List Prowincjała Warszawskiej Prowincji Redemptorystów z okazji Uroczystości Najświętszego Odkupiciela
Radio Maryja, 2011-07-17

Uroczystość Najświętszego Odkupiciela

Warszawa, 17.07.2011

Odkupiłeś nas, Panie, Krwią Twoją, z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu i uczyniłeś nas Bogu naszemu królestwem i kapłanami.
(Ap 5,9-10)

Drodzy Współbracia,

Jako redemptoryści jesteśmy apostołami, którzy "idą za przykładem Jezusa Chrystusa, Odkupiciela, głosząc słowo Boże najbardziej opuszczonym, a zwłaszcza ubogim" (Konst. 1) To zakorzenienie w Chrystusie Odkupicielu stanowi dla nas źródło nadziei i ufności pośród współczesnego świata, w którym wielu ludzi żyje tak, jakby Boga nie było, tracąc tym samym nadzieję i sens swojej egzystencji. Naszą misją jest, idąc radośnie za Chrystusem Odkupicielem, nieść wszystkim ludziom obfite Odkupienie.

Znakiem czasu w jakim obecnie żyjemy jest zaangażowanie naszych sił w dzieło nowej ewangelizacji. Cały Kościół został wezwany do tego zadania przez Ojca Świętego Benedykta XVI, który powołał do istnienia Papieską Radę ds. Nowej Ewangelizacji. Jako redemptoryści nie możemy pozostać na marginesie tego, czym żyje współczesny Kościół. Ostatnia Kapituła wskazuje nam jasno, że świat potrzebuje dzisiaj głoszenia ewangelii w sposób nowy. Współczesny człowiek potrzebuje nadziei, potrzebuje odnowionego serca, do nowego życia z Chrystusem, nowych i witalnych struktur dla misji. Do takiej misji wzywa nas dzisiaj Chrystus Odkupiciel.

Każdy z nas, jest powołany, aby stawać się "homo Dei" - "człowiekiem Bożym", który podąża za "sprawiedliwością pobożnością wiarą miłością, wytrwałością i łagodnością" (1 Tm 6,11). Jesteśmy wezwani, aby na wzór Chrystusa, walczyć w dobrych zawodach o wiarę i osiągnąć życie wieczne, które jest celem naszej ziemskiej egzystencji i misji apostolskiej. Jako redemptoryści możemy sprostać temu zadaniu dzięki apostolskiej gorliwości, której źródłem jest nawrócenie. Jest ono codziennym poszukiwaniem oblicza Najświętszego Odkupiciela i Jego woli w naszym życiu osobistym, wspólnotowym oraz apostolacie.

Nawrócenie stanowi także istotę restrukturyzacji, do której wezwała nas ostatnia Kapituła Generalna. Jest ono koniecznym warunkiem odnowy naszego sposobu myślenia i sposobu działania we współczesnym świecie. Tylko poprzez nasze nawrócenie, Chrystus Odkupiciel będzie mógł zająć centralne miejsce w naszych wspólnotach i stać się Pierwszym, który głosi Ewangelię w sposób zawsze nowy. Dzięki nawróceniu doświadczymy odnowionej nadziei i odnowy serca. Jezus uzdrowi także naszą poranioną niejednokrotnie historię życia, dzięki czemu będziemy zdolni z nowym zapałem i odwagą podjąć dzieło ewangelizacji. Będziemy mogli w sposób wolny i bez lęku oraz wewnętrznych oporów starego człowieka, odnowić struktury dla misji, ponieważ w sercu naszej wspólnoty obecny będzie sam Odkupiciel (Konst. 23). Poprzez decyzję naszego nawrócenia Bóg uczyni wszystko nowe (por. Ap 21,5, zob. Przesłanie XIV Kapituły, n. 13.

Drodzy Bracia w Chrystusie Odkupicielu!
W nasze patronalne święto - Najświętszego Odkupiciela, pragnę zachęcić do uczynienia pierwszego kroku na drodze restrukturyzacji. Jest to jednocześnie pierwszy krok na drodze nowej ewangelizacji, która jawi się jako znak współczesnych czasów. Jest to zwrócenie się ku Chrystusowi i osobiste z Nim spotkanie. Tak jak po zmartwychwstaniu, na początku nowego powołania i posłania Św. Piotra na misję, Jezus zwraca się do Apostoła, tak samo kieruje to pytanie dzisiaj do każdego z nas: "Czy mnie kochasz?" (zob. J 21,15-17). Piotr odważnie wyznał wiarę i miłość Jezusowi. Na nowo został Jego uczniem. Jezus Odkupił na krzyżu także jego zdradę i z miłością powierzył mu troskę o Kościół.

