Apel Jasnogórski

Każdego dnia o godzinie 21 możemy uczestniczyć w Apelu Jasnogórskim.
Przez Internet można słuchać Apelu m.in. dzięki Radiu Jasna Góra: www.radiojasnagora.pl.
Starajmy się w naszych domach i rodzinach uczestniczyć w tym
wydarzeniu: słuchać i modlić się wraz z całą Polską. To nasza piękna
narodowa tradycja!

"Nie wiemy, co powiedziałby kard. Wyszyński, gdyby wstał z grobu i przyjrzał się polskiej wolności w 20 lat po jej odzyskaniu. Wydaje się, że dziś – wobec przerażającej erozji wartości w życiu publicznym – potrzebna jest „rewolucja ducha" na miarę Wielkiej Nowenny.

W tym zakresie koncepcja kard. Wyszyńskiego pozostaje aktualna, aczkolwiek do jej realizacji trzeba użyć nowych środków. Mógłby to być ogólnopolski projekt duszpasterski angażujący różne środowiska i grupy, mający na celu nie tylko umocnienie wiary, ale w jej świetle szukający odpowiedzi na aktualne wyzwania. Dziś towarzyszyć temu winno „przebudzenie olbrzyma", jakim są masy świeckich, o wiele za mało poczuwających się do odpowiedzialności za misję Kościoła we współczesnym świecie.

Koniecznie należy sięgnąć do społecznego nauczania kard. Wyszyńskiego, który nieustannie przypominał o odpowiedzialności katolików za przestrzenie życia społecznego, jakimi są rodzina, środowisko pracy i wreszcie cała wspólnota narodowa. Doskonale formułował to bł. ks. Jerzy Popiełuszko – wierny uczeń Prymasa. Nauczanie Prymasa było też szkołą nowocześnie pojmowanego patriotyzmu wyrastającego z inspiracji religijnej, czego w Polsce dziś brakuje."

112 lat temu urodził się Prymas Tysiąclecia. 23 lata później przyjął święcenia kapłańskie

opublikowano: dzisiaj, 11:20

Święcenia kapłańskie otrzymałem w kaplicy Matki Bożej w
bazylice katedralnej włocławskiej w roku 1924. Byłem święcony sam – 3
sierpnia. Moi koledzy otrzymali święcenia 29 czerwca, a ja w tym dniu
poszedłem do szpitala. Była to jednak szczęśliwa okoliczność, gdyż
dzięki temu mogłem otrzymać święcenia w kaplicy Matki Bożej.
Gdy przyszedłem do katedry, stary zakrystianin pan Radomski, powiedział
do mnie: Proszę księdza, z takim zdrowiem to chyba raczej trzeba iść na
cmentarz, a nie do święceń. Tak się wszystko układało, że tylko
miłosierne oczy Matki Najświętszej patrzyły na ten dziwny obrzęd, który
miał wówczas miejsce. Byłem tak słaby, że wygodniej mi było leżeć
krzyżem na ziemi niż stać

- tak kardynał Stefan kardynał Wyszyński wspominał swoje pierwsze chwile kapłaństwa ("Człowiek niezwykłej miary").

Urodził się 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem, na
pograniczu Podlasia i Mazowsza. Polska była wtedy rozdarta pomiędzy
trzech zaborców. Zuzela należała do zaboru rosyjskiego. Jego dzieciństwo
nie było łatwe. Kiedy miał 9 lat, zmarła mu matka. Przez całe życie
tęsknił za nią. Ta tęsknota skierowała jego serce ku Matce Niebieskiej -
ku Tej , "która nie umiera", na Nią będzie też często wskazywał w
swojej późniejszej pracy duszpasterskiej. Ukończył gimnazjum w Warszawie
i Łomży, wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku.

3 sierpnia 1924 r. został wyświęcony na kapłana. Z powodu
choroby święcony był sam, wkrótce po wyjściu ze szpitala. Z Mszą świętą
prymicyjną pojechał na Jasną Górę.

Po trzech latach studiów w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na
Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora
na podstawie pracy: "Prawa Kościoła do szkoły". Po studiach wyjechał w
podróż naukową po krajach Europy Zachodniej. Po powrocie do kraju został
profesorem nauk społecznych w Seminarium we Włocławku, a także zajął
się redagowaniem miesięcznika "Ateneum Kapłańskie", jednocześnie
prowadził intensywną działalność społeczną wśród robotników Włocławka.

Podczas wojny jako znany profesor - społecznik był imiennie
poszukiwany przez Niemców. Błogosławiony biskup Kozal kazał księdzu
Wyszyńskiemu opuścić Włocławek. Ukrywał się między innymi we Wrociszewie
i w Laskach pod Warszawą.

W okresie Powstania Warszawskiego ksiądz Wyszyński pełnił
obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK działającej w Laskach i okolicy
oraz szpitala powstańczego. Oprócz obowiązków duszpasterskich
opiekował się rannymi, towarzyszył przy operacjach podtrzymywał na duchu
dotkniętych skutkami wojny.

Z płonącej Warszawy pewnego dnia wiatr przyniósł mu
karteczkę, na której były słowa: "Będziesz miłował". Po zakończeniu
działań wojennych ks. prof. Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął
organizować Seminarium Duchowne zniszczone w czasie wojny. W
1945 r. został rektorem Seminarium, podjął też obowiązki redaktora
tygodnika diecezjalnego "Ład Boży", czynił starania o wznowienie swojego
starego pisma.

W 1946 roku Ojciec Święty Pius XII mianował ks. prof. Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakry
biskupiej udzielił nominatowi na Jasnej Górze Prymas Polski August
kardynał Hlond dnia 12 maja 1946 roku (...). Po jego śmierci 22.10.1948
ks. Biskup Wyszyński został wybrany Arcybiskupem Gniezna i Warszawy i
Prymasem Polski. W swoim liście duszpasterskim pisał wtedy:

Nie jestem ci ja ani politykiem, ani dyplomatą , nie jestem
działaczem, ani reformatorem. Natomiast jestem ojcem waszym duchownym,
pasterzem i biskupem dusz waszych, jestem apostołem Jezusa Chrystusa...

W okresie nasilenia komunistycznych represji wobec Kościoła i
społeczeństwa stanął w obronie chrześcijańskiej tożsamości narodu,
inicjując zarazem politykę rozważnego układania stosunków z władzami
państwowymi. W tej sytuacji, aby uchronić Kościół i Naród od napięć i
rozlewu krwi, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia".
Podpisali je przedstawiciele Episkopatu i władz Państwowych 14 kwietnia
1950r. Wobec braku Konstytucji była to jedyna deklaracja prawna
określająca sytuację Kościoła w Polsce. Władze komunistyczne nie
zamierzały jednak dotrzymać zobowiązań. Ciągle były łamane punkty
"Porozumienia". Prymas Wyszyński z wielką roztropnością, a jednocześnie
wielka odwaga bronił praw wierzącego Narodu.

