W Tej Ciszy...

Wczorajszy dzień był dla mnie dniem ciszy. Przez pół dnia cisza była prawie całkowita... W drugiej połowie trochę rozmawiałam, ale od tzw, środków masowego przekazu byłam odcięta nadal. Kiedy wróciłam do domu okazało się że internet nie działa... Więc o wydarzeniach w Sejmie i pod nim dowiedziałam się dopiero dzisiaj. Bogu dziękuję, że nie śledziłam tego na bieżąco. Wiem, jaką wartością jest cisza, jak błogosławione może być WYCISZENIE, ale wczoraj zyskałam dodatkowy dowód...
Ale wiem też, że są sytuacje gdy milczeć nie można.
Pozdrawiam.

Błękitne kręgi na wodzie
Obejmuje nas cisza
Rodzimy się tylko w połowie
Dla wczoraj, dla jutra, dla dzisiaj

Błękitne rzęsy, przejrzyste cienie
Zapominamy własne imiona
Maski weneckie przyprószone złotem
i tylko….cisza… może nas pokonać

Pozdrawiam serdecznie:)

"Pewnej nocy pracowałam długo w bazie. Wszyscy już spali. Wyszłam przed namiot. Góry stały ciche w świetle księżyca. Plusk wody, szelest kamieni, spokojny rytm oddechów. Wszystko bylo tak nas swoim miejscu i tak harmonijne, że zrozumiałam: to jest moje miejsce. Oczywiście nie chodzilo o to, by zostać tam jako jeszcze jedna martwa, lodowa bryła, ale cieszyć się życiem w najpiękniejszej scenerii jaką znam. Odtąd znoszę w spokoju najdłuższe pobyty w górach. Tylko gdy wracam do życia na dole, ze zdziwieniem i niepokojem przyglądam się, jak świat dokądś pędzi i pędzi. Wciąż jest mniej słów, którymi się z nim kontaktuję. Słowa stają się nieważne, nieważkie, puste. Wolę milczeć. Coraz częściej milczę."
Zakończenie jednego z ostatnich wywiadów z Wandą Rutkiewicz. Mija 20 rocznica dnia, gdy po raz ostatni była widziana w górach...

Szanowna Pani Joanno,

Dziękuje za kolejny piękny tomik o "Ciszy"

Ukłony

Przyznam, że niepokoiłam się trochę nie widząc przez chwilę na BM Ciebie... ale z drugiej strony... byłam spokojna o Ciebie...
Dziękuję, że podzieliłaś się z nami odczuciami, że poruszyłaś także wątek naszego milczenia... dziękuję za wsparcie w toku myślenia...
...Wiem, jaką wartością jest cisza, jak błogosławione może być WYCISZENIE, ale wczoraj zyskałam dodatkowy dowód...
Ale wiem też, że są sytuacje gdy milczeć nie można.
***
Są takie sytuacje... jest ich coraz więcej
Bo Zło się rozprzestrzenia...
Trzeba natychmiast reagować na Nie...
Nie można zachować naszego milczenia...
Mówiąc o Tej Ciszy... o Tym Milczeniu...
W przekazie m.in. jest zawarte
Aby zanurzyć się w Tej Ciszy...
Przytulić się do Niej... Milczenie...
Nabrać sił, aby móc reagować na Zło...
W każdej chwili być przygotowanym
Aby umieć rozpoznać Zło...
Być dla Zła... w reakcji naszej... przeciwstawieniem...
***
Dziękuuuję...
Serdecznie...Pozdrawiam...

Pelargonio Droga...

...Obejmuje nas cisza...

Przybliżamy się do... Tej Ciszy...
Ta Cisza... obejmuje nas
Swoimi Ramionami...
Jeżeli z pokorą Jej ufamy...
Jeżeli w połączeniu z Nią - trwamy...
Jeżeli wszysto Jej zawierzamy...
Ta Cisza... nigdy nas nie opuści
W każdym działaniu będzie z nami...
Nawet wtedy gdy przerywamy Milczenie...
Ta Cisza nas prowadzi drogą Życia...
Także w walce ze Złem
Jest naszym... Natchnieniem...
***
Pelargonio...
Pięknie...Dziękuję...
Wprowadzeniem do ciszy, Ciszy, CISZY...
"Wyciszeniem"... się rewanżuję...

