Papieskie haiku

Dom świętej Marty. Pokój nr 201. Parzący właśnie yerba mate papież Franciszek słyszy pukanie. Otwiera drzwi. Wchodzi biskup. Mężczyźni wymieniają uściski dłoni, rozpoczyna się rozmowa.

Biskup (zatroskany): Ojcze święty, dostaliśmy list z Polski. Od pewnego proboszcza. Twierdzi, że jest szykanowany, zabiera mu się parafię, przenosi na emeryturę, zabrania występować w telewizji.

Papież (zaciekawiony): Z Polski? To przecież bardzo katolicki kraj. Czy to możliwe, że utrudnia się tam księżom dostęp do mediów?

Biskup (zakłopotany): Nie w tym sensie. My mu zabraniamy. Ten akurat nie słuchał grzecznych upomnień swojego arcybiskupa i brylował w niekoniecznie katolickich środkach masowego przekazu.

Papież (czujny): Ach tak, a czym konkretnie nam się naraził?

Biskup (zasadniczy): Głosił niezgodne z nauką Kościoła poglądy na temat in vitro, apelował do polityków, żeby nie bali się naszego głosu w tej sprawie. Generalnie ostentacyjnie wypowiadał nam posłuszeństwo utrzymując, że jesteśmy zepsuci i zdemoralizowani, że wierni odchodzą i tak dalej w tym tonie i guście.

Papież (zadumany): Coś w tym jest…

Biskup (lekko zniecierpliwiony): Tak, nie da się ukryć, że ma sporo racji, ale nie o to przecież chodzi. Takie sprawy załatwia się inaczej, a zwłaszcza nie za pośrednictwem nieprzychylnych nam mediów, które tylko czekają na okazję żeby nam zaszkodzić.

Papież (błądzący myślami): Hm, a może jednak niekoniecznie? Może tak właśnie się powinno? Może cały świat musi usłyszeć, że zbłądziliśmy i czas powrócić do korzeni chrześcijaństwa? Sam przecież to powtarzam; dążę do większej pokory duchownych, otwarcia się na wiernych.

Biskup (zaskoczony): Z całym szacunkiem, ale papież jest papieżem i po pierwsze wolno Ojcu więcej, a po drugie nie biega Ojciec do La Repubblici i nie żali się tam na swoich… no, akurat papież ma tylko jednego zwierzchnika, ale wiadomo o co chodzi.

Papież (dziwnie nieobecny): Czy aby jednak nie powinienem? Przypadek tego proboszcza daje mi do myślenia…

Biskup (zaskoczony): Nie rozumiem.

Papież (w uniesieniu): Właśnie mnie natchnęło. Duch Święty! Za sprawą tego Lemańskiego! Musimy się zmienić. Składać samokrytykę w mediach, uznać in vitro za wspaniałą metodę leczenia bezpłodności. Zburzyć tę całą zacofaną hierarchię! Wprowadzić demokrację! Każdy ksiądz dostanie nie tylko przyzwolenie, ale wręcz nakaz głoszenia miastu i światu, jak jego zdaniem powinien wyglądać Kościół!

Biskup (niedowierzający): Ojcze święty, ale co Ojciec, przecież oni to nie z troski o Kościół tak rozgłaszają, ale wręcz odwrotnie!

Papież (podekscytowany) : Nie, nie. Mylisz się. To wszystko są przyjaciele kościoła, zatroskane o jego losy owieczki.

Biskup (przygaszony): Ale…

Papież (rozentuzjazmowany): Tak! Już wiem! Nie zwrócimy temu Lemańskiemu probostwa na parafii.

Biskup (z ulgą): Bogu dzięki…

Papież (z emfazą): Nie zwrócimy, bo ja zostanę tam proboszczem!

Biskup (przerażony): Co!

Papież (stanowczo): Tak! To znaczy nie! Nie proboszczem! Skromnym wikarym, prostym księdzem gdzieś w Polsce. Sprzedamy Tiarę i Pierścień Rybaka i za uzyskane fundusze kupię bilet na tanie linie lotnicze. Pozostałe środki rozdamy ofiarom księży pedofilów oczywiście!

Biskup (wstrząśnięty): Ale Ojcze, co Ojciec opowiada, tak nie można!

Papież (głośno): Można! A ten Lemański zostanie biskupem Rzymu! Tymczasowym, ale zawsze! Dostanie moje namaszczenie. Niech się już pakuje, stąd będzie głosił swoje orędzie! A ja na jego miejscu, skromnie, jako prosty ksiądz  udzielał się będę w tamtejszych mediach… Jak się nazywa gazeta, która najgoręcej walczyła, by o dramacie tego dzielnego, podle tłamszonego księdza usłyszało ludzi jak najwięcej?

Biskup (zrezygnowany): Wyborowa, czy jakoś tak.

Papież (rozmarzony) : Będę więc pisał do Wyborowej! Chyba byłemu papieżowi dadzą jakieś pół szpalty? Zacznę od haiku. Już jedno mam w głowie: Papież wikarym/ Świat nasz lepszym staje się /Blask słońca Peru.

Koniec. Cięcie.

Filed under: fun, media, parodia, pastisz, political-fiction, religia, słabe