Myć ręce, czy nogi? - dylemat Rafała Ziemkiewicza

wychodzą dwie niezbyt godne propagowania cechy jego krytyków, w tym Ziemkiewicza. Pierwsza to wąskie horyzonty. Oni nie mają świadomości, że współuczestniczą w dziejach powszechnych i że ich postawy i poglądy powinny być osadzone w kontekście szerszym niż tylko lokalny, bo tak na prawdę wszyscy jesteśmy zależni od warunków zewnętrznych a uprawianie polityki to nie tylko zdobywanie poparcia w w kraju ale również i współkształtowanie tych warunków.
Jest rzeczą niewątpliwą, że Powstanie Warszawskie odniosło ten sam skutek polityczny co Bitwa Warszawska, czyli zatrzymało bolszewików idących na Niemcy. Co prawda tylko na pół roku, ale to wystarczyło by nie mogli oni opanować całej Europy. Przypominam, że już w czerwcu 1944 na zapleczu wojsk amerykańskich działało NKWD, że "robotnicy" przejmowali zakłady przemysłowe, że upaństwawiano ziemie rolne. Swoboda z jaką działało NKWD na tych terenach i jego w ogóle obecność jest bardzo silną przesłanką do wysnucia tezy o istnieniu porozumienia między jakimiś siłami politycznymi w Niemczech, w Rosji i w USA, jakiejś takiej innej Jałty, bo na zdrowy rozum rozum Niemcy powinni sie bronić przede wszystkim przed Rosjanami a bardziej bronili się przed Amerykanami i to było wiadome ludności Polskiej w Warszawie, bo wszyscy zainteresowani zwracali uwagę na to, że nie było żadnego zaopatrzenia idącego na front wschodni, a wręcz przeciwnie było widać ewakuacje całych jednostek z tego frontu, tak jakby Niemcy woleli się poddać Rosjanom a nie Amerykanom. Powstanie Warszawskie dało czas tym Amerykanom, którzy nie chcieli sowieckiej Europy na zajęcie przynajmniej części Niemiec.
Tak więc z perspektywy ogólnej Powstanie Warszawskie zakończyło się bardzo kosztownym, ale jednak sukcesem. Nie widać go jednak z perspektywy lokalnej.
Drugą cechą sposobu myślenia Ziemkiewicza, z którą trudno mi się pogodzić jest przekonanie o tym, że ludźmi można skutecznie zarządzać, jeżeli nie są oni zamknięci w więzieniu lub obozie koncentracyjnym. Tylko tam władze mają możliwość rządzenia ludźmi ale też w ramach konsensusu! Badania prowadzone przez wielu socjologów i psychologów społecznych jednoznacznie wykazują, że nawet w tak skrajnych sytuacjach jakimi były rosyjskie łagry i niemieckie obozy koncentracyjne wytwarzał się porządek instytucjonalny na co dzień akceptowany zarówno przez więźniów jak i strażników. Co dopiero mówić o możliwości sterowania takim ruchem społecznym jakim była Armia Krajowa. Tak więc w momencie, gdy ludność Warszawy była zdecydowana na powstanie- a tak było, to dowództwo musiało to powstanie zarządzić, bo inaczej zerwało porządek instytucjonalny a powstanie pewnie i tak by wybuchło.
Ta świadomość w sumie zwycięstwa Powstania Warszawskiego jest wśród ludzi chyba powszechna. Nikt nie krytykuje Muzeum Powstania Warszawskiego za to, że osoby z zewnątrz, nie znające historii Polski po zwiedzeniu tego muzeum odnoszą wrażenie, że Postanie się udało!
Bo rzeczywiście się udało!
Również i w sferze politycznej ludzie mają świadomość swojej siły. Najlepszym przykładem jest historia PiS`u. PiS zaczął zwyciężać nie dla tego że nagle stał się genialny politycznie a dla tego że duże grono ludzi poparło PiS mimo (!) jego niektórych cech! Większość ludzi nie dla tego popiera PiS, ze jest on wspaniały a dla tego, że w ich estetyce powinien on być dominującym teraz elementem krajobrazu politycznego. Działania jego aktywistów sa oczywiście ważne ale nie wystarczające do sukcesu. Czyli polityk nie bardzo może swoimi działaniami sam się wykreować, nawet taki jak Kaczyński. Tego tez Ziemkiewicz nie chce przyjąć do wiadomości. Dla tego uważam, że jego publicystyka jest w sumie szkodliwa, bo kreuje fałszywy obraz świata.

...debata krytyków nad myciem nóg rano, czy wieczorem? Dla mnie Ziemkiewicz i Zychowicz się skończyli. Powinniśmy przestać zajmować się ludźmi, którzy w ten sposób zarabiają na życie.