Ludobójstwo Niemców i Ukraińców w Lasach Grabińskich
Corocznie odbywają się uroczystości upamiętniające ta tragiczną rocznicę - nie tylko poprzez smutne wspomnienie, ale żywe uczestnictwo w biegach, zlotach i koncertach poświęconych dawnym bohaterom.
Dnia 28 kwietnia 1943 roku w Krakowie z inicjatywy nacjonalistycznych środowisk ukraińskich w oparciu o wytyczne III rzeszy niemieckich powstała tzw. SS-Galizien, 14 Dywizja Grenadierów SS (1 ukraińska).14-та Стрілецька Дивізія Зброї СС, niem. 14. Waffen-Grenadier-Division der SS (ukrainische Nr. 1,
Jeszcze tego samego dnia we Lwowie rozpoczęła się rekrutacja ochotników do ukraińskiej dywizji SS-Galizien.
Żołnierze ukraińskiej dywizji SS składali przysięgę na wierność Hitlerowi.
Na całe życie będę wierny Adolfowi Hitlerowi, jako wielkiemu wodzowi niemieckich sił zbrojnych, wielkich Niemiec i nowej Europy)
Dowódcami wszystkich samodzielnych jednostek zostali niemieccy oficerowie Waffen SS.
Pierwszym dowódca dywizji był SS-Gruppenführer Walter Schiman
następnymi:
SS-Brigadeführer Fritz Freitag
generał Pawło Szandruk jako d-ca Ukraińskiej Armii Narodowej
Główne uroczystości odbyły się we Lwowie, do którego przybył generalny gubernator Hans Frank
Tak zakończył w Norymberdze Hans Frank, na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Wojennego / Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze ??? Trybunał czterech/
Hans Frank w kostnicy Trybunału w Norymberdze, po wykonaniu wyroku przez powieszenie
Duchowni greckokatoliccy celebrujący nabożeństwo dla ukraińskich ochotników dywizji SS-Galizien we Lwowie 1943 roku. Główny celebrant to biskup Josyf Ivanovič Slipyj, 23 grudnia 1963 papież Paweł VI nadał mu tytuł arcybiskupa większego i mianował go członkiem Kongregacji Wschodniej. 22 lutego 1965 papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Atanasio
Reichsfuhrer Heinrich Himmler przed oddziałem 14. Dywizji Grenadierów Waffen SS “Galizien
Ciało Himmlera, leżące na podłodze w kwaterze głównej 2 Armii Brytyjskiej, prawdopodobnie zamordowany przez Brytyjczyków by ich nie wydał, że prowadził z Wielka Brytania separatystyczne warunki pokoju
W Wielkiej Brytanii prywatna stacja telewizyjna ITV postanowiła wyemitować w dniu 7 stycznia 2001 r. - film pt. "SS w Wielkiej Brytanii" , na temat SS-Galizien, którego autorem jest J.Hendy,
W 1947 roku rząd Wielkiej Brytanii, udzielił schronienia 8000 Ukraińcom ze zbrodniczej formacji 14. Waffen-Grenadier-Division der SS galizische Nr. 1, z której żyje dzisiaj w Wielkiej Brytanii około 1500 osób.
Na Ukrainie, jej była premier Julia Wołodymyriwna Tymoszenko, która nie jest narodowości Ukraińskiej flirtowała i flirtuje z organizacjami nacjonalistycznymi, by uzyskać ich poparcie w wyborach prezydenckich. Wiktor Juszczenko postępował podobnie, odznaczając Stepana Bandere
W dniu 16 kwietnia 1944 roku Oddziały z 14 Dywizji Grenadierów SS, Ukraińska nr 1; 14. Waffen-Grenadier-Division der SS galizische Nr. 1 jednostka wojskowa Galizien wymordowała 862 osoby zamieszkałe w Chodaczkowie Wielkim, powiat Tarnopol.
Oddziały dywizji SS Galizien, szły na pomoc obleganej przez bolszewików twierdzy Tarnopol. Oddziały ukraińskie z SS Galizien, przybyły do Chodaczkowa Wielkiego w nocy. Ukraińcy mieli zamaskowane twarze żółtymi frędzlami aby ich miejscowa ludność nie rozpoznała. Ten fakt świadczy, że mord na ludności cywilnej, był zaplanowany przez Ukraińców z jednostek SS Galizien.
