Mam ją ..."RACJA STANU - JANOWI OLSZEWSKIEMU"

Tom poświęcony 80. rocznicy urodzin premiera Jana Olszewskiego.

 ku pamięci

Polecam artykuł Romualda Burego podsumowujący czas rządów koalicji PiS-SO-LPR.

Sprawy polskie widziane oczami liberała-konserwatysty -  na prawo od centrum.

Od
wygranych wyborów w 2005 roku przez PiS, Samoobronę i LPR minęło
zaledwie nieco ponad półtora roku. Może mało kto dziś już pamiętać,
jakie były wówczas komentarze – że to będzie katastrofa dla polskiej
gospodarki i polskiej polityki. Celowały w tym polskojęzyczne media, nie
mniej potężny szok był również w opiniotwórczych kręgach zachodnich, w
tym w wielce postępowych krajach Unii Europejskiej. Przeciwnicy obecnej
władzy w Polsce nawet sobie nie wyobrażali, że wszystko pójdzie nie po
ich myśli, w związku z tym szok jest coraz większy. Od tej pory trwa
nieustanne polowanie i czyhanie na wszelkie pomyłki, błędy, potknięcia i
głupstwa, czynione przez polityków rządzącej koalicji, a przede
wszystkim członków rządu. I nic, rząd jest na swoim miejscu a cała
opozycja na swoim. A ta ostatnia coraz szybciej przebiera nóżkami, bo
się jej grunt usuwa spod nóg. To dobrze, to bardzo dobrze. Kilkanaście
lat eksperymentów, czynionych na żywym organizmie społecznym, bez
znieczulenia i nie przez fachowców, to aż nadto.

Fot. CIR Najważniejsze jest to, że niby zjednoczona opozycja (to zjednoczenie widać być może w niektórych mediach, ale w rzeczywistości wcale nie ma miejsca) nie ma nam nic konkretnego do zaoferowania. Jeśli jest już o czymś mowa, to są to na ogół puste hasła, postulaty tak ogólnikowe i wynikające z chciejstwa, a nie z rzetelnych kalkulacji, że po prostu wypada zapytać: I kto to mówi? Jeśli Kwaśniewski mówi o prawach i demokracji, to pamiętamy, że to jest przecież komunistyczny minister. Jeśli Piskorski ma być symbolem zwalczania korupcji i walki z układami, to natychmiast nam staje przed oczami jego „układ warszawski”. Jeśli Olechowski ma symbolizować odcięcie się od najgorszych praktyk PRL, to pamiętamy, że to jest prawdziwy PRL-owiec. A Wałęsa nie jest symbolem mądrości, pro-państwowości i niezależności w myśleniu. W ogóle nie może być przykładem dla ludzi myślących. Na zdjęciu: Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski już razem.

Po
1989 roku czekaliśmy na zmiany – tak wielkie, które przewróciłyby
dotychczasowy porządek rzeczy. Ale „rewolucja” w Polsce była dobrze
kontrolowana i ściśle reglamentowana. Mało kto rozumiał, że okrągły stół
miał ostre kanty a „gruba kreska” nie była tanim sloganem
propagandowym. Ludzie cieszyli się, że ekipa komunistyczna odchodzi i
nastanie czas normalności. Ale bardzo szybko okazało się, że nic z tego
nie będzie. Polską rządziły po 1989 roku (z wyjątkiem lat 1991-1992, gdy
premierem był Jan Olszerwski) ekipy, które aż tak głębokich zmian po
prostu nie chciały.

Złodziejska wyprzedaż

Budowie „państwa prawa” oraz „społeczeństwa obywatelskiego”, jak
wówczas głoszono, poświęciło się ugrupowanie, które wyrosło na etosie
„Solidarności” i micie opozycyjności wobec PRL, którego symbolami byli
Adam Michnik i Jacek Kuroń. W powszechnej opinii byli to niezłomni
antykomuniści, którzy całe lata spędzili w więzieniach za walkę „z
reżimem”. Powoli, bardzo powoli opadały nam łuski z oczu.
Podczas gdy oczekiwania społeczne były coraz bardziej radykalne, te siły
(początkowo Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna – ROAD, wkrótce
przemianowana na Unię Demokratyczną) coraz bardziej wtapiały się w
zastany system, dokonując w nim zmian w wielu dziedzinach wyłącznie
kosmetycznych.
Miało być uwłaszczenie obywateli, ograbianych
systematycznie przez niemal półwiecze, nastąpiła zaś „reprywatyzacja”,
podczas której majątek narodowy przechodził pośpiesznie w ręce
hochsztaplerów i cwaniaków, zakładano lewe spółki i „sprzedawano”
zakłady państwowe, nieźle prosperujące, za symboliczną złotówkę.
Przypomnijmy sobie wypowiedzi „premiera znikąd”, czyli Jana Krzysztofa
Bieleckiego (który od lat we wszystkich rankingach uchodzi za
najgorszego premiera po 1989 roku, co o czymś świadczy), o konieczności
takich działań, bo państwo jakoby nie może „dokładać” do deficytowych
zakładów. Po takiej „sprzedaży” za przysłowiową złotówkę zakłady te
cudownie nabierały wartości, i to znacznej.

...().....

Autor kończy swa wypowiedź stwierdzeniem:

Tak
długo, jak opozycja na wszystkie strony międli przekleństwa i zaklęcia,
nic temu rządowi nie grozi. Co najwyżej sam może porobić takie błędy,
które odwrócą od niego wyborców. Takie niebezpieczeństwo jest jednak
zawsze i jeśli zadufanie we własną nieomylność nie wypaczy Jarosława
Kaczyńskiego, możemy spać spokojnie. Skoro opozycja parlamentarna nie ma
nam nic konkretnego do zaoferowania, poza krytyką rządu, to znaczy, że
dla obecnej koalicji nie ma alternatywy. I żadne sabaty, zjazdy i
szczyty tego nie zmienią.

całośc tu:

http://www.polskiejutro.com/art.php?p=11206 

Polecam cały artykuł - polemizować nie będę, bo  prawie w całości mogę sie z autorem zgodzić.

Również co do konkluzji : nie ma na dzisiaj w Polsce żadnej siły politycznej, która by miała Polakom coś do zaoferowania .

Spotkanie
w sali UW było tego najlepszym dowodem. A.Kwaśniewski wrócił na "lewicy
łono" -  "ukochany przywódca" nie znalazł baranów, które by za nim
poszły na rzeź.

Owce przestały milczeć .

Józek Szmaciak z Aleksem Wardęgą
bronią demokracji

Komentarz · tygodnik „Najwyższy Czas!” · 25 maja 2007 | www.michalkiewicz.pl

„Szmaciaków wyhodował ustrój ze trzy już chyba pokolenia” – pisał w poemacie „Towarzysz Szmaciak” Janusz Szpotański – „pierwsze wkroczyło na arenę tuż po tak zwanym wyzwoleniu, szeregi zasilając partii”.

Ponieważ wtedy „tylko mełamedzi w partyjnej mogli chodzić glorii”, to Szmaciaki poszły do UB: „Trzech jest w cholewach i w mundurze, a Szmaciak, jako cywil – w skórze”.

Kiedy już okres błędów i wypaczeń związanych z „kultem jednostki” zakończył się wreszcie wesołym oberkiem („czas zmienić politykę rolną lecz ludzi krzywdzić nam nie wolno!”), nastała epoka „małej stabilizacji”, Szmaciaki zaczęły zakładać stare rodziny. „Wpierw szarże były wielkim szykiem, lecz dziś z nich każdy – pułkownikiem / przejadł się także im doktorat, więc na tytuły przyszła pora”.

Pod koniec epoki „małej stabilizacji” Szmaciaki wyemancypowały się spod kurateli starych komunistów w rodzaju Wardęgi: „Wardęga, człek podeszły w laty był komunistą starej daty” co to nostalgicznie wzdychał do cudnego raju i „żelaznej miotły” Feliksa Dzierżyńskiego.

Z kolei młody Wardęga „we łbie miał mętlik ten Wardęga - nie pił, nie palił, tylko gęgał, przez co w aferę szybko wdał się antypaństwową”. W odróżnieniu od niego, młody Szmaciak ustawiał się do systemu frontem: „mój Józek, o ten to ma już chody duże i w MSW, i na uczelni!”.

I kiedy młody Aleks Wardęga wraz z gęgaczami starej daty tworzył zręby „lewicy laickiej”, Józek Szmaciak nauczył się mówić językami, jeść bezę i innych wytwornych manier. Wydawało się więc, że drogi Józka Szmaciaka i młodego Wardęgi nieubłaganie się rozchodzą, zwłaszcza, że wkrótce nastał stan wojenny.

„Waldek (…) w dwóch słowach: wojnę mamy! Ech, zadrżą zbuntowane chamy, (…) dziś w nocy rozkaz dał Generał” – oznajmiał staremu Szmaciakowi jego przyjaciel, pułkownik MO Maczuga.

Operacją odblokowywania miejscowego kombinatu dowodził sławny generał Tumor. „Tumor starego znał Wardęgę (…) i również znał Wardęgów syna”, a tak się akurat złożyło, że Aleks Wardęga schronił się w kombinacie w charakterze ideowego przywódcy strajkujących.

Tedy generał Tumor wydając Maczudze ostatnie rozkazy, poprosił go na koniec: „więc nie odmówisz mi przysługi? Stary towarzysz, zasłużony, samego jeszcze znał Stalina… Fakt, że ma głupawego syna, ale to zawsze syn rodzony, więc oszczędź Alka, bardzo proszę!”. Naturalnie młody Wardęga o niczym nie wiedział i „nim zapłaci własną głową, najeźdźcę przyjąć chce przemową w której mu rzuci oskarżenie prosto w twarz (…) Gdy więc runęła nagła szarża, kończył swój słynny tekst «Oskarżam»”.

Humanitarny postępek generała Tumora okazał się zbawienny w skutkach, bo w kilka lat później, na zaproszenie generała Kiszczaka, przy okrągłym stole Józek Szmaciak z Aleksem Wardęgą w serdecznym porozumieniu położyli fundamenty pod Trzecią Rzeczpospolitą.

I kiedy wydawało się, że sytuacja dojrzała do historycznego kompromisu, kiedy Rywin przyszedł do Aleksa, tj. pardon – oczywiście do Michnika, żeby podzielić się po bratersku wspólnym dobrem - ten zapragnął zjeść cały tort sam.

Ma się rozumieć nie udało mu się, więc ze złości ogłosił na całą Polskę rezultaty „dziennikarskiego śledztwa”, wskutek czego powołano sejmową komisje śledczą, z której niepotrzebnie wyszły różne śmierdzące dmuchy. Mimo to wydawało się, że sytuacja jest pod kontrolą i u progu kampanii wyborczej kontrolowane przez razwiedkę merdia, podały rozkaz, jak ma być – że rządzić ma Platforma, której, dla zmylenia ciemnogrodu, doda się PiS w charakterze kwiatka do kożucha.

Tymczasem dopuszczona przez niedopatrzenie pobożna radiostacja dla tubylczych Irokezów zaczęła mieszać na politycznej arenie, cały plan diabli wzięli i doszło do najgorszego; na powierzchnię wydostały się drzemiące w mrocznych zakamarkach tubylczej duszy demony nietolerancji i ksenofobii.

W takiej sytuacji tylko patrzeć, jak mozolnie uciułane przez Józka Szmaciaka i Aleksa Wardęgę zdobycze III Rzeczypospolitej mogą wziąć diabli, więc nie ma innej rady, jak sięgnąć do nieprzebranej skarbnicy wynalazków Ojca Narodów, który na taką okoliczność stosował fołksfront.

Fołksfront, jak wiadomo, służy do robienia „no pasaran” znienawidzonemu faszyzmowi. Teraz bowiem nastały takie czasy, że oskarżenie o „kontrrewolucję” już na nikim nie robi wrażenia, za to o „faszyzm” – aaa, to co innego.

Taki Dawid Irwing nawet nie został oskarżony o „faszyzm”, tylko o „fascynację” faszystami i to wystarczyło, by na rozkaz Ministerstwa Prawdy miłośnicy wolności słowa i państwa prawnego wyrzucili go na zbity łeb z Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. Znaczy – dozwolone cenzurą tylko talmudy.