Jezus odkupił również nas, żyjących dzisiaj, swoją drogocenną krwią i uzdolnił do głoszenia Obfitego Odkupienia. Niech codzienna modlitwa: osobista i wspólnotowa będzie więc naszym poufałym dialogiem z Mistrzem. Niech nasze wspólnoty staną się prawdziwym domami oraz szkołami modlitwy najpierw dla nas, a następnie dla spragnionych Boga ludzi. Nie bójmy się poświęcić czasu i starań na godne przeżywanie celebracji Eucharystii, podczas której w najpełniejszy sposób uczestniczymy w misterium Odkupienia. Nie bójmy się ofiarować czasu Jezusowi na adoracji Najświętszego Sakramentu, zapraszajmy do tej modlitwy ludzi wśród których żyjemy i pracujemy. Bądźmy gorliwi w głoszeniu słowa Bożego, nie tylko na misjach, lecz także poprzez codzienne głoszenie homilii w świątyniach, gdzie posługujemy. Niech nasze parafie staną się rzeczywiście miejscem nieustannej misji. Szczególną opieką duszpasterską otoczmy młodzież, rodziny oraz osoby samotne i opuszczone. Jezus Odkupiciel posyła nas bowiem do najbardziej potrzebujących pomocy duchowej. Posługujmy z miłością oraz cierpliwością a także sami często korzystajmy ze źródła miłosierdzia i przebaczenia jakim jest sakrament pojednania i pokuty.

Wyzwaniem, przed którym stoimy jako redemptoryści Warszawskiej Prowincji jest głoszenie Dobrej Nowiny już nie tylko w dalekich krajach misyjnych, lecz w regionach o dawnej tradycji chrześcijańskiej, w tym również na terenie Polski, która potrzebuje odnowionej misji ewangelizacyjnej. Tworząca się konferencja europejska stanowi odważny krok w tym kierunku i wyzwanie w dziedzinie nowej ewangelizacji dla naszych wspólnot i każdego z nas osobiście. Opiece Matki Bożej Nieustającej Pomocy powierzajmy nowe wyzwania, do jakich powołuje nas Chrystus.

Niech Jezus Chrystus, nasz Pan i Odkupiciel prowadzi Was na drogach posługi apostolskiej. Wszystkich Współbraci, szczególnie tych, którzy poprzez swoje cierpienia i choroby uczestniczą w naszej misji z błogosławię i polecam w modlitwie.

O. Janusz Sok CSsR
Prowincjał

http://www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=112956

do systemu i ideologii sowieckiej. Nie ma do niej, przynajmniej w tym cytacie, żadnego nawiązania. Owszem teologia wyzwolenia rozpoczynała swoją ekspansję w Ameryce Środkowej, ale przecież to marginalny kierunek. Może chodziło o coś szerzej, krok dalej, już po oddaleniu zagrożenia komunistycznego? Nie wiem, tak się zastanawiam...

Ale przy okazji, lub niejako pod pretekstem - pilnie (tzn. nie szybko, ale to dosyć ważne!) poszukuję materiałów o stosunku, poglądach, ocenie Karola Wojtyły na temat radzieckich filmów rysunkowych dla dzieci (tzw. "multiki").

Znalazłem doprawdy ciekawe treści w internecie, ale muszą one zostać najpierw zweryfikowane przez wiarygodne źródła.

Andy, Maryla, kto jeszcze - pomożecie w tym temacie?

Z góry dziękuję i pozdrawiam

"materiałów o stosunku, poglądach, ocenie Karola Wojtyły na temat radzieckich filmów rysunkowych dla dzieci (tzw. "multiki").

ciekawy temat, nie interesowałam się tym , ale spróbuję coś poszukać.
Nawet nie wiedziałam, że takie wypowiedzi były.

Prawdę mówiąc, znam sporo dzieł Karol Wojtyły, jednak głównie jako pisarza i filozofa.

Jednak nie pamiętam, aby spotkał się z opinią Wojtyły na temat takich filmów.

Zwróć się może do Centrum JPII w Watykanie.

Tutaj masz listę księży, którzy współpracowali z JPII.
http://www.centrumjp2.pl/node/2933

Biblioteka
http://www.centrumjp2.pl/JanPawelII/jan_pawel_ii.html

Linki
Baza linków obejmuje strony poświęcone Janowi Pawłowi II. Zawiera strony polskie i zagraniczne, na których znaleźć możesz teksty papieskie, biogramy, zdjęcia i filmy, dyskusje na temat pontyfikatu, a nawet książki. Baza jest na bieżąco uzupełniana i aktualizowana.

