"Cios wibrującej ręki...", czyli wywiad z Ziemkiewiczem

   Trzy dni temu, 6.05,  Łukasz Adamski przeprowadził dla portalu Fronda.pl wywiad ze znanym pisarzem i publicystą Rafałem Ziemkiewiczem.  Publikacja ta nosiła tytuł "Cios wibrującej ręki Bruce'a Lee" i była analizą obecnej sytuacji w Polsce.  Przedrukowano ją w wielu miejscach sieci, na przykład    /

/.  Jestem fanką Ziemkiewicza, staram się śledzić wszystkie jego teksty i muszę stwierdzić, żę  ten jest chyba najostrzejszy z nich.  Widać, że autor ma już całkowicie dość obecnego stanu rzeczy w Polsce.

  Tytułowy cios, to takie uderzenie, po którym mija kilka minut zanim dzbanek pęknie.  Ziemkiewicz porownuje to z tragedią smoleńską, twierdząc, iż uruchomiła ona nieodwracalny proces usychania elit III RP.   W jej efekcie Lech Kaczyński stał się symbolem niedokończonej rewolucji "Solidarności", a elita III RP straciła kompletnie swój mit założycielski.  Symbolicznie cofnęliśmy się do lat 80-tych, do czasów upadku PRL.  Tradycjonalistyczna elita, zepchnieta na margines przez III RP odzyskała natomiast poczucie misji i ruszyła ją wypełniać.

  Wymiana elit stała sie koniecznością, gdyż pasożytnicza elita III RP nie potrafi obsługiwać państwa i jest całkowicie niezdolna do modernizacji Polski oraz jakichkolwiek pozytywnych działań.  Umie tylko szerzyć histerię i odczuwać na przemian strach i pogardę.  Ziemkiewicz omawia też bieżącą politykę.  Mówi, że Tusk postawił na kopanie dołów miedzy Polakami licząc na to, że zbierze w ten sposob swoje 50%, a Kaczyński uważa, iż ponad 50% Polaków zapragnie w końcu Tuska ukarać i dba o to, by oznaczalo to głosowanie na PiS.  Źródłem siły Kaczyńskiego jest to, że wielu ludzi utożsamia się z nim, sądząc, iż cierpi on za nich.

  Ziemkiewicz pisze: "Wszyscy wiedzą, że pieprznie, tylko nie wiadomo kiedy" i prorokuje, iż: "Tusk będzie pierwszym premierem, który pójdzie do pierdla".  Zrobienie z niego kozła ofiarnego może być bowiem niezbędne dla powstania koalicji "wszyscy przeciw PiS" po jesiennych wyborach.  Ja osobiście zgadzam się z większościa stwierdzeń Ziemkiewicza z jednym wyjątkiem.  Obecna sytuacja bardziej kojarzy mi sie z okresem schyłkowego Gierka /powiedzmy rok 1977/ niz schyłkowego Jaruzelskiego.  Wynika to z tego, że w obu przypadkach załamanie poprzedzone było kilkuletnim okresem względnej pomyślnosci i dobrobytu.  Za Jaruzelskiego tego nie było.