Polegli niezwyciężeni. Zwycięzcom chwała! 1 sierpnia 1944-1 sierpnia 2014. Pamiętamy!
Maryla, wt., 29/07/2014 - 13:40
70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego.
1 sierpnia, o godzinie „W”, czyli 17.00, cała Polska i Polacy na świecie oddają hołd Powstańcom Warszawskim.
Zatrzymajmy się i uczcijmy ich pamięć minutą ciszy.
Jak co roku będziemy przez 63 dni , od początku Powstania Warszawskiego 1 sierpnia do jego zakończenia w dniu 3 października oddawać hołd mieszkańcom Warszawy, tym którzy walczyli i ginęli za wolną Polskę w 1944 roku.
W odezwie podawano zasady walki. Poległych, zarówno Polaków, jak i Niemców, grzebać, dokumenty przechować. Wszelkie samosądy są zakazane. Prześladowcy Narodu Polskiego będą ukarani przez sądy. Mienie władz i obywateli niemieckich zabezpieczyć protokolarnie – nakazywał „Monter”.
To zasady cywilizowanego narodu. Walczymy o niepodległość, a nie o prawo do zemsty.
Kapelan Warszawskiego Okręgu AK ks. płk Stefan Kowalczyk „Biblia” pisał w „Apelu do żołnierzy”: „Obok broni materialnej musimy do zwycięstwa ostatecznego zmobilizować broń duchową. Bronią tą jest jasność moralna duszy ludzkiej, głęboka wiara w nadprzyrodzoną pomoc Boga, wysoki poziom ideowy wszelkich poczynań powstańczych (…). Nie ten jest żołnierzem Polski, nie ten walczy o Jej wolność, kto tylko z bronią w ręku krwawi na szańcach, ale ten, kto walcząc i krwawiąc, daje jednocześnie Ojczyźnie swojej duszę jasną i czystą”.
Pierwszy sierpień krwawy
Powstał naród Warszawy
By stolicę uwolnić od zła
I zatknęli na dachy, barykady i gmachy
Biało-czerwonych sztandarów las
Trzeba obejść przez getto
Bo już Wolę zdobyto
I łunami czerwieni się noc
Stare miasto płonie
A nam mdleją już dłonie
Trzeba walczyć lecz nie mamy sił.
W połowie sierpnia 1944 r. autor napisanej w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego piosenki Pałacyk Michla – Józef Szczepański „Ziutek”, dowódca drużyny w batalionie „Parasol”, uczestnik lipcowego zamachu na generała SS Koppego, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, napisał piosenkę szturmową „Parasola” Chłopcy silni jak stal. W ostatnich dniach sierpnia napisał wiersz będący krzykiem i świadectwem: Czekamy ciebie, czerwona zarazo.
10 września ciężko ranny „Ziutek” zmarł w powstańczym szpitalu.
16 sierpnia 1944 r. powołany przez Stalina PKWN podejmuje decyzję:
Jeżeli Powstanie zwycięży, wówczas zostanie powołany, złożony z czterech dywizji korpus ekspedycyjny, który pod wodzą gen. Kieniewicza i płk. Radkiewicza spacyfikuje powstańczą Warszawę.
Czekamy ciebie, czerwona zarazo
Józef Szczepański „Ziutek”, (1922–1944)
Czekam na ciebie - czerwona zarazo,
Byś wybawiła nas od czarnej śmierci.
Byś nam, Kraj przed tym rozdarłszy na ćwierci,
Była zbawieniem - witanym z odrazą.
Czekam ciebie - ty potęgo tłumu
Zbydlęciałego pod twych rządów knutem
Czekam na ciebie, byś nas gniotła butem
Swego zalewu i haseł poszumu.
Czekamy na ciebie, nasz odwieczny wrogu -
Morderco krwawy tłumu naszych dzieci,
Czekamy ciebie - nie żeby ci spłacić,
Lecz chlebem witać na zburzonym progu...
Żebyś ty wiedział - nienawistny zbawco -
Jakiej ci śmierci życzymy w podzięce
I jak bezsilnie zaciskamy ręce,
Pomocy prosząc - podstępny oprawco,
Żebyś ty wiedział, jak to strasznie boli
Nas - dzieci Wolnej, Niepodległej, Świętej
Skuwać w kajdany łaski twej przeklętej,
Cuchnącej jarzmem wiekowej niewoli...
Żebyś ty wiedział, naszych dziadów kacie,
Sybirskich więzień ponuro legendo,
Jak twoją dobroć kląć tu wszyscy będą
Wszyscy Słowianie - wszyscy twoi bracia.
Legła twa armia zwycięska, czerwona
U stóp, łun jasnych płonącej Warszawy
I ścierwią duszę syci bólem krwawym
Garstki szaleńców, co na gruzach kona...
Czekam na ciebie - nie dla nas, żołnierzy.
Dla naszych rannych - mamy ich tysiące
I dzieci tu są i matki karmiące
I po piwnicach zaraza się szerzy...
Miesiąc już mija od powstania chwili.
Łudzisz nas czasem dział twoich łomotem,
Wiedząc, jak ciężko będzie znowu potem
Powiedzieć sobie, że znów z nas zakpili.
Czekamy ciebie - Ty zwlekasz i zwlekasz.
Ty się nas boisz - i my wiemy o tem.
Chcesz, byśmy wszyscy tu legli pokotem,
Naszej zagłady pod Warszawą czekasz.
Nic nam nie zrobisz - masz prawo wybierać
Możesz nam pomóc, możesz nas wybawić,
Lub czekać dalej i śmierci zostawić.
Śmierć nie jest straszna - umiemy umierać,
Ale wiedz o tem, że z naszej mogiły
Nowa się Polska - Zwycięska narodzi.
I po tej ziemi nie ty będziesz chodzić,
Czerwony władco rozbestwionej siły.
W Warszawie przy ul. Bartyckiej na Czerniakowie wznosi się kopiec Powstania Warszawskiego. Zgodnie z wieloletnia polityką marginalizacji Powstania Warszawskiego 1944 do dziś na planach Warszawy nosi enigmatyczną nazwę Kopca Czerniakowskiego. Zbudowany jest z gruzów zrównanych z ziemią warszawskich dzielnic, które przez 3 miesiące po upadku Powstania z teutońską dokładnością niszczyły specjalne oddziały niemieckie, realizując obłąkańczy rozkaz Himmlera nakazujący unicestwienie buntowniczej stolicy Polski. Jest to tak naprawdę jeszcze jeden warszawski cmentarz - cmentarz zamordowanego miasta.
Maciej Janaszek-Seydlitz
- Zaloguj się, by odpowiadać
Etykietowanie:
5 komentarzy
1. program obchodów
0bchody 70. rocznicy Powstania Warszawskiego. Zaproszenia wysłano do 3340 wszystkich żyjących powstańców
Polska nie może zapomnieć
Zdjęcie: Marek Borawski/
Nasz Dziennik
Siedemdziesiąt lat temu Warszawa stanęła do
nierównej walki z niemieckim okupantem. Kolejna rocznica wybuchu tego
wielkiego zrywu jest dla nas doskonałą lekcją historii i patriotyzmu.
Mimo klęski zbrojnej Powstanie Warszawskie było wielkim zwycięstwem
patriotyzmu. Dla kolejnych pokoleń to najdoskonalszy przykład umiłowania
Ojczyzny, za którą przelano krew.
Wokół Powstania Warszawskiego pojawia się wiele pytań i wątpliwości co do konieczności jego wybuchu.
Tadeusz Grzybowski z Szarych Szeregów podkreśla w rozmowie z
NaszymDziennikiem.pl, że dyskusje o zasadności Powstania będą zawsze. –
Trzeba odróżnić od siebie dwie różne sprawy: decyzje dowództwa, niewolne
od względów politycznych, od bezwzględnego bohaterstwa powstańców i
mieszkańców Warszawy, którzy przeszli przez prawdziwą gehennę. Ci,
którzy walczyli z Niemcami, mieli broń w dłoniach, widzieli śmierć
przyjaciół. Natomiast mieszkańcy miasta siedzieli w piwnicach,
wspierając walczących. Początkowy entuzjazm szybko przygasł, panował
powszechny głód i nędza – wyjaśnia nasz rozmówca. Jednocześnie Tadeusz
Grzybowski dodaje, że „naszym obowiązkiem jest podtrzymywać etos o
walecznej stolicy”. – Warszawie nie wolno o tym zapomnieć – podkreśla.
Nadzieja na wolność
Sami powstańcy zaznaczają, że w tamtym czasie ten wielki zryw ku
wolności był jedyną ich nadzieją. – Powstanie było dla nas wyzwoleniem.
Wszyscy już od jakiegoś czasu byliśmy w konspiracji. Przygotowywaliśmy
się do tego, specjalnie w tym celu przeszłam szkolenie sanitarne,
szkolenie łączniczki. Wreszcie byliśmy gotowi. Nie można było już z tym
dłużej czekać. Nikt nie wiedział, czy czasem nie zostanie złapany w
łapance. W tym roku, w którym wybuchło Powstanie, dostałam wezwanie do Arbeitszeitu,
ponieważ chciano mnie wysłać na roboty do Niemiec. Naprawdę nie
mogliśmy już dłużej zwlekać – podkreśla Hanna Stadnik, sanitariuszka z
Mokotowa.
Jerzy Pietras z Szarych Szeregów z okręgu Lublin
wyjaśnia, że wraz z innymi szedł na pomoc powstańcom. – Niestety,
Rosjanie rozpędzili nas tuż przed Warszawą i nie pozwolili nam przejść
dalej. Powstanie Warszawskie ma dla mnie olbrzymie znaczenie.
Siedemdziesiąt lat to jest już jednak historia, która ma niezmiennie do
nas przemawiać. To wydarzenie było bohaterstwem. O tym powinno się
pamiętać zawsze – dodaje Jerzy Pietras.
Lekcja życia, miłości i bohaterstwa
Na coroczne obchody rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, a także
uroczystości odbywające się w kolejnych dniach licznie przybywają
Polacy. Do stolicy Polski zjeżdżają się z całego kraju, by w tych
dniach, przemierzając stołeczne ulice, dotknąć historii naszej Ojczyzny.
Jak zawsze wśród uczestników wydarzeń rocznicowych są harcerze.
Pomagają oni przyjezdnym, pełnią warty. Dla nich to nie tylko
wypełnianie służby. To także wyjątkowa lekcja historii.
– Jako harcerze uczymy się działalności poczty powstańczej i
kontynuujemy jej działalność. Zachęcamy ludzi do tego, by pisali listy
do żyjących powstańców, które będziemy roznosić do nich 2 sierpnia –
wyjaśnia Iga Stępkowska z I ostrołęckiej drużyny harcerskiej Ignis im.
Danuty Siedzikówny „Inki”.
Jak dodaje harcerka, naszym obowiązkiem jest uroczyste obchodzenie
kolejnej rocznicy powstania, które – jak zaznacza – nauczyło nas walczyć
o wolność. – Jak moglibyśmy zapominać o przelanej krwi, poświęceniu
tych wszystkich ludzi i całych rodzin? To, czego dokonali powstańcy, nie
może pójść na marne! – podkreśla nasza rozmówczyni.
Izabela Kozłowska
Współpraca Kaja Ciszewska
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
2. Do Pani Maryli
Szanowna Pani Marylo,
Dzień wybuchu Powstania Warszawskiego, Polacy pamiętają i pamiętać będą bez względu jaki stosunek maja administratorzy
Wyrazy szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
3. (Brak tytułu)
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
4. W środę 1 sierpnia przypada
W środę 1 sierpnia przypada 74. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Po raz kolejny w Warszawie i wielu miastach w całej Polsce o godz. 17 odezwą się syreny alarmowe, zabiją dzwony kościołów i zatrzyma się ruch uliczny, pod tablicami zapłoną znicze i złożone zostaną kwiaty. W stolicy jak zwykle zaplanowano bogaty program obchodów, w którym nie zabraknie akcentów religijnych, aby nie tylko kwiatami, ale i modlitwą uczcić pamięć poległych i żołnierzy powstańczego zrywu sprzed 74 lat.
1 sierpnia
Centralne obchody 74. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego rozpoczną się o godz. 9 złożeniem kwiatów przy tablicy upamiętniającej podpisanie przez ówczesnego płk. Antoniego Chruściela „Montera”, dowódcę Okręgu Warszawskiego AK, rozkazu rozpoczęcia Powstania Warszawskiego. Tablica znajduje się przy ul. Filtrowej 68, gdzie dawniej była siedziba konspiracyjnej kwatery Okręgu Warszawskiego AK. O godz. 10 w parku im. gen. Gustawa Orlicza-Dreszera rozpoczną się uroczystości, podczas których zostanie oddana cześć poległym na Mokotowie, zakończy je „Marsz Mokotowa”, czyli przemarsz ulicą Puławską w kierunku ulicy Dworkowej.