> Strony w języku polskim
> Teksty Papieża Jana Pawła II po polsku
> Bibliografie
> Strony zagraniczne
> Książki w sieci dot. nauczania papieskiego
http://www.centrumjp2.pl/JanPawelII/jan_pawel_ii,31,22.html

ja dysponuję na ten temat materiałami rosyjskimi, więc przed czymkolwiek, jakimkolwiek podnoszeniem ich muszę je chociaż wstępnie zweryfikować, bo jak mawiał mój dziadek jeszcze przed tym oskarowym filmem "Moskwa sliozam nie wierit"...

A podobno oficer Armii Czerwonej uratował młodego kleryka Wojtyłę przed wywiezieniem do ZSRR w 1945 - tu mam nawet polski link, niezbyt w prawdzie przekonywujący.
To drugi temat do zweryfikowania, dlatego bardzo dziękuję za powyższe linki (http://www.centrumjp2.pl/node/2933)

Pozdrawiam

nie wiem, co tam Rosjanie piszą w temacie, ale generalnie to mi sie podoba, że identyfikują się z Karolem Wojtyłą. Nawet, jeżeli ktoś przypisuje sobie legendę nie do potwierdzenia, bo to świadczy o tym, że chce być blisko z polskim Papieżem.

To jest pozytywne, jeżeli chcą się podpierać autorytetem JP II.

Poszukaj książki o papieżu, w której są opublikowane wspomnienia kilku jego przyjaciół z okresu wojennego i powojennego. Jeżeli coś takiego się wydarzyło — to powinno być w tych wspomnieniach...

Czytałem te wspomnienia jakieś 20 lat temu. Niestety nie mam tej książki — i nie znam jej tytułu

Jednym z autorów tych wspomnień był Juliusz Kydryński. Był to chamowaty bubek, z którym się kiedyś mocno starłem...

Bliski przyjaciel Karola Wojtyły[potrzebne źródło], późniejszego papieża Jana Pawła II, który ukrywał się w krakowskim mieszkaniu Kydryńskich w początkowym okresie okupacji przy ulicy Felicjanek 10, po śmierci ojca.

Może będzie w Bibliotece Narodowej lub w Watykanie...

Pozdr.

polski jedyny link na ten temat to ten:

http://wiadomosci.wp.pl/kat,315,title,Radziecki-oficer-uratowal-Karola-W...

Jan Paweł II — "Dzisiaj jako Papież Polak chcę być w Krypcie Marszałka"
* * *
Istnieje opinia, że Piłsudski był postacią kontrowersyjną.

Doskonale te wszystkie niuanse znał metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła. Dlatego 13 sierpnia 1991 r. podczas kolejnej pielgrzymki apostolskiej do Ojczyzny Jan Paweł II, zwracając się do proboszcza Wawelu księdza infułata Janusza Bielańskiego, powiedział: "Dzisiaj jako Papież Polak chcę być w Krypcie Marszałka". Ten historyczny moment uwiecznił na swojej fotografii Arturo Mari.

o. prof. Eustachy Rakoczy ZP
rektor Akademii Polonijnej w Częstochowie

* * * * * * *
Akt oddania Polski Sercu Najświętszej Panny Maryi

Jako Naczelnik Rzeczypospolitej Polskiej, Najwyższy Wódz Wojska Polskiego, imieniem własnym i całego Narodu, składam Tobie, Najświętsza Panno Maryjo, a przez Ciebie Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu najgorętsze dzięki za wszystkie łaski wyświadczone Narodowi Polskiemu w ciągu dziewięciu wieków, za wydźwignięcie go z ciężkiej niewoli i za zwycięstwo oręża polskiego w ostatnich walkach.
Wdzięczni za Twoją opiekę, błagamy Cię o nią nadal, my, dzieci Twoje i poddani Twoi, bądźże nam jak dotąd dobrą Matką i łaskawą Królową, oddal od nas grzechy i klęski, a przywróć nam pożądany pokój.
My wzajem przyrzekamy, że według sił naszych starać się będziemy, by Naród nasz i Twój spełnił sumiennie posłannictwo dane mu od Boga - by też za Jego przyczyną kwitły dobre obyczaje, ofiarna miłość Ojczyzny, prawdziwa oświata i wolność poszanowania prawa i władzy, sprawiedliwość dla wszystkich, troskliwość o poprawę doli Narodu. Do tego niech nam dopomoże Bóg, Ty zaś Najświętsza Królowo, wstaw się za nami i wyproś nam błogosławieństwo Niebios.

(Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie, Akta Adiutantury Generalnej 1918-1920).

_________
Cytat za:
"Zwycięski wódz na Jasnej Górze", http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20070814&typ=my&id=my11.txt