To powinniśmy zapamiętać, bo niewykluczone, że jeszcze może się przydać.
Szkoda, że tak niewielu naszych polityków było tego samego zdania.

Szanowna Pani Basiu,

Na nas na Polskę przychodzą trudne terminy. Wszystko będzie zależało od tego jak będziemy głosować na jesieni.

Czasami sobie nucę:
Pamiętasz była jesień.

Ukłony

Wielu bojowych mieliśmy dowódców i żołnierzy
Przykre ,że większość w grobach leży
Wielu nawet było też często pomiatanych
Przez prostaków chcących należeć do wybranych
Tak się stało na Polski nieszczęście
Bo rządzą agenci, kapusie mający wzięcie
Czas ich się skończy wielkim łoskotem
Bo dostaną baty, lądując pod płotem
Bohaterowie odeszli , lecz geny jeszcze zostały
A waleczność to przymiot zawsze wspaniały
Wykazuje Honor , także Miłość do Ojczyzny
Znikną w czeluści wszystkie gorszące zgnilizny
Więc siły należy zbierać dla oczyszczenia
Polski z agenturalnego i zdradzieckiego zniewolenia
Pamiętając o bohaterach i ich odwadze
Musimy stanąć odważnie ,w pełnej rozwadze
Pozdrawiam

Może TYM Razem się uda..........?
może :)

Szanowny Panie Jacku,

Dziękuję za piękne słowa:

Bohaterowie odeszli , lecz geny jeszcze zostały
A waleczność to przymiot zawsze wspaniały
Wykazuje Honor , także Miłość do Ojczyzny.....[...]

Ukłony

Szanowna Pani Zofio,

Ma Pani rację, cytując wiersz Pana Jacka:

Musimy stanąć odważnie ,w pełnej rozwadze

Ukłony moje najniższe

Moc nasza leży w naszych rękach
Nie możemy opierać się na lękach
Zdrajców i szpicli trzeba przegonić
Żeby przodków majątku nie trwonić
Pozdrawiam cieplutko:))

Te geny musimy wzbudzić w Polakach
By zdrajcy uciekali po krzakach
Pozdrawiam

Dziękuję, że Pan pisze o tym wielkim dowódcy. Nie zgodzę się tylko z tym, że w kraju nie ma pomników poświęconych generałowi Maczkowi. Jednym z tych pomników jest nasza szczera pamięć i całkiem konkretne działanie. Polecam naszą stronkę www.rajdmaczka.pl Nie jesteśmy sami. Jest sporo szkół im gen. Maczka. Są miejsca upamiętnione. Są wreszcie stowarzyszenia a także sami żołnierze którzy walczyli u Bacy. Nie damy umrzeć legendzie tego wielkiego patrioty, filozofa, intelektualisty, autorytetu którego żołnierze "walczyli za wolność innych narodów ale umierali tylko dla Polski"

Pozdrawiam

Marek

Szanowny Panie Jacku,

My Słowianie mamy dobre geny. Kiedy przychodziło nam walczyć z jednym wrogiem zawsze wychodziliśmy zwycięsko.

Dziś mamy wrogów wewnątrz kraju. Ci są najgorsi.

Ukłony

zapraszamy do publikacji tekstów o gen.Maczku, a już koniecznie informacji o planowanych obchodach lub spotkaniach.
Sami musimy dbać o to, aby pamięc nie umarła.

Pozdrawiam

Dla mojego pokolenia,była to postać sztandarowa.......ale wtedy żyli jeszcze CI,ktorzy
GO znali i Legenda była żywą opowieścią........
Nasi Młodzi,równiez muszą Ją znać.......Tak tworzy się Historia :)
serd pozdr
dla pogromców dróg.........zazdroszczę WAM :)

dlatego wciąż TRWAMY,mimo kiepskich" somsiadów"
serd pozdr :)

Życiorysy,które każde Polskie Dziecko MUSI znać
serdeczne podziękowania
za Trud i wspaniałe dzielenie się Wiedzą.........
TE Życiorysy,
to perły w Naszej Koronie..............niech lśnią i przypominają,ze
Wolność ciężko się zdobywa.........i że musimy o Nią dbać....
serd pozdr......:)

zmartwieniem,czyli wewnętrzni Wrogowie.......a ci są najgorsi
Stare przysłowie mówi z wrogami sobie poradzimy,ale gorzej z tzw przyjaciółmi...
pozdr

Co tydzień w niedziele po Mszy Sw. w polskim kosciele w Martinez, w Kalifornii (ok. 45 mil na północ od San Francisko) można porozmawiać z jednym z ostatnich żołnierzy z 10 Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej, który ze swoim d-cą , póżniejszym gen. Stanisławem Maczkiem, przebił się na Węgry, aby bić się we Francji i póżniej przebyć szlak bojowy 1 Dywizji Pancernej, aż do portu wojennego Wilhelmshaven w Niemczech.

Pan Władysław Smoleń niedawno obchodził swoje 102-ie urodziny, zawsze pogodny i skory do ciepłych refleksji jest nieodłącznym elementem tutejszego polonijnego życia. Kilka lat temu przestał jeżdzić samochodem i po smierci żony, przeniósł się do córki Reni (którą wykradł podobnie jak żonę zaraz po wojnie z Polski jako kierowca ciężarówki dostarczającej dary URNA!), chodzący pomnik ciągłosci II Rzeczypospolitej!
Pozdrawiam.

Jacek K. M.

http://www.niepoprawni.pl/blogs/jacek-km

życzę Mu żeby doczekał naprawdę wolnej Polski.

One właśnie dodają siły i wiary w TO,ze i nam może się uda.........102 urodziny
i wciąż żywy umysł:)
Polacy mają Jacku
Mocne geny..............bardzo Mocne.......
dzięki za TO wspomnienia o Żołnierzu Generała

ileż TO RAZy o nią musimy sie bić.........Teraz POkojowo,ale determinacja wielka
Nadzieje TEZ.....
serd pozdr

w tym zwariowanym swiecie.........
a TY robisz TO doskonale...........serd pozdrawiam
i czekam na następne.........równie Celne........:)

Szanowna Pani Marylo,

Dziś czcimy generałów I Dywizji imienia Tadeusza Kościuszki stworzonej w Riazaniu przez Związek Sowiecki do walki z prawowitymi właścicielami Rzeczpospolitej Polskiej.

Ukłony moje najniżze

Szanowna Pani Zofio,

Problem polega na tym, że w większości szkół nikt nie uczy o bohaterach walk o niepodległość Polski takich jak generał Maczek,

Dzisiaj uczą o paradach miłości a czołowa przedstawicielka tego nurtu,pani Szczuka wypowiada się na temat historii Polski czasu II Wojny Światowej o okresu PRL.
Szkaluje Polskę do prasy niemieckiej.