Mordercy Ukraińscy strzelali pociskami zapalającymi z udziałem fosforu. Dzieci i starców wrzucali w płonące zabudowania.
Informacja za dr Aleksandrem Kormanem "Nieukarane zbrodnie SS-Galizien z lat 1943-1945" - Londyn 1989
Jak podaje:
Doktor Aleksander .Korman , w okolicy miasteczka o nazwie Łozowa, pow. Brzeżany, woj. Tarnopol na alei starych drzew ,żołnierze dywizji SS-Galizien przy współudziale OUN-UPA i Ukrainische Hilfpolizei dokonali masowego mordu polskich dzieci. Do każdego drzewa przybijano wokół małe polskie dzieci tworząc tak zwany "wianuszek".
Źródło:
Na Rubieży (Nr 35, 1999 r.)
O swoistej "wirtuozerii zbrodni" pisze dr Aleksander Korman w swoim referacie "Ukraińska Powstańcza Armia na terenach II Rzeczypospolitej Polskiej i jej stosunek do ludności polskiej" , opublikowanym w czasopiśmie "Na Rubieży" Nr 35/1999.
"Depolonizacja ziem wschodnich, rozpoczęta jeszcze za czasów I Rzeczypospolitej Polskiej, od pierwszego rozbioru Polski -1772 roku przez zaborców: rosyjskiego i austriackiego, była później konsekwentnie stosowana i zakończona już na terytorium II Rzeczypospolitej Polskiej przez terrorystów OUN-UPA, w zasadzie w roku 1945.
W rezultacie zabójstw indywidualnych, a potem mordów zbiorowych i rzezi kresowej ludności polskiej, terroryści OUN, a później OUN-UPA w okresie II wojny światowej - w latach 1939-1945 i jeszcze kilka lat po jej zakończeniu, zabili - przyjmując szacunkowo - około 500.000 Polaków, przy czym większość zginęła w tak straszliwych okolicznościach i z zastosowaniem tak wymyślnych tortur, przede wszystkim fizycznych, a niekiedy i psychicznych, że cywilizowany człowiek XX w. nie może tego pojąć i w to uwierzyć. Oprawcy OUN-UPA zabijali z chęci i potrzeby zabijania, aby drwić i rozkoszować się bestialskim okrucieństwem swoim, aby upajać się widokiem tortur, męczarnią zarówno dorosłych jak i dzieci oraz rozpaczą bezbronnych ofiar.
Znany rosyjski literat Aleksander Sołżenicyn wymienił ponad 50 metod tortur stosowanych w śledztwie przez NKWD np. zdejmowanie paznokci czy przypalanie ciała rozpalonym papierosem. Członkowie OUN-UPA - banderowcy prześcignęli znacznie NKWD stosując o wiele liczebniejsze i okrutniejsze rodzaje tortur wobec Polaków a niekiedy i wobec swoich rodaków nie akceptujących ich zbrodnicze praktyki. W UPA występowała w zasadzie solidarność zbrodnicza wśród jej członków. Każdy kandydat na członka UPA musiał najpierw dokonać zbrodni zabójstwa "Lacha" np. w mieszanym małżeństwie polsko-ukraińskim zabić matkę Polkę lub ojca Polaka, względnie kogoś wskazanego np. dziecko, aby móc być dopuszczonym do złożenia przysięgi i zostać członkiem UPA. Różnorodność stosowanych wobec Polaków tortur i okrucieństw, a także pozbawienie życia przez zastrzelenie, nie było dowolne według uznania sprawcy. Z reguły rodzaj tortur czy okrucieństwa był ustalany przez banderowski tzw. komitet rewolucyjny.
Dr Aleksander Korman:
135 tortur i okrucieństw stosowanych przez terrorystów OUN-UPA na ludności polskiej Kresów Wschodnich
Wymienione poniżej metody tortur i okrucieństw stanowią tylko przykłady i nie obejmują pełnego zbioru, stosowanych przez terrorystów OUN-UPA metod pozbawiania życia - polskich dzieci, kobiet i mężczyzn w męczarniach. Pomysłowość tortur była nagradzana.
Zbrodnia przeciw ludzkości popełniona przez ukraińskich terrorystów może być przedmiotem badań nie tylko historyków, prawników, socjologów, ekonomistów, ale także i psychiatrów.
Jeszcze dzisiaj po upływie ponad 50 lat od tych tragicznych wydarzeń niektórym, którzy ocalili życie, przy relacjonowaniu przeżyć występuje drżenie rąk i szczęk, a głos załamuje się w krtani.
Tylko dla czytelników o silnych nerwach
001. Wbijanie dużego i grubego gwoździa do czaszki głowy.
002. Zdzieranie z głowy włosów ze skórą (skalpowanie).
003. Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czaszkę głowy.
004. Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czoło.
005. Wyrzynanie na czole "orła".
006. Wbijanie bagnetu w skroń głowy.
007. Wyłupywanie jednego oka.
008. Wybieranie dwoje oczu.
009. Obcinanie nosa.
010. Obcinanie jednego ucha.
011.Obrzynanie obydwu uszu.
012. Przebijanie kołami dzieci na wylot.
013. Przebijanie zaostrzonym grubym drutem ucha na wylot drugiego ucha.
014. Obrzynanie warg.
015. Obcinanie języka.
016. Podrzynanie gardła.
017. Podrzynanie gardła i wyciąganie przez otwór języka na zewnątrz.
018. Podrzynanie gardła i wkładanie do otworu szmaty.
019. Wybijanie zębów.
020. Łamanie szczęki.
021. Rozrywanie ust od ucha do ucha.
022. Kneblowanie ust pakułami przy transporcie jeszcze żywych ofiar.
023. Podcinanie szyi nożem lub sierpem.
024. Zadawanie ciosu siekierą w szyję.
025. Pionowe rozrąbywanie siekierą głowy.
026. Skręcanie głowy do tyłu.
027. Robienie miazgi z głowy przez wkładanie głowy w ściski zaciskane śrubą.
028. Obcinanie głowy sierpem.
029. Obcinanie głowy kosą.
030. Odrąbywanie głowy siekierą.
031. Zadawanie ciosu siekierą w szyję.
032. Zadawanie ran kłutych w głowie.
033. Cięcie i ściąganie wąskich pasów skóry z pleców.
034. Zadawanie innych ran ciętych na plecach.
035. Zadawanie ciosów bagnetem w plecy.
036. Łamanie kości żeber klatki piersiowej.
037. Zadawanie ciosu nożem lub bagnetem w serce lub okolice serca.
038. Zadawanie ran kłutych nożem lub bagnetem w pierś.
039. Obcinanie kobietom piersi sierpem.
040. Obcinanie kobietom piersi i posypywanie ran solą.
041. Obrzynanie sierpem genitalii ofiarom płci męskiej.
042. Przecinanie tułowia na wpół piłą ciesielską.
043. Zadawanie ran kłutych brzucha nożem lub bagnetem.
044. Przebijanie brzucha ciężarnej kobiecie bagnetem.
045. Rozcinanie brzucha i wyciąganie jelit na zewnątrz u dorosłych.
046. Rozcinanie brzucha kobiecie w zaawansowanej ciąży i w miejsce wyjętego płodu, wkładanie np. żywego kota i zaszywanie brzucha.
047. Rozcinanie brzucha i wlewanie do wnętrza wrzątku - kipiącej wody.
048. Rozcinanie brzucha i wkładanie do jego wnętrza kamieni oraz wrzucanie do rzeki.
049. Rozcinanie kobietom ciężarnym brzucha i wrzucanie do wnętrza potłuczonego szkła.
050. Wyrywanie żył od pachwiny, aż do stóp.
051. Wkładanie do pochwy - wagina rozżarzonego żelaza.
052. Wkładanie do waginy szyszek sosny od strony wierzchołka.
053. Wkładanie do waginy zaostrzonego kołka i przepychanie aż do gardła, na wylot.
054. Rozcinanie kobietom przodu tułowia ogrodniczym scyzorykiem, od waginy, aż po szyję i pozostawienie wnętrzności na zewnątrz.
055. Wieszanie ofiar za wnętrzności.
056. Wkładanie do waginy szklanej butelki i jej rozbicie.
057. Wkładanie do otworu analnego szklanej butelki i jej stłuczenie.
058. Rozcinanie brzucha i wsypywanie do wnętrza karmy dla zgłodniałych świń tzw. osypki, który to pokarm wyrywały razem z jelitami i innymi wnętrznościami.