Kiedy więc Niemcy w związku z gwałtowną potrzebą przyjęcia do 2009 roku konstytucji Eurosojuza przeszły w Polsce na ręczne sterowanie polityczną sceną, a Trybunał Konstytucyjny zablokował lustrację, Józek Szmaciak i Aleks Wardęga energicznie przystąpili do tworzenia fołksfrontu, organizując bojowników o wolność i demokrację.

Inauguracyjny wiec odbył się na Uniwersytecie Warszawskim pod prezydencją dwóch byłych prezydentów i jednego kandydata, z których każdemu przytrafił się ten sam casus pascudeus. Zgromadzeni na sali inteligenci czasu wojny reagowali usłużnym rechotem na dowcipy Wałęsy o „bliźniakach” – tak samo, jak na pierwszej w stanie wojennym sesji Sejmu posłowie na dowcipy pułkownika Przymanowskiego o internowanych. „Ta marynarka to kupa gówna” – mówił pewien oficer wojsk lądowych i na widok wiecu na Uniwersytecie Warszawskim trudno odmówić mu racji.

Gwoli uodpornienia Józka Szmaciaka na ataku zjadliwych bakcyli wymiaru sprawiedliwości, towarzysze z razwiedki zaaplikowali mu szczepionkę. Zaprzyjaźniona stacja TVN, w której towarzyszka małżonka uczy tubylców jeść bezę, nie stąd ni zowąd ogłosiła, że fundacja „Amicus Europae” bierze szmal od kompradorskiego ukraińskiego burżuja Wiktora Pińczuka, a niezależnie od tego – również z Narodowego Banku Polskiego.

Z pozoru wygląda to na akt czarnej zdrady, niespodziewany nóż w plecy, ale w istocie ma ono taki sam charakter, jak osłabione bakcyle w szczepionce ospy – nie chodzi o to, by zabiły delikwenta, tylko – żeby go uodporniły na atak bakcyli prawdziwych.

Jak mawiano w Hitlerjugend – „co cię nie zabije, to cię wzmocni”, a nasz Józek Szmaciak takiego wzmocnienia potrzebuje nawet w sytuacji, gdy Aleks Wardęga ponownie odkurzy swój słynny tekst „Oskarżam”, tym razem – by rzucić nim w ohydne oblicze „faszyzmu”.

Czas rządu Jana Olszewskiego był czasem kiedy nareszcie czułam, że to jest nasza Polska, po prostu Polska. Serce mi się kraje gdy wspominam tamtą noc - z 4 na 5 czerwca. Te twarze - albo zastygłe w strachu albo powykrzywiane grymasem nienawiści... Tę bieganinę... I ten straszny rechot w loży... Te powykrzywiane twarze - tym razem w grymasie nieopanowanej ulgi i zdziczałej radości....
Kiedyś, kiedy ktoś nakręci film o tym podłym zamachu na Polskę to mam nadzieję, że te sceny zostaną dobrze odegrane... Z dokumentalnymi wstawkami...

Szanowna Pani Marylo,

Życzmy wiele zdrowia Panu premierowi Olszewskiemu. Jak PiS ponownie przejmie władze będzie potrzebny tak doświadczony polityk.

Wyrazy szacunku

życzmy Panu premierowi Olszewskiemu duzo zdrowia. W ubiegłym roku przeszedł cięzki wylew, w tym roku znów szpital.

Módlmy się o zdrowie dla Jana Olszewskiego.

4 czerwca pod domem Wałęsy - pokojowa manifestacja upamiętniająca zamach stanu

W poniedziałek, 04.06.12, o godz 15.00 pod domem
Lecha Wałęsy w Gdańsku Oliwie przy ul. Polanki 54 odbędzie się
tradycyjna, pokojowa manifestacja upamiętniająca zamach stanu, jakim
było obalenie rządu Jana Olszewskiego w czerwcu 1992. Podczas
demonstracji będą zbierane podpisy pod petycją o zmianę nazwy lotniska w
Gdańsku z imienia Lecha Wałęsy na lotnisko im Solidarności

We wtorek 05.06.12 odbędzie się konferencja pt."Nocna zmiana 20 lat
później". W konferencji wezmą udział Sławomir Cenckiewicz, Krzysztof
Wyszkowski, Andrzej Gwiazda, prowadzenie dyskusji Michał Stróżyk.

Aula w siedzibie Kasy Krajowej SKOK, Sopot ul. Władysława IV 22, godz 18.00

zapraszają trójmiejskie Kluby Gazety Polskiej

PRZYJDŹ NA MANIFESTACJE!

4 CZERWCA godz. 15ta ul. POLANKI 54, GDAŃSK OLIWA

http://wpolityce.pl/depesze/29776-4-czerwca-pod-domem-walesy-pokojowa-ma...

Piotr Semka dla wPolityce.pl o 4 czerwca 1992 roku: "to była atmosfera linczu, która wywołała zachwyt wśród dziennikarzy"

"4 czerwca 1992 roku po raz pierwszy zobaczyliśmy absolutną pogardę
dziennikarzy mainstreamowych mediów dla wydarzeń; sprawiali oni
wrażenie ludzi, którzy realizują jakiś scenariusz polityczny."

Bronisław Komorowski otworzył dziś Skwer Wolnego Słowa przed dawną siedzibą Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Warszawie. Wydarzenie to miało miejsce w ramach obchodów Dnia Wolności w Polsce.
Na początku jest wolna myśl i wolne słowo. Było wolne słowo i dzisiaj mamy wolną Polskę – warto o tym pamiętać. Tu stanie pomnik zwycięstwa wolnego słowa. Zwycięstwa w Polsce i w całej naszej części Europy. Młodzi ludzie powinni pamiętać, że wolność nigdy nie jest zdobywana raz na zawsze - mówił prezydent podczas przemówienia. - Razem drukowaliśmy, razem kolportowaliśmy i razem marzyliśmy o tej wolności. Razem powinniśmy zadbać o to, aby kolejne pokolenia o tym pamiętały, że wolność musi być stale pielęgnowana - zwrócił się Komorowski do osób zebranych na skwerze.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/szczegolny-dzien-dla-polski-prezydent-zab...

TVN24 kilka minut transmitowałi na zywo i szybko zorganizowano konferencję reprezentacji
polskiej piłki noznej,. Eta ważno.

Równo 20 lat temu Polacy - ci rozumiejący rzeczywistość - zobaczyli granice swojej świeżo odzyskanej suwerenności

"W tej Polsce marzeń Jan Olszewski będzie pamiętany. Obiecujemy."

jarosław Kaczyński, który uczestniczy w konferencji
upamiętaniającej 20. rocznicę upadku rządu Jana Olszewskiego przypomniał
zasługi tego gabinetu i, chwaląc dokonania byłego premiera i
opozycjonisty w latach PRL, podkreślił, że jego działania opierały się
na tradycjach polskich elit inteligenckich, robotniczych i chłopskich. -
Te tradycje nie mają nic wspólnego z tym co dzisiaj dominuje w naszym
życiu publicznym i społecznym. To, co dziś jest przy władzy, co dziś
panuje jest odwołaniem do tego wszystkiego, co w Polsce było złe, marne i
żałosne - stwierdził.

Według Jarosława Kaczyńskiego, który w swoim wystąpieniu odwoływał się
do przemówienia Jana Olszewskiego z 1992 roku, ówczesny rząd, jako
pierwszy w sposób praktyczny postawił sprawy polskiej niepodległości,
polskiej demokracji, sprawy statusu polskich obywateli i relacji
stosunku do własności.

- To był także dobry rząd w tym zwykłym wymiarze - powiedział
podkreślając projekty dotyczące finansów publicznych. Dodał też, że
działania władz liberalnych w "jakiś zadziwiający sposób zawsze prowadzi
do wielkiego zamieszania w finansach publicznych". - Tak było i wtedy,
kiedy przed rządami Jana Olszewskiego rządził Krzysztof Bielecki. Ten
rząd stanął przed wyzwaniem bardzo poważnym i w tej dziedzinie. Dał
sobie z tym radę - wspominał.

Prezes PiS podkreślił też, że rząd Jana Olszewskiego "podjął wysiłek"
zmierzający do powstrzymania ówczesnej prywatyzacji, a także, jako
pierwszy, sformułował plany Polski dotyczące jej członkostwa w NATO. -
Prawda jest taka, że opcja NATOwska w okresie rządu Tadeusza
Mazowieckiego i Krzysztofa Bieleckiego wcale nie była przyjmowana. Nie
zapomnę swojej rozmowy z ówczesnym ministrem spraw zagranicznych, który
na pytanie o sposób zabezpieczenie naszego kraju mówił o sieci różnego
rodzaju krzyżujących się europejskich porozumień, a nie mówił o naszej
przynależności do NATO. To był 1991 rok - stwierdził. Dodał też, że rząd
Jana Olszewskiego jako pierwszy postawił tę sprawę jasno. - To jest
jego ogromna zasługa. Ta opcja nie mogła już być podważona - zaznaczył.

Kaczyński poruszył też kwestię tzw. oczyszczenia, która w jego opinii
"okazała się niezmiernie istotna w całej historii III RP. - Rząd podjął
sprawę likwidacji tych dwóch rodzajów sieci, które oplatały Polskę mimo
formalnego rozwiązania PZPR i formalnego upadku poprzedniego ustroju. To
była z jednej strony sieć jawna, której rozbicie mogło nastąpić jedynie
przez dekomunizację. Była jeszcze sieć tajna, tworzona przez służby
specjalne i przez ich współpracowników, którzy byli wszędzie -
powiedział. Wyjaśnił, że to dzięki rządowi Jana Olszewskiego nastąpiło
zjawisko, które prezes PiS określił mianem "wprowadzenia procedur
demokratycznych". - Bez likwidacji tych tajnych sieci cały wielki proces
przemiany musiał przybrać charakter patologiczny, musiał przybrać
charakter, który został później opisany jako postkomunizm albo jako
postkolonializm. To jest system w którym dawne elity, elity dawnego
sytemu utrzymują swoją przewagę, swoje związki zewnętrzne i
podporządkowują swoje życie jednemu interesowi jakim jest
niepodważalność ich pozycji - stwierdził. Dodał też, że Olszewski
przeszedł do historii "jako pierwszy, który próbował tą pozycję podważyć
w sposób spokojny, ostrożny, a jednocześnie zdecydowany".

Chwalił też Olszewskiego, który w jego opinii "pozostaje bardzo wybitnym
przedstawicielem tradycji polskiej lewicy", ale również tradycji
polskiej inteligencji. W swoim przemówieniu odniósł się też do obecnych
czasów i podkreślił, że te tradycje nie mają nic wspólnego z tym, co
dzisiaj dominuje w naszym życiu publicznym i społecznym. - To co dziś
jest przy władzy, co dziś panuje, a pojęcie panowania jest znacznie
szersze, jest niczym innym jak radykalnym zaprzeczeniem i odrzuceniem
tej tradycji. Jest odwołaniem do tego wszystkiego co w Polsce było złe,
marne i żałosne - wyjaśnił.

Na koniec dodał, że Jan Olszewski i jego rząd "pozostaną w polskiej
historii jako instytucje, które potrafiły do tych najlepszych tradycji
nawiązać". - I to jest obok tego wielkiego i wciąż niezrealizowanego
planu przebudowy najistotniejszy element tego dziedzictwa. Dziedzictwa
które powinno trwać - skończył.

Konferencja upamiętniająca 20. rocznicę upadku rządu Jana Olszewskiego

Lider PiS Jarosław Kaczyński, b. wicemarszałek Senatu Zbigniew
Romaszewski, Andrzej i Joanna Gwiazdowie uczestniczą w konferencji
upamiętniającej 20. rocznicę upadku rządu Jana Olszewskiego, która
odbywa się w Sejmie.

Rząd Olszewskiego upadł 4 czerwca 1992 w tzw. noc teczek, po ujawnieniu
przez szefa MSW Antoniego Macierewicza archiwaliów SB - listy polityków
figurujących w archiwach MSW jako konfidenci komunistycznych służb
specjalnych. Na liście tej znajdował się m.in. Lech Wałęsa, który 4
czerwca wnioskował o odwołanie premiera.

Sam Olszewski w wywiadzie z maja opublikowanym w tym tygodniu przez
"Gazetę Polską" tak mówił o upadku swojego rządu: "Jako pretekst do
mojego odwołania posłużyła tzw. lista Macierewicza. Jednak upadek mojego
rządu był podyktowany de facto innymi czynnikami. Stały za tym przede
wszystkim pieniądze. Chodziło o podział majątku, który został po PRL-u.
On był jeszcze do wzięcia, gdy ja byłem premierem. W ramach procesu
transformacji grupy interesu chciały się zabezpieczyć. I to właśnie
nastąpiło".