Ukłony moje najniższe

wiec
niech snuje się Pańska Powieść, o tych
dla których Polska ważniejsza od Życia......Honorów ...i "diengów"
serd pozdr

Szanowna Pani Zofio,

W Polsce stworzyliśmy takie powiedzenie:

Od fałszywych przyjaciół uchowaj nas Panie. Z wrogami sami sobie poradzimy.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Zofio,

W Polsce stworzyliśmy takie powiedzenie:

Od fałszywych przyjaciół uchowaj nas Panie. Z wrogami sami sobie poradzimy.

Ukłony moje najniższe

Szanowny Panie Jacku,

Bardzo dziękuje za informację o Panu Smoleniu.

Pozdrawiam

Szanowny Panie Jacku,

Bardzo dziękuje za informację o Panu Smoleniu.

Pozdrawiam

pamietałam tylko fragmenty.....tego powiedzenia
serd dziękuję za przypomnienie

Tak,przed laty powiedział do mnie mój Prezes,gdy wkraczałam
w nowy etap" mojej pracy,oboje wiedzieliśmy,o co "idzie";)
i miał Rację,ten szlachetny,starszy Pan.........wtedy....
Miał po stokroć Rację,człowiek,z którym "stoczyłam nie jedną wojnę"
ale wzajemny szacunek jaki miałam do Niego,pozostał na zawsze....
i gdy przyszło
walczyć o Niego,sekundy się nawet nie zastanawiałam.........a wrogów
zrobiłam sobie mnogo..:)
Ważne,ze ON wiedział,że pomimo stawania często
po przeciwnych stronach,staliśmy naprawdę zawsze
po jednej , TEJ samej.......
i to Jego Powiedzenie sprawdziło się w stosunku do nas w Obie strony.......
i Jego i mnie"zdradzili " fałszywi przyjaciele";)
ale myśmy TO wiedzieli od początku........Wspaniały Polski,Sląski Prezes........Polak
To właśnie pod Jego skrzydłami schroniło się wielu Kresowian i Sybiraków.........
Dziwne są Polskie Drogi,Polskie Losy.....serd pozdr.......:)

Szanowna Pani Zofio,

Pamiętajmy o Ludziach Kresowych, pamiętajmy o Kresach

"

Ukłony najnizsze

TO i nam też musi udać ...........
Szkoda,że minęły CZASY domowego śpiewania,grania
Patriotyczne Pieśni,piękne GŁOSy i fortepian z Mazurkami
i" TA Pierwsza."
Tak uczyliśmy się kochać Polske......mimo,że stalinizm szalał dookoła
a z Katowic robiono Stalinogród............
Serd pozdr i Dziękuje.........

Wrogów wewnątrz Kraju musimy wybatożyć
By nie zaczynali dziwolągów tworzyć
Przez baty na goły tyłek
Do głowy by nie było zsyłek
Pozdrawiam

Sąsiedzi to rzecz nabyta
Dlatego trzeba ich walić z kopyta
Swoich zdrajców skracać o głowę
By nie zaprzątały dam Polskich alkowę
Pozdrawiam cieplutko:))

By każdy mógł się zapoznać z jego życia stanem
A mało już ich nam zostało żywej historii
Więc będzie ich nam brakowało i dla naszej euforii
Za czyny bohaterskie jakich dokonali dla kochanej Ojczyzny
A którą po wojnie żydo-komunistów znaczyły blizny
Pozdrawiam

Jestem w rękach Boga i on mnie kieruje
By niszczyć zło i wrogów, więc Polskę promuję
Pozdrawiam cieplutko:))

Szanowny Panie Jacku,

Dziękuję za piękny wiersz.

Ukłony

Szanowna Pani Zofio,

Bolszewikom, żydokomunie udawało się wiele rzeczy. Nie udało sie z Polski zrobić republiki sowieckiej.
Mieliśmy Boga. Oni nie !

Ukłony najniższe

Panie Jacku,
Bardzo ciekawy artykuł, i Pana komentarz.

Chciałam dodać, że wsród członków naszego koła nr. 49, SPK (San Francisco) jest również b. porucznik Pierwszej Dywizji Pancernej kol. Marian Grochowski (który urodził się w Chinach i nigdy w Polsce nie mieszkał, nagrodzony ostatnio najwyższym francuskim Legii Cudzoziemskiej) mieszkajacy w Rossmoor.

Natomiast Druhna Krystyna Chciuk i Danuta Rudnicka z Sakramento były oswobodzone z obozu w Oberlangen.
S.P. kol. M. Kafka i jego żona p. Irena Kafka z Monteray zajmowali się sierocincem w Maczkowie.
Danuta Rudnicka zdała maturę, a ja byłam, uczennicą liceum w gimnazjum Maczkowskim.
przesyłam pozdrowienia
.
Halina Butler

w skali 1 do 10, 11:)
serd pozdr

Jacku,możemy doczekamy jeszcze wolnej Polski........?
Zyczę tego Polsce i nam.......

Dlatego mimo nawałnic,to my wygrywaliśmy kolejne zniewolenia...
a w ostatnim,byliśmy nawet najweselszym barakiem.........jak to mówili
inni
serd pozdr......:)

bez względu na odległość,oceany,pustynie,czy stepy.......
CZY nie jest TO prawdziwy CUD............?

Szanowna Pani Zofio,

My mamy Boga, my chcemy Boga.

Ukłony moje najniższe

Nadzieja i Wiara to nasze przewodniczki
Z Miłością i Honorem naszego Boga orędowniczki
Pozdrawiam cieplutko:))

"My chcemy Boga,my poddani.../.../"
serd pozdr

i TAK od prawieków...:)
pozdr

Szanowna Pani Zofio,

Po II Wojnie Światowej w Kościołach na każdej mszy śpiewano"
_ my chcemy Boga _

Ukłony najniższe

Mimo cierpień ufność w Boga
To nasza prawdziwa droga

1. My chcemy Boga, Panno święta!
O, usłysz naszych wołań głos!
Miłości Bożej dźwigać pęta,
To nasza chluba, to nasz los.

Ref.: Błogosław słodka Pani!
Błogosław wszelki stan!
My chcemy Boga!
My poddani!
On naszym Królem, On nasz Pan?

2. My chcemy Boga w rodzin kole,
W troskach rodziców, dziatek snach.
My chcemy Boga w książce, w szkole,
W godzinach wytchnień, w pracy dniach.

3. My chcemy Boga w naszym kraju,
Wśród starodawnych polskich strzech.
W polskim języku i zwyczaju,
Niech Boga wielbi Chrobry, Lech.

Pozdrawiam cieplutko:))

Szanowny Panie Jacku,

Piękny wiersz o Polach , którzy chcą Boga.

Ukłony

Szkoda ,że to nie moje myśli
Ale ważne że komuś przyszły
Bo dają moc i natchnienie
Na każde wierzące istnienie
Pozdrawiam

Szanowny Panie Jacku,

To Pana myśli. Pan je przełożył tylko na papier.

