Powstanie Wielkopolskie, generał Stanisław Taczak

avatar użytkownika Michał St. de Zieleśkiewicz
Michał St. de Z..., pt., 09/04/2010 - 19:26

  Sto trzydzieści sześć  lat temu, w dniu 8 kwietnia 1874 roku urodził się Wielkopolanin,legionista, bohater narodowy i dowódca Powstania Wielkopolan, Pan Generał Stanisław Taczak.

W czasie wybuchu I Wojny Światowej, służył w 6 pułku piechoty Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego, stacjonującym w Dęblinie. Pełnił funkcję dowódcy batalionu. W 1918 roku wstapił do Wojska Polskiego.
 
    Na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolan major Tadeusz Taczak, urodzony pod wielkopolskim Jarocinem, przybył na pomoc powstańcom.
W dniu 27 grudnia 1918 roku, został mianowany dowódcą Powstania. Jego obowiązkiem było zjednoczenie luźnych oddziałów powstańczych. Stworzenie dowództwa i regularnej Armii Wielkopolskiej.
W dniu   16 stycznia 1919 roku wbrew powstańcom i własnym ambicjom politycznym, dowództwo nad Armią Wielkopolską przekazał Panu Generałowi broni Józefowi Dowbor Muśnickiemu.
 Generał Józef Dowbor Muśnicki, nominację na Naczelnego Dowódcę Powstania Wielkopolan otrzymał od Naczelnej Rady Ludowej. Nominacja została potwierdzona przez Józefa Piłsudskiego.
Uważam, że akt dobrowolnego usunięcia się ze stanowiska przez Stanisława Taczaka jest godnym pochwały. Jego następca, Generał Dowbor Muśnicki okazał sie doskonałym wodzem, organizatorem a w rezultacie jedynym wodzem zwycięskiego Polskiego Powstania.
Po przybyciu do Poznania Pana Generała Dowbor Muśnickiego, Stanisław Taczak, został   kwatermistrzem  Okręgu Generalnego, Następnie zastępcą szefa sztabu Armii Wielkopolan.
W dniu 2 lipca 1919 roku, uzyskał dowództwo 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich, później przemianowany w 89 Pułk Piechoty stacjonujący w Wielkopolsce.
W lutym otrzymał awans do stopnia pułkownika. Otrzymał etat w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Przewodniczył komisji do spraw weryfikacji oficerów służących w armiach pruskich i austriackich.
W dniu 23 maja 1920,  objął dowodztwo   34 Brygady Piechoty, a następnie, w 1925 roku dowódcą  17 Wielkopolskiej  Dywizji  Piechoty.W dniu  1 lipca 1923 roku, awansowany do stopienia generała brygady.
W 1928 roku został dowódcą Okręgu Korpusu II z siedzibą w Lublinie
W dniu  28 lutego 1930 został przeniesiony w stan spoczynku. W czasie pobytu w stanie spoczynku staje na czele Związku Weteranów Powstań Narodowych oraz Towarzystwa   Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego.
 
Po napaści hitlerowskich Niemiec na Polskę, zgłosił się 1 wrzesnia 1939 roku do Armii Poznań, którą dowodził Generał Tadeusz Kutrzeba. Wraz z częścią żołnierzy i oficerów Armii Poznań dostał sie do niemieckiej niewoli. Był przetrzymywany przez Niemców w obozach dla oficerów, Oflagach  Prenzlau, Cloditz, Johanisbrunn i VII Murnau am Staffelsee w Bawarii, gdzie 29 kwietnia 1945 został uwolniony.
Następnie wstapił do Sił Zbrojnych  Rzeczypospolitej Polskiej. Ze względu na stan zdrowia, Wojsko Polskie wysłało Generała Stanisława Taczaka na leczenie do Nicei.
W 1946 roku wrócił do kraju. Zmarł 2 marca 1960 w Malborku.Po śmierci żony Ewy de domo Wichmann w 1953 roku przebywał u córki w Malborku, bądź u syna Stanisława Kazimierza, rotmistrza  w Karpaczu
Jego zwłoki od 1988 roku spoczywają snem wiecznym na  Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan, znajdującym  sie na historycznym  Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu przy kościele św. Józefa i klasztorze karmelitów bosych.
 

napisz pierwszy komentarz