Nie rozeszliśmy się po Marszu, idziemy dalej i pełno zbójców na drodze

Śp. Prezydent RP Lech Kaczyński mówił zawsze: chciałbym, żeby
Polska była traktowana, jak poważne państwo. Kiedyś w pewnej rozmowie
powiedziano mu, że Turcja to poważne państwo. O Polsce tak nie mówią, a
Polska ma wystarczające siły, by o nas tak mówiono, by nas szanowano,
żeby się z nami liczono.

Mamy tylko elity, które potrafią tylko klęczeć.

Prawda bywa niekiedy trudna, ale powtarzam: prawda wyzwala, prawda
daje szanse na zmianę, prawda daje prawdę na odnowę, prawda jest kluczem
do wszystkiego, co w życiu społecznym, w życiu zbiorowym, w życiu
wspólnoty jest dobrem, co buduje teraźniejszość, co buduje pomyślną
przyszłość.

I dlatego ten dzisiejszy dzień, dzień, w którym pokazaliśmy siłę, musi być dniem nie tylko przebudzenia, ale także przełomu.

Pamiętajcie!

Przed nami wielkie zadania. W demokracji, szczególnie w tej
demokracji w niemałej mierze pozornej, bo jak nie ma pluralizmu mediów
to nie ma prawdziwej demokracji, żeby zwyciężyć trzeba wielkiego
wysiłku.

Trzeba wielkiego wysiłku związanego z codziennością, ale także
związanego z tymi momentami decyzji, z wyborami. Nie możemy pozwolić się
oszukać, bo już nas oszukiwano. Nie możemy się pozwolić oszukać, musimy
się zmobilizować.

Musimy pamiętać, że w tym czasie, w którym żyjemy, zależy od nas
wiele, że pewne prawa mamy, że mogliśmy się tutaj zgromadzić, że z tych
praw korzystając możemy zmienić Polskę, możemy doprowadzić do tego, że
to zwycięstwo, to dzisiejsze zwycięstwo, można powiedzieć to zwycięstwo
etapowe, będzie zwycięstwem ostatecznym, że Polska się zmieni, że
będziemy mieli Polskę nową, taką, o której marzyli ci, którzy zginęli,
którą budował Prezydent Lech Kaczyński.

Polskę równych, wolnych obywateli. Polskę sprawiedliwości i miłości
społecznej. Polskę, w której uczciwi ludzie będą czuli się bezpieczni,
wolni, szczęśliwi.

Marsz Niepodległości 2012 - idziemy dalej

NIE MA POLSKI, NIE MA ROSJI, NIE BYŁO POWSTANIA - „TYGODNIK ILUSTROWANY” W ROKU 1863

(foto. Tygodnik Ilustrowany)

• Autor: Jarosław Marek Rymkiewicz

• Gazeta Polska:   Nr 1 z 2 stycznia 2013

Nie można powiedzieć, aby redaktorzy „Tygodnika Ilustrowanego” podawali jakieś nieprawdziwe wiadomości. Wydaje mi   się, że zazwyczaj pisali prawdę. A   może nawet zawsze pisali prawdę. Ale widać też od  razu, że  pisząc prawdę –   zarazem potwornie, wprost haniebnie kłamali.

25 lipca 1863 r. –   jak opowiada w piątym tomie „Dziejów 1863 roku” Walery Przyborowski, przedstawiając historię warszawskiej sekcji sztyletników –  więc 25 lipca na  stokach Cytadeli powieszeni zostali Antoni Heine, Ignacy Stefanowski, August Zawistowski i   Franciszek Nowicki. Pierwszy był wyrobnikiem, drugi stróżem, trzeci palaczem, czwarty czeladnikiem kotlarskim. Złapano ich 8 lipca na  Nalewkach, kiedy próbowali zabić rewirowego Frycza. 4 września powieszono w Cytadeli Józefa Kamińskiego, czeladnika krawieckiego, który 24 sierpnia uderzył sztyletem w   brzuch Kazimierza Skowrońskiego, urzędnika w biurze oberpolicmajstra warszawskiego. Tego samego dnia, 4 września, na  stoku Cytadeli powieszono jeszcze czterech sztyletników: szewca Józefa Bachlińskiego oraz czeladników Jankowskiego, Gołębiowskiego i Kochańskiego. 9 sierpnia tych czterech zamordowało właściciela domu na Świętokrzyskiej, Wicherta, jego siostrę i jego służącą. Jak podaje Przyborowski, sztyletnicy zabili także małego pieska Wichertów. Wichert oskarżony był o to, że – kiedy zgłosił się do niego poborca podatku narodowego – kazał swojej służącej sprowadzić policję. 17 września w Cytadeli powieszony został Michał Wagner, drukarz z   drukarni bankowej. Dwa tygodnie wcześniej zabił on w   szynku na   rogu Kruczej i Nowogrodzkiej szpiega nazwiskiem Bosakiewicz. 30 września na   pięciu placach Warszawy –  na  placu Bankowym, Grzybowskim i Trzech Króli, na   Rynku Starego Miasta i na Nowym Mieście – rozstrzelano publicznie pięciu rzemieślników: Stanisława Jagoszewskiego, Stanisława Janiszewskiego, Józafata Kosińskiego, Tymoteusza Raczyńskiego i Leopolda Zelnera. Aresztowano ich kilka dni wcześniej, mieli przy sobie sztylety. 13 września Wilhelmowi Algerowi, robotnikowi z   fabryki Ewansa na Świętojerskiej, zgasła, kiedy wieczorem szedł ulicą, latarka. Kto wówczas w Warszawie przed godziną policyjną, ale już po zmierzchu, wychodził na   miasto, musiał mieć w ręku zapaloną latarkę. Algera, z powodu tej zagasłej latarki, zatrzymano i znaleziono przy nim osiem granatów. 17 października rozstrzelano go na   dziedzińcu fabryki, w której pracował, „a trupa – pisze Przyborowski – ze straszną raną w piersi, z której strumieniem krew się lała, wieziono na tak zwanej karze (to jest wózku do wywożenia śmieci) przez ulice Świętojerską i Freta do Cytadeli. Ludzie maczali w tej krwi chustki i głośno przeklinali rząd najezdniczy”. Opisawszy te egzekucje, Przyborowski próbował ułożyć listę tych, którzy zostali w Warszawie zabici przez sztyletników w lipcu, sierpniu i wrześniu 1863 r. Wyliczył 18 ofiar powstańczego terroru, ale ta jego lista nie była oczywiście kompletna, bowiem, jak pisał, „wiele morderstw zostało ukrytych i nigdy na jaw nie wyszło”.

W   numerze 206. z dnia 5 września 1863 r. – sztyletowanie i wieszanie weszło już wówczas, rzec można, w warszawski obyczaj – czytelnicy „Tygodnika Ilustrowanego” mogli przeczytać w „Kronice tygodniowej” – pisywał ją wtedy Wacław Szymanowski –  co następuje: „Rzeczywiście, co do cygar i papierosów przyznać należy, że w   paleniu ich za mało może zwracamy uwagi na dogodność drugich, a zwłaszcza kobiet. Wszakże puszczanie dymu z ust nie jest niezbędną potrzebą, żeby się od niego na   chwilę wstrzymać nie można było. [...] W ogóle sądzimy, że rozpowszechniające się coraz bardziej używanie papierosów bardzo niedobre przynieść może skutki dla zdrowia publicznego. Jeżeli, według zdania doktorów, sam tytuń jest szkodliwy w   cygarach albo fajkach, to olejek wydobywający się z palonego papieru daleko jeszcze większą szkodę zdrowiu przynieść może”. Aby nie było żadnych wątpliwości co   do   tego, jaką problematyką zajmowali się w tych strasznych dla Warszawy – i dla całej Polski – miesiącach redaktorzy „Tygodnika Ilustrowanego”, przedstawię pełną treść dwóch numerów tego pisma. Ten numer, w  którym kronikarz dywagował na temat szkodliwości palenia tytoniu, otwarty był – jak zresztą niemal każdy numer „Tygodnika” – życiorysem wybitnej postaci historycznej. Tym razem był to życiorys Jerzego Lubomirskiego, marszałka wielkiego koronnego. Następną pozycją numeru była wspomniana już „Kronika tygodniowa”. Obok problemu palenia cygar i   papierosów Szymanowski podejmował w niej jeszcze polemikę z „Warschauer Zeitung” na temat nazewnictwa ulic Warszawy. Zastanawiał się mianowicie, czy w niemieckojęzycznym piśmie należy używać nazwy Biergasse czy raczej Piwna. Opowiadał się, jako że   był patriotą, za tą drugą ewentualnością. Czytelnicy mogli też znaleźć w tym numerze artykuł opisujący ruiny zamku w Radziejowicach, opowiadanie historyczne o   Albrechcie księciu pruskim, korespondencję z Moraw i wreszcie opis wsi Lubasz pod Czarnkowem. Numer zamknięty był kącikiem szachowym i rebusem. Tak wyglądał numer z 5 września. Numer 212 z 17 października –  tego właśnie dnia, przypominam, przez Świętojerską i Freta wieziono do Cytadeli trupa „ze straszną raną w piersi” –   więc ten numer otwarty był opisem klasztoru kamedulskiego w Biniszewie. Autor „Kroniki tygodniowej” podejmował w niej tylko jeden temat. Piętnował mianowicie drobne kilkugroszowe oszustwa przy kupowaniu biletów w omnibusie i grze w karty oraz przywłaszczanie sobie drobiazgów: chowanie cygar do kieszeni w czasie wieczorów towarzyskich i  kradzież ciastek w cukierni. „A cóż powiecie – pisał – o   wypożyczających książki? Wieluż to myśli o oddaniu ich? Porachujmy się z   sumieniem, bracia moi, i opatrzmy, wielu z nas posiada cudze książki. Dzieje się to   bez myśli skrzywdzenia właściciela, tylko wprost oddaniu przeszkadza lenistwo i   lekceważenie cudzej własności, które u nas bardzo daleko jest posunięte”. Następne pozycje numeru 212. „Tygodnika” to „Przegląd polityki zagranicznej” –  przynoszący wiadomości z Paryża, Madrytu, Rzymu, Kopenhagi, Berlina i Aten – oraz „Ostatnie depesze” z Paryża, Londynu i Berlina. Depesze donosiły między innymi o tym, że   „królowa Wiktoria wypadła z powozu. Jej królewska mość doznała lekkiej tylko kontuzji”. Dalej mamy jeszcze w tym numerze życiorys Albrechta Stanisława Radziwiłła, kanclerza wielkiego litewskiego, opis zamku książęcego w Poznaniu, ciąg dalszy „Pomywaczki”, obrazka z końca XVIII wieku Józefa Ignacego Kraszewskiego, rebus i   szachy. Ostatnią pozycją numeru był rysunek Juliusza Kossaka z  cyklu „Dawne ubiory i   uzbrojenia”.

I   przeszłość, i   ówczesna teraźniejszość

Choć „Tygodnik Ilustrowany” reklamował się jako pismo „obejmujące ważniejsze wypadki spółczesne”, w  istocie był jednak pismem zwróconym ku przeszłości i   pragnącym przypomnieć swoim czytelnikom to, co   minione, odległe, zapomniane. Czynił to   zresztą –  co na dobro jego redaktorów godzi się zapisać – w sposób bardzo udatny. Dwa działy pisma, którym Ludwik Jenike – jak mówiono wówczas: „redaktor główny” – poświęcał niewątpliwie najwięcej uwagi, to owe wspomniane już życiorysy wybitnych postaci historycznych oraz opisy „miejscowości, kościołów, zamków i   gmachów”. Ten drugi dział wydaje się szczególnie interesujący, bowiem zestaw artykułów, które nań się składały, ujawnia dość nieoczekiwaną – chciałoby się rzec: liberalną – stronę ówczesnej cenzury, skądinąd, jak wiadomo, niebywale wtedy rozzuchwalonej. W   dziale tym w   drugim półroczu 1863   r. ukazały się między innymi następujące –  zawsze pięknie ilustrowane –  artykuły: „Pińsk i   Pińszczyzna”, „Kościół św. Stefana i klasztor mariawitek w Wilnie”, „Skała Czackiego pod Żytomierzem”, „Góra Ochrymowa w Żytomierzu”, „Kościół św. Rafała i   figura Zbawiciela w   Snipiszkach”, „Kościół św. Krzyża czyli bonifratrów w Wilnie”, „Zamek w Białej”. Na  31 artykułów pomieszczonych w  tym dziale w owym półroczniku aż osiem ma  za   temat miejscowości i zabytki znajdujące się na ziemiach zabranych. Na marginesie warto zauważyć, że niebawem miało być już znacznie gorzej i w drugiej połowie roku 1865 spośród artykułów, które zamieszczono w tym dziale, tylko jeden był poświęcony zabytkowi znajdującemu się na ziemiach zabranych, a  to  kościołowi bazylianów w Poczajowie i  wiszącemu w tym kościele cudownemu obrazowi Bogurodzicy. Te artykuły przedstawiające przeszłość ziem zabranych mówiły coś istotnego o intencjach redaktorów „Tygodnika” i dlatego o nich wspominam. Ale o   tych intencjach za chwilę.

Teraz należy zauważyć, że choć „Tygodnik” zwrócony był ku przeszłości, to  obecna była w   nim również i  ówczesna teraźniejszość. Jakież to „ważniejsze wypadki spółczesne” mieli na oku jego redaktorzy? „Tygodnik” przynosił przede wszystkim wiele wiadomości z zagranicy. W styczniu 1863 r. jego czytelnicy mogli się dowiedzieć, że   „w bitwie pod Fredericksburgiem separatyści stracili tylko 3000 ludzi. Federaliści uderzyli na   Kingston w Karolinie, lecz i tu  odparci, cofnęli się ze stratą”. W tym samym miesiącu „Tygodnik”, relacjonując atak generała Shermana na Vicksburg –   „obie strony walczyły z zajadłością dobrze już znaną z dziejów tej smutnej bratobójczej wojny” –  przepowiadał, że jeżeli „wojna potrwa rok jeden jeszcze w takich rozmiarach, ojczyzna Waszyngtona zniszczoną będzie do gruntu”. Obok wojny toczącej się w Stanach między federalistami a separatystami –  w roku 1863 „Tygodnik” informował o niej czytelników niemal w każdym numerze –  szczególną uwagę redaktorów przyciągała wojna tocząca się w Meksyku. „Depesze z New Yorku z   dnia 5 stycznia donoszą, że Francuzi zdobyli Pueblę, skąd po otrzymaniu posiłków wyruszyć mają na Meksyk”. Tę   wiadomość „Tygodnik Ilustrowany” podał 24 stycznia. Ciekawe, kogo zdobycie meksykańskiej Puebli mogło wówczas w   Warszawie zainteresować? Pewnie nikogo, jeśli się zważy, że   dzień wcześniej wybuchło powstanie, o czym, z  niejasnych przyczyn, czytelnicy „Tygodnika” poinformowani nie zostali.
Wśród informacji z zagranicy, zamieszczonych w „Tygodniku” w roku 1863, znalazłem jednak dwie takie, które, owszem, mogły się wydać ówczesnym czytelnikom dość znaczące. W połowie stycznia „Tygodnik” informował, że w Mediolanie „kilku wieśniaków wykonało demonstrację przed kościołem św. Łucji. Proboszcza i   kilkanaście innych osób aresztowano i   zabrano piśmienne dokumenta”. W   lutym natomiast czytelnicy „Tygodnika” mogli się dowiedzieć, że   król Wiktor Emanuel przyjął na   audiencji posła pruskiego i   „w   tymże dniu w   Neapolu rzucono bombę pomiędzy arkady pałacu podczas balu u   księżny genueńskiej”. Nie były to   zapewne informacje aluzyjne, ale wreszcie za   takie właśnie mogły lub mogłyby zostać uznane. Wypada więc przyjąć, że   ukazały się w   „Tygodniku” dzięki przeoczeniu starszego cenzora Antoniego Funkensteina. Nazwisko godne jest zapamiętania –   Funkenstein –   bo   żeby wymyślić coś takiego jak ten” Tygodnik Ilustrowany” w   roku 1863, na   pewno nie wystarczy być zwykłym cenzorem i   trzeba być przynajmniej starszym, a   może nawet najstarszym cenzorem.

Choć gorzej, to   lepiej

W   Warszawie –   według Funkensteina i   redaktorów „Tygodnika Ilustrowanego” –   oczywiście nie rzucano wówczas bomb jak na   balu u   księżny genueńskiej, nie dokonywano aresztowań, nie konfiskowano piśmiennych dokumentów. Działy się jednak w   Warszawie, a   także w   tym bezimiennym, nie nazwanym kraju, w   którym miasto to   leżało, różne okropne rzeczy i   Funkenstein, jak się zdaje, nie miał nic przeciwko temu, aby Jenike o   tych okropnościach –   a   nawet potwornościach –   informował swoich czytelników. „Korespondentka z   Sokołowa Podlaskiego pisze nam, że   tam stawy powysychały, a   skutkiem tego wyginęły i   ryby, tak iż ceny na   nie do   niepamiętnej z   dawna doszły wysokości”. Tę   wiadomość przyniósł „Tygodnik” w   styczniu. „Wiadomo każdemu, że   pomiędzy mnóstwem źle urządzonych u   nas zakładów niezaprzeczenie prym trzymają łazienki letnie wiślane.

Nieporządek jest tam na   porządku dziennym”. To   informacja z   lipca. „Doprawdy, chleb jaki otrzymujemy obecnie nie jest do   jedzenia. Czarny jak glina, stęchły i   niedopieczony. Jak go ukroić kawałek, a   położyć na   obrusie, to   ślady wilgoci po   nim się pozostają. Taki chleb żadną miarą dla zdrowia nie może być pożytecznym. [...] I   dziwna rzecz, na   ulicy, gdzie mieszkam, znajduje się kramik, w   którym sprzedaje się chleb wypiekany przez starozakonnego, otóż ten chleb jest daleko bielszy, smaczniejszy i   lepiej wypieczony”. Tak krytykował „Tygodnik” warszawskich piekarzy we   wrześniu. Można się też było dowiedzieć z   tego pisma w   tym pełnym nieszczęść roku 1863, że   woda zalewa piwnice na   Tamce, że   na   placu Teatralnym reperuje się bruki, „a   ta   naprawa tymczasem tak się odbywa, że   w   miejsce starych dziur powstają nowe, jeszcze gorsze”, że   grabarze na   Powązkach „nie odznaczają się wielką ostrożnością w   dopełnianiu grobowych obowiązków swoich” oraz że   omnibusy warszawskie są   „niedogodne, brudne, trzęsące, zapełnione wszelkiego rodzaju śmieciami i   nieczystością”. Autor „Kroniki tygodniowej” nie mógł jednak nie zauważyć, że   choć było coraz gorzej, to   było coraz lepiej, bo   komunikacja miejska funkcjonowała coraz sprawniej, gdyż omnibusów było coraz więcej. „Liczba omnibusów u   nas zwiększyła się w   przeciągu roku do   sześćdziesięciu kilku”. Było w   nich co   prawda coraz więcej śmieci, ale na   to, dzięki Bogu, Funkenstein pozwalał.

Pisząc prawdę, haniebnie kłamali

Wziąwszy pod uwagę te wszystkie informacje, które dotąd za   „Tygodnikiem Ilustrowanym” podałem, warto może zastanowić się przez chwilę nad dziwnym stosunkiem, jaki zachodzi pomiędzy prawdą a   kłamstwem. Nie można powiedzieć, aby redaktorzy „Tygodnika” podawali jakieś nieprawdziwe wiadomości. Wydaje mi   się, że   zazwyczaj pisali prawdę. A   może nawet zawsze pisali prawdę. Ale widać też od   razu, że   pisząc prawdę –   zarazem potwornie, wprost haniebnie kłamali. Można przyjąć, że   każda z   wiadomości i   opinii była i   nadal jest prawdziwa. W   Sokołowie Podlaskim naprawdę powysychały wówczas stawy, w   związku z   czym ceny ryb poszły w   górę. Królowa Wiktoria naprawdę wypadła z   powozu i   doznała lekkiej kontuzji. Federaliści naprawdę uderzyli na   Kingston i   cofnęli się ze   stratą. Palenie tytuniu naprawdę mogło przynieść wielką szkodę zdrowiu. Skała Czackiego pod Żytomierzem naprawdę wyglądała tak, jak przedstawiała ją   piękna rycina w   „Tygodniku”. Nie kłamały też rebusy, kącik szachowy i   ryciny Juliusza Kossaka. Więc nie kłamali. Ale wszystkie te prawdziwe informacje, dodane do   siebie, składały się na   jedno wielkie, niesamowite kłamstwo. Kłamliwa była bowiem ze   swej istoty struktura rzeczywistości: struktura, którą z   prawdziwych elementów budowali zacni redaktorzy „Tygodnika”, przy pomocy cenzora, a   zapewne także przy pomocy i   za   namową –   choć nic o   tym nie wiem i   może niesłusznie ich podejrzewam –   kogoś, kto urzędował na   Zamku (lub w   biurze oberpolicmajstra) i   komu zależało, mogło zależeć na   tym, aby czytelnicy tego pisma otrzymywali co   tydzień stosowną porcję obezwładniającego kłamstwa. Źródłem tego kłamstwa było oczywiście przemilczenie.

Potworność przemilczenia i   kłamliwość całej struktury czyniły i   czynią kłamstwem –   nie wiem, nie jestem pewien, czy dla ówczesnego czytelnika, ale na   pewno dla dzisiejszego –   każdą informację, która sama w   sobie była, mogła być prawdziwa. Te prawdziwe, ale przez wejście w   związek z   kłamstwem tracące swą prawdę informacje dają w   sumie obraz upiornej nierzeczywistości, świata niczyjego, bo   takiego, z   którym nikt –   nawet chyba starszy cenzor Funkenstein –   nie był w   stanie się utożsamić. Taka jest więc potęga kłamliwej całości: nic, co   w   niej uczestniczy, nie może być prawdą. I   choćby było prawdą, wchodząc w   kłamliwą całość prawdą być przestanie. Królowa Wiktoria naprawdę wypadła z   powozu. Ale ja, dowiadując się o   tym z   „Tygodnika Ilustrowanego”, wcale w   to   nie wierzę. Kłamią, więc nie wypadła. I   zastanawiam się tylko: dlaczego i   w   tej sprawie, mało wreszcie dla mnie i   dla nich istotnej, też mnie okłamują.

O   Polsce i   Rosji inaczej

Trzeba powiedzieć, że   –   budując tę   swoją niesamowitą nierzeczywistość z   elementów prawdy –   redaktorzy „Tygodnika Ilustrowanego” jawią się (z   naszego punktu widzenia) jako ludzie nieoczekiwanie nowocześnie myślący, a   także obdarzeni niezwykłą zdolnością przewidywania przyszłości. Ludwik Jenike, sądząc z   jego wspomnień, był człowiekiem zacnym, ale jednak niezbyt inteligentnym. Sądząc natomiast z   pisma, które założył i   redagował, był człowiekiem szalenie inteligentnym. Pojął przecież, że   znacznie ważniejsze od   tego, co   się mówi, jest to, czego się nie mówi. I   że   właśnie to, czego się nie mówi, powinno być przedmiotem dziennikarskiej manipulacji. Można więc rzec, że   pojął, jaka będzie przyszłość słowa drukowanego. Pomysł, żeby kłamać mówiąc tylko prawdę, wydaje się nam pomysłem, na   który wpadli dopiero pisarze i   dziennikarze wieku XX. Tymczasem Jenike wpadł na   ten pomysł, bagatela, niemal sto lat przedtem, nim Czesław Miłosz napisał w   „Dziecięciu Europy”:

„Z małego nasienia prawdy wyprowadzaj roślinę kłamstwa,
Nie naśladuj tych co   kłamią, lekceważąc rzeczywistość”.

Rady Miłosza, pochodzące z   roku 1946, zwrócone były do   obywatela któregoś z   totalitarnych państw XX wieku. Państwo, w   którym żył Jenike, trudno nazwać totalitarnym. Ale mechanizm przemilczeń, a   więc mechanizm tworzenia nierzeczywistości, jaki stosował w   swoim piśmie, był akurat tak samo skuteczny –   i   w   swej istocie właściwie taki sam –   jak ten, który w   wieku XX miała zastosować prasa państw totalitarnych. Ten mechanizm przemilczeń –   a   także jego przypuszczalny cel –   najlepiej chyba widoczny jest w   „Tygodniku Ilustrowanym” w   sposobie używania dwóch słów: Polska i   Rosja. A   właściwie jednego z   nich, bowiem słowa Rosja redaktorzy „Tygodnika” nie używali w   ogóle. Istniały według nich na   świecie różne państwa –   Anglia, Francja, Włochy, Madagaskar –   ale Rosja nie istniała. Czegoś takiego –   zdawali się mówić ci redaktorzy swoim czytelnikom –   nie ma   i   co   więcej w   ogóle nigdy nie było na   świecie. W   każdym numerze pisma, tuż pod tytułem, ukazywała się co   prawda informacja mówiąca między innymi: „Prenumerata na   prowincji i   w   Cesarstwie: rocznie rsr 12”. Ale na   to   nie było po   prostu rady, trzeba było jakoś licznych czytelników z   Kijowa czy Żytomierza poinformować, ile mają płacić za   prenumeratę.