Ukłony

Niestety tym razem to przedrukowanie
Ważne ,że Boga popieram trwanie
W świadomości swojej i innych wierzących
Bo wtedy należeć będziemy do pragnących
Miłości , która z Prawdą razem idzie
Nie przeszkodzi temu nawet życie w bidzie
Pozdrawiam

Szanowny Panie Jacku,

Wszyscy się cieszymy czytając Pana wiersze,

Ukłony

Wszystko wskazuje, że piękny pomnik Generała Maczka stanie jeszcze w tym roku w Krakowie, oczywiście w Parku Jordana w Galerii Wielkich Polaków. Mam nadzieję, że weźmie Pan udział w uroczystości i może coś na tą okazję napisze. Oczywiście jak będzie znana data odslonięcia pomnika to Pana poinformuję.

Szanowny Panie Józefie,

Jak warunki atmosferyczne będą sprzyjały to może się wybiorę.Dla mnie jazda samochodem 300 kilometrów to jednak duży wysiłek

Co do pisania, to Pan wie, że nie mogę chleba odbierać Panu Sowińcowi.

Na Blogmedia, Jurek nie pisze wiec napiszę.

Ukłony i pozdrowienia dla pięknego Krakowa. Moja babcia po kądzieli opowiadała mi, że nie lubi Krakowa, bo stolice przenieśli z Poznania. Warszawy też nie lubiła.

Kiedyś wracając z Zakopanego, moja żona zostawiła w hotelowej łazience / być może hotel PTTK/ saszetkę z biżuterią,
Proszę sobie wyobrazić, że saszetkę znalazła sprzątaczka i oddała w recepcji

Ukłony dla Pana i pięknego Krakowa

podnosiły do góry dwa palce w kształcie litery V
póżniej te same dzieci,już bardzo dorosłe
robiły to samo stając twarz w twarz z uzbrojonymi zomowcami i tez śpiewaliśmy
"my chcemy Boga"............a oni mieli Strach w oczach............dziwne
nie wtedy, gdy skandowaliśmy "gestapo" lecz gdy szliśmy z TĄ pieśnią na ustach,"gestapo" zaczynało się bać.........Tłum wściekły jest grożny,
ale bezbronny tłum z Pieśnią na ustach
robi niesamowite wrażenie..........jest w nim jakaś Magia,Siła,Determinacja.....
i Odwaga do granic szaleństwa..........
serd pozdr

my wciąż powtarzamy te słowa:

"My chcemy Boga w rodzin kole
W troskach rodziców,dziatek snach../../"
i kiedy HUKNIE ta pieśń
kolejny RAZ
Polska znowu Obudzi się ze złego Snu
tak nam dopomóż Bóg...............
serd pozdr
Dobrej Nocy...........Jacku :)

:)

z Naszymi Wielkimi,słodko śpiącymi w kryptach nad Wisłą :)

Pieśń z Bogiem na ustach
Budzi strach bo widzą w lustrach
Swoje zakłamane twarze
I często w życiu wiraże
Prowadzące na manowce
Także schowane za ZOMO-wcem
Pozdrawiam cieplutko:))

Szanowna Pani Zofio,

Sprawcy mordów stoczniowców, górników, Kiszczak i Jaruzelski są chronieni przez takich ludzi jak Adam Michnik.

Pamiętam grubą kreskę Mazowieckiego i krzyki Michnika :
Wasz prezydent / Jaruzelski /
nasz premier / Mazowiecki / nasz czyli michników.

Dziś wiem, że o zachowanie funkcji dla prezydenta Jaruzelskiego zabiegał prezydent USA George Bush / senior /

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Zofio,

Życzę miłego dnia. Kiedy Pani w nocy pisała już spałem. Zabieram się do kawy.Muszę zrobić sobie sam. Z pianką nie potrafię.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Zofio,

Coś sie pokićkało

Ukłony moje najnizsze

Szanowna Pani Zofio.

Pamiętam; Victory

Ukłony moje najnizsze

już dawno po Kawie,ale Kociak cudny........
Znak Viktori to nasz Znak a Kapłan zamordowany
przez Drani Kiszczaka,to nasz Patron............
Drani z dużej litery,bo większej Bandy,świat chyba nie widział...........
Michnik,którego brat Stefan wydawał wyroki na Naszych Bohaterów
ma się całkiem Dobrze.........Jeszcze lepiej jego brat adam,z raną na czole.......
Obnażył go swietnie pan Waldemar Łysiak w swoim" Salonie"
Duch Ketmana,wcale duchem nie jest,lecz człekiem z krwi i kości......
a jedyny z Tamtych lat,ktorego podziwiam to
REGAN,ale i ON juz dawno odszedł................
Ale niech się boją...........
bo gdy Naród znowu Huknie Ojczyznę wolną racz nam oddac Panie,jak w robił to
w stalinowskich CZASACH...........to niech się bOJĄ......
serd pozdr....:)

()

Kalendarz polski codzienny

Bohater Polski, obywatel Holandii

Piotr Szubarczyk

Lew ze Lwowa. Stanisław Maczek, wielki Generał, o którym Polska przypomniała sobie jako ostatnia [wideo]

http://niezlomni.com/?p=3233

Za granicą odznaczany, Polska przypomniała sobie o nim jako ostatnia

11 grudnia 1994 roku zmarł Generał Stanisław Maczek

Przez wiele lat stał za barem w jednym z hoteli w Edynburgu,
na jego cześć wybudowano 300 pomników i tablic pamiątkowych w Europie, a
w Polsce tylko jeden, do tego postawiony najpóźniej. Jeden z
największych dowódców nie tylko w historii polskiego oręża – generał
Stanisław Maczek.

Polska, której poświęcił bez reszty całe swoje życie, nie miała do 1995 roku żadnego upamiętnienia. Na
szlaku bojowym generała w Europie Zachodniej stoi ponad 300 pomników.
Ten, który pobudowano w Warszawie, na Placu Inwalidów, został wzniesiono
za pieniądze i z inicjatywy żołnierzy generała i ofiarnej ludności 44
miast na zwycięskim szlaku bojowym, od Edynburga do Wilhelmshaven. Nazse
państwo nie dołożyło nawet złotówki do budowy pomnika w Warszawie.

Urodził się w 1892 roku na Kresach. Ukończył Wydział Filozofiii
Filologii Polskiej na Uniwersytecie Lwowskim. Jako student odbył
przeszkolenie w Związku Strzeleckim. Podczas I wojny światowej został
wcielony do armii austriackiej, służąc w pułku tyrolskim na froncie
włoskim. W swoim batalionie był jedynym oficerem Polakiem. W 1918 roku wstąpił do tworzącego się Wojska Polskiego, a następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W okresie międzywojennym dowodził batalionem piechoty w 26 pp we
Lwowie, później studia w Wyższej Szkole Wojennej, po których zostaje
zastępcą dowódcy 76 pp. Przez następne pięć lat dowodzi 81 Pułkiem
Strzelców Grodzieńskich.