059. Odrąbywanie siekierą jednej ręki.
060. Odrąbywanie siekierą obydwóch rąk.
061. Przebijanie dłoni nożem.
062. Obcinanie palców u ręki nożem.
063. Obcinanie dłoni.
064. Przypalanie wewnętrznej strony dłoni na gorącym blacie kuchni węglowej.
065. Odrąbywanie pięty.
066. Odrąbywanie stopy powyżej kości piętowej.
067. Łamanie kości rąk w kilku miejscach tępym narzędziem.
068. Łamanie kości nóg w kilku miejscach tępym narzędziem.
069. Przecinanie tułowia na wpół piłą ciesielską, obłożonego z dwóch stron deskami.
070. Przecinanie tułowia na wpół specjalną piłą drewnianą.
071. Obcinanie piłą obie nogi.
072. Posypywanie związanych nóg rozżarzonym węglem.
073. Przybijanie gwoździami rąk do stołu, a stóp do podłogi.
074. Przybijanie w kościele na krzyżu rąk i nóg gwoździami.
075. Zadawanie ciosów siekierą w tył głowy, ofiarom ułożonym uprzednio głową do podłogi.
076. Zadawanie ciosów siekierą na całym tułowiu.
077. Rąbanie siekierą całego tułowia na części.
078. Łamanie na żywo kości nóg i rąk w tzw. kieracie.
079. Przybijanie nożem do stołu języczka małego dziecka, które później wisiało na nim.
080. Krajanie dziecka nożem na kawałki i rozrzucanie ich wokół.
081. Rozpruwanie brzuszka dzieciom.
082. Przybijanie bagnetem małego dziecka do stołu.
083. Wieszanie dziecka płci męskiej za genitalia na klamce drzwi.
084. Łamanie stawów nóg dziecka.
085. Łamanie stawów rąk dziecka.
086. Zaduszenie dziecka przez narzucenie na niego różnych szmat.
087. Wrzucanie do głębinowych studni małych dzieci żywcem.
088. Wrzucanie dziecka w płomienie ognia palącego się budynku.
089. Rozbijanie główki niemowlęcia przez wzięcie go za nóżki i uderzenie o ścianę lub piec.
090. Powieszenie za nogi zakonnika pod amboną w kościele.
091. Wbijanie dziecka na pal.
092. Powieszenie na drzewie kobiety do góry nogami i znęcanie się nad nią przez odcięcie piersi i języka, rozcięcie brzucha i wybranie oczu oraz odcinanie nożami kawałków ciała.
093. Przybijanie gwoździami małego dziecka do drzwi.
094. Wieszanie na drzewie głową do góry.
095. Wieszanie na drzewie nogami do góry.
096. Wieszanie na drzewie nogami do góry i osmalanie głowy od dołu ogniem zapalonego pod głową ogniska.
097. Zrzucanie w dół ze skały.
098. Topienie w rzece.
099. Topienie przez wrzucenie do głębinowej studni.
100. Topienie w studni i narzucanie na ofiarę kamieni.
101. Zadźganie widłami, a potem pieczenie kawałków ciała na ognisku.
102. Wrzucenie dorosłego w płomienie ogniska na polanie leśnej, wokół którego ukraińskie dziewczęta śpiewały i tańczyły przy dźwiękach harmonii.
103. Wbijanie koła do brzucha na wylot i utwierdzanie go w ziemi.
104. Przywiązanie do drzewa człowieka i strzelanie do niego jak do tarczy strzelniczej.
105. Prowadzenie nago lub w bieliźnie na mrozie.
106. Duszenie przez skręcanie namydlonym sznurem zawieszonym na szyi, zwanym arkanem.
107. Wleczenie po ulicy tułowia przy pomocy sznura zaciśniętego na szyi.
108. Przywiązanie nóg kobiety do dwóch drzew oraz rąk ponad głową i rozcinanie brzucha od krocza do piersi.
109. Rozrywanie tułowia przy pomocy łańcuchów.
110. Wleczenie po ziemi przywiązanego do pojazdu konnego.
111. Wleczenie po ulicy matki z trojgiem dzieci, przywiązanych do wozu o zaprzęgu konnym w ten sposób, że jedną nogę matki przywiązano łańcuchem do wozu, a do drugiej nogi matki jedną nogę najstarszego dziecka, a do drugiej nogi najstarszego dziecka przywiązano nogę młodszego dziecka, a do drugiej nogi młodszego dziecka, przywiązano nogę dziecka najmłodszego.
