Konkurs "Książka Historyczna Roku" o nagrodę im. Oskara Haleckiego

 Wojna to z pozoru męska sprawa. Zmienia jednak kobiece losy tak samo mocno, jak męskie. Jak żyć w czasach, gdy własne wesele kończy się aresztowaniem przez gestapo? Gdy tylko bliski poród wstrzymuje wykonanie wyroku śmierci?

Konkurs "Książka Historyczna Roku" o nagrodę im. Oskara Haleckiego

Jury Konkursu „Książka Historyczna Roku” o nagrodę im. Oskara Haleckiego wybrało 20 książek, które zakwalifikowały się do III etapu konkursu.

Od poniedziałku, 1 października czytelnicy mogą oddawać swoje głosy na wybrane tytuły za pośrednictwem strony www.ksiazkahistorycznaroku.pl

Najlepsza książka naukowa poświęcona dziejom Polski i Polaków w XX wiek

1. Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943–1991,

Sławomir Cenckiewicz

Czasem narody ulegają fałszywym politycznym wyobrażeniom z powodu niemożności dotarcia do prawdy. Dzieje się tak niestety z powodu deficytu odwagi niezbędnej do ustalania prawdy. Książka Sławomira Cenckiewicza pokazuje, że obydwie przeszkody są do pokonania. Że drogą badań historycznych można wykazać fałszywość wielu legend na temat PRL i III RP.
Dzięki żmudnej pracy i wielkiej erudycji autora ta książka obala trzy mity. Mit patriotyczności: że w PRL kadra oficerska Wojska Polskiego, z jego tajnymi służbami na czele, nie uległa sowietyzacji. Mit profesjonalizmu: że tajne służby wojska, chociaż może służyły Sowietom, to jednak były sprawne operacyjnie. Mit antylustracyjny: że członkowie PZPR nie byli werbowani na informatorów tajnych służb PRL. Gdyby polskie nauki społeczne miały więcej takich badaczy jak dr Cenckiewicz, znacznie trudniej byłoby manipulować Polakami.
prof. Andrzej Zybertowicz

4. Józef Kuraś „Ogień”. Podhalańska wojna 1939–1945,

Maciej Korkuć

Józef Kuraś „Ogień” to jeden z najbardziej znanych polskich dowódców partyzanckich z czasów wojny i okresu powojennego. Mimo upływu kilkudziesięciu lat od samobójczej śmierci Kurasia jego działalność wciąż pozostaje przedmiotem niegasnących sporów i polemik. Opracowanie Macieja Korkucia – efekt kilkunastu lat badań – jest naukowym opisem przedwojennych i wojennych losów „Ognia”. Autor przestawia m.in. wiele nieznanych dotychczas faktów z życiorysu Kurasia, konfrontuje obiegowe informacje i legendy z różnymi, często wcześniej niepublikowanymi materiałami archiwalnymi oraz relacjami świadków wydarzeń. Opisując burzliwe losy „Ognia”, szczególną uwagę zwraca na polityczne i militarne realia, w których funkcjonowała niepodległościowa konspiracja na Podhalu. Dzięki temu udało się dokonać weryfikacji rozpowszechnionych mitów – także tych powstałych jeszcze za życia Kurasia.

Maciej Korkuć – jest historykiem dziejów najnowszych, autorem książek i artykułów poświeconych problematyce dziejów Polski i Polaków w XX wieku. Pracuje w krakowskim Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Nardowej w Krakowie. Wykłada w Akademii „Ignatianum” w Krakowie.

6. Noc morderców. Kaźń polskich profesorów we Lwowie i holokaust w Galicji Wschodniej,

Dieter Schenk

30 czerwca 1941 roku Lwów została zajęty przez Niemców. Na podstawie wcześniej przygotowanej listy funkcjonariusze niemieckich służb policyjnych aresztowali 25 profesorów lwowskich uczelni wyższych, a także 20 przebywających w ich domach osób - wśród nich synów, żony, przyjaciół. Wszyscy zostali zamordowani w czterech egzekucjach. Najtragiczniejsza miała miejsce nad ranem 4 lipca na Wzgórzach Wuleckich. Jako ostatni, 26 lipca, zginął wybitny naukowiec i wielokrotny premier RP – prof. Kazimierz Bartel. Żaden z winnych nie został nigdy ukarany za popełnienie tej właśnie zbrodni.

W godzinach wieczornych 3 lipca Sonderkommando z.b.V. rozpoczęło skoordynowana operację wymierzoną w nauczycieli akademickich Lwowa. Wybór tych konkretnych osób za cel operacji, był absolutnie niedorzeczny, w większości chodziło bowiem o naukowców w podeszłym wieku, oddanych swoim dyscyplinom naukowym. Nie stanowili oni żadnego zagrożenia dla niemieckich władz okupacyjnych. Abstrahując od tragedii w wymiarze czysto ludzkim, likwidacja profesorów nawet z perspektywy nazistów była sporym błędem, ponieważ ich fachowa wiedza mogłaby być bardzo przydatna miedzy innym dla opieki medycznej nad volksdeutschami i obywatelami rzeszy.

fragment książki

Dieter Schenk  –  (ur. 1937) kryminolog, publicysta, autor książek dotyczącychochrony praw człowieka, nazistowskich korzeni niemieckich organów ścigania, a przede wszystkim zbrodni hitlerowskich na terenie okupowanej Polski. Pełnił funkcję dyrektora kryminalnego oraz doradcy ds. bezpieczeństwa dyplomatów w Federalnym Biurze Kryminalnym i niemieckim MSZ. W 1989 r. zrezygnował z pracy i poświęcił się pisarstwu. W 1997 roku r. otrzymał w Gdańsku Medal Św. Wojciecha, rok później Medal 1000-lecia Gdańska, a w 2003 r. Honorowe Obywatelstwo Miasta Gdańska. Od. 1998 r. na Uniwersytecie Łódzkim prowadzi wykłady z historii narodowego socjalizmu. Mieszka w Hesji.

10. Wielka trwoga. Polska 1944–1947,

Marcin Zaremba

Czerwonoarmiści, sprzedajni milicjanci, dezerterzy, bandyci, setki tysięcy kalek, sierot i żebraków. To oni tworzyli prawdziwy krajobraz powojennej Polski. Marcin Zaremba zabiera czytelnika w szokującą podróż po czasie, który zniknął z pamięci Polaków. Po spustoszonym przez wojnę państwie strachu, biedy i niepewności. Wielka Trwoga to odarta z mitów i komunistycznych naleciałości historia pierwszych lat po II wojnie światowej.

Autor pokazuje rozbite społeczeństwo, w którym na porządku dziennym były gwałty i grabieże, a niepewność jutra spędzała sen z powiek ludziom udręczonym przez pięcioletnią okupację. Czy wybuchnie kolejna wojna? Czy zdołam przetrwać głód i epidemie? Czy znajdę dom i jakiekolwiek zajęcie w kraju, który nawet nie ma ustalonych granic? Takie pytania zadawały sobie miliony Polaków.

Wielka Trwoga to przełomowa praca naukowa, ale też fascynująca opowieść historyka i publicysty, obecnego na łamach „Polityki”, „Gazety Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”.

Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku