Relacja z odsłonięcia w Lublinie Pomnika Wielkiego Głodu na Ukrainie

W dniu 22 stycznia 2015 r odsłonięto w Lublinie Pomnik ofiar Głodu na Ukrainie z udziałem ambasadora Ukrainy w Polsce Andria Deszczyca oraz przedstawicieli władz obwodów zachodniej Ukrainy. Obecni byli przedstawiciele lokalnych władz m.in. Prezydent Krzysztof Żuk, wojewoda lubelski Wojciech Wilk i marszałek województwa Sławomir Sosnowski jak również przedstawiciele IPN, władze uczelni UMCS i KUL, oraz wojska, policji i straży miejskiej. Była również obecna około 20 osobowa delegacji młodzieży ukraińskiej uczącej się w naszym mieście. Ogólnie całe zgromadzenie liczyło nie więcej jak 100 osób. Na wstępie orkiestra wojskowa odegrała hymny Polski i Ukrainy po czym inicjator ustawienia pomnika Zbigniew Wojciechowski powitał przybyłych gości.

Zbigniew Wojciechowski to znany w Lublinie polityk który przeszedł prawie wszystkie partie od Ruchu dla Rzeczypospolitej, Ruchu Odbudowy Polski po Lubelską Centroprawicę, PO, PJN, PIS, obecnie pełni funkcję prezesa stowarzyszenia „Wspólne Korzenie” i właśnie pod tym szyldem zostaje postawiony niniejszy pomnik.

Na obelisku wyryto następujący napis „ Pamięci milionów ofiar wielkiego głodu ( hołodomoru ) na Ukrainie 1932-1933 Ukraińców a także Polaków i innych narodów którzy stracili życie w wyniku zbrodni dokonanej przez reżim sowiecki”. Mieszkańcy Lublina

Powyższy obelisk został postawiony w trybie błyskawicznym chodziło o to aby zdążyć na wizytę Prezydenta Ukrainy w Lublinie w dniu 18 grudnia 2014 r jak wiemy Prezydent nie znalazł czasu na dokonanie tego aktu. Cały proces legislacji również przepchnięty został jak to się potocznie mówi kolanem. Podjęto Uchwałę nr 1202/XLVI/2014 Rady Miasta w dnia 16.10.2014 r w sprawie zamiaru wzniesienia Pomnika poświęconego Pamięci Milionów Ofiar wielkiego głodu na Ukrainie, a już 20 listopada 2014 zostaje podjęta Uchwała w powyższej sprawie. Czas od Uchwały w sprawie zamiaru wzniesienia pomnika a Uchwałą w sprawie wzniesienia pomnika to czas na zaopiniowanie przez Zespól do spraw wznoszenia pomników na terenie Miasta Lublin zgodnie z Uchwałą nr 775/XXXI/2013 Rady Miasta Lublin z dnia 23.05.2013.

Zespół, powołany w celu aby powstałe pomniki w Lublinie miały jakiś przekaz – bo tych kamieni już dosyć – krzyczano na Sesjach Rady Miasta. Tak więc pomnik głodu na Ukrainie ma przekaz proszę przepatrzyć się dobrze to rzekomo ma być - bochen chleba. Zespól ogromne się napracował aby pozytywnie zaopiniować ten przekaz. I wybrnięto z sytuacji nie mającej chyba precedensu w skali świata. Oto powyższy odsłonięty pomnik jest tymczasowy do czasu wzniesienia pomnika o rzeźbiarskiej formie.

Pomnik wykonano w iście ekspresowym tempie jak również dostosowano cały proces legislacji do wykonywanego pomnika. Pośpiech był wskazany bo do Lublina przyjeżdżał Prezydent Ukrainy Petro Poroszenko i chodziło aby stworzyć argumenty dokopania Rosji a temat głodu na Ukrainie w 1932-33 roku wybitnie do tego się nadaje. Na powyższym przykładzie widać że zgodnie z zapotrzebowaniem politycznym wszystko idzie przeforsować w Lublinie w krótkim terminie: i stosowny napis, i głosowania w Radzie Miasta i opinię Zespołu d.s. Pomników.

Co innego kiedy nie ma zapotrzebowania politycznego na poruszany tematem a dotyczący n.p. Zbrodni Wołyńskiej. Tutaj Skwer Ofiar Wołynia w Radzie Miasta przechodzi jednym głosem, stosowny napis na obelisku to bez mała rok walki, pism i protestów. Jak będzie dalej nie wiem ale będziemy informować bo projekt pomnika Zbrodni Wołyńskiej w Lublinie jest prawie gotowy.

