Cienka czerwona linia

Cienka czerwona linia.

Po raz kolejny poczułem się „kloszardem” w swoim kraju.

Drobiazg. Od momentu kiedy Sanepid w Ząbkowicach Śląskich zamknął wodociąg wiejski gminy Ciepłowody (azotyny, azotany, Escheria Coli), mimo zachowania własnej studni na terenie gospodarstwa, zjeżdżałem sobie raz w tygodniu, podobnie jak wielu mieszkańców regionu w promieniu 30 kilometrów, do pobliskiego uzdrowiska w Przerzeczynie Zdrój po wodę z otwartego ujęcia zdrojowego. Trwało to już blisko rok i mimo ponownego uruchomienia wodociągu wiejskiego, ze względu na poprawę samopoczucia rodziny, szczególnie 3-letniego syna, robiliśmy sobie niedzielne wycieczki do uzdrowiska nabierając wodę na następny tydzień. Niestety idylla się skończyła. W zeszłym tygodniu pojawiło się ogłoszenie, że od 18.07 ujecie zostaje zamknięte. Jest „zamknięte” – co dziś stwierdziłem naocznie. Zawór otwierający został zdjęty. Przykręcono ordynarnie stalową rurę, z której woda leje się do studzienki, skąd rura PCV odprowadza ją do pobliskiej rzeki. Nie byłem przygotowany na „odzysk” wody. Nie miałem wiaderka i sznurka. Tak jak para emerytów z dwoma plecakami litrowych butelek i para młodych ludzi z dwójką dzieci w wieku 4 -8 lat.

Uzdrowiska zostało sprzedane. Nowy właściciel, nowe porządki.

Nie jestem generalnie przeciwnikiem prywatyzacji. Jest właściciel, jest porządek. Czy jednak wszystko można ot tak sobie sprzedać? Czy powinno być sprzedane bez zgody ludzi? Czy to nie samorząd powinien był reprezentować interesy lokalnej społeczności przy okazji takiej transakcji (i wielu innych w Polsce). Rozpaczliwy brak gotówki stał się motorem wszelkich poczynań administracji na każdym szczeblu. Interes ludzi przestał być ważny. Liczy się bieżące łatanie dziur, bez względu na przyszłe konsekwencje. Czy jednak ten interes ludzi nie jest ważniejszy i istotniejszy dla budżetu tego państwa.

Nie znam szczegółów transakcji, nie wiem kto kupił uzdrowisko. Faktem jest, że woda płynie do rzeki, ludzie odchodzą z niczym (na razie). Starsi, chorzy, młodzi z dziećmi – Ci, których nie stać na leki i leczenie sanatoryjne. Jeszcze mamy lecznictwo państwowe i większość z nas korzysta z niego. Woda to podobno życie. Dobra woda to zdrowie. Zła woda to choroba. Choroba to koszty leczenia i degradacja materiału biologicznego mówiąc brutalnie. Co winno więc być interesem ludzkim i interesem tego państwa.

Z tego co pamiętam, według jeszcze obowiązującej Konstytucji, zasoby wody są dobrem narodowym, społecznym, tak jak bogactwa naturalne. Woda jest szczególnym bogactwem naturalnym. Jak można sprzedać teren uzdrowiska bez zachowania prawa dostępu do wody, z której korzystają setki ludzi? Jak można sprzedać źródło wody, stanowiącej dobro narodowe?

Jak coś takiego wycenić?

„Nie o take Polske walczyliśmy”. Zdecydowanie nie o taką. „Prywatyzacja” i „transformacja społeczna” zrobiła z większości tego narodu „kloszardów”. Chcę wierzyć, iż ta cienka czerwona linia – granica niezawinionego ubóstwa i biedy większości ludzi w tym kraju zostaje właśnie przekroczona. Może ta bieda zmusi ich do myślenia.

Robert Helski