Zamach na Reinharda Heydricha, zbrodniarza niemieckiego,

Sześćdziesiąt sześć lat temu w dniu 27 maja 1942 roku, czescy cichociemni: Jozefa Gabčik, Jan Kubiš i Josef Valčík, na przedmieściach Pragi w ramach operacji Anthropoid, dokonali zamachu na jednego z największych zbrodniarzy III Rzeszy, SS-Obergruppenführera , generała policji, protektora Czech i Moraw. SS-Obergruppenführer Reinhard Heydrich, był najwyższym rangą zbrodniarzem w aparacie III Rzeszy, który bezbośrednio odpowiadał za wymordowanie 6 milionów Polaków.Osobą numer III w aparacie nazistowskich, hitlerowskich Niemiec. To on opracował z matematyczną dokładnością zasady ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej w Europie; Endlösung, die Endlösung der Judenfrage, Holokaust, Szoa Ten arcyzbrodniarz,był mischlingiem, w połowie Żyd,w połowie Niemiec. W dniu 20 stycznia 1942 roku został organizatorem konferencji w Wannsee,której celem było wykonanie poleceń Hitlera odnośnie ostatecznego kwestii żydowskiej. W berlińskiej willi przy Großer Wannsee 56/58 zebrali się przywódcy nazistowskich, hitlerowskich Niemiec aby pod kierunkiem SS-Obergruppenführera , generała policji, Reinharda Heydricha, opracować ze szczegółami i detali likwidacje kilkanaście milionów Żydów z Europy. Reinhard Heydrich, został upoważniony przez wodza i kanclerza tysiącletniej III Rzeszy pełnomocnictwa: "wszelkich niezbędnych przygotowań do globalnego rozwiązania kwestii żydowskiej na europejskim obszarze wpływów niemieckich". "Ostateczne rozwiązanie europejskiej kwestii żydowskiej" Na konferencji berlińskiej w wilii Großer Wannsee 56/58 przyjęto plan wymordowania około 11 milionów Żydów. Protokólantem konferencji był Obersturmbannführer SS. Adolf Eichmann. uczestnicy Konferencji: Dr Josef Bühler- Urząd Generalnego Gubernatora w Krakowie,szef rządu Generalnego Gubernatorstwa i zastępca Hansa Franka Adolf Eichmann- Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy, Obersturmbannführer SS,kierownik Abteilung Juden, pełnomocnik Heinricha Himmlera. Dr Roland Freisler- Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeszy,przewodniczący Trybunału Ludowego Reinhard Heydrich- szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy Otto Hofmann- Główny Urząd Rasy i Osadnictwa SS, kierownik Urzędu ds. Genealogii w Głównym Urzędzie Rasy i Osadnictwa SS, Dr Gerhard Klopfer - Kancelaria Partyjna NSDAP,kierownik Wydziału Prawa Państwowego w Kancelarii Partyjnej NSDAP,SS-Gruppenführer. Wilhelm Kritzinger- Sekretarz Kancelari Rzeszy Dr Rudolf Lange - Policja Bezpieczeństwa i SD, SS-Standartenführer,dowódca Sipo i SD w Kraju Warty Dr Georg Leibbrandt - Ministerstwo Rzeszy.Kierownik Głównego Wydziału ds. Polityki w Ministerstwie Rzeszy do spraw Okupowanych Ziem Wschodnich Martin Luther - Ministerstwo Spraw Zagranicznych III Rzeszy. Dr Alfred Meyer - Ministerstwo Rzeszy Okupowanych Ziem Wschodnich,Staatssekretär Heinrich Müller- Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy, SS-Gruppenführer,szef Gestapo- Urzędu IV w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy, RSHA. Erich Neumann - Urząd Pełnomocnika d/s Planu Czteroletniego , sekretarz stanu Hermanna Göringa Dr Eberhard Schöngarth- Policja Bezpieczeństwa i SD, SS-Brigadeführer, szef SD i Policji Bezpieczeństwa Sipo w Krakowie i Hadze. Dr Wilhelm Stuckart- Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rzeszy,sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych III Rzeszy, współodpowiedzialny za wprowadzanie w Niemczech rasistowskiego ustawodawstwa. Reinhard Heydrich, jako protektor Czech i Moraw, zamieszkał w rezydencji w Panenskych Brezanach. Swoim samochodem marki Mercedes dojeżdzał do Pragi. W Holeszovicach na bardzo ostrym zakręcie samochód zwalniał do 30 kilometrów. W dniu 27 maja, Johannes Klein kierowca SS Obergruppenführera rowniez zwolnił. W tym momencie zamachowcy , którzy wcześniej zostali z rzuceni z samolotami, zaatakowali samochód Reinharda Heydricha. W wyniku zamachu, SS Obergruppenführer, został ranny. Zmarł w dniu 6 czerwca w szpitalu na sepse. PROTOKÓŁ Z NARADY WANNSEE. Dotyczy ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej "Sprawozdanie SS-Gruppenführera Heydricha 1. Konferencja odbyła się w dniu 20 stycznia 1942 roku w Berlinie nad Wielkim Wannsee 56 - 58 z udziałem następujących osób: Gauleiter dr Meyer Ministerstwo zajętych obszarów na wschodzie Reichsamtsleiter dr Leibbrandt Ministerstwo zajętych obszarów na wschodzie Sekretarz Stanu dr Stuckart Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Sekretarz Stanu dr Bühler Urząd Generalnego