12 stycznia1953 ks. Wyszyński został Kardynałem, nie mógł
jednak pojechać do Rzymu po kapelusz kardynalski, ponieważ nie otrzymał
paszportu. Osiem miesięcy później (25.09. 1953) Stefan kardynał
Wyszyński został aresztowany i wywieziony z Warszawy. Przebywał kolejno
w Rywałdzie Królewkim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniu
koło Opola, w Komańczy w Bieszczadach. Dopiero tam zostały złagodzone
rygory. Tam właśnie  w dniu 16 maja 1956 roku napisał tekst odnowionych
Ślubów Narodu. Zostały one złożone uroczyście na Jasnej Górze 26
sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu przez milionową rzeszę
pielgrzymów z Episkopatem Polski na czele. Dnia 26.10.1956r. Wyszyński
został uwolniony; wrócił do Warszawy wśród wielkiej radości i nadziei
kościoła w Polsce.

W latach 1957-1965 prowadził wielką Nowennę przed Jubileuszem
Tysiąclecia Chrztu Polski. Były to niezwykłe, narodowe rekolekcje
prowadzone pod opieką Matki Najświętszej. Prymasowe zawierzenie:
"Wszystko postawiłem na Maryję" stało się udziałem całego Kościoła w
Polsce. W 1957 roku zaczęło się Nawiedzanie kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

Na głównej uroczystości milenijne pragnął przybyć Ojciec Święty Paweł
VI , jednak władze polskie pod wpływem decyzji Moskwy, nie zgodziły się
na to. Pomimo przeciwności u stóp Jasnej Góry stanęła ponad milionowa
rzesza pielgrzymów. Prymas polski wraz z arcybiskupem Krakowa - Karolem
Wojtyłą i całym episkopatem oddali Polskę i " wszystko, co ją stanowi "
Matce Bożej na wieczystą własność, w Jej macierzyńską niewolę miłości. 
Uroczystości milenijne, symbol wielkiego duchowego zwycięstwa Kościoła,
przełamały w społeczeństwie polskim "barierę strachu". Ludzie poczuli
się wewnętrznie wolni, zjednoczeni, odnaleźli swoją tożsamość.

W latach 60-tych Prymas czynnie uczestniczył w pracach Soboru
Watykańskiego II wnosząc cenne doświadczenie Kościoła w Polsce.
Wyszyński uczestniczył we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego II,
odegrał wielką rolę w organizacji polskich struktur kościelnych na
Ziemiach Zachodnich i Północnych, doprowadzając 1972 do ustanowienia
nowych diecezji. Cieszył się on wielkim uznaniem. Na ręce Ojca
Świętego Pawła VI złożył memoriał o ustanowienie Maryi Matką Kościoła.
21 listopada 1964  r. Ojciec Święty ogłosił Maryję Matką Kościoła.
Uwieńczeniem dzieła życia Wyszyńskiego, zwanego Prymasem Tysiąclecia,
stał się wybór 16 października 1978 r. jego bliskiego współpracownika
kardynała Karola Wojtyły na papieża. To wydarzenie było największą
radością Prymasa Tysiąclecia i Kościoła w Polsce.

W czerwcu 1979 roku przyjął w Ojczyźnie po raz pierwszy od tysiąca
lat widzianą głowę Kościoła - Ojca Świętego Jana Pawła II - Papieża rodu
Polaków. W 1980–81 odegrał rolę mediatora między Solidarnością a
władzami państwowymi, zwłaszcza przy rejestracji NSZZ „Solidarność”
Rolników Indywidualnych. Wyszyński zdecydowanie przeciwstawiał się
marksistowskiej koncepcji życia społecznego, bronił godności i praw
człowieka, w tym prawa do wolności religii, prawa Kościoła do swobodnej
działalności duszpasterskiej, jednocześnie dążył do moralnego odrodzenia
społeczeństwa. W warunkach totalitarnego zniewolenia przyczynił się do
tworzenia klimatu duchowej wolności, w którym mogły dojrzewać
demokratyczne inicjatywy społeczne.

Stefan kardynał Wyszyński odszedł 28 maja 1981 r. w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
Na pogrzeb Stefana kardynała Wyszyńskiego w Warszawie 31 maja przybyło
tysiące ludzi. Przyszli wierzący i niewierzący. Był to prawdziwie
królewski pogrzeb, wyrażający szacunek i cześć dla Prymasa Tysiąclecia,
którego nazywano ojcem Narodu.
W 1989 roku rozpoczął się proces kanonizacyjny Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego.

Prymas Tysiąclecia zostawił Polakom przesłanie całego swojego
życia. Przypominał, by zawierzyć Polskę opiece Matce Bożej i dochować
wierności Ślubom Jasnogórskim.

Ze szczególną troską pochylał się nad młodzieżą. W Gnieźnie podczas
uroczystości 1000 rocznicy Chrztu Polski, zwrócił się do niej z
następującym apelem, który pozostaje w naszych sercach do dziś:

Jesteście pokoleniem milenijnym, przełomowym, które żyje na grani
dwóch Tysiącleci. Wiecie jak trudno jest utrzymać się na grani. Wieją
tam potężne wichry i szaleją burze... Trzeba mocno trzymać się
„pazurami” rodzimej skały, aby nie spaść na dno przepaści. Trzeba nie
lada wysiłku i bohaterskiego męstwa, aby się ostać... Tylko orły szybują
nad graniami i nie lękają się przepaści, wichrów i burz. Musicie mieć w
sobie coś z orłów! - serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Musicie
ducha hartować i wznosić, aby móc jak orły przelatywać nad graniami w
przyszłość naszej Ojczyzny. Będziecie wtedy mogli jak orły
przebić się przez wszystkie dziejowe przełomy, wichry i burze, nie dając
się spętać żadną niewolą. Pamiętajcie – orły to wolne ptaki, bo szybują
wysoko. (...)

Pamiętajcie, że i Wy jesteści z pokolenia
orłów. Niech to będzie dla Was znakiem, programem i ukazaniem drogi.
„Wylęgajcie się” wszyscy na ziemi polskiej, która jest „gniazdem orłów”
dla wszystkich pokoleń. W ramionach Jasnogórskiej Pani, Waszej
Najlepszej Matki i Królowej Polski, szybujcie wysoko ku przyszłości
Ojczyzny i Kościoła.

http://wpolityce.pl/artykuly/59467-pamietajcie-ze-jestescie-z-pokolenia-orlow-112-lat-temu-urodzil-sie-prymas-tysiaclecia-23-lata-pozniej-przyjal-swiecenia-kaplanskie

Ciebie dziś za Patronkę i Królową obieram

Dzisiaj przypada 358. rocznica ślubów króla Jana Kazimierza, w których oddał Rzeczpospolitą w opiekę Matki Bożej

W obliczu potopu szwedzkiego król Jan Kazimierz 1 kwietnia 1656 roku złożył w katedrze lwowskiej podczas uroczystej Mszy św. przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej śluby, w których oddał Rzeczpospolitą w opiekę  Maryi. 

Przyrzekł Jej poprawę sytuacji najuboższych poddanych.
Prosił o zwycięstwo nad wrogami Rzeczypospolitej i o wstawiennictwo u
Chrystusa, by dał mu siły do wypełnienia ślubów. Rzeczpospolita była w
wielkiej opresji, cały kraj zalany był jeszcze szwedzkim potopem.

W 300. rocznicę ślubów lwowskich ks. kard. Stefan Wyszyński napisał tekst nowego ślubowania, które Naród złożył na Jasnej Górze.

 

Tekst ślubów Jana Kazimierza

„Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan
Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i
Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy,
Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak
samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie,
pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie
oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i
obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym
Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła
pokornie przyzywam.

A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam
wraz z narodem moim nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twej
służbie, przyrzekam przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich
imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że
po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie
rozszerzać będę.

Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem
Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowaniem, nad wrogami, a szczególnie nad
Szwedem odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby
na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i
to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami
Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało.

Skoro zaś z wielką serca mego żałością wyraźnie widzę, że za jęki i
ucisk kmieci spadły w tym siedmioleciu na Królestwo moje z rąk Syna
Twojego, sprawiedliwego Sędziego, plagi: powietrza, wojny i innych
nieszczęść, przyrzekam ponadto i ślubuję, że po nastaniu pokoju wraz ze
wszystkimi stanami wszelkich będę używał środków, aby lud Królestwa mego
od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków wyzwolić.

Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i
stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u
Syna Twego łaskę wypełnienia ich uzyskał”.

Uroczystość złożenia Jasnogórskich Ślubów Narodu, Jasna Góra, 26 sierpnia 1956 r.

PĄTNICY
NA PODSŁUCHU

Komuniści kontra Jasna Góra

Mimo szykan bezpieki u stóp Królowej Polski
26 sierpnia 1956 roku stanęło ponad milion Polaków

Dr Jarosław Szarek

Jesienią 1955 roku
Urząd Bezpieczeństwa, zajmując się „wrogą działalnością kleru w Diecezji
Częstochowskiej”, niepokoił się, że Ojcowie Paulini „już czynią
przygotowania odnośnie obchodzenia przez Jasną Górę drugiego 300-lecia,
mianowicie obranie przez Króla Kazimierza...

Pełna treść artykułu dostępna na stronie:
http://wp.naszdziennik.pl/2015-08-19/221031,komunisci-kontra-jasna-gora.html

Od lat 70. XX wieku do schyłku PRL coraz to większe rzesze wyruszały w sierpniu, aby dotrzeć do Królowej Polski

Bezpieka
przeciw pielgrzymom

Zbrodnicze metody funkcjonariuszy Grupy „D”

Dr Jarosław
Szarek
IPN KRAKÓW

Pełna treść artykułu dostępna na stronie:
http://wp.naszdziennik.pl/2015-08-19/221029,bezpieka-przeciw-pielgrzymom.html

z moją ukochaną Babcią Patriotką i na zawsze zapamiętałam ten MOMENT ale i strach przed bezpieką ,również...
pozdr

Zawierzeni Królowej

W ramach obchodów 1050. rocznicy chrztu Polski biskupi na Jasnej Górze dokonają Aktu oddania Polski Matce Bożej

Jasna Góra: Uroczystości ku czci Matki Bożej...

Matko Kościoła i Królowo Polski, Matko naszego zawierzenia!

1. Na drodze naszych dziejów mijają kolejne lata zmagań synów i córek
polskiej ziemi o wierność Chrystusowi i Jego Ewangelii, o wierność
Kościołowi i jego pasterzom, o wierność naszemu chrześcijańskiemu
dziedzictwu.

Pośród tych trosk, wysiłków i zmagań nadeszła – jako umocnienie dla nas –
tysiąc pięćdziesiąta rocznica Chrztu Polski. Pragniemy wyrazić z całym
Kościołem katolickim w Polsce wdzięczność i uwielbić Boga w Trójcy
Świętej Jedynego za włączenie w minionych wiekach wszystkich pokoleń
naszych rodaków w nurt życia wiecznego.

W tym ważnym momencie historii zbawienia uświadamiamy sobie nowe
wyzwania, jakie niesie ze sobą współczesność. W świecie, w którym nasi
Bracia i Siostry w wierze przyczyniają się do budowania lepszego świata,
ale również cierpią i oddają życie za Chrystusa, odczuwamy naglącą
potrzebę ponownego zawierzenia się Bożemu Synowi przez Twoje
wstawiennictwo, o Niepokalana Dziewico, Królowo Polski. Tym samym mamy
świadomość, że program duchowej odnowy Polaków, wyrażony w Jasnogórskich
Ślubach Narodu i milenijnym Akcie oddania w niewolę miłości, pozostaje
nadal aktualny.

2. W obliczu Boga w Trójcy Świętej Jedynego, w głębokim zjednoczeniu z
Głową Kościoła Rzymskokatolickiego, Ojcem Świętym Franciszkiem, my,
biskupi polscy, zebrani u stóp Twojego Jasnogórskiego Tronu, otoczeni
przedstawicielami wierzącego Narodu – duchowieństwa, osób życia
konsekrowanego i wiernych świeckich, w łączności z całą Polonią –
oddajemy dzisiaj w Twoją wieczystą, macierzyńską niewolę miłości
wszystkie dzieci Boże ochrzczonego Narodu i wszystko, co Polskę stanowi,
za wolność Kościoła w naszej Ojczyźnie i w świecie, ku rozszerzeniu się
Królestwa Chrystusowego na ziemi.

Oddając się dzisiaj Tobie, Bogurodzico i nasza Matko, jesteśmy pewni, że
w ten sposób jak najlepiej zabezpieczymy całą naszą chrześcijańską,
osobistą i narodową przyszłość. Jesteśmy przekonani – podobnie jak nasi
ojcowie – że Ty, o Bogurodzico Maryjo, jesteś dla każdego z nas
przedziwną pomocą i obroną na drogach chrzcielnej wierności Chrystusowi,
naszemu Zbawicielowi.

3. Oddani Tobie w niewolę pragniemy czynić w naszym życiu osobistym,
rodzinnym i społecznym nie wolę własną, ale wolę Twoją i Twojego Syna,
która jest samą miłością.

Postanawiamy, jak najwierniej naśladować przykład Twojego życia: Twoją
wiarę, nadzieję i miłość, wyrażające się w służbie Bogu i ludziom, w
trosce o zbawienie każdego człowieka.

Wpatrzeni w przykład życia i wsłuchani w nauczanie wielkich Pasterzy –
świętego papieża Jana Pawła II i Sługi Bożego kardynała Stefana
Wyszyńskiego – ponawiamy dziś przymierze z Tobą. Pragniemy, aby duch
papieskiego „Totus Tuus” i prymasowskiego „Wszystko postawiłem na
Maryję” stale w nas wzrastał.

4. Matko Boga i człowieka, oddając się Tobie, przyrzekamy coraz bardziej
rozwijać w każdym z nas osobiście i w całym Ludzie Bożym przymierze
chrzcielne z Bogiem. Chcemy otwierać się na światło wiary, która rodzi
się ze słuchania Bożego słowa i owocuje świadectwem życia.

Przyrzekamy, jak uczył święty Jan Paweł II, kształtować dojrzałe
wspólnoty kościelne, nasze rodziny, stowarzyszenia i parafie, „w których
wiara ujawnia się i urzeczywistnia jako przylgnięcie do Osoby Chrystusa
i do Jego Ewangelii, jako spotkanie i sakramentalna komunia z
Chrystusem, jako życie w duchu miłości i służby”.

