Montaż Volkoffa

BOLESŁAW RUDZKI, „Tęcza”, nr 6, Czerwiec 1936, str. 9-12.

http://www.fronda.pl/bjz/blog/technika_zaburzen_komunistycznych

TECHNIKA ZABURZEŃ KOMUNISTYCZNYCH

Na marginesie niedawnych rozruchów komunistycznych w Polsce

Do niedawna byliśmy świadkami bardzo zaciętych walk socjalizmu
z wolnomularstwem i komunizmu z socjalizmem i wolnomularstwem, jako
tworami „burżuazji”. Przed rokiem walki te jednak zupełnie ustały,
przemieniając się nawet w serdeczną przyjaźń, objawiającą się w ścisłej
współpracy wzajemnej tych wszystkich dotychczasowych adwersarzy pod
kierownictwem komunizmu, który swoją świeżością, energią i programem
porywa za sobą tłumy, do czego właśnie niezdolne już są: ani socjalizm,
ani wolnomularstwo. Następstwem tej przyjaźni jest: utworzenie w Rosji Sowieckiej kilku lóż wolnomularskich,
których członkami są najwybitniejsze jednostki bolszewickiego reżimu,
i niezwykła ruchliwość polityki ZSSR w Europie. Odtąd też bolszewicy
bezpośrednio lub pośrednio przez swoich przyjaciół zaczynają brać żywy
udział we wszystkich dziedzinach życia zbiorowego narodów europejskich.
Jednocześnie celem usprawnienia akcji komunistycznej poza granicami
Rosji, zwołują do Moskwy w ubiegłym roku dwa zjazdy: w lipcu „VII-y Wszechświatowy Kongres Kominternu” i we wrześniu „VI-y Międzynarodowy Kongres Młodzieży Komunistycznej”.
Na zjazdach tych zapada szereg bardzo ważnych i doniosłych uchwał
odnośnie do bolszewizacji świata i ustala się zarazem program
działalności komunizmu poza granicami ZSSR i jego walki z faszyzmem „jedyną siłą — jak mówił Dimitrow — zdolną do skutecznej walki z bolszewizmem”. A ponieważ faszyzm, pod którego mianem należy rozumieć wszystkie prądy narodowe, zagraża całej „demokratycznej” Europie, więc obowiązkiem wszystkich demokratów jest tworzenie „wspólnych frontów” przeciwko niemu.

„Wspólne fronty — brzmią instrukcje Kominternu, opracowane pod osobistym kierownictwem Stalina
— winny być tworzone w każdej dziedzinie życia zbiorowego, nie
wyłączając nawet stowarzyszeń o charakterze religijnym, które także
należy jednoczyć pod wspólnym demokratycznym sztandarem.”

„Do stowarzyszeń i organizacji religijnych — czytamy dalej
— celem siania w nich fermentów i zamieszania, komuniści winni
przenikać różnymi sposobami, nie gardząc nawet podstępem. Zresztą
podstęp jest najlepszą metodą w walce. Używa się go od niepamiętnych
czasów. Znane jest przecież podanie o sposobie zdobycia przez Greków
Troi. Miasto to Grecy, nie mogąc zdobyć otwarcie, zdobyli podstępem przy
pomocy słynnego »konia trojańskiego«, który umożliwił im dostanie się
do wnętrza twierdzy nieprzyjaciół. Trzeba więc iść w ślady Greków. One
zawiodą nas do niechybnego już zwycięstwa”.

CENTRALE

Utrzymanie t. zw. „kryzysu światowego” ad infinitum leży
w interesie komunizmu. Dlatego też dzisiejsi władcy moskiewscy starają
się go nie tylko podtrzymać, ale nawet pogłębiać przez sianie anarchii
gospodarczej i kulturalnej w całym świecie. Nauczeni jednak
doświadczeniem lat ubiegłych, nie robią tego bezpośrednio, wprost
z Moskwy, lecz przeprowadzają to wszystko przy pomocy ośrodków
specjalnie zorganizowanych poza granicami ZSSR. W Europie takich
ośrodków akcji komunistycznej mamy kilka; działalność odnosi się do
ściśle oznaczonych terenów. Takich okręgów w Europie mamy sześć: 1)
północno-bałtycki z centralą w Kopenhadze; 2) północno-zachodni
z centralą w Amsterdamie; 3) zachodni z centralą w Strassburgu; 4)
poludniowo-zachodni z centralą w Madrycie; 5) środkowo-europejski
z centralą w Pradze; 6) bałkański — z centralą w Sofii.