(GK,KK)

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/kaczynski-to-co-dzis-jest-przy-wladzy-jes...

Do Kancelarii Premiera przybyło dziesięciu byłych szefów rządu:
Tadeusz Mazowiecki, Jan Krzysztof Bielecki, Waldemar Pawlak, Hanna
Suchocka,  Józef Oleksy, Włodzimierz Cimoszewicz, Jerzy Buzek, Leszek
Miller, Marek Belka oraz Kazimierz Marcinkiewicz.

Oprócz świętowania rocznicy wyborów 4 czerwca 1989, tematem spotkania
są rozpoczynające się za 4 dni Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej UEFA
Euro 2012.

http://www.premier.gov.pl/zdjecia_i_filmy/galerie_zdjec/4_czerwca_spotka...

Pikieta i happening pod domem Lecha Wałęsy [ZDJĘCIA/ FILM]
http://www.polskatimes.pl/artykul/590019,pikieta-i-happening-pod-domem-l...

Kilkadziesiąt osób pojawiło się w poniedziałek przed domem Lecha Wałęsy, by przypomnieć tzw. noc teczek z 4 czerwca 1992 r. Transparenty, baloniki i kilka osobliwych "prezentów" dla byłego prezydenta przygotowali z tej okazji organizatorzy ze środowisk prawicowych.

20 lat temu dokonano zamachu stanu. Tego zamachu dokonał Lech Wałęsa - mówił do zgromadzonych Michał Stróżyk z gdańskiego Klubu "Gazety Polskiej". - Przychodzimy tu co rok, by przypomnieć, że nie jest on pozytywnym bohaterem.

Jednak mieli rację - pisze w "Rzeczpospolitej" Piotr Zaremba o rządzie Olszewskiego. Dokładnie w 20-lecie upadku gabinetu

"Był słaby kadrowo, popełnił błędy. Ale podjął tematy, których przed nim i po nim się bano".

Nasz
wywiad. Prof. Chodakiewicz o obchodach 4 czerwca 1989: propaganda
postkomunistyczna i liberalna musi mieć jakiś wymyślony symbol

„Okrągły stół jest już skompromitowany. Mówić o nim ciągle się nie
da. Nawet lud czuje, że to była jakaś machlojka. Ale mówić górnolotnie o
Święcie Wolności, to zupełnie co innego. To można”.

Nie wolno nam złożyć broni

Z Bogusławem Nizieńskim, sędzią Sądu Najwyższego w
stanie spoczynku, rzecznikiem interesu publicznego w latach 1999-2004,
rozmawia Agnieszka Żurek

Co oznacza w naszych dziejach data 4 czerwca 1992 roku?

- Jest to na pewno data smutna. Boli mnie, że noc z 4 na 5 czerwca 1992
roku miała taki właśnie przebieg, jaki możemy oglądać w reportażu
"Nocna zmiana". To wszystko jest bardzo bolesne, bo skutki tamtych
działań nadal uderzają w nasz kraj i w nasz los.

Spodziewał się Pan wtedy tak dramatycznego obrotu wydarzeń i obalenia rządu Jana Olszewskiego?

- Nie sądziłem, że to wszystko zajdzie aż tak daleko. Tymczasem 4
czerwca nienawiść wobec wartości, na których chciał oprzeć swój rząd
premier Jan Olszewski, osiągnęła apogeum. Zniszczenie jego programu
oznaczało unicestwienie planu prawdziwej odbudowy i oczyszczenia naszego
życia publicznego. To jest nasza największa klęska, która trwa zresztą
po dziś dzień. My w tym dzisiaj żyjemy i coraz bardziej doświadczamy
skutków braku przejrzystości naszego polskiego życia publicznego. Jeżeli
będziemy nadal podążać tymi samymi drogami, nie zajdziemy daleko. Walkę
o czystość naszego życia publicznego muszą podjąć dziś ludzie młodzi.
Muszą oni wiedzieć, na jakich wartościach trzeba budować Polskę. Nie
mogą być na te sprawy nieczuli.

Wiele wskazuje na to, że jedną z przyczyn odwołania rządu premiera Olszewskiego była właśnie chęć zablokowania lustracji.

- Tak, w efekcie ustawa obligująca najważniejsze osoby w państwie do
ujawnienia faktu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
tajnej z tymi PRL-owskimi organami współpracy została uchwalona dopiero
11 kwietnia 1997 roku. W tym czasie podobne akty prawne obowiązywały już
w innych krajach postsowieckich - w Albanii, Bułgarii, Czechosłowacji, w
Niemczech i na Węgrzech. Także Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy
uchwaliło już wcześniej, bo w 1996 r., rezolucję w sprawie środków
służących usuwaniu zaszłości totalitarnego ustroju komunistycznego. W
Polsce o uchwalenie ustawy lustracyjnej toczyła się natomiast długa
walka, co spowodowało, że mogłem zostać powołany na stanowisko Rzecznika
Interesu Publicznego przez pierwszego prezesa Sądu Najwyższego dopiero w
październiku 1998 roku.

Od początku sprawie lustracji towarzyszyła nagonka medialna.
- Tak, prym wiodły tutaj: "Gazeta Wyborcza", "Nie" i "Trybuna".

"Zrodzi
to wołanie o krew i niebezpieczeństwo stosów" - mówił Adam Michnik o
pomyśle odebrania specjalnych uprawnień funkcjonariuszom niegdysiejszego
Urzędu Bezpieczeństwa. Niektórzy do tej pory wierzą, że lustracja
przewidywała niezwykle surowe kary dla byłych funkcjonariuszy czy
współpracowników bezpieki.
- Jest to absolutnie niezgodne z
prawdą, ponieważ jedyną karą za złożenie nieprawdziwego oświadczenia
lustracyjnego było pozbawienie dostępu do najwyższych stanowisk
publicznych na okres 10 lat.

Gdzieniegdzie do tej pory pokutuje opinia, iż lustracja miała dotyczyć ogromnej grupy obywateli.

- To też nie odpowiada prawdzie, ponieważ obowiązek złożenia
oświadczenia lustracyjnego dotyczył jedynie osób pełniących
najważniejsze funkcje publiczne bądź ubiegających się o nie i dotyczył
jedynie około 27 000 osób.

Karane było wyłącznie złożenie nieprawdziwego oświadczenia lustracyjnego?

- Tak, jeśli bowiem osoba podlegająca lustracji przyznała się do pracy,
służby lub tajnej współpracy z komunistycznymi organami bezpieczeństwa
państwa, nie podlegała karze. Jedyną tego konsekwencją było
opublikowanie jej nazwiska na łamach Monitora Polskiego. W lustracji
chodziło po prostu o zapewnienie przejrzystości życia publicznego oraz o
uniemożliwienie stosowania wobec osób pełniących najwyższe funkcje w
państwie szantażu poprzez groźbę ujawnienia - przez czynniki wewnętrzne
lub zewnętrzne - kompromitujących faktów z ich przeszłości.

Warto także przypomnieć, że ustawa lustracyjna nie obejmowała osób współpracujących z bezpieką pod przymusem.

- Ustawa lustracyjna obejmowała jedynie te osoby, które świadomie i
dobrowolnie współpracowały z tajnymi służbami PRL, szkodząc przez to
innym ludziom. Nie podlegał natomiast żadnej karze ten, kto podjął taką
współpracę pod przymusem, w obawie utraty życia lub zdrowia przez niego
samego bądź przez osoby jemu najbliższe.

Podejrzani o współpracę mieli możliwość wglądu do swoich teczek i przedstawienia Sądowi Lustracyjnemu swojego stanowiska?

- Tak, oczywiście. Istniało także domniemanie prawdziwości złożonego
oświadczenia, Rzecznik Interesu Publicznego poddawał weryfikacji tylko
te oświadczenia, co do których prawdziwości istniały wątpliwości.
Stawający przed sądem lustracyjnym mieli możliwość korzystania z pomocy
obrońców, prawo do odwołania się do sądu drugiej instancji, wniesienia
kasacji do Sądu Najwyższego i złożenia wniosku o wznowienie
postępowania. Część osób uznanych za kłamców lustracyjnych przez nasze
sądy odwoływała się także do Trybunału w Strasburgu, twierdząc, że ich
proces nie był ani uczciwy, ani sprawiedliwy, gdyż nie mieli oni na
przykład możliwości obrony czy wglądu w akta. Temu zarzutowi Trybunał
bezpodstawnie dawał niekiedy wiarę.

Lustracja, mimo wielu przeszkód, przyniosła jednak efekty.

- Tak, udało się usunąć z życia publicznego przynajmniej
kilkudziesięciu kłamców lustracyjnych niegodnych sprawowania funkcji
publicznych, po które bezprawnie sięgnęli.

Uzyskanie dostępu do archiwów bezpieki nie było łatwe.

- Kiedy zbliżał się koniec panowania komuny, esbecy niszczyli, jak
tylko mogli, dokumenty stanowiące dowody prowadzenia przez nich sieci
agenturalnej. Niszczyli przede wszystkim teczki osobowe i teczki pracy
swoich osobowych źródeł informacji, a także teczki spraw, wokół których
były prowadzone działania operacyjne. Działo się to jeszcze niekiedy po
1989 roku. Bardzo niewiele dokumentów zbadano w archiwach Wojskowych
Służb Informacyjnych. Kiedy te akta zostały w całości przekazane do tzw.
Archiwum Wydzielonego Instytutu Pamięci Narodowej, nadal nie można było
przez długi czas uzyskać do nich wglądu. Prezes IPN mógł je udostępniać
jedynie przy udziale oficerów WSI. Leon Kieres kilkakrotnie występował
zatem do kolejnych szefów WSI o wyznaczenie oficerów, którzy mogliby
uczestniczyć w badaniu tych akt. Ze strony WSI padała wówczas odpowiedź,
że "nie mają do tego ludzi".

Zasłaniano się również
argumentami o "tajemnicy państwowej" bądź lansowano tezę, że
funkcjonariusze Wojskowych Służb Informacyjnych to ludzie, których
doświadczenie i profesjonalizm mogą się jeszcze przydać
Rzeczypospolitej.
- Tak, rozpowszechniano tezę, że służba w
wywiadzie i kontrwywiadzie wojskowym była pewnego rodzaju zaszczytem i
że wobec tego należałoby wyeliminować z ustawy lustracyjnej tych tajnych
współpracowników Wojskowych Służb Informacyjnych oraz Wojsk Ochrony
Pogranicza, którzy działali w wywiadzie i kontrwywiadzie. Dopiero
Trybunał Konstytucyjny zajął w tej sprawie właściwe stanowisko i w 2003
r. uznał, że współpraca z WSI na odcinku wywiadu i kontrwywiadu
wojskowego była taką samą formą współdziałania z organami bezpieczeństwa
PRL-owskiego państwa jak każda inna.

Do dziś można spotkać się z opinią o "profesjonalizmie" Wojskowych Służb Informacyjnych.

- Nie chciałbym tutaj dzielić się swoją wiedzą uzyskaną podczas
dwuipółletniej działalności w Komisji Weryfikacyjnej WSI. Niech Pan Bóg
broni jednak przed takim "profesjonalizmem", z jakim miałem się możność
niekiedy zetknąć w ramach tej działalności.

Uściślijmy
zatem, czym zajmowali się funkcjonariusze WSI. Czy przyświecały im
jakiekolwiek inne cele poza niszczeniem opozycji niepodległościowej?

- Wojskowy wywiad i kontrwywiad w sposób ewidentny działały na
kierunkach, które odpowiadały światowemu systemowi komunistycznemu.
Trybunał Konstytucyjny orzekł wyraźnie w jednym ze swoich wyroków w 2003
r., że tajne służby PRL nie służyły państwu polskiemu, bo takie nie
istniało, ale działały na rzecz narzuconego ustroju totalitarnego i
Związku Sowieckiego. Orzekł o tym także Senat w uchwale z 1998 roku. Te
formacje służyły obcym siłom i czyniły to z wielkim zaangażowaniem.
Funkcjonariusze WSI byli - podobnie jak esbecy - szkoleni na
wielomiesięcznych kursach w Związku Sowieckim. Wiedzieli oni, że służą
nie tylko PRL-owi, ale i ZSRS. Mieli doskonałą orientację, na czyją
rzecz pracują.

Ci ludzie nadal mają wpływ na nowych członków polskiego wywiadu i kontrwywiadu?

- Jest ich już niewielu, większość z nich przeszła bowiem w stan
spoczynku, ale zawsze obawiam się, że tam, gdzie pozostają resztki
dawnego systemu, dochodzi do demoralizacji młodych ludzi.

Powołanie
Komisji Weryfikacyjnej WSI miało na celu niedopuszczenie do takiej
sytuacji. Tymczasem represje dotykają dzisiaj nie współpracowników
sowieckiego wywiadu, ale tych, którzy chcieli odsunąć od służby
funkcjonariuszy o komunistycznym rodowodzie.
- Członkowie
Komisji Weryfikacyjnej WSI do tej pory są wzywani na przesłuchania. Ja
też ostatnio byłem na przesłuchaniu, które trwało 5 godzin. Za co
jesteśmy przesłuchiwani? Przecież nikogo nie skrzywdziliśmy, chcieliśmy
jedynie dojść do prawdy. Wyobrażałem sobie kiedyś, że Polska będzie
czysta, że wszyscy, którzy ją krzywdzili, odejdą w niepamięć. Tymczasem
czują się oni dziś bardzo dobrze.

Pewne przebudzenie nastąpiło po tragedii smoleńskiej.

- Tak, zdecydowanie. Mimo kpin i wyśmiewania. Te drwiny to dzieło
marginesu politycznego potrafiącego głośno krzyczeć i nazywać patriotów
szaleńcami i ludźmi obłąkanymi. Oni natomiast uważają się za osoby
"światłe". To nieprawda. Niech się nie łudzą. Przyjdzie taki czas, że
wykaże im się, iż to, co robili, było wielkim błędem i wielką hańbą.
Przynajmniej ja to tak widzę - jako ten, który w młodych latach
startował z zupełnie innych pozycji. Takim chciałem być do końca i takim
pozostanę. Miłości do Ojczyzny możemy się za to uczyć od Polaków
mieszkających poza jej granicami. Jeżdżę do Wilna, żeby "naładować
akumulatory". Spotykam tam ludzi, którzy mieszkają poza Polską, a umieją
ją kochać i dla niej pracować. Serce boli, kiedy obserwuje się los
Polaków na Wileńszczyźnie czy na Białorusi. To mnie zobowiązuje do pracy
na ich rzecz. Dopóki mogę, dopóty będę działał.

Jak działać na rzecz Ojczyzny w dzisiejszej rzeczywistości?

- Moja odpowiedź nie będzie popularna, jestem człowiekiem innej epoki.
Bardzo głęboko zapadła we mnie Polska okresu międzywojennego i
wojennego. Wiem, że dla niej trzeba wiele poświęcić. A przede wszystkim
wierzyć w nią. I budować Polskę na miarę naszych marzeń.

Walczył Pan w Armii Krajowej już jako szesnastolatek.

- Miałem 16 lat, kiedy brałem udział w pierwszym wypadzie plutonu
dywersyjnego. Nie miałem skończonych 17, kiedy wziąłem udział w boju
partyzanckim na ziemi leżajskiej. Potem przyszedł okres służby
poakowskiej, w Narodowej Organizacji Wojskowej i w WiN. Bardzo mocno
przeżyłem śmierć mojego dowódcy okupacyjnego kpt. Władysława Koby,
młodszego kolegi pułkowego mojego ojca.

Kim był kpt. Władysław Koba?

- Był to ostatni komendant Okręgu WiN - Rzeszów, człowiek, który
wytyczał moje drogi życiowe. Poprosił mnie, bym został ojcem chrzestnym
jego urodzonego w czasie okupacji syna. W 1949 r. kapitan Koba, okrutnie
torturowany w śledztwie, został przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie
skazany na śmierć i stracony. Bardzo mocno to przeżyłem, podobnie
zresztą jak uwięzienie mojego ojca skazanego za działalność podziemną.
Ojciec zmarł w dwa miesiące po zwolnieniu ze szpitala więziennego we
Wronkach. Moja mama była także dwukrotnie więziona przez Urząd
Bezpieczeństwa - najpierw w Rzeszowie, a później w Krakowie. Te
wydarzenia kształtowały moją osobowość i z tej drogi, na którą wszedłem w
młodości, już nie zejdę. To jest droga wierności ludziom, którzy oddali
swoje życie dla Polski. Kapitan Koba jest jednym z nielicznych
patriotów zamordowanych przez komunistów, którego miejsce spoczynku jest
znane. Został on pogrzebany wraz ze straconymi razem z nim dwoma jego
podkomendnymi na podrzeszowskim - a obecnie rzeszowskim - cmentarzu w
Zwieńczycy. Ilekroć jestem w Rzeszowie - czy to służbowo, czy prywatnie -
oczywiście odwiedzam ich grób. Takich ludzi się nie zapomina. Ofiara
życia kpt. Koby i jemu podobnych zobowiązuje mnie do walki o to, aby
Polską nie rządzili tajni współpracownicy ani ci, którzy w inny sposób
służyli komunie.

To zobowiązanie dotyczy wszystkich, którym zależy na dobru Ojczyzny.

- Patriotyzm to ukochanie Polski, poświęcenie się dla niej, świadomość,
że ona nas potrzebuje. Nie możemy dopuścić do tego, żeby z Polski
zrobiono śmietnik, gdzie mogą się zmieścić wszystkie patologie i gdzie
wyśmiewa się najwyższe ideały. Przyjdzie taki czas, że patriotyzm wróci i
Polska będzie inna. Ale nie wolno nam złożyć broni. Nie wolno.

Dziękuję za rozmowę.

http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120606&typ=my&id=my05.txt

Ruch Odbudowy Polski zakończył swoją działalność. Działacze
ugrupowania mają wstąpić w szeregi Prawa i Sprawiedliwości. Taki apel
wystosowali przedstawiciele władz rozwiązywanej partii.

Fot. Sławomir Kamiński / Agencja Gazeta

Nadzwyczajny kongres Ruchu podjął uchwałę kończącą działalność partii.
Jako przyczynę decyzji ROP podał pilną potrzebę zjednoczenia obozu
polskiej prawicy niepodległościowej. W obradach Nadzwyczajnego Kongresu
ROP jako przedstawiciele PiS uczestniczyli Wicemarszałek Sejmu RP Marek
Kuchciński oraz przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawo i
Sprawiedliwość Mariusz Błaszczak.

Partia została założona w 1995 roku po dobrym wyniku Jana Olszewskiego w
wyborach prezydenckich. W 1997 roku partii udało się wprowadzić do
Sejmu 6 posłów. W 2001 roku ROP zawarł sojusz wyborczy z LPR, uzyskując
dwa mandaty poselskie i jeden senatorski. W 2005 roku startując w ramach
Ruchu Patriotycznego nie udało się powtórzyć wyników z poprzednich lat,
a politycy tej partii rozpoczęli bliską współpracę z Prawem i
Sprawiedliwością.

W styczniu 2011 roku z funkcji przewodniczącego ROP zrezygnował Jan Olszewski, a zastąpił go senator Stanisław Gogacz.

"Zapis swoistego festiwalu hańby". Zobacz jak cynicznie próbowano i próbuje się wymazać śp. Lecha Kaczyńskiego z historii "S"

opublikowano: wczoraj, 17:32

| ostatnia zmiana: wczoraj, 17:57

Lech Wałęsa kolejny raz zaatakował rolę śp. Lecha
Kaczyńskiego w "Solidarności". "Żyją świadkowie i wiedzą, że z litości
go tu i ówdzie brałem" - mówił Wałęsa, jak zwykle przy przyzwalającym
milczeniu ludzi, którzy powinni wstać i krzyczeć: kłamstwo.

A przecież - to kłamstwo.

Publikujemy więc całość wystąpienia red. Piotra Semki z
Konferencji "Lech Kaczyński - Człowiek Solidarności", z dnia 8 września.
To dokument, który warto zachować, i warto przywoływać zawsze wówczas,
gdy znów kłamcy zabiorą głos:

Jeśli mówimy o życiorysie Lecha Kaczyńskiego, to to na co zwróciłbym uwagę to jego często
powtarzające się zdumienie w sytuacjach, gdy przychodziło mu bronić
"Solidarności" wobec ludzi, którzy "Solidarności" bardzo wiele
zawdzięczają.

Ja po raz pierwszy spotkałem Lecha Kaczyńskiego w 1987 roku, kiedy to
bardzo modne było stawianie z jednej strony na jakieś miraże
organizacji - mówiło się wtedy o żółtych związkach zawodowych, czy o
jakiejś organizacji wokół prymasa. Z drugiej strony modne były wówczas
towarzystwa gospodarcze. Ludzie, których potem poznaliśmy w kongresie
liberałów, mieli manierę mówienia w sposób lekceważący o "Solidarności". Mówiono wtedy, że nie można zapadać w moralną drzemkę, że "Solidarność" to już przeszłość.

Opowiadano mi o zdumieniu Lecha Kaczyńskiego, który widział ludzi,
którzy wszystko zawdzięczali "Solidarności", a którzy już przyzwyczaili
się do roli bywalców... Ja pamiętam wówczas w gdańskim Towarzystwie
Naukowym pierwszy raz zobaczyłem Donalda Tuska, który występował
w roli człowieka, mówiącego, że towarzystwa gospodarcze wszystko
zmienią, a "Solidarność" jest już passe.

W 88 roku "Solidarność" pokazała swoją siłę. I te głosy ucichły. Jednak okazało się, że na krótki czas. W 1990 roku znowu "Solidarność" miała być odesłana do lamusa, znowu wtedy Zbigniew Bujak przepraszał za "Solidarność",
Władysław Frasyniuk prezentował się, jako przedsiębiorca, który jest
kierowcą. On uwielbiał taki styl twardziela, mówił, że jak ktoś się nie
zgadza, to potrafi w "dziób" dać i tak dalej. Na tym tle była to
karykatura działalności "Solidarności".

Władysław Frasyniuk i Zbigniew Bujak przez te lata ukrywania
się stali się ludźmi, bardzo oderwanymi od robotników. Wówczas tego
typu pseudoludźmi "Solidarności" walczono m.in. z Lechem Kaczyńskim.
To właśnie Lech Kaczyński wówczas w tym Sejmie potrafił twardo
protestować przeciwko sprzedaży "Solidarności" legitymacji. Ale mimo
wszystko, nawet mimo tego coraz większego wzburzenia się ludzi, którzy
zapomnieli o tym, co dała nam "Solidarność", byłem i jestem
przekonany, że po śmierci Prezydenta nawet jego najwięksi adwersarze,
pamiętając jego rolę w ruchu "Solidarność", że majestat jego śmierci w
Smoleńsku sprawi, że rzeczą oczywistą jest wystawienie pomnika Lecha
Kaczyńskiego w Warszawie. Bardzo szybko okazało się, że ci ludzie nie byli do tego zdolni.

Co więcej, padały argumenty, że Lech Kaczyński nie ma żadnych zasług, że dlaczego mu stawiać pomnik,
że to nieudana prezydentura. Nie wiedziałem wtedy, że czeka nas jeszcze
straszniejszy epizod. Epizod całkowitego, wręcz Orwellowskiego,
zakwestionowania zasług Lecha Kaczyńskiego. To jest ten okres, po
wystąpieniu Jarosława Kaczyńskiego na zjeździe "Solidarności", gdy
Jarosław Kaczyński poruszył kwestię sporu między robotnikami a
doradcami, którzy wówczas uważali kwestię obrony związków zawodowych za
coś nie do pomyślenia. Wówczas rozpętała się kampania czysto
Orwellowska. Papier pamięta.

Pamiętam, że wówczas pisałem szybko tekst do "Rzeczpospolitej", więc
zbierałem opinie jak to było naprawdę z obecnością Lecha Kaczyńskiego. Okazało się szybko, że nie ma żadnej pracy naukowej. Padały argumenty bardzo podłe.
Warto o nich dzisiaj pamiętać. Padał np. argument, że Lecha
Kaczyńskiego nie ma na żadnym zdjęciu. Nie było go z bardzo prostego
powodu. W czasie strajku ludzie tacy, jak Lech Kaczyński unikali
fotografowania, ponieważ cały czas uczestnicy byli pod obstrzałem
argumentu, że to nie jest robotniczy strajk, ale ludzi, wówczas
propaganda PRLowska używała tego terminu, drugiego szeregu. Na
tej zasadzie nie pchał się przed obiektyw aparatów fotograficznych ani
Bogdan Borusewicz, ani Aleksander Hall, ani inni działacze. Ale to wobec
Lecha Kaczyńskiego wysuwano ten argument.

Inny argument, inna taktyka, opierała się na mówieniu: ja nie pamiętam. Ja jednak przeczytam te zdania, które
są zapisem swoistego festiwalu hańby. Mowa o ludziach, którzy widzieli i
znali doskonale rolę Lecha Kaczyńskiego w strajku sierpniowym.

Proszę bardzo, Lech Wałęsa orzeka, że w czasie sierpnia Lech Kaczyński był daleko, dalej, jeszcze dalej, w ogóle nie był liczącym się działaczem w tamtym czasie. Depesza PAPu z 31 sierpnia.

Dalej, wypowiedź dla "Super Expressu" Wałęsy z 7 września 2010 roku:

Lech Kaczyński był wtedy tak tchórzliwy, że bał się własnego cienia.

Tadeusz Mazowiecki dla łamach ostatniego numeru "Wprostu" określa Lecha Kaczyńskiego jako
poznanego w stoczni młodego człowieka, który nie odegrał żadnej roli w
sprawie politycznej koncepcji porozumienia Sierpniowego.

Bogdan Lis, który widział i spotykał się z Lechem Kaczyńskim wielokrotnie, mówi tak, wypowiedź dla strony www.tvn24.

Lech Kaczyński z nikim w naszym imieniu nie negocjował. Był na stoczni może z godzinę, może piętnaście minut.

Dalej, Jerzy Borowczak przypomnijmy człowiek, który wówczas owszem rozpoczął strajk, ale który kierował strażami na bramach, mówił, że Kaczyńskiego na stoczni nie było.

No i Bogdan Borusewicz. To jest wypowiedź najbardziej przerażająca, bo wiemy dobrze, że Bogdan Borusewicz w czasie strajku współpracował z Lechem Kaczyńskim. (...) Tych słów nie można nie pamiętać niestety. Bogdan Borusewicz w wypowiedzi dla PAPu 31 sierpnia 2010 roku powiedział:

Lech Kaczyński pojawił się na dwa dni przed zakończeniem strajku i nie musiał nikogo reprezentować z grupy doradców.

Dodał, uwaga proszę zauważyć, jak skonstruowana jest perfidnie ta wypowiedź, dodał, że jest przyzwyczajony, że "słyszy o nowych rolach osób, które na strajku były krótko, albo ich w ogóle ich tam nie było".

Proszę
Państwa, ja do redakcji "Rzeczpospolitej" bardzo często otrzymuję różne
biuletyny historyczne. Wiele z nich odkładam na półkę, nie ma czasu na
ich czytanie. Niedawno otrzymałem zadanie opróżnienia szafki i
przeglądając zwróciłem uwagę na to, co tam leży. Odkryłem pierwszy numer
biuletynu Europejskiego Centrum "Solidarności", wydany w 2010 roku,
firmowany przez Radę naukową z Jerzym Eislerem czy Andrzejem Friszke. W
tym numerze, który musiał być złożony przynajmniej jesienią 2010 roku,
jest wywiad z Lechem Kaczyńskim dotyczący jego pracy jako doradcy
liderów strajku. On został przeprowadzony w 1986 roku. W nim
jest kilka stron szczegółów, Lech Kaczyński mówi, że przybył na strajk
24, że był kilka razy wcześniej, ale przyjaciele prosili go, by nie był
na strajku, ponieważ obawiano się, że strajk zostanie zniszczony, a
wtedy Lech Kaczyński, jako prawnik, będzie bardzo potrzebny do bronienia
robotników. Sześć stron dokładnej relacji, punkt po punkcie, wszystkich czynności Lecha Kaczyńskiego w strajku sierpniowym.

Proszę
Państwa, ten wywiad został przeprowadzony w 1986 roku przez "Przegląd
Polityczny". I tutaj nota bardzo charakterystyczna. "Przegląd
Polityczny" był wydawany od 1983 roku w Gdańsku. Nie wiemy, kto wtedy
przeprowadzał wywiady w prasie podziemnej. Ale w redakcji główne role odgrywali: Donald Tusk, Wojciech Duda i Piotr Krapczyński. Żaden z tych trzech ludzi, w tych dniach, w których Bogdan Boruszewicz mówił,
przypomnę, że dziś "słyszy o nowych rolach osób, które na strajku były
krótko, albo ich w ogóle ich tam nie było", żadna z tych trzech osób nie
przypomniała, że przeprowadziła wywiad z Lechem Kaczyńskim o jego roli w strajku sierpniowym.

Nie
znam żadnej wypowiedzi członków Europejskiego Centrum "Solidarności",
które by informowały, że do druku jest przygotowywany pierwszy numer. Ja
nawet myślałem, że to może jest jakaś spóźniona reakcja na tę całą
kampanię kłamstwa, ale nie. Cały numer był zaplanowany wcześniej i
dotyczył Sierpnia. Wszystko to w piśmie, które zaczyna się od tekstu o.
Macieja Zięby, ówczesnego szefa ECS, w którym znajdujemy takie oto
zdanie:

Podstawowym zamierzeniem działającego od trzech lat ECS jest troska o kulturę wspólnej pamięci.

Ta kultura wspólnej pamięci powodowała, że grupa ludzi, którzy
odegrali bardzo ważną rolę w Sierpniu, gdy wybuchła kampania -
przypomnijmy, że ona wybuchła w cztery miesiące po śmierci Lecha
Kaczyńskiego, nawet pamięć o śmierci nie powstrzymała Lecha Wałęsy od
mówienia - to trzeba przypominać:

Lech Kaczyński w czasie strajku był tak tchórzliwy, że bał się własnego cienia.

One są o tyle ważne, że mamy do czynienia z sytuacją, w
której NSZZ "Solidarność" jest rugowana z historii, NSZZ jest otwarcie
rugowana przez Europejskie Centrum Solidarności. NSZZ
"Solidarność" nie było w żadnym momencie skonsultowane, gdy prezydent
Adamowicz podjął decyzję o przywróceniu haniebnego nazwiska Lenina na
bramę stoczni. Dzisiaj siedziba NSZZ "Solidarność jest miejscem, do
którego wkracza policja z żądaniem prokuratorskim wydania napisu. Dziś
posłowie, siedzący obok mnie Pan Janusz Śniadek, są objektami listów
Pana Adamowicza, który pisze do marszałek Sejmu, sugerując, że powinna
ukarać posłów za udział w chuligańskich wydarzeniach i przestępstwie.
Dla rozmaitych ludzi "Solidarność" jest postrzegana, jako prywatna
własność np. Lecha Wałęsy. Ta pamięć i kwestia wagi wspomnień pokazuje, w
jakim jesteśmy momencie.

Lech Wałęsa, jako człowiek,
który ma prawo do "Solidarności", jawnie kłamie na temat Lecha
Kaczyńskiego i jego roli w czasie strajku. Tradycja
"Solidarności" nie jest rzeczą, która obroni się sama. Będzie
manipulowana, przykrywana. Będzie modulowana pod potrzeby tych, którzy
rozpoczną kampanię wyborczą aktualnie rządzącej partii. Nie trzeba jej
nazwy wymieniać.

Not. KL

http://wpolityce.pl/wydarzenia/36955-zapis-swoistego-festiwalu-hanby-zob...

"Bądźmy razem 4 czerwca"

4 czerwca 1989 r. podarowaliśmy sobie sami wielki dar – wolność.
Dbajmy o nią, pielęgnujmy ją, szczyćmy się osiągnięciami naszego kraju. W
tę ważną rocznicę spotkajmy się i wznieśmy toast za naszą wolność.
Bądźmy tego dnia razem!- napisał prezydent. 

bardzo niefortunny pomysł GeWu i Bronka.
:))) zabyli ?

Człek człekowi nie dorówna, dusa dusy zajrzy w oczy, nie polezie orzeł w
gówna”. A dzisiaj już wiemy: nie polezie orzeł w GWna,

Z Programem III Polskiego Radia we wspólnej kampanii społecznej "Orzeł może" zamierzamy rozprawić się ze stereotypem Polaka - nadętego pesymisty, smutasa, który wszystko ma wszystkim za złe.

Akcja rozpocznie się 2 maja, w dniu narodowej flagi, wielkim marszem w Warszawie. Na czele pochodu - do którego dołączy prezydent - jechać będzie orzeł z białej wedlowskiej czekolady. Będzie też masa innych atrakcji. Zakończymy kampanię 4 czerwca toastem za wolność. Więcej o akcji można się będzie dowiedzieć, słuchając Trójki i czytając "Gazetę".

Pamiętajcie: "Orzeł może!".

Organizatorzy akcji: "Gazeta Wyborcza", Program III Polskiego Radia, akcja pod patronatem Prezydenta RP

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75968,13752808,Orzel_moze.html#ixzz2QkE1fbMq

Źle napisane. Z błędem inaczej.
Ma być: Ożeł morze.
ICH akcja niech będzie w ICH języku.
Ciekawe czy ci od Palikota pobiegną do prokurattury. No bo orzeł z cze cze cze kolady?

MARSZ LEMINGÓW. „Wyborcza” wychodzi na miasto. Z prezydentem. I orłem z czekolady. W długi weekend szykuje się niezła komedia

Na szczęście diagnozy "Wyborczej", zwłaszcza dotyczące kondycji
polskiego społeczeństwa, znaczą coraz mniej. I coraz mniej poważnie
należy je traktować.

Idźmy
na marsz „Wyborczej”. Prezydent z redaktorami GW na czele pochodu
niosącego transparenty smoleńskie? PIĘĆ PYTAŃ DO dr. Sojaka

"Można by się było ponatrząsać, bo ten czekoladowy orzeł i jarmarczny
ton jakoś tak pasują do przaśnego stylu Pana Prezydenta. Ale wydaje mi
się, że trzeba spuścić nad tym zasłonę milczenia. Mówimy o godle i o
najwyższych władzach. Nikomu nie przynosi korzyści, jeżeli władze
państwowe zachowują się w sposób groteskowy".

Jan
Olszewski o kulisach wejścia Polski do NATO: "Wniosek mojego rządu był
powszechnie kontestowany. Łatwo sprawdzić o kogo chodzi". 

"Kiedy powierzono mi misję tworzenia rządu, za nami było już wiele
miesięcy pertraktacji ze stroną rosyjską w sprawie wyjścia z Polski
Armii Czerwonej. Garnizony sowieckie wyszły wtedy z Czechosłowacji i z
Węgier, a z Polski wyjść zupełnie nie miały chęci."

4 czerwca - rocznice pod domem Wałęsy 

Przypomnijmy, że w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 r. z inicjatywy prezydenta Lecha Wałęsy został odwołany rząd Jana Olszewskiego. 

Obudźcie się, my mamy poczucie dumy! Jakby nie było "Solidarności", żaden Jan Paweł II, żaden Gorbaczow nic by nie zrobił - mówił podczas debaty o Okrągłym Stole Władysław Frasyniuk. Kiedy ucieszymy się z ostatnich 25 lat? Stanisław Ciosek: - Musimy powymierać
Debatę w której uczestniczyli m.in. Władysław Frasyniuk oraz Kornel Morawiecki, zorganizowały uniwersytety Wrocławski i Przyrodniczy. Podczas niej zaproszeni goście debatowali, spierali się, próbując dać odpowiedzieć na pytanie: czy Okrągły Stół był fundamentem niepodległego państwa czy zmową elit, jak twierdzą niektórzy?

Zgniły kompromis dla Morawieckiego

Od negocjacji prowadzonych od lutego do kwietnia 1989 r. rozpoczęły się zmiany ustrojowe w kraju i doprowadziły do częściowo wolnych wyborów do Sejmu. W środę 4 czerwca przypadnie ich 25. rocznica. Uczestnicy tych wydarzeń, historycy i politycy są podzieleni w ich ocenie.Stanisław Ciosek, były ambasador Polski w Moskwie, sekretarz KC PZPR i uczestnik obrad Okrągłego Stołu, podczas wrocławskiej debaty przyznał: - Jestem dumny z Okrągłego Stołu. W porozumieniach zapisaliśmy marzenia Polaków - piękny szlachetny socjalizm. Nie było tam jednak wskazówek, jak go zrealizować, ale dzisiaj kłaniam się pionierom tamtych czasów - mówił.

Jednym z nich był wówczas Władysław Frasyniuk, który ćwierć wieku temu z Cioskiem spotkał się przy Okrągłym Stole. Frasyniuk nie ma dziś żadnych wątpliwości, że dzięki porozumieniu władz PRL i "S" udało się uniknąć interwencji wojsk radzieckich. - Dostaliśmy czas, by edukować społeczeństwo i doprowadzić do wyborów. To, co się wtedy stało, było fenomenem. Kiszczak musiał usiąść do rozmów z ludźmi, których wcześniej zamykał w więzieniach, a towarzysz Ciosek przeobraził się wtedy w obywatela Cioska - analizował Frasyniuk, którego atakował Kornel Morawiecki, twórca "Solidarności Walczącej".

- Twoim, Władek, zadaniem była obrona ludzi "S", a nie zakładanie biznesu - mówił Morawiecki. Nie ukrywał, że on Okrągły Stół traktuje jak "zgniły kompromis" przeciwko narodowi, w którym potencjał Polski i "Solidarności" został zmarnowany. Jaki według niego mógłby być wówczas inny scenariusz? - Na pewno nie rewolucja. Alternatywą było oddanie przez PZPR władzy - rzucił Morawiecki i wyszedł z sali.

Gdyby nie

- Może mielibyśmy u nas rumuński scenariusz, a Jaruzelski tak jak Ceau?escu zostałby obalony i stracony - zastanawiał się były działacz podziemia Ludwik Turko.

Z kolei Włodzimierz Suleja, były dyrektor wrocławskiego oddziału IPN, przekonywał: - Gdyby "S" udało się zdusić, tobyśmy tutaj nie rozmawiali. Frasyniuk dalej siedziałaby w więzieniu, Morawiecki zostałby wydalony z kraju, ambasador Ciosek byłby pewnie nadal ambasadorem. Nie ma wątpliwości, że system się sypał, a w "S" spotkały się dwie rozmaite strategie - "S" walczącej i tej kompromisowej Wałęsy. I to ta druga budzi największe kontrowersje.

Frasyniuk wstrząśnięty

Jednak w Auli Jana Pawła II w Centrum Dydaktyczno-Naukowym przy pl. Grunwaldzkim największe kontrowersje budził raczej Władysław Frasyniuk, który usłyszał od publiczności, że upokorzył społeczeństwo. Nie wytrzymał wtedy i powiedział: - Wstrząśnięty jestem poziomem tej debaty. Gdyby zorganizować ją w komunikacji miejskiej ze zwykłymi ludźmi, jej poziom byłby wyższy. Mam wrażenie, że na tej sali słychać hasło: "Komuno, wróć". Kornel do mnie ma pretensje, a wy? Fenomen "S" polegał na tym, że dała ona drugie życie Cioskowi i Kwaśniewskiemu. Tacy jak ja zachowali się nieracjonalnie. Siedziałem w więzieniu, a Kornel był wtedy za granicą.

- Kłamstwo! - krzyczeli niektórzy.

- Boli? - w odpowiedzi pytał Frasyniuk. - Obudźcie się, my mamy poczucie dumy. Jakby nie było "Solidarności", żaden Jan Paweł II, żaden Gorbaczow nic by nie zrobił. Spieprzyliśmy? Co cztery lata przy urnach dokonujemy wyborów. Tusk nie kupił sobie mandatu, nie kupił też Kaczyński, to my im je daliśmy - analizował.

Jeden z obecnych na debacie studentów nie chciał już dłużej słuchać sporów i zadał proste pytanie: - Chciałbym się dowiedzieć, czy jest jakaś szansa, abyśmy mogli się cieszyć z osiągnięć ostatnich 25 lat?

Odpowiedział mu Stanisław Ciosek: - Musimy powymierać.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,138764,16082916,Spor_o_Okragly_...

Od 1939 roku okupanci dbają o to, aby ściąć u nas głowę każdemu, kto wyrasta ponad przeciętność.

Tym sposobem doginają ogółowi głowy i spojrzenia do poziomu gnoju, a tych wyrastających ponad, skracają – po prostu - o głowę.

To sposób postępowania każdego okupanta. Tak traktowali nas Niemcy, w czasie okupacji, tak potem traktowało nas barachło nawiezione ze Wschodu przez sowietów.

Krzewiono więc wśród Polaków wszelkie niewolnicze „cechu pożądane” – służalczość, zdradę za pieniądze, podstępność, niskie marzenia, brak poczucia wspólnoty, krótkowzroczny egoizm, dzikie dążenie do koryta, a w konsekwencji wyzbycie się wszelkich wartości właściwych wolnym ludziom.

Tak czyniły ruskie matrioszki przywiezione tu wprost, jak łajno na butach czerwonej hałastry, w typie ojca Aleksandra Kwaśniewskiego.

Przez dziesiątki lat „polski trawnik” była tak „strzyżony”, że bezwzględnie niszczono jego elitę, obcinano głowę każdemu kto był niezależny i miał swój pogląd na świat.

Ostatecznym akordem tego „strzyżenia” były przekształcenia gospodarcze, do jakich doszło po „okrągłym stole” - nie dopuszczono nawet do reprywatyzacji, blokując w ten sposób powrót dawnych właścicieli do swoich majątków. Tym samym świadomie zniweczono powstanie konkurencyjnej, wobec postsowieckiej, klasy finansowej.

Kolejne fale uwłaszczania się byłych funkcjonariuszy – zdradzieckiej wobec Polski – PZPR, oraz wysokich oficerów wojskowej i cywilnej bezpieki, dopełniły tego procesu „strzyżenia”.

Dziś „czerwona burżuazja i jej dzieci” kontrolują newralgiczne gałęzie finansów i gospodarki, kontrolują newralgiczne media i...

... dalej strzygą, wedle zasady: kto jest pokorny i klęka na kolanko, to troszkę (nie za dużo, aby się nie usamodzielnił) zarobi, a kto jest niezależny i niepokorny, to mu stworzymy takie warunki, że albo emigruje na zawsze, albo cicho zdechnie z głodu.

Kiedy zatem nadchodzi rocznica „4 czerwca”, to robię się nerwowy.

Bo czerwone pasożyty i ich agentura nakazują nam już nie tylko siedzieć cicho i bezwolnie poddawać się propagandzie TVN (telewizja politruka Waltera poziomem sięga już wydawanych w Generalnej Guberni polskojęzycznych pisemek, które miały prowadzić do ogłupienia i demoralizacji Polaków), ale jeszcze - bezczelnie - każą się teraz czcić i okadzać.

Rocznica „4 czerwca”, to rocznica wielkiego oszustwa, bezczelnej kradzieży i dochrapania się do wpływów najgorszych społecznie elementów.

Zamiast święta „22 lipca”, ustanowili nam teraz „4 czerwca”.

Przeciętny Polak coraz mocniej przeczuwa, że coś tu jest nie w porządku, ale cowieczorne seanse hipnotyczne TVN i jej podobnych szczekaczek, ciągle jeszcze tłumią jego odruch buntu.

Systematyczne trzebienie polskiej elity doprowadziło do tego, że oszustwa „okrągłego stołu” trwają do dziś, że kryminalne elity Trzeciej Rzeczpospolitej okadzają się na warsiawskich salonikach.

Tu nie ma co szukać dyplomatycznych formułek, owijać kopyt w szmaty i szukać bawełny, aby nie bolały słowa. One mają boleć!

Jeżeli nie zbierzemy się w jedno, nie ustanowimy sobie sensownego programu odbudowy Polskości, to te bezczelne sitwy, pomieszane kopyta agentów i bezpieczniaków, zdemoralizowane ich dzieci, będą nami zarządzały, jak własnym folwarkiem.

Tłuką nas po łbach, a my – z mądrymi minami – rozprawiamy o tym czy też Tusk (po kaszubsku jest to określenie dla pospolitego psa – pardon – ale ja mu nazwiska nie wybierałem), czy może Komorowski, Graś czy Schetyna?

Znam tych gagatków od lat i zawsze, jak któremu podaję dłoń, to potem rachuję swoje palce.

Wynajęto hycli, którzy udają polityków, a „czerwona zaraza” tuczy się w ciszy.

Jak już wyżre co tylko się jeszcze da, to sobie wyjedzie za granicę jak nie przymierzając jakiś Kulczyk... My tu jednak pozostaniemy, w zrujnowanej gospodarce, rozkradzionym państwie i zdemoralizowanym otoczeniu.

Zostaniemy, bo jesteśmy Polakami, zostaniemy z niczym – bo ciągle pozwalamy na to, aby za nos wodziły nas bezczelne łachudry, pospolici złodzieje i menty.

Polski trawnik, w odróżnieniu od angielskiego, był inaczej strzyżony.

Tam robią to Anglicy, we własnym interesie. Tu strzygą najeźdźcy, robią to tak, że wyrywają najpiękniejsze , najwartościowsze rośliny, reszcie ścinają łeb.
Na takim trawniku pleni się chwast i żeruje coraz liczniejsze robactwo. Taki trawnik jest coraz mniej zielony, coraz bardziej przypomina kupę cuchnącego kompostu.

Witold Gadowski

Czytaj oryginalny artykuł na: http://www.stefczyk.info/blogi/dziennik-chuligana/4-czerwca-konsekwencje...

Zdrada czy nowa Polska?

Zaczynają się obchody okrągłej rocznicy czerwcowych
wyborów, które były początkiem końca PRL. Od wtorku do Warszawy będą...
czytaj dalej »
7:03

Ruiny legendy

Niezależnie od kontrowersji, jedno jest raczej pewne:
nie byłoby czerwcowych wyborów w 1989 roku, gdyby nie było Magdalenki.
A...
czytaj dalej »

To menu było tajemnicą.

Już wiemy, co zjadł Obama

Uroczysta kolacja w Arkadach Kubickiego Zamku Królewskiego.
czytaj dalej »

Jakiej Polski chcemy?

Jestem przekonany, że Trybunał po
zamachu z czerwca 2015 roku miał być bastionem, o który rozbijałyby się
próby zmian – powiedział Jarosław Kaczyński

Olszewski bez ogródek o planach Schetyny: „Uważam takie postępowanie za naganne i kompromitujące polskiego polityka”
http://wpolityce.pl/polityka/277168-olszewski-bez-ogrodek-o-planach-sche...

Były premier Jan Olszewski odniósł się do słów Grzegorza Schetyny, który podczas spotkania z politykami Platformy Obywatelskiej, mówił, że jedynie skorzystanie ze wsparcia zagranicy może doprowadzić do obalenia rządu PiS.

Pisanie do zagranicznych mediów to jednak rzecz zupełnie inna niż występowanie o pomoc zagranicy. (…) uważam takie postępowanie za naganne i kompromitujące polskiego polityka

– mówi „Super Expressowi” Olszewski.

Prośba kogokolwiek o interwencję w celu obalenia i kompromitowania rządu jest działaniem nieodpowiedzialnym

– podkreśla adwokat.

Były premier zwraca uwagę, że antyrządowa histeria jest spowodowana zagrożeniem interesów pewnych osób.

Są naruszone pewne interesy ludzi z zagranicy. Chociażby przez zapowiedzi podatku od banków czy sklepów wielkopowierzchniowych. Stąd oczywiste, że działania rządu napotykają opór także poza Polską

– tłumaczy Jan Olszewski.

Ale polscy politycy nie powinni w ten sposób się zachowywać, by wzywać swoich kolegów z Unii, aby ingerowali w nasze sprawy

– dodaje.

Adwokat podkreśla, że słowa o zagrożeniu demokracji są przesadzone.

Jeżeli zagraniczni politycy mówią, że w Polsce są totalitarne tendencje, grozi upadek demokracji, jest to przesada. Bardzo podobna jest sprawa sądu konstytucyjnego we Włoszech – czy ktoś w UE mówi, że w kraju tym zagrożona jest demokracja? A przecież jest tam taki sam konflikt jak u nas i równie trudny jak w Polsce do rozwiązania

– mówi Olszewski.

gah/SE

niskie ukłony

Prof. Zybertowicz o szafie Kiszczaka: "Odsłania się prawdziwe oblicze obozu III RP".

Po stwierdzeniu autentyczności dokumentów, należy je udostępnić w internecie!

