Zaproszenie na protest w czwartą rocznicę tragedii smoleńskiej w Chicago

Szanowna Pani Marylo,

Polacy, Polonusi pamiętają.Jest ich kilkanaście milionów.Dziś Polonusi reprezentują wiele ważnych dziedzin.
Nie umiemy tego wykorzystać.
Reprezentujący nas tam schnepfy myslą o sobie a nie o Polsce i Polakach

Ukłony moje najniższe

POSTKOMUNA, AGENTURA I NUWORYSZE W RZĄDZIE . Traktują patriotyczną Polonię identycznie, jak ich ojcowie założyciele w czasach pierwszej komuny w PRL-u.

Pozdrawiam serdecznie

Katyń, Smoleńsk – pamiętamy!

Relacja z obchodów 74. rocznicy zbrodni katyńskiej i 4. rocznicy katastrofy smoleńskiej organizowanych w Chicago

„Tej nocy zgładzono Wolność

W katyńskim lesie

Zdradzieckim strzałem w czaszkę

Pokwitowano wrzesień…”

Po raz kolejny Polacy mieszkający w Chicago dali wyraz swej
solidarności oraz miłości do Ojczyzny. Przy okazji kolejnej rocznicy
zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej zgromadzili się pod
Pomnikiem Katyńskim w Niles.

Uroczystość odbyła się w sobotę, 5 kwietnia br. Uroczystość została
zorganizowana  przez Stowarzyszenie Rajd Katyński Pamięć i Tożsamość
(SRKPiT), Narodowe Siły Zbrojne Nowe Pokolenie Chicago oraz rodzinę
tragicznie zmarłego w Smoleńsku Wojciecha Seweryna. Wartę honorową przy
pomniku pełnili Piotr ze SRKPiT oraz Marcin z NSZ. Spotkanie, które
rozpoczęło się od uroczystego odśpiewania czterech zwrotek hymnu
narodowego i odpalenia rac, poprowadził Arkadiusz Cmoch. Witając licznie
przybyłych, poprosił ks. Stanisława Jankowskiego,
proboszcza parafii pw. św. Jacka w Chicago, o odprawienie Mszy św.
polowej. Eucharystię celebrował także ks. Andrzej Duklewski, przybyły z
Tomska na Syberii na rekolekcje w kościele św. Ferdynanda. Psalm
wykonała siostra Anna Strycharz, zaś w Liturgię Słowa zaangażowali się
Adam – członek SRKPiT oraz Rafał z NSZ. Homilię wygłosił ks. Jankowski.
W krótkim, lecz treściwym i patriotycznym słowie kapłan przypomniał
dramat katyński i smoleński. W 1940 roku siły zła opanowały tą nieludzką
ziemię, bezlitośnie mordując najlepszych polskich synów: generałów,
oficerów, policję, inteligencję polską. A po 70 latach nastąpiła kolejna
hekatomba: unicestwienie całej delegacji z głową państwa na czele.
Kaznodzieja przypomniał rodzinę Sewerynów: Mieczysława – zamordowanego w
Katyniu i Wojciecha, który zginął nad Smoleńskiem, lecąc wraz z
delegacją do Katynia. Dlaczego u nas? Dlaczego wciąż my? Jak to
zrozumieć? Jak reagować? Jak znieść i udźwignąć ten ciężar tragedii
katyńsko-smoleńskiej? Jak mamy to przetrwać, szczególnie w obliczu
szyderstw i całkowitego zapomnienia, ba, odtrącenia nas przez tych,
których obowiązkiem było i wciąż jest docieranie do prawdy?

„No bo Ci co powinni strzec naszej wolności

którzy się zasłaniali honorem i Bogiem

zapomnieli Golgoty i na krzyż nie patrzą

zawłaszczyli nam Polskę i paktują z wrogiem”

Jeden jest sposób – mówił kapłan – to pamięć i przebaczenie. Dlatego
tu jesteśmy, modlimy się, pochylamy głowy, palimy ognie pamięci,
pamiętamy i w sercach naszych przebaczamy.

Po Mszy św. kolega Arkadiusz odczytał modlitwę żołnierzy NSZ. Oto jej fragment:

„O, Maryjo, Królowo Korony Polskiej – błogosław naszej pracy i naszemu orężowi.

O spraw, Miłościwa Pani – Patronko naszych rycerzy, by wkrótce u stóp

Jasnej Góry i Ostrej Bramy zatrzepotały polskie sztandary z Orłem Białym i Twym wizerunkiem

Amen”.