Zadaniem każdej centrali jest kierowanie pracami komunistycznymi
danego okręgu w myśl instrukcji, otrzymanych bezpośrednio już z Moskwy
z centralnego biura Kominternu, na którego czele stoi osławiony
Dimitrow. Ponieważ Polska znajduje się w promieniu działalności centrali
praskiej (centrala kopenhaska wpływa jedynie na rozwój komunizmu
w Gdańsku i na Pomorzu), przeto też nią zajmiemy się bliżej.

MASONERIA W CZECHOSŁOWACJI

Z naciskiem stwierdzić należy, że wolnomularstwo w Europie po Francji
najlepiej zorganizowane jest dzisiaj w Czechosłowacji. Działa też ono
tam bez zarzutu. Kierowane niezwykle sprężyście ręką „Czechosłowackiej
Najwyższej Rady Żydowskiej” za pośrednictwem członków tajnej loży
żydowskiej „Bnei Brith”, którzy są jednocześnie kierownikami
względnie wybitnymi działaczami innych lóż i stowarzyszeń
wolnomularskich. Wolnomularstwo czechosłowackie stało się obecnie
agenturą wojującego komunizmu, którego centrala mieści się nawet
w siedzibie zażydzonego i kierowanego przez żyda, niejakiego Louis Alta,
związku lóż masońskich „Brücke” Praga 2, Lützowa 45. Związek ten
założony 25 lutego 1928 roku, obejmuje 3 loże (Praga, Brno
i Bratislava) i liczy przeszło 200 „braci”, z których niemal każdy jest
członkiem innych lóż, a niejeden z nich jest nawet kierownikiem loży lub
jakiejś masońskiej organizacji, jak np. żyd adwokat dr. Max Kassowitz
z Toeplitz-Schönau, który jest prezesem związku lóż „Odd Felows”,
liczącego 18 lóż z 1500 członkami, względnie adwokat Brill z Pragi
(także żyd), który znów jest prezesem czechosłowackiej „Ligi Obrony Praw
Człowieka”.

Poza wspomnianym powyżej kierowniczym związkiem lóż masońskich
„Brücke” mamy w Czechosłowacji jeszcze dwa silne ugrupowania lóż
wolnomularskich o odmiennych obliczach. Pierwsze to „Wielka Loża Lessinga pod trzema pierścieniami”
(„Grossloge Lessing zu den drei Ringen”) w Pradze, która ma charakter
germański i posługuje się językiem niemieckim. Loża ta skupia dokoła
siebie 24 loże filiacyjne, które mają przeszło 1500 członków. Wielkim
jej Mistrzem jest żyd Adolf Hirschik, a jego zastępcami są żydzi: dr.
Oskar Posner, Juljusz Katz i Niemiec dr. Guhr. Przez te loże
wolnomularstwo oddziaływuje w swoim duchu na czechosłowackich Niemców
oraz wolnomularzy austriackich i niemieckich. Drugie ugrupowanie — to
„Narodni Velika Loże Ceskoslovenska” w Pradze, która skupia pod swoim
sztandarem następujące loże praskie: „Dvacały ósmy Kijen”, „Naród”, „Bernard Bolzano”, „Dilo”, „Pravda vitezi”, „Jan Arnos Komensky”, „Sibiet posteris”, oraz na prowincji: „Jan Kolar” w Bratislawie, „Pawel Józef Safarik” w Koszycach, „Ceston svetla” w Brnie i „Józef Dobrovsky”
w Pilźnie. Loże te liczą około 600 członków, przeważnie bardzo wpływowe
osobistości, jak np. dr. Massaryk, dr. Benesz, dr. Kramarz, gen. Surovy
i inni. „Bracia” ich pracują z ukrycia, idąc przeważnie ręka w rękę
z Wielkim Wschodem Francji. Wielkim Mistrzem Czechosłowackiej Loży
Narodowej jest dr. Karol Weigner, a pomocnikami jego są: Vladimir
Fajnor, Karol Risinger, Franciszek Richter, Emil Lany, Franciszek
Kaderavek i Leo Szwarz (zdaje się, że żyd). Wszyscy posiadają 33°
wtajemniczenia.

PLACÓWKA WYPADOWA NA POLSKĘ

Do silnego zadomowienia się komunizmu w Czechosłowacji przyczynia się
wydatnie sojusz wojskowy Czechosłowacji z Sowietami. Sojusz ten jest
w Czechach ogromnie popularny. Na popularność jego składają się: 1)
dawne marzenia panslawistyczne, które w Czechach błąkają się jeszcze tu
i ówdzie, 2) wspomnienia nadziei niepodległościowej z czasów wojny,
związanej z Rosją, 3) historyczna epopeja legionów czechosłowackich,
która rozgrywała się na terenach Rosji oraz 4) wiara, że Rosja obroni
Czechosłowację przed Niemcami. Wszystko to razem wzięte sprawia, że
przeciętny Czech odnosi się z wielką sympatią, a nawet z entuzjazmem do
Rosji.

Polityka ta właśnie nakazuje Czechosłowacji tolerować u siebie komunizm i zezwala na urządzenie na terytorium swego państwa różnych międzynarodowych imprez o wyraźnie podejrzanym charakterze,
jak np. 24-ty kongres Międzynarodowej Unii Wolnomyślicielskiej,
kierowanej przez żydów i masonów, oraz wyraźnie współpracującej
z bolszewikami, czego najlepszemi dowodami są: udział delegatów
sowieckich, gloryfikowanie na kongresie ustroju sowieckiego i połączenie
się wolnomyślicielskiej Unii z wolnomyślicielami sowieckimi, czyli
bezbożnikami wojującego komunizmu z oddaniem tego tworu pod dyrektywy
Kominternu.

LINIA KURIERÓW: MOSKWA – PRAGA, PRAGA-KRAKÓW

Skutki silnego zadomowienia się komunizmu w Czechosłowacji
i założenia tam jaczejek wypadowych dla propagowania haseł i idei
komunistycznych w krajach sąsiadujących z Czechosłowacją odczuwa
bezpośrednio wielkim stopniu Polska, która od kilkunastu miesięcy stała się terenem niezwykle wzmożonej akcji komunistycznej.
Nici tej akcji, obserwowanej na terytorium całego państwa polskiego,
zbiegają się w… Krakowie, który też stał się centralą wojującego
komunizmu w Polsce. Dziś do Krakowa zjeżdżają się instruktorzy,
agitatorzy i wysłannicy komunizmu z całej Polski, by w myśl otrzymanych
tam instrukcji działać potem na swoich terenach pracy. Że Kraków stał
się główną siedzibą akcji komunistycznej w Polsce, złożyły się na to dwa
czynniki: pierwszy — to niewielkie oddalenie Krakowa od granicy
czechosłowackiej i od Pragi; drugie — to wielkie skupisko w Krakowie
żydostwa.

Zapewne niejeden czytelnik polski dobrze informowanych i redagowanych
pism zauważył w nich częste wzmianki o różnych zjazdach, urządzanych
w Krakowie przez żydów. Zjazdy te odbywają się w podwawelskim grodzie
głównie dlatego, że Kraków od przeszło już dwóch lat jest siedzibą
tajnych naczelnych władz żydowskich, bo posiada najodpowiedniejsze
warunki na goszczenie w swoich murach tajnego sekretariatu i archiwum
tychże władz.

Przeciętnie przybywa rok rocznie Krakowowi około 1.100 żydów,
z których przeszło 80 procent stanowią obcy przybysze. Na tych
przybyszów właśnie pragnę zwrócić uwagę polskiemu społeczeństwu, gdyż
z nich właśnie rekrutują się przeważnie przywódcy i instruktorzy
komunistyczni. Tego zaś, że w Polsce przywódcami i propagatorami
komunizmu są w lwiej części żydzi, chyba dowodzić nie potrzebuję.
Przecież znakomita większość (często nawet 100 proc)! oskarżonych
w różnych procesach o działalność komunistyczną — to żydzi. Fakt ten
potwierdziły zresztą w całej rozciągłości ostatnie krwawe wypadki:
w Krakowie, Lwowie i Częstochowie. W Krakowie np. naoczni świadkowie
zajść opowiadali mi, że rozchodzących się z zebrania robotników do
agresywnego wystąpienia przeciwko policji podżegali żydzi, którzy
jednocześnie kryjąc się za plecami demonstrujących robotników polskich,
rozpoczęli pierwsi rzucać kostki brukowe, cegły i kije w stronę policji
i że oni głównie strzelali do policji. To samo miało miejsce we Lwowie
i w Częstochowie.