Problem nie polega na zakłamaniu, na manipulowaniu informacjami i swoim wizerunkiem przez Lecha Wałęsę. Problem polega na tym, że on przez lata był podtrzymywany przez tysiące ludzi i przez całą tkankę instytucjonalną w tym, żeby żyć w kłamstwie

— mówił na antenie radiowej Jedynki prof. Andrzej Zybertowicz, doradca prezydenta Andrzeja Dudy, ekspert ds. bezpieczeństwa.

Zdaniem prof. Zybertowicza, wokół przejęcia przez IPN tajnych dokumentów z „szafy Kiszczaka” panuje ogromny szum informacyjny.

Odsłania się prawdziwe oblicze obozu III RP, który jest obozem kłamstwa i za kilka dni opinia publiczna to chyba dobrze zrozumie

— mówił prof. Zybertowicz, przywołując stanowisko jednej z dziennikarek, która stwierdziła że, gdyby miała wybierać komu ufać bardziej, czy Kiszczakowi czy Wałęsie, to bardziej ufała Wałęsie.

Tu nie ma żadnego znaczenia czy jakaś osoba jest wiarygodna. Z punktu widzenia analizy naukowej bierze się dokumenty, sprawdza się ich autentyczność i robi się analizę krytyczną zawartych tam informacji. A w szumie informacyjnym, który obóz III RP już robi, słychać takie głosy: co dla Polski zrobił Kaczyński w porównaniu z tym, co zrobił Wałęsa?

— mówi Zybertowicz, przytaczając inne przykłady, jak choćby tak ocenę w „Dzienniku Gazeta Prawna” – „triumf Kiszczaka zza grobu”.

Wyrazem słabości i zakłamania systemu III RP jest to, że dopiero teraz, w nowym rozdaniu politycznym, mamy szansę, by prawda o mechanizmach tworzenia dzisiejszego ładu w Polsce została odsłonięta

— podkreślił.

Prof. Zybertowicz przypomniał, że „jedną z przyczyn obalenia rządu Jana Olszewskiego, było to, że stanął po stronie prawdy, po stronie odsłonięcia uwikłań polityków, którzy PRL-u byli na uwięzi tajnych służb, a w wolnej Polsce mogli być na uwięzi służb zagranicznych.

Musimy przyjąć do wiadomości, że przez wiele lat, zwłaszcza w latach 90., istniał wtórny rynek tajnych, hakowych dokumentów. Spora część z nich jest w rękach tajnych służb innych krajów, co wytwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa

— podkreślił Zybertowicz.

Prof. Zybertowicz zwrócił uwagę, że w momencie, gdy powstał IPN i ustawa lustracyjna, nie potrafiono skompletować składu, nie można było znaleźć 21 sprawiedliwych, którzy mieliby odwagę osądzać tajemnice PRL-u.

To pokazuje jak słabym systemem, jak słabym kośćcem, moralno-intelektualnym i instytucjonalnym była III RP

— podkreślił.

Problem nie polega na zakłamaniu, na manipulowaniu informacjami i swoim wizerunkiem przez Lecha Wałęsę. Problem polega na tym, że on przez lata był podtrzymywany przez tysiące ludzi i przez całą tkankę instytucjonalną w tym, żeby żyć w kłamstwie

— dodał prof. Zybertowicz, wskazując że zupełnie inna byłaby sytuacja Wałęsy, gdyby dokonał samooczyszczenia na początku III RP, nawet przyznając się do błędów.

Wolał postawić na powiązania interesików, układzików, za pośrednictwem swojej kancelarii, ludzi z tajnych służb PRL-u, których hibernował w nowej Polsce. Na początku pomógł zachować stare powiązania, a później nowe narosłe pasożytnicze układy władzy wykorzystały go jako marionetkę do powstrzymywania społeczeństwa przed zaglądaniem za kulisy mechanizmów

— podkreślił.

Zdaniem Zybertowicza, należy zrozumieć mechanizm zakłamania, który prof. Cenckiewicz nazywa „immunitetem Bolka”.

Gdy redaktor, zwany naczelnym, pewnej gazety, zwanej „Wyborczą”, ogłosił że generałowie Kiszczak i Jaruzelski są ludźmi honoru, to dla wielu przedstawicieli establishmentu, mediów oraz przedstawicieli prokuratorów, policjantów i ludzi służb był to sygnał: gramy z tymi ludźmi w jednej grupie interesów, proszę nie zadzierać ani z nami, ani z nimi

— zaznaczył Zybertowicz. Podkreśli, że gdy przeczytał kiedyś opinię Andrzeja Gwiazdy, że w czasie Okrągłego Stołu komuniści przekazali władzę swoim agentom, wydawało mu się to przerysowane. Teraz, sprawa Bolka pokazuje, że być może Gwiazda miał rację.

Jeśli potwierdzą się informacje, że mamy do czynienia z pełną dokumentacją agenturalnej współpracy Lecha Wałęsy, to ta dawna teza Andrzeja Gwiazdy zyska mocne potwierdzenie

—dodał.

System III RP to był system odmowy wiedzy. Mechanizm tej odmowy opisałem w książce „III RP – kulisy systemu”, ale boję się, że patrząc na reakcję niektórych osób, od lat walczących o prawdę nt. Lecha Wałęsy, boję się żeby część środowisk prawicowych nie wpadła w triumfalizm. Bo triumfalizm może w większym stopniu prowadzić do zakłamania, niż odmowa wiedzy

— podkreślił prof. Zybertowicz. Dodał, że konieczne jest przede wszystkim sprawdzenie autentyczności dokumentów.

Po stwierdzeniu autentyczności dokumentów, powinny być zeskanowane i udostępnione w intrenecie w całości

— dodał.

mall / Polskie Radio

Miller: Spór wokół Wałęsy staje się coraz bardziej historyczny
– Gdyby to był
rok 1991 lub 1995, to byłaby to bomba o ogromnej sile rażenia, ale
po tylu latach spór wokół Lecha Wałęsy i innych polityków podejrzewanych
o współpracę ze służbami staje się coraz mniej polityczny, a coraz
bardziej
historyczny – mówił na antenie Polsat News były premier Leszek Miller.

Leszek Miller stwierdził, że jest zażenowany sytuacją, „w której wdowa po generale przychodzi do IPN i mówi, że ma interesujące dokumenty, dajcie mi 90 tys. zł”
. – Jestem zażenowany też sytuacją odwrotną, gdy to IPN mówi, że ma ona
ciekawe dokumenty, więc za nie zapłaci. To pokazuje, w jakim punkcie
jest polska polityka – ocenił.

Zdaniem byłego premiera, jeżeli wdowa po gen. Kiszczaku chciała
sprzedać dokumenty, to byłoby nimi zainteresowanych wiele instytucji.
– (...) Również za granicą, np. Instytut Hoovera który kupuje takie
rzeczy – tłumaczył. – Zastanawiam się, jak to się stało, czy to jest
prawdziwe? – mówił.

Na pytanie, czy wierzy we współpracę Lecha
Wałęsy ze służbami bezpieczeństwa, stwierdził: – Sam mówi, że miał
epizod ze SB. Twierdzi, że ich przechytrzył i nie miało to wpływu
na decyzje, jakie podejmował. Jak było naprawdę, wie pewnie Wałęsa i ci,
z którymi współpracował.

ku pamięci...http://naszeblogi.pl/29449-upadek-rzadu-olszewskiego-lustracja pani Teresa Bochwic i fragment ciekawego wpisu Kolegi z sieci"

"PS
2012-06-05 [10:13]
- odwracanie kota ogonem, bo de facto przeprowadzono zamach stanu. Okazuje się, że już wtedy stosowano w Polsce techniki manipulacji i propagandy wykorzystujące niemieckie wzory z lat 1939 - 1945."

Jan Olszewski o szafie Kiszczaka: Odczuwam żal, że Wałęsa sam się nie przyznał. "Jak się czują ci, którzy przeprowadzili kampanię przeciwko dążącym do prawdy?".

Odczuwam pewien żal, że Lech Wałęsa nie skorzystał z okazji i nie przeciął tej sprawy, mówiąc, jak było naprawdę

— mówi premier Jan Olszewski w rozmowie z portalem wPolityce.pl, komentując sprawę odnalezienia w domu Czesława Kiszczaka dokumentów dotyczących współpracy Lecha Wałęsy ze Służbą Bezpieczeństwa.

wPolityce.pl: Panie premierze, jak patrzy pan na kwestię odnalezienia w domu Kiszczaka dokumentów o TW „Bolku”. To przecież również przez tę sprawę musiał pan odejść z urzędu. Czy dziś czuje pan gorzką satysfakcję?

Jan Olszewski, były premier: Trudno mówić o jakiejkolwiek satysfakcji w tym zakresie. Odczuwam - z punktu widzenia ludzkiego - pewien żal, że Lech Wałęsa nie skorzystał z okazji i nie przeciął tej sprawy, mówiąc, jak było naprawdę. Już w 1992 roku było dostatecznie dużo danych na ten temat, wiadomo było, że nie ucieknie od tego tematu.

Dlaczego zatem uciekał od prawdy?

Początek jego działań wskazywał, że będzie chciał dojść do prawdy - być może interpretując ją na swoją korzyść, ale jednak byłaby to prawda. To zmieniło się tak naprawdę w ciągu kilku godzin. Nie chcę spekulować i powtarzać niesprawdzonych wiadomości, jakie na ten temat do mnie dotarły - kto go do tego namówił, by pójść na całkowite zaprzeczenie prawdzie w tej sprawie. Ale ten, kto to zrobił wziął na siebie ciężką krzywdę wyrządzoną Lechowi Wałęsy.

IPN znalazł w domu Kiszczaka list, jaki ten miał zaadresować w roku 1996, a do którego dołączona została paczka dokumentów związanych z TW „Bolkiem”. To gorący czas dyskusji wokół „Olina”…

To prawdopodobna interpretacja, ale musielibyśmy gdybać. Będzie na ten temat sporo hipotez - niech zajmą się tym historycy.

Skoro jesteśmy przy historykach - nie tylko pan, ale właśnie badacze historii Polski mocno odczuli na swojej skórze, gdy próbowali się zająć sprawą Wałęsy.

To jest tak naprawdę pytanie o to, jak się czują ci, którzy przeprowadzili kampanię przeciwko ludziom dążącym do prawdy? A były to osoby, które zajmowały najważniejsze stanowiska w Polsce, chlubiące się przy tym swoją solidarnościową przeszłością.
Sprawa TW „Bolka” to symbol najnowszej historii Polski. Z punktu widzenia nie tego, co się stało, ale tradycji historycznej, która dla Polaków jest zawsze bardzo ważna - Lech Wałęsa mógł być bardzo ważną postacią historyczną. Mówię w oderwaniu od dzisiejszych personalnych układów, ale z perspektywy odległej. Wałęsa mógł być bardzo piękną kartą polskiej historii - dziś jest ona bardzo poplamiona. Myślę, że będą kolejne historyczne badania nad tą sprawą.

Faktem jest, że przedmiotem zainteresowania w tej chwili będzie z pewnością kwestia, jak dalece fakt współpracy i próby ukrycia prawdy wpłynął na jego dalsze działania, także szefa „Solidarności”, moralnego przywódcy, a następnie partnera umów Okrągłego Stołu i prezydenta Polski.

Rozmawiał Sławomir Sieradzki

http://wpolityce.pl/polityka/282139-tylko-u-nas-jan-olszewski-o-szafie-k...

• 
  
  

  
  TVP pokazuje niepublikowane materiały z Magdalenki. Łącznie ok. 6 h filmu. A na nim Kiszczak, Wałęsa...
  
  

Morawiecki: gdybyśmy znali prawdę, Polska mogłaby być lepsza

– Bardzo mnie martwi, nie tylko to, że Lech Wałęsa nie stanął z
otwartą przyłbicą. Ale martwi mnie też to, że jego otoczenie, robiąc go
prezydentem, nie skłoniło go do powiedzenia...

Co działo się ćwierć wieku temu w Magdalence? Zobacz niepublikowane materiały

Ten
ośrodek konferencyjny MSW był jesienią 1988 roku i zimą 1989 roku
centrum polskich wydarzeń. W Magdalence pod Warszawą toczyły się
rozmowy... więcej

Macierewicz: Gdy słyszę głosy, że wreszcie oficjalnie potwierdzono agenturalność Lecha Wałęsa, to taka sytuacja mnie bawi

Antoni Macierewicz w TV Republika przypomina, że wiedza o agenturalnej przeszłości Lecha Wałęsy została urzędowo potwierdzona już w latach 90.

To, co zrobiliśmy w latach 90. dzięki pracy Wydziału Studiów MSW, było stanowiskiem urzędowym państwa polskiego. Gdy słyszę głosy ludzi, którzy mówią, że wreszcie oficjalnie potwierdzono agenturalność Lecha Wałęsa, to taka sytuacja mnie bawi

-– mówił minister Macierewicz.

Szef MON wskazał, że już od 4 czerwca 1992 roku za pewnik można było traktować fakt współpracy Lecha Wałęsy ze Służbą Bezpieczeństwa.

Niestety działanie różnych lobby, układów medialnych i sądowych, doprowadziło do tego, że przez ostatnie lata poddawano te informacje w wątpliwość, wyszydzano, atakowano i wyśmiewano je

-– podkreślił.

Macierewicz wskazał przy tym na zaskakujące działania sądu w sprawie Wałęsy. Sąd lustracyjny uznał, że Wałęsa nie skłamał zaprzeczając swojej współpracy z SB.

Największa szkoda została uczyniona tym ludziom, którzy byli poszkodowani na skutek donosów Lecha Wałęsy, jego kolegów z lat 70. ze stoczni, których wydawał w ręce SB. Warto sobie z tego zdawać sprawę

-– zaznaczył szef MON.

Minister podkreślił, że na skutek zakłamania ostatnie pokolenia młodych ludzi wychowywano w fałszywym przekonaniu, że „Wałęsa jest twórcą ‘Solidarności’ oraz herosem polskiej niepodległości”.

To była po prostu nieprawda

-– mówił Macierewicz.

Dodał, że nikt poza Sławomirem Cenckiewiczem i Piotrem Gontarczykiem nie analizował problemu agenturalnej przeszłości byłego prezydenta.

http://wpolityce.pl/polityka/282259-macierewicz-gdy-slysze-glosy-ze-wres...

Olszewski: To nie koniec materiałów Kiszczaka

Były premier spodziewa się, że to nie koniec problemów z aferą dot. Wałęsy.

Antoni Macierewicz ujawnia: Wałęsa sugerował, że jeśli zostawimy teczkę "Bolka", to rząd Olszewskiego przetrwa

ntoni Macierewicz wskazuje, że wokół Lecha Wałęsę od lat widać atmosferę kłamstwa.

Materiały, które jako minister spraw wewnętrznych przekazałem Sejmowi w 1992 r. są znane. Co wdowa po gen. Czesławie Kiszczaku zaniosła prezesowi IPN? Tego nie wiem. Wiem natomiast, że przez ostatnie 20 lat wokół Lecha Wałęsy wytworzono atmosferę kłamstwa

-– mówił szef MON w TV Republika.

Dodawał, że w dokumentach, które przekazał Sejmowi na podstawie uchwały lustracyjnej, znajdowały się donosy tajnego współpracownika „Bolka”, karta rejestracyjna, pokwitowania pobrania pieniędzy oraz karta związana z internowaniem.

To były materiały bezsporne i niepodlegające żadnym wątpliwościom

-– podkreślił.

Macierewicz wskazał, że Wałęsa stał się symbolem zdrady, jaka nastąpiła wśród części elit, który związała się z władzą komunistyczną.

Warto i trzeba pamiętać o tych ludziach, na których donosił, i którzy po dziś dzisiejszy zostali zepchnięci na margines dlatego, że on współpracował ze SB. Chodzi o losy ludzi, którzy walczyli o niepodległość

-– zaznaczył szef MON.

Macierewicz ujawnił przy okazji treść rozmowy, jaką miał odbyć z Wałęsą w latach 90. Wałęsa miał sugerować, że rząd Jana Olszewskiego ocaleje, jeśli współpraca ówczesnego prezydenta z SB nie zostanie ujawniona.

Tę sugestię powtórzył jeszcze 5 czerwca rano. Prezydent próbował nas rozegrać i mówił o mnie, ale pod warunkiem, że Jan Olszewski odejdzie. To była próba przeciwstawienia sobie członków rządu

-– podkreślił.

Najważniejsze jest to, że mieliśmy w swojej historii okres czasu, w którym powstała warstwa wywodzącą się z dawnej SB, z aparatu komunistycznego, która przy pomocy szantażu skierowanego wobec niektórych ludzi „Solidarności”, starała się i w dużym stopniu rządziła mechanizmami polityczno-społeczno-gospodarczymi Polski, także medialnymi

-– powiedział Macierewicz, dodając, że ostatnie dwa pokolenia wychowały się w zupełnie fałszywym i fikcyjnym obrazie przebiegu historii ostatnich 50 lat.

Mam wrażenie, że nieunikniony jest koniec układu, który powodował, że w III RP siłą dominującą była dosyć organicznie społecznie grupa ludzi, pewnego rodzaju elita, która doprowadziła do tego, że Polska jest jednym z najbardziej zacofanych społecznie krajów w Europie

— mówi premier Jan Olszewski w rozmowie z „Rzeczpospolitą”.

Były szef rządu szeroko komentuje sprawę odnalezienia w domu Czesława Kiszczaka szeregu dokumentów, a w tym teczek dotyczących TW „Bolek”.

Wciąż jeszcze wiemy za mało, żeby móc ocenić przeszłość Wałęsy. Jeżeli przyjmiemy wariant optymistyczny, czyli uznamy za czas jego kontaktów z SB to tylko lata 1970-1976, to mimo bardzo nieprzyjemnego uczucia, którego doznaję po zapoznaniu się z dokumentami, z których wynika, że donosił na towarzyszy broni, byłbym skłonny potraktować to jako incydent, który nie miał wpływu na dalszy bieg historii. Natomiast niestety już fakt, że Lech Wałęsa nie mógł się zdobyć na to, żeby publicznie powiedzieć o swojej działalności, że próbował swoją współpracę zatrzeć, rzutował na sposób działania władzy publicznej w tamtym okresie i sprawowania przez niego funkcji publicznych

— ocenia Olszewski.

I dodaje:

Spór o Wałęsę stał się jednym z kryteriów dzielenia opinii publicznej. Podobna i skuteczne próba została przeprowadzona w kwestii katastrofy smoleńskiej

— czytamy.

Olszewski odnosi się również do linii obrony, jaką przyjął Wałęsa i jego apologeci, którzy nie chcą przyznać, że w latach 70. były prezydent był agentem bezpieki.

Prawdy nie da się ukryć. Tym, którzy na to liczą polecam tekst Gomułki z października 1956 roku, który mówił co dzieje się z prawdą, którą próbuje się zatrzeć. Prawdę można próbować ukrywać latami, można próbować nią manipulować, ale prawda się obroni. Nieuniknione jest poznanie kolejnych teczek TW. Pytanie, czy poznamy je teraz czy później. Nie uciekniemy od tej prawdy

— przekonuje.

Co do samego Wałęsy i kolejnych wersji, jakie przedstawia na blogu, Jan Olszewski nie ma złudzeń:

Z punktu widzenia adwokata mogę powiedzieć, że gdyby mój klient zaproponował taką wersję obrony, jaką dzisiaj przedstawia Wałęsa, to bym mu ją zdecydowanie odradził. Ręce opadają, gdy się czyta kolejne wersje wydarzeń Wałęsy na temat „Bolka”

— zaznacza.

I dodaje, że nie można dziś odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, czy Wałęsa jest fałszywą legendą.

Żeby móc odpowiedzieć na to pytania trzeba byłoby wiedzieć jeszcze czy to co zrobił, albo nie zrobił, wynikało z jego przekonania czy było podyktowane innymi intencjami, np. chęcią zacierania swojej przeszłości. (…) Obserwujemy zmierzch legendy Lecha Wałęsy? Wszystko do tego zmierza. On sam może poprawić swoją sytuację powiedzeniem prawdy do końca. Jednak nie sądzę, żeby to zrobił. Lech Wałęsa nie powie już prawdy do końca, choć chciałbym się mylić

— czytamy.

lw, „Rzeczpospolita”

Ludzie gen. Czesława Kiszczaka po 4 czerwca 1989 r. nadal pracowali i spiskowali

 W
1989 r. Tadeusz Mazowiecki kierował rządem. Ale na pewno nie MSW - ono
przez cały pierwszy rok wolnej Polski trwało głęboko w komunizmie. A
esbecy starali się, by tak zostało.

nie bał się Moskwy

http://wpolityce.pl/polityka/292649-tylko-u-nas-jan-olszewski-skw-mnie-i...

Dla mnie to zupełnie oczywiste, że ci ludzie w taki sposób działają i takie są ich zainteresowania

— mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl były premier Jan Olszewski.

Ważny wątek w przemówieniu Macierewicza: SKW inwigilowała dziennikarzy, a także… premiera Jana Olszewskiego! [WIDEO]

wPolityce.pl: Panie premierze, nieoczekiwanie stał się Pan jednym z bohaterów (choć to chyba nie do końca właściwe słowo) przemówienia ministra Antoniego Macierewicza. Szef MON w trakcie prezentacji wyników audytu powiedział, że był Pan inwigilowany przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego. Zaskoczenie?

Jan Olszewski, były premier Polski: Rzeczywiście jest to trochę dziwne, bo od dłuższego czasu nie jestem aktywny w opinii publicznej, ale szczerze mówiąc, ta informacja niewiele mnie zaskakuje. Prawie całe swoje życie byłem przedmiotem zainteresowania służb specjalnych - najpierw służb PRL, a później tego, co z tych peerelowskich służb pozostało już w III RP. Różne rzeczy tam się działy…

Krótko mówiąc, informacje ujawnione przez ministra Macierewicza traktuje Pan jako naturalną kontynuację tego stanu rzeczy.

Tak, dla mnie to zupełnie oczywiste, że ci ludzie w taki sposób działają i takie są ich zainteresowania.

Gdzie widziałby Pan przyczynę tego zainteresowania służb?

Jeśli szukać merytorycznego uzasadnienia - a nie po prostu przejawów manii prześladowczej - to w ostatnim okresie działania komisji weryfikacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych byłem jej przewodniczącym i z tego okresu pozostał szereg spraw niezałatwionych. Bardzo wyraźnie powiedziałem o tym, gdy kończyłem swoją misję. Myślę, że to mogło ich niepokoić.

Te sprawy powinny być wyjaśnione i załatwione raz na zawsze: między innymi to, w jakim trybie przejęto dokumenty komisji weryfikacyjnej. Przypomnę, że wówczas członkowie komisji mieli dostęp do wszelkich, nawet najbardziej tajnych dokumentów, i one były zgromadzone w archiwum komisji. Przejęcie tych materiałów nastąpiło w trybie kompletnie bezprawnym, po prostu je zagarnięto. Nie wiem, czy wszystko trafiło z powrotem tam, gdzie powinno. A taki był obowiązek komisji - z tym, że w tym zakresie działalność komisji, w tym jej przewodniczącego, została uniemożliwiona. I to do dzisiaj jest do wyjaśnienia.
Obserwował pan środową debatę w Sejmie wokół audytu? Jak odbiera Pan informacje poświęcone na przykład skali inwigilacji?

Całościowy obraz będzie można zbudować dopiero wtedy, gdy pojawi się pełny dokument. Co do inwigilacji… wszystko zależy od skali, w jakiej się to robi i stylu… Minister Macierewicz był w trudnej sytuacji, bo niewątpliwie nie mógł powiedzieć wszystkiego ze względu na nasze sojusznicze układy. Nie można ujawniać rzeczy, które mogą w tym zakresie szkodzić.

Wspomniał Pan o pewnej naturalnej kontynuacji - po PRL - w zakresie służb specjalnych. Myśli Pan, że rząd PiS, w tym minister Macierewicz jest w stanie poradzić sobie z tym problemem?

Trzeba się starać, robić, co tylko można - mam nadzieję, a nawet przekonanie, że w tym zakresie minister Macierewicz będzie próbował zrobić wszystko, co możliwe. On jest człowiekiem, który się tego rodzaju zadań podejmuje i miał w tym zakresie szereg różnych sukcesów. Życzyłbym sobie i Polsce, by mu się udało.

not. Marcin Fijołek

"Koalicja strachu, bezkrwawy zamach stanu, prezydent TW Bolek". Nocna zmiana w uchwale Senatu

W tygodniku „Sieci”: O jaką Polskę nam chodzi?

Naimski zdymisjonowany! Minister: Jako ustne uzasadnienie powiedziano mi, że nie nadaję się do współpracy i "wszystko blokuję"

gah/PAP/Facebook