Na
rok przed wybuchem II wojny światowej jest już pułkownikiem i dowódcą
10. Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej, z którą zwiąże się na całe życie. To była pierwsza jednostka tworzących się nowych sił pancernych Wojska Polskiego. Brygada
Maczka szybko staje się chlubą całej armii polskiej. W 1939 roku 10.
jednostka bierze udział w walkach z przeważającymi siłami wroga na
południu Polski, stawiając czoło całemu XXIII Korpusowi Pancernemu
nieprzyjaciela. Po ataku wojsk sowieckich na Polskę przekracza
granicę węgierską, nie dając się pobić wojskom hitlerowskim. Wkrótce
potem pułkownik Maczek melduje się u generała Władysława Sikorskiego w
Paryżu, który powierza mu dowództwo 1 Polskiej Dywizji Piechoty,
awansując do stopnia generała za zasługi w kampanii wrześniowej.

We Francji odtwarza swoją brygadę, która teraz nazywa się 10. Brigade Motorisee Polonaise. Broni Francji przed Niemcami, choć Francuzi twierdzili, że poradzą sobie bez Polaków. Przypomnieli sobie o nich, kiedy padła Linia Maginota.
Pod Montbard, w nocy z 16 na 17 czerwca, dywizja otoczona przez
niemieckie jednostki pancerne, pozbawiona artylerii polowej, zaskoczyła
Niemców zdobywając miasto.

Wyzwolony Stalag w Oberlangen – po lewej kpt Halina Ter-Oganian „Danuta” – po prawej kpt. Maria Irena Mileska „Jaga”

Po kapitulacji Francji ukrywa się wraz z wieloma żołnierzami w Marsylii. Z
Europy, w przebraniu Araba, przedostaje się do Maroka, a stamtąd do
Wielkiej Brytanii, gdzie zostaje dowódcą 10. Brygady Kawalerii
Pancernej. Za zasługi bojowe we Francji gen. Władysław
Sikorski, w owym czasie Wódz Naczelny, odznacza go Krzyżem Virtuti
Militari IV klasy.

W 1942 roku brygada przekształca się w 1. Dywizję Pancerną. Jednostka od samego początku bierze udział w inwazji w Normandii. Trafia tam już 1 sierpnia 1944 roku. Maczek i jego dywizja szybko stają się sławni dzięki działaniom pod Falaise, kiedy to odcięli Niemcom drogę ucieczki na wschód.
Dywizja bierze do niewoli 5113 jeńców, niszczy 55 czołgów, 44 działa
polowe, 38 samochodów pancernych i 207 pojazdów mechanicznych. Wśród
zniszczonych niemieckich dywizji była również 2. Panzer Division, ta z
którą Maczek bił się w Polsce podczas kampanii wrześniowej.

Za manewr pod Falaise chwali generała sam marszałek Montgomery.

Dywizja Pancerna nadal prowadzi działania na kierunku belgijskim,
zdobywając liczne miasta: Ypres, Passchendale, Roulers, Thielt. Kolejny
ważny etap na szlaku bojowym to Breda w Holandii. To tutaj
generał Maczek, który zawsze bardzo oszczędzał swoich żołnierzy, ponosi
dotkliwe straty. Właśnie, dlatego uważał Bredę za swoje szczytowe
osiągnięcie strategiczne z jednej strony, a z drugiej za symbol
wiecznego rozstania z wieloma towarzyszami broni. Później poprosił, by pochowano go na polskim cmentarzu w Bredzie.

Szanowna Pani Marylo,

Wieczna cześć Jego pamięci.

Wyrazy szacunku

Dziś Tusk chce sprowadzać obce wojska by broniły naszych granic, bo nasi to , spieszone pospolite ruszenie, bo kupione w reichu czołgi z demobilu jeszcze nie dotarły.
Ciekawe kogo nam przyślą ? Duńczyków, którzy swą klasę pokazali w Srebrenicy.

70. rocznica bitwy o wzgórze Montormel. Marszałek Sejmu odsłoni pomnik gen. Maczka

– Wasza ofiara życia i krwi nie poszła na marne, wydała piękny
owoc wolności – powiedziała marszałek Sejmu Ewa Kopacz przy grobach
polskich żołnierzy podczas uroczystości na...

Pamięć poległych uczcili m.in. sekretarz Rady
Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzej Kunert, kombatanci, Polonia,
uczniowie Zespołu Szkół im. gen. Stanisława Maczka w Warszawie.



Marszałek Sejmu złożyła wieńce na jednym z największych polskich
cmentarzy wojennych we Francji Urville-Langannerie. Spoczywa na nim
około 700 polskich żołnierzy, którzy polegli w czasie walk w Normandii w
latach 1940-1944.

http://niezlomni.com)" href="http://s.v3.tvp.pl/images/d/6/7/uid_d67c0d06f6a8e0df6da2152867918dae1408693345395_width_700_play_0_pos_4_gs_0.jpg">http://niezlomni.com)" alt="Pomnik gen. Stanisława Maczka w Normandii jest kopią pomnika generała stojącego na Skwerze Czołgisty w Żaganiu (fot. źródło: http://niezlomni.com)" src="http://s.v3.tvp.pl/images/d/6/7/uid_d67c0d06f6a8e0df6da2152867918dae1408693345395_width_180_play_0_pos_4_gs_0.jpg">

Pomnik gen. Maczka w Montormel



Drugim punktem wizyty Marszałek Sejmu jest udział w ceremonii
upamiętniającej bitwę pod Montormel. Obchody mają być wyrazem uznania
dla lokalnej społeczności a także żołnierzy 1 Dywizji Pancernej. W
miejscu walk o francuskie wybrzeże marszałek Ewa Kopacz odsłoni na
wzgórzu pierwszy pomnik gen. Stanisława Maczka w Normandii. Autorem
rzeźby jest Tomasz Filar. Jest ona kopią pomnika generała Maczka
stojącego na Skwerze Czołgisty w Żaganiu.

Odsłonięcie pomnika 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka w Normandii

Pomnik upamiętniający żołnierzy 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka został odsłonięty 28-07-2012 w Grayen sur Mer w Normandii. To zwieńczenie obchodów 70-lecia powstania dywizji i 120. urodzin jej dowódcy – uważają inicjatorzy powstania monumentu, Stowarzyszenie 1 Dywizji Pancernej we Francji.
„Pomnik jest pierwszym dedykowanym naszym pancerniakom na plażach Normandii. Otwierać będzie symbolicznie szlak 1 Dywizji Pancernej w Normandii znaczony już pomnikami w Mont Ormel, Chambois i cmentarzem wojennym w Langnerrie” – tłumaczył.

W skład stowarzyszenia wchodzą m.in. członkowie rodzin żołnierzy gen. Maczka. Prezesem honorowym jest Edward Podyma, żołnierz 1 DP, uczestnik m.in. bitwy pod Falaise. Stowarzyszenie jest zrzeszone w Federacji Organizacji Polskich Pancerniaków (FOPP).