/"Nic tak nie ukołysze jak cisza". Longin Jan Okoń"/
http://www.youtube.com/watch?v=IBAoNnyp7WE
***
Serdecznie Pozdrawiam...:)

Słyszę krzyk!
Dostaje się do moich uszu
Rozsadza głowę

Boli, przestań, przestań...
Nagle, nie ma go
Jest tylko... cisza

Uśmierza ból
Cisza
Bezcenna...

Autor; dest666 2005-05-12

Pozdrawiam serdecznie:)

by się wyizolowac,by porozmawiać z Bogiem a i często z samymi sobą...
ale CISZA,nie moze trwać ,gdy wokół rozlewa sie tyle ZŁA...wtedy musimy
czytelnie Zło nazwać po imieniu....
witam Niedzielnie,witam majowo,
serd pozdrawiając Intix,Muzyke i piszących jak i czytających....
stary solidarnościowiec,wie
że cisza,
by była Ciszą,nie może trwać za długo,bo zniszczą NAS jak niepotrzebny "Produkt"
pełna utylizacja i eutanazja
jeszcze RAZ serd pozdrawiam

Dziękuję!...
Dziękuję za...
O Wandzie Rutkiewicz... Wspomnienie...
Wspomnienie o Tej Wspaniałej Kobiecie...
Tak...  przypada 20 rocznica Jej śmierci...
Dnia... kiedy w górach została...
W górach, które tak bardzo kochała...
Została w górach.... bliżej Pana...
Którego też szczerze kochała...

Wanda Rutkiewicz... zasługuje na odrębny wpis... pozostaję z nadzieją, że w tym wpisie... o Tej Ciszy... że Wanda Rutkiewicz nas słyszy... mam nadzieję, że wśród nas, w rozmowie o Tej Ciszy... że dobrze się tu czuje...

***
..."Kiedy nad nami jest już tylko niebo, wszystko widać ostrzej. Nie ma półprawd, nie ma półtonów. Wszystko jest czarne albo białe, zimne albo gorące. Albo się przeżyje, albo się umiera" - mówiła Polakom na Litwie, gdzie w niedużej miejscowości Płungiany na Żmudzi urodziła się 4 lutego 1943 roku..."
Więcej: http://gosc.pl/doc/1153190.Wanda-Rutkiewicz-zaginela-w-Himalajach-20-lat-temu

***
+
Wieczny odpoczynek racz Jej dać, Panie...a światłość wiekuista niechaj Jej świeci na wieki wieków... niech odpoczywa w pokoju wiecznym.Amen

***
Pozwolę sobie wstawić fotografię Jej Samej...
I... ze spotkania z Naszym Papieżem...
Mieli ze Sobą wiele  wspólnego...
Wspólne zaineresowania...
Oboje kochali góry.... Góry... "bliżej"... Pana Naszego...

+

ONA juz z Naszym Białym Pielgrzymem w Ciszy niebianskiej podziwia swoje ukochane Góry pozdr

Witam...
Pięknie dziękuję za Wizytę... w tej rozmowie... o Ciszy...

Serdecznie Pozdrawiam...
Życzę Pięknej Niedzieli... także Wszysztkim...:)

o współmilczeniu ze współpasażerami ostatniego moskiewskiego trolejbusu.

Ja z nimi od klęsk uchodziłem nie raz, przytulam sie do nich ramieniem
Jak wiele ma w sobie dobroci i łask milczenie. Milczenie.
Ostatni trolejbus przez Moskwę wciąż gna. A Moskwa jak rzeka się zwija
I ból co uparcie pod skronią mą trwa, przemija. Przemija.
I jeszcze inne tłumaczenie:
Jam z nimi już nieraz uchodził od klęsk,
jam ramię ich czuł przy ramieniu...
A jednak naprawdę w milczeniu jest sens,
jest dobroć
w milczeniu.

... radujmy się ciszą!...
(...)
Cisza
Bezcenna...

***
Pięknie Ci... Dziękuję...
Ciszą...się raduję...


W ciszy
się
pogrążyłam...
przeszłość
swoją
zobaczyłam...
w ciszy
na nią
spojrzałam...
znieruchomiałam...
trwałam
w milczeniu
i na swój cień *
spojrzeniu...

w Ciszy
się
zanurzyłam...
w przyszłość
patrzyłam...
Jasności
Jasność
widziałam...
i wielu
wielu ludzi
ku Niej idących...
z wszystkimi
w Jasności
Jasność
podążałam...

***
* CIENIE ...

***
Pelargonio...
Serdeczności...:)

...CISZA,nie moze trwać ,gdy wokół rozlewa sie tyle ZŁA...wtedy musimy
czytelnie Zło nazwać po imieniu....
***
TA Cisza... Ona wiecznie trwa...
My w dowolnej chwili możemy przytulić się do Tej Ciszy...
Także po to, aby nabrać sił...
Aby umieć rozpoznać Zło i móc je zniszczyć...
***
Dziękuję...
Serdecznie Pozdrawiam...:)

Chcąc Ci odpowiedzieć, wsłuchałam się  teraz jeszcze raz w przykłady jakie Nam podałaś o milczeniu...
Milczenie
I jeszcze Bułat Okudżawa

Piękne te wypowiedzi...
Ileż to razy... więcej wypowiemy milczeniem...
Ileż razy... właśnie w milczeniu znajdujemy zrozumienie...
Milczeniem... wypowiemy to
Na co słów nie znajdujemy...
Wystarczy, że jesteśmy w połączeniu z Kimś
Z Kim podobnie odczuwamy, podobnie czujemy...

Ale też... myśląc o ostatnich Naszych rozmowach o milczeniu, nasunęła mi się refleksja...
Wszystko w co Pan Bóg Nas wyposażył... czemuś służy...
Otrzymaliśmy  zdolność mówienia...
Otrzymaliśmy tez zdolność milczenia...
Także zdolność porozumiewania się, wyrażania uczuć, odczuć, za pomocą gestów...
Co i w jakim celu wykorzystamy, zależy od Nas samych... zgodnie z wolną Wolą...też daną Nam od Pana Boga...
Wszystko jest do naszej dyspozycji, wszystko służy do porozumienia...
Dlaczego więc...porozumienia wśród Ludzi... tak często nie ma...?
Czego Nam brakuje...? Ja się domyślam... podobnie czujesz...?
***
Dziękuuuję...
Serdeczności... przesyłam...
P.S. Pozwolę sobie te Nasze rozmowy, któregoś dnia podpiąć do notki o milczeniu...aby tam też zostały...łączą się te Nasze rozmowy...krążymy w milczeniu:) Dziękuję...Także Wszystkim...:)

9 maja 1924 - urodził się Bułat Okudżawa
12 maja - zaginęła Wanda Rutkiewicz
14 maja 1867 - 145 lat temu - urodził się kardynał Adam Stefan Sapieha. On też kochał ciszę i pokorę. Oto wiersz napisany przez Niego 80 lat temu, w 1932 roku. Ten wiersz - wydrukowany na odwrotnej stronie obrazka z Panem Jezusem - przeczytałam w dzieciństwie. I pamiętam do dzisiaj.

Cicho

Cicho Boską spełniać wolę
Cicho bliźnim ulżyć dolę
Cicho kochaj ludzi, Boga
Cicho - oto święta droga

Cicho z swymi dzielić radość
Cicho wszystkim czynić zadość
Cicho innych błędy znosić
Cicho życzyć, błagać, prosić

Cicho zrzec się, ofiarować
Cicho ból swój w sercu chować
Cicho jęki w niebo wznosić
Cicho skrycie łzą się rosić

Cicho kiedy ludzie męczą
Cicho, gdy pokusy dręczą
Cicho zmianę życia znieść
Cicho krzyż z Jezusem nieść

Cicho Jezus w hostii Sam
Cicho milcząc mówi nam
Cicho ufaj Zbawcy swemu
Cicho tęsknij, wzdychaj k'Niemu

