Zegary 1 – Zegarowa orgia czyli sceny w tajemniczej praskiej restauracji pelnej starych tykajacych zegarow

Trudno jest znalezc taka sama restauracje. Kazda ma cos w sobie, jakis ciekawy szczegol odrozniajacy ja od innych. Bedac w Szamotulach weszlismy do stylowej knajpy, ktorej wyrozniajacym sie elementem byl stary, wiszacy mechaniczny zegar slynnej firmy Gustawa Beckera. Nadawal on jej jakiegos koloryty. Od razu zauwazylem, ze pozni sie znacznie. Spytalem sie gospodarza, dlaczego nie ustawil wlasciwie tempa ruszajcego sie wahadla. O dziwo, nie wiedzial jak sie to robi. Pokazalem mu, w koncu to tylko kilka przekrecen srubki na dole wahadla. Bardzo sie ucieszyl, a ja moglem podziwiac tykanie starego, ponad 100-letniego zegara. Gdy bylem tam w nastepnym roku, zegar chodzil juz prawidlowo. Tylko jeden taki zegar, a wystroj restauracji nabral ciekawego, niepotarzalnego stylu.

1. Film „Koneser“ Giuseppe Tornatore

Byl to tylko jeden zegar, a atmosfera byla juz inna. A co powiedziec w przypadku restauracji z kilkudziesiecioma wielkimi starymi mechanicznymi zegarami? Byloby to na pewno marzeniem kazdego kolekcjoner, aby trafic do takiej knajpy. Znalazlby sie w swego rodzaju zegarowej orgii. Nigdy nie znalazlem takiego zjawiska. Pewnego razu zobaczylem to cudo, niestety tylko w filmie. Sytuacja byla az tak dziwna, ze moj brat spytal mnie czy znam taka restauracje, czy istnieje ona realnie. Znalem ten film, wiec postanowilem poszukac tego niecodziennego zjawiska w rzeczywistosci. Niestety, nie znalazlem, ale wyjasnilo sie, ze taka knajpa istniala pod swoja nazwa filmowa tylko krotkotrwale i byla udekorowana zegarami na potrzeby swietnego filmu „Koneser“ (The Best Offer) wybitnego wloskiego rezysera Giuseppe Tornatore z roku 2013. Muzyke do filmu napisal inny znany kompozytor Ennio Morricone, ktorego nagrodzona muzyka z filmu S.Leone, Dawno temu w Ameryce dzwieczy do dzisiaj w uszach kinomanow. Ten wielki przedstawiciel swiatowego kina, autor innych znanych filmow: Cinema Paradiso, 1900: Czlowiek legenda, Malena, nakrecil melodramat, a rownoczesnie thriller opisujacy historie nieszczesliwej (a moze i w koncu szczesliwej) wielkiej milosci wybitnego konesera sztuki, znawcy malarstwa i aukcjonera Virgila Oldmana granego przez Geoffreya Rusha i tajemniczej mlodej pieknej kobiety Claire, ktora zawladnela jego sercem.

2. Zegarowa orgia w malej praskiej restauracji Night and Day

Po zalamaniu nerwowym, po tragedii milosnej Virgil Oldman postanawia pojechac do Pragi, aby znalezc restauracje Night and Day, o ktorej wspominala mu jego najwieksza i jedyna w zyciu milosc Claire. Mowila mu, ze to wlasnie tam czula sie szczesliwa. On mezczyzna po szescdziedziatce, dla ktorego byla ona pierwsza kobieta w zyciu i z ktora zachlysnal sie po raz pierwszy w zyciu miloscia i erotyka, spytal sie jej wczesniej, czy moglby ja kiedys zabrac ze soba do tej praskiej knajpy. Jego milosc byla nieszczesliwa, jego ukochana Claire nalezala do grupy oszustow, ktorzy ukradli Virgilowi wszystkie jego najwartosciowsze obrazy. Mimo to wierzyl nadal w milosc miedzy nimi. Jego teza bylo: w kazdym falszerstwie (czyli tak jak w falszowanych obrazach) jest cos autentycznego. Przekladajac to na jego wielka, moze oszukana milosc do Claire teza brzmialaby nastepujaco: jezeli w sfalszowanym obrazie jest zawsze cos autentycznego, to sfalszowana milosc Claire do niego posiada tez cos autentycznego. W dodatku Claire powiedzila kiedys do niego: gdyby nam sie cos stalo, wiedz, ze zawsze Ciebie kocham. Majac nadzieje, ze ja kiedys spotka, Virgil pozostawil za soba wszystko i wybral sie pociagiem do Pragi, aby odnalezc restauracje Night and Day, w ktorej Claire czula sie kiedys tak bardzo szczesliwa.

Ponizej zamieszczam link do filmiku pokazujacego Virgila wchodzacego do zegarowej restauracji Night and Day. Ta zegarowa orgia trwa tylko kilka minut, ale powala z nog swoja niezwykloscia. Virgil zasiadl za stolem. Kelner spytal sie go, czy jest sam. Odpowiedzial: nie, czekam na kogos. To nieumowione czekanie na nieumowione spotkanie moze trwac krotko a takze bardzo dlugo. Czekanie i nadzieja, czekanie i milosc, czekanie na pojawienie sie ukochanej Claire stana sie odtad celem jego zycia. Stad te dziesiatki czy setki wielkich chodzacych i tykajacych zegarow, ktorych mechanizmy przypominaja stare ratuszowe czy dworcowe konstrukcje, ktore odmierzaja czas czekania. Maja one mierzyc czas czekajacego Virgila. Nazwa restauracji moglaby byc rownie dobrze Knajpa Nieskonczonosc. Oto koncowe sceny filmu, w ktorych slyszy sie zarowno tykanie zegarow jaki swietna muzyke Ennio Morricone:

https://www.youtube.com/watch?v=UZjnK0BWSoI

Przedstawie tez nastepny link, ktory mozna traktowac czesciowo jako trailer do filmu. Zawiera on wspomnienia Virgila jadacego pociagiem do Pragi, zawierajace wspomnienia straconej milosci wraz ze smialymi scenami erotycznymi. Potem nastepuje znow powtorzenie sekwencji filmu ze scenami w restauracji.

https://www.youtube.com/watch?v=oAPgzWhjwR4

Pozostal jeszcze do wyjasnienia problem, czy taka restauracja rzeczywiscie istnieje w Pradze. Troche poszukalem w internecie i ustalilem, ze byla to inaczej nazywajaca sie knajpa, ktora tylko dla potrzeb filmu zostala udekorowana zegarami. Tak wiec byla to tylko filmowa orgia zegarowa. Wedlug blogerow, w czasie krecenia filmu knajpa ta nazywala sie „Pivinice u Milosrdnych“. Mozna ja prawdopodobnie znalezc w Google Street View jako U Milosrdnych 12, 110 00 Stare Mesto, nie szukalem, nie sprawdzilem tego. Dzisiaj nazywa sie „Field“. W ostatnim filmiku jakis dowcipny bloger pokazuje obecna restauracje o nazwie Field i wplata to w sceny z filmu.

https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=5qNV4s34ocM

I tak sie konczy nasza historia o pieknej milosci, prawdziwej czy falszywej, czekaniu w nieskonczonosci, gdzie czas jest mierzony przez pieknye stare zegary. Miejmy nadzieje, ze skoro w kazdym falszerstwie jest troche prawdy, to nasz bohater znajdzie w wydawolby sie sie sfalszowanej milosci swoja prawdziwa milosc.

P.S. Film„Koneser“ w polskiej wersji mozna ogladnac w Youtube, jezeli poda sie haslo: Koneser caly film