Federacja funkcjonuje od 2008 r. Jej głównym założeniem jest gromadzenie materiałów o 1 DP i upowszechnianie tradycji z nią związanej. „W tym celu w Żaganiu powstało Centrum Tradycji Polskich Wojsk Pancernych, gdzie gromadzone są pamiątki po żołnierzach gen. Maczka” – powiedział PAP sekretarz FOPP Waldemar Kotula.

Jak tłumaczył, odsłonięcie pomnika jest ukoronowaniem obchodzonego w tym roku 70-lecia powstania dywizji i 120. urodzin gen. Maczka.

Zdaniem sekretarza FOPP, pamięć o dokonaniach 1 Dywizji Pancernej jest w Polsce wciąż żywa, a tradycje pancerniaków kultywuje się przede wszystkim w miastach garnizonowych, skąd wywodziły się oddziały 1 DP. „Wiodącą strukturą w tym aspekcie jest 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej stacjonująca w Żaganiu, która – zgodnie z wolą gen. Maczka – przejęła i kontynuuje tradycję 1 DP” – podsumował Kotula.

Uroczystość na plażach Normandii rozpocznie cykl wydarzeń upamiętniających zwycięską bitwę 1 DP pod Falaise, których kulminacją będą tradycyjne uroczystości na Mont Ormel, zaplanowane na 24-25 sierpnia.

1 DP przeszła szlak bojowy przez Francję, Belgię, Holandię i Niemcy. Od 29 lipca do 4 sierpnia 1944 r. trwał desant żołnierzy gen. Maczka w Normandii. Po lądowaniu 1 DP skoncentrowano w rejonie Bayeux.

Dywizja odegrała znaczącą rolę nie tylko w bitwie pod Falaise (gdzie zamknęła okrążenie wokół niemieckich 7. Armii i 5. Armii Pancernej w tzw. "kotle"), ale wyzwalała także holenderską Bredę i uczestniczyła w zdobyciu niemieckiego Wilhelmshaven.

Szanowna Pani Marylo,

Na Świecie mamy polską patriotyczna Polonie, która dba o Polskę i Polaków.
Dobrze, ze ten pomnik odsłonięto !
Baba, która moim zdaniem nie kocha Polski, pokazała to kłamstwami smoleńskimi, powinna zajmować się pieluchami wnuczki a najlepiej wstrzykiwaniem botoksu, bo już wygląda jak strach na wróble
Lekarka ?

Ukłony moje najniższe

ten babsztyl pohańbił polski mundur opowiadając ruskie kłamstwa "metr na metr".
Przyjdzie jeszcze dzień zapłaty.

Pozdrawiam serdecznie


http://niezlomni.com/?p=17911

Normandia o Polakach nie zapomniała

Odsłonięcie popiersia gen. Stanisława Maczka w Mont-Ormel w Normandii
to główny punkt uroczystości 70. rocznicy walk z Niemcami w „kotle Falaise”

Zdjęcie: Mémorial-de-Montormel/
- 

Zenon Baranowski

Odsłonięcie popiersia gen. Stanisława Maczka

W Mont-Ormel w Normandii odbyły się uroczystości odsłonięcia popiersia wybitnego polskiego dowódcy

Zdjęcie: Marek Borawski/
Nasz Dziennik 

Szanowna Pani Marylo,



Rocznica  Bitwy pod Falaise:
 Polskie czołgi generała Maczka na Mont-Ormel

Wyruszył rajd motocyklowy “Śladami gąsienic pierwszej pancernej” generała Stanisława Maczka. W ten sposób uczestnicy rajdu chcą upamiętnić między innymi zwycięskie bitwy pod Falaise i Chambois we Francji oraz 20 rocznicę śmierci generała.
Wojciech Krupa – komandor IV Międzynarodowego Motocyklowego Rajdu “Śladami gąsienic pierwszej pancernej”.

Inicjatywa spotkała się z wielkim zainteresowaniem. W tym roku rajd odbywa się już po raz czwarty. Biorą w nim udział motocykliści z całej Polski. Trasa wiedzie przez zwycięski szlak polskiej dywizji, która została okupiona nie tylko krwią ale także licznym zwycięstwami.

- Maczek był dowódcą niezwyciężonym, To jest piękna karta historii Polski – stosunkowo mało znana ze względu na komunistyczne blokady, ponieważ był też pozbawiony obywatelstwa polskiego - Marek Nowak, wicekomandor IV Międzynarodowego Motocyklowego Rajdu “Śladami gąsienic pierwszej pancernej”.

Rajd trwa 16 dni. Motocykliści przejeżdżają całym szlakiem bojowym Pierwszej Dywizji Pancernej od lądowania na plaży Eromanż. Dalej przez wyzwolone miasta aż do przejęcia przez dywizję portu Kriegsmarine niemieckich okrętów podwodnych wilmesmachen. Dla organizatorów jak i uczestników to przede wszystkim poznanie historii ale także własne świadectwo ogromnego patriotyzmu. W rajdzie uczestniczą także reporterzy TV Trwam.

1 Dywizja Pancerna gen. Maczka w bitwie pod Falaise

Generał o wielkim sercu

ROZMOWA z prof. Andrzejem Maczkiem, synem gen. Stanisława Maczka

Z prof. Andrzejem Maczkiem, synem gen. Stanisława Maczka, rozmawia Zenon Baranowski

 

W Mont-Ormel odsłonięto pierwszy w
Normandii pomnik Pańskiego ojca. Na pewno jest Pan zadowolony z udziału w
takiej uroczystości.

– Tak, oczywiście. Szalenie. Byłem
wcześniej przy odsłonięciu popiersia mojego ojca w Żaganiu. I teraz
tutaj, w Mont-Ormel. Pięknie to wszystko zostało zorganizowane. Byłem
bardzo wzruszony.

Czy po wojnie ojciec był honorowany przez Francuzów?

– Nie. Po wojnie był zapomniany, jedynie
Holendrzy go pamiętali. Ale poza tym był zapomniany. Komunistyczna
Polska odebrała mu polskie obywatelstwo. Brytyjczycy nie dali mu pensji,
więc musiał wziąć się do ciężkiej codziennej pracy. Pracował jako
barman w barze, sprzedawał w sklepie i w ten sposób utrzymywał swoją
rodzinę.

Wspominał wojenne przejścia, kampanię normandzką?

– Raczej o tym w domu nie mówił. Inni mogli
go o to pytać, ale jak się rozmawia z ojcem, to jest jakoś inaczej. I
żałuję, że nie pytałem więcej. Każdy syn to odczuwa, jak straci ojca, że
powinien był o wiele różnych rzeczy spytać, a nie zrobił tego.

Wspomniał Pan, że ojciec zawsze pamiętał o swoich żołnierzach.

– Tak. Był bardzo związany ze swoimi
podkomendnymi. Oni go nazywali „Baca”. I każdy, kto jest tutaj z
weteranów, powie, że generał Maczek to był człowiek o naprawdę wielkim
sercu.

W Anglii jest Pan zapraszany do szkół?

– Tak. Teraz coraz mniej, ponieważ mam
chorą żonę. W związku z tym wyjazdy są dla mnie trudne. Ale jak mogę, to
na takie imprezy wyjeżdżam.

Jakie ma Pan przesłanie dla młodzieży?

– O prawdę zawsze trzeba walczyć i jej
bronić. Ponieważ inaczej kłamstwo wygra. Patriotyzm był dla mojego ojca
ważną rzeczą. To, że jestem Polakiem, że mówię po polsku, to jego
zasługa.

Dziękuję za rozmowę.

Zenon Baranowski

Zwycięstwo pancernej husarii

Polska dywizja wzięła przeszło 5,5 tys. jeńców, w tym
jednego generała i stu kilkudziesięciu oficerów - pisze dr Joanna
Wieliczka-Szarkowa

„Dziękuję Wam, bracia Polacy, za wyzwolenie mojej
ojczyzny” – to zdanie wpisał przed rokiem do pamiątkowej księgi na
Polskim Cmentarzu Wojennym w Grainville-Langannerie młody człowiek
samotnie odwiedzający groby żołnierzy 1. Dywizji Pancernej gen.
Stanisława Maczka. Cmentarz znajduje się przy szosie Caen – Falaise, w
Normandii. Na każdym z 696 grobów z białym krzyżem ze znakiem dywizji
rośnie krzew czerwonej róży. Panuje tu niezwykła cisza i spokój.

Zupełnie inaczej wyglądało to miejsce 70 lat temu, kiedy właśnie stąd
rankiem 15 sierpnia polska dywizja ruszyła do rzeki Dives. Ten dzień,
„dzień święta żołnierza polskiego, stał się jednym z najjaśniejszych dni
działań polskiej dywizji pancernej. Wszystko najtrudniejsze zdawałoby
się – wychodziło łatwo i bez zahamowań” – wspominał gen. Stanisław
Maczek.

Kocioł Falaise

Tydzień wcześniej, w nocy z 7 na 8 sierpnia 1944 roku, rozpoczęła się
bitwa pod Falaise, w której polscy pancerniacy razem z jednostkami
kanadyjskimi, zamykając w kotle osiem niemieckich dywizji, odnieśli
świetne zwycięstwo na szlaku bojowym we Francji.

Zaczęło się jednak pechowo, od zbombardowania przez lotnictwo
alianckie wychodzących do natarcia własnych oddziałów. Sytuacja na
nieszczęście powtórzyła się przed kolejnym natarciem Sprzymierzonych na
Falaise, 14 sierpnia. Na miejsce koncentracji przyjechał nawet najwyższy
dowódca lotnictwa sił ekspedycyjnych, marsz. Arthur Tedder. Gdy
samoloty zrzuciły bomby na oddziały polskie i kanadyjskie, marszałek
„szybkim kłusem dał nura pod polski czołg w poszukiwaniu ochrony przed
własnymi bombami. Pod czołgi oraz do wszelkich dziur w terenie umykał
zresztą wtedy kto żyw, z wyjątkiem oficera sztabu brygady, kapitana
Popiela i wachmistrza łączności, którego nazwiska nie pamiętam. Obydwaj
oni siedzieli z zimną krwią przy nadajniku aż do końca bombardowania,
usiłując ustalić częstotliwość lotnictwa i nadać radiogram: Wy,
przeklęci głupcy, znowu bombardujecie własne wojska!” – wspominał płk
Franciszek Skibiński, który przyznawał, że nigdy w życiu nie był pod
takim bombardowaniem, jak 14 sierpnia. Nie pomogły żółte rakiety
sygnałowe ani żółte dymy, ani bohaterska załoga samolotu łącznikowego
artylerii, który wystartował wśród wybuchów i kręcił się między
bombowcami, sygnalizując rozpaczliwie skrzydłami. Spośród 800 samolotów
77 zbombardowało własne oddziały, zadając im poważne straty. W całym
Korpusie zginęło stu żołnierzy, stracono prawie 300 pojazdów i dział.
Rozpoczęta w ten sposób druga faza bitwy miała doprowadzić do zamknięcia
okrążenia wokół dwóch niemieckich armii w tzw. kotle Falaise.

W krwawych walkach nad rzeką Dives Polacy odrzucili Niemców, po czym
zdobyli miasteczko Jort, gdzie na przyczółku mostowym stanął swoim
czołgiem gen. Maczek i ku czemu nieczęsto miał okazję, ustnym rozkazem
skierował swoich żołnierzy na południe. Do wieczora 17 sierpnia zostały
zdobyte kolejne miejscowości.

Polsko-amerykańskie zwycięstwo

Generał Maczek, studiując sytuację, „z właściwą sobie bystrością i
umiejętnością taktycznej oceny terenu dojrzał na mapie najbardziej
istotny punkt topograficzny, którego opanowanie decydowało o przecięciu
Niemcom drogi odwrotu, na wschód i na północny wschód. Punktem tym był –
obok Chambois – kompleks wzgórz Mont-Ormel leżący bezpośrednio na
północny wschód od Chambois. Ten kompleks wzgórz, ze względu na swój
charakterystyczny kształt, nazwał Maczek tego dnia »Maczugą« i odtąd tak
się on nazywał w rozkazach, meldunkach, rozmowach, artykułach i w
historiach pułkowych. Mont-Ormel łącznie z miasteczkiem Chambois stały
się kluczowym rejonem operacji całej 21. Grupy Armii i od tego dnia
obydwie te nazwy wymieniane były nieustannie w rozkazach polskich,
brytyjskich, amerykańskich, francuskich i… niemieckich. Powtarzają się
one wielokrotnie w opisach operacji Falaise dokonywanych przez autorów
wojskowych, poczynając od Eisenhowera i Montgomery’ego” – wspominał płk
Franciszek Skibiński.

Opanowywanie wyznaczonych punktów zaczęło się 19 sierpnia. Krótko po
południu polscy pancerniacy osiągnęli północną część Maczugi, dochodząc
do szosy Chambois – Vimoutiers, którą „maszerowała trzema rzędami
kolumna Niemców, i którzy byli przekonani, iż szczęśliwie wydobyli się
już z okrążenia. Były w tej kolumnie przemieszane bez ładu i składu:
czołgi, działa pancerne i polowe, transportery opancerzone, samochody
ciężarowe i osobowe, a pomiędzy tymi wszystkimi warczącymi i dymiącymi
silnikami mnóstwo pojazdów o trakcji konnej i tłumy pieszych. Dowódca
»pełnym gazem« rozwinął cały pułk równolegle do szosy i otworzył ogień
ze swoich pięćdziesięciu dział i stu karabinów maszynowych, dokonując
straszliwej masakry. Po upływie kilkunastu minut cała droga – na
przestrzeni dwóch kilometrów – była dosłownie zawalona wrakami czołgów,
dział, samochodów i wozów, trupami ludzi i koni. Pożary i eksplozje
trwały do nocy, przeszkadzając nawet w dalszym działaniu. Z klęski
ocalało tylko kilkudziesięciu Niemców (a między nimi podpułkownik i paru
młodszych oficerów), którzy zdołali, rzucając broń, z podniesionymi
rękoma dobiec do czołgów i poddać się Polakom” – zapamiętał płk
Skibiński.