Pragniemy głosić Ewangelię przez przykład życia zakorzenionego w
Chrystusie i przeżywanego w codzienności, przez zaangażowanie w pracę,
kulturę, sztukę i naukę, przez wypełnianie obowiązków rodzinnych,
społecznych, ekonomicznych i politycznych.

Podobnie jak ukrzyżowany Jezus, który zniósł podziały, wprowadzając
pokój i pojednanie „przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości” (Ef
2,16), tak i my – poprzez przebaczenie naszym winowajcom – chcemy stać
się budowniczymi pokoju w Ojczyźnie i świecie.

Królowo świata, chcemy pamiętać o tym, że Bóg, jako Ojciec i Stwórca,
powierzył nam troskę nie tylko o siebie nawzajem, ale i o cały stworzony
świat. Dlatego wypełniając najpierw obowiązek miłości wobec bliźniego,
chcemy także troszczyć się o środowisko, w którym żyjemy, które Bóg nam
powierzył dla naszego dobra.

5. Matko Miłosierdzia, abyśmy mogli wprowadzić w życie te postanowienia,
pragniemy oprzeć naszą wiarę na Twojej wierze, aby w codzienności
rozpoznawać wyraźnie głos Boga i Jego zbawcze wezwanie, aby nasze serca
były ciągle otwarte na dary Bożego miłosierdzia.

Przyjmij, nasza Matko i Królowo Polski, ten akt zawierzenia i oddania,
którym pragniemy zabezpieczyć Kościół święty w nowym tysiącleciu, a
nienaruszony skarb wiary przekazać nadchodzącym pokoleniom. Niech będzie
on odpowiedzią na Twoją matczyną miłość do naszego Narodu. Niech w
Twoim Niepokalanym Sercu na nowo odsłoni się dla wszystkich światło
zbawczej nadziei.

Amen.

Jasna Góra, 3 maja 2016 r. "

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Eucharystia na Szczycie Jasnej Góry z udziałem Episkopatu Polski.

35. rocznica śmierci ks. kard. Stefana Wyszyńskiego

Dziś przypada 35.
rocznica odejścia do Domu Ojca Prymasa Tysiąclecia ks. kard. Stefana
Wyszyńskiego. Przez 33 lata stał na czele Kościoła w Polsce jako prymas i
przewodniczący Konferencji Episkopatu.

Stefan Wyszyński przez rok pracował jako wikariusz w
katedrze włocławskiej. Następnie podjął studia z prawa kanonicznego i
nauk społeczno-ekonomicznych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Podczas wojny pełnił m.in. posługę kapelana Zakładu dla Niewidomych w
Laskach pod Warszawą. Prowadził też wykłady społeczne dla inteligencji, a
także działalność konspiracyjną. Po wojnie był rektorem Seminarium
Duchownego we Włocławku.

W 1946 r. został mianowany przez Piusa
XII biskupem lubelskim, a dwa lata później arcybiskupem gnieźnieńskim i
warszawskim, prymasem Polski.

Proces beatyfikacyjny ks. kard. Stefana
Wyszyńskiego rozpoczął się z inicjatywy Ojca św. Jana Pawła II 29 maja
1989 r. Diecezjalny proces beatyfikacyjny zakończył się 6 lutego 2001 r.
Obecnie trwa etap rzymski procesu. 27 marca 2012 r. ks. abp Andrzej
Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński otworzył w Szczecinie proces o
domniemanym cudownym uzdrowieniu za przyczyną Sługi Bożego Stefana
Kardynała Wyszyńskiego. Sprawa dotyczy kobiety, która w wieku 19 lat
zachorowała na raka tarczycy. Dzięki modlitwom za wstawiennictwem
Prymasa Tysiąclecia została całkowicie wyleczona.

Warszawa: 35. rocznica śmierci kard. Stefana Wyszyńskiego

W archikatedrze św. Jana Chrzciciela na Starym Mieście odprawiona została Msza w intencji szybkiej kanonizacji kard. Stefana Wyszyńskiego. Modlitwie przy sarkofagu Prymasa Tysiąclecia przewodniczył warszawski biskup pomocniczy Rafał Markowski.
Bp Markowski przypomniał, że kard. Stefan Wyszyński był wielkim obrońcą Kościoła i Polski w najtrudniejszych czasach stalinizmu i komunizmu. – Dzisiaj stając przy tym ołtarzu dziękujemy Bogu za ten wielki dar, jakim było jego życie i jego kapłaństwo. Dziękujemy za jego mądre decyzje, które wpłynęły na kształt i przyszłość Kościoła i naszej ojczyzny – powiedział biskup.

Natomiast ks. prał. Bronisław Piasecki, kapelan kard. Stefana Wyszyńskiego w latach 1974-81, w homilii nawiązując do chrystusowego wezwania „Ty jesteś Piotr-Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół…” ukazał świadectwo życia i posługi biskupiej Prymasa Tysiąclecia, w których dostrzec można było harmonię między obowiązkiem sprawowania władzy, a charyzmatem służby na rzecz Kościoła.

Przypomniał stanowcze „Non possumus” Prymasa, wypowiedziane podczas procesji Bożego Ciała w 1953 roku, wobec przygotowanego dekretu władz komunistycznych o obsadzaniu stanowisk kościelnych. Na jego mocy urzędy biskupie i proboszczowskie miały być obsadzane nie przez zwierzchników kościelnych, ale przez władzę. Sprzeciw Prymasa – jak wspomniał ks. Piasecki – musiał zakończyć się uwięzieniem go i uniemożliwieniem sprawowania władzy w Kościele.

Kaznodzieja przypomniał postawę sprzeciwu, z jaką kardynał Wyszyński opuszczał Dom Arcybiskupów Warszawskich na Miodowej i z jaką wchodził do nowych miejsc internowania oraz zanotowaną w dziennikach więziennych modlitwę „Matko, oddaję się Tobie w niewolę”. – To droga od jakiegoś buntu, protestu, do całkowitego oddania się i zaufania – powiedział duchowny. Wskazał, że czas internowania to okres, w którym Prymas Wyszyński czuł najbardziej bliskość Boga i po latach dziękował, że przez więzienie i związane z nim cierpienia mógł ofiarować się Bogu za Kościół i ojczyznę.

Zdaniem ks. Piaseckiego, osobisty akt oddania w niewolę Maryi stał się źródłem Jasnogórskich Ślubów Narodu i dziewięcioletniego programu duszpasterskiego Wielkiej Nowenny, które miały już nie chronić Kościół, ale promować życie zgodne z wiarą i moralnością chrześcijańską. - Rozważanie Wielkiej Nowenny zmierzało do odnowy moralnej Polek i Polaków – przypomniał prałat.

Jak zauważył ks. Piasecki, fenomen kard. Wyszyńskiego polegał również na tym, że był Prymasem jedności. –Nie chciał dzielić ludzi na tych, którzy wierzą tak, czy inaczej, dlatego zawsze mówił „naród ochrzczony”, albo „Boży naród”. Boży naród, czyli taki, do którego przez chrzest Bóg ma szczególne prawa – powiedział duchowny.