Mogę już uchylić rąbka tajemnicy że jest to głaz na prostokątnej postawie zwieńczony herbem wołyńskim, poniżej stosowny napis, natomiast wokół głazu jest wykutych wiele krzyży pośród których są zarysy ludzkich czaszek i piszczeli. Pomnik nasz jest właśnie przekazem i jest jednocześnie apelem o krzyże na Ukrainie w miejscach zbrodni oraz wołaniem aby kości pomordowanych jak najszybciej zostały pochowane godnych człowieka.

Następnym punktem uroczystości było odsłonięcie pomnika którego dokonali przedstawiciele władz Ukrainy oraz Lublina i Lubelszczyzny. Pomnik poświęcił Biskup Abel erygowanej diecezji lubelsko-chełmskiej w 1989 r Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego. Należy przybliżyć postać biskupa Abla datą 14 kwietnia 2008 roku kiedy w pałacu prezydenckim odbywało się spotkanie Lecha Kaczyńskiego i Wiktora Juszczenki z przedstawicielami społeczności ukraińskiej w Polsce. Duchowny wyszedł na znak protestu ze spotkania po tym, jak nie wymieniono jego nazwiska podczas powitania najważniejszych zaproszonych gości – chrześcijańska postawa.

W dalszej kolejności programu głos zabrali w/w przedstawiciele władz Polski i Ukrainy gdzie tematem przewodnim była totalitaryzm sowiecki który doprowadził do tak okropnej zbrodni na narodzie Ukraińskim, poruszono również temat obecnej sytuacji na Ukrainie wobec toczącej się wojny oraz niewinnych ofiarach. Wojewoda Lubelski podczas przemówienia poprosił o minutę ciszy zgromadzonych za ofiary ataku na autobus w okolicach Wołnowachy. Również nie omieszkano wylać wiele lukru o dzisiejszej przyjaźni i współpracy i dobrym sąsiedztwie na szczeblu władz lokalnych, samorządowych jak i państwowych pomiędzy władzami Polski i Ukrainy.

Doszło do tego że prowadzący prosił aby wystąpienia skracać do minimum bo wówczas zaczął padać rzęsiście deszcz – widocznie niebiosa nie mogły dłużej znieść tego spektaklu.

Ale ani słowa o zbrodni 200 tysiącach Polaków dokonanych na Wołyniu i Kresach Południowo Wschodnich przez UPA-OUN i inne zbrodnicze formacje, ani słowa o totalitaryzmie banderowskim który dokonał ludobójstwa z okrucieństwem której nie znali najbardziej prymitywne plemienia na świecie.

Na zakończenie Pan Zbigniew Wojciechowski został uhonorowany przez Biskupa Abla orderem Św. Marii Magdaleny który został wypuszczony z okazji 1000-lecia chrztu Rusi Kijowskiej. Po czym przy rytmach werbli przybyłe delegacje złożyli pod pomnikiem wieńce oraz zapalono znicze.

Ten wariant orderu został wypuszczony w okazji 1000-lecia chrztu Rusi Kijowskiej

Należy tutaj jeszcze poruszyć temat pomników głodu których to pomników nie stawia się na Ukrainie, naród nie poznaje swojej tragicznej karty historii, ten temat nie jest poruszany w Ukraińskich mediach a jeżeli już to rzadko i bardzo delikatnie.

Właśnie pomniki głodu na Ukrainie winne być budowane aby przywołać tożsamość narodu, powstają natomiast pomniki zbrodniarzy spod znaku UPA-OUN –Stepana Bandery i Romana Szuchewycza. Jaki jest sens ustawienie pomnika głodu na Ukrainie w Lublinie – pytam się co Lublin do tego ma, co Polska do tego ma - czy nie jest to temat jako przyczynek obciążenia Polaków tą potworną zbrodnią Stalina.

I należy poruszyć jeszcze temat sfinansowania tego pomnika – kto wyłożył na to pieniądze. Uchwała Rady Miasta nr 1210/XLVI/2014 odnosi się w § 2 do Uchwały w sprawie zamiaru wzniesienia pomnika ta natomiast nic o kwestii finansowania nie mówi. W Panoramie Lubelskiej o godz. 18.30 powiedziano że sfinansowane to zostało przez Polaków – czyli Lublinianie z podatków sfinansowali pomnik służący do propagandy na zapotrzebowanie polityczne ukazującą spuściznę reżimu sowieckiego.

Tylko czy to służyć ma zarówno ułożeniu dobrych stosunków partnerskich z Ukrainą jak i Rosją to posiadam ogromne wątpliwości i kto w przyszłości jak nie Polacy za to jątrzenie na Polskiej ziemi poniosą konsekwencje, myślę że czas pokaże i to w szybkiej przyszłości.

Zdzisław Koguciuk