112. Przebicie tułowia na wylot lufą karabinu.
113. Ściskanie ofiary drutem kolczastym.
114. Ściskanie razem dwie ofiary drutem kolczastym.
115. Ściskanie więcej ofiar razem drutem kolczastym.
116. Periodyczne zaciskanie tułowia drutem kolczastym i co kilka godzin polewanie ofiary zimną wodą w celu odzyskania przytomności i odczuwania bólu i cierpienia.
117. Zakopywanie ofiary do ziemi na stojąco po szyję i w takim stanie jej pozostawienie.
118. Zakopywanie żywcem do ziemi po szyję i ścinanie później głowy kosą.
119. Rozrywanie tułowia na wpół przez konie.
120. Rozrywanie tułowia na wpół przez przywiązanie ofiary do dwóch przygiętych drzew i następnie ich uwolnienie.
121. Wrzucanie dorosłych w płomienie ognia palącego się budynku.
122. Podpalanie ofiary oblanej uprzednio naftą.
123. Okładanie ofiary dookoła słomą-snopem i jej podpalenie, czyniąc w ten sposób pochodnię Nerona.
124. Wbijanie noża w plecy i pozostawienie go w ciele ofiary.
125. Wbijanie niemowlęcia na widły i wrzucanie go w płomienie ognia.
126. Wyrzynanie żyletkami skóry z twarzy.
127. Wbijanie dębowych kołków pomiędzy żebra.
128. Wieszanie na kolczastym drucie.
129. Zdzieranie z ciała skóry i zalewanie rany atramentem oraz oblewanie jej wrzącą wodą.
130. Przymocowanie tułowia do oparcia i rzucanie w nie nożami.
131. Wiązanie - skuwanie rąk drutem kolczastym.
132. Zadawanie śmiertelnych uderzeń łopatą.
133. Przybijanie rąk do progu mieszkania.
134. Wleczenie ciała po ziemi, za nogi związane sznurem.
135. Przybijanie małych dzieci dookoła grubego rosnącego drzewa przydrożnego, tworząc w ten sposób tzw. "wianuszki".
Bardzo drastyczne fotografie ! ! !
Fotografia Pana doktora Kormana
Katarzynówka , powiat Łuck, 7-8 marca 1943. Troje polskich dzieci w wieku 2 lat- zakłute bagnetami, 3 lat - z połamanymi kończynami i 5 lat - z rozprutym i otwartym brzuszkiem, zamordowanych przez OUN-UPA
Rozstrzelani 16 czerwca 1944 r. w lesie koło Lubyczy Królewskiej przez UPA Polacy - pasażerowie pociągu relacji Bełżec - Rawa Ruska - Lwów, zatrzymanego podstępem przez Ukraińców. Ze zbiorów Państwa Siemaszków
Lipniki, Kolonia Brzezie, zwłoki pomordowanych Polakóq, ze zbiorów Państwa Siemaszków |
Ta wiadomość e-mail jest wolna od wirusów i złośliwego oprogramowania, ponieważ ochrona avast! Antivirus jest aktywna. |
- Michał St. de Zieleśkiewicz - blog
- Zaloguj się, by odpowiadać
6 komentarzy
1. Szanowny Panie Michale
Bołszowcach został postawiony dzięki grekokatolickiemu księdzu
skandaliczny pomnik. Napis na nim mówi, że monument wzniesiono ku
pamięci ukraińskich ofiar, które zginęły w akcji "polskich szowinistów i
niemieckich nacjonalistów" 14 września 1944 roku.
Polacy na tym terenie przeprowadzili akcję przeciwko bandom UPA, które
mordowały naszą ludność cywilną. Według ludzi, którzy pamiętają tamte
czasy, zginęło kilku Ukraińców, natomiast upowcy zamordowali
kilkudziesięciu Polaków zarówno w Bolszowcach jak i pobliskich
miejscowościach. Nigdy też nasza ludność nie przeprowadziła żadnej akcji
razem z Niemcami, co bezczelnie sugeruje napis. Tym smutniejsze, że
pomnik powstał tylko dzięki zawziętości księdza. O duchownym niech
świadczy to, że wcześniej był popem w cerkwi prawosławnej, ale po upadku
Związku Radzieckiego, kiedy zmieniła się sytuacja polityczna, przeszedł
do kościoła greckokatolickiego.
