Szanowna Pani Marylo,

Panie Bufetowa i Ewa Nekanda Trepka to drogie kuzynki.

Ja kiedyś sprawdzałem genealogię, ta od zabytków i jej totumfacki co robi w żydowskiej komisji majątkowej nie maja nic wspólnego z Walerianem Nekanda Trepka tym co napisał: "Liber generationis plebeanorum"

Ukłony moje najnizsze

ILEŻ instytucji i cóż one robią?

http://www.nid.pl/idm,873,instytucje-i-organizacje-ochrony-dziedzictwa.html

W tym dziale odnajdą Państwo listy podmiotów odpowiedzialnych za ochronę dziedzictwa w następującym układzie:

* Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
* Narodowy Instytut Dziedzictwa
* Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych
* Wojewódzkie Urzędy Ochrony Zabytków
* Organizacje pozarządowe
* Organizacje międzynarodowe

Ustawa

Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. 2003 nr 162 poz. 1568, tekst ujednolicony).

pobierz plik: ujednolicony tekst ustawy w formacie pdf

---

Akty wykonawcze i inne akty prawne

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie wzoru
znaku informacyjnego umieszczonego na zabytkach nieruchomych wpisanych
do rejestru zabytków (Dz.U. 2004 nr 30 poz. 259).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie
nagród za odkrycie lub znalezienie zabytków archeologicznych (Dz.U. 2004 nr 71 poz. 650).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wojewódzkich urzędów ochrony zabytków (Dz.U. 2004 nr 75 poz. 706).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
wywozu zabytków i przedmiotów o cechach zabytków za granicę (Dz.U. 2004 nr 84 poz. 789).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiego Komitetu Doradczego (Dz.U. 2004 nr 102 poz. 1066).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie rzeczoznawców Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami (Dz.U. 2004 nr 124 poz. 1302).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie odznaki "Za opiekę nad zabytkami" (Dz.U. 2004 nr 124 poz. 1304).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie
prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej
ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub
wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (Dz.U. 2004 nr 124 poz. 1305).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie
prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych,
badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy
zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i
poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych (Dz.U. 2004 nr 150 poz. 1579).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 25 sierpnia 2004 r. w sprawie
organizacji i sposobu ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i
sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2004 nr 212 poz. 2153).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 6 czerwca 2005 r. w sprawie
udzielania dotacji celowej na prace konserwatorskie, restauratorskie i
roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków (Dz.U. 2005 nr 112 poz. 940).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 25 marca
2010 r. w sprawie udzielenia dotacji na badania archeologiczne (Dz.U. 2010 nr 64 poz. 396).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Rozporządzenie Prezydenta RP z 14 stycznia 2011 roku w sprawie uznania za pomnik historii Kanału Elbląskiego (Dz.U. 2011 nr 20 poz. 100).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Prezydenta RP z 14 stycznia 2011 roku w sprawie uznania
za pomnik historii Katowic - osiedla robotniczego Nikiszowiec (Dz.U. 2011 nr 20 poz. 101).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Prezydenta RP z 28 lutego 2011 roku w sprawie uznania za
pomnik historii Żagania - poaugustiańskiego zespołu klasztornego (Dz.U. 2011 nr 54 poz. 280).

pobierz plik: tekst rozporządzenia w formacie pdf

---

Rozporządzenie Prezydenta RP z 28 lutego 2011 roku w sprawie uznania za
pomnik historii Nysy - zespołu kościoła farnego pod wezwaniem św. Jakuba
Starszego Apostoła i św. Agnieszki Dziewicy i Męczennicy (Dz.U. 2011 nr 54 poz. 279).

pobierz plik: tekst ropzporządzenia w formacie pdf

Na miejscu parowozowni
powstaje... stylizowany market

KOMENTARZY: 10

WOJEWODA VS. KONSERWATOR

Barbara Jezierska odwołana?
Społecznicy walczą dalej

KOMENTARZY: 0

Konserwator przeciwko Pomnikowi Światła

Podczas remontu torowiska na Nowowiejskiej przy pl. Zbawiciela
operator koparki natknął się w ubiegłym tygodniu na niemiecki bunkier z
czasów II wojny światowej.

– Z całą pewnością to jeden trzech schronów typu ringstand 58c
zbudowany na przełomie lat 1944 i 1945 – uważa varsavianista Przemysław
Boguszewicz. – Ich zadaniem było prowadzenie ostrzału wzdłuż ul.
Nowowiejskiej w kierunku dzisiejszego pl. Politechniki, od Mokotowskiej
do pl. Trzech Krzyży oraz wzdłuż Marszałkowskiej w kierunku pl. Unii
Lubelskiej.

Po wojnie dwa schrony na placu Zbawiciela zostały zinwentaryzowane
przez Biuro Odbudowy Stolicy. Lech Królikowski, varsavianista i autor
książek o warszawskich fortyfikacjach, ma zdjęcia z tego czasu.

– Widać na nich bunkier. Zdjęcie zrobiono z góry i jest
fragmentaryczne, więc trudno mi ocenić, w którym dokładnie miejscu na
pl. Zbawiciela się znajdował. Być może chodzi o tę samą budowlę, co ta
odkopana właśnie przez operatora koparki – przypuszcza.

Budowę torów na Nowowiejskiej, wstrzymaną przez stołeczną konserwator
Ewę Nekandę-Trepkę, wznowiono po kilku dniach. Znaleziskiem
zainteresowało się Muzeum Wojska Polskiego.

To niejedyne tego typu znalezisko w Warszawie. W sierpniu 2004 roku
podczas budowy biurowca u zbiegu Kruczej, Mokotowskiej i Pięknej
robotnicy natrafili na poniemiecki schron. Udało się go wydobyć i
przenieść do Muzeum Powstania Warszawskiego, gdzie stoi do dziś. W całej
Warszawie może się znajdować jeszcze ok. 30 podobnych budowli.
Wszystkie są pod ziemią.

Fabryka pod metrem

Mniej szczęścia niż bunkry miały szczątki przedwojennej fabryki
odkryte we wrześniu ubiegłego roku pod jezdnią i torami na ul. Prostej
przez budowniczych stacji metra Rondo Daszyńskiego. Do znaleziska doszło
podczas przekładania sieci cieplnej. Fundamenty zajmowały całą
szerokość przyszłej stacji.

Z powodu znaleziska nad inwestycją wartą 4,1 mld zł zawisło widmo
opóźnienia. Ostatecznie Ewa Nekanda-Trepka  zdecydowała, że budowa metra
nie zostanie wstrzymana. Pod naciskiem politycznym z ratusza
zrezygnowano też z wpisania pozostałości fabryki do rejestru zabytków.
Pod presją czasu Metro Warszawskie obeszło się ze znaleziskiem
bezceremonialnie, odrzucając nawet pomysł uczynienia z części wykopalisk
elementu wystroju stacji (tak stało się m.in. w Atenach i Neapolu,
gdzie archeologiczne znaleziska zostały wkomponowane w wystrój
podziemnych stacji).

Podczas wiercenia dziur pod pale nowego wiaduktu na Andersa obok
Dworca Gdańskiego Zarząd Miejskich Inwestycji Drogowych natknął się na
tajemniczą konstrukcję z cegły, która okazała się pozostałością po
XIX-wiecznej kanalizacji (konserwator pozwolił je zburzyć).

Podczas budowy pierwszej linii metra w 2004 roku robotnicy odkryli
przy pl. Inwalidów 360-metrowy tunel z czasów carskich prowadzący w
kierunku Cytadeli. Nie był on odsłaniany od lat 20. ubiegłego wieku.

Pod rządami Hanny Gronkiewicz-Waltz odbudowany miał być Pałac Saski.
Dwa lata temu urzędnicy najpierw odkopali fundamenty dawnej rezydencji z
czasów Augusta II, a później – mimo obietnic – zdecydowali je się
zakopać.
– Każde znalezisko musi zostać zbadane i zabezpieczone – mówi wojewódzka konserwator zabytków Barbara Jezierska.

A co się później z nim dzieje, to już zupełnie inna historia.

nazwisku nie Nekanda i nie Trepka.
Co one chcą uzyskać?
To przygotowanie do bankructwa Polski, będą u nas tylko super i hiper markety, ale w kryzysie i one nie ostaną się, szlag tafi prędzej niż co innego.
Już po wyborach przewiduję, ze zbankrutujemy jako państwo.
Może dopiero wtedy lemingi zorientują się, że tak naprawdę Polski już nie ma ...na razie jednak bawmy się w tańcu z gwoździami.

http://www.tvnwarszawa.pl/archiwum/2…cznicy_zadaja_dymisji,wiadomosc.html

Interweniowała? "Za późno"


Ewa Nekanda-Trepka pojawiła się przy Żelaznej, gdy tylko ciężki sprzęt wjechał na teren fabryki. Od razu skontaktowała

się
z wojewódzką konserwator zabytków, która w kilka minut wpisała obiekt
do rejestru zabytków. Choć obie panie robiły wszystko, by powstrzymać
rozbiórkę - nie udało się.


"Parowozownia nic nie nauczyła"


Zdaniem Zespołu Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy winę za całą sytuację ponosi Ewa Nekanda-Trepka.


- Przede wszystkim po sprawie parowozowni powinna mieć przygotowany plan
współpracy z policją i strażą miejską, by od razu wyprowadzić stamtąd
nielegalne maszyny budowlane - mówi Janusz Sujecki, varsavianista.


Innego zdana jest sama konserwator. Uważa, że zrobiła wszystko, co
mogła, by ratować fabrykę Kamlera. - Czy działania konserwatora nie
zostały podjęte zbyt późno? - pytał reporter TVN Warszawa. - Myślę, że
nie - ocenia przebieg wydarzeń.


Domagają się dymisji


Obrońcy zabytków twierdzą jednak, że mogła już dawno wpisać obiekt do rejestru zabytków.

-
Są powody do tego, aby prezydent Warszawy odwołała Ewę Nekandę-Trepkę,
albo żeby ona sama odeszła ze stanowiska - uważa Sujecki. Varsavianiści
lada dzień wyślą do prezydent Warszawy list z żądaniem odwołania
stołecznej konserwator.


Lista zarzutów


Budynek przy Dzielnej nie jest jedyną kością niezgody między
organizacjami i Ewą Nekandą-Trepką. Punktem zapalnym jest też kamienica
przy Foksal. Organizacje zarzucają warszawskiej konserwator, że nie
zgadza się na odnowienie elewacji w XIX-wiecznym stylu. Porozumienia nie
ma, a budynek stoi i niszczeje.

W
opinii miłośników zabytków, Nekanda-Trepka miała doprowadzić do
rozbiórki zabytkowej hali na Koszykach i parowozowni na Pradze, której
tylko część udało się uratować.


Będzie kontrola


Ewa Nekanda-Trepka do dymisji podawać się jednak nie zamierza. Mimo że
zastrzeżenia do jej pracy ma także konserwator wojewódzka, Barbara
Jezierska. Oficjalnie pracę Ewy Nekandy-Trepki oceni dopiero po
kontroli, ale już teraz o współpracy ze stołeczną konserwator wypowiada
się raczej chłodno. - No cóż, współpracuje się, jak się współpracuje.
Zawsze mogłoby być lepiej... - podsumowuje Jezierska.

Nie
jest tajemnicą, że obie panie - delikatnie mówiąc - za sobą nie
przepadają. Mają różne kompetencje, choć obie odpowiadają za warszawskie
zabytki. Zdaniem Dariusza Klimaszewskiego, radnego komisji kultury, to
właśnie tu należy szukać źródła wielu konfliktów dotyczących zabytków. -
Pani prezydent i pan wojewodwa powinni się dogadać co do kompetencji
obu pań - proponuje rozwiązanie.


Zdecyduje prezydent Warszawy


Los Ewy Nekandy-Trepki leży w rękach prezydent Warszawy. Wiadomo jednak, że panie prywatnie bardzo się lubią.


Michał Tracz
js/mz

Będzie kontrola



Ewa Nekanda-Trepka do dymisji podawać się jednak nie zamierza. Mimo że

zastrzeżenia do jej pracy ma także konserwator wojewódzka, Barbara

Jezierska. Oficjalnie pracę Ewy Nekandy-Trepki oceni dopiero po

kontroli, ale już teraz o współpracy ze stołeczną konserwator wypowiada

się raczej chłodno. - No cóż, współpracuje się, jak się współpracuje.

Zawsze mogłoby być lepiej... - podsumowuje Jezierska.

Odwołana konserwator

Barbara
Jezierska, mazowiecka konserwator zabytków, poinformowała wczoraj, że
została odwołana ze swojej funkcji. Komentując sprawę, stwierdziła, że
"styl odwołania świadczy o odwołujących". Jej odwołanie podpisał
wojewoda mazowiecki Jacek Kozłowski. Zdaniem byłej konserwator, nie było
żadnych merytorycznych powodów, dla których podjęto taką decyzję.
Barbara Jezierska była od długiego czasu w sporze ze swoim przełożonym,
Kozłowskim. Miesiąc temu przedstawiciele 34 organizacji - Stowarzyszenia
Architektów Polskich, Towarzystwa Opieki nad Zabytkami - zaapelowali do
Bogdana Zdrojewskiego w obronie Jezierskiej. Wojewoda mazowiecki
zarzucał Jezierskiej m.in. koncentrację na zabytkach Warszawy i jej
otoczenia przy jednoczesnym braku zaangażowania w pozostałe tereny
województwa i brak wsparcia dla delegatur terenowych własnego urzędu.

PJ, PAP

z HGW. Warszawa jest tego warta.

Szanowna Pani Marylo,

No cóż; Pani Barbara Jezierska nie należała do klanu "drogich kuzynek"

Uklony moje najniższe

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl                     Olsztyn , 4
maja  2011 r.

11-041 Olsztyn

ul. Rzędziana 32

1. Prezydent m.st. Warszawy

Pani Hanna Gronkiewicz-Waltz

sekretariatprezydenta@um.warszawa.pl

2.Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków

Dyrektor

Ewa Nekanda-Trepka



00-373 Warszawa

ul. Nowy Świat 18/20

enekanda@um.warszawa.pl



3. Burmistrz Dzielnicy Wola

   Urszula Kierzkowska

  al. Solidarności 90,

  01-003 Warszawa

burmistrz@wola.waw.pl

Wniosek o udzielenie informacji publicznej

Działając w imieniu Stowarzyszenia Blogmedia24.pl z siedzibą w
Olsztynie, na podstawie art. 2 ust. 1 i 2, w związku z art. 3 ust. 1
pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września
2001 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1198) zwracam się z prośbą o
udostępnienie informacji publicznej w sprawie opisanej w artykule Moniki Górecka-Czuryłło o zagrożeniu dla
Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie poprzez wydanie

decyzji na inwestycję, która  ma powstać w odległości zaledwie 150
cm od muru zabytkowej części cmentarza. Spółka Starowarszawska chce
przy ul. Młynarskiej, na działce przylegającej do nekropolii,
postawić siedmiopiętrowy hotel.Ma już warunki zabudowy. Czeka na
pozwolenie, które urząd Woli powinien wydać w połowie kwietnia.

http://www.zyciewarszawy.pl/artykul/586776_Cmentarz-w-cieniu-hotelu.html



Zwaracmy się pełną informacje, kto i kiedy wydał tak skandaliczna
decyzję ? W cywilizowanym świecie nie są znane przypadki niszczenia
nekropolii.



Oczekujemy podjęcia natychmiastowych działań dla zatrzymania
barbarzyństwa i ukarania osób odpowiedzialnych za wydanie zgody na
budowę zagrażającą zabytkowej nekropolii.





Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie znajduje się przy ulicy
Młynarskiej 54/58. Założony w 1792 roku, mniej więcej w tym samym
czasie, kiedy powstał cmentarz rzymskokatolicki na Powązkach.

http://www.kotwice-pamieci.strefa.pl/historia/historia.html

Cmentarz najbardziej ucierpiał we wrześniu 1939 roku podczas obrony
Warszawy oraz w czasie powstania warszawskiego. W  sąsiedztwie
nekropolii mieściła się kwatera ppłk. „Radosława", dowódcy Kedywu, w
budynkach Domu Starców byli rozmieszczeni żołnierze batalionu
„Parasol", w gmachu Telefunkena - żołnierze batalionu „Zośka". W
kancelarii cmentarza kwaterował ppłk. „Paweł" ze sztabem Zgrupowania
Obwodów AK, a w sąsiednich budynkach - batalion harcerski „Wigry".
Cmentarz był terenem zaciętych walk. Zniszczeniu i naruszeniu uległo
prawie 60% substancji zabytkowej, cennych pomników i grobowców, w
tym kaplica Halpertów. Wraz z budynkiem kancelarii spłonęły księgi i
archiwum cmentarne, co po wojnie uniemożliwiło zlokalizowanie miejsc
pochówku wielu wybitnych i zasłużonych osobistości. Kartoteki
cmentarne trzeba było odtworzyć na podstawie spisu z natury. Od
momentu powstania cmentarza pogrzebano na nim ponad 100 tysięcy
osób.

Od ponad 30 lat na terenie nekropolii działa Społeczny Komitet
Opieki nad Zabytkami Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego, którego
staraniem odrestaurowano ponad 280 obiektów. Imponująca kaplica
Halpertów, będąca największą kaplicą przedpogrzebową w Warszawie,
została na przełomie lat 2008/2009 ponownie odrestaurowana z
inicjatywy Parafii św. Trójcy, dzięki dotacjom otrzymanym z
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz od Stołecznego
Konserwatora Zabytków.

ks. Piotr Gaś przypomina, że cmentarz pochodzi z końca XVIII w. i na
początku lat 60. został wpisany do rejestru zabytków.

Oczekujemy  wyczerpującej
informacji na zawarte we wniosku pytanie.

 

Z poważaniem

Prezes Zarządu

Elżbieta Szmidt









Do wiadomości :

sekretariat2@nid.pl

Narodowy Instytut Dziedzictwa

00-464 Warszawa, ul. Szwoleżerów 9

"Amerykańskie władze zagroziły Hannie Gronkiewicz-Waltz zakazem wjazdu na teren Stanów Zjednoczonych – dowiedział się nieoficjalnie „Tygodnik Solidarność”. To dlatego prezydent Warszawy uległa i zgodziła się, by Izba Pamięci Ryszarda Kuklińskiego została w lokalu przy ul. Kanonii na Starówce." [16-03-2011]

co prawda nie jesteśmy "Amerykańskie władze" , ale jak dotąd pani prezydent reagowała pozytywnie na nasze wnioski.

Mam nadzieję, że jak zapozna sie z historią Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie, to nie będzie chciała zostać pierwszym barbarzyńcą nowożytnej Europy :)

Wiadomość przeczytano (5 maja 2011 06:14:44 UTC).

Final-recipient: RFC822; aniewiadomska@um.warszawa.pl
Disposition: automatic-action/MDN-sent-automatically; displayed
X-MSExch-Correlation-Key: 15v068xfJEuWAuTUkvEsew==
X-Display-Name: Niewiadomska Agata

Do: enekanda@um.warszawa.pl; sekretariatprezydenta@um.warszawa.pl; burmistrz@wola.waw.pl; sekretariat2@nid.pl
Temat: Wniosek o udzielenie informacji publicznej
Wysłano: 2011-05-04 18:11

odczytano w dniu 2011-05-05 08:30.

Reporting-UA: nid.pl; Microsoft Office Outlook 11
Final-Recipient: rfc822;sekretariat2@nid.pl
Original-Message-ID: <4DC17AB7.7000202@blogmedia24.pl>
Disposition: manual-action/MDN-sent-manually; displayed

To jest potwierdzenie dla wiadomości wysłanej przez Ciebie do
; ; ; o 2011-05-04 18:11

To potwierdzenie mówi, że wiadomość została wyświetlona na komputerze odbiorcy o 2011-05-05 10:46

burmistrz@wola.waw.pl

Final-Recipient: rfc822;kontakt@blogmedia24.pl
Original-Message-ID: <4DC17AB7.7000202@blogmedia24.pl>
Disposition: manual-action/MDN-sent-manually; displayed

Warszawski ratusz w czynie wyborczym, bez konsultacji, przetargu i konkursu, zbudował na Podskarpiu Starówki, tuż przy Wisłostradzie, kiczowatą, amerykańską McFontannę w stylu „bidetowo-kafelkowym", niszcząc starodrzew romantycznego Skweru I Dywizji Pancernej i fantazyjną sadzawkę z wodotryskiem, która winna była być w ewidencji zabytków.

Betonowa pustynia

Mostostal zdewastował romantyczne planty miejskie, budując wybrukowaną pustynię, która będzie patelnią latem, a pustkowiem zimą. Ratusz nazwał ją „błoniami"! Ludzi kultury, warszawiaków z krwi i kości, nikogo obdarzonego choć odrobiną smaku, szacunku dla dziedzictwa narodowego i przyrody, nie cieszy kamienno-stalowy bzdet rodem z Las Vegas na tle panoramy zabytkowych kościołów Nowego Miasta, postawiony kosztem nadwiślańskich plant, tego kruchego pasa drogocennej zieleni.

Usunięto stare drzewa, niektóre wbrew radom wybitnego dendrologa, dra hab. Jacka Borowskiego z SGGW. W dodatku ścięto pod kościołem Nawiedzenia NMP dwie wspaniałe, zdrowe, rosochate topole czarne, monumentalne baobaby nadwiślańskie, ponad 120-letnie relikty rodzimych łęgów wierzbowo-topolowych, które winny być pomnikami przyrody (największa miała ponad 635 cm obwodu), nie pytając o zdanie dendrologa dra Waldemara Kowalczuka, który zezwolił jedynie na ścięcie mniejszych topoli. Dendrolodzy amerykańscy nakazują sadzić topole w miastach (stąd ich tyle w Nowym Jorku i Bostonie), ponieważ najlepiej ze wszystkich drzew chłoną spaliny i chronią przed hałasem, ale dla urzędników warszawskiego ratusza są to chwasty! Wycinają je wszędzie (na Podzamczu kilkadziesiąt) głosząc, że spadają ich konary, a puch topoli wywołuje alergie. Tymczasem prof. Edward Zawisza udowodnił, że czynią to pylące się w tym samym czasie trawy.

Dla Renaty Kaznowskiej, dyrektor Zarządu Terenów Publicznych, park pod Skarpą nie jest żadnym zabytkiem, bo według niej powstał po II wojnie, choć wycięła tam wspomniane 120-letnie rodzime topole, które nazwała „samosiejkami"! Chętnie też serwuje bajeczki, że „w sekundy po przebiegającym dziecku spadł potężny konar", albo że „doszło do wyłamania drzewa przy bezwietrznej pogodzie". Nikt poza nią nie zna tych przypadków. Prof. Krzysztof Błażejczyk z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, który od 1999 r. bada, jak zmienia się klimat Warszawy, głosi, że: „Pomysły usunięcia z centrum miast jakichkolwiek fragmentów starej zieleni wysokiej są zawsze fatalne i krótkowzroczne".

Barbarzyńskie cięcia

Stołeczna Konserwator Ewa Nekanda-Trepka od dziesięciu lat demonstruje manię „odsłaniania perspektyw na mury" przez wycinki starych drzew. W swoich dokumentach ostrzega przed „inwazyjną zielenią na Podskarpiu" i przed ekologami „nie rozumiejącymi problemów konserwacji zabytków". Ale to pani konserwator nie rozumie, że drzewa też są zabytkami, ba!, nawet pomnikami przyrody.

Dalej, przy murach biegnących od Barbakanu ku Wiśle wycięto 27 cennych drzew (w tym wiele ozdobnych owocowych), łamiąc uchwałę o ochronie przyrody oraz 500 mkw. krzewów, a po wycince, u zbiegu Mostowej i Brzozowej ustawiono obok czarnych, stylowych latarni pastorałowych kilkanaście niższych, szarych, nowomodnych. I to w granicach Starego Miasta wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO!

Przy okazji usunięto 91 polodowcowych głazów narzutowych pochodzących z fundamentów szpitala św. Łazarza i wpisanych do ewidencji zabytków, by posadzić krzaczki irgi płożącej i śnieguliczki w celu „podkreślenia skali murów Barbakanu".

Żałosny PR

McFontannę zbudowano dlatego, że prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz ma megamultifontannę bijącą na 40 m do góry i na jej otwarcie przyszło 25 tys. osób, a pani prezydent też musi mieć podobną, i tłumy. Urzędnicy warszawskiego ratusza są w ekstazie, że ich McFontanna ma więcej dysz od wrocławskiej! To żałosny PR przypominający propagandę sukcesu z epoki Gierka. To nic, że wrocławska fontanna przestała działać po kilku tygodniach, bo niecka przecieka, a druga mniejsza, na Rynku Wrocławskim, też nie działa, bo wysiadł sterujący system komputerowy. To nic, że fontanna w warszawskim parku im. Śmigłego Rydza, otwarta z takim hukiem, psuje się, a dzieci pływają w niej razem z bakteriami coli.

Dlaczego niszczy się genius loci Starówki? Skarpę z kościołem Nawiedzenia NMP z XV w. owianą legendami o pogańskich miejscach kultu, o grocie syreny, o Warsie i Sawie, po prostu znokautowano. Wycięcie starodrzewu romantycznego skweru i zainstalowanie tam McFontanny to barbarzyński zamach na magię Starówki. Multimedialne fajerwerki nie pielęgnują jej ducha.

W miejscu Warszawskiego Obszaru Krajobrazu Chronionego ustanowionego dekretem wojewody mazowieckiego, działającego w duchu Europejskiej Konwencji Krajobrazowej opracowanej przez Radę Europy, oraz na terenie Pomnika Historii, jakim decyzją prezydenta RP Lecha Wałęsy jest m.in. cała Starówka wraz z Podskarpiem, w strefie buforowej kontemplacyjnego klasztoru ss. Sakramentek, umieszczonego na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, pojawił się inwazyjny techno-stwór.

Fontannę zbudowano mimo protestów: mieszkańców Starówki, Polskiego Komitetu UNESCO, warszawskiego oddziału SARP, Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Przeoryszy klasztoru ss. Sakramentek. Nie zapytano o zdanie ani rady urbanistów, ani rady architektów przy prezydencie miasta, nie mówiąc o Komisji Ładu Przestrzennego. Fontannę zbudowano kosztem utrącenia trzech już zaakceptowanych inwestycji. Ratusz wziął się za wycinkę drzew, bez zgody na budowę, nie czekając nawet na uprawomocnienie się decyzji. Radni nie otrzymali pełnej dokumentacji „modernizacji fontanny", czytaj – projektu budowy Multimedialnego Parku Fontann, ani kalkulacji kosztów eksploatacji. Nie wiemy, ile kosztuje jeden show.

Burmistrz Śródmieścia Wojciech Bartelski tak napisał w liście do przewodniczącej Rady Dzielnicy Śródmieście Agnieszki Gierzyńskiej-Zalewskiej z PO: „Odnosząc się natomiast do zarzutu braku dialogu społecznego uprzejmie zawiadamiam, iż... Skwer I Dywizji Pancernej nie jest położony w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowań mieszkalnych, a poprzedzony strefą budowli sakralnych". Pan burmistrz się myli.

W polu rażenia głośników mieszkają ludzie przy ul. Rajców 2/4/6/8, w plebanii kościoła Nawiedzenia NMP, w domu oo. Redemptorystów przy kościele św. Benona, przy Rynku Nowego Miasta 6/8/10, w klasztorze ss. Sakramentek, przy ul. Bugaj i ul. Mostowej. W czasie próby głośników przeprowadzonej w Wielkim Tygodniu (!) drżały szyby nawet na ul. Franciszkańskiej. Otwarcie fontanny w deszczu 7 maja skończyło się totalnym chaosem komunikacyjnym, 15 tysięcy ludzi, nie puszczonych przez zamkniętą Wisłostradę, nie mieszcząc się na podejściu Skarpą i na jedynych schodach, deptało po sobie i po trawnikach. Fajerwerki gruchnęły o godzinie 22 i 24. Rada Osiedla pozwała ratusz do sądu o nękanie hałasem, bowiem Starówkę wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako „dzielnicę mieszkalną".

Pan Jakubiak zasłynął swoją oceną uroku Rynku Starego Miasta. „Gazeta Stołeczna" z 8.03.2010 cytuje jego słowa: „Zależy nam też, by ożywić ponury Rynek Nowego Miasta, bo jaka tam dziś panuje atmosfera, każdy widzi".

Rynek Nowego Miasta, po harmidrze Rynku Starego Miasta, jest dla turysty oazą spokoju z pięcioma restauracyjnymi ogródkami. Miło jest patrzeć na piękny, harmonijnie zabudowany plac, nad którym góruje jasna, subtelna sylweta kościoła św. Kazimierza i klasztoru ss. Sakramentek podkreślona ciemnymi cisami. Takie urokliwe sanktuarium ciszy w dwumilionowym mieście jest bezcenne.

Wspólnoty otrzymały od ratusza zrujnowane domy, ale są zbyt biedne, by przeprowadzać kapitalne remonty. Zresztą w większości domów wspólnoty są nadal mniejszościowym właścicielem. Głównym beneficjentem stale podnoszonych czynszów jest nadal miasto.

Przed trzema laty Stowarzyszenie Zarządów Wspólnot Starego i Nowego Miasta oraz Mariensztatu złożyło w ratuszu projekt rewitalizacji Starówki wspólnymi siłami z ratuszem. Bez odzewu. Przed dwoma laty Stowarzyszenie przedstawiło projekt pozyskania na ten cel funduszy z Unii. Ratusz dwukrotnie go odrzucił. A przecież wystarczy zrobić tak jak w Brukseli czy Amsterdamie, gdzie z tej racji, że zabytkowych domów nie można rozbudowywać ani przerabiać, płaci się mniejsze o 50 procent podatki, a ratusze współfinansują remonty. Ale tam rządzą dbający o wspólne dobro odpowiedzialni mieszczanie w dwudziestym którymś pokoleniu, a nie tępa korporacja.

Za rządów pani prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz zamiast obywatelskiej demokracji służącej społeczeństwu mamy dyktat deweloperów w układzie z pozbawionymi smaku i poczucia odpowiedzialności urzędnikami ratusza. Czołowy deweloper Zbigniew Jakubas dostał, mimo protestów, warunkową zgodę na budowę drugiego szklanego biurowca między ulicami: Ciasną, Świętojerską, Koźlą i Freta i czeka tylko na decyzję konserwator stołecznej. Ufam, że będzie negatywna, bowiem na tym terenie są nieprzebadane przez archeologów krypty nieistniejącego już kościoła św. Jerzego, jednego z najstarszych w Warszawie, a tuż obok, pod ul. Koźlą, podziemne jezioro. Ma się też zlikwidować niezbędny parking przy pl. Zamkowym, by postawić tam dysharmonijny apartamentowiec.

Atak deweloperów na Starówkę to dewastacja przez zabudowę i pogłębianie kakofonii urbanistycznej. Wiceprezydent Włodzimierz Paszyński przekazał już sąsiadom klasztoru sióstr Benedyktynek-Sakramentek na skarpie, czyli Zespołowi Ognisk Wychowawczych im. K. Lisickiego „Dziadka", że za rok będą eksmitowani, ponieważ ratusz chce tam budować centrum szkolenia swoich kadr.

Jeśli nie będzie zdecydowanego protestu architektów, urbanistów, historyków sztuki, ekologów i światłych obywateli Warszawy, zniszczony zostanie urok Starówki przez barbarzyńców z ratusza, próbujących przerobić naszą stolicę na modłę prowincjonalnego amerykańskiego McMiasta. Amerykanie mogą nas inspirować tylko znakomitą infrastrukturą, żyjemy jednak w Europie o bogatej wielokulturowej tradycji, która u nas też rozkwitała. Czerpmy z niej dalej i przetwarzajmy ją, a przestaniemy być peryferyjnym pawiem i papugą McŚwiata.

Autor jest anglistą, poetą, tłumaczem, krytykiem teatralnym, eseistą i scenarzystą. Współpracownik BBC przy reportażach i filmach dokumentalnych od 1989 r. Odznaczony brązowym medalem „Gloria Artis".

http://www.rp.pl/artykul/663242_Dobrowlski__Fontanna_i_barbarzyncy_Hanny...

firma: Konstancin Real Estate Management Sp. z o.o. specjalizująca się w obrocie nieruchomościami.

Bez niczyjej zgody prywatna spółka zrównała z ziemią "Julisin",
jedną z najcenniejszych willi w Konstancinie. W czasie wojny rezydował
tu hitlerowski gubernator Ludwig Fischer, a po nim PRL-owski dygnitarz
Bolesław Bierut

"autora" lub co najmniej "współautora" samowolki:


"Szef nadzoru budowlanego w
Piasecznie Mirosław Satalecki najpierw zignorował sprawę, twierdząc, że
wszystko jest w porządku. Po telefonie z "Gazety" zajrzał jednak w
dokumenty...."

Czy nie uważacie, że za takie "numery" w wykonaniu i prywatnego inwestora (z (nie)łaski Bożej) i tego tam urzędola (od łapówek?) - to prokurator i stosowny "pierdel" sie należy?

Jak 2x2=4 : UNY som ani chybi z PełO ! (ta mafia wie, że jest bezkarna - ale Panowie: nie liczcie na nas: wszystko do czasu!!!)
/czy temu sk...syństwu już nigdy końca nie będzie? Zaorzą tę Polskę do szczętu!/

bad

25.06.2011

aktualizacja: 2011-06-26 08:23

Właściciel chce zburzyć zabytkowy budynek przy Podwalu 1
– alarmuje Fundacja Kultury Polskiej, która wynajmuje kamienicę pod tym
adresem. To będzie tylko przebudowa – uspokaja architekt.

Wystosowaliśmy pismo do ratusza z prośbą o wyjaśnienie
prawnego stanu nieruchomości przy ul. Podwale 1, którą od prawie 20 lat
wynajmujemy od miasta – mówi prezes Fundacji Kultury Polskiej Rafał
Skąpski. Przyznaje, że przedstawicieli fundacji zaniepokoiły plany,
jakie ma odnośnie do tego terenu nowy inwestor.

– O inwestorze dowiedzieliśmy się dopiero z prasy. Podobnie jak o
planach architektonicznych, zgodnie z którymi kamienica, którą
wynajmujemy, przestanie istnieć – dodaje dyrektor fundacji Anna
Nowakowska. Przypomina, że budynek przy Podwalu 1 został wprawdzie
odbudowany dopiero w latach 70., ale powstał na historycznych
fundamentach i odtworzono go zgodnie z pierzeją ul. Podwale.

Dyrektor Biura Gospodarki Nieruchomościami Marcin Bajko przyznaje, że
nieruchomość na rogu ul. Senatorskiej i Podwale została zwrócona
spadkobiercom właścicieli. – Teraz rozmawiamy już tylko z właścicielem o
zwrocie kosztów, jakie miasto poniosło na odbudowę budynku. Najemców,
czyli fundacji, sprawa nie dotyczy – mówi Bajko. I dodaje, że on zajmuje
się jedynie sprawą nieruchomości. Nie architekturą.

Spółka Senatorska Nieruchomości, która odkupiła teren, planuje
zabudować pierzeję narożnika ul. Senatorskiej i Podwala. Na parterze
budynku znajdą się sklepy i kawiarnie, na samym rogu będzie restauracja z
widokiem na pl. Zamkowy. Planowany budynek będzie nieco wyższy niż
sąsiednie.

– To będzie jakaś wielka bryła z innej bajki – mówi dyr. Nowakowska. –
A budynek, gdzie jest nasza fundacja, został odbudowany zgodnie z
rycinami z XVIII w., dopasowany wysokością i elewacją do kamienicy przy
ul. Podwale 3. Dlaczego ma być zburzony?

Architekci z z pracowni RKW Rhode Kellerman Wawrowsky, którzy
wykonują projekt dla spółki Senatorska, uspokajają. – Nie ma mowy o
żadnym burzeniu. Kamienica przy Podwalu 1 będzie przebudowana i
wkomponowana, jakby wchłonięta, w całość naszego projektu. Mamy już
warunki zabudowy – mówi kierownik pracowni Krzysztof Czarnecki. I
dodaje, że dodatkowym wyzwaniem dla projektantów jest samo posadowienie
budynku, który ma stanąć nad tunelem Trasy W-Z. Trwa przygotowanie
dokumentacji do złożenia wniosku o pozwolenie na budowę.

Zdecyduje konserwator

W urzędzie Śródmieścia przyznano, że był projekt zburzenia kamienicy
przy Podwalu 1, ale nie zgodził się na to konserwator zabytków. –
Kształt planowanego obiektu będzie ostatecznie zależał od niego –
przypomina rzecznik dzielnicy Urszula Majewska. A w urzędzie stołecznego
konserwatora zabytków usłyszeliśmy, że żadnych uzgodnień co do
planowanego obiektu nie było.

Nie ma już w Wawrze willi Stefana Jaracza

W trzy dni zburzono dom
w Wawrze, w którym mieszkał legendarny aktor Stefan Jaracz. – To barbarzyństwo
– mówią społecznicy.

To był piękny dom. W sobotę zaczęli go burzyć – zaalarmował
nas Tomasz Lerski, mieszkaniec Wawra. Razem z kolegami z Zespołu
Opiekunów Kulturowego Dziedzictwa Warszawy obronił niejeden dom w
Wawrze. Ale tym razem nie zdążył...

Pojechaliśmy pod Warszawę. Parterowa, biała willa przy ul. Widocznej
65. Lerski ocenia, że zbudowano ją w latach 1925 – 1926. W czasie wojny
mieszkał w niej jeden z najbardziej znanych polskich aktorów Stefan
Jaracz.

Wczoraj z domu zostały tylko gruz i deski.  Nowy właściciel 
nieruchomości był zdziwiony, gdy dowiedział się od nas o tym, że w willi
mieszkał Jaracz.

– Poprzedni właściciel nic o tym nie mówił. A domu nie udało się uratować, był w złym stanie technicznym  – dodał.

Rzecznik Wawra Andrzej Murat przyznał, że w czerwcu nowy właściciel 
wystąpił ze zgłoszeniem zamiaru rozebrania budynku przy ul. Widocznej
65.

– W planach było podane, że stary dom nie  przekraczał 8 metrów
wysokości, więc wystarczyło zgłoszenie, a nie wystąpienie o pozwolenie
na rozbiórkę. Po miesiącu, gdy Wydział Architektury Wawra nie wnosił
sprzeciwu,  zgodnie z przepisami można było przystąpić do rozbiórki –
tłumaczy Murat.

Rzecznik nie wie, co powstanie w miejscu zburzonej willi.

Dom nie podlegał ochronie prawnej. – Nie był wpisany do rejestru
zabytków – potwierdziła Monika Dziekan, rzecznik mazowieckiego
konserwatora zabytków.

Test na konserwatora zabytków.
Jest siedmiu chętnych

KOMENTARZY: 0

Czekanie

Opustoszały dom wrócił w 1991 r. do Zakładów Cegielnianych Kazimierza
Granzowa SA, ale kilka lat później przedsiębiorstwo zostało
zlikwidowane. Rezydencję nabyły dwie rodziny. Willa od
lat 80. jest wpisana w rejestr zabytków, jednak - jak dotychczas - na
niewiele się to zdało. Właściciele nie kwapią się do remontu, mimo że
wielokrotnie domagał się tego od nich wojewódzki
konserwator zabytków działając zgodnie z ustawą o ochronie dóbr kultury.
Dotychczas, jak mówi Hanna Lewicka, rzecznik wojewódzkiego konserwatora
zabytków, nie zostały podjęte kolejne
kroki w tej sprawie.

Pałacyk, jak wyborna cegła, z której powstał, jest wytrzymały. W
końcu czeka na remont już od co najmniej 30 lat. Trudno przewidzieć, jak
długo jeszcze popękane mury będą w stanie
utrzymać tę budowlę. Można mieć tylko nadzieję, że nie spotka jej los
zabytkowego gmachu z ul. Krowiej. Ostatnio, 17 i 18 maja doszło do
podejrzanych pożarów dawnej fabryki skuwek.
Strażacy nie mieli wątpliwości, że były to podpalenia.

rok 2003

To kłamstwo i dalszy ciąg zarzutów niepopartych
merytorycznym uzasadnieniem – mówi w rozmowie z PAP była mazowiecka
konserwator zabytków Barbara Jezierska.

Osiem zastępów straży pożarnej walczyło z
pożarem budynku zabytkowej, opuszczonej zajezdni tramwajowej w gdańskiej
Oliwie. Zdjęcia z miejsca zdarzenia zamieściła na swoim profilu
Reporterka 24 o nicku Gos_Eysmont.

Położony przy al. Grunwaldzkiej XIX-wieczny budynek dawnej konnej
zajezdni tramwajowej zaczął płonąć w sobotę ok. godz. 22. Akcja
gaśnicza, w której udział brało osiem zastępów straży pożarnej, trwała
4,5 godziny. Strażacy przeszukali obiekt - nikomu nic się nie stało.

Trwa wyjaśnianie okoliczności pojawienia się ognia.

W ubiegłym roku wojewódzki konserwator zabytków nakazał właścicielowi
- spółce Easy.pl - zabezpieczenie kompleksu i przeprowadzenie prac
konserwatorskich. Z uwagi na brak wykonania tego zalecenia, konserwator
nałożył na spółkę karę pieniężną.

W tym miejscu w czasie Powstania odprawiano polowe msze święte. Stąd
powstańcy ruszali na akcje. Moją intencją było symboliczne upamiętnienie
wszystkich naszych sąsiadów poległych wtedy w różnych częściach miasta -
mówiła Urszula Zaniewska, lokatorka bloku i wolontariuszka w Muzeum
Powstania Warszawskiego, która doprowadziła do ustawienia głazu.
Chciała, by kamień odsłonięto 29 września - w przeddzień 67. rocznicy
kapitulacji Żoliborza i wypędzenia mieszkańców do obozu w Pruszkowie.

Fot. Kuba Atys / Agencja Gazeta




Budynek przy Mickiewicza 27 jest jednym z najbardziej znanych
domów Żoliborza. Powstał w latach 1930-31 wg projektu czołowych
architektów ówczesnej awangardy Stanisława Brukalskiego i Józefa
Szanajcy. Ma blisko ćwierć kilometra długości i przed wojną uchodził za
najdłuższy dom w Warszawie.
Już w czasach PRL-u stał się ważnym punktem na opozycyjnej mapie
miasta. Na parterze przez wiele lat mieszkał Jacek Kuroń. Nie mniej
ciekawe są wojenne losy budynku. Wielu mieszkańców walczyło w Powstaniu,
a w samym domu ulokował się powstańczy punkt opatrunkowy. W tamtym
czasie ludzie zbierali się na modlitwy przy wystawionym na podwórku
posągu Matki Bożej. Wkrótce wokół figury powstał cmentarz, na którym
grzebano zmarłych i poległych lokatorów. Dzięki zapiskom ówczesnej
mieszkanki Danuty Molendy wiadomo, że pierwszą osobę pochowano już 8
sierpnia 1944 r. Była to zmarła na atak serca Maria Pawłowska. Drugi -
Jan Borusewicz - padł na podwórku od kuli niemieckiego snajpera.
Następny był Jan Wesołowski z 4,5-letnim synkiem Wojtusiem.


- To moi dziadek i wujek. Zginęli w swoim mieszkaniu na trzecim
piętrze, gdy w dom uderzył pocisk z działa kolejowego stojącego przy
Dworcu Gdańskim. Babcia ze swoim synem, a moim tatą, zostali wtedy ranni
- opowiadał wczoraj Wojciech Wesołowski.

W bloku zginęli też powstańcy ze Zgrupowania AK "Żywiciel". Wśród nich Witold Jabłoński "Rola".


- Kiedy 26 sierpnia nadleciała "krowa" i trafiła w górę klatki
schodowej, on stał na dole. Miał przy sobie dwa granaty. Szukaliśmy jego
ciała. Dopiero wieczorem sąsiad znalazł je u siebie w ogródku -
wspominała siostra "Roli" Barbara.

Przy figurze pochowano
w sumie 12 osób, których ciała już wiosną przeniesiono na Cmentarz
Wojskowy. Teraz ich nazwiska znalazły się na głazie. Kamień leżał
wcześniej w ogrodach Zamku Królewskiego. Na prośbę Urszuli Zaniewskiej
podarował go dyrektor tej instytucji prof. Andrzej Rottermund. Koszty
związane z przeniesieniem i obróbką głazu pokryli prof. Paweł Mazurek,
prof. Irmina Herbut i Tomasz Koczorowski. Nowym miejscem pamięci
opiekować się ma Liceum im. Sempołowskiej.

Szanowna Pani Marylo,

Tu Pałac Szaniawskich bardziej widoczny

Uklony moje najniższe

pieknie dziękuję. Zniszczą nam wszystkie zabytki pod okiem Bufetowej.
To samo robią w innych miastach.

Pozdrawiam serdecznie

- Podczas ostatniego przetargu nie udało się sprzedać Twierdzy Modlin.
Zastanawiamy się teraz nad dołączeniem do terenu Twierdzy kolejnych
dwóch działek z drogą dojazdową i Bramą Poniatowskiego. Łącznie będzie
to około 3,5 hektara Na ich sprzedaż
musi jednak wyrazić zgodę konserwator. Na pewno w tym roku kolejnego
przetargu nie będzie. Myślę, że zaplanujemy go na pierwszy kwartał 2012
roku - ujawnia Małgorzata Golińska

Warto wspomnieć, że od wartości 60 mln zł
przysługiwałaby kupującemu dodatkowa 50 proc. bonifikata z tytułu
wpisania obiektu na listę zabytków. Oznaczałoby to, że gdyby znalazł się
kupiec, to zapłaciłby jedynie 30 mln zł!


Chętny jest, ale daje grosze



Przejęciem Twierdzy Modlin bardzo poważnie zainteresowana jest gmina Nowy Dwór Mazowiecki. Swego czasu wystąpiła nawet do AMW, by ta przekazała im nieruchomość. W tej sprawie wnioskowano nawet do ministra obrony.



Władze gminy miały pomysły na zagospodarowanie terenu i budynków.
Mogłyby tu powstać m.in. hotele, muzea. Problem jak zwykle w takich
przypadkach okazały się pieniądze. Gmina najchętniej przejęłaby
nieruchomość za symboliczną złotówkę, natomiast na takie rozwiązanie nie
może zgodzić się AMW. Jej zadaniem jest bowiem sprzedaż powojskowego
mienia i późniejsze przekazanie wpływów na Fundusz Modernizacji Sił
Zbrojnych RP.



Będzie lotnisko i wyższa cena



Jeszcze przed przyszłorocznym Euro 2012 ma zostać uruchomione w Modlinie
lotnisko pasażerskie i cargo. Obiekt zlokalizowany jest na dawnym
lotnisku wojskowym, zaledwie 5 km od twierdzy wystawianej w przetargach.
Być może sąsiedztwo z lotniskiem wpłynie na większe zainteresowanie
nieruchomością.

Zniszczono kapliczkę z 1915 roku!
SOWIETÓW BRONILI, MATKI BOŻEJ NIE CHCĄ

Zabytkowa kapliczka przy ul. Grochowskiej 152 została zniszczona. Zdaniem oburzonych mieszkańców – na polecenie nowego właściciela posesji. Kapliczka z figurką Matki Boskiej przy ul.

http://gpcodziennie.pl/1453-zniszczono-kapliczke-z-1915-roku.html

http://www.moja-warszawa.waw.pl/str/Aktualn_Archiwum-3.html#mozTocId655399

Na naszych podwórkach są niezwykle malownicze kapliczki z czasów okupacji. Nie mamy zbyt wielu pieniędzy, więc namawiamy mieszkańców, żeby dbać o nie wspólnie, a także w miarę możliwości odnawiać - mówiła nam wtedy Magda Giza, uczennica praskiego Gimnazjum nr 32.

Razem z kolegami rok temu sfotografowała i opisała 50 kapliczek, z których 20 wybrano do pilnego remontu. - Wszystkie znajdują się w rejonie Brzeskiej, Targowej, Kępnej i Jagiellońskiej. Wyczytałem, że na Pradze jest ich ok. 800. Niestety, z powodów finansowych nie możemy odnowić wszystkich - mówi Dariusz Gałaszewski, nauczyciel wiedzy o społeczeństwie i opiekun dzieci. []

Pomóc chce też stołeczne biuro konserwatora zabytków. - To cenna inicjatywa dzieci, którą chcemy wesprzeć naszą wiedzą - chwali Agnieszka Kasprzak-Miler. - Być może przy okazji znajdziemy cenne figury. Wtedy taka kapliczka trafiłaby do rejestru zabytków i zostałaby otoczona naszą opieką - planuje. W przyszłym tygodniu chce się spotkać z uczniami, żeby porozmawiać o sposobach renowacji. Chodzi m.in. o to, by nie malować kapliczek farbą olejną.

Z kolei wykładowca łódzkiej szkoły filmowej chciałby ocalić praskie kapliczki od zapomnienia. - W latach 70. byłem operatorem "Tryptyku praskiego". Nakręciliśmy trzy filmy o Pradze, ale w żadnym z powodu cenzury nie mogliśmy pokazać tych pięknych kapliczek. Wtedy były one uznawane za prymitywne miejsca kultu, przy których modlą się ciemne babiny - żałuje prof. Zbigniew Karpowicz. Teraz zamierza zachęcić swoich studentów do zrobienia filmu o kapliczkach, który byłby pracą zaliczeniową. - Warto go nakręcić, bo kapliczki są jak złota bransoleta do zegarka. Tak kiedyś na Bazarze Różyckiego mówiło się o najwyższej jakości przedmiotu lub wydarzenia - przypomina prof. Karpowicz.

Muzeum Łazienki Królewskie będzie wnioskować o włączenie sąsiadującej z muzeum działki należącej do dewelopera, który zburzył stojący na niej zabytkowy budynek koszar. Chce tam urządzić wjazd do Stajni Kubickiego

"Muzeum popiera inicjatywę Biura Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy rozwiązania umowy wieczystej dzierżawy z użytkownikiem działki przy ul. 29 Listopada 5 oraz będzie wnioskować o włączenie jej do historycznego obszaru Łazienek Królewskich" - napisano w oświadczeniu dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie Tadeusza Zielniewicza.

Walkę o rozwiązanie umowy wieczystej z obecnym użytkownikiem działki, firmą Parkview Terrace ogłosił 17 listopada na sesji Rady Warszawy dyrektor stołecznego Biura Gospodarki Nieruchomościami, Marcin Bajko.

Wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku budynek dawnych koszar pod koniec października rozebrał deweloper, który zapowiadał przekształcenie go w luksusowy apartamentowiec. Inwestor dokonał wyburzenia nielegalnie, bowiem w tym czasie rozpatrywano wpisanie historycznego obiektu do rejestru zabytków, co miało zabezpieczyć budynek przed rozbiórką. 3 listopada br. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego skierował do Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście wniosek w sprawie samowolnej rozbiórki pozostałości budynku dawnych koszar.

"- Kiedyś ten teren należał do muzeum, to tam znajdował się wjazd do Łazienek - tłumaczył dyrektor Łazienek. Według niego, na terenie sąsiadującej z muzeum działki przy ul. 29 Listopada po włączeniu jej do terenu muzeum zostałby urządzony wjazd do Stajni Kubickiego, która stoi w sąsiedztwie. W Stajni Kubickiego znajduje się obecnie m.in. ekspozycja powozów należących do Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

Koszary Pułku Huzarów Grodzieńskich wzniesiono we wschodniej części Łazienek, zabudowując historyczny wjazd, kiedy Łazienki należały do Romanowów. - My chcemy powrócić do czasów stanisławowskich, a nie do czasów carskich - powiedział Zielniewicz.

Procedura wpisania zburzonego budynku koszar do rejestru zabytków została rozpoczęta trzy lata temu. Według mazowieckiego konserwatora zabytków, przy pierwszej próbie wpisania budynku do rejestru deweloper odwołał się do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które uchyliło decyzję i zwróciło sprawę z przyczyn formalnych. Gdy ponownie wszczęto procedurę, deweloper znów odwołał się do resortu. Sprawa została zwrócona konserwatorowi, który nie zdążył się do niej odnieść, ponieważ decyzja ministerstwa dotarła dzień przed zakończeniem rozbiórki.

"Jesteśmy zbulwersowani nielegalną rozbiórką" - czytamy w oświadczeniu muzeum. "Popieramy wniosek Towarzystwa Przyjaciół Warszawy skierowany do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o wpisanie do rejestru zabytków otoczenia Łazienek Królewskich" - napisano. Według oświadczenia, uniemożliwienie zabudowy działki przy ul. 29 Listopada 5 w celach komercyjnych i regulacja działań inwestycyjnych na obszarach wokół Łazienek Królewskich jest dla muzeum ważnym celem.

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/56,34862,10905068,Koszary__fabryka__w...

Bezpowrotnie zniknęła fabryka żarówek na Woli, odkryte baseny Legii,
kilka przedwojennych domów. Największym skandalem było barbarzyńskie
wyburzenie zabytkowych koszar tuż przy Łazienkach Królewskich.

Mieszkańcy są oburzeni: to gwałt na historii i dziedzictwie Kamionka. Niestety z budynku został już zaledwie parter.

Robotnicy pojawili się przy Grochowskiej kilka dni temu. W niedzielę pozostał już tylko parter budowli, która znajduje się tuż przy nieczynnych Polskich Zakładach Optycznych.
Mieszkańcy osiedla są oburzeni całą sytuacją: wyburzanie jednego z najstarszych zachowanych budynków przy ul. Grochowskiej uważamy za kolejny gwałt na historii i dziedzictwie Kamionka- napisali na osiedlowym portalu.

"To duża chałupa miejska"

Jak podaje "Gazeta Stołeczna" rok temu do urzędu dzielnicy Praga Południe zgłosili się spadkobiercy, którzy odzyskali nieruchomość. Od razu poinformowali o chęci wyburzenia.

Kilka miesięcy temu wojewódzki konserwator zabytków stwierdził, że budynek nie kwalifikuje się do tego, aby umieścić go w rejestrze. Jednym z argumentów był fakt, że w latach 60-tych dworek przebudowano na potrzeby biurowe.

Współwłaścicielem budynku jest znany architekt Czesław Bielecki.

- Na pewno nie był to pałacyk, nie dwór, tylko duża chałupa miejska. Ani w detalu, ani w materiale, ani w proporcjach nie miała nic, co by posiadało jakąś wartość estetyczną czy historyczną – stwierdził Bielecki w rozmowie z "Gazetą Stołeczną".

http://www.tvnwarszawa.pl/informacje,news,burza-historyczny-dworekto-gwa...

protest przed urzędem

Protestowali przy Nowym Świecie
Chcą odwołania konserwatora

prokuratura nie ma wątpliowści

Dworzec Wodny został podpalony

Zburzyli przedwojenne windy. Historycy przerażeni

tvnwarszawa.pl - NIEWIELKA KOPARKA I PO SPRAWIE

Wieże z windami towarowymi z okresu międzywojennego z peronów dworca Zachodniego zostały zburzone. Historycy techniki są...czytaj dalej »

Historycy techniki są przerażeni, że cała maszyneria wind trafiła na złom, zamiast muzeum. - Były zbędne - ucina sprawę PKP.

Burzenie trwało kilka dni. Niewielka koparka bardzo sprawnie
rozwaliła wieże w drobny mak. - Jako pierwsze, zburzono te na peronach
bliżej ulicy Towarowej. Później kolejne - opisuje Jacek, który był
świadkiem prac rozbiórkowych.

- Stan techniczny budynków zagrażał zdrowiu i życiu podróżnych
przebywających na peronach. Poza tym, były one zbędne do naszej dalszej
działalności. Dodatkowo nie będą nam potrzebne po planowanym remoncie
stacji - tłumaczy Andrzej Dudziński z biura prasowego PKP i dodaje, że
urządzenia dźwigowe były wyłączone z eksploatacji od dziesięciu lat.

Windy wraz z wieżami powstały w 1936 roku, kiedy to w Polsce doszło do
elektryfikacji kolei. - Windy towarowe był połączone podziemnym tunelem z
dworcem pocztowym, w celu ułatwienia transportu przesyłek do wagonów
pocztowych - mówi dr Zbigniew Tucholski, historyk techniki z Polskiej
Akademii Nauk.

- Była to bardzo doskonała architektura modernistyczna i jeden z
ciekawszych elementów okresu międzywojennego - dodaje historyk. Ponado w
latach 80. w rocznicę kolei warszawsko-wiedeńskiej elewację wieży
wyłożono unikatowym piaskowcem.

Co się stanie z maszynerią?

Historycy są przerażeni, że cała maszyneria wind trafiła na złom. -
Powinna trafić do Muzeum Techniki. Będę w tej sprawie interweniować -
zapowiada Tucholski.

Niestety interwencje nawet na najwyższym szczeblu na niewiele się
zdadzą. - Urządzenia dźwigowe podczas demontażu uległy zniszczeniu -
wyjaśnia Dudziński.

Wieże z windami nie były wpisane do rejestru zabytków. Jak udało nam
się ustalić, znalazły się one na liście rekomendowanych przez historyków
sztuki obiektów kolejowych, które powinny być wpisane do rejestru
zabytków. Niestety wpis nie został dokonany na czas.

bf/bako

Łódzki sąd rejonowy skazał w czwartek Michała L. na karę roku więzienia w
zawieszeniu na trzy lata, za zburzenie zabytkowej willi Langego przy
ul. Zgierskiej 213 w Łodzi. Michał L. będzie musiał przekazać również 15
tys. zł na rzecz łódzkiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Ponadto ma
zapłacić 2,5 tys. zł kosztów sądowych.

Zburzono pałacyk przy Zgierskiej 213 (ZDJĘCIA+FILM)

Wyrok łódzkiego sądu jest wyższy niż ten, którego żądała dla oskarżonego prokuratura. Prokurator chciał dla Michała L. 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na dwa lata.



- Sąd uznał karę zaproponowaną przez prokuraturę za zbyt łagodną - mówił w uzasadnieniu wyroku sędzia Adam Karowicz.

Sprawa parowozowni umorzona

Kierownik rozbiórki unikatowego stołecznego zabytku nie odpowie za swoje działanie. Sąd uznał, że mógł zniszczyć parowozownie.

Stołeczny sąd umorzył sprawę Wojciecha R., oskarżonego w
sprawie zburzenia XIX-wiecznej parowozowni na warszawskiej Pradze.
Powodem było uznanie przez sąd, że budynek nie był wpisany na listę
zabytków oraz było zezwolenie prezydenta miasta na rozbiórkę.

O tej inwestycji
pisaliśmy pół roku temu. Spółka, do której należy obszar Portu
Praskiego, otoczyła płotem działkę przy Krowiej 6/8 i rozpoczęła swoją
pierwszą budowę na tym terenie.

Plany przewidują
sześciokondygnacyjny dom mieszkalny z dwupoziomowym podziemnym garażem.
Ale plac budowy do niedawna nie był pusty. Stał tu budynek z 1903 r.,
mieszczący niegdyś fabrykę wyrobów żelaznych Leona Ogórkiewicza i Józefa
Zagórskiego. Miał elewacje z czerwonej cegły ozdobione mnóstwem detali.


- Zawsze zaskakiwał mnie bogaty wystrój ściany frontowej. To
świetna architektura - ocenia Jarosław Zieliński, badacz architektury
Warszawy.

W 2003 r. wnętrze domu zniszczył pożar, ale
grube zewnętrzne ściany oparły się płomieniom i przez dziewięć lat stały
niewzruszone. Obiekt figurował w wykazie zabytków. W 2010 r. jego
poprzedni właściciel - spółka Magia - dostał od wydziału architektury
Pragi-Północ warunki zabudowy i pozwolenie na budowę nowego domu. Było w
nich jednak zastrzeżenie: ze starego budynku mają ocaleć trzy elewacje i
stać się częścią przyszłego apartamentowca. Domagał się tego stołeczny
konserwator zabytków. Z takim pozwoleniem nieruchomość kupił obecny
właściciel - spółka Port Praski. W lutym rozmawialiśmy z jej prezesem
Adamem Pyklem.

- Ze starej fabryki zostawiamy cztery zewnętrzne ściany - oznajmił.

Zaraz jednak dodał, że "zostawiamy" rozumie jako "rozbieramy i murujemy od nowa".


- Są dzisiaj w tak złym stanie, że cegły można wyjmować rękami.
Przetrwały sześć podpaleń. Trzeba je będzie rozebrać i odbudować -
tłumaczył.

Władze dzielnicy i Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków były temu przeciwne.


- Zgodnie z pozwoleniem na budowę inwestor ma pozostawić trzy
ściany. Na ich rozbiórkę pozwolenia nie ma - ucięła wątpliwości ówczesna
stołeczna konserwator Ewa Nekanda-Trepka.

Niedopuszczalne wyburzenie


Minęło kilka miesięcy i stary budynek zniknął. Dziś na pustej
działce potężna koparka pogłębia dół pod podziemny garaż. Choć to
niezgodne z pozwoleniem wydanym w 2010 r. przez dzielnicowy wydział
architektury w urzędzie Pragi-Północ nikt nie zareagował.


- Być może te ściany groziły zawaleniem i trzeba je było rozebrać. Tego
nie wiemy. Żadne pismo do nas nie wpłynęło - mówi rzeczniczka dzielnicy
Barbara Dżugaj.

Sytuację zna Andrzej Kłosowski, szef
Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. Spółka Port Praski jeszcze
w lutym wystąpiła do niego z wnioskiem, by nakazał jej zburzenie ścian.
W maju PINB zakończył postępowanie i wydał nakaz rozbiórki.


"Przed wydaniem decyzji zostały przeprowadzone oględziny obiektu
(także z udziałem przedstawicieli stołecznego konserwatora zabytków),
które potwierdziły bardzo zły stan techniczny. Opieraliśmy się również
na zapisach ekspertyzy wykonanej na zlecenie inspektora" - poinformował
nas w mailu Andrzej Kłosowski.

Nowy stołeczny konserwator
Piotr Brabander potwierdza udział swoich pracowników we wspomnianej
wizji lokalnej. Podkreśla jednak, że ściany nadawały się do zachowania.

- Moi pracownicy oświadczyli, że ich wyburzenie jest niedopuszczalne - mówi.
http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,12349236,Jak_zburzyc_stuletni...

Zburzyli stuletnie koszary. Muszą zwrócić miastu działkę
Precedensowy wyrok sądu po zniszczeniu zabytku. Spółka, która bez żadnych zgód zburzyła stuletni budynek koszar przy Łazienkach Królewskich, ma zwrócić działkę miastu. - To będzie najdroższa samowola w historii - podkreśla burmistrz Śródmieścia.
Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok we wtorek. Z pozwem wystąpiło miasto Warszawa - właściciel działki przy ul. 29 Listopada 5. Do 2011 r. stały na niej ceglane mury budynku dawnych koszar pułku huzarów grodzieńskich z przełomu XIX i XX w. Historyczny gmach miał być zaadaptowany na apartamentowiec przez wieczystego dzierżawcę nieruchomości - spółkę Parkview Terrace. Zamiast to zrobić firma przystąpiła do nielegalnej rozbiórki, stopniowo usuwając dach, stropy i ściany. Ostatnie mury zrównała z ziemią w październiku 2011 r., mając za nic nakaz wstrzymania prac wydany przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego. Szef spółki tłumaczył wtedy, że ściany groziły zawaleniem. Miasto postanowiło ukarać firmę, odbierając jej działkę po koszarach.

- W akcie notarialnym była mowa o adaptacji tego budynku, a został on rozebrany. Naszym zdaniem warunki umowy zostały naruszone - uzasadniał Marcin Bajko, dyrektor miejskiego Biura Gospodarki Nieruchomościami.
Wniosek o rozwiązanie użytkowania wieczystego działki przy ul. 29
Listopada ratusz złożył w sądzie. Zanim warszawski sąd okręgowy ogłosił
wyrok, spółkę Parkview Terrace razem z gruntem przejęła firma Griffin
Group (należą do niej m.in. dom meblowy Emilia i działka z resztkami
hali Koszyki) i zdobyła decyzję o warunkach zabudowy dla tej działki
dopuszczającą tu dwa apartamentowce. Tę decyzję wydali urzędnicy
Śródmieścia. Twierdzą, że nie mieli podstaw, by odmówić.

Twierdza Modlin sprzedana! Będą mieszkania w loftach

- Mieliśmy aż dwóch chętnych, była nawet krótka licytacja z
dwukrotnym przebiciem ceny. W końcu za 35,7 mln zł cytadelę kupił
deweloper z doświadczeniem. Nie zdradził nam swoich planów co do
wykorzystania obiektu - mówi Małgorzata Golińska, rzeczniczka Agencji
Mienia Wojskowego

Za wcześnie, by mówić o naszych planach - mówi Natalia Kaczmarek z firmy Konkret SA, nabywcy modlińskiej fortyfikacji. - Na pewno chcemy realizować koncepcję tzw. Smart City, która z powodzeniem udała nam się w Poznaniu. Konkret zaadaptował tam zabytkowe koszary 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Urządził w nich biura, luksusowy hotel, lofty oraz centrum spa z basenem. Kompleks o nazwie Park Hotel & Residence urządzony jest w odrestaurowanych zabytkowych budynkach uzupełnionych nowoczesną architekturą. Właścicielem i prezesem firmy Konkret SA jest poznański biznesmen Wiesław Prusiecki. Należy do niego Panorama, jedno z najstarszych poznańskich centrów handlowych. Spółka o kapitale zaledwie 100 tys. zł ma wpisane w zakresie działalności zarządzanie i administrowanie nieruchomościami. W jej władzach zasiadają też 91-letnia Paulina Prusiecka i 92-letnia Patrycja Prusiecka oraz prawnik Dariusz Skrocki. Prusiecki ceni sobie prywatność, w mediach pojawia się rzadko. Portal poznan.naszemiasto.pl twierdzi, że na początku lat 90-tych prowadził interesy ze "środowiskiem powiązanym z Mariuszem Świtalskim", kontrowersyjnym poznańskim biznesmenem. Na czym miałyby polegać te interesy portal nie precyzuje.

Rząd Donalda Tuska za zgodą Agencji Mienia Wojskowego
sprzedał historyczny obiekt, jaką jest Twierdza Modlin za mniej, niż
wyniesie dotacja na zapowiadany Szczyt Klimatyczny w Warszawie.

Twierdzę Modlin zaczęto wznosić na polecenie Napoleona I. W czasach
II RP była ona ważnym obiektem militarnym i świadkiem walki Polaków o
zachowanie niepodległości. W 1920 roku Twierdza Modlin oparła się Armii
Czerwonej.

Zamiast zaadoptowania Twierdzy Modlin na historyczny obiekt
użyteczności publicznej, sprzedano ją. Budynki Twierdzy Modlin mogą być
przebudowywane wewnątrz i stanowić w zasadzie wydmuszkę dawnego
historycznego obiektu. Okazuje się, że pod zabytkiem można też umieścić
garaże.

Kim jest nowy właściciel Twierdzy? To  poznański biznesmen Wiesław Prusiecki. Jak dowiadujemy się z portalu poznan.naszemiasto.pl
 Prusiecki  na początku lat 90. prowadził interesy ze środowiskiem
powiązanym z Mariuszem Świtalskim, założycielem „Elektromisu. To twórca
marek Eurocash, Biedronka czy Żabka. Był właścicielem tygodnika
Miliarder i pomagał Jerzemu Urbanowi w założeniu Tygodnika „Nie”.
Założył bank Posnania, który upadł w 1995 roku. Dziś jest
właścicielem firmy Konkret SA, która zaadaptowała  zabytkowe koszary 15.
Pułku Ułanów Poznańskich. Urządzono w nich biura, luksusowy hotel,
lofty oraz centrum spa z basenem. Kompleks o nazwie Park Hotel &
Residence urządzony jest w odrestaurowanych zabytkowych budynkach
uzupełnionych nowoczesną architekturą. Do Prusieckiego należy Panorama,
jedno z najstarszych poznańskich centrów handlowych.

Wątpliwości budzi nie tylko osoba inwestora, ale również kwota, ze
którą została mu sprzedana Twierdza Modlin. Spadek ceny sprzedaży z
początkowej – 220 mln – na 36 mln złotych doprawdy jest ogromny. Dodamy,
że kupujący zapłaci 18 milionów, bo przysługuje mu 50% bonifikaty./hm/

http://info-horyzont.pl/kto-kupil-twierdze-modlin.html

http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34862,14473799,Deweloper_zburzyl_os...

komentarz 40 - 42.


Największym skandalem było barbarzyńskie

wyburzenie zabytkowych koszar tuż przy Łazienkach Królewskich.

Griffin rozważa pozew przeciw Polsce

Fundusz złożył apelację w sprawie wyroku odbierającego mu atrakcyjną działkę. Myśli o prawnej batalii na arenie międzynarodowej

15/12/2011

Muzeum Łazienki Królewskie będzie wnioskować o włączenie sąsiadującej z muzeum działki należącej do dewelopera, który zburzył stojący na niej zabytkowy budynek koszar. Chce tam urządzić wjazd do Stajni Kubickiego

"Muzeum popiera inicjatywę Biura Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy rozwiązania umowy wieczystej dzierżawy z użytkownikiem działki przy ul. 29 Listopada 5 oraz będzie wnioskować o włączenie jej do historycznego obszaru Łazienek Królewskich" - napisano w oświadczeniu dyrektora Muzeum Łazienki Królewskie Tadeusza Zielniewicza.

Walkę o rozwiązanie umowy wieczystej z obecnym użytkownikiem działki, firmą Parkview Terrace ogłosił 17 listopada na sesji Rady Warszawy dyrektor stołecznego Biura Gospodarki Nieruchomościami, Marcin Bajko.

Wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku budynek dawnych koszar pod koniec października rozebrał deweloper, który zapowiadał przekształcenie go w luksusowy apartamentowiec. Inwestor dokonał wyburzenia nielegalnie, bowiem w tym czasie rozpatrywano wpisanie historycznego obiektu do rejestru zabytków, co miało zabezpieczyć budynek przed rozbiórką. 3 listopada br. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego skierował do Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście wniosek w sprawie samowolnej rozbiórki pozostałości budynku dawnych koszar.

"- Kiedyś ten teren należał do muzeum, to tam znajdował się wjazd do Łazienek - tłumaczył dyrektor Łazienek. Według niego, na terenie sąsiadującej z muzeum działki przy ul. 29 Listopada po włączeniu jej do terenu muzeum zostałby urządzony wjazd do Stajni Kubickiego, która stoi w sąsiedztwie. W Stajni Kubickiego znajduje się obecnie m.in. ekspozycja powozów należących do Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

Koszary Pułku Huzarów Grodzieńskich wzniesiono we wschodniej części Łazienek, zabudowując historyczny wjazd, kiedy Łazienki należały do Romanowów. - My chcemy powrócić do czasów stanisławowskich, a nie do czasów carskich - powiedział Zielniewicz.

