Polacy na wczasach a Miś w okienku

Kanikuła letnia, Polacy zajęci swoimi urlopami, władza może robić co chce, nikt nie zareaguje, bo wszyscy zajęci łapaniem opalenizny . Jeszcze dni parę. 28 sierpnia do sejmu zjadą opaleni i wypoczęci politycy i ruszy machina propagandy.

Z okresu wakacji posłów korzysta Bronisław Komorowski i udziela wywiadów na prawo i na lewo, wypowiada sie na wszystkie tematy. Wszystkim stacjom telewizyjnym, radiowym i gazetom. Zastępuje walczące pod dywanem buldogi z koalicji rządowej i podbija sobie słupki w sondażach. 

Polacy, nic sie nie stało !

A tymczasem stało się i to dużo.

W końcu lipca na jedną ofertę pracy przypadało średnio 44 bezrobotnych, a w niektórych regionach ponad stu.  Najtrudniej jest w pięciu województwach: warmińsko-mazurskim, podlaskim, łódzkim, podkarpackim i świętokrzyskim. Tam na jedną ofertę pracy przypada od 72 do 105 bezrobotnych. ofert pracy może być jeszcze mniej, ponieważ pracodawcy mogą tracić zamówienia na oferowane przez nich wyroby czy usługi, bo eksperci nie mają już wątpliwości, że szybko nie da się powstrzymać pogarszania się koniunktury gospodarczej.

Stopa bezrobocia w kraju w lipcu to 12,3 proc., co oznacza, że 1 mln 947,9 tys. osób było bez pracy. Pojawia się nowe zjawisko,razem z absolwentami szkół rejestruje się coraz więcej nauczycieli, bo są likwidowane placówki dydaktyczne.

Od 2015 r. ZUS będzie wypłacał tylko emerytury liczone na podstawie zgromadzonego kapitału początkowego. Jednak jak wynika z danych zakładu, 3,4 mln uprawnionych nadal nie ma ustalonej jego wysokości, bo nie przedstawiło dokumentów potwierdzających staż pracy i uzyskiwane w tym czasie zarobki. To oznacza, ze ich przyszła emerytura może być znacznie niższa. Z danych ZUS wynika, że prawo do ustalenia wysokości kapitału miało w 1999 roku ponad 11 milionów osób. W latach 2013 – 2014 wysokość świadczenia będzie liczona w 80 proc. w systemie kapitałowym, ale już od 2015 roku nie będzie systemu mieszanego. W przyszłym roku prawo do emerytury kapitałowej zyska 88 tys. osób. rok później – 165 tys., a w 2015 roku – 206 tys. ZUS nie ma jednak danych, ile osób z tej grupy nie przekazało do zakładu informacji o swoich zarobkach sprzed 1999 roku.

Polskie rolnictwo nas nie wyżywi. To jest pewne i dziwne zarazem - Joanna Solska

O wiele  więcej płodów rolnych sprowadzamy z zagranicy, niż ich sprzedajemy. Według najświeższych badań Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w całym 2011 r. wartość naszego eksportu produktów rolnictwa wyniosła zaledwie 2,08 mld euro (rok wcześniej było to 2 mld euro). Sprowadziliśmy natomiast z zagranicy zboża, mięsa czy warzywa o wartości 3,55 mld euro (rok wcześniej za 3,09 mld euro). Eksport produktów rolnych więc prawie nie rośnie, za to import – bardzo dynamicznie. Dlaczego na forum rządu nie padają pytania, które – po przestudiowaniu badań IERiGŻ – cisną się na usta nawet laikowi? Mamy dużo ziemi i najwięcej w Unii osób zatrudnionych w rolnictwie, od kilku lat szybko też rosną ceny zbóż, mięsa czy rzepaku. Warunki do wzrostu produkcji rolnej wydają się wprost idealne. Dlaczego więc nasze rolnictwo nie jest w stanie zaspokoić nawet krajowych apetytów? Dlaczego nie rośnie liczba gospodarstw towarowych? Dlaczego PSL, przy poparciu PO, odbiera ziemię tym gospodarstwom, które już powstały i są najbardziej nowoczesną częścią naszego rolnictwa? Skutki zaczynają być widoczne – rośnie import żywności do Polski. Sprowadzać musimy nie tylko więcej zboża, ale także wieprzowiny, czyli mięsa najbardziej w Polsce popularnego. Naszym rolnikom hodowla świń już przestała się opłacać. Roczny deficyt w handlu zagranicznym wieprzowiną przekroczył 321 mln euro.

O tąpnięciu w polskiej gospodarce pisze coraz więcej ekonomistów, publicystów i obserwatorów polskiej rzeczywistości polityczno-gospodarczej. Wiadomo już, że rząd będzie musiał zrewidować
plany dotyczące wzrostu gospodarczego. Z wywiadu, jaki Jakub Borowski, członek Rady Gospodarczej przy premierze udzielił "Dziennikowi Gazecie Prawnej" wynika, że możliwa jest też kolejna podwyżka podatków. Wszystko zależne jest od tego, jak mocno kryzys uderzy w Polskę. Mowa o "przejściowym zwiększeniu danin publicznych", jednak jak widać na przykładzie podwyżki VAT-u, która również miała być przejściowa, może skończyć się stałym zwiększeniem obciążeń podatkowych. 

Gdzie rząd miałby szukać pieniędzy? Borowski mówi o podwyżce składki rentowej, likwidacji kolejnych ulg oraz podniesienie podatków dla osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą.

Pokrywanie wydatków środkami z wyprzedaży majątku jest najbardziej demoralizującą i szkodliwą formą finansowania  Gdy majątek zostanie wyprzedany, zaczynają się problemy z utrzymaniem standardu i z pozyskaniem niezbędnych do jego sfinansowania środków.

Ministerstwo Skarbu Państwa realizuje plan prywatyzacji na lata 2012-2013. Szef resortu zapowiada całkowite wyjście państwa z 85 proc. nadzorowanych jeszcze przez ministerstwo spółek. W tej reszcie, jaka zostanie - są to głównie spółki z sektora energetycznego, finansowego i obronnego, utrzymane zostaną pakiety większościowe lub pozwalające zachować - jak to się szumnie nazywa - władztwo korporacyjne państwa, w interesie, ma się rozumieć, nas wszystkich.Rząd musi utrzymać w 2013 r. deficyt finansów publicznych w przedziale 3 – 3,5 proc. PKB. Uda się, jeśli wzrost gospodarczy nie spadnie poniżej 2 proc. PKB. Rekordowo duży udział inwestorów zagranicznych w polskim rynku długu, którzy na koniec czerwca mieli  papiery skarbowe warte 174,3 mld zł., jest niebezpieczny. Jeśli zaczną się przebijać informacje, że w Polsce wzrost gospodarczy się pogarsza, to część z tej rekordowo dużej kwoty zagranicznego kapitału spekulacyjnego może odpływać, co będzie rodziło ryzyko dla złotego.

Dokładnie rok temu, 18 sierpnia 2011 roku, indeksy na GPW spadły do poziomów z kryzysowego 2008 roku. Podobnie było na innych europejskich parkietach, w ślad za którymi poszła także nowojorska giełda. WIG20 stracił 5,81 proc. osiągając 2248,51 pkt. W rok od  spadków  GPW również zakończyła dzień na minusie. Indeks WIG20 cofnął się do 2325 pkt. Na warszawskim parkiecie od roku panuje stagnacja, choć prognozy wieszczyły bessę. Zdaniem analityków poziom ryzyka kupna akcji jest teraz wysoki przed nadejściem korekty spadkowej.

Polski przemysł radzi sobie prawie najsłabiej w Unii Europejskiej. Gorzej jest tylko w Wielkiej Brytanii. Najwięcej produkcja spadła w Wielkiej Brytanii o 2,5 proc., a w Polsce - o 2 proc. i był to drugi największy spadek w UE - podał  Eurostat. Produkcja w ujęciu rocznym spadła w czerwcu br. o 2,1 proc. w strefie euro i - o 2,2 proc. w UE.Eurostat poinformował też, że w czerwcu br. produkcja przemysłowa spadła w 16 krajach UE, a wzrosła w pięciu, dla pozostałych państw z "27" nie ma jeszcze dostępnych danych.

"Europa pogrąża się w stagnacji, a tymczasem polski eksport słabnie, rząd ostro tnie wydatki, by spełnić wymogi budżetowe UE, a wydatki konsumenckie spadają, bo gospodarstwa domowe wyczerpują swe oszczędności" . Spadek wewnętrznego popytu jest prawdopodobnie nie do uniknięcia - podkreśla cytowany przez "WSJ" ekonomista William Jackson z Capital Economics of London. Dotychczas Polacy zamiast oszczędzać w znacznej mierze woleli wydawać, ale teraz poziom ich oszczędności jest już tak niski, że zapewne zaczną zaciskać pasa, by przygotować się na nadchodzący okres niepewności w gospodarce, któremu towarzyszy zamęt w krajach strefy euro."Na domiar wszystkiego polski rząd podwyższył podatki i wprowadził ostre cięcia wydatków, aby zejść z deficytem budżetowym z blisko 8 proc. PKB w 2010 roku poniżej 3 proc. PKB w tym roku".

Na majowym nieformalnym szczycie UE w Brukseli szefowie KE i Rady Europejskiej  nakłaniali rządy "27" do zwiększenia kapitału EBI, by mógł on dofinansować niemrawą gospodarkę UE. Rozmowy nie przyniosły efektów, bo wiele krajów zmaga się z własnym zadłużeniem. Od tego czasu sytuacja finansowa państw strefy euro tak się pogorszyła, że szef fińskiego MSZ Erkki Tuomioja powiedział : "Europejscy przywódcy muszą przygotować się na zbliżający się rozpad strefy euro".

Europejski Bank Centralny, pożyczając po kryjomu Grecji , działa na granicy prawa.  Smaku sprawie dodaje fakt, że wszystko dzieje się za cichą zgodą Angeli Merkel.

Status EBC zakazuje bankowi bezpośredniego wspierania rządów państw unii walutowej. Aby ominąć to obostrzenie, szef EBC Mario Draghi działa poprzez grecki bank centralny, który de facto jest tylko oddziałem EBC. Ten udziela kredytu greckim bankom komercyjnym pod zastaw wątpliwej jakości aktywów. A banki komercyjne za pożyczone pieniądze kupują obligacje Grecji. W ten sposób koło się zamyka.

Po chwilowym uspokojeniu, jakie przyniosła zapowiedź szefa Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghiego, że EBC zrobi wszystko, co konieczne, by zachować strefę euro - na rynki wraca nieufność.
Biznes odkrył, że plany ratowania euro przedstawione przez EBC to tylko stary pomysł w nowym opakowaniu. Plan Draghiego, który zamierza przedstawić politykom niemieckim, gdy tylko powrócą z wakacji, przewiduje działanie dwutorowe.

Z jednej strony kraje zagrożone niewypłacalnością, wzorem Grecji, będą musiały wystąpić o pomoc UE w zrównoważeniu deficytu budżetowego i otrzymają ją z europejskich funduszy ratunkowych - Europejskiego Funduszu Stabilizacji Finansowej i Europejskiego Mechanizmu Stabilizacyjnego, których zdolność pożyczkowa formalnie wynosi 1 bln euro, lecz w praktyce jest o połowę mniejsza.

Niemcom nie opłaca się wyjście ze strefy euro i powrót do marki, ponieważ straciliby kontrolę nad EBC, a euro natychmiast uległoby silnej dewaluacji względem marki Oznaczałoby to, że zadłużone kraje eurostrefy, spłacając stare długi wobec Niemiec w kwotach nominalnych, de facto spłacaliby zaledwie część zadłużenia. Niemieckie banki, przedsiębiorstwa i inne instytucje, których zobowiązania byłyby wyrażone w markach, poniosłyby gigantyczne straty. Banki niemieckie potrzebowałyby zewnętrznej pomocy finansowej, niemiecki eksport utraciłby konkurencyjność, a Niemcy zalane zostałyby importem z krańców Europy i bezrobociem na ogromną skalę.

Dlatego Niemcy sami z euro nie wyjdą i będą się starali minimalnym kosztem zapobiec upadkowi wspólnej waluty, po drodze maksymalizując korzyści polityczne - uważa dr Cezary Mech.

Na ostatnim posiedzeniu Rady Europejskiej w czerwcu przywódcy dyskutowali na temat konieczności zapoczątkowania nowego etapu unii gospodarczej i walutowej (UGW). Jednak jakakolwiek dalsza integracja w zakresie polityki gospodarczej i budżetowej musi być zasadna z punktu widzenia obywateli Europy.

Do 9 września wszyscy Europejczycy mogą podzielić się swoją opinią w kwestiach takich jak: "W jaki sposób, według Państwa, powinna rozwijać się Unia Europejska w najbliższej przyszłości?", czy "W jakiej Unii Europejskiej chcieliby Państwo żyć w roku 2020?".

Od rozpoczęcia konsultacji, tj. od 9 maja, wzięło w niej udział tylko ponad 5 tys. osób, wypełniając formularz online. Wśród nich byli obywatele ze wszystkich państw członkowskich, choć zainteresowanie było bardzo różne, od 11,3 proc. respondentów z Francji, 10,5 proc. - z Włoch, 9 proc. - z Hiszpanii, 8,9 proc. - z Niemiec, po zaledwie 0,5 proc. z Litwy, Słowenii i Słowacji (z Polski - 5,6 proc., szóste miejsce za Brytyjczykami).