Cicho z cnoty zbieraj plon
Cicho aż nadejdzie zgon
Cicho ciało spocznie w grobie
Cicho da Bóg niebo Tobie

zacytowac siebie samego z jedynego tekstu wierszopodobnego, na jaki sie kiedys odwazylem.
Byl zatytulowany: CISZA i jest daleko gdzies w glebiach mojego blogu.
Indianie znaja wartosc ciszy. Siedzac w kregu kolistym, czesto milcza przez dluzszy czas. Manitou jest wsrod nas, nie zagluszajmy Go niepotrzebnymi dzwiekami. Poczekajmy. Moze szepnie nam cos waznego do ucha?
Pod tym wzgledem jestem troche indianski. Pod wzgledem codziennej grzecznosci, choc nie internetowej, jestem chinski i japonski.

Znalazłam. Przeczytałam. (Już kiedyś też czytałam) Piękne.
(Może pominąwszy T. Jastruna. Może się czepiam.)
Niewykluczone, że to jest link: http://blogmedia24.pl/node/20640

Coz zrobic. Ten Jastrun przez lata byl w "Kulturze" i cieszyl oko. Jak przyjechal do Toronto, to przyjrzalem mu sie (bardzo niskiego wzrostu jest ta osoba) w kibelku. Na ptaszka nie skierowalem wzroku, bo pewnie w stanie zaniku mimo wiwlkich oipiewsci karlowatego poety. A pozniej, przy podpisywaniu tomiku poezji, powiedzialem mu, ze jakis taki jest malo symetryczny. Geby prawicowe sa ciagle, kartflane, a przeciez taki Jacek Kuron to ma pysk jak trampek i co? Zapytal czy moze mnie zacytowac, na co pozwoliem, ale nie wiem czy skorzystal.
Tomik stracilem, takze Zonki, ktora tez dla mnie kupila drugi egzemplarz. A tam, jak u Breughela, plecy i odchodzenie. Ja to bardzo lubie, bo kazden jeden woli sceny hieratyczne, od przodu, a nie od tylca. A Jastrun jak Breughel.
Pozdrawiam.

Przyznaję się...:)
Ja...
także jestem "majowa"...
i też kocham ciszę
uwielbiam
w ciszy się schować...
Czy to przypadek...?
Nie tak dawno...
kilka lat temu...
w Tej Ciszy...
byłam pokornie
jak małe dziecko
skulona...
nagle moje serce
zaczęło dyktować...
to jedne z pierwszych...
zapisanych... słowa...
Cichutko...
Wolniutko...
By nie spłoszyć
sennej ciszy...
Utulę...
Ukołyszę...
Wszystkie bóle...
Wszystkie smutki...
Twoje... moje...
Poprzestawiam...
Poodwracam...
Jak na foto
z aparatu kliszy...
Czy tak można...?
Czy tak da się
z negatywu
zrobić w mig
pozytyw...?
Jak
sen... w jawę
pozamieniać...?
Jak do słońca wyjść
z długotrwałego
cienia...?

Trzeba błądzić...
Trzeba kluczyć...
Trzeba... z wiarą
Drogi szukać...
I móc umieć JĄ rozpoznać...
Wtedy...
Wszystko będzie można...
Wszystko
da się pozamieniać...

MUZYKA CISZY ... (Wspomnienia zebrane)
***
Guantanamero...
Dziękuuuuję...
Za Majowe rocznice
Za przepiękne "Cicho" ... kardynała Adama Sapiehy...
Nie dziwię się Tobie, że ten wiersz z dzieciństwa zapamiętałaś... 
Z  całego serca dziękuję, że dzisiaj dla Nas... tu napisałaś...
***
Serdecznie...Pozdrawiam...

Witam serdecznie...

Jak ja się cieszę, że Ty... nieraz musisz... zacytowac siebie samego z jedynego tekstu wierszopodobnego...
Przeczytałam TO, co link do Twojego Wpisu, podany przez Guantanamerę (za co Jej dziękuję), kryje...
Powtórzę za Nią... Piękne...
Dziękuję!...:)
Aż chciałoby się powiedzieć... kolejnych TAKICH Wpisów oczekuję...:)
Może kiedyś jeszcze spróbujesz...
Napisać Nam ... opisać...romantycznie...lirycznie...w milczeniu...