Procedura wpisania zburzonego budynku koszar do rejestru zabytków została rozpoczęta trzy lata temu. Według mazowieckiego konserwatora zabytków, przy pierwszej próbie wpisania budynku do rejestru deweloper odwołał się do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które uchyliło decyzję i zwróciło sprawę z przyczyn formalnych. Gdy ponownie wszczęto procedurę, deweloper znów odwołał się do resortu. Sprawa została zwrócona konserwatorowi, który nie zdążył się do niej odnieść, ponieważ decyzja ministerstwa dotarła dzień przed zakończeniem rozbiórki.

"Jesteśmy zbulwersowani nielegalną rozbiórką" - czytamy w oświadczeniu muzeum. "Popieramy wniosek Towarzystwa Przyjaciół Warszawy skierowany do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o wpisanie do rejestru zabytków otoczenia Łazienek Królewskich" - napisano. Według oświadczenia, uniemożliwienie zabudowy działki przy ul. 29 Listopada 5 w celach komercyjnych i regulacja działań inwestycyjnych na obszarach wokół Łazienek Królewskich jest dla muzeum ważnym celem.

Biurowiec przy starówce tuż za strefą UNESCO. "Konsultacje nie wymagane"

- Projektu zabudowy działki nieopodal kolumny

Zygmunta nie trzeba było konsultować z UNESCO, a sam budynek nie zepsuje

panoramy stolicy- przekonuje Ewa... więcej »
 przekonuje Ewa Nekanda-Trepka, pełnomocnik prezydenta m.st. Warszawy ds.

zarządzania światowym dziedzictwem UNESCO.

Projektowany budynek stykać się będzie z chronioną strefą, do której

zaliczają się jezdnie i chodniki obu ulic. Elewacja jest już jednak poza

nią.

- Konsultacje z Paryżem (tam znajduje się siedziba UNESCO – red.) są

rekomendowane tylko wtedy, gdy planowane prace mogą stworzyć zagrożenie

dla chronionego obszaru – mówi Nekanda-Trepka. - Po analizach

stwierdziliśmy, że budynek nie będzie ingerował w wartości, dla których

ten obszar został wpisany – dodaje.

Nad projektem, jak informuje pełnomocnik, dyskutowała Społeczna Rada Ochrony Dziedzictwa Kulturowego. Jej opinia była pozytywna.

W podobnym tonie wypowiedział się też rzeczoznawca Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Działka na rogu Senatorskiej i Podwala, po wojnie, była przeznaczona do

zabudowy. - Ta działka była dziurą w odbudowie. Przestrzeń była

niezagospodarowana i została zwrócona poprzedniemu właścicielowi jako

działka budowlana – wyjaśnia Nekanda-Trepka.

Czy biurowiec zepsuje widok spod kolumny Zygmunta? Zdaniem

pełnomocnik nie. – Budynek jest w takich samych wysokościach, nawet

trochę niższy, niż zabudowa sąsiadujących działek – mówi. Jak dodaje do

projektu były ścisłe wytyczne. Biurowiec w gabarytach i kształcie musi

respektować zabudowę historyczną, a architektonicznie odpowiadać czasom

współczesnym.

- W polskim prawie nie ma narzędzi do ochrony widoku z zabytku i na

zabytek.  Od 2003 roku chroniony jest tylko widok zabytku – tłumaczy

pełnomocnik.

po decyzji o wstrzymaniu budowy

Obrońcy zabytków bronią urzędniczki:
"Szuka się kozłów ofiarnych"

KOMENTARZY: 0

Jeden z najcenniejszych obiektów Uniwersytetu Warszawskiego - Pawilon
Audytoryjny - wygląda dziś gorzej niż po zniszczeniach we wrześniu 1939
r. To efekt modernizacji.
(..)W informacji, którą otrzymaliśmy od stołecznego konserwatora zabytków
czytamy m.in. "ma być przywrócony oryginalny układ z dwiema klatkami
schodowymi i audytorium w części środkowej parteru. Zachowane mają być
oryginalne schody żeliwne z antresolą w części bibliotecznej". 


Tymczasem projekt zakłada zbicie dużych partii tynków i
pozostawienie gołych ceglanych ścian, co kłóci się z charakterem
klasycystycznej architektury pawilonu. Taki zabieg można zrozumieć w
ceglanych budynkach XIX-w. hal fabrycznych, koszar czy fortów, trudno
jednak zaakceptować w zabytku architektury klasycystycznej ozdobionym
niegdyś sztukaterią i malowanymi plafonami. To kreacja niemająca nic
wspólnego z przeszłością tego miejsca. Tak też uważa prof. Waldemar
Baraniewski: - Kiedyś prace przy zabytkach poprzedzało przygotowanie
dokumentacji naukowo-historycznej, tworzenie programów konserwatorskich.
Zakładano minimalną interwencję w zabytkową strukturę. Teraz budynki są
całkowicie wypruwane - mówi.

Zbulwersowało go zwłaszcza
usunięcie z pawilonu drewnianych elementów konstrukcyjnych. - To były
potężne belki z czystego, zdrowego drewna. Widziałem, jak robotnicy
wywozili je na lorach - zaznacza.(..)
Stołeczny konserwator zabytków pozwolił uczelni na przebudowę pawilonu
już w 2012 r. Zgodził się na korektę bryły poprzez niewielkie obniżenie
dachu, rozbiórkę istniejącej więźby i wykonanie nowej. Według
konserwatora, gmach przechodził w swojej historii
szereg zmian, a część stropów i więźba nie były oryginalne. Projekt
uzyskał także zgodę Społecznej Rady Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy
Prezydencie Warszawy.

"Swoje stanowisko stołeczny
konserwator zabytków oparł na przesłankach historycznych dostępnych w
opracowaniu projektowym, a także materiałach archiwalnych UW. Wynika z
nich, że gmach był od momentu powstania kilkukrotnie przekształcany w
zakresie wnętrz. Dotyczyło to także części stropów. Z posiadanej
dokumentacji wynika także, że więźba również była wtórna. Analiza
historyczna w wyżej wymienionej dokumentacji oparta także na ikonografii
XIX-wiecznej potwierdzała, że dach pierwotnie był niższy, analogicznie
jak na gmachu obecnego Wydziału Historycznego" - informuje Biuro
Stołecznego Konserwatora Zabytków.

Wycięte z budynku
belki postanowił uratować miłośnik zabytków Arkadiusz Gutka. Uznał, że
są ciekawym przykładem historycznej ciesielki, a ich dobry stan pozwala
na wykorzystanie do odbudowy dachu gotyckiego kościoła we wsi Złotnik
(woj. lubuskie). Pomysł uratowania konstrukcji poparł wybitny znawca
takich obiektów - prof. Jan Tajchman z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w
Toruniu. UW i stołeczny konserwator też są za. Niestety, ponad połowa z
blisko 30 belek została już wywieziona przez wykonawcę.

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,19037388,wydmuszka-z-zabytk...

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,20182548,warszawa-stracila-...

- To był jedyny, nie licząc budynków
wojskowych, zabytek na naszym terenie - mówi Katarzyna Roth-Sikorska,
rzeczniczka urzędu dzielnicy Rembertów. - Właściciel miał go odbudować
do sierpnia. Liczyliśmy, że się z tego wywiąże, ale do dziś nie
rozpoczął budowy, a w międzyczasie wystarał się o wykreślenie willi z
rejestru.

Piętrowa willa otoczona ogrodem stała u zbiegu ulic Chełmżyńskiej i Strażackiej w Kawęczynie (części Rembertowa)..

• 
  

  
  Wiceprezydent Paszyński o rozbiórce Willi Granzowa: Dobrze oceniam działania Piotra Brabandera

Działania stołecznego konserwatora zabytków w sprawie zburzonej Willi
Granzowa pozytywnie ocenił wiceprezydent Włodzimierz Paszyński - podaje
TVN Warszawa. Wcześniej ministerstwo kultury uznało, że Brabander w tej
sprawie "rażąco naruszył prawo".

Zabytkową, wyłożoną ceramicznymi płytkami Willę Granzowa w Kawęczynie (dzielnica Rembertów)
kupiła w 2013 roku firma Millbery. Zgodnie z umową właściciela z
miastem, miasła zostać rozebrana, a następnie odbudowana z oryginalnych
materiałów do sierpnia tego roku. Decyzję umożliwiającą rozbiórkę wydał
stołeczny konserwator zabytków 31 lipca 2014 r.

Rozbiórka
miała być dokonana tak, aby zachować możliwie wiele elementów
oryginalnej konstrukcji. Na miejsce wkroczyła jednak koparka, a ściany
budynku po prostu zburzono. Kontrola z biura konserwatora nie wykazała uchybień podczas rozbiórki.


Po rozebraniu willi pracę nad odbudową nie zostały nawet
rozpoczęte. Została ona za to, dzięki staraniom inwestora, wykreślona z
listy zabytków.

Willa Granzowa: Jedyny taki zabytek w Rembertowie

O wykreślenie willi i ogrodu z rejestru
właściciel apelował kilkakrotnie. Początkowo jego wniosek został
odrzucony, jednak gdy poinformował, że zakładowi kamieniarskiemu udało
się po rozbiórce odzyskać zaledwie 532 płytki z 47,5 tys. użytych do
ozdobienia fasady willi, ministerstwo zadecydowało o zmianie statusu
budynku ponieważ nowa konstrukcja "nie zawierałaby w sobie żadnych
oryginalnych elementów".

Rzeczniczka Rembertowa
Katarzyna Roth-Sikorska oceniała, że Willa Granzowa była jedynym
cywilnym zabytkiem na terenie dzielnicy. Na jego powrót nie ma szans.


Ministerstwo kultury przeprowadziło w sierpniu postępowanie w
sprawie okoliczności rozbiórki. W decyzji stołecznego konserwatora
umożliwiającej rozbórkę dopatrzyło się m.in. rażącego naruszenia ustawy o
ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (w ocenie ministerstwa prawo
nie dopuszcza wydania przez konserwatora zgody na rozbiórkę zabytku, a
wręcz przeciwnie: nakłada na niego obowiązek "udaremniania niszczenia i
niewłaściwego korzystania z zabytków"). W biurze stołecznego
konserwatora zabytków Piotra Brabandera zarządzono po ogłoszeniu wyników
postępowania z polecenia wiceminister Magdaleny Gawin kontrolę.

Zabytkowa gazownia przy Prądzyńskiego

Szukają ratunku dla słynnego
"wolskiego koloseum"

"Wolskie koloseum" wróci w ręce miasta? Tego
chcą władze dzielnicy Wola. Apelują do prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz
o rozwiązanie umowy użytkowania... więcej »
Każdy kto zna tę część Warszawy i przechodził ulicą Prądzyńskiego może
zaobserwować, w jak złej kondycji są budynki "wolskiego koloseum" –
przyznaje burmistrz Woli Krzysztof Strzałkowski.

Teren ten od wielu lat ulega degradacji. Zbiorniki dawnej gazowni są
opuszczone i zaniedbane. W ostatnich kilkunastu latach pojawiały się
różne koncepcje zagospodarowania budowli, jednak pozostały one jedynie
na papierze.

- Od ponad roku prowadzimy rozmowy z użytkownikiem wieczystym terenu
pod budynkami. Mimo wielu spotkań wciąż nie widać poprawy ich kondycji -
dodaje.

W ubiegłym roku przeprowadzono też tzw. wizję lokalną z udziałem
stołecznego konserwatora zabytków. Kontrola potwierdziła, że właściciele
nie dbają o zabytkowe rotundy tak, jak powinni.

Gazownia może wrócić w ręce miasta

Aby zatrzymać ich upadek, dzielnica postanowiła zaapelować do władz
miasta o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego dotyczącej terenu, na
którym stoi dawna gazownia.

Co to daje? – Gdyby udało się pozytywnie rozpatrzeć uchwałę dzielnicy
w tej sprawie, teren mógłby wrócić w ręce miasta – twierdzi rzecznik
Woli Mariusz Gruza.

- Mamy nadzieję, że ten krok zapobiegnie dalszemu niszczeniu
"wolskiego koloseum" - mówi Adam Hać, wiceburmistrz Woli. - Chcemy, aby
zabytkowe obiekty przy Prądzyńskiego 14A w przyszłości mogły służyć
mieszkańcom dzielnicy - dodaje.

Piotr Brabander odchodzi ze stanowiska stołecznego konserwatora zabytków. Był jednym z najmocniej krytykowanych urzędników administracji Hanny Gronkiewicz-Waltz. Obowiązki stołecznego konserwatora będzie pełnić dotychczasowy zastępca Brabandera, Michał Krasucki. Brabander zaś zajmie się... opracowywaniem planów zagospodarowania w miejskiej pracowni planistycznej.
Piotr Brabander stołecznym konserwatorem był od 2012 r, wcześniej przez kolejne cztery lata był wicedyrektorem tego urzędu.

Należy do najmocniej krytykowanych urzędników warszawskiego ratusza. "Gazeta Stołeczna" przyznała mu w tym roku antynagrodę "noga od Stołka". Uzasadnialiśmy to tak: "Stołecznego konserwatora zabytków Piotra Brabandera piętnujemy za niedostateczną ochronę dziedzictwa Warszawy. Czarę goryczy przelała oczywiście zgoda na niemal całkowite wyburzenie Centralnego Domu Towarowego (późniejszego Smyka), ikony powojennego modernizmu. Ale antyzasługi Piotr Brabander kolekcjonuje od lat. Zgodził się też na inną 'modernizację poprzez rozbiórkę' - wybebeszenie Pawilonu Audytoryjnego UW, ma na sumieniu rozebranie willi Kazimierza Granzowa (miała zostać odbudowana z tego samego materiału, ale nic się w tej sprawie nie dzieje), nie powstrzymał nielegalnej rozbiórki stuletniej kamienicy na Powiślu itd. W miejskich służbach konserwatorskich czas już na dobrą zmianę" - pisał nasz naczelny Michał Wybieralski. Niedawno generalny konserwator zabytków Małgorzata Gawin orzekła, że zgadzając się na rozbiórkę Willi Granzowa Brabander rażąco naruszył prawo.

Warszawa: Michał Krasucki, nowy stołeczny konserwator zabytków

Na stanowisko stołecznego konserwatora ogłoszony zostanie konkurs. Do czasu jego rozstrzygnięcia urzędem będzie kierować obecny wicedyrektor, Michał Krasucki. Jest młodszy o pokolenie od Brabandera. W stołecznym ratuszu pracuje od półtora roku. Wcześniej kierował oddziałem warszawskim Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Jest historykiem sztuki, absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego i późniejszym doktorantem w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Pracował już w służbach konserwatorskich - kilka lat temu był zatrudniony w wydziale kontroli Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków

http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,20800175,ratusz-odchodzi-st...

podwale, senatorska i miodowa

Podwale i Miodowa wypadną z rejestru?
Deweloper walczy, konserwator broni

Inwestor biurowca przy placu Zamkowym chce, by
Podwale, Senatorska i Miodowa zostały wykreślone z rejestru zabytków. Na
razie sąd administracyjny nie podzielił... więcej »
Wniosek o unieważnienie decyzji o objęciu ochroną konserwatorską tych
trzech ulic złożyła do ministerstwa kultury spółka Senatorska
Investment. Resort powiedział "nie", a sprawą zajmuje się teraz
Wojewódzki Sąd Administracyjny.Jak podała w ostatnich dniach "Gazeta Stołeczna", WSA podtrzymał decyzję
ministerstwa w sprawie Miodowej i Podwala. Toczy się batalia o
Senatorską.

Dlaczego deweloper chce wykreślenia ulic z rejestru? Według
przedstawiciela Senatorskiej, chodzi o zieleń. Firma należy do Macieja
Marcinkowskiego, który jest znany ze skupowania roszczeń do
nieruchomości. Jedną z nich jest ta otoczona właśnie ulicami Podwale,
Senatorską i Miodową, na której niedawno stanął budzący kontrowersje biurowiec.

Zanim jeszcze budynek powstał, deweloper wyciął rosnące tu drzewa i
krzewy. Jak przypomina "Stołeczna", zrobił to legalnie, zapłacił miastu
200 tys. zł. Ale stołeczny konserwator zażądał dwa razy więcej, bo na
terenach objętych ochroną naliczą się większe opłaty.

W tym wypadku chodzi o założenie urbanistyczne ulic Podwale,
Senatorskiej i Miodowej, wpisanych do rejestru w 1965 r. Mecenas
reprezentujący Marcinkowskiego przekonuje, że nie można pobierać
podwójnej opłaty. Jego zdaniem wpisu dokonano "z rażącym naruszeniem
prawa".

- Przeszukałem archiwa, przejrzałem akta i nie znalazłem żadnych
informacji, jaki teren został objęty wpisem do rejestru. Czy jest to
ulica tylko do krawężników, czy razem z chodnikami, czy może też z
działkami po obu stronach ulicy? Konserwator mnie przekonuje, że nasz
teren jest wpisany do rejestru, ale nie potrafi tego wykazać w
dokumentach – mówił na łamach "Stołecznej" Andrzej  Muszyński.Jeszcze w 2015 roku minister kultury odmówił stwierdzenia nieważności
wpisu. Stwierdził między innymi, że przepisy ustawy z 1962 roku "nie
określały treści decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru zabytków, a w
szczególności nie przewidywały obowiązku sporządzenia załącznika
graficznego do takiej decyzji, również w sytuacji, gdy przedmiotem wpisu
do rejestru zabytków był dany teren".

Tymczasem pełniący obowiązki stołecznego konserwatora zabytków Michał
Krasucki alarmuje, że skreślenie z rejestru Podwala, Miodowej i
Senatorskiej byłoby brzemienne w skutkach.

"Decyzje o wpisie do rejestru wydawane w latach 60. (szczególnie
płodny był rok 1965) nie posiadały załączników graficznych. Wówczas te
załączniki nie były niezbędne. Jak do rejestru zabytków wpisany był
układ placu, albo ulicy oczywiste było, że dotyczy to także obrzeżnej
zabudowy, a nie tylko samej jezdni i krawężników. W taki sposób w samej
tylko Warszawie wpisano dziesiątki ulic, placów, skwerów. W skali kraju
ta liczba wzrasta już dramatycznie" – argumentuje na Facebooku Krasucki.

Jego zdaniem zdjęcie ochrony z tych ulic mogłoby prowadzić do
niebezpiecznego precedensu. "Do lawinowo składanych wniosków o
unieważnienie decyzji rejestrowych wydawanych w tym okresie i w
konsekwencji spowodować chaos w ochronie dziedzictwa kulturowego nie
tylko Warszawy, ale i kraju" – przekonuje.

Wolskie rotundy

Biznesmen nie chce oddać "koloseum"

Biznesmen zarządzający XIX-wieczną gazownią nie
zamierza dobrowolnie rozwiązać umowy z dzielnicą i przekazać zabytku w
ręce miasta. Twierdzi, że na... więcej »
O zerwanie umowy użytkowania wieczystego wniosły w ubiegłym tygodniu władze dzielnicy Wola.
Właściciel – biznesmen Marcin Biernacki ma 30 dni na odpowiedź. Jeśli
tego nie zrobi albo odpowie negatywnie, sprawa trafi do sądu.

Zgodnie z planami, które właściciel gazowni zdradzał nam na początku
roku, w zabytkowym kompleksie przy Prądzyńskiego miało powstać
nowoczesne, interaktywne muzeum techniki i sala widowiskowa –
udostępniana na różne wydarzenia kulturalne.

O odnowienie tego terenu od miesięcy walczą też mieszkańcy. Kilka miesięcy temu zorganizowali głośną pikietę,
podczas której – na specjalnych karteczkach – zapisywali swoje pomysły
na to miejsce. Jedni apelowali o stworzenie muzeum Woli, inni o
urządzenie domu kultury.

Wyjątkowy zabytek

Wolska gazownia to unikatowy zabytek z XIX wieku. Początkowo należała
do miasta, w prywatne ręce została przekazana w 1991 roku, kiedy
prezydentem miasta był Stanisław Wyganowski. Przejęła ją wówczas
fundacja "Wystawa Warszawa Walczy 1939-1945".

Organizacja deklarowała, że powstanie tam wystawa prezentująca losy
stolicy Polski w czasach II wojny światowej. "Koloseum" było także
rozpatrywane jako potencjalna lokalizacja Muzeum Powstania
Warszawskiego.

Jednak po pięciu latach fundacja odsprzedała prawo do użytkowania
gruntów deweloperowi Marcinowi Biernackiemu. Prywatny inwestor
deklarował chęć zagospodarowania budowli, ale plany pozostały do tej
pory jedynie na papierze.

kamienica pod numerem 8

Po serii pożarów przy Łuckiej: jest wniosek o rozbiórkę zabytku

w czerwcu nowe muzeum

Minister o kolekcji Muzeum Techniki:
nie można jej sprzedać ani zniszczyć

- Naczelna Organizacja Techniczna, która
prowadzi Muzeum Techniki i Przemysłu, nie może sprzedać ani zniszczyć
kolekcji muzeum, ponieważ rozpoczęła się już... więcej »
W czwartek radni Warszawy przyjęli uchwałę, która zakłada utworzenie od 1 czerwca Narodowego Muzeum Techniki. Nowa placówka ma zastąpić pogrążone w kłopotach Muzeum Techniki. Naczelna Organizacja Techniczna (NOT) protestuje.

Minister kultury pytany czy NOT może przetrzymywać kolekcję muzeum,
odpowiedział: - Na pewno nie ma prawa jej zniszczyć, więc myślę, że NOT
pójdzie na jakieś rozwiązania, które będą dobre, dla dobra publicznego.

Przypomniał, że NOT jest stowarzyszeniem, a nie firmą prywatną, więc
jest zobligowany do działalności na rzecz dobra publicznego i zgodnego
ze swoim statutem.Powiedział również, że w MKiDN pojawił się prywatny inwestor, który
podpisał umowę o zarządzaniu muzeum z NOT. - Według mojego rozeznania
nie ma on możliwości stworzenia instytucji kultury, która by spełniała
wymogi, jakie powinno spełniać Muzeum Techniki i Przemysłu - zaznaczył
minister kultury.Dodał, że MKiDN jest otwarte na współpracę z prywatnym inwestorem,
nie tyle w kwestii zarządzania, ile realizacji różnego typu zadań - w
"działalności promocyjnej, pomysłach i tego jak można wzbogacić ofertę
muzeum". - Nie wyobrażam sobie prywatnego Muzeum Techniki i Przemysłu,
które by temu prywatnemu inwestorowi dawało jakiś zwrot - zaznaczył
Gliński.

"NOT doprowadził do kryzysu"

Pytany, kiedy może dojść do podpisania umów między miastem a poszczególnymi resortami odpowiedział: Myślę, że szybko.- W tej chwili podstawową kwestią jest dogadanie się z NOT, żebyśmy
mogli wszyscy razem współpracować na rzecz powołania tej nowej
instytucji - przyznał.- Państwo polskie musi stać na straży interesu publicznego także w
zakresie muzealnictwa. To NOT swoimi nieodpowiedzialnymi decyzjami
doprowadził do tego kryzysu. Myśmy stworzyli w tej chwili warunki,
pozwalające mieć nadzieję na zbudowanie nowoczesnego, bardzo fajnego -
Narodowego Muzeum Techniki. Cieszę się, że cztery podmioty się dogadały,
myślę że piąty też się dogada - podkreślił.

Finansowe problemy muzeum

Największa placówka muzealnictwa technicznego w Polsce, Muzeum
Techniki i Przemysłu, od lat boryka się z problemami finansowymi. W
czerwcu 2016 roku zarząd Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, gdzie
mieści się muzeum, wypowiedział umowę najmu. Powodem było zadłużenie
placówki, na które złożyły się m.in. zaległości w opłatach za czynsz.Na początku listopada ubiegłego roku odbyła się pikieta pracowników
muzeum pod hasłem "Oddamy muzeum w bardzo dobre ręce". Przekonywali oni,
że w przypadku likwidacji placówki na bruku może znaleźć się 15 tys.
eksponatów – dorobek polskiej i światowej techniki.Naczelna Organizacja Techniczna, która prowadzi Muzeum Techniki,
dostawała środki z ministerstwa nauki na działalność upowszechniającą
naukę w ramach konkursu. Środki przyznawano na podstawie złożonego
wniosku. Wniosek NOT złożyła także w 2016 roku - wystąpiła o wsparcie w
wysokości 5 mln zł, jednak wniosek nie uzyskał pozytywnej opinii zespołu
ekspertów, co przełożyło się na brak wsparcia dla placówki.Muzeum Techniki i Przemysłu NOT rozpoczęło działalność w 1955 roku,
kontynuując prace przedwojennego Muzeum Przemysłu i Techniki.

Czy to kolejna afera warszawska? Widz w programie „W tyle wizji” opowiada o niszczeniu zabytków w stolicy. WIDEO

„PO tak sobie wymyśliła wizję państwa, że będzie ono unicestwiało bardzo ważne dla nas punkty związane z nasza historią”.

Jak Gronkiewcz-Waltz mogła na to pozwolić?! Deweloper rozkopał pod budowę apartamentowca powstańczą mogiłę. ZDJĘCIA

Na prace budowlane na terenie dawnego Pasażu Simonsa zareagował w piątek mazowiecki konserwator zabytków.

Marcin Czapliński‏ @czaplinskiii

13.07

powołany przez ministra

Nowy-stary dyrektor
Muzeum Techniki

Narodowym Muzeum Techniki pokieruje Piotr Mady,
dotychczasowy dyrektor likwidowanego Muzeum Techniki i Przemysłu NOT -
podało Ministerstwo Kultury. Akt powołania... więcej »

Wojewoda odbiera Warszawie nadzór nad zabytkami

Wojewoda mazowiecki wypowiedział porozumienie
między wojewódzkim i stołecznym konserwatorem zabytków. Wypowiedzenie
wejdzie w życie po trzech miesiącach. Wtedy... więcej »

"Nie zbadano wszystkich okoliczności"

Rozbiórka zabytkowej willi Granzowa: wznowienie śledztwa

Śledczy postanowili raz jeszcze zająć się sprawą
kontrowersyjnego wyburzenia zabytkowej willi Granzowa w Rembertowie.
Pierwsze śledztwo zostało umorzone na... więcej »

17 schronów bojowych

http://tvnwarszawa.tvn24.pl/informacje,news,modernistyczna-willa-i-schro...

W tym samym dniu konserwator podjął decyzję o wpisaniu do rejestru
zabytków schronów bojowych typu Ringstand 58c, wybudowanych na przełomie
1944 i 1945 roku, zlokalizowanych wzdłuż linii kolejowej Warszawa
Zachodnia - Warszawa Gdańska.

"Tobruki stanowiły element sieci niemieckich umocnień obok schronów
wartowniczo-obserwacyjnych, nasypu kolejowego, odpowiednio zaadaptowanej
miejskiej zabudowy, transzej, zasieków, fortów z czasów carskich. Ich
zasięg na mapie miasta obejmuje przede wszystkim: Cytadelę, Dworzec
Gdański, kolej obwodową, Gazownię, Filtry, węzły komunikacyjne, Ujazdów"
- opisuje konserwator.

Z wnioskiem o wpis zwróciła się do
konserwatora Fundacja Thesaurus. Tu także decyzja nie jest ostateczna,
ale nadano jej rygor natychmiastowej wykonalności. Otwarte pozostaje
pytanie, jak postanowienie Jakuba Lewickiego wpłynie na inwestycję
kolejarzy, którzy od kilku miesięcy remontują linię obwodową i
zapowiadali rozebranie pięciu bunkrów.

inwestor nie chce mówił o planach

Pałac Branickich: był ratuszem,
miał być hotelem, niszczeje

Zabytkowy Pałac Branickich przy Starym Mieście
czeka na remont. Na uzgodnione z urzędnikami prace inwestor ma już tylko
rok, ale o szczegółach nie chce mówić....

Jeszcze dekadę temu w pałacu położonym między Podwalem a Miodową, nad
tunelem trasy WZ, urzędowali zastępcy prezydenta Warszawy. Budynek
imponował wtedy swoim wyglądem, ale po wyprowadzce urzędników podupadł
jeszcze bardziej. Ci ostatni musieli go opuścić w 2009 roku, bo pałac
wrócił do spadkobierców Franciszka Salezego Potockiego. W 2013 zabytek
trafił z kolei w ręce dewelopera z Włocławka - firmy Budizol.

Dziś wygląda na wymarły i powoli niszczeje. - Stan elewacji
pozostawia wiele do życzenia - zwraca uwagę Mateusz Szmelter, reporter
tvnwarszawa.pl, który w tym tygodniu był przy Miodowej.