W   ciągu całego roku 1863 ukazała się natomiast w   „Tygodniku” tylko jedna informacja, z   której mogłoby wynikać, że   coś takiego jak Rosja istnieje. Mogłoby wynikać, ale niezbyt jasno, bo   nazwa państwa nie została wyraźnie wymieniona. „Petersburg. 7 kwietnia –   mówiła ta   informacja. –   Towarzystwo rosyjskie otrzymało koncesję na   budowę kolei żelaznej z   Kijowa do   Odessy, długiej 647 wiorst, z   dwiema bocznymi liniami, każda dłuższa nad 300 wiorst. Kapitał zakładowy 55 milionów rubli, państwo zapewnia 5%”. Naprawdę –   była to   jedna jedyna informacja, jaką w   roku 1863 otrzymali czytelnicy „Tygodnika” o   tym państwie, które skądinąd było przecież dość dobrze widoczne, jako że   odległość między jednym a   drugim jego stójkowym na   ulicach Warszawy wynosiła wtedy około dwustu kroków i   nie mogła –   z   rozkazu najwyższych władz –   być większa. Zastanawiam się, czy na   słowo Rosja był wtedy zapis w   rosyjskiej cenzurze? Czy to   raczej sam Jenike wpadł na   taki pomysł zlikwidowania sprawy polsko-rosyjskiej? Jeśli chodzi o   Polskę, sprawa wyglądała natomiast zupełnie inaczej. Słowa Polska i   Polacy pojawiały się w   „Tygodniku” bardzo często, tylko jednak w   życiorysach ludzi dawno zmarłych, opisach zabytków, wspomnieniach historycznych. Cenzura była w   tym zakresie widać dość łaskawa i   fałszowania historii nie żądała. Redaktorzy „Tygodnika” wciąż więc przypominali swoim czytelnikom, że   istniała kiedyś jakaś Polska. Przypominali też, co   więcej, że   ta   Polska niegdyś istniejąca była wspaniała, bogata, potężna. Używali również słowa ojczyzna i   z   „Tygodnika” w   roku 1863 można się było na   przykład dowiedzieć, że   Jerzy Lubomirski „zasłaniał ojczyznę”, Stefan Czarniecki był „oswobodzicielem ojczyzny”, a   w   artykule o   Michale Mniszchu użyto nawet sformułowania „miłość ojczyzny”. Bardzo starannie jednak zarazem podkreślano, że   wszystkie te słowa –   Polska, Polacy, ojczyzna –   odnoszą się do   przeszłości i   tylko do   przeszłości, że   Polska była, właśnie była, w   jakiejś przeszłości, która właśnie jest przeszłością, i   że   w   tej przeszłości można ją   było, owszem, zasłaniać i   kochać. O   tym, kiedy, dlaczego, w   jaki sposób ta   Polska przestała istnieć, oczywiście, nie wspominano, ponieważ wymawianie słowa Rosja było zakazane.

Dziedzic przeszłości bez narodowości

Co   miał z   tego wnioskować czytający „Tygodnik Ilustrowany” mieszkaniec miasta, w   którym jeździły brudne omnibusy, a   w   sklepach sprzedawano źle wypieczony, niesmaczny chleb? Miał, myślę, godzić się na   to, że   jest jak jest, że   żyje gdzie żyje, pocieszając się przy tym miłą myślą, że   –   choć nie ma   już narodowości –   to   jest jednak dziedzicem wspaniałej przeszłości. Omnibusy były co   prawda zaśmiecone, ale nikt go nie krzywdził, nikt nie prześladował. Rosja nie istniała. Był mieszkańcem kraju realnych omnibusów i   powinien się z   tym pogodzić. Powinien się pogodzić z   realną rzeczywistością, bo   jest jak jest, a   inaczej nie będzie. O   to, myślę, chyba właśnie chodziło. Nie nazywać czegoś, co   nie istnieje, a   przecież istnieje, nie jest jednak łatwo.

Redaktorzy „Tygodnika” mieli więc wyraźne kłopoty stylistyczne, kiedy przychodziło do   nazywania tej realnej nierzeczywistości, której przeszłość nazywała się Polską, ale której teraźniejszość nazwana być w   ten sposób nie mogła. Dwa lata później, kiedy zaczęły ukazywać się „Kłosy”, Kazimierz Władysław Wójcicki wpadł więc na   fenomenalny pomysł, aby tę   nierzeczywistość realnych omnibusów nazwać po   prostu krajem. Z   artykuliku podsumowującego pierwsze półrocze istnienia „Kłosów’, opublikowanego w   listopadzie roku 1865, można się było dowiedzieć, że   w   piśmie tym były drukowane między innymi: „opisy podróży –   osobliwości kraju własnego i   obszernej obczyzny –   sprawozdania z   literatury krajowej i   zagranicznej –   korespondencje z   różnych miast kraju naszego”.

Ostatni partyzant

Tęga ziemia, dobra ziemia,
To nasze Podlasie.
Zmilknie jeden, to wnet drugi
Krzyknie Moskwie: ,, Zasię!”

Tam się z partią swą uwija
Pan Stanisław Brzóska;
Tak zajadły na Moskali,
Że niech ręka Boska!

Nie przepuści, nie daruje,
Tak w nim dusza sroga.
- Na to Bóg dał ręce – mówi –
Żeby pobić wroga.

Już zdławiły klęski ducha
W narodowym ciele,
A Podlasie jeszcze z Moskwą
Walczy dotąd śmiele.

Jeszcze Moskal się obziera,
Gdzie borek, gdzie wioska,
Nuż wypadnie, nuż przetrzepie
Pan Stanisław Brzóska.

Hej, ty dzielny Podlasiaku,
Szkoda nam twej doli.
Pochwycili cię Moskale,
Wzięli do niewoli.

Długo myślą, długo radzą,
Jak się pomścić krwawo.
Nie dali ci kuli w piersi,
Coś dyszał za sławą.

W Sokołowie cię na rynku
Powiesili wrogi,
Cześć ci, dzielny partyzancie,
Podlasiaku drogi!

Maria Konopnicka

http://sejmometr.pl/sejm_druki/2153495

http://www.warsawsummit.pl/filtr/2463-sprawozdanie-komisji-kultury-i-sro...

Kazimierz M. Ujazdowski dla wPolityce.pl, 6.12.2012
czwartek, 06 grudnia 2012 11:01
Działania PO w sprawie uznania roku 2013 rokiem pamięci o Powstaniu Styczniowym naruszają elementarną racjonalność. Wczoraj przewodnicząca Komisji Kultury Iwona Katarasińska przerwała posiedzenie komisji w trakcie rozpatrywania uchwały w tej kwestii wskutek czego wciąż nie możemy doczekać się na oficjalne stanowisko Sejmu.

Obojętność wobec upamiętnienia Powstania Styczniowego byłaby rzeczą całkowicie niepojętą. Właściwie to organizacje społeczne i samorządy, które planują uroczystości i działania edukacyjne zachowują się bardziej odpowiedzialnie niż przedstawicielstwo narodu. Mam nadzieję, że PO przestanie blokować projekt uchwały, który wyrasta z racji oczywistych. W przeciwnym razie szykuje się wielka kompromitacja.

Właściwie wolno mówić o działaniu sprzecznym z tożsamością konstytucyjną państwa. Przecież konstytucja stanowi, że Rzeczpospolita strzeże dziedzictwa narodowego (art. 5), a w preambule wyraża wdzięczność przodkom za "walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami". To wstyd, że wyrazy tej wdzięczności można było usłyszeć z ust prezydenta Hollanda, który przypomniał umiłowanie wolności przez Polaków w wieku XIX i XX, a nie mogą znaleźć one wyrazu w uchwale polskiego Sejmu. Wypada przypomnieć, że Sejm Republiki Litewskiej już dawno ogłosił rok 2013 rokiem pamięci o Powstaniu Styczniowym, identyfikując się tym samym z dziedzictwem Pierwszej Rzeczypospolitej. W tej sprawie trzeba zrobić wszystko, żeby zapobiec całkowitej kompromitacji.

Kazimierz M. Ujazdowski

Tyrania Moskali. Powstanie Styczniowe /muz. Kilar; Sowiński/

dziękuję za Rymkiewicza.

"Nie można powiedzieć, aby redaktorzy „Tygodnika Ilustrowanego” podawali jakieś nieprawdziwe wiadomości. Wydaje mi się, że zazwyczaj pisali prawdę. A może nawet zawsze pisali prawdę. Ale widać też od razu, że pisząc prawdę – zarazem potwornie, wprost haniebnie kłamali." - tak się zachowywali redaktorzy w kraju, w którym rządził krwawy najeźdca, w czasie terroru i strachu. Co kieruje współczesnymi "redaktorami"?

Pan Ujazdowski niepotrzebnie używa zwrotu „przedstawicielstwo narodu”. Czyni to najwyraźniej aby być politycznie poprawny. Powinien ten zwrot użyć w cudzysłowie ale wówczas jego artykuł nie znalazłby się w Polityce.pl Jakie to jest przedstawicielstwo kazdy widzi i zapytuje czyjego to narodu jest przedstawicielstwo?

Natomiast odpowiedź na pytanie: ” Co kieruje współczesnymi "redaktorami"? - odpowiedź jest prosta a jest nią utrata miejsca przy korytku.

"Michnik przyjmuje optykę swoich rodziców". Dr Żebrowski o materiałach "Wyborczej" poświęconych Żołnierzom Wyklętym

"Oczywiście on nie działa jak komuna w latach 1944-1945, ale dąży do
tego samego celu. Chce, by uznać jego racje jako co najmniej tożsame z
racjami naszymi, a nawet że są one cenniejsze, bo oni pierwsi
zrozumieli, że opór nic nie da" - ocenia historyk.

W 20-leciu Powstanie 1863 było świeże, żyli ludzie, jak dla nas warszawskie. Nam kłopot sprawia odnalezienie nazwisk naszych przodków, którzy zginęli w powstaniu.

Szanowna Pani Marylo,

Powstanie Styczniowe, było wymierzone w odwiecznego śmiertelnego wroga Polski, Rosji.
Rosja do dziś jest naszym śmiertelnym wrogiem.
Nie sądzę, by za tragedie smoleńską, czy mord są winni tylko urzędnicy z Polski. Jeżeli dokonali mordu to wspólnie z Moskalami.
Wielu, bardzo wielu polskich polityków współpracowało z Moskwą, by dziś głosować przeciw Moskwie, która dysponuje dokumentami na tę współpracę.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani,

Najstarszym uczestnikiem Powstania Styczniowego, był porucznik Feliks Bartczuk "Piast" . Zmarł wiosną 1946 roku

2. Antoni Suss zmarł w Krakowie w styczniu 1946 r w wieku 102 lat
3. W 1960 r w Krakowie w wieku 107 lat zmarł inż. Adolf Czyński ostatni świadek Powstania Styczniowego,
które przeżył mając 10 lat.


Gwiazdka dla bezrobotnych
członków organizacji kombatanckich w Poznaniu, grudzień 1932 roku.
Widoczni m.in.: generał Oswald Frank (stoi bliżej środka z lewej strony
przy drzwiach w mundurze), wojewoda poznański Roger Raczyński (stoi na
prawo od gen. O. Franka), żona prezesa Zarządu Okręgowego Związku
Legionistów profesora Antoniego Jakubskiego (siedzi przy stole w jasnej
sukience), żona generała Stanisława Taczaka (siedzi przy stole na lewo
od M. Michalskiego), weteran powstania styczniowego Michał Michalski
(siedzi przy stole obok kobiety w jasnej sukience)


Uroczystości w Poznaniu
związane z przeniesieniem prochów jednego z dowódców powstania
styczniowego generała Edmunda Taczanowskiego na cmentarz Powązkowski, 1
listopada 1938 roku. Przemawia wojewoda poznański Artur Maruszewski.
Widoczni m.in.: prezes zarządu Towarzystwa Przyjaciół Weteranów
Władysław Dunin-Wąsowicz (I rząd 4. z lewej), weteran powstania
styczniowego Mamert Wandali (I rząd 1. z lewej), weteran powstania 1863
roku Walenty Milczarski (I rząd 2. z lewej), generał Franciszek Wład

Hrabiowie Taczanowscy  byli sąsiadami moich dziadków

Ukłony

Rok 2013 ogłoszono Rokiem Powstania Styczniowego. - Dziś powstanie nie służy pamięci, a bieżącej polityce. To nowy pomysł Jarosława Kaczyńskiego. Będzie odnowa moralna i czarne szaty - oceniła w TOK FM Janina Paradowska. Prof. Radosław Markowski uważa, że o powstaniu należna jest pamięć, ale "nie należy go czcić".
Rok 2013 jest - decyzją Senatu - Rokiem Powstania Styczniowego, które wybuchło 150 lat temu. Prawo i Sprawiedliwość chciało, żeby podobną uchwałą przyjął Sejm. Rocznica wybuchu powstania jest dla partii Jarosława Kaczyńskiego bardzo ważna. PiS chce, żeby obchody objęły cały kraj. Szczegóły ma opracować specjalny partyjny zespół historyczno-polityczny.

Sam prezes Prawa i Sprawiedliwości poświęca dużo uwagi. W wywiadzie dla "Gazety Polskiej" przypominał, jak Polacy "odrzucili postawy zabawowe i konsumpcyjne na rzecz postawy patriotycznej". - W Warszawie odbywały się ogromne demonstracje i to ogarnęło znaczną część społeczeństwa, także tę, która zwykle się sprawami narodowymi nie zajmowała - mówił.

Zdecydowała polityka

Zdaniem Janiny Paradowskiej, czczenie rocznicy ma niewiele wspólnego z edukacją historyczną.

- Dziś powstanie nie służy pamięci, ale bieżącej polityce. To nowy pomysł Jarosława Kaczyńskiego. Będzie odnowa moralna i czarne szaty. Wzorem jest to, jak przed powstaniem następowała odnowa moralna przede wszystkim wśród inteligencji - powiedziała publicystka "Polityki" w "Poranku Radia TOK FM".

Pamięć - tak. Nie - dla czczenia

Socjolog prof. Radosław Markowski uważa, że o powstaniach narodowych należy pamiętać. Choć nie kryje, że należy "do gangu, który jest zdecydowanie" przeciwny takim zrywom narodowym.

- Coraz bardziej jestem Czechem w tych wielkich historycznych sprawach, które wydarzyły się w Europie. Ta szwejkowska zasada, żeby siedzieć w gospodzie, pilnować temperatury piwa i czekać, aż przejadą ci szaleńcy z jednej strony na drugą, wydaje mi się bardziej racjonalna niż to nasze rzucanie się - argumentował w TOK FM.

http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,102433,13135814,Wspolczesna_polityka_i_Powst...

Sejm przyjął uchwałę w 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego autorstwa posła Kazimierza Michała Ujazdowskiego.

Projekt

Uchwała

Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

z dnia ………. 2013 r.

w 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego

I.Powstanie Styczniowe jako jedno z najważniejszych narodowych wystąpień na rzecz niepodległości Polski zasługuje na szczególny szacunek współczesnych pokoleń Polaków i władz Rzeczypospolitej.

II.Powstanie Styczniowe było aktem odrzucenia rosyjskiego jarzma, wyrazem odrodzenia narodu i woli odzyskania niepodległości, ujawniło także umiejętność budowy organizacji cywilnej i wojskowej, która mimo miażdżącej przewagi sił armii rosyjskiego zaborcy działała prawie dwa lata, kierując wysiłkiem zbrojnym i oporem.

III.Powstanie stanowiło ostatni akt wspólnego działania mieszkańców wielonarodowościowej I Rzeczypospolitej, a zarazem było ważnym etapem tworzenia nowoczesnego narodu polskiego.

IV.Jedną z pierwszych decyzji władz powstańczych było uwłaszczenie chłopów. Powstanie stanowiło zatem punkt zwrotny w procesie upowszechniania praw obywatelskich i budowy solidarności społecznej.

V.Odwoływanie się do tradycji Powstania Styczniowego było ważnym elementem polskich dążeń niepodległościowych i stało się fundamentem odbudowy Niepodległej Rzeczypospolitej.

VI.Sejm Rzeczypospolitej Polskiej składa hołd żołnierzom Powstania Styczniowego, przywódcom i współpracownikom Rządu Narodowego. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie oddać cześć tym, którzy odegrali ogromną rolę w walce o wolność, tworząc organizacyjne i finansowe zaplecze dla działalności niepodległościowej i powstańczej.

VII.Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przypomina o cierpieniach ofiar represji rosyjskiego zaborcy, powstańcach skazanych na śmierć, zesłanych na Sybir, uwięzionych i pozbawionych majątku.

VIII.Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd walczącym przedstawicielom narodów Rzeczypospolitej oraz cudzoziemskim ochotnikom i wyraża przekonanie, że tradycja wspólnej walki o wolność stanowi jeden z filarów naszej współpracy i solidarności z narodami Europy, szczególnie z Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami. Dlatego też wyrażamy szczególne uznanie dla Seimasu, który ogłosił rok 2013 Rokiem Pamięci o Powstaniu Styczniowym.

IX.Apelujemy do wszystkich instytucji publicznych o godne uczczenie 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego poprzez zorganizowanie uroczystości i podejmowanie inicjatyw kulturalnych, naukowych i edukacyjnych, które upowszechnią pamięć o Powstaniu i jego znaczeniu w historii Polski.

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-kazimierza-m-ujazdowskiego/44029-...

Sejm uczcił w piątek 150. rocznicę wybuchu powstania styczniowego. W specjalnej uchwale, przyjętej przez aklamację, posłowie oddali hołd żołnierzom powstania i przywódcom Rządu Narodowego. Zaapelowali do wszystkich instytucji publicznych o godne uczczenie tej rocznicy.

http://www.tvpparlament.pl/aktualnosci/sejm-uczcil-150-rocznice-wybuchu-...

Święty powstaniec

Joanna Szarkowa
http://www.naszdziennik.pl/wp/19932,swiety-powstaniec.html

„Poszli w boje chłopcy nasze” – to słowa piosenki o powstańcach styczniowych, czyli o naszych przodkach, którzy 150 lat temu, 22 stycznia 1863 roku rozpoczęli walkę ze znienawidzonym zaborcą, Rosją. Mimo iż przegrali, pokazali, że dla zdobycia niepodległości gotowi są poświęcić życie.

Powstanie Styczniowe było największym polskim powstaniem narodowym. W ciągu dwóch lat stoczono ponad tysiąc bitew i potyczek. Przez powstańcze szeregi przewinęło się 200 tysięcy osób.
Jednym z tysięcy młodych ochotników, którzy poszli do powstania, był Adam Chmielowski, znany dzisiaj jako święty Brat Albert. Wtedy był studentem szkoły rolniczej w Puławach i miał 18 lat. Razem z kolegami stworzyli oddział nazwany od miejsca, w którym znajdowała się szkoła, Puławiakami. Dowodził nim 19-letni Leon Frankowski. Ci młodzi chłopcy od początku walczyli bardzo dzielnie i odnosili kolejne zwycięstwa. Ale po dwóch miesiącach zostali rozbici przez kozaków pod Sandomierzem. Ich dowódca zginął potem na szubienicy. Pozostali Puławiacy przedostali się w Góry Świętokrzyskie do jednego z dowódców powstania, gen. Mariana Langiewicza. Pod jego rozkazami Adam Chmielowski walczył pod Grochowiskami. Była to jedna z najkrwawszych i zwycięskich bitew powstania. Adam służył w oddziale niezwykle dzielnych żołnierzy, nazywanych Żuawami Śmierci, bo przysięgali albo zwyciężyć, albo zginąć. Dowodził nimi francuski oficer Franciszek Rochebrune, który na wieść o wybuchu powstania przybył z Francji pomóc Polakom w walce. Po bitwie powstańcy przeszli przez Wisłę na teren zaboru austriackiego, gdzie zostali rozbrojeni i zamknięci w twierdzy w Ołomuńcu.
Adam Chmielowski uciekł z więzienia po kilku miesiącach i wrócił do powstania. Dołączył do oddziału kapitana Zygmunta Chmieleńskiego, którego poznał w niewoli w Ołomuńcu. Zmęczeni ciągłymi walkami z Rosjanami, pod koniec września 1863 roku partyzanci zatrzymali się dla odpoczynku w Mełchowie.
Rano 30 września do wsi podeszło wojsko rosyjskie i ostrzelało z artylerii rozłożonych pod lasem powstańców. Adam Chmielowski został wtedy wysłany po rozkazy do kapitana Chmieleńskiego, który z resztą oddziału obozował w wąwozie z innej strony wsi. Adamowi udało się, mimo ostrzału, dotrzeć do dowódcy, ale gdy wracał z instrukcjami, rosyjski granat rozszarpał pod nim konia, a jego ranił w lewą nogę. Powstańcy przegrali starcie, a na miejscu bitwy do dziś pozostała zbiorowa mogiła stu poległych powstańców.
Roztrzaskaną nogę Adama trzeba było amputować. Jako jedyne znieczulenie podano pacjentowi cygaro, które ten w czasie operacji zjadł. Po wyjściu z więziennego szpitala Chmielowski wyjechał do Paryża. Szybko pogodził się ze swoim kalectwem i nigdy nie użalał się z tego powodu nad sobą. Ofiarował je Bogu w intencji odzyskania przez Ojczyznę wolności. Po powrocie do Polski stał się znanym malarzem, ale wkrótce porzucił sztukę i jako Brat Albert zaczął pomagać najbiedniejszym. Poświęcił im całe życie i założył opiekujący się nimi zakon albertynów. Za to Papież Jan Paweł II ogłosił go świętym.

"Zdaniem Janiny Paradowskiej, czczenie rocznicy ma niewiele wspólnego z edukacją historyczną.
"- Dziś powstanie nie służy pamięci, ale bieżącej polityce."
A od czego niby jest "vitae magistra"?
Odwoływanie się do historii służy i powinno służyć bieżącej polityce.
Oczywiście rozumianej jako roztropna troska o dobro wspólne...

cyngle Czerskiej pospieszyli się, mysleli, że sprawa zamieciona pod dywan, a tu nagle taka wolta sejmu...

Ciekawe, co było tym bodźcem? Pół roku "bij, zabij" - NIE, a tu nagle, taka niespodzianka...

W Lublinie zobaczysz wystawę o Powstaniu Styczniowym

Broń, fotografie, dokumenty i inne pamiątki
zaprezentowano na wystawie "Gloria victis" otwartej w piątek w Muzeum
Lubelskim w Lublinie z okazji 150. rocznicy powstania styczniowego.
Zainaugurowała ona lubelskie obchody tej rocznicy.

Na rok Lutosławskiego 16 milionów, na Powstanie Styczniowe – 500 tysięcy. Nie tędy droga, panie ministrze

Taka gradacja to zwycięstwo, nie po raz pierwszy, lobby artystów.
Ale z całym szacunkiem dla wybitnego kompozytora, Powstanie Styczniowe
to jeden z filarów naszej narodowej tożsamości!

Powstanie styczniowe nie powinno dzielić-Paweł Wroński
http://wyborcza.pl/1,75968,13151531,Powstanie_styczniowe_nie_powinno_dzi...

W tym roku przypada 150. rocznica największej polskiej katastrofy politycznej w XIX wieku - powstania styczniowego. Jest to chyba jedyna rocznica, co do której politycy PiS, PO i lewicy powinni mieć zdanie wspólne.
W piątek Sejm przez aklamację przyjął uchwałę autorstwa Kazimierza Ujazdowskiego (PiS) rozpoczynającą się od słów: "Powstanie styczniowe zasługuje na szczególny szacunek współczesnych pokoleń Polaków i władz RP". Posłowie wyrazili hołd żołnierzom i przywódcom powstania oraz cudzoziemskim ochotnikom. Patronat nad obchodami objęli Senat i prezydent.
(..)
Od początku niepodległości powstanie jest nieustannie wykorzystywane do uzasadnienia jakichś politycznych tez. Dla Józefa Piłsudskiego, autora "Roku 1863", czyn legionistów z 1914 roku był dalszym ciągiem walk powstańczych. Sejm w 1919 roku uchwalił zapomogę dla powstańców i nadał im stopnie oficerskie. Uroczyste obchody rocznicy powstania odbyły się w roku 1927 i w 1933. Miały ukazać, że to Piłsudski miał rację, a nie Dmowski i Narodowa Demokracja, która powstanie krytykowała i promowała w 1914 roku współpracę z Rosją.

Po wojnie postać dumnego margrabiego Wielopolskiego była dowodem na słuszność współpracy z Rosją. Jego biografia autorstwa Ksawerego Pruszyńskiego, opublikowana w 1944 roku jako manifest Realpolitik, została w latach 50. wydana z przedmową Stanisława Mackiewicza. Aleksander Bocheński zaś odsądzał powstańców od czci i wiary w "Dziejach głupoty w Polsce".

Uroczyste obchody 100-lecia powstania styczniowego w PRL miały z kolei dowodzić, że władza ludowa w prostej linii od czerwonych w powstaniu się wywodzi. We współpracy z Radziecką Akademią Nauk został wydany fundamentalny zbiór dokumentów archiwalnych (z polskiej strony redagowali go m.in. prof. Stefan Kieniewicz i Celina Bobińska). Komuniści identyfikowali się z gen. Jarosławem Dąbrowskim, późniejszym dowódcą Komuny Paryskiej, gen. Walerym Wróblewskim, po latach członkiem I Międzynarodówki, i przypominali o tym, że Karol Marks wspierał powstanie, a jego córka nosiła "czarną sukienkę".

Jak będą wyglądały obchody 150. rocznicy? Według niektórych polityków ma to być rocznica rewolucji moralnej, która doprowadziła do powstania. Chcą oni w ten sposób udowadniać, że także "rewolucja moralna" z lat 2005-07 była słuszna.

Uchwały parlamentu i państwowe obchody dają szansę, by choć raz poprzez historię nie toczyć sporu o teraźniejszość. By raczej zastanowić się, do czego prowadzi podział między Polakami wsparty radykalizmem z lewej i prawej strony. Z punktu widzenia 2013 roku spór o to, kto miał rację w roku 1863, czy Wielopolski, czy czerwoni radykałowie, wydaje się jałowy. Wówczas przegraliśmy wszyscy.

Czy
świętowanie jubileuszu powstania styczniowego jest aktem antyrosyjskim?
Rosyjski publicysta podsunął znakomity temat dla polskiej
kinematografii

Instrument rusofobii – tak duża część rosyjskich komentatorów
ocenia proklamowanie przez Sejm Litewski Roku 2013 Rokiem Powstania
Styczniowego.

Centralne obchody 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego

Trzydniowe obchody rozpoczną się 18 stycznia. Jednym z ich elementów
będzie Marsz Strzelców ze Związku Strzeleckiego z Szydłowca do Wąchocka.

Honorowy patronat objął prezydent Polski Bronisław
Komorowski. W 1863 roku w Wąchocku mieściła się kwatera główna
pułkownika Mariana Langiewicza, naczelnika wojska województwa
sandomierskiego, a w klasztorze, który wcześniej uległ kasacie, mieściły
się oddziały powstańcze.

Trzydniowe obchody rozpoczną się 18 stycznia. Jednym z ich elementów
będzie Marsz Strzelców ze Związku Strzeleckiego z Szydłowca do Wąchocka.

Pierwszą
stacją rocznicowych obchodów będzie Szydłowiec, gdzie odsłonięta
zostanie tablica poświęcona 150. rocznicy zbrojnego zrywu Polaków.
Uroczystość rozpocznie się o godz. 15.00 na Rynku Wielkim. Pół godziny
później zostanie odprawiona Msza św. w szydłowieckiej farze w intencji
Ojczyzny i Powstańców 1863 roku.

W sobotę miejscem obchodów będą:
Suchedniów i Bodzentyn, gdzie przy tzw. Organistówce zostanie
odsłonięta tablica ku czci uczestników powstania. Natomiast w niedzielę
dalsze uroczystości odbędą się w Wąchocku. To tam w 1863 roku mieściła
się kwatera główna pułkownika Mariana Langiewicza, naczelnika wojska
województwa sandomierskiego, a w klasztorze, który wcześniej uległ
kasacie, mieściły się oddziały powstańcze. Przy mogile powstańczej
zostanie odsłonięty pomnik generała Langiewicza, nastąpi również
podpisanie aktu upamiętniającego rocznicę wybuchu powstania przez
burmistrzów i przewodniczących rad miejskich Szydłowca, Suchedniowa,
Bodzentyna i Wąchocka.

Podczas obchodów, w opactwie cysterskim
będzie można zwiedzić Muzeum "Walk narodowo-wyzwoleńczych". Eksponaty
pochodzą z bogatej kolekcji ks. ppłk. Walentego Ślusarczyka. Wystawa w
barwny sposób dokumentuje polskie zrywy niepodległościowe. Na szczególną
uwagę zasługuje bogaty zbiór rękopisów m.in. Jana III Sobieskiego,
Augusta Poniatowskiego, Adama Mickiewicza, Elizy Orzeszkowej i Marii
Konopnickiej.

Warto dodać, że władze carskie za udział w
Powstaniu Styczniowym odebrały Wąchockowi w 1869 roku prawa miejskie,
degradując go do stopnia osady. Wielu mieszkańców zesłano na Sybir. W
1927 roku, w setną rocznicę urodzin gen. Mariana Langiewicza, wmurowano w
kościele pamiątkową płytę marmurową. 23 maja 1927 r. odbył się w
Wąchocku zjazd weteranów powstania.

Prawo i Sprawiedliwość poinformowało o powołaniu
Społecznego Komitetu Obchodów Rocznicy Powstania Styczniowego, który ma
koordynować obchody 150. rocznicy tego wydarzenia. Powstanie sprawiło,
że jesteśmy nowoczesnym narodem - argumentował szef klubu PiS Mariusz
Błaszczak.

Powstanie styczniowe było jednym z najważniejszych narodowych
wystąpień na rzecz niepodległości Polski i dlatego zasługuje na
szczególny szacunek współczesnych Polaków

- głosi deklaracja Komitetu.

W jego skład weszło 250 osób.
Przewodniczącym został szef PiS Jarosław Kaczyński. Oprócz niego do
Komitetu weszli też m.in.: prof. Marek Barański (Stowarzyszenie Polska
Jest Najważniejsza), prezes Kręgu Pamięci Narodowej Andrzej Melak, poseł
PiS Włodzimierz Bernacki, Zdzisław Krasnodębski (socjolog), Katarzyna
Hejke (zastępczyni red. naczelnego "Gazety Polskiej"), Barbara
Fedyszak-Radziejowska (socjolog) i Bronisław Wildstein.

Melak poinformował na czwartkowej konferencji w Sejmie, że obchody
rocznicy będą organizowane m.in. w wielu miejscach w Warszawie.

Jednak najważniejszym jest miejsce, w którym w 1864 roku, 5 sierpnia,
został stracony Rząd Narodowy - myślę o stokach Cytadeli Warszawskiej

- zaznaczył. Podkreślił, że tam - 20 i 22 stycznia - odbędą się główne uroczystości.

Jak podał, 22 stycznia wieczorem w Katedrze Polowej Wojska Polskiego odbędzie się msza święta.

Po zakończeniu (...) w szyku procesyjnym przy udziale grup
rekonstrukcyjnych, warszawiaków, młodzieży, udamy się pod Krzyż
Traugutta - miejsce stracenia narodowego rządu, tam odbędzie się
uroczystość

- powiedział.

5 sierpnia 1864 r. na stokach warszawskiej Cytadeli zostali
straceni członkowie rządu narodowego sprawującego władzę nad Powstaniem
Styczniowym: Romuald Traugutt, Rafał Krajewski, Józef Toczyski, Roman
Żuliński i Jan Jeziorański - zostali powieszeni po procesie wytoczonym
im przez tłumiące powstanie rosyjskie władze zaborcze.

Bernacki powiedział, że w ramach obchodów 26 stycznia w Sali
Kolumnowej Sejmu odbędzie się konferencja na temat powstania połączona z
wystawą. Prof. Barański zapowiedział natomiast, że od lutego tego roku
do czerwca przyszłego w Sejmie odbędzie się 15 wykładów dotyczących
powstania styczniowego. W kwietniu ma zostać zorganizowana gra miejska
dotycząca powstania dla uczniów szkół średnich w Warszawie.

Na konferencji obecny był też Andrzej Karykowski - przewodniczący
Komitetu Budowy Pomnika Generała Mariana Langiewicza w Wąchocku - który
podał, że pomnik zostanie odsłonięty w ramach obchodów rocznicy
powstania 20 stycznia przy Szkole Podstawowej im. Bohaterów Powstania
Styczniowego w Wąchocku.

Gen. Marian Langiewicz to drugi - po Ludwiku Mierosławskim - dyktator
powstania styczniowego. W marcu 1863 r. został aresztowany przez
Austriaków. Po uwolnieniu zabiegał o utworzenie legionu polskiego w
Turcji.

Błaszczak przypomniał, że jego klub parlamentarny chciał, by Sejm uczcił rocznicę 150-lecia powstania uchwałą.

Niestety większość rządząca ten wniosek odrzuciła

- zaznaczył.

Doszliśmy do wniosku, że to tak ważne wydarzenie, które sprawiło, że
jesteśmy nowoczesnym narodem, (...) że należy mu poświęcić dużą wagę

- podkreślił. W związku z tym - wyjaśnił - powstał Społeczny Komitet Obchodów Rocznicy Powstania Styczniowego.

Poseł Bernacki doprecyzował, że celem Komitetu jest koordynowanie
wszystkich działań związanych z obchodami rocznicowymi oraz że ma on
charakter "całkowicie społeczny".

Powstanie styczniowe rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r.
Powstańcy zaatakowali rosyjskie garnizony w Królestwie Polskim. W ciągu
trwających ponad 1,5 roku działań zbrojnych doszło do ponad tysiąca
mniejszych lub większych potyczek, a w walkach wzięło w sumie udział co
najmniej 150 tys. powstańców.

Walka powstańcza przez cały czas miała charakter rozproszonej akcji
partyzanckiej. Powstańcom nie udało się opanować na dłużej większego
terytorium, a władze powstania nie miały stałej siedziby. Po klęsce
większych zgrupowań partyzanckich, m.in. w bitwach pod Węgrowem i
Siemiatyczami, walkę toczyły głównie niewielkie oddziały.

Był to najdłużej trwający i najbardziej masowy ruch
niepodległościowy XIX w. Jego bilans był tragiczny - dziesiątki tysięcy
poległych lub straconych przez Rosjan, zesłania na Syberię, konfiskaty
majątków uczestników powstania.

CZYTAJ TEŻ: NASZ
WYWIAD. Prof. Żaryn o rocznicy Powstania Styczniowego: W obliczu gdy
oficjalni przedstawiciele państwa wykazują nieumiejętność decydowania,
niezbędna jest postawa społeczna

Rocznica wybuchu Powstania Styczniowego będzie obchodzona wyjątkowo uroczyście - tyle, że pod różnymi sztandarami.

16 stycznia w Pałacu Prezydenckim obchody 150. rocznicy jednego z
najważniejszych wystąpień na rzecz niepodległości kraju zainauguruje Bronisław Komorowski.
W tym samym czasie, ale w innych miejscach, hołd powstańcom będą
oddawali członkowie założonego z inicjatywy Prawa i Sprawiedliwości
Społecznego Komitetu Obchodów Rocznicy Powstania Styczniowego.

W Sejmie można usłyszeć, że to powtórka z 11. listopada, gdy politycy
spierali się o to, kto ma większe prawo do świętowania ważnych
historycznych wydarzeń.

- Prezydentowi zależy na tym, by uroczystości upamiętniające ważne
dla Polaków wydarzenie odbywały się ponad podziałami politycznymi - powiedziała Joanna Trzaska-Wieczorek, szefowa biura prasowego Kancelarii Prezydenta.

Przypomniała, że Bronisław Komorowski przemawiając 4 sierpnia
ubiegłego roku w związku ze 148 rocznicą śmierci Romualda Traugutta,
apelował o to, by wspólnie obchodzić wielkie, narodowe rocznice i czcić
bohaterów.

Mariusz Błaszczak
z Prawa i Sprawiedliwości uważa, że prezydent próbuje rywalizować z
jego partią, jeśli chodzi o uczczenie rocznicy powstania. Podkreślił, że
inicjatywa Bronisława Komorowskiego ma charakter polityczny.

PiS razem z organizacjami pozarządowymi i społecznymi stworzył własny
kalendarz obchodów i powołał społeczny komitet, do którego przystąpiło
250 osób.

Tymczasem Andrzej Halicki
z Platformy Obywatelskiej jest zdania, że podobnie jak to było 11
listopada, Prawo i Sprawiedliwość próbuje zawłaszczyć ważne dla Polaków
wydarzenie historyczne. - Widzę, że ta partia próbuje mieć monopol na wiedzę historyczną i sposób manifestowania patriotyzmu - mówi poseł PO.

Historycy zacierają ręce, bo - ich zdaniem - im więcej wydarzeń przypominających Powstanie Styczniowe, tym lepiej.

za PAP

W Lublinie zapraszamy na Mszę Św. za Ojczyznę i Powstańców Styczniowych 13.01.2013 g.10.00 Kościół przy ul. Nadbystrzyckiej 40.

20 stycznia Msza św. w intencji Bohaterów Powstania Styczniowego
Gdańsk, Bazylika św. Brygidy
Społeczny Komitet Obchodów 150 Rocznicy Wybuchu Powstania Styczniowego

arch/-

Niewygodna rocznica

Sobota, 12 stycznia 2013 (02:07)

Maciej Walaszczyk

Koniec awantur w Sejmie? PO ma pomysł

-
Uchwały okolicznościowe są w Sejmie przedmiotem awantur politycznych
- uważa przewodnicząca sejmowej komisji kultury Iwona
Śledzińska-Katarasińska i proponuje zmiany w regulaminie izby, które to
ograniczą.

Jak podkreśliła Śledzińska-Katarasińska (PO), szczególnie w tej kadencji projekty uchwał stały się przedmiotem awantur politycznych. Ostatnio spór wywołał projekt uchwały posłów PiS dotyczący ustanowienia 2013 r. Rokiem Pamięci o Powstaniu Styczniowym.

Posłowie mają bardzo różne pomysły, często polityczne, a wystarczy, że zbiorą podpisy 15 posłów i wnoszą już projekt - wyjaśniła. Po wniesieniu projektu uchwały marszałek kieruje go do komisji kultury. Nie widzę powodu, aby moja komisja rozpatrywała każdy taki pomysł, a zgodnie z regulaminem ma taki obowiązek
- mówiła przewodnicząca. W regulaminie Sejmu, jak proponuje, powinny
zostać sprecyzowane kryteria, zgodnie z którymi Prezydium Sejmu mogłoby
nie dopuszczać do pierwszego czytania niektórych projektów tego typu.

Jak poinformowała PAP
przewodnicząca komisji, tą sprawą w lutym na wspólnym posiedzeniu mają
się zająć Komisje: Regulaminowa i Spraw Poselskich oraz Kultury i
Środków Przekazu.

Uchwała okolicznościowa ma na celu upamiętnienie danej postaci lub historycznego wydarzenia na forum polskiego parlamentu. Przede wszystkim przyjmujemy za dużo uchwał okolicznościowych
- powiedziała PAP Śledzińska-Katarasińska. Od 1989 r. posłowie podjęli w
Sejmie ponad 150 uchwał upamiętniających postaci związane z życiem
kulturalnym lub naukowym albo wydarzenia historyczne, niekiedy
kilkadziesiąt w jednym roku.

Najwięcej uchwał było związanych z Janem Pawłem II, obchodzono
pierwsze trzy rocznice jego śmierci, 10. rocznicę wystąpienia w polskim
parlamencie oraz 20., 25. i 30. rocznicę objęcia pontyfikatu. Sejm
podejmuje też uchwały ws. uczczenia rocznic nieokrągłych.
Upamiętniono m.in. 26. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego czy 47.
rocznicę śmierci rodziny Ulmów, która została zamordowana przez Niemców
za ukrywanie Żydów. Przyjęcie tej uchwały związane było z ukazaniem się
kontrowersyjnej książki Jana T. Grossa i Ireny Grudzińskiej Złote żniwa,
której autorzy napisali o udziale Polaków w Holokauście, stawiając
tezę, że skala polskich zbrodni na Żydach była większa niż udzielana im
pomoc.

Szczególnym rodzajem uchwał są uchwały w sprawie ustanowienia danego
roku rokiem osoby albo wydarzenia. Regulamin Sejmu ogranicza ich liczbę,
sejmowa Komisja Kultury i Środków Przekazu może wnioskować o przyjęcie
najwyżej trzech projektów uchwał ustanawiających patronów roku.

Tym ograniczeniem tłumaczyła się komisja kultury, gdy pod koniec
ub.r. zarekomendowała posłom odrzucenie uchwały ustanawiającej 2013 r.
Rokiem Pamięci o Powstaniu Styczniowym. Argumentowano wówczas, że
uchwałę w identycznej intencji przyjął już Senat. Ostatecznie Sejm
ogłosił 2013 r. Rokiem Jana Czochralskiego, Witolda Lutosławskiego i
Juliana Tuwima, a Powstanie Styczniowe posłowie upamiętnili zwykłą
uchwałą okolicznościową.

Patron coś musi przynieść kulturze - mówiła
Śledzińska-Katarasińska. Jak tłumaczyła, komisja kultury, rozpatrując
projekty uchwał ustanawiających patronów roku, kieruje się tym, czy w
związku z obchodami będą realizowane przedsięwzięcia kulturalne i
edukacyjne popularyzujące postać patrona. Według przewodniczącej
koordynacją obchodów powinny się zająć poszczególne resorty. Uważam, że odpowiednie ministerstwo powinno się włączyć w obchody, skoro uchwałę w tej sprawie podjął parlament - zaznaczyła przewodnicząca.

Przedsięwzięcia związane z upamiętnieniem Lutosławskiego i Tuwima
koordynuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Na realizację
obchodów Roku Lutosławskiego resort przeznaczył 16 mln zł, obchodów Roku
Tuwima - 800 tys. zł.

100. rocznicę urodzin jednego z najwybitniejszych kompozytorów XX w.
upamiętni ponad 100 przedsięwzięć kulturalnych, edukacyjnych i
naukowych. Imprezy będą realizowane w kraju i za granicą. 25 stycznia, w
dzień 100. rocznicy urodzin Lutosławskiego, w Filharmonii Narodowej w
Warszawie odbędzie się koncert z udziałem cenionej przez kompozytora
skrzypaczki Anne-Sophie Mutter.

Obchody 60. rocznicy śmierci i 100. poetyckiego debiutu Juliana
Tuwima organizuje rodzinne miasto poety, Łódź. W minioną niedzielę
odbyły się tam pierwsze imprezy, łodzianie mogli usłyszeć debiutancki
wiersz poety i rockowe aranżacje jego utworów.

Jan Czochralski będzie prawdopodobnie bohaterem Międzynarodowego
Kongresu Struktury Monokryształów w Warszawie, który ma się odbyć w
połowie br.

Prezydent Bronisław Komorowski uczcił w sobotę 148. rocznicę stracenia pięciu członków Rządu Narodowego z Romualdem Trauguttem na czele. - Poszli na śmierć z podniesioną głową; składamy hołd bohaterskim przywódcom - mówił prezydent.

- Nasze dzieje, choć trudne i pełne dramatycznych wydarzeń, nie znają drugiego takiego przypadku, gdy z rąk wroga ginie szef rządu i jednocześnie głównodowodzący armią oraz najważniejsi jego współpracownicy tworzący rząd narodowy - zwrócił uwagę Bronisław Komorowski podczas obchodów.

Prezydent podkreślił, że spory na temat Powstania Styczniowego należy pozostawić historykom. - O wielkim XIX-wiecznym polskim dylemacie, o wielkiej polskiej dyskusji bić się czy nie bić, bić się czy też codzienną pracą wzmacniać narodową substancję, dyskutowało i dyskutować będzie jeszcze wiele pokoleń polskich - mówił.

- Niezależnie od stanowiska zajmowanego w tej ważnej, potrzebnej debacie tłumaczącej nam także wiele sporów dnia dzisiejszego, wszyscy winniśmy szacunek polskiej krwi przelanej za ojczyznę. Bez tej ofiary krwi nie odrodziłaby się niepodległa Polska - zaznaczył Bronisław Komorowski.

- Polacy - jak mówił prezydent - powinni wystrzegać się sytuacji, w których z pamięci o wielkich wydarzeniach naszej historii czyni się amunicję w partyjnej wojnie. Przekonywał, by solidarnie i narodowo traktować historię jako wspólny kapitał. - Powinniśmy go używać dla dobra wspólnego, a nie przeciw sobie - apelował. Zdaniem Bronisława Komorowskiego nadużywanie pamięci o narodowych bohaterach uwłacza ich pamięci i jak najgorzej świadczy o ludziach decydujących się na takie zachowanie.

- Warto pamiętać, że ocena Powstania Styczniowego była nie mniej dramatyczna i pociągająca za sobą głęboko odmienne poglądy, jak ta, która toczyła się wokół Powstania Warszawskiego - podkreślił prezydent.

Przypomniał, że w miejscu upamiętniającym miejsce stracenia przywódców Powstania Styczniowego z Romualdem Trauguttem na czele w 1919 r. obyła się wielka patriotyczna manifestacja, w której uczestniczyło 140 tys. osób. - Nie sądzę, aby ktokolwiek wtedy ulegał pokusie podkreślania różnic, nawet różnic w ocenie powstania, a tym bardziej różnic politycznych czy partyjnych - powiedział prezydent.

Przypominając słowa marszałka Józefa Piłsudskiego, że naród, który traci pamięć przestaje być narodem, Bronisław Komorowski powiedział, że naród, który nie dba o swoją pamięć tak, by ona naród łączyła, szkodzi samemu sobie.

Prezydent podziękował również Senatowi za to, że w czwartek ustanowił rok 2013 Rokiem Postania Styczniowego. Za to samo Bronisław Komorowski podziękował także litewskiemu sejmowi, podkreślając, że 150 lat temu Polacy z Litwinami wspólnie walczyli o wolność przeciwko carskiemu imperializmowi.

Uroczystości odbyły się z udziałem m.in. weteranów II wojny światowej, władz Warszawy, parlamentarzystów, harcerzy i mieszkańców stolicy.
(gdzie ci mieszkańcy?)

Pod Krzyżem Traugutta wartę honorową zaciągnęli żołnierze Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego, którzy po modlitwie ekumenicznej w intencji straconych przywódców powstania styczniowego i poległych powstańców oraz uroczystym apelu poległych, oddali trzykrotną salwę honorową. Pod krzyżem złożono wieńce i zapalono znicze.

5 sierpnia 1864 r. na stokach warszawskiej Cytadeli zostali straceni członkowie rządu narodowego sprawującego władzę nad powstaniem styczniowym: Romuald Traugutt, Rafał Krajewski, Józef Toczyński, Roman Żuliński i Jan Jeziorański - zostali powieszeni po procesie wytoczonym im przez tłumiące powstanie rosyjskie władze zaborcze.

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wydarzenia/art,2276,poszli-na-smierc...

Radom dołączy do miast, które organizować będę obchody 150. rocznicy Powstania Styczniowego. Planowane są one na 22 stycznia

Obchody rozpoczną się od mszy św. w intencji poległych powstańców styczniowych, godz. 19.30 – Kościół oo. Bernardynów (Radom)

Po mszy nastąpi przemarsz uczestników
uroczystości pod Mauzoleum płk D. Czachowskiego i krzyż – miejsce
straceń powstańców styczniowych 1863 r.

Zbiórka pocztów sztandarowych planowana
jest przed głównym wejściem do kościoła oo. Bernardynów (godz. 19.15).
Wszystkie poczty sztandarowe zostaną procesyjnie wprowadzone do świątyni
na rozpoczęcie Mszy Św.

Organizatorzy uroczystości to: II LO im. M. Konopnickiej w Radomiu i oo. Bernardyni (Radom).

http://www.radom24.pl/artykul/czytaj/9898

Polecamy m.in. świetny esej prof. Andrzeja Nowaka:
"Powstanie styczniowe to nie wynik >>kompleksu
antyrosyjskiego<<, to kolejna reakcja ludzi, którzy zachowali
honor i osobistą godność. To reakcja na zniewolenie."

Pomnik powstania styczniowego stanął w Hajnówce

Dokładnie
150 lat temu, w nocy z 14 na 15 stycznia, rozpoczęła się branka, czyli
pobór do rosyjskiego wojska. Przypominamy piękny obraz Artura Grottgera!

Branka młodych polskich mężczyzn do wojska rosyjskiego w nocy z 14 na
15 stycznia 1863 w Warszawie odbyła się na podstawie imiennych list,
nie jak zwykle poprzez losowanie. Przygotowane zostały w tym celu
imienne listy, obejmujące 12 tys. osób podejrzanych o przynależność do
organizacji spiskowych.

Obchody Powstania Styczniowego nie powinny dzielić

Przeszłość mamy jedną i byłoby bez sensu, by refleksja nad nią ubrana była w polityczne garnitury - uważa profesor Tomasz Nałęcz, doradca prezydenta.