STACJA NADAWCZA SZMULA EKSTERMANA

Że żydzi i osoby pochodzenia żydowskiego są prowodyrami komunizmu
w Polsce, wykazała nam to niezbicie niedawno przeprowadzona przez władze
w całym kraju obława na komunistów, podczas której schwytano na gorącym
uczynku wielu kierowników i „łączników” akcji komunistycznej w Polsce,
wykrywając jednocześnie na Nalewkach warszawskich tajną radiostację
nadawczą, obsługiwaną przez żyda z Nalewek, Szmula Ekstermana, który
bezpośrednio do moskiewskiej centrali Kominternu przesyłał meldunki
z postępów „roboty” komunistycznej w Polsce, oraz szereg bibliotek
komunistycznych i dwa komunistyczne wydawnictwa: „Semafor” Warszawa, Nowolipie 28 i „Tom”
— Warszawa, Leszno 77. Bogate ognisko „bibuły” bolszewickiej wykryto
nieco później także i w Łodzi w mieszkaniu niejakiego Jojne Olsztejna,
produkującego masowo w swej tajnej drukarni różne ulotki, odezwy
i pisemka komunistyczne. Pomocnikami Olsztejna byli sami żydzi: Josek
Chaim Szerer, Pinkus Szulim Gelman, Josek Szloma Strozenberg, Jankiel
Klejman, Chaja Gitla Syna, Alter Liberman, Jakób Mosiek Wajnsztok, Fajga
Dajtercweig, Majer Tauber, Rajzla Herszkowicz, Pola Zelcer, Frajudla
Cymerman, Chaim Czerny, Berek Skórkowski, Wolf Fuchs, Ojzer Strawczyński
i Herszel Rajter.

Radykalizacja mas w Polsce robi wszędzie niezwykle szybkie postępy.
Zorganizowanie wspólnego frontu żywiołów lewicowych jest już sprawą
najbliższego czasu. W Małopolsce i w b. Kongresówce, nie mówiąc już
o Kresach Wschodnich, której ludność w większości jest już
skomunizowana, a nie burzy się tylko dzięki swej nieporadności i surowej
dyscyplinie naszych władz, nie tylko robotnicy, ale nawet chłopi,
szczególnie młodzi, domagają się coraz głośniej zorganizowania
„wspólnego frontu”. Akcja ta znajduje chętny posłuch, dzięki nędzy mas
wiejskich i małego zainteresowania się wsią ze strony polskiej
inteligencji. A na wieś właśnie skierowany jest dzisiaj atak
komunistyczny. Wieś pragnęła zawsze słowa drukowanego, na którego kupno
nie zawsze mogła sobie pozwolić. To pragnienie po wsiach słowa
drukowanego wykorzystują komuniści, którzy po prostu zalewają teraz
niektóre wsie polskie różnego rodzaju bibułą legalną o charakterze mniej
lub więcej radykalnym. To samo widzi się po miastach i miasteczkach,
w których różnego rodzaju tygodniki radykalne i na poły komunistyczne,
jak np. katowickie „Wiadomości robotnicze”, „Lewar”, „Przekrój
tygodnia”, „Po prostu”, „Oblicze Dnia”, „Nowy Ustrój”, „Front młodych”,
„Głos współczesny”, „Nowe państwo pracy” i inne uderzają nas od razu
w oczy w kioskach, sklepach i księgarniach, przeważnie żydowskich.

Jak więc walczyć ze wzrastającą w Polsce falą komunizmu? Odpowiedź
jest jedna. Trzeba nam wszystkim skupić się w jeden zdecydowany,
antykomunistyczny obóz, wyzbywając się przy tym różnych przywar,
osobistych dążeń i ambicji.