Tu radio Ewelina...

Przygotowując się do świąt, wpadła na rewelacyjny pomysł kompletnego nic nierobienia. Stwierdziła, że ma serdecznie dość szaleńczego pędu za wszystkim w tym czasie. Niemożliwością jest świętowanie, gdy energia którą posiadałeś, rozładuje się w czasie gonitwy nie wiadomo dokąd i tak do końca nie wiadomo za czym. Rok w rok to samo.

Tegoroczne pocztówki, które uwielbiała rozsyłać do członków rodziny bliższej i dalszej, do przyjaciół i znajomych musiały zmienić formę, a przynajmniej treść.

Przygotowała herbatę, usiadła w ulubionym kącie sofy, podwijając nogi tak, że patrząc na jej skarpetki w kolorowe kropki, wyglądała co najmniej zabawnie z groźną miną wielkiego myśliciela. Na stoliku rozłożyła kilka niezbędnych akcesoriów, które miały pomóc sprawie. Przede wszystkim notatnik z adresami, kalendarz, piórnik z ulubionymi długopisami, kilka kartek i nożyczki. Te ostatnie przyniosła z myślą, że mogą się przydać, gdyby przyszło jej do głowy coś wyciąć i niekoniecznie miałaby to być wycinanka kurpiowska. Życzenia powinny być jak brokat, wprowadzać wszystko w stan lśnienia i pozytywnego nastroju. Powinny być wesołe.

Pomyślała o odbiorze życzeń przysyłanych do niej w pocztówkach, nie różniących się absolutnie niczym od siebie, oprócz daty. Treść natomiast była identyczna niemalże od wszystkich, którzy chyba w ramach obowiązku lub przyzwyczajenia kartki wysłali…

Z okazji… wszystkiego dobrego… życzą…..

Na to samo kopyto, na tę samą nutę.

Kartka świąteczna powinna zapalać jasne światełko, wywoływać ciepłe uczucia, rozgrzewać wnętrze myślą, że są na tym świecie osoby, które mnie szanują , kochają i ufają mi… – zamyśliła się.

Może życzenia powinny brzmieć na przykład w ten sposób?

Kochana Julko,

Rok upływa mi na beznadziejnym poszukiwaniu skarbu.

Do dzisiaj mimo wielu prac wykopaliskowych oraz zorganizowaniu grupy pomocniczej, gdzie prym wiedzie mój mąż, skarbu nie znalazłam, ale nie przejmuj się tym, idzie Nowy Rok…

Kupiłam zapas żarówek energooszczędnych i zestaw narzędziowy. Krzysiek myśli, że narzędzia są dla niego, nie wie jeszcze, jak bardzo się myli.

Uwierz mi, ja ten skarb znajdę!

Szczerze powiem, że pomimo tymczasowego braku dostępu do tegoż, ja już go rozdysponowałam. Sobie pozostawię tylko blask oczu i uśmiech obdarowanych osób, więcej mi nie potrzeba.

Jak myślisz Julko, czy ten skarb ujrzę w nadchodzącym roku?

Z nadzieją, że tak, pozdrawiam Cię.

Błogosławieństwa od Nowo Narodzonego i Do Siego Roku!

                                                                                                         Ewelina

Życzenia pobudzające, dające bodziec do działania, rozbudzające śpiące gdzieś marzenia. Bez szablonu, bez przymusu, indywidualne, do każdej osoby inne. Jakiś mały kawałek codzienności, która bywa przecież niezwykłą. Popatrzyła na wszystkich ludzi, którym chciałaby nieść sobą radość i nadzieję.

Uśmiechnęła się, popijając herbatę z dzikiej róży, której aromat wypełnił cały pokój. Postawiła filiżankę na białym obrusie i rozpoczęła nadawać audycję pod tytułem:

Tu radio Ewelina.

Najlepsze i najpogodniejsze melodie,

naprawiające nawet najbardziej rozstrojone emocje ludzkie.

Każdy list z pocztówką zapieczętuje pieczęcią. Będzie to ulubiona piosenka kogoś, do kogo skieruje potok słów…

Rozpoczęła od korespondencji do najcudowniejszego przyjaciela. Usiadła tym razem wygodnie, wsuwając stopy w bambosze z olbrzymimi kokardami…

Kochany Żeglarzu,

Wiem, że być może Cię zaskoczę, ale w tym roku w ogóle nie planowałam…

[ © Rena Starska, 21/12/2012]