Gubernatora Podsekretarz Stanu Luther Ministerstwo Spraw Zagranicznych SS-Oberführer Klopfer Kancelaria Partii Dyrektor Ministerialny Kritzinger Kancelaria Rzeszy SS-Gruppenführer Heydrich SS-Gruppenführer Hofmann SS-Gruppenführer MüllerSS-Obersturmbannführer Eichmann Główny Urząd Bezpieczeństwa RzeszyUrząd ds. rasy i przesiedleń SS-Oberführer SchöngarthD-ca Policji Bezpieczeństwa w Generalnym Gubernatorstwie SS-Sturmbannführer dr LangeKomendant Policji Bezpieczeństwa na Łotwie 2. Szef SIPO i SD SS-Obergruppenführer Heydrich oświadczył na wstępie, ze niniejszą konferencję zwołał z upoważnienia marszałka Rzeszy, jako odpowiedzialny za przygotowania do ostatecznego rozwiązania kwestii Żydów europejskich, celem stworzenia pełnej jasności założeń podstawowych tego problemu. Życzeniem marszałka Rzeszy jest, aby w wyniku narady opracowano i przekazano mu projekt organizacyjny oraz materiałowo-techniczny ostatecznego rozwiązania kwestii Żydów europejskich. Sporządzenie takiego projektu wymaga jednak omówienia, przez wszystkich bezpośrednich uczestników planowanej akcji, celem uniknięcia działań równoległych i ich scentralizowanego prowadzenia. Tak więc ustalono, że kierownictwo akcji spoczywa - niezależnie od geograficznego zasięgu - w rękach Reichsführera SS i Policji (Szefa SIPO i SD). W tym momencie szef SIPO i SD (Heydrich) złożył krótkie sprawozdanie z dotychczasowej walki z tym wrogiem. Oto węzłowe momenty tej walki: a) wyparcie Żydów z poszczególnych krain zamieszkałych przez naród niemiecki; b) wyparcie Żydów z terenów stanowiących przestrzeń życiową dla narodu niemieckiego (Lebensraum). W toku realizacji tych zamierzeń stosowano tymczasowo jako jedyną metodę tzw. przyśpieszoną emigrację Żydów z obszaru Rzeszy. Zgodnie z zarządzeniem marszałka ustanowiono w styczniu 1939 roku dla całej Rzeszy Centralny Urząd ds. emigracji Żydów. Kierowanie tym urzędem powierzono szefowi SIPO i SD. Do poszczególnych zadań tego urzędu należało m.in. podjęcie środków przyśpieszających emigrację, jej ukierunkowanie i sterowanie poszczególnymi wyjazdami. Podstawowe zadanie polegało na oczyszczeniu niemieckiej przestrzeni życiowej z żydostwa na drodze legalnej emigracji. Byliśmy w każdym calu i w każdym urzędzie świadomi tego, że forsowanie tego rodzaju emigracji przyniesie nam spore szkody. Z braku innych możliwości trzeba było jednak wybrać sposób stanowiący mniejsze zło. Emigracja ta stała się z czasem poważnym problemem nie tylko dla nas, lecz również dla tych państw, które były etapem docelowym żydowskich emigrantów. Napotykaliśmy przy tej okazji na poważne trudności: szereg państw zaostrzyło przepisy emigracyjne, bądź też odmówiło przyjęcia Żydów. Powstały trudności w finansowaniu masowych wyjazdów, brak było miejsc na okrętach. Pomimo tych kłopotów zdołaliśmy od dnia przejęcia władzy (30.I.1933) aż do 31 października 1941 wysłać za granicę łącznie 537 tys. Żydów, w tym z obszaru Rzeszy 360 000, zaś po 15 marca 1938 z Austrii 147 tys., a z Protektoratu Czech i Moraw (po 15 marca 1939) około 30 tys. Koszta wyjazdu ponoszone były przez bezpośrednio zainteresowanych wyemigrowaniem bądź też przez polityczne organizacje żydowskie. Staraliśmy się zapobiec pozostaniu w obrębie Rzeszy, Austrii i Protektoratu sproletaryzowanej biedoty żydowskiej poprzez m.in. nakłanianie bogatych Żydów do sfinansowania ich wyjazdów. Stworzyliśmy swego rodzaju fundusz, do którego bogaci Żydzi wpłacali określone kwoty na koszty związane z transportem bezmajętnych Żydów i to zarówno w markach, jak i w dewizach. Celem ochrony zasobów dewizowych Rzeszy nakłoniliśmy niemieckie organizacje żydowskie do zwrócenia się o pomoc dewizową do zagranicznych żydowskich instytucji finansowych. Te instytucje przekazały na ten cel do 31.X.1941 łącznie 9 500 tyś dolarów. Tymczasem Reichsführer, biorąc pod uwagę trudności z emigracją Żydów w czasie wojny oraz zaistniałe nowe możliwości do ich przesunięcia na zdobyte tereny na wschodzie, wydał zakaz dalszego emigrowania Żydów. 3. W miejsce dotychczasowej emigracji od tego momentu zaistniała możliwość swego rodzaju nowego rozwiązania, a mianowicie zaakceptowanego przez Führera przesiedlenia Żydów (ewakuowanie) z Niemiec na Wschód. Ta ewakuacja potraktowana została jako działanie tymczasowe. W toku jej trwania zbieraliśmy jednak doświadczenia, które zważywszy na czekającą nas akcję ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej, posiadają dla nas ogromne znaczenie. W toku realizacji rozwiązania spraw Żydów europejskich w sferze naszych zainteresowań znajdzie się około 11 milionów Żydów".