Cień Rosji nad Polską cz.XI

Cień sowieckiej Rosji nakrył Polskę ...a machiny terroru dokonywały zbrodni na narodzie polskim zmierzając do unicestwienia Polaków.

 lata 1939 - 1944

        [http://zbrodnie.w.interia.pl/bolszewickie.htm]

        Po śmierci Lenina na czele Związku Sowieckiego stanął Józef Stalin, rozpoczął się nowy rozdział w dziejach państwa. W swojej polityce wewnętrznej doprowadził on do likwidacji swoich wrogów politycznych np. Lwa Trockiego. Przeprowadził szereg reform jak kolektywizacja, która spowodowała śmierć milionów ludzi.

W latach 1936-1938 przeprowadził czystki wewnętrzne, które pochłonęły kilka milionów osób. Głównym narzędziem był Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych NKWD.

Stalin postanowił wykorzystać planowany przez Hitlera atak na Polskę. Pakt Ribbentrop – Mołotow z 23 sierpnia 1939 i planowany podział terytorium państwa polskiego stanowiły zbrodnię przeciwko pokojowi.

 Agresja sowiecka na Polskę rozpoczęła się 17 września 1939 roku, mimo zawartego 1932 dwustronnego paktu o nieagresji. Sowieci pogwałcili  umowy międzynarodowe: traktat ryski z 1921 o wytyczeniu granicy polsko-radzieckiej, protokół Litwinowa o wyrzeczeniu się wojny jako środka rozwiązywania sporów z 1929 roku.

Pierwsze uderzenie Rosjan spadło na strzegący granic Korpus Ochrony Pogranicza. W trakcie trwania kampanii Armia Czerwona dopuściła się licznych mordów, zarówno na jeńcach wojennych, np.  w okolicach Wilna, w Rohatynie i Wólce Wytyckiej jak i na ludności cywilnej, nie oszczędzając kobiet i dzieci, np. w Rohatynie. 22 września 1939 r. rozstrzelano bez sądu generała  Olszynę-Wilczyńskiego wziętego do niewoli pod Sopoćkiniami w Puszczy Augustowskiej. Złamano umowę kapitulacyjną wobec obrońców Lwowa.[  kapitulacja Lwowa ]

 22 IX oficerowie garnizonu lwowskiego zebrali się na placu Bernardyńskim we Lwowie, uformowani w koluny ruszyli ku granicom neutralnych państw. Na rogatce Łyczakowskiej zostali otoczeni przez oddziały NKWD z psami, pieszo pognano do Tarnopola. Stamtąd zaś, po załadowaniu do wagonów bydlęcych, wywieziono do Rosji, głównie do Starobielska. Dziś, po latach, wiemy, że zostali zamordowani przez NKWD w Charkowie wiosną 1940 r. i pogrzebani w pobliskim lesie.

Ogółem w czasie kampanii przeciwko Polsce Armia Czerwona wzięła do niewoli ok. 170 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, funkcjonariuszy państwowych i policjantów. Wbrew powszechnie przyjętym zasadom żołnierze polscy wzięci do niewoli nie pozostali pod władzą Armii Czerwonej, lecz przekazano ich NKWD. W krótkim czasie stali się więźniami i trafili do obozów pracy rozrzuconych po całym Związku Sowieckim. Tylko ok. 75 tys. żołnierzy mogło kontynuować walkę w armii generała W, Andersa, utworzonej na podstawie umowy Sikorski-Majski z 30 lipca 1941. Oraz około 11 tyś w Dywizji gen Berlinga. Około 100 tys. osób padło ofiarą eksterminacji w więzieniach śledczych, łagrach i obozach jenieckich. Bezprzykładnego mordu dokonano z polecenia najwyższych władz radzieckich na jeńcach z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa, zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Kalininie (Twerze).

Po podpisaniu 28 września 1939 niemiecko-radzieckiego traktatu pokojowego o granicach i przyjaźni, w obrębie ZSRR znalazł się obszar o powierzchni 200 tys. km²  na którym zamieszkiwało około 5,2 mln Polaków. Od momentu wkroczenia Armii Czerwonej na ziemie Rzeczypospolitej trwały masowe aresztowania obywateli polskich należących do klas posiadających, policjantów, księży, inteligencji, oficerów i podoficerów Wojska Polskiego. Do czasu rozpoczęcia wielkich deportacji ludności w 1940 r. do radzieckich więzień trafiło ok. 200 tys. osób, przeważnie narodowości polskiej.

Ogromną zbrodnią były masowe wysiedlenia i przemieszczenia ludności polskiej na terenach okupacji radzieckiej w latach 1939-1941, które objęły ok. 2 mln osób.[deportacja ]

Pogwałceniem międzynarodowego prawa ludności do określenia swej przynależności narodowej był dekret Rady Najwyższej ZSRR z 29 listopada 1939, na mocy którego obywatelom zajętych terenów II Rzeczypospolitej nadawano przymusowo obywatelstwo radzieckie. Pozwoliło to powołać ok. 210 tys. młodych Polaków do Armii Czerwonej. Zarządzeniem władz radzieckich wyrugowano ze szkół język polski, zlikwidowano polskie placówki kulturalne i polską prasę. Skonfiskowano majątek kościelny. Przejęcie przez władzę radziecką fabryk, banków i majątków ziemskich, nieekwiwalentna wymiana polskiego złotego na rosyjskiego rubla przy górnej granicy wymiany 250 zł na osobę, rabunki mienia państwowego i prywatnego sprawiły, że społeczeństwo żyjące pod okupacją radziecką znalazło się w skrajnej nędzy.

Po napaści Niemiec na Związek Radziecki 22 czerwca 1941 r., wobec braku możliwości ewakuacji, NKWD mordowało więźniów skazanych na wysokie wyroki, chorych i niezdolnych do marszu. W lwowskich Brygidkach i na Zamarstynowie zamordowano ok. 8 tys. więźniów, podobnie likwidowano więzienia w: Kijowie, Smoleńsku, Charkowie, Równem, Berdyczowie, Berezweczu, Mińsku. Ogółem z rąk radzieckich i od bombardowań niemieckich zginęło ok. 80 tys. Polaków.[mordy na więźniach]

Zmniejszenie nasilenia terroru wobec ludności polskiej, nastąpiło po podpisaniu traktatu Sikorski-Majski i utworzeniu Armii Polskiej w Związku Sowieckim. Stalin ogłosił amnestię, która umożliwiła zgłoszenie się do armii żołnierzy polskich przebywających na terytorium Rosji. Jednak jej wyprowadzenie a następnie Sprawa Katynia doprowadziły do zerwania 26 kwietnia 1943 roku, stosunków między Związkiem Radzieckim i rządem polskim w Londynie. Utworzenie Związku Patriotów Polskich i Armii Polskiej w ZSRR, ustalenia w sprawie polskiej na konferencji Wielkiej Trójki w Teheranie, powstanie Krajowej Rady Narodowej, sprawiły, że po wkroczeniu Armii Czerwonej na wschodnie ziemie przedwojennej Polski władze radzieckie traktowały je jako część terytorium własnego państwa. Podjęły działania skierowane przeciwko Polskiemu Państwu Podziemnemu, reprezentowanemu przez rząd polski na emigracji.