Czy wolne media w Polsce są jeszcze wolne?

Wydarzenia na Ukrainie, prócz politycznych napięć, które z trwogą obserwujemy, wywierają też jeszcze inny wpływ – w dziedzinie, która wydawała się już w Polsce dobrze uformowana i bezpieczna. Chodzi o Strefę Wolnych Mediów: świat niezależnych, jak się zdawało, pism, portali internetowych czy już też stacji telewizyjnych, na których wielu Polaków budowało dotąd swój prawdziwy (jak nam się zdawało) – bo niezależny od tzw. głównego ścieku - obraz świata, i z którymi wiązało nadzieje na prowadzenie nas do niepodległej Polski.

                                     Zamęt informacyjny – przypadek czy cel?

      Niestety, media te nie oparły się - czy może nie zamierzały się opierać - zamętowi informacyjnemu, wzniecanemu wokół wydarzeń ukraińskich - w sposób jak gdyby uporządkowany i nasuwający myśl o wykonywaniu przez niektóre „niezależne” media w Polsce jakiegoś politycznego planu. Zamęt ten bowiem wyraźnie sterowany jest ku wytworzeniu w Polakach jednego i tylko jednego obrazu tamtych wydarzeń. W ślad za Jarosławem Kaczyńskim, który pierwszy gromko podjął na Majdanie do dziś „obowiązujący” (i, co ciekawe – obowiązujący również po drugiej, platformerskiej stronie) idiom polityczny – ma on wywołać w nas godny, zaiste, pędzla Matejki czy Grottgera, obraz ludu uciśnionej Ukrainy, który „podniósł się z kolan”  i walczy teraz o „wolność i demokrację”. Złą wróżką tej baśni jest Janukowycz – tyran, „puppet” rosyjskiego „cara”.  Ten dwubiegunowy podział, oparty o XIX-wieczne wzorce polsko-ukraińskiego „braterstwa broni” w walce ze „wspólnym wrogiem”, jakim jest Moskwa – został unicestwiony przez wydarzenia strasznego wieku XX, jak również – stale jest kompromitowany i dodawane mu są kolejne wektory, za sprawą co dzień spływających od agencji światowych informacji z Ukrainy. Według nich – najczęściej przemilczanych przez polskie „niezależne” media - „dźwigający się z kolan ukraiński lud” wcale nie działał tak spontanicznie, jak by to pasowało do polskiego  obrazka http://lubczasopismo.salon24.pl/eurokolchoz/post/553612,pan-komendant-na-majdanie Byli oni – co sami przyznają - wspomagani finansowo przez parę miesięcy strajku okupacyjnego na Placu Niepodległości w Kijowie – który zaczął się, przypomnijmy,  po odmowie Janukowycza podpisania umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z UE – funduszami pochodzącymi z NGO, związanymi z fundacyjną „siecią Sorosa”. Potężną osobistością tego „fundacyjnego sektora” jest na Ukrainie Arsenij Jaceniuk – przywódca ukraińskiej opozycji, ostatnio mianowany przez Radę Najwyższą premierem Ukrainy. Jest on zarazem prezesem Fundacji Open Ukraine, prowadzącej od lat wspólnie z innymi NGO, pochodzącymi  z zasiewu George’a Sorosa, ogromne projekty polityczno-integracyjne z UE, jak – wymieńmy niektóre - forum ukraińskich środowisk opiniotwórczych Ambasada Club, Ukraina w Panoramie, czyli program międzynarodowych seminariów i szkoleń w zakresie tzw. demokratyzacji, szerokie programy dotacyjne dla młodych itp.  http://pl.wikipedia.org/wiki/Fundacja_Otwarta_Ukraina?veaction=edit .

      Ten naiwny, a bezrefleksyjnie wyznawany przez polityków polskich obrazek ukraińskiego „powstania ludowego”, komplikują również wypowiedzi dygnitarzy amerykańskich czy teoretyków tzw. Nowego Porządku Świata, w tym Zbigniewa Brzezińskiego, Davida Rockefellera, Wesley’a Clarka czy Condoleezy Rice - wskazujące na obszar sięgający od Izraela poprzez dawny Bliski Wschód aż po basen Morza Czarnego, Kaspijskiego, Uzbekistan, Turkmenistan i Afganistan, z włączeniem części Iranu i Turcji -  jako obecny Nowy Bliski Wschód: obszar priorytetowy dla polityki zagranicznej USA i szczególnie istotny dla jej ekspansji militarnej i ekonomicznej (ropa naftowa, gaz, dostęp do miejsc strategicznych dla ekspansji ku Azji Środkowej i w tzw. miękkie podbrzusze Rosji). http://www.globalresearch.ca/plans-for-redrawing-the-middle-east-the-project-for-a-new-middle-east/3882 Ostatnio wybuchła też następna petarda, wysadzająca w powietrze polski ołtarzyk, wystawiony „uciśnionej Ukrainie, walczącej o wolność i demokrację” - w postaci docierających do nas – o ironio, znowu przez „mainstreamowe media”: Interię, Wirtualną Polskę czy Onet, do których dotychczas nikt szanujący się na prawicy nie sięgał - rozmowa telefoniczna szefowej dyplomacji UE Catherine Ashton i ministra spraw zagranicznych Estonii Urmasa Paeta, w której pojawia się ze strony powołującego się na swoją informatorkę Paeta opinia, że snajperzy w Kijowie strzelali do obu stron, a mógł za tym stać "ktoś z nowej koalicji". http://fakty.interia.pl/raport-zamieszki-na-ukrainie/aktualnosci/news-minister-zdrowia-ukrainy-snajperzy-na-majdanie-to-robota-ros,nId,1354640

                                               Pogoda dla bogaczy

          Także dochodzą nas – i znów za pośrednictwem mediów innych, niż „wolne” -   zatrważające wiadomości z Kijowa, iż nowy rząd powołuje ukraińskich oligarchów - przeciw którym po części były skierowane protesty na Majdanie - na wysokie stanowiska administracyjne w miastach wschodniej Ukrainy.  Kogo lub czego gwarantami mieliby być ci miliarderzy:  Kołomojski – obecny mer Dniepropietrowska, Taruta – Doniecka, Jarosławskij – Charkowa, Achmetow – gubernator obwodu donieckiego czy Poroszienko  - kandydat na prezydenta z 1,8 mld USD prywatnego majątku...? Przerażające jest to, że dysponują oni prywatnymi armiami, które działają niezależnie od milicji czy ukraińskich formacji wojskowych, jakie się jeszcze ostały.

        - Nikt dziś nie chce publicznie angażować swych jednostek wojskowych w konflikt z Rosją... – mówi prawicowy politolog amerykański Lyndon LaRouche, po którego opinie znów trzeba sięgnąć do portalu Onet.pl . - ...Istnieją jednak poszczególne oddziały, które za pieniądze i ze względu na ich skorumpowanie, mogą zdecydować się na to. Są to szaleni ludzie. Zakładam jednak, że większość prywatnych organizacji militarnych (...) nie życzy sobie konfliktów. Wszystkie działania podejmowane obecnie przeciwko Rosji to prowokacje, mające spowodować zakrojony na globalną skalę konflikt. (http://wiadomosci.onet.pl/swiat/stronnik-putina-usa-i-finansowa-oligarchia-za-rewolta-na-ukrainie/qq5kp) LaRouche dodaje, że „de facto, rząd Stanów Zjednoczonych popiera ukraińskich nazistów, którzy nie ukrywają wcale swych poglądów”. Można by dodać: ma szczęście LaRouche, że swe wywody publikuje w USA. Gdyby uczynił to w Polsce, zostałby natychmiast zbanowany jako „tuba Putina” przez Gazetę Polską i inne „wolne media”. 

                                                     Prawy Sektor – ramię oligarchów?

        Dymitr Jarosz - przywódca  najgłośniej krzyczących  o „niezawisimej” Ukrainie „ultra-nacjonalistycznych” bojówkarzy tzw. Prawego Sektora  (biorę  w cudzysłów, gdyż ich „profil ideowy” jest mroczny, poskładany z rozmaitych skrajnych elementów)  i w którego rękach spoczywała tzw. „armia Majdanu” – zupełnie nie ukrywa, że ich działalność ma charakter rozbijacki, wzniecający pod hasłami nacjonalistycznymi ogólno-ukraiński ruch, mający na celu „totalną rozwałkę” i zanegowanie istniejącego porządku. Ale nie Polakom wiedzieć, kto rzeczywiście stoi za Prawym Sektorem – choć mocodawcy tegoż, wcale się nie ukrywają. Warto zatem zobaczyć na You Tube fragment wywiadu, jakiego udzieliła telewizji czeskiej żydowska aktywistka ze Lwowa, Valentina Ljulia. Wynika z niego, że we wspieraniu bojówkarzy Jarosza  bierze udział także „długie ramię” oligarchów... Pytanie „jaki w tym mają interes?” na razie musi zostać bez odpowiedzi. Ale jedno jest pewne: bardzo prędko to się okaże. http://www.youtube.com/watch?v=doKQBUXZ51g

    Wniosek z tego taki, że według polskich mediów,  Czesi są godni poznania prawdy o Majdanie. Polacy jednak są na to zbyt tępi i trzeba ich karmić mniej treściwym obrokiem. 

                                                „Pomoc” dla Ukrainy – na wzór grecki

     Nie zająkną się też ani słowem o  – jak się to ujmuje - „pomocy” w postaci 11 miliardów Euro, które UE oferuje dla Kijowa.  Choć to nie jest pomoc, to jest rozłożona na wiele lat pożyczka obarczona licznymi uwarunkowaniami, w tym koniecznością zgodzenia się przez Kijów na plan cięć narzucony przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Aby spłacić tę pożyczkę, już wdraża się na Ukrainie skądś nam znany tzw. plan oszczędnościowy: na początek, od kwietnia br. obniża się o połowę wysokość rent i emerytur. Oto pierwszy plon „walki o wolność” ludu ukraińskiego na Majdanie. Łatwowierni Ukraińcy wzięli udział w protestach, które wykorzystano do obalenia legalnego rządu, gdyż uwierzyli w baśń snutą na Majdanie, że gdy przystąpią do UE, to będą mieć „ulice wyłożone złotem”. Zamiast tego, dostali cięcia emerytur i plan oszczędnościowy MFW. http://www.paulcraigroberts.org/2014/03/06/looting-ukraine-begun/ Aby się tego dowiedzieć, trzeba jednak sięgnąć po rzeczywiście niezależne polskie media - najczęściej działające poza granicami naszego kraju, wkleszczanego dziś w kaganiec Nowej Poprawności Politycznej – która wylęga się oto  po prawej stronie naszej sceny politycznej.  http://radio.radiopomost.com/ze-swiata/2753-grabiez-ukrainy-redukcja-emerytur