Do obchodzonej w tym dniu 35. rocznicy śmierci kard. Stefana Wyszyńskiego nawiązał także podczas przedpołudniowej liturgii święceń kapłańskich metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz. Polecił nowo wyświęconym kapłanom, aby za wzór swojego posługiwania wzięli sobie tę wielką postać Prymasa Tysiąclecia. Wraz z neoprezbiterami modlił się o rychłą beatyfikację swojego poprzednika.

Po Mszy odbyło się spotkanie autorskie z red. Markiem Zającem i ks. prał. Bronisławem Piaseckim – autorami książki „Prymas Wyszyński nieznany. Ojciec duchowy widziany z bliska”.

Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana.

Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora.

Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą.

W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK.

W 1946 r. papież Pius XII mianował ks. prof. Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem lubelskim. 22 października 1948 r. został mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz Prymasem Polski.

W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia", które zostało podpisane 14 lutego 1950 r. przez przedstawicieli Episkopatu i władz państwowych.

12 stycznia 1953 r. abp Wyszyński został kardynałem. Osiem miesięcy później, 25 września 1953 r. został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach.

W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszonych następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu. 26 października 1956 r. Prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski.

W latach sześćdziesiątych czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II.

W okresie rodzącej się "Solidarności" pozostawał ośrodkiem równowagi i spokoju społecznego.

Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb kardynała w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy ludzi.

KAI

Pielgrzymka mężczyzn i młodzieńców do Piekar 2016 [ZDJĘCIA]

I rzeczywiście, padający od rana deszcz nie odstraszył wiernych, których
tysiące zebrały się dziś na piekarskiej Kalwarii.
Tysiące mężczyzn i
młodzieńców bierze udział w pielgrzymce do sanktuarium Maryi Matki
Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich. Wielu trasę
pielgrzymki z miejsca zamieszkania pokonało pieszo.

Tegoroczna pielgrzymka
wpisuje się w obchody Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia,
dziękczynienia za 1050. rocznicę chrztu Polski i przygotowania do
Światowych Dni Młodzieży.

Mszy Świętej na piekarskim wzgórzu
przewodniczy metropolita krakowski ks. kard. Stanisław Dziwisz,
natomiast homilię wygłosi Prymas Polski ks. abp Wojciech Polak. Na
uroczystości przybyli również biskupi z terenu metropolii górnośląskiej,
z sąsiednich diecezji oraz biskupi z Francji i Zambii. Ks. Władysław
Nieszporek, kustosz Sanktuarium podkreśla, że pielgrzymka ta jest formą
nauczania społecznego Kościoła.

– Często
mówi się o takiej społecznej ambonie, która jest właśnie w Piekarach.
Pielgrzymka rozpoczęła się o godz. 8.00 modlitwą różańcową i śpiewem
godzinek do NMP. Następnie rozpoczęła się procesja na szczyt Kalwarii
razem z księżmi biskupami i zaproszonymi gośćmi. Tam rozpoczęła się
Eucharystia. Po Eucharystii zaplanowano przerwę i godzinę młodzieżową o
14.00, a o 15.00 nabożeństwo majowe i procesję z obrazem Matki Bożej do
bazyliki. Taka podstawowa myśl, która towarzyszy nam w tym roku to
przede wszystkim dziękczynienie za 1050 lat chrztu Polski pod hasłem:
„Gdzie chrzest, tam nadzieja” – mówi ks. Władysław Nieszporek.

Podczas piekarskiej pielgrzymki jest
możliwość oddania krwi w punktach przygotowanych przez Regionalne
Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicach.

Maryjne ścieżki Prymasa

Nie sposób zrozumieć powojennej
historii Polski, zaskakującego wyboru na Stolicę Piotrową Jana Pawła II –
bez Prymasa Tysiąclecia.

Prezydent Andrzej Duda z Małżonką Agatą Kornahauser-Dudą
uczestniczyli w uroczystościach 300-lecia koronacji obrazu Matki Bożej
Częstochowskiej.

Głównym punktem obchodów na Jasnej Górze była Msza święta.
Przewodniczył jej nuncjusz apostolski w Polsce abp Salvatore Pennacchio,
homilię do zgromadzonych wygłosił prymas Polski abp Wojciech Polak.
Papież Franciszek wygłosił specjalne przesłanie do Polaków. Wyemitowano
je na początku Mszy.

W uroczystościach na Jasnej Górze wzięli udział przedstawiciele władz
państwowych, wśród nich Prezydent RP z Pierwszą Damą, Marszałkowie
Sejmu i Senatu Marek Kuchciński i Stanisław Karczewski, premier Beata
Szydło i przedstawiciele rządu, a ze strony władz kościelnych m.in.
episkopat Polski. 

W czasie Mszy św. wierni ponowili Jasnogórskie Śluby Narodu
Polskiego. To modlitwa w formie przyrzeczenia, autorstwa Prymasa
Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego. Tekst odczytał
przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki.

Wśród złożonych darów ołtarza był ofiarowany przez Prezydenta RP i Pierwszą Damę psałterz.

Na jasnogórskich błoniach wierni zbierali się od rana i szczelnie
wypełnili plac przed ołtarzem na klasztornych murach. Plac od północnej
strony zamknęła scena, na której wieczorem rocznicowe uroczystości
zwieńczył koncert "Jasna Góra - polska Kana”.

Obchody 300-lecia koronacji jasnogórskiego wizerunku papieskimi
koronami odbyły się w przypadającą 26 sierpnia uroczystość Matki Bożej
Częstochowskiej.

Koronacja Obrazu Matki Bożej papieskimi koronami odbyła się na Jasnej
Górze 8 września 1717 r. Było to pierwsze takie wydarzenie na świecie
poza Rzymem. Zgromadziło ok. 200 tys. pielgrzymów, co na owe czasy było
ogromną rzeszą.

Religijność Polaków w liczbach A.D. 2017 – najnowsze dane ISKK
http://www.niedziela.pl/artykul/40159/Religijnosc-Polakow-w-liczbach-AD-...
38,3 proc zobowiązanych katolików uczestniczyło w niedzielnej Eucharystii w 2017 r., 17 proc. przystępowało do komunii św. – wynika z zaprezentowanych dziś w Warszawie badań Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego. To delikatny wzrost w stosunku do poprzedniego roku. W Polsce działa ponad 10 tys. parafii, w których pracuje 21 tys. księży diecezjalnych. 6 proc. parafii prowadzone jest przez zakony. W 2017 r. udzielono sakramentu chrztu niemal 400 tys. osobom, o 5 proc. więcej niż w 2016 r. Mniej osób przyjęło za to sakrament bierzmowania (288,9 tys.) i małżeństwa (ok. 134 tys. par).

Wzrost dominicantes i communicantes

W 2017 roku w niedzielnej Mszy św. uczestniczyło średnio 38,3 % polskich katolików, a do Komunii Świętej przystąpiło 17%. Badanie dominicantes i communicantes przeprowadzono w niedzielę 21 października 2017 r. W tym dniu odprawiono w Polsce 45178 Mszy św. W stosunku do 2016 roku wskaźnik dominicantes wzrósł o 1,6 pkt. procentowego, a communicantes o 1 pkt. procentowy.

Wskaźnik dominicantes oblicza się jako odsetek katolików uczęszczających na niedzielną Eucharystię w odniesieniu do ogólnej liczby zobowiązanych. Communicantes - jako odsetek katolików przyjmujących Komunię św. w trakcie niedzielnej Eucharystii w odniesieniu do ogólnej liczby zobowiązanych.
Najwyższy wskaźnik dominicantes odnotowano tradycyjnie w diecezji tarnowskiej (71,7%), rzeszowskiej (64,1%) i przemyskiej (59,8%). Najniższy w archidiecezjach szczecińsko-kamieńskiej i łódzkiej (po 24,6%) oraz diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej (25,6%).

Wskaźnik communicantes był najwyższy w diecezji tarnowskiej (27,6%), zamojsko-lubaczowskiej (22,5%) i pelplińskiej (22,1%) zaś najniższy w diecezji sosnowieckiej (11,2%), szczecińsko-kamieńskiej (11,2%) oraz koszalińsko-kołobrzeskiej (11,4%) i archidiecezji łódzkiej (11,6%). Z badań wynika, że w diecezjach o najwyższym wskaźniku dominicantes i communicantes proporcjonalnie najwięcej mężczyzn (względem kobiet) uczestniczy we Mszy św. Jednocześnie w diecezjach, w których wskaźnik dominicantes jest najniższy, odsetek kobiet względem mężczyzn uczestniczących we Mszy św. jest najwyższy i przekracza 62%. Również w diecezjach o najwyższych wskaźnikach dominicantes i communicantes, proporcjonalnie najmniej osób spośród uczestniczących we Mszy św. przystępuje do Komunii św.

Parafie – duszpasterze – zakony

W 2017 r. działalność duszpasterską prowadziły w Polsce 10 392 parafie katolickie. Zdecydowana większość z nich sprawuje liturgię w obrządku łacińskim, jedynie 129 w obrządkach wschodnich. Większość parafii prowadzonych jest przez diecezje, tylko 6% przez zgromadzenia zakonne oraz stowarzyszenia apostolstwa katolickiego. Najwięcej parafii ogółem i diecezjalnych występuje w diecezjach krakowskiej, tarnowskiej i poznańskiej. Największy odsetek parafii zakonnych występuje w diecezjach krakowskiej, szczecińsko-kamieńskiej i wrocławskiej.

Liczba księży inkardynowanych do diecezji wynosiła w 2017 r. niemal 25 tys. W parafiach duszpastersko zaangażowanych jest 21 tys. księży. Najwięcej księży inkardynowanych jest w diecezji tarnowskiej (1,6 tys.), krakowskiej (1,2 tys.) oraz katowickiej (1,1 tys.). Najmniejsze pod względem liczby księży są diecezje drohiczyńska (268 księży), elbląska (274) oraz Ordynariat Polowy Wojska Polskiego (52 księży). Liczba alumnów diecezjalnych wynosi 2,2 tys. Najwięcej alumnów diecezjalnych przygotowuje się do święceń kapłańskich w diecezjach warszawskiej (160), tarnowskiej (150) oraz krakowskiej (92). W przeliczeniu na 100 księży inkardynowanych, najwięcej alumnów diecezjalnych studiuje w diecezji warszawskiej (18,9), gliwickiej (12,5) oraz pelplińskiej (11,4), najmniej zaś w diecezjach bydgoskiej (4,1), płockiej (5,0) oraz kaliskiej (5,3).

Liczba sióstr zakonnych wynosiła w 2017 r. 17,9 tys. skupionych we 2,2 tys. wspólnotach zakonnych. Najliczniejsze zgromadzenia żeńskie to służebniczki starowiejskie, elżbietanki oraz szarytki. Ponadto w Polsce w klasztorach klauzurowych modli się 1,3 tys. sióstr klauzurowych w 83 domach. Liczba zakonników oraz członków stowarzyszeń życia apostolskiego w 2017 r wynosiła łącznie 11,6 tys. Wśród zakonników 9,1 tys. (79%) stanowili prezbiterzy (posiadający święcenie kapłańskie). Za granicą przebywa 36% zakonników z polskich prowincji. Najliczniejszymi męskimi zgromadzeniami są franciszkanie, salezjanie oraz pallotyni.

Sakramenty

W 2017 r. udzielono sakramentu chrztu niemal 400 tys. osobom, o 5% więcej niż w 2016 r. W większości chrzest przyjmowały dzieci do 1 roku życia. Jedynie 4% dzieci przyjmowało chrzest w wieku od 2. do 7. roku życia. Chrzest w wieku powyżej 7 lat przyjęło niespełna 1% ochrzczonych.

Do I Komunii św. przystąpiło ponad 400 tys. osób. Dla porównania w 2016 r. było to ok. 284 tys. osób. Sakrament bierzmowania przyjęło 288,9 tys. osób, o 3% mniej niż w roku 2016. Z kolei sakrament małżeństwa został udzielony ok. 134 tys. par. Dla porównania w ubiegłym roku było to ok. 136 tys. par.

W 2017 r. do sądów kościelnych pierwszej instancji wniesiono na wokandę 4,3 tys. spraw o stwierdzenie nieważności małżeństwa, i rozstrzygnięto 3,9 tys. takich spraw. W 2,8 tys. przypadków stwierdzono nieważność małżeństwa, co stanowi 71% rozstrzygniętych w ciągu roku spraw. W 907 sprawach wydano wyrok przeciw nieważności. W 94 przypadkach zrzeczono się procesu. Liczba spraw wniesionych na wokandę w trybie „procesu skróconego” w 2017 r. wyniosła 10. Z tego 8 zakończyło się orzeczeniem nieważności małżeństwa.

Pomoc rodzinie

W 2017 r. działało 2,8 tys. katolickich poradni rodzinnych różnego typu, oraz 29 domów samotnej matki, 11 katolickich ośrodków adopcyjno-opiekuńczych obejmujących pomocą niemal 5 tys. osób oraz, 23 telefony zaufania. Ogólnie najwięcej poradni rodzinnych działa w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, kieleckiej oraz katowickiej.

Wyniki najnowszych badań Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego zaprezentowane zostały dziś, 8 stycznia podczas konferencji w siedzibie Sekretariatu KEP w Warszawie.

Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego

Gdy Rada Państwa ogłosiła latem 1953 r. dekret „o tworzeniu, obsadzaniu i znoszeniu duchownych stanowisk kościelnych”, władza komunistyczna otrzymała prawo kontrolowania oraz unieważnienia wszelkich nominacji i aktów prawnych Kościoła.
Odpowiedzią Wyszyńskiego jest słynny memoriał zawierający słowa non possumus: „Gdyby postawiono nas wobec alternatywy: albo poddanie jurysdykcji jako narzędzia władzy świeckiej, albo osobista ofiara – wahać się nie będziemy. (...) Rzeczy Bożych na ołtarzu cesarza składać nam nie wolno”.

Ale jest też inna, wcześniejsza odpowiedź.

