Ob ciachowe gazety II

  Dziś /16.10.2010/ był drugi dzień akcji "Czytamy ob ciachowe gazety" /pierwszy był miesiąc temu, we wrześniu/.  Polega ona na tym, że jej uczestnicy zbierają się o 12:00 na Krakowskin Przedmieściu w Warszawie / w innych miastach w różnych uprzednio wyznaczonych miejscach/, przynoszą ze sobą prawicowe, "politycznie niepoprawne" gazety, takie, jak "Gazeta Polska", "Nasz Dziennik", "Najwyższy Czas!", "Nowe Państwo", czy "Warszawska Gazeta", i czytają je demonstracyjnie w miejscach publicznych, bądź spacerując z nimi, bądź siedząc na ławkach lub w kawiarnianych ogródkach.  Inicjatorką tego jest blogerka Salonu24 Intuicja, a wspiera ją spora grupa publicystów tego portalu, m. in Carcajou, Łażący Łazarz, Niegdysiejszy Blondyn, Rossonero, Yuhma, Ufka oraz wielu innych.

  Gdy parę minut po dwunastej dotarłam na Krakowskie Przedmieście, z przykrością przekonałam się , że wyznaczony punkt zborny, jakim był ogródek kawiarni "Telimena" został już zwinięty i pozostały z niego tylko dwa stoliki.  Okazało się, iż jego rolę przejął znajdujący się kawałek dalej ogródek lokalu "Smaki warszawskie - W PIECU".  Rozdawano tam małe znaczki do przyklejenia, oraz nalepki: "Free Your Mind! - stop kłamstwom Gazety Wyborczej"  Pogoda była piękna, słoneczna, lecz chłodna /9-11 stopni/ i wiał zimny wiatr.  Mimo to w akcji brało udział wyraźnie więcej osob niż we wrześniu. Oprócz wymienionych wyżej blogerów, było tam sporo nieznanych mi wcześniej osób.  Rozpoznawaliśmy się po gazetach i pozdrawialiśmy z uśmiechem.  Istotny był także towarzyski aspekt imprezy.  Miałam okazję podyskutować z Łażącym Łazarzem o sytuacji międzynarodowej Polski, napić się piwa z redaktorem "Gazety Polskiej" oraz rozmawiać z innymi blogerami.  Po godzinie 14:00 wszyscy już zmarzli i schronili się w knajpach, n.p. w "Giovanni Rubino".  Ja natomiast pojechałam do domu, by napisać tę notkę.

  Zdecydowanie nie sprawdziły się ponure prognozy Szuana oraz Ironicznego Anglosasa, że zostaniemy uznani za wariatów.  Ludzie przygladali się nam z życzliwym zainteresowaniem, niektórzy chcieli kupić od nas gazety i zostali nimi obdarowani.  Nikt nie nosił różowej peruki, ani żadnych piórek.  Jedna z pań, gdy zobaczyła moją "Gazetę Polską ", wykrzyknęła: "O, moja gazeta!" i przyznała, że jest współpracowniczką tego pisma.

  Na zakończenie chciałabym wspomnieć o dwóch innych wydarzeniach.  Gdy siedzieliśmy w ogródku, Krakowskim Przedmieściem przeszedł pochód z różowymi balonikami /na rzecz zwalczania raka piersi/.  Na Placu Zamkowym miejsce okropnych manekinów zajęła bardzo ciekawa wystawa IPN poświecona aktom komunistycznej bezpieki w Polsce, NRD, Czechach, Węgrzech, Bułgarii i innych demoludach.  Ze znajdujacych się tam plansz można było się dowiedzieć, ilu było funkcjonariuszy bezpieki w poszczególnych krajach /najwięcej w NRD/, jak wyglądały dokumenty oraz jak starano się je zniszczyć po upadku komunizmu.  Warto tam zajrzeć i to zobaczyć.