♦ Wartownicy I

Minął tydzień od Warty Honorowej zaciągniętej na Krakowskim Przedmieściu przez ludzi odznaczonych za osiągnięcia i wybitne zasługi dla Rzeczpospolitej Polskiej. W tym roku blisko stu Kawalerów różnych państwowych odznaczeń zjechało z całej Polski i stanęło „przy orderach” (bardzo mi się to określenie podoba!), aby upomnieć się o pamięć. O pamięć o 96 poległych pod Smoleńskiem. O pamięć o poległym Prezydencie Lechu Kaczyńskim.

Stanęli, i co? I gdyby nie Internet i blogosfera nikt, oprócz okolicznych mieszkańców by o tym ważnym, patriotycznym wydarzeniu się nie dowiedział.

Prasa, radio i telewizja nie odważyły się poinformować. Niech tam, Wyborcza, „der” Dzienik, tabloidy i inne szmatławce, niech tam rządowe kanały TV i PR. Boli, że media katolickie, szczycące się patriotyzmem i polskością nie raczyły opublikować choć malutkiej informacji.

A trzeba poinformować o tym, przede wszystkim, że w ubiegłym roku stawiło się „przy orderach” na Warcie tylko pięciu odznaczonych. Nie chciały media, to ja Ich przedstawię.

Andrzej Józef Perlak, inicjator Warty Honorowej, urodził się w 1954 r.  w Nowej Soli. Historyk – absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Od końca lat 70 był współpracownikiem SKS i niezależnego „Biuletynu Dolnośląskiego”. W 1980 r. tworzył struktury „S” Nauczycielskiej w Nowej Soli, rolniczej „S”, był przewodniczącym miejskiej KK. Później był członkiem MKZ i członkiem Prezydium ZR w Zielonej Górze. 13 XII 1981 internowany w Zielonej Górze, Głogowie, Grodkowie i Uhercach, skąd został zwolniony dopiero 30 XI 1982 r., pomimo, że był ciężko chory. Od 1983, pomimo intensywnego leczenia, zaangażował się w budowanie struktur konspiracyjnych; do 1986 działał w strukturach AiS i KAT Joanny Wierzbickiej-Rusieckiej. Pisał artykuły do prasy podziemnej, którą także kolportował. Od 1984 do 1990 był objęty zakazem wykonywania zawodu. W 1986 amputowano mu prawą nogę na skutek braku odpowiedniej opieki medycznej podczas internowania i podjęcia leczenia dopiero po uwolnieniu.

W 1989 był współtwórcą Komitetu Obywatelskiego „S” w woj. zielonogórskim, przew. KO „S” Miasta i Gminy Bytom Odrzański. W kadencji 1998 – 2002 delegat na KZD. Od 1990-1994 i 2002-2006 radny Miasta i Gminy Bytom Odrzański; 1998-2002 radny Lubuskiego Sejmiku Wojewódzkiego w Zielonej Górze; 1991-2001 współtwórca, członek PC, od 2001 w PiS. Od 1990 nauczyciel historii w Zespole Szkół w Bytomiu Odrzańskim. Obecnie na emeryturze. Członek założyciel Stowarzyszenia Represjonowanych w PRL Ziemi Lubuskiej.

Henryk Kozik, ur. w 1948 r. w Starachowicach. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Rzeszowie. Od 1980 r. przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydz. Służby Utrzymania Ruchu w Autosanie w Zasławiu. Po 13 XII 1981 organizator grupy działaczy podziemnej „S” na terenie Autosanu w Sanoku i Zasławiu, kolporter wydawnictw podziemnych, organizator akcji plakatowych, malowania napisów na murach, wywieszania transparentów. 13 V 1982 zatrzymany, przetrzymywany w AŚ KW MO w Krośnie, nast. internowany w Załężu k. Rzeszowa, zwolniony w VIII 1982.

Po wyjściu nadal działacz podziemia, organizator spotkań i łączności ze strukturami w Warszawie i Wrocławiu, wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. W 1988 uczestnik reaktywowania struktur „S” w Autosanie, organizator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego, 1989-1990 przewodniczący KZ. W 1989 wiceprzewodniczący KO w Krośnie, pełnomocnik Komitetu Wyborczego w wyborach 4 VI. 1989-1990 wiceprzewodniczący TZR Podkarpacie w Krośnie, przewodniczący ZR Podkarpacie, członek KK. W latach 1998-2001 w RS AWS, od 2004 w PiS, pełnomocnik powiatowy, od 2006 członek Rady Politycznej.

Wiesław Ukleja, ur. w 1956 r. w Komprachcicach k. Opola. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu, Wydz. Mechaniczny. W 1973 (jako uczeń I LO w Opolu) członek opozycyjnie nastawionej tzw. grupy destrukcyjnej. W 1978 kolporter na terenie Opola tzw. listów gończych za Edwardem Gierkiem, w zw. z tym zatrzymany i przesłuchiwany.W X 1980 założyciel NZS w WSI w Opolu, od 6 X 1980 przew. Zarządu Uczelnianego NZS, członek Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. W X 1980 współzałożyciel i współredaktor uczelnianego pisma NZS WSI „Opolitechnik”. Kolporter podziemnych wydawnictw, w tym książek, gazetek, kaset, druków ulotnych; dostawca sprzętu i materiałów poligraficznych, składacz, introligator, redaktor, autor tekstów do podziemnych pism: „Biuletyn Informacyjny”, „Pokolenie 80–88”, „Na Bieżąco”, „Wolny Czas”; ziałacz KOWzP, uczestnik wieców i manifestacji, w tym tzw. marszu gwiaździstego na Warszawę, organizator strajków studenckich, m.in. ws. rejestracji NZS. Zastępca szefa opolskiego Okręgu KPN. 14 XII 1981 internowany w Opolu, od 8 I 1982 w Nysie, nast. w Grodkowie, od 16 VIII 1982 w Uhercach. W internowaniu prowadził działalność wydawniczą: przygotowywał znaczki, stemple okolicznościowe, śpiewnik obozowy, współredaktor pisma „Intern-ruch”, drukarz broszur. Zwolniony 10 XII 1982. Do 1989 w podziemiu. Doradca i współpracownik organizacji niepodległościowych. Represjonowany w formie zatrzymań, przesłuchań, rewizji.

Przeciwnik Okrągłego Stołu, współorganizator akcji protestacyjnych przeciwko zakulisowym porozumieniom opozycji z władzą, wyborom parlamentarnym w 1989, prezydenturze Wojciecha Jaruzelskiego, pozostawaniu wojsk sowieckich na terenie Polski czy nieprawidłowej weryfikacji funkcjonariuszy SB. Działacz Opolskiego Stowarzyszenia Pamięci Narodowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Za Zasługi w Działalności na rzecz Przemian Demokratycznych w Polsce (2001), odmówił przyjęcia w sprzeciwie wobec prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego.

Michał Jan Stręk, ur. w 1947 r. w Szczecinie. Absolwent Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Rzeszowskiej oraz Wydziału Prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 1980, wiceprzewodniczący KZ „S” w Biurze Projektów BW, organizator struktur „S” w regionie rzeszowskim. W VIII 1982 internowany w Uhercach, zwolniony we IX 1982. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez SB. W latach 1982-1989 współzałożyciel i członek RKW Rzeszów, kolporter pism i wydawnictw niezależnych. W 1989 współzałożyciel KO „S” w Rzeszowie. W VII 1990 przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej dla funkcjonariuszy SB, 1990-1996 i 1997-2001 szef Delegatury UOP w Rzeszowie. W 1998 oddelegowany do Kancelarii premiera Jerzego Buzka, z-ca dyrektora sekretariatu koordynatora ds. służb specjalnych, ministra Janusza Pałubickiego. Doradca Sejmowej Komisji ds. Spraw Służb Specjalnych w V kadencji Sejmu RP oraz Sejmowej Komisji Śledczej ds. tzw. nacisków w VI kadencji Sejmu RP.

Józef Zalas, ur. w 1936 r. w Krakowie-Łagiewnikach. Ukończył Liceum Wieczorowe w Wałbrzychu. Od 1971 r. pracował jako zecer i drukarz w dolnośląskich drukarniach. W 1980 r. został sekretarzem Komitetu Założycielskiego „S” w Dolnośląskich Zakładach Graficznych w Wałbrzychu, nast. członek KZ. Był działaczem struktur ponadzakładowych. 15 XII 1981 zatrzymany i do 6 I 1982 przetrzymywany w KW MO w Świdnicy. Od 6 I do 15 VI był internowany w Kamiennej Górze i w Głogowie. Od 24 VIII do 4 IX 1982 ukrywał się. Zaangażowany w druk pism, kolportaż wydawnictw, akcje ulotkowe i plakatowe, zbieranie składek na działalność związkową i pomoc represjonowanym.

W 1985 uczestnik głodówki protestacyjnej w Krakowie-Bieżanowie. Od 1989 na emeryturze. Po 1989 współorganizator, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Opieki Patriotycznej Oddział Wałbrzych; członek, wiceprezes WOPR Wałbrzych, współzałożyciel Oddziału Emerytów i Rencistów „S” w Wałbrzychu.

Źródło: Encyklopedia Solidarności

Zdjęcia: ngopole.wordpress.com, jaroslaw.pl, Edward Wryszcz