                          Gazeta Polska banuje tekst ks. Isakowicza- Zaleskiego                

     Ślepota polskich politykierów na fakty, od których aż huczy w wolnych mediach na  Zachodzie, jest czasem wprost obezwładniająca. Oto Tomasz Sakiewicz – naczelny redaktor Gazety Polskiej - „zbanował”  cotygodniowy felieton swego wieloletniego, zasłużonego w sprawie polsko-ukraińskiej autora, ks. Isakowicza-Zaleskiego, traktujący właśnie o tym, co powyżej: o „drugim dnie” ruchu „wolnościowego na Ukrainie i o ruchu nacjonalistycznym, rosnącym na znaczeniu, również dzięki ślepo wspierającej „rebelię” postawie polskich mężów stanu. Uznawszy, że taki punkt widzenia jest na łamach jego gazety niedopuszczalny – i nawet nie próbując przyjąć formy bardziej eleganckiej, np. zamieszczając dwugłos – tekst zdjął, a parę dni potem, gdy wybuchl skandal, jeszcze pogorszył sytuacje listem otwartym do ks. Isakowicza-Zaleskiego, w którym  tego zasłużonego kombatanta ruchów wolnościowych w Polsce poucza, jak to nieładnie jest, gdy kapłan ma na rękach krew niewinnych ofiar na Majdanie. Przytoczę choć kawałek tego curiosum: „Jesteś jednym z niewielu Polaków – pisze Sakiewicz -  którzy może nieświadomie, ale jednak stanęli po stronie Moskwy. Obydwaj wiemy, że to co pisałeś nie było prawdą. Bo to nie banderowcy zrobili tę rewolucje, ale ludzie, którzy nie chcą być pod butem Kremla. Póki była to tylko kwestia patrzenia na świat, póty mogliśmy prostować podawane przez Ciebie informacje. Jednak kilka tygodni temu polała się krew. Do Ukraińców, Ormian, Białorusinów, Polaków, a nawet Rosjan strzelano uzasadniając to w taki sam sposób jak Ty w swoich tekstach. Dzisiaj putinowska propaganda służy agresji i zabijaniu. Kto ją szerzy ma tak samo krew na rękach jak snajperzy, czy skrytobójcy.

     Wobec niewiarygodnej bezmyślności tego tekstu jawi się jeszcze inna, najbardziej złowieszcza opcja  – że autor i jemu podobni to nie są wcale naiwni, zapatrzeni w  XIX-wieczne laurki niepodległościowe prowincjonalni patrioci, a wytrawni gracze, którzy bezwzględnie eliminują wszystko, co może zaszkodzić ich strategii politycznej. Wbrew faktom, wbrew pamięci historycznej Polaków, wbrew rozumowi. Sobiepaństwo w czystej postaci - na wzór wciąż niedościgłego ideału Gazety Wyborczej http://niezalezna.pl/52658-tomasz-sakiewicz-odpowiada-ksiedzu-isakowiczowi-zaleskiemu

       Że tak istotnie może być, zdaje się świadczyć zakończenie tekstu Sakiewicza: - Będę się za księdza modlił...  Brzmi ono jak szyderstwo – zwłaszcza w ustach kogoś, kto do dziś, choć był do tego wielokrotnie wzywany – nie wytłumaczył swej złowrogiej roli w wywołaniu tzw. afery Arcybiskupa Wielgusa – nazwanej przez Nasz Dziennik „uderzeniem w samo serce Kościoła”.  Ta ponura historia kładzie się odtąd cieniem na losach Gazety Polskiej i dopóki jej redaktor naczelny będzie w tej sprawie milczał,  dopóty nie odzyska utraconej wiarygodności. Jednak – obiecując modlitwę za księdza -  nie tylko w tym wypadku Sakiewicz przechwala się swym żarem religijnym w zakresie cnót teleologalnych (wiara, nadzieja, miłość). Oto bowiem, podczas jednego z pochodów w obronie wolnych mediów, niespodziewanie posyła znak miłości ewangelicznej Ojcu Tadeuszowi Rydzykowi: „przekazujemy wszystkim słuchaczom, telewidzom i czytelnikom mediów o. Tadeusza Rydzyka i jemu samemu znak pokoju”.. http://tomaszsakiewicz.salon24.pl/506821%2Cdrugi-policzek  – zupełnie nie pesząc się faktem, iż parę lat wcześniej uczynił go przedmiotem niemającej precedensu w polskiej historii,  skargi wysłanej wprost do Ojca Świętego, „na działalność Ojca Tadeusza Ryzyka”.  