Następnie Arkadiusz odczytał list przesłany przez panią Zuzannę
Kurtykę, żonę Janusza Kurtyki, prezesa IPN, który również zginął w
katastrofie smoleńskiej. List skierowany do rodaków w Chicago zakończyła
słowami:

„Czy kiedyś orłowi z pomnika Wojciecha Seweryna uda się przywrócić
dumną głowę z koroną? Spadkobiercą idei ludzi, którzy zginęli dla wolnej
i niepodległej Polski w Katyniu i w Smoleńsku, może być każdy z nas.
Ale wielu tego testamentu nie udźwignie. Nie jest to bowiem praca
obliczona na poklask, karierę, władzę czy majątek. To praca
niewdzięczna, często wyśmiewana, zawsze nieopłacalna. Jej rezultaty
docenią dopiero następne pokolenia. Ale za najbardziej wartościowe
rzeczy w życiu trzeba zawsze zapłacić najwięcej. Życzę nam wszystkim, by
było nas na to stać”.

Po modlitwie zostałem poproszony o wyrecytowanie wiersza Feliksa Konarskiego pt. „Katyń”:

„Tej nocy zgładzono Prawdę

W katyńskim lesie

Bo nawet wiatr, choć był świadkiem,

Po świecie jej nie rozniesie...”

Pan Bóg zostawił to nam, my mamy się o nią upominać i walczyć, aż
wypłynie, wyjdzie, zostanie zmuszona do pokazania swego prawdziwego
oblicza.

„Tej nocy Sprawiedliwość

Zgładzono w katyńskim lesie...”

I sprawiedliwość też? A sprawiedliwość to sam Bóg przecież, więc i
Boga zgładzono na tej Golgocie Katyńskiej, a 70 lat później na Golgocie
Smoleńskiej.

Więc co nam zostało, co?

„I tylko pamięć została

Po tej katyńskiej nocy

Pamięć nie dała się zgładzić

Nie chciała ulec przemocy.

I woła o sprawiedliwość

I prawdę po świecie niesie

Prawdę o jeńców tysiącach

Zgładzonych w smoleńskim lesie”

Więc pamiętajmy, jak w tych strofach naszego współczesnego poety
Kazimierza Węgrzyna, które przypomniały patrona Rajdu Katyńskiego śp.
ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego, który żył pamięcią Golgoty Wschodu.

„Księże Prałacie! zobacz! rosną Twoje krzyże

Strzeżemy dziś pamięci wedle Twojej woli

Miałeś rację, że pamięć to życie Narodu

I ta pamięć w nas żyje choć dotkliwie boli...”

I z tym bólem ogromnym wołał i krzyczał: PRAWDA – PAMIĘĆ –
PRZEBACZENIE – POJEDNANIE, ale nie za wszelką cenę, nie bez przyznania
się do winy. I bez jakiejkolwiek skruchy ze strony kata.

Przytoczyłem jeszcze „I Dekalog Polaka” napisany w Warszawie w roku 1940 przez panią Zofię Kossak:

„Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z której wyrosłeś. Wszystko czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.

1. Nie będziesz miał ukochania nade mną.

2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.

3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.

4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją, jak matkę rodzoną.

5. Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.

6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.

7. Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.

8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem.

9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.

10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat.

Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością. Będziesz Ją miłował więcej niż siebie samego...”

Po odczytaniu „Dekalogu Polaka” wręczyłem pani Marii Seweryn, wdowie
po śp. Wojciechu Sewerynie, oraz ich córce, pani Annie Wójtowicz, medale
Piety Smoleńskiej autorstwa Piotra Suchodolskiego z Krakowa. Następnie
pani Alicja Szymczak wyrecytowała wiersze Wojciecha Seweryna o Katyniu.

Kończąc pierwszą część uroczystości, reprezentacje SRKPiT, NSZ i
ANDERS złożyły wieńce u stóp Madonny Katyńskiej wyrzeźbionej przez
Wojciecha Seweryna. Na zakończenie naszych uroczystości wygłoszono
krótkie podziękowanie. Ponadto zaśpiewaliśmy pieśń „Boże, coś Polskę”.

Po uroczystościach przy Pomniku Katyńskim zgromadziliśmy się w sali
Orła Białego, gdzie wysłuchaliśmy koncertu barda narodowego Andrzeja
Kołakowskiego i jednocześnie naszego przyjaciela. Jak zawsze stanął on
na wysokości zadania i na tle potężnych plakatów oraz wystawy „KATYŃ –
SMOLEŃSK” autorstwa Dariusza Olszewskiego przeniósł nas wszystkich w
świat wielkiej bohaterskiej Polski i jej najlepszych synów – Żołnierzy
Wyklętych, Żołnierzy Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych, tych z
Katynia i Smoleńska, wiernych i dzielnych, walecznych aż do końca. I
tych wciąż wędrujących przez jakże długą już naszą Golgotę.

„Oskarżeni o wolność i cnotę, wędrujemy przez polską golgotę”.

A oni, wybrani na śmierć nad Smoleńskiem. Teraz patrzący na nas z
plakatów, które ustawione były tuż za plecami Andrzeja Kołakowskiego. I
widzimy gen. Andrzeja Błasika, gen. Franciszka Gągora, Janusza Kurtykę,
adm. Andrzeja Karwetę i naszego Wojciecha Seweryna, a pośrodku nich Ona –
Pieta Smoleńska z ciałem Syna Polaka na kolanach, otoczona areolą łusek
karabinowych. Wsłuchani w pieśni naszego barda, który zespolił nas
wszystkich w dumie z bycia Polakami.