"Dbamy o ten budynek"

W 2015 roku Budizol przedstawiał nawet na naszych łamach plan remontu.
Rezydencja Branickich miała zostać połączona z pobliskim pałacem
Szaniawskich. Razem miały stać się luksusowym, pięciogwiazdkowym
hotelem. Nic takiego się jednak nie wydarzyło.

Dziś, pytana o plany i stan budynku, przedstawicielka Budizolu nie
chciała niczego zdradzać. - Dbamy o ten budynek, jesteśmy w stałym w
kontakcie z konserwatorem - zapewnia jedynie Karolina
Stanisławska-Balcerzak.

• 
  

• 
  

• Planowali tu wieżowce

  Budynki liceum Hoffmanowej
  w ewidencji zabytków

  
  

  
  

  Wojewódzki konserwator wpisał dwa budynki przy Emilii Plater, w których mieściło się liceum im. Klementyny Hoffmanowej do ewidencji zabytków. Miasto planowało... więcej » O decyzji Jakuba Lewickiego poinformowała "Gazeta Stołeczna". Konserwator wpisał dawny gmach liceum (dziś szkoła znajduje się przy Hożej) do wojewódzkiej ewidencji, a co za tym idzie - automatycznie znalazły się też w ewidencji warszawskiej. Stołeczny konserwator w rozmowie z nami potwierdził, że otrzymał informację o włączeniu budynków do ewidencji wraz z kartą ewidencyjną. Do ratusza dotarł natomiast na razie komunikat o założeniu karty i urzędnicy zapowiedzieli, że wystąpią o doprecyzowanie tej sprawy.Wpis do ewidencji oznacza, że budynków po liceum nie będzie można przebudować ani rozebrać bez wiedzy konserwatora. Wszystkie plany remontowo-budowlane będą musiały zostać przez niego zaakceptowane. O zabudowie terenu po liceum Hoffmanowej mówi się od lat. Ratusz planował sprzedać działki prywatnym inwestorom i postawić tam dwa wysokościowce sięgające blisko 200 metrów. Chętnych jednak do tej pory nie było, bo na drodze inwestycji stał plan zagospodarowania przestrzennego, a raczej jego brak. Sporny plan Przedmiotowe działki przy Emilii Plater znajdują się na terenie Śródmieścia Południowego, dla którego plan - w bardzo burzliwej atmosferze - rada miasta uchwaliła pod koniec ubiegłego roku. Jego zapisy pozwalały łącznie na budowę pięciu wieżowców w tamtej okolicy. Warto przypomnieć, że wojewódzki konserwator, który teraz postanowił wpisać budynku do ewidencji, wcześniej opiniował projekt planu pozytywnie. Przeciwni budowie wieżowców byli mieszkańcy. Utrzymywali, że na terenie Śródmieścia Południowego powinna pojawić się zieleń i miejsca użyteczności publicznej dostępne dla lokalnej społeczności. Nie zaś wieżowce. Protesty na nic się zdały. Projekt planu przyjęto - po około siedmiu latach przygotowań. Większość jego zapisów (w tym te dotyczące terenu po liceum) uchylił jednak kilka miesięcy później wojewoda mazowiecki. Zdzisław Sipiera wypomniał miastu, że wprowadzając do projektu planu liczne poprawki, nie przedstawiono go do publicznego wglądu między innymi przez mieszkańców. Rada Warszawy odwołała się od decyzji wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

NIK o ochronie zabytków archeologicznych odkrytych podczas inwestycji budowlanych
https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/ochrona-zabytkow.html
Zabytki archeologiczne, odkryte podczas realizacji inwestycji budowlanych, nie są odpowiednio chronione. Nie są one nawet prawidłowo ewidencjonowane ani inwentaryzowane. W rezultacie państwo nie ma pełnej wiedzy, dotyczącej liczby odkrytych zabytków, w jakich placówkach i w jakich warunkach są przechowywane, a także czy są udostępniane. NIK proponuje wprowadzenie spójnego systemu informatycznego, który na poziomie krajowym umożliwiałby monitorowanie losów i stanu poszczególnych zabytków.

W ostatnich latach liczba prowadzonych prac archeologicznych zwiększyła się z związku z realizacją licznych inwestycji budowlanych, takich jak budowa dróg czy rewitalizacja miast. Najwyższa Izba Kontroli sprawdziła, organy państwa i instytucje przyjmujące zabytki w depozyt podejmują skuteczne działania w kwestii zapewnienia zabytkom właściwej ochrony i opieki. Kontrolą objęła osiem wojewódzkich urzędów ochrony zabytków oraz 14 placówek zobowiązanych do ich przechowywania: 12 muzeów i dwa miejskie ośrodki kultury. W latach 2013-2017 (do 30 września) objęci kontrolą wojewódzcy konserwatorzy zabytków wydali 26 129 decyzji pozwalających na prowadzenie badań archeologicznych, w związku z realizacją inwestycji budowlanych. NIK szczegółowo prześledziła dokumentację 320 spraw.
Ustalenia kontroli

Zakres i formy ochrony zabytków archeologicznych realizowane przez większość objętych kontrolą wojewódzkich konserwatorów zabytków oraz muzea, nie gwarantowały prawidłowej ochrony i opieki nad nimi.

W ocenie NIK zawiedli przede wszystkim wojewódzcy konserwatorzy zabytków, których rola jest kluczowa w kwestii ochrony zabytków odkrytych podczas realizacji inwestycji. Działają na tyle nieskutecznie, że nie mają nawet pełnej wiedzy o czasie i miejscu pozyskania zabytków, ich liczbie oraz sposobie ich przekazania i miejscu przechowywania. W większości urzędów konserwatorskich nie ma pełnej dokumentacji, potwierdzającej czas, miejsce liczbę pozyskanych zabytków oraz sposób ich przekazania muzeom.

Większość z nich nie wykonywało, ani nawet nie planowało, w ramach sprawowania nadzoru konserwatorskiego, kontroli, które miałyby sprawdzić zgodność badań archeologicznych prowadzonych przez badaczy, z ich zakresem i warunkami określonymi w pozwoleniu na prowadzenie takich badań. Nie sprawdzali również, czy muzea albo inne podmioty, które przyjęły zabytki w depozyt, przestrzegają i stosują przepisy dotyczące ochrony zabytków i opieki nad nimi.

Konserwatorzy nie egzekwowali od badaczy, określonych w pozwoleniach, obowiązków przekazania im dokumentacji przebiegu badań archeologicznych (w przypadku 23% badań), inwentaryzacji polowej zabytków (27% badań) oraz pozyskanych zabytków (73%). Przedstawiciele większości (pięciu) wojewódzkich konserwatorów byli stroną przekazującą w depozyt muzeum odkryte zabytki tylko w przypadku co piątego badania archeologicznego, objętego kontrolą NIK. Natomiast nie posiadali pełnej wiedzy o przekazaniu zabytków z ponad 65% badań archeologicznych, gdyż zgromadzona przez nich dokumentacja nie zawierała protokolarnego potwierdzenia przekazania zabytków w depozyt. Ponadto wojewódzcy konserwatorzy zabytków zwykle nie uczestniczyli w przekazywaniu zabytków muzeom. Z dokumentacji wynika, że ponad połowa skontrolowanych muzeów przyjmowała zabytki bezpośrednio od firm archeologicznych, bez protokolarnego udokumentowania faktu ich przyjęcia. Działo się tak pomimo że właściwy konserwator wojewódzki nie wydał decyzji określającej miejsce ich przechowywania.

Wojewódzcy konserwatorzy bronili się, wskazując na trudności kadrowe oraz relatywnie niższe uposażenie pracowników urzędów w porównaniu do innych pracowników służby cywilnej.

NIK zwraca uwagę na niewystarczający nadzór ze strony Generalnego Konserwatora Zabytków oraz wojewodów. Organy te nie kontrolowały realizacji przez wojewódzkich konserwatorów zabytków zadań dotyczących ochrony zabytków archeologicznych.

Muzea z kolei nie mają pełnej wiedzy o liczbie przejętych w depozyt zabytków archeologicznych, nad którymi mają sprawować opiekę. Niemal 1/3 z nich podczas kontroli nie była w stanie określić liczby zabytków, ponieważ w ogóle nie ewidencjonowała ich w księdze depozytów. Trzy muzea w księdze depozytów prezentowały liczbę decyzji wojewódzkiego konserwatora, zamiast liczby przyjętych zabytków. W efekcie sprawozdania sporządzone przez 88% muzeów pokazywały nieprawdziwe dane. Ponadto w 10 muzeach nie przeprowadzono komisyjnej kontroli zgodności wpisów dokumentacji ewidencyjnej ze stanem faktycznym zbiorów archeologicznych przyjętych w depozyt.

We wszystkich skontrolowanych muzeach stwierdzono nieprawidłowości związane z niezapewnieniem bezpieczeństwa zabytkom archeologicznym, w tym dotyczące: wdrożenia Instrukcji przygotowania zbiorów do ewakuacji, analizy stanu zabezpieczenia muzeum przed pożarem, kradzieżą i innym niebezpieczeństwem oraz planów ochrony muzeum. W połowie muzeów nie opracowano lub nie uzgodniono z wojewódzkim konserwatorem planu ochrony zabytków, albo nie dokonano ich aktualizacji.

NIK zauważa, że wnioski składane przez inwestorów o wydanie przez wojewódzkich konserwatorów zabytków pozwolenia na prowadzenie badań archeologicznych, świadczyły o uwzględnianiu przez nich zadań w zakresie ochrony zabytków przy realizacji inwestycji budowlanych.
Wnioski

Skala i rodzaj nieprawidłowości odkrytych podczas kontroli wymagają działań oraz zmian procedur na poziomie zarówno lokalnym, jak i ogólnokrajowym. Jednym z najważniejszych postulatów jest stworzenie systemu informatycznego, który wspomagałby wszystkie zainteresowane organy, a szczególnie wojewódzkich konserwatorów zabytków, w wykonywaniu zadań związanych z ochroną zabytków archeologicznych. Zapewniłby stosowanie jednolitych procedur m.in. w zakresie:

bieżącego zarządzania, ewidencjonowania, monitorowania i archiwizowania dokumentacji spraw;
przekazywania zabytków w depozyt;
planowania i wykonywania kontroli przestrzegania i stosowania przepisów przez wykonawców badań archeologicznych oraz muzea i inne jednostki organizacyjne, którym przekazano w depozyt zabytki.

Ponadto NIK wskazuje na potrzebę wzmożenia przez Generalnego Konserwatora Zabytków oraz wojewodów nadzoru nad działalnością wojewódzkich konserwatorów, w szczególności w odniesieniu do realizacji zadań związanych z badaniami archeologicznymi.

Wielki, betonowy schron dla 860 osób wyleci w powietrze. Deweloper czyści teren pod inwestycję [ZDJĘCIA]
http://szczecin.wyborcza.pl/szczecin/7,34939,23996256,wielki-betonowy-sc...
Ściany i stropy mają nawet 1,5 metra grubości. Liczący sześć kondygnacji betonowy kolos, schron z czasów drugiej wojny światowej, zostanie wysadzony w powietrze. To jedna z pamiątek po mrocznej historii Szczecina.

W gruzy zamieni się schron stojący przy ul. Kołobrzeskiej, w sąsiedztwie ulicy Druckiego-Lubeckiego i pętli tramwajowo-autobusowej przy ul. Ludowej.

Widać go z daleka. Stoi na niewielkim wzgórzu i liczy aż sześć kondygnacji. Jest wyższy niż typowa, śródmiejska kamienica.

Właściciel się nie chwali

Cała operacja owiana jest mgiełką tajemnicy. Chociaż przeprowadzono już pierwsze wybuchy, na miejscu próżno szukać jakiejkolwiek tablicy informacyjnej. Niewiele do powiedzenia ma też inwestor – J.W. Construction Holding. To firma, która jest właścicielem nieruchomości. W Szczecinie znana jest z adaptacji Zakładów Odzieżowych Dana na hotel „Dana” i budowy po sąsiedzku wieżowca.

"To święte miejsce"

"Chcemy, by był zauważony". Nowy Pawiak budzi emocje

Konserwator: nie widziałem projektu

Frytki zamiast gobelinów.
W Cepelii ma być McDonald's

Powstały ponad 50 lat temu pawilon Cepelii ma się zmienić we flagową restaurację znanej firmy fastfoodowej. Taką wizję ma przynajmniej McDonald's.... więcej »

MKiDN: Polska wygrywa spór z deweloperem ws. wyburzenia koszar przy Łazienkach w Warszawie

Szczyt barbarzyństwa. Pomnik Tadeusza Kościuszki w Warszawie został znowu zniszczony. Na monumencie pojawiło się graffiti

"Pan rektor myli organy, kompetencje i osoby" - odpowiada konserwator.

Jan Śpiewak: Ratusz nielegalnie sprzedał zabytkową działkę. Dewelopera łączą głębokie więzi z warszawską Platformą

Remont Sali Kongresowej? Ratusz nie wie kiedy się skończy

Łosiowe Błota.

Atak
na kościół. Co jednak oburzyło konserwatora zabytków? "Trzy miesiące
aresztu? Bez procesu?". Publicyści udzielili lekcji prawa

A chwilę na wieść o ataku Krasucki pisał…

Nawet
najbardziej słuszne hasła nie mogłyby być usprawiedliwieniem dla
wandalizmu. Tak samo ani te, ani żadne inne. Elewacja zabytkowego
kościoła, szczególnie tak cennego jak bazylika Św. Krzyża, to nie
miejsce na taką formę protestu. Formę, która niszczy coś, co jest
dziedzictwem nas wszystkich, zarówno chrześcijan, wyznawców innych
religii, czy też niewierzących. Bo na tym polega uniwersalna
wartość zabytków.

CZYTAJ TAKŻE: Atak na kościół św. Krzyża na w Warszawie! Zniszczono fasadę świątyni. Bąkiewicz zapowiada reakcję Straży Narodowej. ZDJĘCIA

„Oburzonko, bo sądziliście, że można bezkarnie profanować kościoły w Polsce, tak?”

Wpis
stołecznego konserwatora zabytków błyskawicznie nagłośniła „Gazeta
Wyborcza”. I równie szybko nadeszła odpowiedź ze strony publicystów
i komentatorów. Oburzonym wyjaśniono, że areszt… nie wymaga procesu.

Stołecznego konserwatora czeka odkrycie, że areszt jest bez procesu. Człowiek uczy się całe życie.