Drugi wyznaczony cel – Chambois, miało opanować zgrupowanie dowodzone
przez mjr. Władysława Zgorzelskiego, znanego jeźdźca, uczestnika
licznych zawodów hipicznych. Gdy Polacy atakowali miasto od północy,
Amerykanie robili to z południa, co całkowicie zaskoczyło Niemców. Do
spotkania Sprzymierzonych doszło w kilku miejscach jednocześnie, około
godziny 19.00. Dragoni wzięli 360 jeńców, a na rynku zdobyli flagę
hitlerowską, która służyła im jako dywan. Po wojnie na słynnym
skrzyżowaniu dróg w Chambois postawiono tablicę upamiętniającą
wyzwolenie tego miasta 19 sierpnia 1944 roku przez Polaków i Amerykanów.
Widnieje na niej nazwisko majora Władysława Zgorzelskiego.

Walka na Maczudze

Tymczasem trwała jeszcze walka na Maczudze. Wieczorem, 19 sierpnia
dotarł na wzgórze ppłk Koszutski. „W ciągu całego dnia (20 sierpnia)
Niemcy podejmowali rozpaczliwe i jednocześnie bardzo silnie zmontowane
natarcia, by wydostać się z zamkniętego kotła Falaise. Zacięte walki
piechoty wsparte grupami czołgów, ogniem artylerii i moździerzy
wielolufowych prowadzone były z zachodu, od wewnątrz kotła, celem
wydostania się na wschód, oraz ze wschodu celem otwarcia drogi otoczonym
oddziałom. Własna artyleria wraz z kanadyjskim pułkiem artylerii
ciężkiej ogniem o niespotykanym dotąd zużyciu amunicji (200-300 pocisków
na działo w tym dniu) wstrzymywała i niszczyła przeciw uderzającego
nieprzyjaciela”.

Walka na Maczudze dla jednostek pancernych, jak wspominał ppłk
Koszutski, była „dość niezwykła”. W falistym, zadrzewionym (sady) i
zalesionym terenie, z ograniczoną widocznością, przez co Niemcy mogli
podchodzić prawie pod polskie czołgi, dochodziło do walki wręcz.
Piechota walczyła na bagnety, załogi czołgów strzelały z pistoletów,
karabinów maszynowych i dział. Walczyć musieli wszyscy – kierowcy i
sanitariusze, kapelan z kierowcą wzięli do niewoli 72 jeńców. Czołgi
stały cały czas na miejscu, skupione i zwrócone na wszystkie strony jak w
średniowiecznym taborze. Nie można było ewakuować ani rannych, ani
jeńców, ich położenie było straszne – leżeli na przedpolu między
walczącymi oddziałami. Zaopatrzenie nie dochodziło. Ogień artylerii o
niebywałym natężeniu nie ustawał. Na przedpolu leżała masa
rozkładających się w upale trupów.

Polskie pole bitwy

Przed południem, następnego dnia, na Maczugę wjechał pierwszy czołg
kanadyjski. 4. Kanadyjska Dywizja Pancerna nadeszła nareszcie z pomocą.
Niemieckie czołgi i grenadierzy zaczęli wycofywać się na Vimoutiers. Z
tego pierwszego czołgu wyszedł kpt. Pierre Sevigny i jak wspomina ppłk
Koszutski, ze łzami w oczach podszedł do polskich brudnych, oberwanych i
wyczerpanych zwycięzców – stanął na baczność i zasalutował:
&rbdquo;What a bloody spectacle! This is a real Polish Battlefield.
My God! (Co za krwawe przedstawienie! To jest prawdziwe polskie pole
bitwy. Mój Boże!).

O godzinie 14.00, 21 sierpnia, bój o Maczugę był skończony. W
dzienniku bojowym jednego z kanadyjskich pułków zapisano: „Obraz wzgórza
262 był najdzikszy ze wszystkich napotkanych dotychczas przez pułk.
Polacy nie dostawali zaopatrzenia od trzech dni. Mieli wiele setek
rannych, którzy nie mogli być ewakuowani. Droga była zatłoczona
spalonymi pojazdami zarówno naszymi, jak i nieprzyjacielskimi. Wszędzie
trupy jeszcze nie pochowane, kawałki trupów…”. Generał Simonds,
oglądając pole bitwy na północny wschód od Chambois, stwierdził, że
nigdy w swoim życiu nie widział takiego całkowitego spustoszenia.

Do niewoli dostało się 60 tys. żołnierzy niemieckich. Polska dywizja
wzięła przeszło 5,5 tys. jeńców, w tym jednego generała i stu
kilkudziesięciu oficerów. Ponadto zniszczyła 70 czołgów, 100 dział i 500
samochodów. W bitwie zginęło 446 polskich żołnierzy, a 1500 zostało
rannych. Naczelny Wódz gen. Kazimierz Sosnkowski napisał w rozkazie po
bitwie pod Falaise, 22 sierpnia 1944 roku: „1. Dywizja Pancerna pod
wypróbowanym dowództwem gen. Maczka okryła się sławą na polach Normandii
i odegrała wybitną rolę w wielkiej bitwie, która pozostanie w pamięci
ludzkiej jako jedna z najświetniejszych operacji wojennych uwieńczona
zniszczeniem 7 armii niemieckiej”.

Marszałek Bernard Montgomery powiedział po bitwie, że z chwilą
opanowania Chambois i Maczugi „nieprzyjaciel był zamknięty jak w
butelce, a wy, Polacy, byliście korkiem tej butelki”.

Dr Joanna Wieliczka-Szarkowa, historyk

Szanowna Pani Marylo,

Pięknie dziękuję.

 26 września 1946 r. komunistyczny rząd "pozbawił" polskiego obywatelstwa gen. S. Maczka oraz 70 innych oficerów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Po latach generał w jednym z wywiadów powiedział:

Szanowna Pani Marylo,

„Generał Stanisław Maczek” to nazwa nowej odmiany tulipana, która od 25 kwietnia 2013 r. nosi imię dowódcy 1 Polskiej Dywizji Pancernej, zasłużonej dla Holandii wyzwoleniem Bredy 29 października 1944 r.

Z inicjatywą nazwania nowej odmiany tulipana imieniem generała Maczka wystąpili pracownicy ambasady Królestwa Niderlandów w Polsce. Kwiat, wyhodowany przez Jana Ligthartama, ma kolor malinowy i delikatne białe brzegi.


“Generał Stanisław Maczek” – ekspozycja w ambasadzie Holandii w Warszawie

Uroczystość ochrzczenia go (oczywiście szampanem) odbyła się 25 kwietnia jednocześnie w ambasadzie Królestwa Niderlandów w Warszawie oraz w Bredzie. W Warszawie w uroczystości uczestniczył syn generała, prof.  Andrzej Maczek, który był ojcem chrzestnym, ambasador Marcel Kurpershoek i polscy weterani II wojny światowej.


Przemawia prof. Andrzej Maczek

Ukłony moje najniższe

Ponad pięć tysięcy kilometrów w 16 dni. Taki dystans pokonało 35 uczestników IV Motocyklowego Rajdu szlakiem wojennym Pierwszej Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka.

Celem wyprawy było złożenie hołdu bohaterom walk pod Falaise i Chambois we Francji. To także oddanie czci generałowi Maczkowi w 20 rocznicę jego śmierci.

Rajd rozpoczął się 16 sierpnia w Świętoszewie – miejscu gdzie stacjonuje 10 brygada Kawalerii Pancernej. Tam 35–ciu miłośników historii wsiadło na swoje motocykle, by przejechać przez Niemcy, Francję, Belgię i Holandię w hołdzie poległym na polu bitwy.
- Jest to przedsięwzięcie zorganizowane przez żołnierza dywizji generała Maczka, naszego komandora Wojciecha Krupę celem jest dotknięcie wszystkich tych miejsc, w których I dywizja walczyła – mówi dr Jerzy Kirszak, historyk IPN, uczestnik rajdu.

Trasa rajdu wiodła m. in. przez miejsce lądowania dywizji w Normandii, aż po Wilhelmshaven w Niemczech.
- Odwiedziliśmy cmentarze w Bredzie, cmentarz, gdzie pochowany został gen. Maczek - wymienia współorganizator rajdu Marek Nowak.

Niezwykle ważne było spotkanie z kombatantami – świadkami historycznych i bohaterskich wydarzeń - dodaje wicekomandor Marek Nowak.
- Spotykamy kombatantów, którzy mówią o przeżyciach z czasów wojny i uczą historii kolejnych uczestników rajdów. Wierzę, że ci uczestnicy przekażą to dalej swoim dzieciom – podkreśla Marek Nowak.

„By hasło za wolność naszą i waszą nie zwiędło jak bukiet zrzuconych kwiatów” – te słowa towarzyszyły uczestnikom tegorocznego rajdu, którzy dotarli już do celu i jutro wrócą do Polski. Dzięki ich wysiłkowi pamięć o bohaterach i generale Maczku oraz jego żołnierzach wciąż jest żywa.

Szanowna Pani Marylo,

W czasie kiedy nasi administratorzy zwalczają wszystko co polskie,mamy młodych, którzy chcą pamiętać.

Ukłony moje najniższe

Nowy komiks historyczny

„Wrzesień pułkownika Maczka” - to najnowsza publikacja rzeszowskiego Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej

Na rynek wchodzi najnowszy komiks
zatytułowany „Wrzesień pułkownika Maczka”. W Rzeszowie odbędzie się
dzisiaj uroczysta prezentacja tej nowej publikacji wydanej przez
rzeszowski Oddział Instytutu Pamięci Narodowej.

Komiks poświęcony jest „Czarnej Brygadzie” jak z uwagi na
umundurowanie często określana jest 10. Brygada Kawalerii Zmotoryzowanej
dowodzona przez płk. Stanisława Maczka. – Cechą charakterystyczną tej
brygady, która już na pierwszy rzut oka zapada w pamięć, jest
umundurowanie: czarne płaszcze, hełmy, które miały niemiecki wzór. To
sprawia, że często na zdjęciach brygada ta jest mylona z jednostkami
niemieckimi. Tymczasem – jak na owe czasy – była to brygada bardzo
nowoczesna i dobrze zmechanizowana. Można śmiało powiedzieć, że była ona
jedynym tak nowoczesnym zgrupowaniem pancernym w ówczesnym Wojsku
Polskim – podkreśla w rozmowie z NaszymDziennikiem.pl Jakub Izdebski,
kierownik Referatu Edukacji Historycznej rzeszowskiego Oddziału IPN.

Tej właśnie brygadzie dowodzonej przez późniejszego gen. Maczka, a
właściwie jednemu z epizodów wrześniowej działalności tej formacji
poświęcony jest najnowszy komiks wydany przez rzeszowski Oddział IPN.
Brygada gen. Maczka brała bowiem udział w działaniach obronnych, we
wrześniu 1939 r. ponosząc stosunkowo niewielkie straty. Przeszła od
Krakowa przez całe obecne woj. podkarpackie aż pod Lwów, a stamtąd w
kierunku granicy rumuńskiej, cały czas uczestnicząc w działaniach wojny
obronnej. Na terenie dzisiejszego Podkarpacia stoczyła z Niemcami kilka
bitew oraz szereg potyczek, m.in. w okolicach Łańcuta i Rzeszowa.
Dlaczego dla popularyzacji historii wybrano właśnie komiks…?

– Bo to doskonała forma, poprzez którą można trafić zarówno do
młodszych odbiorców, jak i starszych, przypominając o ważnych
wydarzeniach z historii Polski. Jednocześnie jest to zachęta do
wgłębienia się w daną tematykę już poprzez literaturę fachową – dodaje
Jakub Izdebski. Autorem rysunków do komiksu „Wrzesień pułkownika Maczka”
jest Tomasz Bereźnicki, który skomponował również muzykę na płycie
dołączonej do komiksu, natomiast scenariusz napisał Sławomir
Zajączkowski, autor serii komiksów wydawanych przez IPN „Wilcze tropy” i
„W imieniu Polski Walczącej”.

„Wrzesień pułkownika Maczka” to już czwarty z kolei komiks wydany
przez Oddział IPN w Rzeszowie. Pierwszy pt. „Wbrew nadziei. Opowieść o
Łukaszu Cieplińskim ps. Pług” był poświęcony jednemu z dowódców IV
Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, drugi nosił tytuł
„Uwolnić więźniów” i opowiadał o odbiciu 11 więźniów – żołnierzy AK z
brzozowskiego aresztu UB, zaś trzeci „Cichociemni z Ospy” to opowieść o
losach 6 członków XI grupy zrzuconej do kraju w nocy z 1 na 2 września
1942 r. w ramach operacji pod kryptonimem „Smallpox”.

Prezentacja komiksu „Wrzesień pułkownika Maczka” odbędzie się dzisiaj
o godz. 18.00 w studiu audiowizualnym Wojewódzkiego Domu Kultury w
Rzeszowie (ul. Okrzei 7). W spotkaniu obok historyków IPN udział wezmą
autorzy komiksu Sławomir Zajączkowski i Tomasz
Bereźnicki.                                                       

Mariusz Kamieniecki