Pomnik w mieście: Bołszowce, Ukraine.
https://www.facebook.com/OcalOdZapomnienia
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
2. Szanowny Panie Michale, skarbnico wiedzy historycznej!
Serdeczne dzięki za wspaniały esej i zdjęcia, a przede wszystkim za przypomnienie tej tragicznej rocznicy.
W lesie Grabińskim w dniu
24 lipca 1944 o 4-tej nad ranem, pod wodzą barona
Engelsteina komendanta niemiecko-ukraińskiego batalionu
"SS Galizien" w Iwoniczu i jego zastępcy ukraińskiego
majora lek. wet. Władimira Najdy zamordowano strzałem w
tył głowy 72 aresztowanych przywiezionych z więzienia w
Jaśle. Byli to w większości członkowie AK i BCH w tym:
38-miu mieszkańców Lubatowej aresztowanych 3 lipca 1944
(pochowano ich 9 maja 1945 w Lubatowej w jednej mogile
przy kościele parafialnym (pomnik autorstwa malarza
Jakubczyka), 3 osoby z Iwonicza, 2 osoby z Krościenka
Niżnego, 2 osoby z Brzostka, 2 osoby z Korczyny, 1 osoba
z Krosna, 1 osoba z Sanoka, 1 osoba z Strzeszyna pow.
Gorlice, 2 osoby z Biecza (bracia Kotlinowscy), 20 osób
nierozpoznanych.
Uroczystości żałobne - odbyły się w miejscu mordu w
lesie Grabińskim w dniu 9 maja 1945, po czym kondukt
pogrzebowy podzielił się na 2 części. Pierwszy to
mieszkańcy Lubatowej; uformowali orszak z 38 trumien i
poprowadzili do uroczystego pochówku we wspólnej mogile
przy kościele parafialnym w Lubatowej.
Druga część konduktu to 3 trumny z Iwonicza, 20 osób
nierozpoznanych i 11 rozpoznanych z różnych
miejscowości, udała się na cmentarz w Iwoniczu. 20
nierozpoznanych zostało pochowanych we wspólnej mogile
na nowym cmentarzu w Iwoniczu. Pozostali zostali zabrani
przez rodziny i pochowani na rodzinnych cmentarzach.
Wśród społeczności
Iwonicza, Lubatowej i okolicznych miejscowości, pomimo
upływu lat, wciąż żywa jest pamięć o Tych co zginęli w
nierównej walce, o tych podstępnie zamordowanych. Byli
to nasi najbliżsi krewni, a nazwiska rozstrzelanych w
lesie Grabińskim noszą kolejne pokolenia. Mogą je nosić
z dumą, bo to świadectwo obecności na tych ziemiach i
głębokiego przywiązania patriotycznego do wolności i
prawdy.
Corocznie odbywają się
uroczystości upamiętniające ta tragiczną rocznicę - nie
tylko poprzez smutne wspomnienie, ale żywe uczestnictwo
w biegach, zlotach i koncertach poświęconych dawnym
bohaterom.
Pozdrawiam serdecznie Pana i Małżonkę
Cześć Pamięci Poległych!
"Ogół nie umie powiedzieć, czego chce, ale wie, czego nie chce" Henryk Sienkiewicz
3. Do Pani Maryli
Wielce Szanowna Pani Marylo,
Tacy byli Kozacy, tacy są dzisiejsi Ukraińcy. Tacy będą po wsze czasy.
Być może driakwią na tę dzicz jest Krzyż Świętego Wojciecha,
Wyrazy szacunku
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
4. Szanowny Panie Michale,jest Pan wspaniałym KRONIKARZEM
i Przyjacielem tych,których kosci bieleją wszędzie ,i tu na Iwonickiej Ziemi i na kazdym innym zakątku...Tych,którzy polegli dla nas,,,
Jedni zakopani w dołach śmierci prawie,ze żywcem...
Inni ze związanymi rękami drutem kolczastym i z kulą w czaszce...
wieczne odpoczywanie racz IM dać Panie ...
gość z drogi
5. Pani Gość z Drogi
Szanowna Pani Zofio,
Tylko nam pozostało:
Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie,
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz
6. Do Pani Pelargonii
Szanowna Pani Ewo,
Pięknie dziękuje za ciekawy komentarz, którzy może świadczyć, że Pani bywa w Iwoniczu.
Ukłony
Michał Stanisław de Zieleśkiewicz