Druga odpowiedź prymasa

Odpowiedzi prymasa są dwie.

Pierwsza odwołuje się do wymiaru duchowego. Już 14 lutego kard. Wyszyński ogłasza: „Wszystko postawiłem na Maryję – i to Jasnogórską”.

Jest pewien, że Matka Boża Jasnogórska „została dana narodowi polskiemu jako przedziwna pomoc i obrona”. Tak głosi oracja mszalna na uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej. To jest tekst liturgiczny, a trzeba pamiętać, że liturgia w całej chrześcijańskiej tradycji ma wymiar z jednej strony dogmatyczny (ogłasza prawdę), a z drugiej – prorocki (zapowiada, co się na pewno wydarzy). Kardynał Wyszyński ma pewność, że Jasnogórska Maryja będzie pomocą i obroną...

Aż się chce zapytać: Co o Niej wie prymas Polski, skoro w sytuacji bez wyjścia wciąż ufa...?

Wizję przyszłości opiera na tekstach liturgii, na rozmyślaniach teologicznych i analizie ojczystych dziejów. Pamięta o potopie szwedzkim, o Cudzie nad Wisłą... Będzie mówił, że już pierwsza księga Biblii zapowiada zwycięstwo Maryi. W trakcie rozmyślań nad Protoewangelią, czyli pierwszą dobrą nowiną, którą Bóg przekazuje człowiekowi, dostrzega analogię między wizją biblijną a obrazem współczesnego świata. Znowu ludzie wybierają zło. W konsekwencji skazują się na wygnanie – czekają ich trud, pot i łzy. Nic, czego by nie zrobili, nie przywróci im raju. Żadne ziemskie wysiłki, żadne przewroty, powstania, rewolucje. Prymas wie, że jest tylko jedno rozwiązanie. Wskazuje na nie proroctwo o klęsce szatana: „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę...” (Rdz 3, 15).

Tylko Maryja może zwyciężyć. Trzeba Ją więc postawić pośrodku narodu jako Królową i dać Jej prawo do wypełnienia proroctw: tego z Księgi Rodzaju i tego, które na nowo nazwał umierający kard. August Hlond.

A ponieważ Jej znakiem zwycięstwa w polskim narodzie jest Jasna Góra, prymas odwołuje się do Czarnolicej Ikony.

Chyba bardziej należy mówić o jego „wszystko postawiłem” niż o słynnym non possumus, które odwołuje się do rzeczywistości politycznej. Odwołanie się do Maryi okaże się ważniejsze dla przyszłości. Reakcją na non possumus jest tylko aresztowanie prymasa – działanie na płaszczyźnie historycznej, zewnętrznej. Tymczasem rezultatem „wszystko postawiłem” jest jego osobiste poświęcenie się Matce Bożej, a za chwilę uczynienie Maryi programem dla narodu i w konsekwencji wprowadzenie Polski w godzinę zwycięstwa.

Konsekwencje decyzji prymasa

Wydaje się, że komunizm triumfuje. Trzy dni po aresztowaniu kard. Wyszyńskiego biskupi podpisują się pod dokumentami podsuniętymi przez władze, a wojewódzkie komitety PZPR przekazują proboszczom stanowisko Episkopatu w sprawie aresztowania prymasa, dołączając deklarację ich uległości. Księża otrzymują nakaz nowej „władzy kościelnej” – mają odczytać komunikat z ambon. Blisko 80% proboszczów posłucha tego polecenia...

Po ludzku walka o wolność Kościoła wydaje się przegrana. Ale kard. Wyszyński jest pewien zwycięstwa, choć spodziewa się, że jego ceną mogą być męczeństwo i śmierć.

Jakie są pierwsze konsekwencje „postawienia na Maryję”? Woła do Niej: „Jeśli Ci to potrzebne, zabij mnie...”. Pozwala Matce Najświętszej wykuć drogę do zwycięstwa za pomocą swej męki i śmierci...

Jest gotów na wszystko. Wie, że stawka jest wyższa niż największe cierpienie, niż najcenniejszy dar życia. W ten sposób wytrąca mocom ciemności narzędzie. Bo każde cierpienie, które zadadzą prymasowi, będzie pracowało na zwycięstwo Kościoła!

Niezgaszone światło Jasnej Góry

Nie jest sam. Pozostaje Jasna Góra. W planach Opatrzności Bożej najważniejszą rolę odegrają właśnie to miejsce i strażnicy Wizerunku Królowej Polski – dalecy od polityki, niezaangażowani w zewnętrzne działania. Paulini czują, że trzeba przygotować na Jasnej Górze dwa jubileusze: pierwszy – związany z 300. rocznicą cudownej obrony Jasnej Góry, drugi – z 300. rocznicą Ślubów króla Jana Kazimierza.

Idea wydaje się niemożliwa do zrealizowania, więc klasztor podejmuje „na próbę” niewinną inicjatywę. Otwiera wystawę dokumentów, które pokazują, że wbrew nasilającej się propagandzie szwedzki potop nie jest legendą, ale historycznym faktem. Przed wejściem zaś zakonnicy... wieszają portret prymasa.

Informacja o wystawie i zawieszonym w publicznym miejscu portrecie dociera do władz w Warszawie i na paulinów spadają gromy. Zmuszeni są zdjąć obraz, a wystawę zamknąć. Rząd wzywa sekretarza Episkopatu i ogłasza, że nie można wieszać portretu prymasa: „On jest w więzieniu, nie istnieje!”.

Pauliński papierek lakmusowy wykazuje jednak, że można myśleć o drugiej inicjatywie – tej już na miarę epoki. Bo oto komuniści zmuszeni są częściowo ustąpić. Nacisk ludzi jest tak wielki, że władze wybierają mniejsze zło: ekspozycja ma być dostępna dla pielgrzymów (w końcu nie jest ich wielu), zdjęcie Wyszyńskiego musi jednak zniknąć!

Można zacząć planować coś większego... Episkopat uważa, że jeśli ma dojść do odnowienia ślubów królewskich, musi to być „prywatna” inicjatywa samej Jasnej Góry, która organizuje odpust z okazji jubileuszu – i nic więcej. Ma to uśpić czujność władz.

Potrzebny jest nowy tekst!

Zbliża się lato 1956 r. Czas nagli coraz bardziej.

„Potrzebny był tekst ślubowania” – wspomina o. Jerzy Tomziński, w owym czasie przeor klasztoru na Jasnej Górze. – „Kto miał go napisać? Byliśmy zdecydowanie za tym, aby autorem roty ślubowania był Ksiądz Prymas”.

Ale ten odmawia... Dziwi nas jego decyzja, skoro sam nieodparcie czuje, że nadchodzi jakaś szczególna chwila. Notuje w swoich Zapiskach: „Uświadomiłem sobie właśnie w Prudniku, że trzeba pomyśleć o tej wielkiej dacie. Byłem przecież więziony tak blisko miejsca, gdzie król Jan Kazimierz i prymas Leszczyński radzili, jak ratować Polskę z odmętów”. Dodaje jeszcze: „Warto myśleć o «obronie Jasnej Góry» roku 1955 przed zalewem nowych «czarów»”.