Profesor Nałęcz apeluje o wspólne obchody rocznicy Powstania Styczniowego. Doradca Bronisława Komorowskiego mówił, że prezydentowi bardzo na tym zależy. Dziś w pałacu prezydenckim odbędzie się inauguracja 150 rocznicy Powstania.

Zdaniem Tomasza Nałęcza takie uroczystości powinny choć na chwilę zlikwidować partyjne podziały. - Jasne,
że na co dzień dzielą nas różne kwestie, dlatego mamy różne partie
polityczne, różne kluby w parlamencie. To jest zrozumiałe, że w
nowoczesnym państwie ludzie mają różne stanowiska co do pewnych kwestii.
Ale przeszłość mamy jedną i byłoby bez sensu, żeby nasza refleksja nad
nią ubrana była w polityczne garnitury - mówił profesor Nałęcz.

Tomasz Nałęcz odniósł się także do obchodów powstania organizowanych
przez Prawo i Sprawiedliwość. Doradca prezydenta nie rozumie, dlaczego
partia ta organizuje oddzielne uroczystości. - Jeśli się idzie pod
krzyż Traugutta, to po to, żeby uczcić wyjątkową w dziejach historię, że
zaborca ujął i stracił cały rząd narodowy, głównodowodzącego armią i
nie rozumiem dlaczego trzeba pod ten krzyż Traugutta chodzić o różnych
godzinach. Dlaczego Polacy o poglądach takich jak PiS nie mogą iść pod
ten krzyż razem z prezydentem i z innymi osobami, tylko trzeba składać
te kwiaty w różnych godzinach - mówił profesor.

Szczególne słowa podziękowania Bronisław Komorowski skierował do organizacji i stowarzyszeń, które wyszły z całym szeregiem samodzielnych inicjatyw, dzięki którym 150. rocznica Powstania Styczniowego zyskuje wymiar zarówno ogólnonarodowy, jak i lokalny.

Prezydent zwrócił uwagę, że jeśli mierzyć krzyżami, cmentarzami, pamiątkami to żadne z powstań narodowych, żadne z wydarzeń poza II wojną światową, nie zostawiło po sobie tylu lokalnych wspomnień, lokalnych kotwic pamięci.

- Sądzę, że bez żadnej przesady można powiedzieć, że Powstanie Styczniowe to niebywała okazja do dalszego budowania zarówno zaangażowania, wiedzy i przeżywania historii w wymiarze lokalnym, jak i w wymiarze ogólnonarodowym - podkreślił.

Prezydent wyraził też przekonanie, że możemy wspólnym wysiłkiem zminimalizować ryzyko wikłania rocznicy 150. Powstania Styczniowego - rocznicy, niezwykłej, ważnej dla Polaków, w bieżący spór polityczny. - Jestem więc przekonany, że możemy wspólnym wysiłkiem pokazać, że historię mamy jedną – dodał.

Przypominając spory i podziały, jakie towarzyszyły 50. rocznicy oraz przekłamania jakich dopuszczano się w 100. rocznicę wybuchu Powstania prezydent zwracał uwagę, że warto o tym pamiętać myśląc także i o naszych dzisiejszych działaniach, naszych dzisiejszych problemach i naszych dzisiejszych sporach. - Za ileś lat zostanie po nas tyle ile zbudujemy tej pamięci ważnej dla budowania poczucia wspólnoty. Nie tylko wynikającej z historii zamierzchłej, ale i tej którą my sami tworzymy - dodał.

Prezydent wskazywał, że Powstanie Styczniowe, pamięć o nim, jest niebywałą okazją do budowania zrozumienia dla wspólnoty losów wykraczających poza granice państwa polskiego, także poza granice narodu polskiego.

Jak mówił, chodzi też o pamięć o powstańcach styczniowych z Litwy, z Łotwy, z Białorusi - tych, dla których było ono ostatnim akordem I Rzeczypospolitej, ostatnim akordem wspólnej walki narodowo-wyzwoleńczej, dla których to było pierwszym akordem w ich niełatwej drodze już samodzielności narodowej, w kierunku odbudowy świadomości narodowej litewskiej, łotewskiej, białoruskiej.

- To są sprawy, które także i dzisiaj mogą być przypominane z korzyścią dla aspiracji, szukania w historii tego, co łączy narody, które zbudowały dzisiaj odrębne państwa, narody, które mają swoje odrębne drogi rozwoju historycznego, ale mają także wspólne korzenie – podkreślił Bronisław Komorowski.
W uroczystości wziął udział Kardynał Kazimierz Nycz Metropolita Warszawski, Marszałek Senatu Bogdan Borusewicz, przedstawiciele rządu, parlamentarzyści, samorządowcy. Uczestniczyli w niej także Szef KPRP Jacek Michałowski, ministrowie i doradcy Prezydenta RP.

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/rocznica-powstania-styczniowego/aktu...

Pamiętajmy o Powstaniu Styczniowym

W niedzielę 20 stycznia w Porąbce odbędą się obchody 150.
rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego. Będzie Msza Święta w intencji
ojczyzny, złożenie kwiatów pod tablicą pamiątkową, wystawa oraz występy
dzieci i młodzieży.

 

Alina Świeży-Sobel/GN

Kapliczka św. Urbana w Porąbce

- Wybór miejsca, w którym się spotkamy nie
jest przypadkowy, gdyż właśnie w Porąbce znajduje się szczególny znak -
tablica upamiętniająca bohaterów Powstania Styczniowego, wmurowana w
ścianę kaplicy Św. Urbana 100 lat temu w 50 rocznicę Powstania Styczniowego. Tu mieliśmy okazję spotkać się już w ubiegłym roku z okazji
149. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego. To miejsce, gdzie
mieszkańcy wykazali się pamięcią historyczną i dążeniami
niepodległościowymi – mówi Jacek Falfus, poseł na Sejm RP.

Program obchodów przewiduje w niedzielę 20 stycznia o 9.00 - uroczystą
Mszę Święta w intencji Ojczyzny w kościele Narodzenia NMP w Porąbce, po
Mszy Świętej złożenie kwiatów przy kaplicy św. Urbana, pod tablicą
upamiętniającą wybuch Powstania Styczniowego. Po tych uroczystościach
rozpocznie się spotkanie w sali widowiskowej Gminnego Ośrodka Kultury w
Porąbce, gdzie otwarta zostanie okolicznościowa wystawa powstałych w
ramach prac konkursu plastycznego związanego z Powstaniem Styczniowym.
Odbędzie się wręczenie nagród autorom najlepszych prac, a spotkanie
uświetnią występy dzieci i młodzieży.

W ramach obchodów odbędą się także wykłady na temat Powstania
Styczniowego. Wygłosi je prof. Wojciech Roszkowski - 17 stycznia o 13.00
(dla młodzieży) i 18.00 w Domu Kultury w Kozach, 18 stycznia o 14.00 w
Regionalnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli "WOM" w Bielsku-Białej, ul.
Legionów 24, sala nr 4.



Kapliczka św. Urbana to jeden najstarszych obiektów sakralnych Porąbki,
wybudowany w latach 1823-27. Znajduje się naprzeciw szkoły, w pobliżu
kościoła. Wewnątrz kapliczki znajduje się mały, kamienny ołtarz, obrazy
Matki Boskiej Różańcowej i św. Urbana. Po bokach ołtarza zostały
umieszczone kamienne figurki, przedstawiające św. Jana Nepomucena i św.
Franciszka. W ścianę frontową kaplicy wmurowano w 1913 roku tablicę
pamiątkową, poświęconą uczestnikom Powstania Styczniowego. Od 2004 roku
kaplica służy jako kaplica przedpogrzebowa.

http://bielsko.gosc.pl/doc/1426626.Pamietajmy-o-Powstaniu-Styczniowym

W obronie polskości

Warszawa, Park Traugutta, róg ul. Sanguszki i ul. Zakroczymskiej, vis a vis Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych
[Opis]

W nocy z 22 na 23 stycznia 2013 r. minie dokładnie 150. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. Sejm Republiki Litewskiej ogłosił z tej okazji rok 2013 rokiem Powstania Styczniowego. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej takiej uchwały nie podjął, składając w ofierze pamięć historyczną na ołtarzu źle pojętych dobrych stosunków z Rosją. Zasłonił się przy tym Regulaminem Sejmu, którego przecież żaden inny organ mu nie narzuca. Stosowną uchwałę podjął Senat, jednakże z uwagi z uwagi na, de facto podrzędną rolę Senatu trudno uznać, że uchwała ta nadaje rocznicy wolnościowego zrywu Polaków właściwą dla niej rangę.
Wobec takiego stanowiska władz państwowych tym większy obowiązek spoczywa na społeczeństwie, czyli na nas, aby należycie uczcić pamięć tych, którzy za wolność naszej Ojczyzny zapłacili zdrowiem, wolnością oraz życiem. Stąd niniejsza inicjatywa, aby wieczorem 22 stycznia 2013 r. umieścić na miejscu straceń przywódców Powstania światło pamięci w postaci zniczy. Godzina podana została orientacyjnie. Przychodzić można 22 stycznia 2013 r. najlepiej już po zmroku aż do rana 23 stycznia 2013 r.
Wydarzenie to nie jest zgromadzeniem. Po prostu zapalamy znicz i idziemy dalej do swoich zajęć.

BARDZO WAŻNE: Informacje o wydarzeniu proszę przekazujcie dalej. Od tego bowiem zależy skala całego wydarzenia. Wydarzenie jest wydarzeniem publicznym, więc każdy może deklarować swój udział i zapraszać innych do uczestnictwa.

Oprócz tego znicze można też palić w innych miejscach. Rada Pamięci Walk i Męczeństwa przygotowała specjalną mapkę miejsc pamięci w całej Polsce: http://groby.radaopwim.gov.pl/results/?okres=38.
Zachęcam do wzięcia udziału w poniższym wydarzeniu. Uzupełnia się ono z naszym, a ułatwia też obchody 150 rocznicy Powstania Styczniowego osobom z innych miast niż Warszawa. Warszawiaków też oczywiście zachęcam do udziału: https://www.facebook.com/events/525715614113075/

Nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości po tzw. „nocy Paskiewiczowskiej” będącej efektem klęski Powstania Listopadowego obudziły się na nowo wraz z przegraną Rosji w wojnie krymskiej w 1856 r. Władze carskie przeprowadziły na terenie całego Imperium Rosyjskiego szereg reform, w tym uwłaszczenie chłopów. Warto zauważyć, że ta ostatnia reforma nie dotyczyła Królestwa Kongresowego. Władze carskie, na których czele w 1855 r. stanął car Aleksander II, jednak na nowo zaczęły respektować autonomię Królestwa Polskiego i nieco poluzowały cugle. Polakom to nie wystarczało. Uznali, że Polska powinna na nowo stać się państwem niepodległym. Sytuacja w kraju stawała się zatem coraz bardziej napięta. Wykształciły się wówczas dwa stronnictwa: „czerwonych” oraz „białych”. Stronnictwo czerwonych dążyło do zbrojnej konfrontacji z zaborcą, podczas gdy „biali” stawiali na stopniowe poszerzanie zakresu niezależności Królestwa Polskiego drogą stricte polityczną. W 1861 r. namiestnik Królestwa generał hrabia Karol Lambert wprowadził stan wojenny na obszarze Królestwa.
Wobec wzmagających się nastrojów antyrosyjskich grożących wybuchem buntu pełniący funkcję naczelnika rządu cywilnego Królestwa Polskiego hrabia Aleksander Wielopolski zarządził pobór do wojska rosyjskiego na terenie Królestwa, tzw. brankę. Decyzja ta stała się bezpośrednią przyczyną wybuchu Powstania. Tysiące młodych mężczyzn opuściło wówczas swoje domy i poszło w las, by stawić opór władzy. 22 stycznia 1863 r. Tymczasowy Rząd Narodowy (działający już od 1862 r. jako Komitet Centralny Narodowy) wydał manifest ogłaszający wybuch Powstania. Do walki wezwani zostali mieszkańcy przedrozbiorowej Rzeczypospolitej. Jednym z postanowień zawartych w manifeście było uwłaszczenie chłopów na terenie Królestwa. 1 lutego 1863 r. Powstanie ogarnęło też Wielkie Księstwo Litewskie.
Działania powstańców polegały przede wszystkim na prowadzeniu wojny partyzanckiej. Przewaga Rosjan przesądziła o klęsce Powstania, które trwało do wiosny 1865 r. Zginęło ok. 30 tysięcy jego uczestników. Powstanie mimo klęski przyczyniło się do uwłaszczenia chłopów. Władze carskie, chcąc zniechęcić ludność chłopską do Powstania, przeprowadziły na terenie Królestwa reformę uwłaszczeniową, którą zapowiadali organizatorzy Powstania. Był to ostateczny cios zadany systemowi feudalnemu i kamień milowy w rozwoju cywilizacyjnym kraju.
Po Powstaniu władze wszczęły represje wobec Polaków. Wielu uczestników Powstania zostało skazanych na śmierć. Dnia 5 sierpnia 1864 r. stracony został m.in. dyktator Powstania Romuald Traugutt. Wielu powstańców zostało zesłanych na Sybir. W szkołach wprowadzono politykę rusyfikacyjną, mającą na celu eliminację języka polskiego z życia publicznego i zastąpienie go językiem rosyjskim. W 1874 r. wbrew ustaleniom poczynionym na kongresie wiedeńskim Rosja zlikwidowała odrębność państwową Królestwa Polskiego i usunęła polskie godło ze wszystkich instytucji publicznych.
W Królestwie Polskim aż do wybuchu pierwszej wojny światowej utrzymano stan wojenny.

http://www.facebook.com/events/460477177341995/?ref=3

http://groby.radaopwim.gov.pl/results/?okres=38

Stowarzyszenie Warsztaty Idei Obywateli Rzeczypospolitej i Poznański Klub Gazety Polskiej

zapraszają 22 stycznia 2013 roku (wtorek) na uroczystości upamiętniające

150 rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego

Msza Święta w Kościele Bożego Ciała, ul. Strzelecka 40, godz.17:00, przewodniczyć jej będzie ks. prof. Paweł Bortkiewicz.

Po Eucharystii spod Kościoła rusza Marsz Pamięci.

Trasa Marszu: ul. Półwiejska – ul. Szkolna – Stary Rynek (Ratusz).

Uczestników prosimy o zabranie barw narodowych.

Zapraszamy także do wspólnego śpiewu pieśni patriotycznych podczas pochodu.

Partnerzy: Stowarzyszenie Koliber, Prawo i Sprawiedliwość

***

SOKOŁÓW PODLASKI:

Szanowni Państwo,

w imieniu Burmistrza Miasta Sokołów Podlaski Pana Bogusława Karakuli oraz własnym serdecznie zapraszam Państwa do Sokołowa Podlaskiego na uroczyste obchody 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego. W niedzielę 20 stycznia o godz. 11.00 w sokołowskiej konkatedrze odbędzie się Msza Święta w intencji Poległych pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Ks. Biskupa Antoniego Pacyfika Dydycza, po nabożeństwie przejście pod Pomnik Księdza Generała Stanisława Brzóski, wystąpienia, złożenie kwiatów. Patronat na uroczystością objął Wicemarszałek Senatu RP Pan Stanisław Karczewski.

We wtorek 22 stycznia o godz. 11.00 w Sali Widowiskowej zacznie się sesja naukowa na temat Powstania Styczniowego na pograniczu Mazowsza i Podlasia. W załączniku przesyłam zaproszenie, zawierające szczegółowe informacje.

Jeszcze raz zapraszam i serdecznie pozdrawiam

Maria Koc, dyrektor Sokołowskiego Ośrodka Kultury w Sokołowie Podlaskim

***

CZĘSTOCHOWA

Mieszkańcy Częstochowy i Ziemi Częstochowskiej!

Zbliża się 150. rocznica wybuchu wielkiego zrywu narodowego - Powstania Styczniowego. Bohaterowie tych walk- najwspanialsi synowie narodu polskiego - spoczywają również w naszej ziemi. Dlatego – godnie i wspólnie – oddajmy Im cześć. To dla nas honor, zaszczyt, wielkie zobowiązanie.

Centralną uroczystością obchodów 150. Rocznicy Powstania Styczniowego będzie w Częstochowie - uroczysta Msza Święta, pod przewodnictwem Księdza Biskupa Jana Wątroby – w Bazylice Jasnogórskiej, 22.stycznia ( wtorek) o godz.20.00. Po Mszy Świętej, o 21.00, uroczysty Apel Jasnogórski. O 21.30, przed Jasnogórskim Szczytem – salut z dział jasnogórskich ku czci Powstańców Styczniowych i pokaz ogni sztucznych. Następnie uczestnicy uroczystości przemaszerują i złożą kwiaty pod częstochowskimi pomnikami: Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego , Marszałka Józefa Piłsudskiego i bohaterskiego dyktatora Powstania – Romualda Traugutta.

Organizacje i instytucje, skupione w Komitecie Obchodów 150. Rocznicy Powstania Styczniowego w Częstochowie i Powiecie Częstochowskim:

Prawo i Sprawiedliwość, Unia Laikatu Katolickiego, „Solidarność” Regionu Częstochowskiego, „Solidarność” Huty Częstochowa, ”Solidarność Rolników Indywidualnych”, Stowarzyszenie Więzionych, Represjonowanych i Internowanych „WIR”, „Solidarność 80”, Klub Gazety Polskiej, Wolni Ludzie Ziemi Częstochowskiej, Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II, Koło Przyjaciół Radia Maryja, Stow. Katolickie Civitas Christiana, Ruch Wolności, Liga Miejska, Stowarzyszenie „Solidarność i Niezawisłość”, Rodziny Katyńskie, Związek Sybiraków, Konspiracyjne Wojsko Polskie, Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Antykomunistyczny Związek Więźniów Politycznych 1939 -1989, Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo – Wschodnich, Stowarzyszenie „Wieczny Raków”, Koło Przyjaciół Prawdy i Ocalonych od Zapomnienia Polskich Pieśni.

W imieniu Komitetu

Poseł na Sejm RP

Szymon Giżyński

Dopisek organizacyjny :

Prosimy o zabranie flag narodowych i ze względu na wieczorną porę – pochodni. Na uczestników uroczystości czekać będzie smaczna grochówka.

***

OLSZTYN:

Ruch Społeczny im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i Komitet Miejski Prawa i Sprawiedliwości w Olsztynie zapraszają na obchody 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego

Uroczystość odbędzie się w Olsztynie 20 stycznia 2013 r.

10.00 – Msza św. w kościele p.w. Bogurodzicy Dziewicy Matki Kościoła (ul. Jarocka) w intencji powstańców styczniowych i wszystkich walczących o wolność Ojczyzny.

11.00 – Uroczystość przy obelisku ( ul. Jarocka) upamiętniającym aresztowanie Wojciecha Kętrzyńskiego przewożącego broń dla powstańców styczniowych.

11.15 – Konferencja pt: „Dlaczego wybuchło Powstanie Styczniowe?”. Sala parafialna przy kościele p.w. Bogurodzicy Dziewicy Matki Kościoła.

Jerzy Szmit

Poseł na Sejm RP

Prof. Selim Chazbijewicz

Przewodniczący Ruchu Społecznego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego

***
Interaktywna aplikacja edukacyjna www.powstanie1863.info
Jest to projekt dyplomowy z zakresu projektowania graficznego, traktujący o powstaniu styczniowym.

Śmieci na powstańczych mogiłach

Piotr Czartoryski-Sziler

Harmonogram wydarzeń w Trójmieście z okazji uroczystości rocznicowych
Powstania Styczniowego. Uroczystości rozpocznie Msza św. w Intencji
Ojczyzny 22 stycznia w Kościele Garnizonowym w Sopocie.





Kraków, 22 stycznia 2013, godzina 18.00, Cmentarz Rakowicki

ROK 1863

1.
Poszła młódź do lasu,
Pustką stoją dwory,
Pozostał pod strzechą
Kto stary, lub chory.

2.
Poszła młódź wśród boju,
Inni poszli w pęta:
Ratujże ich, Panno
Częstochowska, święta.

3.
Nieraz ciemną nocą
W okno ktoś kołacze;
Przynieśli rannego:
- Cicho... matka płacze.

4.
Pozostały matki
I siostry i żony,
Został smutek wielki,
Żal nieutulony.

5.
Płyną z różnych domów
Gorące modlitwy.
Czasem strzały słychać,
Tu bitwy, tam bitwy...

6.
Jedzie sznur kibitek
Na wschód od Tobolska
Tylu swoich synów
Żegna Matka - Polska.

(Maria Konopnicka)

Rycerzom Niepodległości

Na Mazowszu rozpoczął się trzydniowy marsz w 150. rocznicę Powstania Styczniowego. Jego uczestnicy wyruszyli z Szydłowca. Przez weekend odwiedzą ważne miejsca związane z powstaniem na Kielecczyźnie, m.in. Suchedniów, Bodzentyn i Wąchock.

Rocznicowe uroczystości rozpoczęto przed szydłowieckim ratuszem, gdzie odsłonięto tablicę upamiętniającą 150. rocznicę powstania.

To jedna z czterech takich tablic, jakie będziemy odsłaniać w kolejnych odwiedzanych miastach, czyli także w Suchedniowie, Bodzentynie i Wąchocku

- powiedział jeden z organizatorów marszu Daniel Woś ze Związku Strzeleckiego "Strzelec" z Suchedniowa.

Na sobotę zaplanowano marsz z Suchedniowa do Bodzentyna przez Michniów i Wzdół Rządowy.

Po drodze dołączy do nas grupa rekonstrukcji historycznej powstania styczniowego ze stowarzyszenia +Nasza Ojczyzna+ oraz grupa odtwarzająca pułk Żuawów Śmierci z Buska Zdroju. Wspólnie zapalimy pochodnie i wejdziemy do Bodzentyna

- zapowiedział Woś.

Punktem kulminacyjnym będą wieczorne uroczystości państwowe pod budynkiem "organistówki". W niedzielę uczestnicy marszu odwiedzą Wąchock. Zwiedzą muzeum powstania styczniowego w klasztorze cystersów, w którym zgromadzono liczne pamiątki z lat 60. XIX wieku. Tego samego dnia osłonięty zostanie pierwszy w Polsce pomnik powstańczego dowódcy Mariana Langiewicza.

W Wąchocku zostanie również zrekonstruowane obozowisko powstańcze.

Miłośnicy historii w strojach z epoki będą starali się zaprezentować, jak mógł wyglądać obóz polskich powstańców z 1863 roku

- powiedział Woś.

Marsz będzie zorganizowany już po raz dwudziesty. Nad uroczystościami rocznicowymi w Szydłowcu, Suchedniowie, Bodzentynie i Wąchocku honorowy patronat objął prezydent Bronisław Komorowski.

Zdaniem historyka Wojciecha Kalwata, autora książki "Kampania Langiewicza 1863", trasa rocznicowego marszu jest bardzo wymowna.

Każde z miast, które odwiedzą uczestnicy wiąże się z ważną powstańczą historią

- podkreślił. Jak przypomniał, w Szydłowcu Marian Langiewicz dokonał nieudanego ataku, "tu się zaczęło dla niego powstanie".

Z kolei Suchedniów (obecnie powiat skarżyski) dostarczył wielu konspiratorów i walczących zwłaszcza w pierwszym okresie powstania.

Bodzentyn jest symbolicznym miejscem wybuchu powstania w Świętokrzyskiem.

Tutaj podczas nocy styczniowej z 22 na 23 stycznia 400 spiskowców z Suchedniowa i stu mieszkańców Bodzentyna uderzyło na rosyjski garnizon. Całą noc trwała strzelanina - tu się wszystko zaczęło.

Z kolei Wąchock oddalony od większych garnizonów rosyjskich został wybrany przez Langiewicza na miejsce formowania oddziału.

Tam przez jakiś czas funkcjonowała wolna Polska. Ściągali tam Polacy, którzy chcieli zobaczyć barwy narodowe i ci, którzy w tych barwach chcieli służyć

- powiedział Kalwata.

http://wpolityce.pl/wydarzenia/45051-z-szydlowca-wyruszyl-marsz-rocznico...

Historia. Uwaga na Manipulacje

Prof. Mieczysław Ryba

W tym roku obchodzimy 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego, największego zrywu niepodległościowego Polaków w XIX w. Z tej okazji odbędzie się w najbliższym czasie wiele imprez historyczno-naukowych.

Rok 2013 jest Rokiem Pamięci Powstania Styczniowego. W całym kraju odbywają się okolicznościowe uroczystości. Muzeum Niepodległości w Warszawie oraz Stowarzyszenie Szare Szeregi zapraszają na inaugurację obchodów 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego, która będzie miała miejsce w niedzielę o godz. 10.00.

W programie przewidziane jest wystąpienie prof. dr. hab. Mariana Marka Drozdowskiego oraz koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu chóru męskiego im. Wacława Lachmana Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa”. Natomiast o godz. 13.00 zostaną złożone kwiaty w celi Romualda Traugutta w Muzeum X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej.

Dwa dni później – 22 stycznia - Muzeum Historii Polski przygotuje wystawę „1863. GRA O NIEPODLEGŁOŚĆ”. Multimedialna ekspozycja w formie labiryntu, prezentowana będzie do 24 lutego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. Nie zabraknie również sesji naukowych.

W Krakowie, w auli głównej Polskiej Akademii Umiejętności, 22 stycznia o godz. 10.30 rozpocznie się konferencja „Powstanie Styczniowe jako dziedzictwo historyczne Małopolski. Małopolski Szlak Powstania Styczniowego”. Jej organizatorem jest Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski, PAU, Instytut Pamięci Narodowej i Małopolska Organizacja Turystyczna.

Jednym z uczestników spotkania będzie Maciej Korkuć, naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej w Krakowie. W rozmowie z NaszymDziennikiem.pl zwraca uwagę, że Powstanie Styczniowe było ostatnim dziewiętnastowiecznym wielkim polskim zrywem narodowym.

- Miało miejsce jeszcze w epoce konfliktów wojennych i zmieniających się sojuszy i konfliktów pomiędzy mocarstwami europejskimi – zaznacza Korkuć.

Dodaje, że jego klęska, brak pomocy z zewnątrz były olbrzymią traumą dla Polaków w ostatnich dekadach XIX wieku.

- Jednocześnie Powstanie Styczniowe stało się punktem odniesienia, legendą bohaterstwa i niezłomności dla nowego pokolenia, które na początku XX wieku stanęło do walki o niepodległą Polskę i ją wywalczyło w 1918 roku. Józef Piłsudski przez całe lata analizował sukcesy i błędy powstańców. Jednocześnie ich bohaterstwo uważał za powód do dumy i źródło chwilowo tylko uśpionej wewnętrznej siły Polaków. Na 1863 r. wychowało się pokolenie Legionów i żołnierzy 1920 roku – mówi Maciej Korkuć.

W auli wygłosi on referat „Od Powstania Styczniowego do Niepodległości. Pokolenia Polaków w walce o wolność w XIX-XX w.” W rozmowie z NaszymDziennikiem.pl, wskazuje na ważną rolę społeczną tego zrywu narodowego przejawiającą się m.in. w szybkiej budowie w podziemiu państwa, które od razu załatwiło sprawy najbardziej żywotne dla chłopów [uwłaszczenie – przyp. red].

- To ważny moment w budowaniu nowoczesnego świadomego Narodu, obejmującego wszystkie warstwy społeczne. Mimo że byli jeszcze chłopi, którzy tego nie rozumieli, to wielka ich rzesza poszła do powstania. W niektórych regionach to włościanie nie pozwalali na zgaszenie powstańczej walki o wolność. Do tego później mógł odwoływać się ruch ludowy – oznajmia historyk. Jego zdaniem, ta z kolei działalność, była jednym ze źródeł masowego napływu ochotniczego chłopów do wojska polskiego w 1920 r.

Korkuć wskazuje również na fakt, jakim było zorganizowanie pod zaborem rosyjskim pierwszej administracji krajowej działającej w podziemiu.

- Pamiętajmy, że stworzenie w ukryciu państwa, kierowanego przez konspiracyjny Rząd Narodowy, które miało realną władzę na wielkich obszarach kontrolowanych przez obce mocarstwo, to był fenomen na skalę światową. Powtórzony jeszcze raz przez Polaków w czasie II wojny światowej - już lepiej, skuteczniej, po wykorzystaniu również doświadczeń z 1863 r. I choć, i to państwo zostało zdławione przez nową sowiecką agresję, stało się to - tak jak w 1863 r. - punktem odniesienia do dalszej walki o wolność aż do lat 90. – konkluduje naczelnik.

Na obchody 150. Rocznicy Powstania Styczniowego zaprasza również Mirosław Włodarczyk, burmistrz Kraśnika. Uroczystości rozpoczną się 22 stycznia m.in. projekcją filmu Juliusza Machulskiego "Szwadron" o godz. 12.00, a o godz. 15.00 akademią okolicznościową przygotowaną przez nauczycieli i uczniów Szkoły Muzycznej I stopnia.

Jacek Dytkowski

http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/21443,powstanie-styczniowe-najwie...

Prof.
Nowak w "Plus Minus": Już z perspektywy 50 lat od wybuchu, widać
wielkie zwycięstwo powstania. Dziedzictwo zrywu z 1863 r. odżyło po
10/04

"Piłsudski był świadomy, że to tamta ofiara wychowała pokolenie 1918
roku do patriotyzmu, do polskiej tożsamości" - mówi prof. Nowak.

Społeczny Rok Pamięci Bohaterów Powstania Styczniowego

W Ciółkowie i Ciółkówku koło Płocka odbędzie się uroczysta
inauguracja Społecznego Roku Pamięci Bohaterów Powstania Styczniowego.
Inicjatorem akcji jest Związek Strzelecki Rzeczypospolitej.

Uroczystości rozpoczną się Mszą św. w kościele parafialnym

w Woźnikach. Następnie zostanie odsłonięty i poświęcony pomnik w hołdzie
Powstańcom, później zaplanowano apel poległych i salwę honorową.

Do ogólnopolskiego Porozumienia na Rzecz Społecznego Roku Pamięci
Bohaterów Powstania Styczniowego organizatorzy zapraszają każdego, kto
chce uczcić i podtrzymywać pamięć o bohaterach.

Dziś zapomina się o tych, którzy przyczynili się do odzyskania
niepodległości; zapomina się o wysiłku powstańczym pod zaborami –
akcentuje mł. insp. Związku Strzeleckiego Paweł Wasążnik.

- Jest za mało działań, które upamiętniają powstańców
styczniowych. Powstanie Styczniowe jest elementem naszej historii, które
zdecydowanie wpływa na wszelkie inne wydarzenia. Na Powstaniu
Styczniowym, na jego doświadczeniach opierali się Piłsudczycy, którzy
podczas I wojny światowej szykowali się do odzyskania niepodległości.
Piłsudzki bardzo mocno podkreślał rolę powstańców styczniowych w
historii II Rzeczypospolitej. Oni byli szczególnie docenieni przez II
Rzeczypospolitą, a w tej chwili obserwujemy proces jakby zaniku pamięci o
Powstaniu Styczniowym. Tak jak się neguje wysiłek Powstańców
Warszawskich, a to było wydarzenie w skali historycznej sprzed chwili,
tym bardziej jakby zapomina się o tym, co stanowi podstawę walki o
niepodległość, czyli wysiłek powstańczy pod zaborami - podkreśla Paweł Wasążnik.

Bulwersuje fakt, że władze polskie nie chcą w sposób godny upamiętnić
tak ważne wydarzenie, jakim jest 150 rocznica powstania styczniowego.
Przypomnijmy Sejm odrzucił także propozycję roku powstania styczniowego.

- Byliśmy bardzo zbulwersowani tym, że rocznica 150 lat od wybuchu
powstania Polskie nie zostaje godnie upamiętniona. Odrzucenie przez
Sejm propozycji roku Powstania Styczniowego trochę nas zbulwersowało.
Uważamy, że takie rzeczy można zrobić tzw. aktywnością społeczną i stąd
pomysł. Zresztą pokrywa się to z działaniami honorowego komitetu, który
powołał Jarosław Kaczyński. Chcielibyśmy, żeby rok pamięci o Powstaniu
Styczniowym się w jakiś sposób odbył, tzn., żeby nie ograniczyło się to
tylko do uroczystości, które wiążą się z wybuchem powstania, ale żeby
również przypomnieć postaci powstańców, którzy poświęcili życie za to,
żeby można było podtrzymać myśl o niepodległej Rzeczypospolitej - podkreśla Paweł Wasążnik.

Patronat nad Społecznym Rokiem Pamięci Bohaterów Powstania
Styczniowego, objął ks. bp Józef Guzdek, biskup Polowy Wojska Polskiego.

Obchody rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego

Dziś w
Olsztynie, Czernej k. Krzeszowic, Zwierzyńcu i Goniądzu odbędą się
uroczystości związane z 150. Rocznicą wybuchu Powstania Styczniowego.
W kościele Bogurodzicy
Dziewicy Matki Kościoła przy ul. Jarockiej, o godzinie 10:00 zostanie
odprawiona Msza Święta w intencji powstańców i wszystkich walczących o
wolność Ojczyzny. Po Eucharystii uroczystości będą kontynuowane przy
obelisku upamiętniającym aresztowanie Wojciecha Kętrzyńskiego
przewożącego broń dla powstańców styczniowych.

O godzinie 11:15 w sali parafialnej przy
kościele Bogurodzicy Dziewicy Matki Kościoła  odbędzie się konferencja
pod tytułem  „Dlaczego wybuchło Powstanie Styczniowe?”. Na uroczystości
zapraszają poseł PiS Jerzy Szmit oraz Ruch Społeczny im. Prezydenta
Lecha Kaczyńskiego na Warmii i Mazurach.

Obchody 150. Rocznicy wybuchu powstania
styczniowego odbędą się także w Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej i
św. Rafała Kalinowskiego w Czernejkoło Krzeszowic.Pierwszym punktem
będzie uroczysta  Msza św. o godzinie 11.00 u Ojców Karmelitów.

Po Eucharystii nastąpi Złożenie kwiatów i
modlitwa przy grobie św. Rafała Kalinowskiego  –  jednego z przywódców 
Powstania Styczniowego na Litwie. Na koniec zgromadzeni przejdą na
przyklasztorny cmentarz, gdzie będzie chwila modlitwy i zadumy. Zapalone
zostaną znicze w miejscu pierwszego pochówku św. Rafała Kalinowskiego.

Na uroczystości w Czernej zaprasza
Duszpasterstwo Hutników przy parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w
Nowej Hucie i Komisja Robotnicza Hutników NSZZ „Solidarność”.

W Zwierzyńcu w województwie lubelskim o
godzinie 11:00 wystąpieniem Jarosława Kaczyńskiego rozpocznie się
konferencja historyczna. Będzie jej towarzyszyć wystawa „Orzeł, Pogoń i
Archanioł. Powstanie Styczniowe na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej”.

Natomiast Goniądz, który jest miejscem
szczególnym dla tego wydarzenia, uczci powstańców Mszą św. oraz
złożeniem kwiatów przy Grobie Poległego Powstańca.

Budziło się sumienie

Powstanie
styczniowe stawia ciągle pytania o sens obowiązku i poświęcenia oraz
o umiejętność odczytywania narodowych szans i zagrożeń. »

Powstanie styczniowe stawia ciągle pytania o sens obowiązku
i poświęcenia oraz o umiejętność odczytywania narodowych szans
i zagrożeń.

 

east news

Powstanie styczniowe, Bitwa z cyklu Polonia, heliograwiura Artura Grottgera

Powstanie, które wybuchło 22 stycznia 1863 roku, było przede wszystkim
odpowiedzią na narastający ucisk narodowy ze strony caratu. Polskie
elity polityczne, podzielone, skłócone i nieufne wobec siebie,
nie potrafiły wypracować wspólnej strategii działania. Obóz „białych”,
konserwatywno-liberalny, chciał stopniowych reform społecznych oraz
organizacyjnego wzmocnienia, czekając na lepszą sytuację międzynarodową.
„Czerwoni” budowali konspirację opartą na rewolucyjnych środowiskach
rosyjskich i parli do radykalnych reform społecznych. Jeszcze inną grę
prowadził hrabia Aleksander Wielopolski, naczelnik rządu w Królestwie
Polskim. Za cenę ugody z caratem chciał budować podstawy nowoczesnego
społeczeństwa, ale kompletnie lekceważył narodowe odczucia i nastroje.
Wspierał brankę do armii carskiej, która w jego zamyśle miała
pokrzyżować powstańcze zamiary i „przeciąć wrzód”, a w istocie
sprowokowała wybuch walk. – Decyzje Wielopolskiego spowodowały,
że powstanie wybuchło w wyjątkowo niesprzyjających warunkach – przyznaje
prof. Wojciech Roszkowski. – W moim przekonaniu jednak, nawet gdyby
nie było branki, doszłoby do wybuchu, gdyż społeczeństwo nie chciało
dłużej znosić wielkiego ucisku narodowego.

Wojna szarpana

Powstanie od samego początku przyjęło formę walki partyzanckiej.
W otwartym polu w starciu z liczniejszymi wojskami rosyjskimi powstańcy
nie mieli szans. Partie leśne tworzyli cywile, gdyż własnego wojska
nie mieliśmy od 30 lat. Powstańcy więc „szarpali” carskie oddziały.
Pomimo dysproporcji sił, walki trwały blisko dwa lata, co świadczy
o niezwykłej determinacji walczących.

Więcej w wydaniu papierowym lub e-wydaniu.

Autor pragnie podziękować Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia za organizację wyprawy na Syberię. W wyjeździe brali również udział dziennikarze innych polskich mediów

Autor: Michał Potocki
Artykuły z: Dziennik Gazeta Prawna

Jak Polacy cywilizowali Syberię

Co prawda nie udało się nam w 1863 roku wywalczyć wolności, ale nasi zesłańcy pomogli ucywilizować Syberię.»

http://wpolityce.pl/artykuly/45157-relacja-z-obchodow-rocznicy-wybuchu-p...

Nasz Czytelnik, pan Janusz przysłał nam krótką relację oraz
piękne zdjęcia z obchodów rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego w
niewielkiej miejscowości w województwie świętokrzyskim.

W dniu 19.01.2013 r., w Kierzu Niedźwiedzim (gmina
Skarżysko-Kościelne, powiat skarżyski, woj. świętokrzyskie) przed mogiłą
Powstańców Styczniowych odbyły się uroczystości z okazji 150 Rocznicy
Wybuchu Powstania Styczniowego.

Modlitwę za Poległych Powstańców odmówił ks. Janusz Mroczek-proboszcz
parafii Kierz Niedwiedzi. Następnie okolicznościowe przemówienia
wygłosili: Zdzisław Woźniak - wójt gminy Skarżysko-Kościelne; Maria
Zuba, Andrzej Bętkowski, Krzysztof Lipiec - posłowie na Sejm RP,
Stanisław Dymarczyk - członek zarządu powiatu skarżyskiego.

Była warta honorowa złożona z członków OSP i Strzelca. Młodzi
strzelcy złożyli przyrzeczenie, były salwy armatnie; przedstawiciele
Sejmu, samorządów, organizacji społecznych, szkół, młodzieży i
mieszkańców Kierza Niedźwiedziego, Świerczka, Grzybowej Góry, Lipowego
Pola, Zbijowa, Skarżyska-Kościelnego złożyli wiązanki kwiatów i zapalili
świece. W Szkole Podstawowej w Kierzu Niedźwiedzim młodzież
przedstawiła spektakl związany z Powstaniem Styczniowym.

Pięknie dziękujemy za tę relację i - za zgodą autora - prezentujemy śliczne zdjęcia z obchodów w zimowej aurze.

I przypominamy: jeśli mają Państwo zdjęcia, bądź choćby zapowiedzi obchodów rocznicy wybuchu powstania, piszcie do nas!

CZYTAJ WIĘCEJ: 22 stycznia - 150. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. PRZEDSTAWIAMY NADESŁANE ZAPOWIEDZI OBCHODÓW

Około 120 osób zwiazanych z Prawem i Sprawiedliwością przeszło dziś ulicami Wrocławia. Marsz był poświęcony 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego. z kościoła św. Józefa przy ul. Ołbińskiej przeszli pod Uniwersytet Wrocławski. Przemarsz był bardzo spokojny. Pod gmachem uczelni przemawiał poseł Jackiewicz. - Nasz rząd nie zgodził się na to, aby rok 2013 był rokiem Powstania Styczniowego. A rząd Litwy taki rok właśnie uchwalił.Wśród pochodu byli również uczniowie szkoły podstawowej nr 108 z ul. Chrobrego oraz licealiści z XVII LO im. Agnieszki Osieckiej.

Wrocław: Marsz PiS idzie przez miasto


Źródło: Gazeta Wrocławska - PiS maszerowało przez Wrocław. Część osób źle zaśpiewała hymn Polski (ZDJĘCIA)

Więcej zdjęć z marszu PiS w serwisie NaszeMiasto.pl

W Kampinosie zakończyły obchody upamiętniające 150. rocznicę wybuchu
powstania styczniowego. W południe odbyła się msza w kościele
parafialnym. Po nabożeństwie złożono wieńce na mogiłach powstańców oraz
przy tablicy pamiątkowej przy dworze w Kampinosie, siedzibie sztabu
Zygmunta Padlewskiego.

http://tvp.info/informacje/polska/kampinos-ku-czci-powstancow-styczniowy...

W niedzielę w Wąchocku odsłonięty został pomnik
gen. Mariana Langiewicza, który w tym mieście rozpoczął zryw powstańczy
1963 roku. Uroczystości upamiętniające 150. rocznicę wybuchu powstania
styczniowego odbyły się także w Kielcach i w Kunowie.

Pomnik gen. Mariana Langiewicza został odsłonięty w południe w
centrum Wąchocka. W tym mieście, w styczniu 1863 roku, przywódca
powstania zgromadził 1400 osób, które miały iść do walki o Warszawę.
Jego pomnik stanął w centrum miasta, nieopodal szkoły imienia Powstańców
Styczniowych. Pieniądze na wzniesienie postumentu zbierali przez kilka
lat członkowie Koła Światowego Związku Żołnierzy AK im. Antoniego Hedy
"Szarego".

W odsłonięciu pomnika uczestniczyli m.in. Teresa Heda-Snopkiewicz,
córka generała Antoniego Hedy "Szarego", wicemarszałek Sejmu Marek
Kuchciński oraz świętokrzyscy parlamentarzyści i samorządowcy.

Pamięć powstańców uczczono także odsłonięciem tablicy wmurowanej w ściany dworku, w którym stacjonował gen. Langiewicz.

Identyczne tablice zostały odsłonięte także w Szydłowcu, Suchedniowie
i Bodzentynie. Wspólnie z tymi samorządami zawsze na początku stycznia
obchodzimy rocznice wybuchu powstania styczniowego, którego uczestnicy
na naszych terenach rozpoczęli walkę o niepodległość

- powiedział PAP burmistrz Wąchocka Jarosław Samela. Dodał, że od
piątku do niedzieli z Szydłowca (Mazowieckie) przez Suchedniów i
Bodzentyn aż do Wąchocka szedł już po raz dwudziesty trzydniowy marsz,
którego uczestnicy - blisko 400 osób - przemierzali te same szlaki, co
powstańcy styczniowi.

Także w Kunowie k. Ostrowca Świętokrzyskiego, gdzie na plebanii
miejscowego kościoła spotykali się m.in. dowódca powstańczwgo II korpusu
gen. Józef Hauke-Bossak i miejscowy dowódca powstania płk Dionizy
Czachowski, w niedzielę uczczono 150. rocznicę wybuchu zrywu. Podczas
nadzwyczajnej sesji rady miejskiej Kunowa jedyną podjętą uchwałą było
nadanie imienia Powstańców Styczniowych reprezentacyjnemu skwerowi w
centrum miasta. W gminie tej znajdował się jeden z punktów zbornych
przyszłych powstańców.

Kilkaset ubranych na czarno osób przeszło marszem pamięci z
podkieleckiego Białogonu do klasztoru na Karczówce. W uroczystej mszy w
intencji ojczyzny wzięły udział grupy rekonstrukcji historycznej "Pułk
Żuawów Śmierci" z Buska Zdroju oraz grupa rekonstrukcji historycznej 4.
Pułku Piechoty Legionów z Kielc, które później oddały salwy honorowe
przy pomniku Powstańców Styczniowych, gdzie zostały również złożone
wieńce.

http://wpolityce.pl/depesze/45168-w-wachocku-odslonieto-pomnik-gen-langi...

150 rocznica wybuchu Powstania Styczniowego - Wąchochock (38 zdjęć)

http://www.maria.witryna.info/

Kobietą,
która zasłużyła na szacunek i podziw jest niewątpliwie Maria
Piotrowiczowa, tragiczna bohaterka największego polskiego zrywu
niepodległościowego – powstania styczniowego.

(...)Urodziła
się w 1839 r. w rodzinie ziemiańskiej posiadającej rozległe dobra
ziemskie. Jej rodzicami byli Zygmunt Rogoliński, powstaniec z 1831 r.
oraz Ansberta z Badeńskich. Ojciec wystawił w powstaniu listopadowym
własny poczet zbrojny, brał udział w wielu potyczkach, odniósł rany. Wuj
Marii – Józef Badeński należał do spisku 1830 r. inicjującego powstanie
listopadowe.W
wieku 17 lat Maria została żoną Konstantego Piotrowicza, nauczyciela z
Chocianowic. Wraz z mężem działała w polskiej organizacji narodowej na
terenie Łodzi. Maria tak boleśnie przeżywała wszystkie wieści o klęskach
powstańczych oddziałów, aresztowaniach i uwięzieniach, że w końcu
osobiście postanowiła wspomóc walczących. Wraz z mężem i częścią służby z
folwarku pod Łodzią przystąpiła do operującego w tym rejonie oddziału
Józefa Sawickiego, później dowodzonego tymczasowo przez doktora Józefa
Dworzaczka. Po przystąpieniu do powstania obcięła piękne włosy i
przywdziała powstańczą czamarkę.

Maria wyruszyła do oddziału wraz z mężem konno, uzbrojona w broń palną. Na późniejszych rysunkach przedstawiana
jest jako broniąca się pieszo, z kosą w ręku, być może z tego powodu,
że oddział składał się w przeważającej liczbie z kosynierów, liczył też
kilkudziesięciu strzelców i niespełna 50 ułanów.

Maria
początkowo pełniła służbę pomocniczą, zbierała pieniądze dla oddziału,
zajmowała się zakupem broni, żywności i mundurów. Gdy sytuacja militarna
pogorszyła się zgłosiła akces do służby liniowej, chciała walczyć w
pierwszej linii.

Oddział
Dworzaczka został wytropiony przez garnizon rosyjski stacjonujący w
Piotrkowie. Stało się tak na skutek manifestacyjnego przemarszu oddziału
przez Stryków, Zgierz, Brzeziny i Łódź zakończonego w macierzystej
bazie pod Dobrą. Choć powstańcy byli wszędzie entuzjastycznie witani
nastąpiła niepotrzebna dekonspiracja, która zniwelowała tak niezbędny w
warunkach walki partyzanckiej element zaskoczenia. Z punktu widzenia
militarnego rajd był niepotrzebną fanfaronadą niosącą zgubne skutki. 24
lutego 1863 r. Rosjanie zaskoczyli powstańców obozujących na skraju lasu
w okolicach wsi Dobra. Doktor Dworzaczek zaniedbał wystawienie wart i
wysłanie zwiadów. Oddział został okrążony i zmuszony do przyjęcia bitwy o
charakterze obronnym.(...)

W Sokołowie Podlaskim odbyły się dziś uroczystości związane ze 150. rocznicą Powstania Styczniowego. Nieopodal tego miejsca został stracony ks. Stanisław Brzóska – ostatni przywódca Powstania Styczniowego. Eucharystii w Konkatedrze p.w. Niepokalanego Serca NMP przewodniczył ks. bp Antoni Pacyfik Dydycz.

W homilii pasterz kościoła drohiczyńskiego akcentował, że było to zwycięstwo etosu polskiego powstańca, idei wolności i sprawiedliwości.

- Powstańcy ponieśli klęskę, ale tak naprawdę są zwycięzcami. Nikt przecież nie przyznał carskiej armii ostatecznego zwycięstwa. Jej bowiem założenia, cele i metody zostały odrzucone przez niemal cały świat. Zwyciężył etos polskiego powstańca. Zwyciężyła idea wolności i sprawiedliwości, nie bezpośrednio – z czasem. Dumni jesteśmy z bohaterstwa naszych żołnierzy. Wdzięcznością napawa nasze serca zachowanie się i mądrość Traugutta; jego wyjątkowo odważna i dalekosiężna wizja znaczenia moralnych wartości – powiedział ks. bp Antoni Pacyfik Dydycz

Kaznodzieja nawiązał odwagę powstańców do osób walczących z dyskryminacją katolickiej Telewizji Trwam.

– „Bogu niech będą dzięki za Powstanie Styczniowe, za to że wspierało naszych przodków. Oby takich Polaków dziś nie brakowało i wierzę, że nie brakuje. O tym świadczą ci, którzy walczą o Telewizję Trwam, te wielotysięczne tłumy, które wychodzą dziś na ulice” –powiedział pasterz kościoła drohiczyńskiego.

Cały Naród uczestniczył w walce o wolną Polskę – zaznaczał Ordynariusz diecezji drohiczyńskiej.

- To był zryw, w którym uczestniczyło wielu świętych: brat Albert Chmielowski, Rafał Kalinowski, Honorat Koźmiński oraz sam dowódca powstania Romuald Traugutt, o którego procesie beatyfikacyjnym głośno się mówi. To była godzina Polski i dziś jesteśmy dumni z naszych przodków – mówił hierarcha i dodał, że determinacja Polaków przyczyniła się do tego, że Naród odzyskał upragnioną wolność i nie zapomniał o swojej tożsamości.

Po Mszy Św. pod pomnikiem upamiętniającym stracenie ks. Stanisława Brzóski złożono kwiaty i zapalono znicze. Wierni uczestniczyli także w części artystycznej – inscenizacji pt. „Powstanie Styczniowe na ziemi sokołowskiej”, poświęconej poległym podczas powstania.

Uroczystości w Sokołowie Podlaskim transmitowała TV Trwam.

Andrzej Melak, Wojciech Olszański

ROZKAZ W ROCZNICĘ POWSTANIA STYCZNIOWEGO

Żołnierze!


Pięćdziesiąt lat temu ojcowie nasi rozpoczęli walkę o niepodległość
Ojczyzny. Szli nie w lśniących mundurach, lecz w łachmanach i boso, nie w
przepychu techniki, lecz z strzelbami myśliwskimi i kosami na armaty i
karabiny. Prowadzili wojnę rok cały, pozostając, jako żołnierze,
niedoścignionym ideałem zapału, ofiarności i trwania w nierównej walce, w
warunkach fizycznych jak najcięższych.

Przegrali wojnę i po ich klęsce niewola wciskać się poczęła do dusz
polskich, czyniąc z Polaków nie niewolników z musu, lecz nieledwie z
własnej chęci, szukających poprawy losu przez protekcję u swych panów
rozbiorców i w ogóle obcych. Jako żołnierze i obrońcy Ojczyzny, zostali w
Polsce usunięci przez swych współczesnych gdzieś w kąt daleki, jako
rzecz, o której zapomnieć należy.
Dla nas, żołnierzy wolnej Polski,
powstańcy 1863 r. są i pozostaną ostatnimi żołnierzami Polski, walczącej
o swą swobodę, pozostaną wzorem wielu cnót żołnierskich, które
naśladować będziemy.
Dla uczczenia ich i upamiętnienia 1863 r. w
szeregach armii polskiej, wydałem rozkaz zaliczenia do szeregów wojska
wszystkich weteranów 1863 r. z prawem noszenia munduru wojsk polskich w
dni uroczyste. Witam ich tym rozkazem, jako naszych Ojców i Kolegów.

Rozkaz przeczytać przed frontem kompanij, szwadronów, bateryj i zakładów.

Belweder, dnia 21 stycznia 1919 r.

Wódz Naczelny

Józef Piłsudski
______________________________________________________
Na mocy "Ustawy z dnia 2 sierpnia 1919r. o stałej pensji dla weteranów powstania 1831 i 1863r." (http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19190650397), specjalnie powołana Komisja Kwalifikacyjna przyznała uprawnienia weterana 3644 osobom.

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19190650397), specjalnie powołana Komisja Kwalifikacyjna przyznała uprawnienia weterana 3644 osobom." height="257" width="398">

Weterani powstania styczniowego sypiący ziemię na Kopiec Piłsudskiego w Krakowie.


Podziw i wzruszenie.

Jasnogórskie obchody 150. rocznicy Powstania Styczniowego

Dziś o godz. 11:00 w Kaplicy Różańcowej na Jasnej Górze odbędzie
się spotkanie dla młodzieży szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych,
poświęcone Powstaniu Styczniowemu w 150. rocznicę jego wybuchu.
Centralne uroczystości odbędą się 22 stycznia w bazylice jasnogórskiej.

Podczas sesji głos zabiorą: Sławomir Maślikowski, historyk oraz
ojcowie paulini: o. Zachariasz Jabłoński i o. Jan Golonka. Na spotkaniu
zostaną zaprezentowane wota patriotyczne (w tym biżuteria patriotyczna)
zgromadzone na Jasnej Górze.

Centralną uroczystością obchodów 150. rocznicy Powstania Styczniowego
będzie uroczysta Msza św. w bazylice jasnogórskiej, 22 stycznia.
Eucharystia pod przewodnictwem ks. bp. Jana Wątroby, biskupa
pomocniczego archidiecezji częstochowskiej będzie sprawowana o godz.
20:00. Po Mszy św. o 21:00 odbędzie się uroczysty Apel Jasnogórski. Tuż
po nim o 21:30 na placu przed szczytem „świetlisty wiwat” – pokaz
sztucznych ogni na cześć bohaterów narodowych.  Następnie uczestnicy
uroczystości przemaszerują i złożą kwiaty pod częstochowskimi pomnikami:
Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego, Marszałka Józefa Piłsudskiego i
bohaterskiego dyktatora Powstania – Romualda Traugutta.

O 150. rocznicy Powstania Styczniowego przypominają reprodukcje
grafik i malarstwa, nawiązujące do wydarzeń Powstania Styczniowego,
umieszczone przy Bramie Lubomirskich, wiodącej na Jasną Górę.

Przypomnijmy, w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. z Częstochowy
wyruszył pierwszy oddział powstańców, dowodzony przez Józefa Grekowicza.
Drugi oddział pod dowództwem Teodora Cieszkowskiego wyruszył w pole
dzień później.

29 stycznia, rok później, w 1864 r., władze carskie przeprowadziły
pierwszą rewizję w klasztorze jasnogórskim, w czasie której plądrowano
nawet krypty i grobowce. Ponowna rewizja miała miejsce w miesiąc
później, 29 lutego.

Pierwsze oficjalne nabożeństwo żałobne za poległych w Powstaniu
Styczniowym odbyło się na Jasnej Górze dopiero 22 stycznia 1917 roku, w
54. rocznicę wybuchu Powstania. Po okresie utraty niepodległości,
dopiero wówczas możliwe było publiczne wspomnienie ofiar tego narodowego
zrywu wolnościowego.

Z Wojciechem Olszańskim, reżyserem i koordynatorem rekonstrukcji historycznej podczas uroczystości 150. rocznicy Powstania Styczniowego w Warszawie, rozmawia Piotr Czartoryski-Sziler
Jak będą wyglądały uroczystości 22 stycznia w Warszawie?

– Zaczynamy od Mszy św. w katedrze św. Jana o godz. 18.00. Po niej formujemy tzw. pochód manifestacyjny, w którym będą brali udział uczestnicy Mszy św., poczty sztandarowe, przedstawiciele organizacji i oczywiście rekonstruktorzy. Udamy się przez Rynek Starego Miasta, pod Barbakanem, obok rynku Nowego Miasta, ul. Zakroczymską, aż pod krzyż na stokach Cytadeli, gdzie powieszeni zostali członkowie Rządu Narodowego z Romualdem Trauguttem na czele. I tam, pod tym krzyżem, odbędzie się uroczystość: Apel Poległych i rekonstrukcja historyczna z Powstania Styczniowego. Będzie to ożywiony obraz walk powstańczych.
Będziecie wzorować się na obrazach Grottgera?

– Zaczerpniemy od mistrza Artura Grottgera jego szatę graficzną, a dodamy ciało i ducha. Jest na przykład taka jego sławna grafika, która wszystkich inspiruje, takie polskie Alamo. Ostrzeliwuje się na niej partia powstańców, osaczona przez przeważające siły wroga. Nie będziemy odtwarzać klęski, ale odtworzymy ducha. Pokażemy ludzi, którzy poszli bić się za Polskę. W ten sposób będzie można naocznie zobaczyć, jak wyglądała walka powstańców, oczywiście bez prawdziwej amunicji. W czasie Powstania Styczniowego powstańcy byli bardzo różnie uzbrojeni, była w ich rękach też najnowocześniejsza wówczas broń świata, np. pruska, ale również broń myśliwska i przeważnie karabiny jednostrzałowe, nabijane przez lufę od przodu.

Ile osób weźmie udział w rekonstrukcji?

– Na pewno będzie Pułk Żuawów Śmierci, bardzo charakterystyczna grupa rekonstruktorów historycznych. Legenda tego pułku przerosła oczekiwania wszystkich, pułk choć działał w zasadzie krótko, szybko stał się symbolem. W pamiętnikach rosyjskich zapisano, że gdy Rosjanie dowiedzieli się, iż gdzieś naprzeciwko nich stoi Pułk Żuawów Śmierci, to ściągali posiłki, bo bali się, że nie dadzą rady. Będą także rekonstruktorzy z różnych innych grup rekonstrukcyjnych, którzy na ten moment przeistoczą się w powstańców styczniowych. Trudno mi dziś powiedzieć, jak dużo nas będzie, ale na pewno kilkadziesiąt osób, łącznie z armatą, bo zgodnie z zasadą, którą Suworow wygłosił: „bez armaty na Polaków nie idź” – my też będziemy posiadali armatę na Moskala.
Z Muzeum Wojska Polskiego?

– Nie. Armata jest prywatna, rekonstrukcyjna, należy do pana Dariusza Senatora, który prowadzi zawodową grupę rekonstrukcyjną. Jest wziętym kaskaderem, brał udział w wielu filmach, a grupa wystąpiła m.in. w filmie „Bitwa Warszawska” i powstającej teraz „Hiszpance” o Powstaniu Wielkopolskim. Jego armatę 22 stycznia na pewno będzie widać i słychać. Oprócz rekonstrukcji pod krzyżem ma być Filharmonia Traugutta, która wykona pieśni patriotyczne, oraz Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego. Apel Poległych będzie prowadzony przez zawodowego oficera Wojska Polskiego. Decyzja o tym została podjęta z lekkim opóźnieniem, ale cieszymy się, że ostatecznie mamy armię po swojej stronie. W ogóle uważam, że inicjatywa takiej uroczystości powinna wyjść od miasta. W końcu jest to 150., okrągła rocznica Powstania Styczniowego.
Niestety, tak się nie stało. Jak Pan sądzi, dlaczego?

– Proszę zapytać miasta. Manifest Rządu Narodowego został ogłoszony w Warszawie, więc Biuro Promocji Miasta Warszawy czy Wydział Kultury powinny się tym zainteresować. Stolica powinna dać przykład innym miastom, a nie odwrotnie, gdyż to jest ważny element naszej historii. Można dyskutować, czy Powstanie Styczniowe było potrzebne, czy nie, niemniej 20 tys. Polaków oddało w nim życie, a 40 tys. zostało zesłanych na Syberię. Straciliśmy 60 tys. najlepszych, najżywotniejszych, najsilniejszych Polaków, a tysiące z nich udało się na emigrację. Gdybym był cynikiem, powiedziałbym: ale cóż to jest przy dwóch milionach młodych Polaków zmuszonych do opuszczenia kraju za chlebem za tzw. wolnej Polski? Wracając do powstania. Część powstańców przeżyła. Wystarczy przejść się na kwaterę powstańców styczniowych na Wojskowe Powązki, by zobaczyć, ile lat mieli ci ludzie, gdy umierali: 90, 100 lat! To wręcz fenomenalne, oni odcisnęli piętno na historii Polski. Warto wspomnieć, że ostatni powstaniec styczniowy, ppor. Feliks Bartczuk ps. „Piast” zmarł w 1946 r. – miał równo sto lat. Przyszło mu przeżyć zarówno wzniosłe momenty w naszej historii, jak i te bardzo tragiczne. Niewątpliwie władze państwa powinny ogłosić ten rok Rokiem Powstania Styczniowego, tak jak zostało to uczynione na Litwie.
W Pana rodzinie pielęgnowano tradycje powstańcze?

– Jak najbardziej. Moja rodzina związana jest ze Lwowem. A to miasto miało bardzo polskie, choć tak międzynarodowe, serce. Zrodziło zresztą, podobnie jak Wilno, wielu wybitnych Polaków (pochodzenia niekoniecznie polskiego) – poetów (Herbert), naukowców, profesorów, filozofów. Lwowiacy to ludzie miłujący wolność i kultywujący pamięć o wolnych Polakach. Ponadto historia mnie osobiście bardzo pasjonuje. Jednym z najprzyjemniejszych momentów w moim życiu było to, gdy dowiedziałem się, że Ordon, który w czasie Powstania Listopadowego wysadził w powietrze redutę – nie zginął, nie popełnił samobójstwa. Za co zresztą miał do niego wielki żal i pretensje Mickiewicz, który powiedział do niego: „jak ty śmiesz żyć?”. Polacy, tak jak Ordon, nie są samobójcami. Bywamy żołnierzami, ale nie po to, aby zginąć, tylko po to, by pokonać wroga. Nie dokonujemy całopalenia, życie jest wartością. Ordon wysadził redutę, by wysadzić w powietrze przeciwnika, a nie siebie i swoich żołnierzy. Ten jego gest sprawił, że szturm na Warszawę zatrzymał się na trzy dni.
Czy współczesna młodzież – w Pana ocenie – wciąż chce poznawać tamte karty naszej historii?

– Z moich kontaktów z młodzieżą wynika, że najgorzej jest w Warszawie i innych dużych miastach. Duża aglomeracja dostarcza im wielu innych wrażeń, również tych deprawujących, tworząc z nich ludzi nastawionych głównie na dość powierzchowną konsumpcję. Oczywiście nie można generalizować, wielu z tych młodych ludzi z ciekawością chce poznawać historię, przychodzi na nasze rekonstrukcje. Najlepiej jest jednak pod tym względem w mniejszych miastach, np. w Lublinie czy Radomiu, gdzie świadomość polskości – powiedziałbym – jest trochę inna niż w Warszawie. Wiem, że wielu zapewne chciałoby, żeby nie odbywała się w Warszawie podobna rekonstrukcja. Już słyszę, jak mówią: „a po co to nam?”, „po co grzebać się w tym cierpiętnictwie?”. Ano właśnie nie w cierpiętnictwie się grzebiemy, tylko pokazujemy ducha rycerskości, który po Powstaniu Styczniowym został rozproszony. Nasza rekonstrukcja, podobnie jak uroczystości związane np. z rocznicą Powstania Warszawskiego, nie jest dyskursem nad okolicznościami powstania, jego przyczynami, sensem i konsekwencjami. Taki dyskurs zostawiamy historykom. Jest on, moim zdaniem, nieustająco potrzebny, bo historia, a przede wszystkim powstania, które są tej historii zagęszczeniem, erupcją i skupiają w sobie także całe lata je poprzedzające, winny nas zmusić do wyciągania wniosków na przyszłość. Mam nadzieję, że taki dyskurs odbędzie się w Polsce w 150. rocznicę Powstania Styczniowego. Nie jest tak bowiem, że wszystko już o tym powstaniu wiemy i że wiedza ta jest powszechna. A jest przecież niezwykle pouczająca i fascynująca. Jednak my, rekonstruktorzy, mamy inne zadanie. Oddajemy cześć i honor samym powstańcom, ich heroizmowi, męstwu, determinacji, miłości Ojczyzny. Oni walczyli dla siebie, ale też – w stopniu dziś już chyba niezrozumiałym – dla następnych pokoleń, byśmy żyli jako wolni ludzie. Stąd mamy względem nich duchowy dług.
Od jak dawna trwa Pana przygoda z rekonstrukcją historyczną?

– Nie jestem związany z żadną grupą rekonstrukcyjną, jestem za to związany z rekonstrukcją bitwy pod Olszynką Grochowską. Mam ten zaszczyt być współorganizatorem pierwszej rekonstrukcji na historycznym miejscu bitwy pod Olszynką Grochowską. Wcześniej rekonstruowali ją w parku Skaryszewskim inni, zasłużeni w rekonstrukcji ludzie: Andrzej Ziółkowski, Wojciech Borkowski, Maciej Machnicki, Dariusz Senator, Andrzej Kostrzewa. Rekonstrukcja bitwy pod Olszynką tak mnie jednak wciągnęła, że oddałem jej całe serce. To nie do przecenienia lekcja historii dla młodych pokoleń. Wspomnę, że w ubiegłym roku mieliśmy 4 tys. widowni na polach bitwy pod Olszynką Grochowską. To coś innego niż film, bo jest się właściwie w samym środku wydarzeń.

Piotr Czartoryski-Sziler
http://www.naszdziennik.pl/polska-kraj/21563,jak-z-grottgera.html

31 proc. Polaków wie, że Powstanie Styczniowe było w XIX wieku, ale tylko 19 proc. potrafi podać datę: 1863 r. lub 1864 r.

Dla 4 proc. ankietowanych powstanie styczniowe było podczas II wojny
światowej lub w ogóle w XX wieku; 2 proc. podało jeszcze inne daty.

Piękny
i odważny gest mieszkańca Witebska. Z okazji 150. rocznicy wybuchu
Powstania Styczniowego zawisła biało-czerwono-biała flaga

"Flaga na cześć 150-lecia wybuchu narodowo-wyzwoleńczego powstania
Kastusia Kalinouskiego wywieszona w Witebsku przez patriotów Wielkiego
Księstwa Litewskiego-Białorusi" - głosi opis. ZOBACZ WIDEO! 

Por. Ignacy Harde (1847-1940)

Zaświstały
kosy, rozległy się okrzyki bólu i przerażenia. Zadawaliśmy Moskalom
poważne cięgi, a niekiedy nawet bez użycia broni palnej potrafiliśmy
rozbić wielokroć liczniejszy oddział

"W pamiętnym roku 1863, kiedy to w noc styczniową porwała się „armia
zrozpaczonych” do walki z najazdem rosyjskim o wolność Ojczyzny i o
prawa ludu polskiego – ja, jako 17-letni chłopak, raz z garstką
towarzyszy, zgłosiłem się w punkcie zbornym...".

‎150. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego.
"Naród bez przeszłości staje się narodem bez przyszłości "- kardynał Stefan Wyszyński
4/2013

http://www.ngopole.pl/2013/01/21/noc-styczniowa-1863-2013-w-kluczborku-r...

W
miniony piątek, 18 stycznia br., z inicjatywy Organizacji Harcerzy
Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w różnych miejscach Polski zapłonęły
powstańcze ogniska. W ten sposób uczczono 150. rocznicę wybuchu
Powstania Styczniowego. Wydarzenie „Noc Styczniowa 1863 – 2013″ zostało
zorganizowane z myślą o harcerzach i osobach spoza Organizacji w wieku
powyżej 16 roku życia.

Obchody dla Śląska przygotowało środowisko kluczborskie ZHR. Kilkanaście
osób wzięło udział w zajęciach przybliżających czasy i warunki, w
jakich półtora wieku temu przyszło bytować powstańcom.

Bazę stanowiło gospodarstwo
agroturystyczne Barbary i Witolda Stodoła w Bogdańczowicach k/
Kluczborka. W piątkowy wieczór uczestnicy wzięli udział w zajęciach z
jazdy konnej, a następnie zasiedli przy watrze, aby wzorem poprzedników
sprzed lat złożyć przysięgę i śpiewać powstańcze pieśni. Po spędzeniu
mroźnej nocy w stodole, sobotni poranek rozpoczął się od zgłębienia
tajników władania szablą. Następnie, dzięki wizycie rekonstruktorów z
Legii Polsko-Włoskiej z Nysy, przeprowadzono zajęć z musztry i
strzelania z broni czarnoprochowej. Kolejnym punktem programu było
przekuwanie kos u kowala w Praszce – jedynym mieście na Opolszczyźnie, w
którego okolicy toczyły się powstańcze boje. Przedsięwzięcie zakończyła
modlitwa i zapalenie znicza przy pomniku Powstańców Styczniowych na
praszczańskim cmentarzu.(...) całość pod linkiem

• Ks.
  Isakowicz-Zaleski dla Fronda.pl: Choć od strony militarnej powstania
  były klęską, to od strony duchowej okazały się zwycięskie

  | 

  

  -
  W miejsce zlikwidowanych żeńskich zgromadzeń zakonnych powstały
  konspiracyjne. To było wydarzenie na skalę świata - mówi ks. Tadeusz
  Isakowicz-Zaleski w rozmowie z Jarosławem Wróblewskim. czytaj »

"Obchody powstania styczniowego to wielkie zwycięstwo polskiej prawicy, takich portali jak wPolityce.pl"

"To był ich pomysł, by tej rocznicy nadać taki rozgłos i takie
wielkie znaczenie i narzucić ten temat. Myśmy temu ulegli tzn. w tej
chwili i prezydent i gazety..." - mówił Wojciech Mazowiecki.

Na zdjęciu: sojusz władzy i mediów w czystej formie.
Wręczenie nagród Kisiela przyznawanych przez tygodnik "Wprost" - 20
stycznia 2013. Właścicielem pisma jest Michał M.Lisiecki, który ostatnio
postanowił - jak to ujął - "wypełnić zapotrzebowanie na prawicowe
treści".

Refleksje rozpoczęła Janina Paradowska:

Te obchody a także to, co wokół nich się dzieje zaczyna być coraz ciekawsze, ponieważ
tak w pewnym momencie wydawało się, że to będzie tylko, nie wiem,
kolejna manifestacja patriotyczna Prawa i Sprawiedliwości, które chce tutaj odnowy moralnej, przygotowania do rządów, tymczasem nagle się okazało, że jest pluralistycznie

- oceniała.

A my z ciekawością nadstawiliśmy uszu.

Wojciech Mazowiecki z zaciśniętymi zębami przyznawał:

Ale to jest wielkie zwycięstwo prawicy polskiej, tzn. to, że
narzuciła ta prawica, narzuciła Polsce temat rozmowy. To był pomysł
prawicy i takich portali jak wPolityce.pl, pisowskich i związanych z tą
prawą stroną politycznej. To był ich pomysł, by tej rocznicy nadać taki
rozgłos i takie wielkie znaczenie i narzucić ten temat. Myśmy temu ulegli tzn. w tej chwili i prezydent i gazety...

- ubolewał publicysta.

Prezydent na antenie TVP1 mówił także o przypadającej 22 stycznia 150. rocznicy wybuchu powstania styczniowego. – Mówiłem na spotkaniu z dyplomatami o tym, że trzeba uruchomić proces przywracania dobrego klimatu, między innymi w relacjach z Litwą. Bardzo mi na tym zależy. I mam nadzieję, że wspólnym wysiłkiem, z panią prezydent Litwy zdołamy zadbać, by gdzieś były te momenty przypominające Polakom i Litwinom, że powstanie było ostatnią wspólną walką przeciwko wspólnemu przeciwnikowi. Musimy pamiętać i szanować to, że dla Litwinów powstanie styczniowe to z kolei był pierwszy akord wielkiego ruchu odbudowy nowoczesnego narodu litewskiego - zauważył Bronisław Komorowski.

– Tak samo w najbliższych dniach będzie miało miejsce wydarzenie we Lwowie, z Ukraińcami, na cmentarzu Łyczakowskim, gdzie jest wiele grobów weteranów powstania styczniowego. Na pewno będzie wydarzenie z Łotyszami także przypominające powstanie styczniowe. Bardzo chcielibyśmy coś zrobić, by przypomnieć te wielkie momenty na Białorusi. To na pewno jest najtrudniejsze.

http://tvp.info/informacje/polska/trzeba-stoczyc-boj-o-poglady-polakow/9...

Cień Krakowskiego Przedmieścia

Jarosław Marek Rymkiewicz: "Po każdym powstaniu, po każdym rozlewie krwi polskość odradzała się i przemieniała"

"Oficjalna wersja rządzących elit brzmi, że powstanie styczniowe to
nieodpowiedzialne, szkodliwe marzycielstwo Polaków. Wypowiedzi
niektórych rządowych publicystów właściwie niczym nie różnią się od
wykładni obowiązującej po powstaniu styczniowym prezentowanej przez
carskich urzędników".

Interaktywna mapa powstańczych mogił

Portal historyczny www.dzieje.pl przygotował
interaktywną mapę z oznaczeniem ok. 540 mogił powstańców styczniowych.
Można tam znaleźć wskazówki dotyczące dojazdu do miejsc pamięci.
Najwięcej takich mogił znajduje się w województwach: mazowieckim i
lubelskim.

Ok. 540 mogił, w których spoczywa ponad 7,6 tys. powstańców
styczniowych, przedstawia interaktywna mapa zamieszczona na portalu
historycznym www.dzieje.pl. Najwięcej mogił powstańczych znajduje się w
województwach: mazowieckim i lubelskim.

Na mapie przedstawiono miejsca
pamięci poświęcone zrywowi narodowemu z lat 1863-1864 - mogiły
pojedyncze i zbiorowe, w tym m.in. zespoły miejsc pochówków weteranów na
cmentarzach parafialnych.

Po wyborze konkretnej mogiły z powstania styczniowego na
mapie pojawia się informacja, kto w niej spoczywa, a także podstawowe
fakty przybliżające okoliczności śmierci pochowanych w niej powstańców.