                          Listy proskrypcyjne „agentów Putina” na niezależnej.pl

       W tym samym niemal czasie, gdy na niezależnej.pl zaczyna się „sprawa” ks. Isakowicza-Zaleskiego, portal ten wprowadza – kierując się najlepszymi wzorami stalinowskimi -  listę proskrypcyjna publicystów, będących według redaktorów GP „agentami Rosji”, „tubami Putina”... Buńczucznie reklamowane jako miejsce ujawniania nazwisk tych dziennikarzy i publicystów, którzy wysługują się Rosji w jej próbie zagarnięcia Ukrainy – ma być ono, wedle pierwszego skojarzenia, czymś w rodzaju gabloty ze zdjęciami „klientów, których nie obsługujemy” w filmie Barei „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz”.  U Sakiewicza, gablota ta zawiera już m.in. nazwisko Janusza Korwin-Mikkego i – trzymajcie się krzesła - Maxa Kolonko, ulubionego dziennikarza wielu internautów prawicowych, rzeczywiście niezależnych myślowo i regularnie odwiedzających jego MaxTv na You Tube. http://niezalezna.pl/52495-prorosyjskie-tuby-trwa-wojna-dezinformacyjna-lista-nazwisk

      Stare porzekadło mówi: gdy Pan Bóg chce kogoś pokarać, to mu rozum odbiera. Ten dopust najwyraźniej dotyka dziś środowiska Gazety Polskiej.

                                     Zdjęcie tekstu o Ukrainie z portalu KSD

   Jednak również inny portal internetowy - szacowny, wydawało się, bo działający pod nazwą Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy – też, najwidoczniej, ma kłopoty z myśleniem. Oto 5  marca br. zdejmuje ono tekst Grzegorza Musiała -  autora  publikującego m.in. w Nowym Dzienniku, który od paru miesięcy zamieszczał na portalu KSD swoje teksty publicystyczne o aktualnych wydarzeniach. Jednak jego najnowszy tekst, zatytułowany „Ukraina. Między Czarną Panterą a Czerwonym Smokiem” najwidoczniej nie przypadł do gustu duchownym zarządzającym tym portalem (w tym prezesowi ks. dr Bolesławowi Karczowi, wiceprezesowi ks. dr Romanowi Piwowarczykowi i niestety - co dziwne – firmującemu Zarząd Główny tego Stowarzyszenia, ks. Isakowiczowi-Zleskiemu... Chyba, że o tej manipulacji nie wiedział).       

     Osobliwa to postawa kapłanów, gdyż Grzegorz Musiał proponuje oparte na przesłaniu katolickim, a nie świeckie i polityczne - odczytanie sytuacji, jaka wstrząsa Ukrainą i coraz bardziej zaciemnia obraz tamtejszego qui pro quo. Wychodząc z Apokalipsy Św. Jana, proponuje, aby podziału stron „ukraińskiej rewolty” nie  przeprowadzać wg. obarczonego ludzkim błędem rozumowania politycznego  – które coraz mniej przystaje do wielobiegunowości rozwoju wydarzeń na Ukrainie; np. staroświeckiej recepty Kaczyńskiego,  gdzie „lud” powstaje przeciw „tyranowi” - a zamiast tego  - i trudno mu nie przyznać racji – przyjąć podział, zastosowany już, z Bożej inspiracji, dwa tysiące lat temu w Apokalipsie św. Jana: na Czerwonego Smoka i Czarną Panterę (Ap 12, 1-7).  Podział ten w latach 1973-97 rozwinęła sama Matka Boża, w objawieniach udzielanych ks. Stefano Gobbiemu, założycielowi Kapłańskiego Ruchu Maryjnego. Wedle tego, Czerwony Smok to marksizm, post-marksizm i jego rozmaite wcielenia, zaś Czarna Pantera - światowa masoneria, skupiona wokół obszernie przez Musiała omówionego  Nowego Porządku Światowego (m.in. Brzeziński, David Rockefeller, Kissinger, Clinton, obaj Bushowie)  a także w ponandnarodowych organizacjach aktywnych na Ukrainie, np. Trilateral Commission. http://www.voxdomini.com.pl/gob_opr/gmas01.html  Przy zastosowaniu takiego podziału, sytuacja  na Ukrainie klaruje się i nabiera wyrazistych barw, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Co więcej, w tak poszerzonej perspektywie niknie rozdymany przez media jako uosobienie „dążeń wolnościowych”  Prawy Sektor, lądując tam, gdzie jego miejsce: jako „Jaś do wynajęcia” między dwiema ścierającymi się potęgami.

           To przesłanie pozostało całkowicie nieodczytane tak przez kapłanów patronujących KSD, jak dziennikarzy Gazety  Polskiej - która na widok tekstu Musiała zawrzała świętym oburzeniem. W niepodpisanym tekście, pod godnym brukowca tytułem: „Kreml na wojnie propagandowej w Polsce. Przekaz Putina w Katolickim Stowarzyszeniu Dziennikarzy!” organ Sakiewicza rozprawia się z odmienną od własnej koncepcją polityczną, klasyfikując autora – co doprawdy, haniebne – jako „putinowskiego agitatora”.  Jak może być agitatorem Putina ktoś, kto już w tytule nazywa swego „pryncypała” Czerwonym  Smokiem – tego  autor donosu nie wyjaśnia.  Za to żongluje wyrwanymi z kontekstu wyrażeniami, nazywając „proputinowską propagandą” powszechnie znane tezy, np. że celem Amerykanów jest „grabież ukraińskiej  gospodarki z jej zasobów przez banki i korporacje” lub wyrażenie, iż NATO pragnie „uzyskania baz wojskowych tuż przy rosyjskiej granicy”. Tylko zawodowy manipulant, wykorzystujący niewiedzę wielu Polaków o tym, co na temat ekspansywności NATO mówi sam Wesley Clark, a o amerykańskich grabieżach – np. w Libii, Egipcie czy Iraku -  piszą sami Amerykanie, może te wyrywki zdań  przypisywać „Putinowskiej inspiracji”. Podobnie, za znak rozpoznawczy „Putinowskiego agenta” służyć ma wyrażenie, iż Putin jest „legalnie wybranym przywódca państwowym”. Jeśli jednak – jak chce Sakiewicz i jego świta - nie był wybrany legalnie, to dlaczego sam „przywódca wolnego świata, Barack Obama” zaraz po wyborze śpieszy do niego z gratulacjami?    http://niezalezna.pl/52549-kreml-na-wojnie-propagandowej-w-polsce-przekaz-putina-w-katolickim-stowarzyszeniu-dziennikarzy Efekt tej nagonki był natychmiastowy: przerażone „potęgą Sakiewicza” Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy zdejmuje tekst Musiała i śpieszy z  przeprosinami, za wydrukowanie tej... – i tu niegodziwie powtórzone zostaje oszczercze wyrażenie - „rosyjskiej agitki”. http://ksd.media.pl/publikacje/1938-rdakcja-portalu-ksd-wyjasnia-dot-ukrainy

      Acha.  Bat'ka zmarszczył brew i poddani zaraz padli plackiem... Przypomina to Gogola. W związku z tym mam dwa zapytania: Czy Sakiewiczowi podoba się ta rola Horodniczego? Jeśli tak, i jeśli syci się tym „rządem dusz”, jaki na chwilę otrzymał, to może czas udać się do lekarza?... Drugie: czy ojcowie zarządzający KSD, czasem przypominają sobie, że noszą sutanny? I że tym  bardziej odpowiedzą przed Bogiem za  rzetelność i etykę w dziennikarskim fachu, który pełnić się podjęli.

       Ale trzeba zadać  jeszcze trzecie pytanie: - Czy to już jest...

              Nowa prawicowa Poprawność Polityczna? Koniec wolnych mediów w Polsce?

    Zastanawiam się, o czym świadczy ten naprawdę niewesoły, prawie tragiczny obraz upadku polskich mediów, do niedawna nazywających siebie „wolnościowymi” – i do niedawna, w większości mających do tego prawo. Teraz jednak  z wolna je tracą, stając się na naszych oczach narzędziem jakiejś niezdrowej, pro-banderowsko-antyrosyjskiej opcji politycznej, której owocem jest coraz większy zamęt informacyjny i zagubienie odbiorców. A może o to chodzi? Tak wszystkim obrzydzić temat Ukrainy, aby pod osłabioną kontrolą opinii publicznej, spokojnie przeprowadzić swój projekt. Jaki to  projekt: tego nikt nie wie, ale jeśli obserwować, co krok po kroku, konsekwentnie wykonuje tak zwany nowy rząd Ukrainy, natychmiast nasuwa się skojarzenie z prawie bliźniaczym scenariuszem libijskim, egipskim, greckim...  Tu jednak – co trzeba zaznaczyć – pojawia się element całkiem nowy. Na myśli mam wznieconą przez światowy „salon”, prawie już histeryczną, propagandę antyputinowską. Owszem, po części sobie na to zasłużył – jednak rozmiar i temperatura tej akcji, nasuwa podejrzenie działań sterowanych (np. cała akcja zamieszczania wyjątkowo prześmiewczych filmików na You Tube). Nawet wobec Kaddafiego, Saddama czy innych tyranów skąpanych we krwi swych pobratymców, nie było tak zmasowanej i obrzydzającej ich pod każdym względem akcji globalnej, jak to widzimy wobec Putina. Jeśli również ocknął się Hollywood, który przy pomocy swych medialnych „puppets” wyrażają nagle swe oburzenie (patrz – jeden z laureatów, Jared Leto, na tegorocznej ceremonii rozdania Oskarów) to znaczy, że rzecz ma wysoki priorytet i zatrudnione zostają największe medialne potęgi Ameryki.  Trop prawdy wieść może, jak sądzę,  do archiwów KGB, gdzie Czerwony Smok przechowuje dokumenty o niejednych sprawkach Czarnej Pantery. Jeśli będzie ona coraz bardziej deptać mu po odciskach – to w końcu się  zdenerwuje. A tego Pantera obawia się bardziej, niż odcięcia ropy, gazu czy zerwania kontraktów produkcji broni, jakie Czerwony Smok zawarł z miłującymi pokój państwami Zachodu.  Celem tej propagandy jest więc uczynić z Putina figurę dostatecznie obśmianą przez cały światowy „główny ściek”, aby w wypadku, gdyby wyciągnął na światło dzienne jakieś  rewelacje – choćby tylko z czasu drugiej wojny światowej – można było machnąć ręką, mówiąc:  „ech, ten wariat znowu coś opowiada”.

      Taki finał byłby rzeczywistą i ostateczną klęską wolnych mediów w Polsce. I tu – jedynie tu, na tym wektorze działań  – aktywna może być agentura, a nie w przenikliwych i  fałszywie odczytywanych przez niewyrobionych lub ignoranckich dziennikarzy, tekstach Maxa Kolonki czy ks. Isakowicza-Zaleskiego. I to w ich publicystyce – a nie w „stajni Sakiewicza”  - a także w odważnych działaniach  niewielkiej, ale wciąż silnej duchem grupie administratorów paru portali internetowych  – leży nadzieja na ocalenie wolnego słowa w Polsce. Oni nie pozwolą się wessać nowej Politycznej Poprawności Prawicy – powstającej na wzór tej starej, której struktury zainstalował niegdyś w Polsce Adam Michnik. Bo metody działania dwóch bestii – Czerwonego Smoka i Czarnej Pantery – są od wieków te same.

9.03.14

                                                                                    Pokutujący Łotr