W przerwie koncertu córka Wojciecha Seweryna zaprezentowała pamiątki
po swym tragicznie zmarłym ojcu. Była to płaskorzeźba Matki Bożej
Katyńskiej ofiarowanej Wojciechowi przez śp. ks. prałata Zdzisława
Peszkowskiego, a także dokumenty i rzeczy ze Smoleńska (pachnące
prochem). Zaprezentowała także pamiątki po swym dziadku – Mieczysławie,
który został zamordowany w Katyniu. Pokazała również oryginał listu
napisanego przez dziadka Mieczysława Seweryna w Kozielsku, który
przemycił z obozu ich kuzyn,  pan Włodzimierz Panikowski, również
przetrzymywany w Kozielsku, a któremu udało się zbiec w czasie
transportu do Katynia.

W drugiej połowie koncertu Andrzej Kołakowski jeszcze bardziej
przybliżył nas do Polski. Końcową pieśnią „Okruchy smoleńskiej mgły”
nostalgicznie raz jeszcze przeprowadził nas przez ten jakże tragiczny
dla Polski skrawek nieludzkiej ziemi.

Na koniec wykrzyczmy tym z Katynia, Smoleńska, Golgoty Wschodu i Zachodu:

Pamiętamy o Was. Cześć Wam i chwała!

Autor jest członkiem Stowarzyszenia Rajd Katyński Pamięć i Tożsamość.

Jacek Kawczyński, Chicago, współpraca Izabela Kozłowska

http://solidarni2010.pl/27618-solidarni2010-na-uroczystosciach-pod-pomni...

Organizacje
weteranów II wojny światowej, Sybiracy, kapłani, burmistrz i
przedstawiciele władz New Jersey, gdzie ulokowany jest pomnik,
przedstawiciele Kongresu Polonii Amerykańskiej i innych polonijnych
organizacji społecznych i patriotycznych [w tym kilkanaście osób z
Solidarnych 2010 z szefem OT Nowy Jork – Witkiem Rosowskim i gośćmi z
Polski- Natalią Tarczyńską z Zarządu Stowarzyszenia oraz Hanną
Dobrowolską red. Portalu Solidarni 2010]. W uroczystościach wzięły
udział liczne stowarzyszenia polskie w USA, polska szkoła im. J.
Piłsudskiego, chór, górale, harcerze i motocykliści z Greenpoint – byli
wszyscy, którzy w tym dniu uważali, że powinni oddać hołd polskim
oficerom zamordowanym skrycie w Katyniu przez NKWD. W skupieniu słuchali
Apelu Poległych.

Zabrakło tylko …
polskich władz w Nowym Yorku; nie przybył ambasador, konsul, ani nawet
wytypowany urzędnik polskiej ambasady. Przypadek? jak wiemy – dyplomacja
nigdy nie rządzi się przypadkami! Procedura działań urzędników obejmuje
ścisłą realizację zaleceń Ministra Spraw Zagranicznych.

Tak
więc w tym wypadku to Radosław Sikorski jest osobiście odpowiedzialny
za brak polskich urzędników państwowych na katyńskich uroczystościach w
USA. Fakt ten wpisuje się w zapowiadaną nieobecność jakiejkolwiek
delegacji państwowej w … samym Katyniu, w roku bieżącym.

W
trakcie uroczystości wystąpiła Hanna Dobrowolska red. naczelna portalu
solidarni2010.pl, jako zapowiedziany przedstawiciel delegacji
Solidarnych2010 z Polski na te uroczystości, min. poddając krytyce
stosunek obecnych władz RP do upamiętnienia prawdy o Katyniu. Na tym tle
uwypuklona została wyjątkowo przemyślana polityka historyczna śp. Lecha
Kaczyńskiego.

HD

[poniżej video z wystąpienia Solidarnych2010 podczas uroczystości]

Autorem
monumentu, upamiętniającego ofiary zbrodni katyńskiej popełnionej w
1940 roku przez radziecką policję polityczną NKWD na polskich jeńcach
wojennych na polecenie Biura Politycznego KC WKP(b), jest polski
rzeźbiarz Andrzej Pityński.

Pomnik, o wysokości ok. 12 metrów,
składa się z granitowego cokołu o wadze 120 ton, na którym znajduje się
wykonana z brązu postać zakneblowanego żołnierza z rękami związanymi z
tyłu, z wbitym w plecy bagnetem nasadzonym na karabin. Rzeźba żołnierza
ma wagę 6 ton. Na przedniej części cokołu znajduje się napis KATYŃ i
data 1940, a na jego wschodniej części płaskorzeźba upamiętniająca
głodujących Polaków zesłanych na Syberię