Jurek demiurek, kamień młyński i sznurek...

Zastanawiam się: o to chodziło? Bo na jakie by nie wejść internetowe forum, z jaką grupą znajomych się nie spotkać - temat zabijana ludzi przez lekarzy jest wciąż jeszcze omawiany...

Zamieszczane są sondaże na temat eutanazji - i mimo, że uważam, że nad V Przykazaniem Dekalogu nie wolno ani głosować, ani nawet dyskutować - wzięłam udział w jednej z takich ankiet, aby ci, którzy chcą powierzać lekarzom rolę zabójców znaleźli się w mniejszości. I znaleźli się w mniejszości!

Nad tą sondą wisi wstęp: Pytanie: "Eutanazja to pomoc starszym w cierpieniach" - stwierdził Jurek Owsiak. Jego słowa wywołały oburzenie u niektórych polityków, którzy żądają ich wycofania. Dwa zdania wprowadzenia, a jakiż bezmiar manipulacji. Wprowadzenie wyprowadzające – prosto na manowce... Najpierw ta „pomoc”… Pomoc przez zabicie, no, rzeczywiście zupełnie nowe, dotąd nieznane znaczenie tego słowa... „U niektórych polityków” ma sugerować, że tych którzy się oburzają jest niewielu - zobaczmy w słowniku: „ niektóry w połączeniu z rzeczownikiem tworzy wyrażenia oznaczające część (przeważnie niewielką) zbioru.”

No i zdrobnienie imienia czyli „Jurek”.

To już trzeba omówić dokładniej. Otóż te „Kuby”, te Dzidki, cały ten pozorowany infantylizm, to bratołatostwo, to jest metoda tworzenia sztucznej zażyłości między aktorami propagandowych spektakli, a ich niedojrzałą emocjonalnie i mentalnie widownią.

Wiele razy była tu mowa o rozbijaniu tradycyjnych wspólnot... O świadomym i celowym niszczeniu rodziny, o atakowaniu Kościoła. Ale „dziel”, to przecież dopiero pierwszy krok w strategii. Kiedy się zniszczy istniejące grupy, to ludzka potrzeba przynależności pozostanie. I wtedy można ją dopiero wykorzystać! Bo skoro może być zaspokajana tylko w grupie, to trzeba tym zatomizowanym wcześniej jednostkom stworzyć i podsunąć nowe wspólnoty. Takie, które będą zmierzać nie we własnym, ale narzuconym, wygodnym dla rządzących - jawnie albo z tylnego siedzenia - kierunku. Zadaniem „inżynierów społecznych” jest powoływanie w miejsce rozbijanych wspólnot pozornych...

Najbardziej podatni na niepokoje związane z zaspokojeniem potrzeby przynależności do grupy są ludzie młodzi i dzieci. Zaniedbywani, na co dzień, zanurzeni w niepewności zafundowanej im przez rodziców goniących za pieniędzmi zamiast za wartościami, płacą najwyższą cenę za brak zwyczajnych, bezinteresownych i szczerych kontaktów z najbliższymi. Czasem tworzą sami sobie grupy zastępcze. Albo idą tam, gdzie są grupy tworzone dla nich przez ludzi, którzy chcieliby być demiurgami... Dla mnie WOŚP jest taką grupą, takim projektem - socjologiczno-psychologczno-medialym.

I młodzi się nabierają. No, bo dobroczynność... To co, że raz w roku... To co, że potem przystanek Woodstock. To co, że ta fundacja taka jakaś... To co, że do tego (nie do końca przejrzystego) dobra w postaci zbiórek na chore dzieci ostatnio dokooptowano jawne zło w postaci stwierdzenia, że można „pomagać” chorym przez zabijanie...

Nie wiem, jak do tego doszło...Czy ta rola została powierzona panu Jerzemu Owsiakowi przez większych demiurgów, nie wiem, czy on sobie z tego zdaje sprawę i czy tę rolę przyjął świadomie, czy do tej grupy należy. Ale przykazanie NIE ZABIJAJ! zostało publicznie poddane pod dyskusję przez kogoś wykreowanego na autorytet, pełniącego rolę przywódcę grupy, co z tego, że pozornej, zastępczej... Siarka się rozlała...

Na szczęście już jest zbierana. No, bo sformułowana została pierwsza odpowiedź Kościoła http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Zespol-episkopatu-eutanazja-niedopuszczalna-w-zadnym-przypadku,wid,15230970,wiadomosc.html?ticaid=1fe3e, która - jak widać  -  zawiera słowa stanowcze, a oczekujemy na stanowisko Komisji Episkopatu Polski. No, bo w sondażach internetowych, w których „grupy badanych” nie można sobie ani dobierać, ani kontrolować zwolennicy zabójstwa jako formy „pomocy” przegrali....

Chyba demiurgom jawnym i ukrytym wydało się, że stopień dezintegracji polskich wspólnot jest już posunięty bardzo daleko... Chyba wydało im się, że w tym szeroko zakrojonym eksperymencie już można V przykazanie Dekalogu podważyć... A jednak - jak się okazuje - nie można!

Powtarzam: nie wiem, czy pan Jerzy O. wywołał tę dyskusję przypadkiem, czy zupełnie świadomie.

Wiem za to, że do takich gorszących działań odnoszą się słowa Jezusa: Rzekł znowu do swoich uczniów: "Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!

Ale wszystko może się jeszcze odmienić. Infantylni mogą dorosnąć ... Zanim to nastąpi dla nich jest zinfantylizowana wersja w tytule. Ale treść pozostaje ta sama!

 Pozorujący infantylizm mogą tego procederu zaprzestać. Gorszyciele mogą się opamiętać. Rozbijający nasze wspólnoty mogą od tego odstąpić. Mówią o tym dalsze słowa tej samej Ewangelii św Łukasza: Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu!  I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu!

 A my musimy się modlić i wierzyć... Apostołowie prosili Pana: "Przymnóż nam wiary!" Pan rzekł: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!", a byłaby wam posłuszna. (Łukasz 17,1 -5)

Uwierzmy Jezusowi. Nasza wiara może wszystko odmienić ...