Według ustaleń Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa pod koniec 2011 r. na terenie dzisiejszej Polski znajdowało się ok. 540 obiektów, w tym kilkanaście cmentarzy oraz setki mogił zbiorowych i pojedynczych. 22.01.2013

Interaktywna mapa powstańczych mogił

Portal historyczny www.dzieje.pl przygotował
interaktywną mapę z oznaczeniem ok. 540 mogił powstańców styczniowych.
Można tam znaleźć wskazówki dotyczące dojazdu do miejsc pamięci.
Najwięcej takich mogił znajduje się w województwach: mazowieckim i
lubelskim.

Wolna opinia publiczna zastąpiła instytucje publiczne

"To dzięki Polakom organizującym
inicjatywy społeczne i obywatelskie, to dzięki polskiemu społeczeństwu
cywilnemu, polskiej opinii patriotycznej polska sława i chwała została
wyrażona" - ocenia skalę obchodów rocznicy Powstania Styczniowego
Kazimierz Ujazdowski.

Uroczystości Powstania Styczniowego

W wielu miastach Polski a także i za granicą odbyły się
uroczystości upamiętniające 150. rocznicę wybuchu Powstania
Styczniowego.

Główne obchody 150. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego
rozpoczęły się Mszą Świętą sprawowaną w Katedrze Polowej Wojska
Polskiego w Warszawie. Po uroczystej Eucharystii przy udziale pocztów
sztandarowych i grup rekonstrukcyjnych uczestnicy przeszli ulicami
Starego i Nowego Miasta pod pomnik Romualda Traugutta.

Na Jasnej Górze centralne uroczystości obchodów rocznicy Powstania
Styczniowego rozpoczęła uroczysta Msza Św. w Bazylice Jasnogórskiej.
Eucharystii przewodniczył ks. bp Jan Wątroba. Po Mszy Św. odbył się
uroczysty Apel Jasnogórski. Następnie uczestnicy uroczystości złożyli
kwiaty pod częstochowskimi pomnikami: Księdza Prymasa Stefana
Wyszyńskiego, Marszałka Józefa Piłsudskiego i bohaterskiego dyktatora
Powstania – Romualda Traugutta.

Uroczystości odbyły się również w Wilnie na Placu Łukiskim. Obchody
pod hasłem „Za naszą wolność i waszą” rozpoczęły się o godzinie 15:00
Apelem Poległym Powstańcom. Następnie została odmówiona Koronka do
Bożego Miłosierdzia.

Dziś mija dokładnie 150 lat od tamtych wydarzeń – największego zrywu
przeciwko zaborcy – mówi dr Piotr Szubarczyk, publicysta historyczny. Dr
Szubarczyk zwraca uwagę na słowa do moskali jakie znalazły się w
manifeście wydanym 22 stycznia 1863 roku przez Tymczasowy Rząd Narodowy.

„Przebaczamy Ci bo i Ty jesteś nędzny o mordowany smutny i umęczony,
trupy twoich dzieci kołyszą się na szubienicach carskich, ale jeżeli w
tej stanowczej godzinie uczujesz w sobie zgryzoty biada Ci, bo w obliczu
Boga i świata, przeklniemy Cię za mękę wiecznej niewolili”.

– To jest polski duch, walka o wolność, gdy się raz zaczyna z ojca
krwią spada dziedzictwem na syna. My Polacy traktowaliśmy zawsze
niepodległość kraju i wolność osobistą jako dar Boży dla człowieka.
Skoro jest to dar Boży to obowiązkiem religijnym jest bronić tego daru. I
to w tym manifeście jest najpiękniejsze - powiedział dr Piotr Szubarczyk.

Powstanie Styczniowe było najdłużej trwającym i najbardziej masowym
ruchem niepodległościowym XIX wieku. Dziś wiele osób próbuje
marginalizować tamte wydarzenia, bądź podważać ich sens.

„Nikt nie może przewidzieć czy szanse na zwycięstwo były czy też nie;
są okoliczności, które składają się na pewien postęp w takich
działaniach zbrojnych i politycznych” – zwraca uwagę Anna Kołakowska,
nauczyciel historii, najmłodszy więzień polityczny w czasach stanu
wojennego.

 – Bardzo istotną sprawą był konflikt między Rosją a Prusami.
Kiedy wybuchło Powstanie Rosja i Prusy porozumiały się nawet o
przekraczanie granicy w pościgu za powstańcami. Wcześniej był widoczny
wyraźny konflikt między tymi państwami. Kiedy Powstanie wybuchło Francja
wystąpiła przeciwko Prusom i Rosji; tworzył się konflikt europejski.
Były jakieś przesłanki, które dawały nam nadzieję na sukces – powiedziała Anna Kołakowska.

Tu trzeba także spojrzeć na to, co jest miarą sukcesu – mówi dr
Andrzej Kołakowski, bard, twórca autorskich piosenek poświęconych
Żołnierzom Wyklętym i Powstańcom Styczniowym.

 – Można po kupiecku wyliczać szanse zwycięstwa. Jest taka piękna
sentencja, że sens walki mierzy się nie szansami na zwycięstwo, tylko
sprawą o jaką się walczy. Wydaje mi się, że ci chłopcy dokładnie to
rozumieli – powiedział dr Andrzej Kołakowski.
„Powstania kształtowały nas jako naród w sensie mentalnym i
psychicznym, dawały siłę, która była potrzebna w roku 1920, `39 i `45,
choć cena była olbrzymia” – powiedział  prof. Janusz Odziemkowski z UKSW w Warszawie.

Walki toczyły się ponad rok; rozszerzyły się na tereny Białorusi,
Ukrainy i Litwy. Zginęło w nich ok. 30 tys. Polaków. Ponad 30 tys. osób
zesłano na Syberię.

– Gdybyśmy nie byli tak zahartowani, gdybyśmy nie byli tak
zapatrzeni w tę ideę wielkich powstań narodowych, to czy w roku 1920
dokonalibyśmy takiego zrywu, który powstrzymał Armię Czerwoną? Czy wtedy
niepodległość nie byłaby pogrzebana? Czy przetrwalibyśmy II wojnę
światową? Gdzie te dwa wielkie koła młyńskie dwóch zbrodniczych
mocarstw, które by tę Polskę miażdżyły między sobą. Czy mielibyśmy
dostatecznie dużo siły? – powiedział prof. Janusz Odziemkowski.    

Obchody rocznicy Powstania Styczniowego zorganizował również
społeczny komitet, którego honorowym przewodniczącym jest prezes PiS
Jarosław Kaczyński. O godzinie 18:00 odbyła się uroczysta Msza Święta w
Katedrze Polowej Wojska Polskiego w intencji Ojczyzny i poległych
Powstańców. Po niej uczestnicy przemaszerowali pod Pomnik Stracenia
Rządu Narodowego – Krzyż Romualda Traugutta.

W tym miejscu, w tej katedrze nigdy nie zapominamy o
bohaterach – takie motto kilkukrotnie zabrzmiało podczas wieczornej
mszy św. odprawionej w Katedrze Wojska Polskiego w Warszawie. Na
uroczystości rocznicowe organizowany przez społeczny komitet przybyły
liczne grupy rekonstrukcyjne w barwnych strojach z epoki, politycy ale
przede wszystkim Warszawiacy. Przyszło ich tak wielu, że świątynia z
trudem była w stanie pomieścić wszystkich wiernych.

Podczas uroczystej liturgii ksiądz biskup polowy WP Józef Guzdek przypominał wydarzenia z 1863 roku.

- Powstanie styczniowe inspirowało do wielkich wyzwań bez chłodnej kalkulacji zysków i strat, kształtowało przyszłość Polski

– mówił.

Dziś, po 150 latach od wybuchu powstania styczniowego, trzeba nie
tylko zrozumieć, ale i docenić polską dumę, która nakazywała powstać z
kolan i podjąć kolejną próbę odzyskania niepodległości. Właśnie w dumie
tkwi sekret polskich powstań

- przekonywał bp Guzdek.

Biskup przypomniał sylwetki trzech wielkich Polaków uczestników
Powstania – Alberta Chmielowskiego, późniejszego świętego, Józefa
Kalinowskiego, późniejszego brata Rafała, również wyniesionego na
ołtarze i Romualda Traugutta, jednego z przywódców powstańczego zrywu.
Pierwszy z nich udział w walkach przypłacił kalectwem, drugi katorgą,
trzeci zapłacił cenę najwyższą, cenę życia.

Biskup mówił też o pracy u podstaw nad stanem narodowej duszy.

- Wspominając ważne wydarzenia z dziejów naszego narodu i ich
bohaterów, w ten sposób kształtujemy "polską duszę", przekazujemy
wartości przyszłym pokoleniom. Wypełniajmy dobrze swoje obowiązki.
Pamiętajmy że Bóg jest Panem historii. To on powierzając człowiekowi
odpowiedzialność za rzeczywistość ziemską, doczesną - nie przestaje
troszczyć się o losy świata

- powiedział. Dodał też, że to z dumy, która była widoczna w
powstaniu styczniowym, zrodziła się walka o niepodległość na początku XX
w., postawa Polaków w czasie II wojny światowej, a później walka
Solidarności.

Liturgię zakończono uroczystym odśpiewaniem hymnu "Boże coś Polskę",
gdzie słowa "Ojczyznę wolną pobłogosław Panie", mieszały się z
oryginalną wersją "Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie".

Po mszy, uczestnicy uroczystości w barwnym pochodzie, prowadzonym
przez konny oddział "powstańców" przemaszerowali ulicami Nowego Miasta
do parku im. Traugutta.

Tam pod krzyżem poświęconym powieszonemu na stokach Cytadeli przywódcy powstania odbyła się dalsza część obchodów.

Rozpoczęto ją hymnem. Nie skończyło się jednak - jak to zwykle bywa
na oficjalnych celebrach - na symbolicznym odśpiewaniu pierwszej
zwrotki. Na wyraźne życzenie publiczności – Mazurek Dąbrowskiego
wybrzmiał w pełni do ostatniej strofy.

Jednak najbarwniejszym elementem wieczornych obchodów stała się
niewątpliwie inscenizacja jednej z potyczek Powstania odtworzona przez
grupy rekonstrukcyjne.

Szarżowała jazda, piechota strzelała z karabinów i działek, atakując
niewielki odział Kozacki. Ten epizod - ku uciesze publiczności -
zakończył się zwycięstwem Polaków.

Na Belweder – krzyknął ktoś z tłumu. - To nie to powstanie –
mitygował go sąsiad. Nie szkodzi, na Belweder! - dopingował wojaków
uczestnik zgromadzenia.

Emocji dostarczyło też brawurowa deklamacja "Przesłania Pana Cogito"
Zbigniewa Herberta w wykonaniu Wojciecha Olszańskiego. "Idź wyprostowany
wśród tych co na kolanach...! Te słowa w wieczornej mroźnej ciszy
zabrzmiały szczególnie wymownie. Występ aktora nagrodzono rzęsistymi
brawami.

W oficjalnej w imieniu prezesa Jarosława Kaczyńskiego, który z powodu
choroby nie mógł wziąć udziału w spotkaniu pod powstańczym krzyżem,
głos zabrał wicemarszałek Marek Kuchciński.

Powstanie styczniowe było ostatnim powstaniem w którym udział brały
wszystkie zjednoczone ziemie starej historycznej Rzeczpospolitej

– przypomniał. I dalej mówił:

Powstanie styczniowe było wielkim przesłaniem, że Kościół Katolicki
jest ostoją polskości. Czcimy dziś licznych księży, którzy byli
bohaterami.

Powstanie styczniowe przypomina, że w panteonie patriotyzmu polskiego
nie ma miejsca dla kolaborantów. To jest wielkie przesłanie powstania.
Zaś państwo konspiracyjne, które wówczas powstało, było źródłem, z
którego korzystali Józef Piłsudski, Armia Krajowa i Solidarność, to są
fundamenty polskości

- mówił wicemarszałek Sejmu.

Również Andrzej Melak w imieniu Komitetu Katyńskiego przypomniał o
bohaterstwie powstańców. Przypomniał, że w czasach zaborów czczenie
powstania – było zakazane.

W ramach obchodów odsłonięto i poświęcono też pamiątkowy ryngraf
udekorowany krzyżem Virtuti Militari, a także odczytano powstańczą
litanię i apel poległych. Przedstawiciele organizacji patronujących
obchody złożyli wieńce.

Mimo późnej pory i mrozu – w plenerowych obchodach Powstania
Styczniowego wzięło udział ponad 1000 osób. - Pogodę mamy taką jak w
powstaniu – komentowali uczestnicy.

Anna Sarzyńska

http://wpolityce.pl/wydarzenia/45360-gorace-slowa-w-mrozna-noc-warszawia...

"Dzisiejsza Polska przypomina tę z 1863 roku". Obchody Powstania Styczniowego w Poznaniu

"Sprzedali nas Unii, ale żeby nas tanio sprzedać, to
najpierw zniszczyli lub wyprzedali za grosze całą siłę gospodarczą
Polski, budowaną przez naszych ojców i dziadów. Stanęliśmy w kolejce do
Unii jako biedacy, a dziś stajemy już w Unii, tylko że w kolejce po
zasiłek... więcej »

Wrocław

Warszawa

www.kresy.pl/Nasz Dziennik

Odpowie przed sądem za Marsz Wolności

W
Sejmie odbyła się konferencja poświęcona powstaniu styczniowemu. Prof.
Gliński: Dzisiejszy polski świat mamy dzięki tamtym powstańcom

Dziedzictwo powstania styczniowego uważamy nie tylko za fragment
naszej dumnej historii, ale za zobowiązanie wobec naszego i przyszłych
pokoleń do zachowania wolnej i niepodległej Polski - czytamy w
oświadczeniu uczestników sobotniej konferencji w Sejmie.

Polscy Kibice

‎"Mimo siarczystego mrozu blisko 200 osób zgromadziło się w sobotni wieczór na Górze Gradowej.

W 150. rocznicę powstania styczniowego Związek Żołnierzy Narodowych Sił
Zbrojnych oraz Stowarzyszenie Kibiców Lechii Gdańsk "Lwy Północy"
zorganizowały wspólnymi siłami na Górze Gradowej w Gdańsku ognisko
powstańcze.

Podczas ogniska śpiewane były pieśni patriotyczne zaś w momencie śpiewanie hymnu narodowego kibice Lechii odpalili race.


Wśród zgromadzonych osób widać było przedstawicieli różnych środowisk
patriotycznych. Co warto podkreślić nie zabrakło młodzieży oraz dzieci."

źródło: lechia.net

Szanowna Pani Marylo,

Jakby nie było Polskich Powstań Narodowych, wielkiej daniny krwi, jaką na ołtarzu Ojczyzny złożyli nasi przodkowie, prawdopodobnie Polski by nie było.

Cześć Ich Bohaterstwu i Pamięci

Wyrazy szacynku

dlatego pamięć o Nich tak jest szargana przez tych, którzy dzisiaj chcą, aby Polski nie było.

Wieczna Cześć i chwała Powstańcom oddającym życie za Niepodległą !

Na pohybel zdrajcom !

http://www.kresy.pl/wydarzenia,polacy?zobacz%2Flitwa-obchody-roku-powsta...

Także na Litwie docenia się niepodległościowy zryw Polaków z 1863 roku. Obchody Roku Powstania Styczniowego rozpoczęło otwarcie okolicznościowej wystawy. Prezentowany jest na niej cykl prac Artura Grottgera „Polonia” i „Lithuania”.

Muzeum Powstania Styczniowego — jedyne takie w świecie

Muzeum
Powstania 1863 roku mieści się w pięknie odrestaurowanym byłym dworku
barona Stanisława Szylinga Fot. Marian Paluszkiewicz

Za kilka dni — 22 stycznia — Litwa wejdzie w rok obchodów 150. Rocznicy Powstania Styczniowego.

To właśnie na Litwie podział powstańców na „białych” — szlachta i
„czerwonych” — chłopstwo, był wyraźnie zaznaczony, ale jego granice nie
były znowuż wyraźne, bo oddziały powstańcze dowodzone przez osoby
wywodzące się ze stanu szlacheckiego składały się głównie z chłopstwa.
Ten podział — na biel i czerwień — stanowiący zarazem enigmatyczną
spójność, dostrzegamy również w ekspozycjach Muzeum Powstania 1863 roku w
Podbrzeziu (Paberžė), w małej miejscowości w rejonie kiejdańskim.
Zastanawiające, że jedyne takie muzeum na Litwie (ale podobno i na
świecie również) funkcjonuje w — delikatnie mówiąc — małej miejscowości.

Ekspozycja
zabytkowych lamp naftowych w Muzeum Powstania Styczniowego ma również
swoje logiczne uzasadnienie — wynalazcą lampy był Ignacy Łukasiewicz,
który wspierał powstańców Fot. Marian Paluszkiewicz

— Muzeum, kościół, plebania, cmentarz, kilka domów i kilkanaście
osób, w tym kilkoro dzieci… To wszystko — kierowniczka muzeum Alina
Galvanauskienė pokrótce przedstawia nam swoją miejscowość i dodaje
jeszcze, że nie mają tu ani szkoły, ani sklepu. — Nawet autobusy tu nie
dojeżdżają.

Broń
myśliwska i karabiny były najmocniejszą bronią powstańców, ale
podstawową były chłopskie kosy i widły Fot. Marian Paluszkiewicz

Mimo to, szlaki prowadzące do Podbrzezia (od strony Ibutonai, czy od
strony Užupė, czy też od strony Miegėnai), są przetarte przez rzesze
turystów i pielgrzymów. Znajduje się tu bowiem nie tylko unikatowe
muzeum Powstania Styczniowego, ale też muzeum poświęcone legendarnej
postaci duchowej — Ojca Stanisława (Olgierda Michała Dobrowolskiego
(lit. Algirdas Mykolas Dobrovolskis) z Zakonu Kapucynów.

Podobnie jak jego wielki poprzednik — ksiądz Antoni Mackiewicz (lit.
Antanas Mackevičius), który stanął na czele miejscowych oddziałów
powstańców styczniowych, Ojciec Stanisław w okresie sowieckiej okupacji
prowadził swoją walkę z komunistycznym reżimem o duchowe i narodowe
wyzwolenie Litwy. Opiekował się też narkomanami, bezdomnymi i
alkoholikami.

Broń
myśliwska i karabiny były najmocniejszą bronią powstańców, ale
podstawową były chłopskie kosy i widły Fot. Marian Paluszkiewicz

Z Wilna do Podbrzezia wyruszamy w przeddzień wielkich obchodów
rocznicowych insurekcji styczniowej, żeby odwiedzić miejsce
przesiąknięte historią tamtych wydarzeń. Ze względu na panujące zamiecie
i śnieżyce wybieramy trasę prowadzącą przez Kowno, Kiejdany, Miegėnai —
do miejsca celu. Ostatni 4-kilometrowy odcinek drogi pokonujemy niemal
po omacku, bo jej jedynym wyznacznikiem była koleina pozostawiona w
śniegu przez jakiś przejeżdżający tędy przed nami samochód. Kilkanaście
minut „namacywania” drogi na płaskiej jak stół zaśnieżonej równinie — i
stajemy przed znakiem miejscowości „Paberžė”.

Kajdany na nogi — po upadku powstania taki los spotkał tysiące jego uczestników Fot. Marian Paluszkiewicz

Jesteśmy prawie na miejscu. Mijamy następny znak ostrzegający nas
przed niebezpiecznym odcinkiem drogi, następnie kolejny informujący, że
wjeżdżamy na teren „Zespołu Budynków Sakralnych i Muzeum Powstania 1863
r.”. Ze stromego pagórka trafiamy między poręcza wąskiego mostku nad
serpentyną Niewiaży. Po lewej stronie zostawiamy miejscowy kościółek pw.
Najświętszej Maryi Panny, nową i starą plebanie wraz ze spichlerzem ,
stojący na rozdrożu krzyż na kamiennym podniesieniu. Za wskazówką
„Muzeum Powstania 1863 r.” skręcamy na drogę prowadzącą do schowanego za
drzewami budynku muzeum.

Ascetyczna cela, w której Ojciec Stanisław mieszkał w okresie swojej posługi kapłańskiej w Podbrzeziu Fot. Marian Paluszkiewicz

Za chwilę stajemy przed pięknie odrestaurowanym budynkiem muzealnym, a
właściwie byłym dworem barona Stanisława Szylinga, który jednoznacznie
poparł litewską insurekcję styczniową. To właśnie tu w 1863 roku
mieściło się centrum dowodzenia powstańców, na czele których stanął
ksiądz miejscowej parafii Antoni Mackiewicz. Był to jeden z pierwszych
oraz jeden z najbardziej aktywnych w walkach z okupantem oddziałów
powstańczych.

Miedziane
gary wyszorowane do blasku przez opiekunów Ojca Stanisława — w ten
sposób oczyszczali oni również swoją zagubioną duszę Fot. Marian
Paluszkiewicz

Przed nami plac, z którego 20 marca 1863 roku Mackiewicz poprowadził
do walki swój 250-osobowy oddział uzbrojony w broń myśliwską oraz
głównie w kosy i widły. Walczyli o słuszną sprawę, po raz kolejny za
„wolność waszą i naszą”, dlatego carskie, świetnie uzbrojone oddziały,
nie mogły dać rady powstańcom. Około 15 tys. ich na całej Litwie
dzielnie powstrzymywały prawie 150-tysięczną carską armię prawie przez
cały rok. Powstańcy jednak nie mieli wielkich szans na zwycięstwo. Po
upadku powstania tysiące ich zostało zesłanych, wcielonych do wojsk
rosyjskich, czy — jak Antoni Mackiewicz i inni przywódcy powstańców —
straceni w Kownie i w Wilnie. Jeszcze więcej ich życie oddało na polu
walki. O tym właśnie opowiada ekspozycja muzealna w Podbrzeziu.

Ścianę
pokoi gościnnych zdobią płaskorzeźby litewskich bohaterów, ale też
barelief Stalina — symboliczny przekaz o dobru i złu pozostawionym nam
przez Ojca Stanisława Fot. Marian Paluszkiewicz

Na progu muzeum witają nas jego kierowniczka Alina Galvanauskienė
oraz założycielka i wieloletnia kustosz muzeum Regina Galvanauskienė.
Gdy przed wielu laty mąż pani Reginy oświadczył, że zamieszkają u Ojca
Stanisława w Podbrzeziu, odebrała to jako żart. Na wskroś mieszczańskich
obyczajów młoda kobieta, muzyk z wykształcenia, nie przypuszczała
wtedy, że za chwilę całe jej życie odmieni się, a raczej otworzy się na
nowo.

— Jest to nadzwyczajne miejsce! — mówi pani Regina.

Nie
tylko każde pomieszczenie, ale każda ściana i kąt stanowi odrębną
ekspozycję zabytków zebranych przez Ojca Stanisława Fot. Marian
Paluszkiewicz

Nadzwyczajne ze względu na swoją historię oraz dwie wybitne postacie
duchownych, których okresy działalności różni prawie sto lat, ale łączą
je cele, które im przyświecały. Dlatego jedyne na świecie muzeum
Powstania Styczniowego chyba nie mogło powstać gdzie indziej niż tylko
tu.

Krzyż z symbolicznymi trzema węzłami kapucynów znaczy miejsce spoczynku Ojca Stanisława Fot. Marian Paluszkiewicz

Choć samo muzeum działa już od wielu lat, to jednak prawdziwy
początek tej działalności nastąpił w 2010 roku, kiedy dzięki funduszom
unijnym i pomocy finansowej Norwegii udało się odrestaurować dworek
Szylingów. Dzięki temu wsparciu powstała też obecna ekspozycja muzeum.
Mieszcząca się w pięciu salach muzealnych zawiera eksponaty z okresu
insurekcji styczniowej, pamiątki po Ojcu Stanisławie, ale też, na
przykład, ekspozycję lamp naftowych, która ma tu uzasadnienie w
kontekście insurekcji styczniowej.

— Wynalazcą lampy naftowej był polski przedsiębiorca i chemik Ignacy
Łukasiewicz, który przecież wspierał powstańców — wyjaśnia nam Alina
Galvanauskienė.

Najcenniejszym jednak eksponatem styczniowej kolekcji jest Księga
Liturgiczna Antoniego Mackiewicza, pozyskanie której stanowi odrębną
historię.

— Miałam utworzyć ekspozycję muzealną, więc udałam się do Szawel w
poszukiwaniu pamiątek związanych z księdzem Mackiewiczem, Podbrzeziem i
samym powstaniem. Przeglądając zasoby muzealne i archiwalne natknęłam
się na zdjęcie pierwszej strony Księgi Liturgicznej, na której widniał
własnoręczny napis księdza — opowiada nam pani Regina. Pomyślała wtedy,
że ta księga musi koniecznie znaleźć się w przyszłym muzeum w
Podbrzeziu. Okazało się jednak, że w zasobach jest tylko zdjęcie księgi,
nikt zaś nie wiedział, gdzie może być oryginał.

— Powiedziano mi wtedy, że być może spłonął w popowstańczych pożarach — mówi kustosz.

Zabytkowy spichlerz jest dosłownie po strych wypełniony zbiorami zabytkowych szat liturgicznych Fot. Marian Paluszkiewicz

Z tym przekonaniem pani Regina wróciła do Podbrzezia i o sprawie
opowiedziała Ojcowi Stanisławowi. Powiedziała mu, że księgi tej już
niestety nie ma. W odpowiedzi usłyszała, żeby zobaczyła jeszcze wśród
starych modlitewników przechowywanych na strychu.

— Właśnie tam znalazłam tę księgę. Do dziś nie wiem, jakim cudem została
ona uratowana, bo Ojciec Stanisław nigdy tego nie zdradził. Gdy pytałam
go o to, odpowiadał, że „dobrzy ludzie położyli księgę we właściwe
miejsce” — opowiada Regina Galvanauskienė.

Mimo rzeczy należących do księdza Mackiewicza, czy też wiekowych kopii
obrazu Matejki, zbiory muzealne nie są bogate. Jednak muzeum w
Podbrzeziu, to nie tylko same gabloty i eksponaty, ale przede wszystkim
cała działalność instytucji. Dlatego muzeum jest chętnie odwiedzane nie
tylko przez mieszkańców Litwy, ale również zagranicznych turystów.

— Przyjeżdżają do nas goście z Rosji, Izraela oraz najwięcej z Polski — mówi kierowniczka muzeum.

Każdy centymetr wolnej przestrzeni wykorzystano do przedstawienia ekspozycji szat liturgicznych Fot. Marian Paluszkiewicz

W muzeum są też organizowane warsztaty historyczne dla młodzieży. Ale
nie tylko — prowadzone są plenery artystyczne, których autorzy
zazwyczaj zostawiają swoje prace do dyspozycji muzeum. Dlatego już
dzisiaj placówka ta może zorganizować kilka wystaw prac artystycznych
poświęconych tematyce Powstania Styczniowego. W urządzonej zaś na
poddaszu muzeum sali konferencyjnej są organizowane konferencje naukowe i
historyczne. I choć w pobliżu nie ma hoteli, to jednak odbywają się tu
również kilkudniowe imprezy.

Stary spichlerz jest prowizorycznym miejscem ekspozycji tysięcy zabytkowych szat liturgicznych Fot. Marian Paluszkiewicz

— W starej plebani, gdzie mieści się cela-muzeum Ojca Stanisława, mamy kilka pokoi gościnnych i świetlicę — mówi pani Regina.

Pokoje te, zresztą jak wszystko tu w Podbrzeziu, są również wyjątkowe,
bo goście paląc w piecu muszą sami zatroszczyć się o ciepło w nich,
przygotować sobie pożywienie, a sypiać muszą na starych drewnianych
łożach. Jednak mimo że warunki są tu bardzo ascetyczne, ośrodek nie
narzeka na brak gości.

Kierowniczka
Alina Galvanauskienė i wieloletnia kustosz Regina Galvanauskienė są
jedynymi pracowniczkami placówki, które troszczą się o ekspozycje
muzealne, ale też około 900 mkw. powierzchni do sprzątania Fot. Marian
Paluszkiewicz

— Już teraz prowadzimy rezerwację na okres letni, bo później
faktycznie wszystkie terminy mamy zajęte — przyznaje pani Regina. Jej
zdaniem ludzi przyciąga do Podbrzezia bliskość historii, którą tu można
dotknąć na każdym kroku, wyjątkowa okolica wśród wijącej się między
stromymi brzegami Niewiaży oraz wciąż obecny tu duch Ojca Stanisława.

Kierowniczka
Alina Galvanauskienė i wieloletnia kustosz Regina Galvanauskienė są
jedynymi pracowniczkami placówki, które troszczą się o ekspozycje
muzealne, ale też około 900 mkw. powierzchni do sprzątania Fot. Marian
Paluszkiewicz

— Ojciec powtarzał zawsze, że nie chciałby, żeby po jego śmierci
wszystko tu przekształciło się w „ekspozycje”. Nawet słowa tego nie
znosił. Chciał, żeby tak jak za jego obecności, również po nim tętniło
tu życie i jak zawsze byłoby tu pełno ludzi! — mówi nam Regina
Galvanauskienė.

I tak tu raczej jest, bo odwiedzając przepełnioną ziąbem starą plebanię
pani Regina zdradziła nam, że już jutro (piątek — dop. aut.) rozpocznie
się tu kilkudniowy warsztat grupy anonimowych alkoholików, którzy —
zgodnie z nauką Ojca Stanisława — prowadzą walkę o odzyskanie wolności
duchowej spod jarzma okupanta duchowego, jakim dla nich jest alkohol.

A to miejsce, gdzie przed 150. laty inny legendarny duchowny, ksiądz
Antoni Mackiewicz, inspirował i prowadził ludzi do wyzwolenia spod
jarzma caryzmu, jak najbardziej dziś inspiruje do walki o wolność
duchową.

MUZEUM POWSTANIA 1863 r.

 

Muzeum Powstania 1863 roku jest filią Muzeum Regionalnego w
Kiejdanach. Muzeum znajduje się w byłym dworze barona Stanisława
Szylinga. Ekspozycja muzealna przedstawia historię Powstania 1863 roku w
sposób nowoczesny i sugestywny z wykorzystaniem współczesnych
możliwości multimedialnych — ekrany z odsyłaczami do poszczególnych walk
powstańców z ich udźwiękowieniem. Wszystkie eksponaty są opatrzone
opisami w językach litewskim, angielskim oraz polskim. Zbiory zawierają
pamiątki po Antanasie Mackevičiusie, założycielu Pułku Podbrzeskiego
powstańców oraz po Ojcu Stanisławie (Algirdas Mykolas Dobrovolskis),
który w okresie sowieckim walczył przeciwko okupacji sowieckiej,
ateizmowi, alkoholizmowi i narkomanii. Zakonnik był bliski papieżowi
Janowi Pawłowi II, Czesławowi Miłoszowi oraz Aleksandrowi Sołżenicynowi,
innym rosyjskim dysydentom, których poznał w okresie zesłania na Sybir.

W Podbrzeziu działa też muzeum-ośrodek Ojca Stanisława, zaś w
zabytkowym spichlerzu przy parafii są eksponowane szaty liturgiczne —
tysiące zabytkowych odzieży i akcesoriów księży, które zebrał również
Ojciec Stanisław. Najstarsze z nich mają ponad 200 lat.

http://kurierwilenski.lt/2013/01/18/muzeum-powstania-styczniowego-jedyne-takie-w-swiecie/

Salon
III RP w pełnej krasie. W towarzystwie Daniela Olbrychskiego i premiera
Mazowieckiego, prezydent chwali się swoimi kulturalnymi sukcesami

W imieniu twórców głos zabrał Pomorski. Przypomniał, że prezydent
zainaugurował tegoroczne obchody powstania styczniowego. "Dziękuję, bo
kontrowersje w tej sprawie - równie stare jak rocznica, groziły godnej
atmosferze obchodów. Na szczęście tak się nie stało" - zauważył.

W poniedziałkowym spotkaniu w Pałacu Prezydenckim udział wziął m.in. b.
premier Tadeusz Mazowiecki, wiceminister kultury Małgorzata Omilanowska,
artyści związani z teatrem, filmem, muzyką, literaturą i sztukami
plastycznymi - m.in. aktor Daniel Olbrychski, reżyser Mariusz Treliński,
kompozytor Krzysztof Penderecki, prezes polskiego PEN Clubu Adam
Pomorski, historyk sztuki i kuratorka Anda Rottenberg, a także
reprezentanci instytucji kultury m.in. dyrektor Muzeum Sztuki
Nowoczesnej Joanna Mytkowska oraz dyrektor naczelny Teatru
Wielkiego-Opery Narodowej Waldemar Dąbrowski.

http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wydarzenia/art,2438,prezydent-podzie...

Jan Bodakowski

Fotorelacja - wystawy ku czci Powstania Styczniowego – obowiązkowa lekcja polskiego patriotyzmu.

W 150
rocznice Powstania Styczniowego w Warszawie otwarto dwie bardzo
interesujące wystawy oddające hołd bohaterom 1863 roku. Są one
obowiązkową lekcją polskiego patriotyzmu. Uświadamiają katolicki
charakter narodu polskiego. I zawstydzają tych którzy zlikwidowali
niepodległą i suwerenną Polskę na drodze integracji z Unią Europejską,
tych którzy nie docenili krwi dziadów przelanej za ojczyznę.

W
Kordegardzie mieszczącej się dokładnie naprzeciwko pałacu prezydenckiego
do 17 lutego 2013 roku można zobaczyć po raz pierwszy w stolicy obraz
Jana Matejki „Zakuwana Polska”. Jan Matejko, jeden z twórców polskiej
tożsamości narodowej, namalował swój obraz w roku upadku Powstania.
Symboliczna scena na obrazie przedstawia zakuwaną przez rosyjskich
żołnierzy w kajdany Polskę. Dekoracją jest sprofanowany przez Rosjan
kościół katolicki. Doskonale to oddaje katolicki charakter narodu
polskiego, i antykatolickie, antypolskie represje Rosji carskiej.

Na
wystawie prezentowane też są: kopie rysunków Artura Grottgera
przedstawiające Powstanie i zsyłki na Sybir, oryginalne pieczęcie
oddziałów i władz Powstania, biżuteria patriotyczna i suknia z okresu
żałoby narodowej po upadku Powstania, oraz oryginalna bandera
powstańcza.

Wystawie
towarzyszy prezentacja video i pięknie ilustrowana publikacja o historii
Powstania. Organizatorem wystawy jest Narodowe Centrum Kultury. Co
ważne wejście i rocznicowa publikacja są za darmo.

Zupełnie
inny charakter ma wystawa Muzeum Historii Polski „1863. Gra o
niepodległość” którą można do 24 lutego 2013 roku, codziennie od 10 do
18, oglądać na parterze Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego przy ulicy
Dobrej – a później w wielu innych miastach Polski. Jej jedyny minusem
jest odpłatność za wejście – 8 zł od osoby dorosłej i 5 zł od dziecka.
Niemniej wizyta na tej wystawie jest obowiązkowa dla dzieci i młodzieży.

Wystawa
ma charakter interaktywnej gry. Każdy odwiedzający dostaje od
organizatorów broszurę z zadaniami na które odpowiedzi znajdzie na
wystawie. Inne publikacje można zdobyć w trakcie wystawy.

Narracja
wystawy rozpoczyna się od opisania przed powstaniowej Warszawy. Czasów
rozwoju kultury i techniki, żywego patriotyzmu zniewolonego narodu.
Czasów dramatycznego wyboru między kolaboracją Wielopolskiego a
patriotyzmem powstańców.

W
kolejnych salach przestawiona jest walka z zaborcą podczas Powstania,
represje wobec polskich patriotów po Powstaniu, akcja rusyfikacji w
Polsce. Ostatnia sala uświadamia jak odrodzona niepodległa Polska oddała
hołd Powstańcom. Na wystawie prezentowane są kopie dokumentów,
plakatów, map, fotografii – co szczególnie atrakcyjne postacie z znanych
grafik są powiększone do wielkości widzów. Eksponaty można bezkarnie
dotykać, i odkrywać informacje ukryte w ruchomych częściach ekspozycji –
w tym też odpowiadać na pytania na ekranach dotykowych.

Wystawa
umożliwia dzieciom i młodzieży poznanie historii własnego narodu, i
dokonanie wyboru czy chcą przynależeć do tradycji walki o niepodległą
Polskę, czy do tradycji kolaboracji z zaborcami. A wybór tez
zdecydowanie jest nie w smak establishmentowi.

Wystawę
może młodzież zwiedzać indywidualnie, oraz w ramach lekcji muzealnych.
Konstrukcja wystawy umożliwia jej przeniesienie do innego miasta –
wszelkie instytucje mogą się zgłaszać do MHP z propozycją współpracy.

Jan Bodakowski

http://www.fronda.pl/forum/fotorelacja-wystawy-ku-czci-powstania-styczniowego-obowiazkowa-lekcja-polskiego-patriotyzmu,37752.html

27 stycznia 2013 roku we Lwowie na Ukrainie odbyły się uroczystości
upamiętniające bohaterów Powstania Styczniowego z udziałem Szefa
Kancelarii Prezydenta RP Jackiem Michałowskim.

Czekamy na więcej materiałów i spytamy Prezydenta, czy jego pracownicy mają za zadanie walczyć na wieńce na grobach Bohaterów.

Tajemne Państwo Polskie, które powstało w 1863 r., było prototypem Polskiego Państwa Podziemnego z II wojny światowej: miało własne sądownictwo, szkolnictwo, dyplomację oraz wybierało podatki – także od Rosjan!
http://portal.arcana.pl/Drazymy-dalej-temat-powstania-styczniowego,3579....

Historyk Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr hab. Henryk Głębocki, opowiada o rewolucji moralnej, jaka ogarnęła Polaków na początku lat 60-tych XIX w., o nieudanych próbach politycznej pacyfikacji Polaków oraz o reakcji Rosjan na wybuch powstania. Kto dzisiaj zna historię Tajemnego Państwa Podziemnego? Kto pamięta, że autonomia Finlandii została przyznana przez cara w wyniku działań powstańczych w Polsce? Dlaczego margrabia Wielopolski pytał „czy flota powstańców przybyła już pod Częstochowę” i dlaczego Rosjanie bali się interwencji Zachodu – o tym wszystkim opowiada autor Arcanów – zapraszamy do oglądania!

150
lat temu podpisano konwencję Alvenslebena, zakładającą współpracę Prus i
Rosji w celu zwalczania ruchów niepodległościowych w Polsce

Zobowiązano się do udzielania sobie wzajemnej pomocy militarnej w
przypadku zagrożenia ze strony powstańców, godząc się m.in. na swobodne
przekraczanie granic w celu ich ścigania.

arch./-

Powstańcza legenda

Anna Kołakowska

250 osób wzięło udział w 30-kilometrowym marszu ze
Słupczy koło Dwikóz (Świętokrzyskie) do Sandomierza. To ta sama trasa,
którą w 1863 roku przemierzyli powstańcy styczniowi z oddziału
Puławiaków.

Marsz ma już jedenastoletnią tradycję. Piechurzy wyruszyli na trasę w
sobotę, zaś w niedzielę wzięli udział w uroczystościach organizowanych w
Sandomierzu

- powiedział PAP burmistrz Sandomierza Jerzy Borowski.

Kulminacją uroczystości było spotkanie na sandomierskim rynku. Każdy
kto przeszedł marsz trzykrotnie otrzymał odznakę i certyfikat
potwierdzający udział w rajdzie. Tradycyjnie kanclerzem kapituły
wręczającej wyróżnienia jest burmistrz Sandomierza.

Marsz to nie tylko wydarzenie dla okolicznych mieszkańców. Biorą w
nim udział m.in. osoby z co najmniej czterech województw, np. "Strzelcy"
z Nowego Sącza, Bełchatowa czy Stalowej Woli

- powiedział Borowski. Zaznaczył, że wiele osób udział w marszu traktuje jako patriotyczny obowiązek.

Termin jest co roku mniej więcej taki sam. Marsz organizujemy zawsze pod koniec stycznia lub w pierwszej połowie lutego

- wyjaśnił.

W tegoroczny marsz włączył się ordynariusz diecezji sandomierskiej
ks. biskup Krzysztof Nitkiewicz, który podczas przystanku w Górach
Wysokich koło Sandomierza, odmówił modlitwę za poległych powstańców.

8 lutego 1863 pod Słupczą doszło do walk powstańców z siłami
rosyjskimi, które zakończyły się rozbiciem polskiego oddziału. Jego
ważną część stanowił oddział Puławiaków - ponad 500 studentów Instytutu
Politechnicznego w Puławach (Lubelskie), którzy ruszyli z pomocą
powstańcom walczącym w okolicach Sandomierza. Poległych pod Słupczą
powstańców pochowano w zbiorowej mogile na cmentarzu w Górach Wysokich.

Tereny dawnego województwa sandomierskiego były areną wielu
powstańczych bitew i potyczek. Pierwsze z nich miały tu miejsce już
kilka godzin po wybuchu powstania 22 stycznia 1863 r.

http://wpolityce.pl/depesze/46789-w-sandomierzu-trasa-powstancow-styczni...

"Za wolność 1863" - koncert poświęcony 150. rocznicy Powstania styczniowego - TVP I niedziela 17 lutego godz. 13.15. Scenariusz i reżyseria Łukasz Kobiela, kierownictwo muzyczne Janusz Yanina Iwański. Udział biorą: Tadek Firma solo gościnnie Bosski Roman, 52 Dębiec, Paweł Kukiz, Bas Tajpan, Hemp Gru, Zuzanna Iwańska, Luxtorpeda. Koncert zorganizowany przez Stowarzyszenie Pokolenie zarejestrowano 1 lutego 2013 w Sosnowcu.

Petersburg, 13 marca 1881 r. Śmierć cara Rosji Aleksandra II z rąk Ignacego Hryniewieckiego, rycina prasowa z 1881 r. ()

Polak zabił cara

Kalendarz polski codzienny

Piotr Szubarczyk

Mieczysław Romanowski (12 kwietnia 1833 r. – 24 kwietnia 1863 r.) – poeta, powstaniec, bohater ()

Bohaterowie Powstania Styczniowego - Nad nami Orzeł Biały

Dla nas nie ma róż!

Barbara Wachowicz

Powstańcy odszukani w internecie

http://www.dobroni.pl/rekonstrukcja-zdjecia,142891

http://www.dobroni.pl/rekonstrukcje,150-rocznica-powstania-styczniowego-w-boruczy,13515
W 150. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego w
miejscowości Borucza 7 kwietnia 2013r. o godz. 13. rozpoczęły się
obchody upamiętniającą potyczkę powstańców z wojskami carskimi. Znajduje
się tu mogiła 18. poległych w bitwie Polaków a która rozegrała się 25
marca 1864r. Pomnik w Boruczy wybudowano w 1935r. z inicjatywy starosty
radzymińskiego Stefana Morawskiego a ze składek społecznych mieszkańców
gmin: Klembów, Ręczaje, Kamieńczyk, Strachówka, Międzyleś, Stanisławów
oraz Jadów. Więcej o tym miejscu pisałem niedawno we wpisie „Miejsca pamięci – 1863r. Borucza i Kąty Wieligi”.
Uroczystość
rozpoczęła inscenizacja, która dzięki narracji była zrozumiała dla
zgromadzonej publiczności. W skrócie scenariusz wyglądał następująco:
- do lasów podążają powstańcy z Warszawy
- kontakt między oddziałami, przenoszenie meldunków odbywa się pod pozorem procesji religijnych
- kontrola procesji przez oddział kozacki i ratunek z odciągnięciem wrogów
- formowanie oddziału powstańczego oraz zaprzysiężenie i szkolenie
- atak kozaków tropiących powstańców
- otoczenie obozu przez wojska carskie
- bitwa
- klęska

Następnie odbyła się Msza Święta, apel poległych, złożenie kwiatów pod pomnikiem.
Można
było też obejrzeć obóz powstańczy i zapoznać się jak wyglądało życie w
takim obozie, (jakich powstało wiele w tym czasie).
Planowany był
też koncert Orkiestry Wojskowej z Warszawy oraz występy uczniów szkół
ponadgimnazjalnych powiatu wołomińskiego oraz ZS im. Rzeczpospolitej
Norwidowskiej ze Strachówki (jednak do tej części nie dotrwałem).

Teraz
należy przedstawić uczestników inscenizacji, lecz narrator uczynił to
bardzo ogólnikowo (nagłośnienie było bardzo dobre) i część „wiedzy”
umknęła mi. Liczę na pomoc w uzupełnieniu.

GRH 7 Pułk Ułanów Nadwiślańskich
Konna Grupa Rekonstrukcji Historycznych 'Kresy' z Białegostoku
!4 Pułk Strzelców Syberyjskich z Przasnysza
W roli księdza p. Marcin Audak (mieszkaniec gminy Tłuszcz)
Widziałem też przedstawiciela Towarzystwa Historycznego Rok 1920

Chciałbym
pochwalić oznakowanie dojazdu do miejsca obchodów a skrytykować
znacznik ustawiony na mapie we wpisie anonsującym uroczystość, który
kierował do Strachówki miejsca znacznie oddalonego od faktycznego.

Zapraszam na fotorelację.

150-Rocznica Wybuchu Powstania Styczniowego                     

"Duchowieństwo w Powstaniu Styczniowym".

Powstanie
narodowe przeciw Rosji trwające od 22 I 1863 do poł. 1864; walki toczono
w Królestwie Polskim, a także na Litwie, Białorusi i części Ukrainy, z
olbrzymim wkładem duchowieństwa polskiego i z moralnym poparciem Stolicy
Apostolskiej.

Ks.Gen.St.Brzóska                    Romuald Traugutt

http://www.gazetapatria.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=191:150-rocznica-wybuchu-powstania-styczniowego&catid=21:internet&Itemid=3

Tablica pamięci dla Powstańców w Kurozwękach

W
Kurozwękach odbędą się uroczystości upamiętniające 58 osób, które
walczyły w Powstaniu Styczniowym i oddały swe życie w obronie Ojczyzny w
latach 1863 – 1864. Wśród nich są byli oficerowie, żołnierze oraz
miejscowa ludność.

Uroczystość jest okazją do ukazania lokalnego
patriotyzmu i szacunku względem osób, które zostały ranne w walkach
toczonych na Ziemi Staszowskiej i zmarły w Szpitalu Sióstr św.
Wincentego a’ Paulo w Kurozwękach. Rozpocznie je zbiórka przy Krzyżu
Powstańczym oraz uroczysty przemarsz do kościoła Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny, gdzie o godz. 12 sprawowana będzie
Eucharystia, oraz zostanie odsłonięta i poświęcona tablica pamięci.

Obchody połączone będą także z
prezentacjami artystycznymi uczniów, przemówieniami okolicznościowymi
oraz koncertem Orkiestry Polowej Polskich Drużyn Strzeleckich w
miejscowej szkole podstawowej do której uczestnicy przejdą po
zakończonej Mszy Świętej.

Fundatorem tablicy jest Tadeusz
Wrześniak – właściciel hut szkła w rejonie Staszowa. Tablicę wykonał
artysta kielecki, pochodzący z Dębicy Sławomir Micek.

Uroczystości rozpoczną się o godz. 11
przy Krzyżu Powstańczym, gdzie odbędzie się ustawienie wart honorowych,
zapalenie zniczy oraz apel poległych.

http://www.radiomaryja.pl/informacje/tablica-pamieci-dla-powstancow-w-ku...

W niedzielę, w rocznicę bitwy pod Budą Zaborowską, Sekretarz Stanu w
Kancelarii Prezydenta RP Dariusz Młotkiewicz, wziął udział w obchodach
150-lecia Powstania Styczniowego, które odbyły się w Zaborowie Leśnym.

Uroczystości rozpoczęły się Mszą Świętą. Następnie miał miejsce apel
pamięci, oddano salwę honorową i nastąpiło odsłonięcie pamiątkowej
tablicy.

Organizatorami uroczystości byli: Dowództwo Garnizonu Warszawa, Kampinoski Park Narodowy oraz Związek Międzygminny Kampinos.

http://www.prezydent.pl/rocznica-powstania-styczniowego/aktualnosci/art,...

Społeczny Komitet Obchodów 150. rocznicy Powstania Styczniowego, w skład którego weszli przedstawiciele następujących organizacji działających na terenie Powiatu Warszawskiego Zachodniego:

Komitet Prawo i Sprawiedliwość Powiatu Warszawskiego Zachodniego
Stowarzyszenie Dobro Wspólne w Łomiankach
Stowarzyszenie Błonie-Leszno Dobro Wspólne
Stowarzyszenie Barwa i Broń
Stowarzyszenie Historyczne Dolina Utraty
Stowarzyszenie Solidarność Walcząca Oddział Warszawa
Koło Związku Dużych Rodzin Trzy Plus w Błoniu
Koło Związku Dużych Rodzin Trzy Plus w Lesznie

zaprasza na
RAJD POWSTANIA STYCZNIOWEGO
połączony z uroczystościami upamiętniającymi 150. rocznicę bitwy pod Budą Zaborowską oraz pierwszych egzekucji młodzieży powstańczej w Górkach k. Kampinosu 20-21 kwietnia 2013r.

Program:

20 kwietnia 2013 r. (sobota)

UROCZYSTOŚĆ PRZY MOGILE POWSTAŃCÓW W BUDZIE ZABOROWSKIEJ

I. LIPKÓW kościół, godz. 9.30 (dojazd 714 z ul. Górczewskiej) – trasa 8 km

II. TRUSKAW parking, godz. 10.30 (dojazd 708 z Pl. Wilsona) – trasa 4 km

III. ZABORÓW kościół, godz. 10.00 (dojazd 719 z ul. Górczewskiej) – trasa 6 km

12.00 MOGIŁA POWSTANCÓW 1863

– Apel Poległych i Msza Św. polowa.