Następnie w wielu miejscach pamięci w Warszawie zostaną złożone kwiaty, m.in. pod pomnikiem gen. Stefana Roweckiego „Grota” (róg ul. F. Chopina i Al. Ujazdowskich, godz. 13:15), przy pomniku Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej (ul. Wiejska, godz. 14). O godz. 16 rozpoczną się uroczystości na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie najpierw przy grobie gen. Antoniego Chruściela „Montera” zostaną złożone kwiaty. Centralnym punktem obchodów rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego jest modlitwa w godzinie „W” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach pod pomnikiem Gloria Victis. Modlitwę poprowadzi ordynariusz wojskowy bp Józef Guzdek.
O godz. 19:30 przy pomniku Polegli – Niepokonani na wolskim Cmentarzu Powstańców Warszawy odmówiona zostanie międzyreligijna modlitwa. Po uroczystościach międzyreligijnych i państwowych, kard. Kazimierz Nycz, arcybiskup warszawski odprawi Mszę św. Mniej więcej w tym samym czasie, na Placu Piłsudskiego będzie miało miejsce wspólne śpiewanie piosenek powstańczych (wydarzenie transmitowane przez Telewizję Polską, godz. 20), a na Kopcu Powstania Warszawskiego przy ul. Bartyckiej na Czerniakowie zostanie rozpalone Ognisko Pamięci. Będzie płonęło do 2 października – przez 63 dni, a jego uroczyste wygaszenie zakończy obchody 74. rocznicy Powstania Warszawskiego.
5 sierpnia
Tego dnia 74 lat temu rozpoczęła się rzeź Woli, w czasie której zamordowano około 20 tysięcy mieszkańców tej dzielnicy, w kolejnych dniach życie straciło jeszcze ponad 30 tysięcy cywilów. To również rocznica wyzwolenia obozu koncentracyjnego „Gęsiówka” przez żołnierzy Batalionu „Zośka”. Uroczystości upamiętniające tę uroczystość rozpoczną się o godz. 14 przy ul. Anielewicza 34. Natomiast o godz. 18 przy Skwerze Pamięci w rozwidleniu ul. Leszno i al. Solidarności zostanie oddany hołd ludności cywilnej Woli przy pomniku Pamięci 50 Tysięcy Mieszkańców Woli Zamordowanych przez Niemców podczas Powstania Warszawskiego 1944. Po zakończonych uroczystościach rozpocznie się Marsz Pamięci, który przejdzie ulicami Woli w kierunku Cmentarza Powstańców Warszawy i zakończy się około godz. 20:30 zapaleniem zniczy na wystawie „Zachowajmy ich w pamięci” poświęconej ofiarom cywilnym Powstania Warszawskiego w Park Powstańców Warszawy na Woli. Szczegółowy program rocznicowych obchodów dostępny jest na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego (https://www.1944.pl/artykul/obchody-74.-rocznicy-powstania-warszawskiego...)
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
5. Cześć bohaterskim powstańcom!
Cześć bohaterskim powstańcom! Na warszawskim Żoliborzu oddano hołd żołnierzom „Żywiciela”. ZDJĘCIA
społeczno-kulturalnych. Mszę św. odprawił ks. Marcin Jurak z parafii
Matki Bożej Królowej Polski.Odczytany został apel poległych. Przypomniano, że w sierpniu 1944 r.
w szeregach walczących znalazło ok. 150 kapłanów, m.in. ks. Zygmunt
Trószyński „Alkazar”, o. Józef Warszawski „Ojciec Paweł”, ks. mjr
Władysław Zbłowski „Struś” i „Ojciec Tomasz” - Tomasz Rostworowski. Przy
kamieniu upamiętniającym powstańców, w parku między ulicami
Popiełuszki, Próchnika, Sarmatów i Harcerską, uczestnicy uroczystości
złożyli kwiaty.
Patryk Jaki @PatrykJaki
Dziś podczas Uroczystości w Parku im. Żołnierzy Żywiciela wziąłem udział w modlitwie i Apelu Pamięci oraz złożyłem wieniec przy Kamieniu „Żołnierzom Żywiciela”. Następnie pod tablicą przy ulicy Suzina uczciliśmy pamięć pierwszych walczących w Powstaniu Warszawskim.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl