II Niedziela Adwentu

avatar użytkownika intix

                           

                                      .

    

 


 

 

 

Syjon i Jerozolima to typy Kościoła katolickiego, «lud syjoński» — to katolicy. Do nich i do całej ludzkości przychodzi Zbawiciel. Św. Paweł poucza nas w lekcji o powszechności dzieła zbawienia, powołując się na proroctwo Izajasza. Podobnie Chrystus Pan, odpowiadając na pytanie uczniów Jana Chrzciciela stwierdza spełnienie się tego proroctwa. Zapowiedziane przez Izajasza cuda mesjańskie spełniają się także w duchowy sposób mocą Eucharystii. Przez Swoje Sakramenty Chrystus prowadzi nas ku nowej, wiekuistej Jerozolimie. Nadzieja otrzymania łaski Zbawiciela i osiągnięcia życia wiecznego jest podstawą naszej radości.
Warto zwrócić uwagę na początkowe słowa dzisiejszej Lekcji (przyp.:Rz 15:4-13): czytanie Pisma Św. daje prawdziwe zrozumienie dzieła odkupienia i umacnia naszą nadzieję.

[Mszał Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963]


 

 

 

 

Dominica II Adventus ~ I. classis
II Niedziela Adwentu

       http://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/officium.pl   



 


 

     ––––––––  

   


 

 KRÓTKI WYKŁAD 

 

ŚWIĘTYCH EWANGELIJ

 

NA NIEDZIELE I ŚWIĘTA CAŁEGO ROKU

KS. PIOTR XIMENES

 

––––––––

 

NA NIEDZIELĘ II ADWENTU

 

Ewangelia u Mateusza św. w rozdz. 11

 

    Tyżeś jest, który masz przyjść, czyli innego czekać mamy? – Nie dla utwierdzenia to swojej wiary w Chrystusie posłał Jan św. uczniów swych z tym zapytaniem, gdyż ani wątpić można, aby ten, który w żywocie jeszcze Matki swojej zostając, na zbliżenie się Zbawiciela z radości podskoczył, w starszym wieku duchem Boskim napełniony, o przyjściu Boga człowieka na świat nie wiedział był; lecz gorliwy o chwałę Boga, którego był poprzednikiem, chciał, by odpowiedź Zbawiciela nam wszystkim nauką się stała, a z niej dla nas korzyść utwierdzenia wiary naszej w Nim wynikła.

 

    Pan Jezus nie daje innej odpowiedzi jak tę: Oznajmijcie Janowi coście słyszeli i widzieli. Ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci biorą oczyszczenie, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają a ubogim Ewangelię opowiadają. Jakoby mówił, niech dzieła moje o mnie świadczą; niech każdy przyzna, czyli ten, który tak wielkie cuda działa, może nie być od Boga posłanym?

 

    Wyrozumiawszy dobrze znaczenie słów Jezusa Chrystusa, większe jeszcze w nich cuda wykryć będziemy mogli. I tak: ślepi widzą, nie rozumie się tu tylko, że Zbawiciel ślepym od urodzenia wzrok przywrócił, ale co większa wszystkim ludziom w niewiadomości rzeczy niebieskich zostającym oczy otworzył, wykrywając im tajemnice Boskie, niedostępne rozumowi ludzkiemu, a które nam tak wielkiego i korzystnego światła udzieliły. I tak znajomość Boga w Trójcy Świętej zostającego, przeznaczenie nasze po śmierci, godność dusz naszych do nieśmiertelności chwały wyniesionych, objawienie nam prostej do Nieba prowadzącej drogi, nie jestże to dobroczynna najświętsza nauka, stanowiąca doczesne i wieczne szczęście nasze? 

 

    Chromi chodzą. Nie tylko się przez to rozumie uleczenie kaleków, ale też w znaczeniu duchownym wzmocnienie tych, słabego umysłu ludzi, którzy raz na dobrą, drugi raz na złą ważą stronę, a stałości w cnocie nie mają. Takich to łaska Boska wzmocnić i ustalić jedynie jest zdolna, i Pan Jezus dotychczas te cuda między ludźmi powtarza, a niejeden z tych chromych, natchnieniem Boskim przejęty, stale na drodze zbawienia postępuje. 

 

    Trędowaci biorą oczyszczenie. Nie tylko się przez to rozumie, iż zarażeni tą chorobą jednym słowem Zbawiciela uzdrowieni zostawali, ale też jeszcze i to, iż wszyscy, trądem grzechu zarażeni, zbliżając się do św. Pokuty Sakramentu, przez Zbawiciela ustanowionego, od razu czystość i niewinność pierwotną odzyskują.

 

    Jednym słowem, biorąc w rozbiorze cuda Jezusa Chrystusa, głuchotę duchowną, czyli zapamiętałość grzesznika w złych nałogach zatopionego, którego sumienia uśpionego głos jedynie Boga obudzić może.

 

    Zmartwychwstanie umarłych czyli przywrócenie do życia łaski duszy martwej, prawie całkiem zginionej dla Nieba. Opowiadanie Ewangelii ubogim, to jest oznajmienie i wyrozumiałość rzeczy Boskich, udzielone pokornym i małym w duchu; czyliż można, zgłębiwszy te nieprzeliczone cuda, które Jezus Chrystus zdziałał i działa dotychczas, nie zawołać z uniesieniem: Tyś to jeden Synu Boga żywego, Oczekiwanie narodów, Zbawco świata mógł takimi dobrodziejstwy naród ludzki obsypać.

 

    Wierzymy w Ciebie, uwielbiamy Cię, w Tobie wszystkie nadzieje nasze pokładamy; w Tobie, w Miłości Twojej szczęścia naszego szukać chcemy. Tak jest, niech wiara nasza martwą nie będzie, niech jej dobre towarzyszą uczynki; słuchajmy tego, którego nam Bóg słuchać przykazał, a drogą cnoty trafimy do tego Królestwa, do którego nam zasługi Zbawiciela naszego prawo zjednały.

 

–––––––––––

Krótki wykład świętych Ewangelij na Niedziele i Święta całego roku. Z włoskiego X. Piotra Ximenes na polskie przełożony. Tom I. Stanisławów 1848, ss. 9-11.

https://www.ultramontes.pl/ximenes_wyklad_i_2.htm

 

–––––––––––

 

 

 

Za: https://siloe5181.blogspot.com/2021/12/ii-niedziela-adwentu.html

__________________________

 

W załączeniu, wraz z serdecznym poleceniem:

 

__________________________________________________________________________________________________________________

 

 

3 komentarze

avatar użytkownika intix

1. Stworzycielu gwiazd świecących



Stworzycielu gwiazd świecących
t. św. Ambroży (IV w.)
tł. ks. S. Grochowski (XVI w.)
muz. J. S. Bach

1. Stworzycielu gwiazd świecących,
wieczne światło nas wierzących,
Zbawicielu wszystkich ludzi,
niech Cię głos pokornych wzbudzi.

2. Ty, żałując świata tego,
śmiertelnie zachorzałego,
przyniosłeś lekarstwo drogie,
leczyć grzesznym rany srogie.

3. Już się miał świat ku końcowi,
gdyś rówien Oblubieńcowi,
wyszedł, jako zdrój z krynicy,
z Matki, przeczystej Dziewicy.

4. Prosim, Panie litościwy,
przyszły Sędzio sprawiedliwy,
broń nas, dokąd czas jest tego,
od szatana zdradliwego.

5. Chwała Ojcu Przedwiecznemu
i Synowi Mu równemu,
i z Duchem Świętym społecznie,
niechaj nie ustanie wiecznie.

Amen.

.

avatar użytkownika intix

2. W Tym Świętym Czasie Oczekiwania



Równajmy ścieżki naszego życia,
By Pan nas zastał przygotowanych
Na Jego przyjście.

Niech się obniżą wyniosłe szczyty,
Niech się doliny podniosą w górę,
A wszelka droga podąża prosto
Do swego celu.

Bo już się zbliża Zbawiciel świata
Przynosząc światło zbłąkanym w mroku,
I każdy człowiek zobaczy Słowo
Wcielone dla nas.

A kiedy wróci na końcu czasów,
By sądzić ludzi za ich uczynki,
Niech Jego łaska i miłosierdzie
Przeważą winę.

Wielbimy Ciebie, Odkupicielu,
I Twego Ojca z płomiennym Duchem:
Niech będzie chwała przez całą wieczność
Najświętszej Trójcy. Amen.

.