Serdecznie... Pozdrawiam...

Zdumiewające, jak wielobarwna jest CISZA! Jak ogromna jest jej głębia. Jak wiele można o niej powiedzieć i jak można o niej milczeć...

człowiek potrzebuje chwili spokoju,porozmawiania samemu ze sobą
jazgod meRdialny,jaki wokół nas panuje jest nie do zniesienia,nachalne reklamy,nachalne
opinie tzw "celebrytów,czy awtorytetów rodem z Moskwy,"
chwilami staje sie nie do zniesienia
i wtedy zanurzenie się w Ciszy " jest dobrem największym ,ot takie "rekolekcje"
serdecznie pozdrawiam :)

Dziękuję, że "Muzyki Ciszy" słuchałaś...
Że ze mną (z Nami)w Jej Głębię się zanurzałaś...
Masz rację... często slów brakuje
Żeby powiedzieć... CO w Ciszy się czuje...

Serdeczności...

...zanurzenie się w Ciszy " jest dobrem największym ,ot takie "rekolekcje"

***
Zofio Droga...
Dziękuję i... serdecznie...Pozdrawiam...

Z całego serca... Dziękuję Wszystkim...:)
Wiara...Nadzieja...Miłość... także Wszystkim...

Wiara.Nadzieją Miłość
:)i Cisza pełna naszych dobrych Myśli :)

Cisza pełna zadumy i empatii :)
Droga Intix,ja też majowa :)
cichutko znikam zasłuchana w Ciszy,pozdrawiając Ciebie i cudownych
w Ciszy zasłuchanych gości :)
Znikam Niedzielnie,by znowu powrócić w nowycm ,nadchodzącym tygodniu,do ukochanego Miejsca :)

Witaj majowo... Siostro Polko... także "majowa":)
Nie znikaj na długo, proooszę...

Serdecznie Pozdrawiam...:)
Dobrej...Spokojnej Nocy...Tobie i Wszystkim...:)

Wiara...Nadzieja...Miłość...Wszystkim...

na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 2012 r. nosi tytuł "Milczenie i słowo drogą ewangelizacji”.
Oto fragment tego Orędzia o ciszy i słowach :
Milczenie jest integralną częścią komunikacji i nie istnieją bez niego słowa bogate w treść. W ciszy słyszymy i poznajemy lepiej samych siebie, rodzi się i pogłębia myśl, wyraźniej rozumiemy to, co chcemy powiedzieć, albo to, czego oczekujemy od innego człowieka, dokonujemy wyboru, jak się wyrazić. Milknąc pozwalamy drugiej osobie mówić, wyrazić siebie, a sobie samym na to, byśmy nie przywiązywali się bez odpowiedniej konfrontacji wyłącznie do własnych słów czy idei. W ten sposób tworzy się przestrzeń, w której dzięki słuchaniu się nawzajem możliwe jest nawiązanie pełniejszej relacji międzyludzkiej. W milczeniu na przykład zauważa się najbardziej autentyczne momenty komunikacji między osobami, które się kochają: gest, wyraz twarzy, ciało są znakami, które objawiają osobę. W milczeniu wyraża się radość, zmartwienia, cierpienie, które właśnie w nim znajdują szczególnie intensywną formę wyrazu. Tak więc z milczenia rodzi się komunikacja bardziej złożona, wymagająca wrażliwości i umiejętności słuchania, która jest wskaźnikiem głębi i charakteru więzi. Tam, gdzie jest dużo komunikatów i informacji, milczenie staje się niezbędne, by rozróżnić to, co ważne, od tego, co zbędne lub marginalne. Głęboka refleksja pomaga nam odkryć, że istnieje związek między wydarzeniami, które na pierwszy rzut oka nie wydają się powiązane, a także ocenić, przeanalizować wiadomości, a dzięki temu można dzielić się opiniami przemyślanymi i wyważonymi i tworzyć autentyczną, wspólną wiedzę. Z tego względu konieczne jest tworzenie odpowiedniego środowiska, swoistego «ekosystemu», w którym panowałaby równowaga między milczeniem, słowem, obrazami i dźwiękami.