Generał Zakonu Paulinów pisze do kard. Wyszyńskiego list, a w nim informuje, że „albo będzie tekst, który napisze prymas, albo nie będzie żadnego”. Ten nie ustępuje: „Gdyby Matka Boża chciała, abym śluby napisał, byłbym wolny, a ja jestem więźniem i nie uczynię dobrowolnie niczego, co mogłoby się Jej nie podobać”.

Potem sam będzie się zdumiewał, że w tak doniosłej sprawie niemal słowo w słowo powtarzał słowa komunistów: „Prymas jest w więzieniu, więc nie istnieje”. Sądzi, że skoro z wyroków Bożej Opatrzności jest internowany, to Pan chce, by nic nie napisał, bo nie jest wolny, czyli pisać mu nie wolno...

Błąd w odczytaniu woli Bożej ma miejsce ostatni raz. Z tej majowej lekcji kard. Wyszyński wyprowadzi naukę, która pozwoli mu zawsze właściwie odczytywać wolę Bożą. Jedną z zasad będzie słuchanie innych, by móc pełniej rozeznać, czego oczekuje Pan. Dziesięć lat później Sobór Watykański II nazwie to „kolegialnością”.

W Komańczy tę wspólnotę Kościoła reprezentują zaledwie dwie osoby. To kobiety: Maria Okońska i Janina Michalska. Spojrzenie tej pierwszej, nie prymasa, okaże się trafne. Kiedy po raz kolejny rozlega się prymasowskie „nie”, wypowiada ona jedno zdanie: „Przecież św. Paweł Apostoł najpiękniejsze swoje listy do wiernych pisał z więzienia!”.

Jest wieczór 15 maja 1956 r. Kardynał Wyszyński jest zadumany. Idzie się modlić...

Na drugi dzień wczesnym rankiem w kaplicy, na klęczniku, kładzie plik papieru maszynowego, zapisanego odręcznym pismem. Tytuł: „Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego”.

Wyzna: „Pisałem je od czwartej nad ranem”. Przedtem był czas modlitwy... I wiele dni, kiedy nosił w sercu myśl o kształcie nowego maryjnego aktu.

Geniusz ślubowań

Jest majowa noc. Kardynał Wyszyński wyciąga z szuflady papier maszynowego formatu, sięga po pióro i zaczyna pisać. Wie, jaki będzie tytuł: „Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego”. Już nie króla Polski, ale całego narodu.

Poprzednie były „lwowskie”, teraz tożsamością będzie Jasna Góra, którą Prymas nazywa „Górą Zwycięstwa”. Skoro śluby są „jasnogórskie”, to są zwycięskie. Kardynał Wyszyński wie, że tak będzie, jeśli tylko ślubowanie zostanie złożone i podjęte przez naród. Przed 300 laty pod Jasną Górą zaczął się cofać szwedzki potop; teraz spod tego samego miejsca rozpocznie się osuszanie ojczyzny z niewoli grzechu. Bo w przeciwieństwie do dokumentu z 1656 r. obecny akt nie jest polityczny: nie wymienia żadnych wrogów poza grzechami narodu. Kardynał Wyszyński wierzy, że gdy Polacy zaczną żyć w łasce, nie ostoi się żaden nieboski system. Nie zawraca sobie głowy komunistami, Moskwą, „błędami Rosji” i całym światowym porządkiem. Spogląda na Pełną Łaski i woła o łaskę dla narodu.

Przygotowania w konspiracji

Tekst zostaje przekazany generałowi paulinów wraz z listem. Prymas prosi, aby 26 sierpnia 1956 r. Śluby zostały wypowiedziane przez bp. Michała Klepacza, który zastępuje uwięzionego prymasa. Dodaje, że jeżeli władze komunistyczne uniemożliwią biskupowi obecność na uroczystościach, tekst ma przeczytać generał paulinów. Jeżeli i ten będzie „przeszkodzony”, zadanie to ma podjąć przeor Jasnej Góry. A jeżeli i to okaże się niemożliwe, „niech to uczyni kuchcik jasnogórski, byleby tylko Śluby były złożone”.

Ta gradacja osób – od pierwszego na liście po obierającego ziemniaki w kuchni klasztornej – pokazuje, jak bardzo prymasowi zależy na odmówieniu roty ślubowań. Wie, że śluby to program religijnej i moralnej odnowy narodu, że to program, którego podjęcie uczyni Polskę rzeczywistym królestwem Maryi!

Prymasowski rękopis jest na Jasnej Górze, ale tekstu nie zna nikt. Wciąż jest mowa o odpuście jasnogórskim. Nie można pozwolić, by władze dowiedziały się o prawdziwej intencji zapowiadanych uroczystości...

Kilka ostatnich tygodni wypełniają tajne przygotowania. Ojciec Tomziński pisze do każdej parafii zaproszenie. Trzeba je przepisać – w sumie będzie to 8,5 tys. listów, a każdy liczy 1,5 strony. W zakrystii na maszynach do pisania, pod przysięgą, ludzie przepisują go w dzień i noc...

„W treści listu – wspomina przeor – znajdowała się informacja, że to będzie uroczystość odpustowa w 300. rocznicę Ślubów króla Jana Kazimierza. Jako «wabik» podałem, że na szczyt będzie wyniesiony Obraz. Prosiłem proboszczów, aby poinformowali wiernych o uroczystościach i zachęcili ich do przyjazdu na Jasną Górę”.

Listy trzeba jeszcze dostarczyć do parafii. Trafiają one tego samego dnia i o tej samej godzinie do różnych skrzynek pocztowych w całej Polsce. Następują dwa cuda: cenzura nie dostrzega nagłego wysypu korespondencji z jasnogórskiego klasztoru, a wszyscy księża proboszczowie odczytują list z ambon...

Wielki dzień – wielki cud

Tego dnia na Jasną Górą przybywa milion ludzi. Ojciec Jerzy Tomziński wspomina: „Pół godziny przed uroczystą Sumą podszedłem do mikrofonu. Powiedziałem, że w tej chwili łączymy się w modlitwie z Komańczą i prymasem Wyszyńskim. Powiedziałem, że w tym czasie Ksiądz Prymas odprawia Mszę św. Zrobiło to piorunujące wrażenie, także na mnie. Ponieważ Ksiądz Prymas był w więzieniu, przyszedł nam do głowy pomysł, by ustawić pusty fotel z jego herbem. Wziąłem do rąk bukiet biało-czerwonych kwiatów, pocałowałem je przy mikrofonie i w milczeniu położyłem na fotel...”.

https://www.niedziela.pl/artykul/146736/nd/Jasnogorskie-Sluby-Narodu-Pol...

W Uroczystość NMP Częstochowskiej zostały odnowione Jasnogórskie Śluby Narodu

W Kościele obchodzimy dziś uroczystość Najświętszej Maryi Panny
Częstochowskiej. Na Jasnej Górze sprawowana była Msza św. pontyfikalna
pod przewodnictwem ks. abp. Wojciecha Polaka, prymasa Polski. W trakcie
Eucharystii zostały odnowione Jasnogórskie Śluby Narodu sprzed 64 lat.

66. rocznica złożenia Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego