jest
co odpuszczać. Jest o co prosić dobrego pana Boga, aby darował ludziom
zbrodnie. Bo ta zbrodnia była jedną z najbardziej bolesnych doświadczeń
Polaków w czasie II wojny światowej - dodał prezydent.

Podczas uroczystości na warszawskim Skwerze Wołyńskim prezydent
zwrócił uwagę na istotną rolę duchowieństwa w staraniach na rzecz
polsko-ukraińskiego dialogu.

"Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi
stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli" - przywołał słowa Jana
Pawła II, które - jego zdaniem - powinny stanowić drogowskaz dla
działań Kościołów rzymsko- i greckokatolickiego. - Wzajemnie pojednanie
buduje się zawsze i tylko i wyłącznie na prawdzie - wyjaśnił prezydent.

Jak podkreślił, przykładem wspólnego polsko-ukraińskiego poszukiwania
prawdy o tragicznych wydarzeniach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej
sprzed 70 lat jest ogłoszona 28 czerwca deklaracja biskupów z obu
państw, w której duchowni dystansują się od poglądów i osób
zakłamujących oraz usprawiedliwiających zbrodnie na Polakach, potępiają
"skrajny nacjonalizm i szowinizm, który przed 70 laty popchnął do
zbrodni Organizację Ukraińskich Nacjonalistów".

Deklaracja - tłumaczył Bronisław Komorowski - mówi otwarcie o
zbrodniach na Wołyniu, których symbolem stały się wydarzenia z 11 lipca
1943 r. - Ofiarami zbrodni i czystek etnicznych stały się dziesiątki
tysięcy niewinnych osób, w tym kobiet, dzieci, starców; przede wszystkim
Polaków, ale także Ukraińców oraz tych, któzy ratowali zagrożonych
sąsiadów i krewnych - przypomniał prezydent dodając, że pragnieniem
Polaków jest godne upamiętnienie ofiar rzezi wołyńskiej w miejscach ich
cierpienia, co wynika z ich chrześcijańskiego prawa do pochówku.

"(...). Ani przemoc, ani czystki etniczne nigdy nie mogą być metodą
rozwiązywania konfliktów między sąsiadującymi ludami czy narodami, ani
usprawiedliwiona racją polityczną, ekonomiczą czy religijną" - cytował
dokument Bronisław Komorowski.

W ocenie prezydenta, jeśli deklaracja zostanie właściwie przemyślana,
będzie przełomowym krokiem na drodze do polsko-ukraińskiego pojednania.

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wydarzenia/art,2627,uroczystosci-upa...

PO boi się Święta Męczeństwa Kresowian, wyciąga wnioski z popularności święta Żołnierzy Wyklętych. NASZ WYWIAD z prof. Terleckim

"Politycy tej partii musieli się pogodzić z tym, że odbędą się
obchody w tym roku, ale starają się doprowadzić do tego, by się to nie
powtarzało. Za każdym razem będzie potrzebny polityczny spór, by o tej
dacie w ogóle pamiętać. To jest zdaje mi się de facto główny punkt
sporu".

w 70. rocznicę rzezi wołyńskiej

Prezydent o rzezi wołyńskiej. Uroczystości w Warszawie

Po raz pierwszy od dłuższego czasu zostały zorganizowane na bardzo szeroką skalę uroczystości ku czci ofiar ludobójstwa na Wołyniu i Kresach Wschodnich. Odbywają się one od maja i będą trwały do września w różnych miejscowościach w całej Polsce, a także w ośrodkach polonijnych. Niestety nie doszło do porozumienia pomiędzy Kancelarią Prezydenta a środowiskami rodzin pomordowanych Polaków w sprawie zorganizowania 11 lipca wspólnych obchodów w Warszawie.

Prezydent nie przyjął patronatu nad uroczystościami obywatelskimi. Nie ma też zamiaru przybyć na mszę św., która dziś o godz. 12 zostanie odprawiona w kościele św. Aleksandra na stołecznym pl. Trzech Krzyży. Organizuje własne uroczystości, na które nie zaprosił większości rodzin kresowych. Powodem jest to, że rodziny pomordowanych domagają się powiedzenia prawdy o ludobójstwie na Wołyniu – i chcę, by właśnie tego terminu używano. Tymczasem Komorowski uważa, że nie było to ludobójstwo. Opisując rzeź wołyńską, używa eufemizmów, takich jak „tragiczne wydarzenia” czy „tragedia wołyńska”. To wszystko rani rodziny pomordowanych, które uważają, że bez prawdy nie da się zbudować dobrych relacji polsko-ukraińskich.
Autor: Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
Żródło: Gazeta Polska Codziennie

Sejmowa komisja kultury poparła w czwartek poprawkę do projektu uchwały o zbrodni wołyńskiej, która określa to wydarzenie jako "ludobójstwo".

Negatywnie zaopiniowano poprawkę ustanawiającą 11 lipca Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Wołyńskiej - Męczeństwa Kresowian.

Kopacz o projekcie nazywającym rzeź „ludobójstwem”:

„Większość na sali zdecyduje o uchwale ws. Wołynia”

O
kształcie uchwały w sprawie zbrodni wołyńskiej zdecyduje w piątek
większość na sali sejmowej – powiedziała marszałek Sejmu Ewa Kopacz,
komentując pozytywną rekomendację komisji kultury dla poprawki, która
określa zbrodnię wołyńską jako „ludobójstwo”.

Komisja kultury przygotowała projekt uchwały ws. zbrodni wołyńskiej, w
którym wydarzenie to jest określone jako „czystka etniczna o znamionach
ludobójstwa”. W czwartek posłowie z komisji kultury i środków przekazu
poparli jednak poprawkę do projektu komisyjnego głoszącą, że „zbrodnia
wołyńska na Polakach ze względu na jej zorganizowany i masowy wymiar to
zbrodnia ludobójstwa”. Poprawkę, autorstwa klubu SP, poparło 10 posłów, a
9 było przeciw.



– Niekiedy na komisji są wnioski o odrzucenie projektu w całości,
inne rekomendacje niż chce większość na sali. Sprawozdawca komisji
będzie mówił, że taka jest rekomendacja komisji, ale decydująca będzie
większość na sali posiedzeń – powiedziała Kopacz.



Marszałek Sejmu podkreśliła, że gdyby zapadła decyzja o przyjęciu
uchwały ws. Wołynia przez aklamację to w czwartek, kiedy przypada 70.
rocznica tych wydarzeń, posiedzenie Sejmu rozpoczęłoby się od odczytania
tej uchwały. – Ale tego konsensusu nie udało się wypracować – przypomniała.



Zdaniem Kopacz, tego rodzaju uchwały „powinny być przyjmowane przez aklamację”. – Bardzo prosiłam o to Konwent Seniorów – zaznaczyła.



– Ta prawda historyczna jest już dla nas wszystkich znana, ale my
politycy musimy mieć odpowiedzialność polityczną za kraj i nie możemy
się izolować (...) Możemy swoim dzieciom i wnukom mówić, jaka była
prawda o tych wydarzeniach, ale tu mamy jeszcze jeden element – dobrej
polityki dla państwa. Nie możemy się izolować, nie możemy zamykać dróg – podkreśliła Kopacz. Jak dodała, Polska jest krajem, który promuje się w regionie jako lider środkowej Europy.



W zaproponowanym przez komisję kultury projekcie uchwały zapisano też
m.in., że „Sejm RP oddaje hołd i cześć obywatelom II Rzeczypospolitej
Polskiej bestialsko pomordowanym przez ukraińskich nacjonalistów”. „W
lipcu 2013 r. przypada 70. rocznica apogeum fali zbrodni, których na
Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej dopuściła się Organizacja
Ukraińskich Nacjonalistów i oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii.
Zorganizowany i masowy wymiar zbrodni wołyńskiej nadał jej charakter
czystki etnicznej o znamionach ludobójstwa. W latach 1942-1945 na
terenie Wołynia i Galicji Wschodniej ofiarą zbrodni padło ok. 100 tys.
obywateli polskich” – brzmi projekt.



Przypomina też, że wschodnie ziemie II Rzeczypospolitej były szczególnie
mocno doświadczone w czasie II wojny światowej, a zróżnicowana
struktura narodowościowa komplikowała trudną sytuację wojenną. Ponadto
zawiera wyrazy wdzięczności dla Ukraińców, którzy podczas zbrodni
wołyńskiej ratowali Polaków. Wyraża także szacunek i uznanie dla rodzin,
środowisk i organizacji, które od wielu lat walczyły o prawo do prawdy o
zbrodni wołyńskiej. Projekt wieńczą podziękowania Ukraińcom, którzy
obecnie pomagają w dokumentowaniu zbrodni i uczczeniu ofiar.

http://www.tvpparlament.pl/aktualnosci/wiekszosc-na-sali-zdecyduje-o-uch...

„Kresowianie
czują się upokorzeni. Żyjemy w państwie podłości i kłamstw ” – NASZ
WYWIAD ze St. Srokowskim, pisarzem kresowym, ocalałym z rzezi wołyńskiej

"Kto więc stanął do tej „bratobójczej walki”? Polscy bezbronni
chłopi, kobiety i starcy z pięściami przeciwko uzbrojonym po zęby w
karabiny, noże, siekiery i widły bojowcami z OUN i UPA?"

Robert Sobkowicz/Nasz Dziennik

Przyszła garstka ludzi

Piotr Czartoryski-Sziler

W związku z przypadającą rocznicą apogeum rzezi ludobójstwa na Wołyniu, Jacek Kurski (Solidarna Polska) zażądał 4 lipca 2013 r. na forum Parlamentu Europejskiego upamiętnienia ofiar Rzezi Wołyńskiej.

Mimo, że od 2004 roku Polska jest członkiem Unii Europejskiej to do chwili obecnej nie pochylono się nad ofiarami rzezi Wołyńskiej jako ludobójstwa na tle etnicznym. Mimo, że na forum Parlamentu Europejskiego poruszano wielokrotnie sprawy innych ludobójstw, często w odległych krajach od Europy, to ta tragedia w dalszym ciągu czeka na swoje upamiętnienie. Z szacunkiem pochylmy głowy nad ofiarami Wołynia lat 1943-44, gdy z rąk ukraińskich nacjonalistów zginęło prawie 100 tys. niewinnych ludzi, których jedyną winą było to, że byli Polakami.

Mordowano ich znienacka o świcie, siekierami i maczetami, palono żywcem całe wioski nie oszczędzając nawet dzieci czy kobiet w ciąży. Mordowano wszystkich jak leci. Jak długo jeszcze współczesna Europa będzie milczeć na temat Wołynia. Wybaczyć można wiele, ale nie można zapominać jaka była prawda. Nie można nie nazywać ludobójstwa, ludobójstwem. Dlatego też we wrześniu tego roku Parlament Europejski powinien podjąć rezolucję w sprawie upamiętnienia ofiar rzezi Wołyńskiej

- mówił Kurski podczas debaty w Parlamencie Europejskim.

70. rocznica rzezi wołyńskiej. Uroczystości w hołdzie pomordowanym

Dziś w 70.
rocznicę zbrodni wołyńskiej,w całym kraju odbywają się uroczystości w
hołdzie pomordowanej ludności. Obywatelskie obchody zorganizowano m.in. w
Warszawie.

Uroczystości rozpoczęły się w południe na Placu Trzech
Krzyży. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. bp Tadeusz Pikus,
biskup pomocniczy warszawski. Homilię wygłosił ks. abp Mieczysław
Mokrzycki, metropolita lwowski. Po Eucharystii o godz. 13.30 ruszył
Marsz Pamięci.

Uroczystości zakończy pokaz filmów, które przybliżą problematykę zbrodni wołyńskiej.

Honorowego patronatu nad uroczystościami
społecznymi nie chciał udzielić prezydent Bronisław Komorowski, który
wraz z przedstawicielami rządu weźmie dziś udział w oddzielnych
obchodach, organizowanych w stolicy na Skwerze Wołyńskim. Podczas
uroczystości prezydent odsłoni tablicę z 2,5 tys. miejscowościami, które
padły ofiarą zbrodni OUN-UPA. Tymczasem takich miejsc było aż o tysiąc
więcej.

Bolesny dla Kresowiaków jest również
brak precyzyjnego określenia zbrodni wołyńskiej w uchwale Parlamentu.
Senat nazwał zbrodnię mianem „czystki etnicznej o znamionach
ludobójstwa”. Takie określenie PO proponuje również w Sejmie.

Mimo iż mord na Polakach na Wołyniu był
wcześniej zaplanowany i dokonany z premedytacją, to PO nie chce określić
tej zbrodni „ludobójstwem”. Argumentuje to obawą pogorszenia stosunków z
Ukrainą, gdzie do dziś ugrupowania nacjonalistyczne mają silne wpływy.

Właściwe określenie tych wydarzeń powinno być priorytetem polskiej państwowości – dodaje dr Dariusz Kucharski.

Platforma nie chce się też zgodzić, by
11 lipca był obchodzony jako Dzień Pamięci Męczeństwa Kresowian. Wczoraj
podczas debaty, poseł Ryszard Terlecki mówił, że obawa PO – która tak
bardzo się upiera, żeby tego święta nie było – wynika z dużego poparcia
młodzieży dla podobnych inicjatyw.

Dziś w Sejmie ma się odbyć głosowanie
nad uchwałą w 70. rocznicę zbrodni wołyńskiej. W Parlamencie Klub
Parlamentarny PiS zorganizował wystawę o ludobójstwie na Wołyniu i w
Małopolsce Wschodniej.

11 lipca mija 70 lat od kulminacji
zbrodni popełnionych przez Ukraińską Powstańczą Armię na ludności
polskiej na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. Zbrodnia oddziałów UPA
wspieranych przez miejscową ludność ukraińską z lat 1943-1945 pochłonęła
ok. 100 tys. ofiar.

Oddziały UPA z rana zaatakowały polskie
wsie, które zrównywały z ziemią i mordowały do ostatniego mieszkańca.
Wykorzystywały także to, że ludność polska chodziła na Msze św. do
kościołów, które były otaczane, a wiernych wyłapywano i w brutalny
sposób torturowano i zabijano.

Jak mówi historyk dr Dariusz Kucharski,
specjalista od spraw związanych z Polakami na wschodzie, ukraińskie
bojówki nacjonalistyczne działały w sposób zorganizowany i wyjątkowo
bestialski.

DEKLARACJA Społecznego Komitetu Organizacyjnego Obchodów Rocznicy 11 Lipca

Leszek Żebrowski

Dziś
w Warszawie odbyły się oficjalne uroczystości 70. rocznicy ludobójstwa
ukraińskiego na Wołyniu. Czekaliśmy w bulu i nadzieji, co powie
złotousty prezydent. Nic z tego, oczekiwane (?) słowo nie padło…
Wcześniej jego najważniejszy doradca, b. towarzysz Tomasz Nałęcz
uroczyście obwieścił, że słowo „ludobójstwo” może nam wyrządzić więcej…
szkody niż korzyści. Jaki doradca, taki jego przełożony.
Na tzw.
Skwerze Wołyńskim w Warszawie, na Żoliborzu, zgromadziły się o godz.
10.00 rano tłumy ludzi. To niesły6chane, ale było aż kilkadziesiąt osób:
oficjele, kilkunastu wazeliniarzy, kilkunastu ochroniarzy, garść
przypadkowych gapiów, dokładnie oddzielonych sznurem od swych
reprezentantów. Nowa jakość w polityce, tej historycznej też. Po co
ludzie, władza jest przecież samowystarczalna – rząd sam się wyżywi,
więc może robić także za publiczność.
Proszę zwrócić uwagę na ukraiński plakat w Polsce, jak jest napisany cudzysłów.

"Świadomości historyczne w Polsce i na Ukrainie są odległe"