Aby nowa fala bolszewickiej rewolty nie spustoszyła kraju

Już w 1944 roku George Orwell komentował używanie określenia "faszyści" wobec ich przeciwników — przez sowieckich propagandzistów i politruków… 

Dobry tekst.

Nienawiść, sztucznie nieraz podgrzewana, jest bardzo ważnym instrumentem politycznym.

Doskonałe cytaty.
Ja bym jednak jeszcze zahaczył o Sołnieżycyna...

O co pyta Robert Buchar?

Na czoło wysuwa się jeden z najważniejszych problemów – pytanie o rzekomy upadek komunizmu w Europie Wschodniej: dlaczego nikt nie mówi na ten temat? Czy dlatego, że w gruncie rzeczy nikogo to nie interesuje? Jak to możliwe?

To oczywiście szalenie celne pytanie, pytanie bez którego nie może być mowy o trafnych odpowiedziach na najbardziej fundamentalne kwestie. Podejmując taki właśnie temat, Buchar nie mógł wybrać lepiej. Skoro komunizm upadł (jeśli upadł), a okoliczności tego upadku były tak niejasne (jak były), dlaczego nikt nawet nie pokusił się o sprawdzenie, co naprawdę wydarzyło się w tej części świata. Wszak wraz z upadkiem Związku Sowieckiego, nie upadało kolejne mini państewko jakiegoś afrykańskiego czy amerykańskiego dyktatora, ale zimnowojenny wróg, bolszewicki barbarzyńca, zagrażający nie tylko zachodnim mocarstwom, zachodnim demokracjom, ale istnieniu cywilizacji, czy – jak pisał Józef Mackiewicz – każdej cywilizacji.

Brnąc głębiej i dalej, Buchar drąży temat, stawiając kolejne problemy, zmuszając swoich rozmówców do wypowiadania rzeczy ważnych, czasem trudnych: Czy możemy przyjąć, że koniec komunizmu został wcześniej przygotowany ? Co zmotywowało sowietów do poczynienia tego kroku ? Czy Zachód wygrał zimną wojnę? Czy zostaliśmy oszukani? Dlaczego ludzie nigdy nie dowiedzieli się prawdy? Jaka była rola KGB w całym tym procesie?

____________
Cytat za: "Antykomunizm, którego nie ma – cz.1"; http://wydawnictwopodziemne.com/2010/08/03/antykomunizm-ktorego-nie-ma-–-cz-1/

+

Profesor Zygmunt Bauman odbierze 19 listopada, w dniu swoich 85-tych urodzin, z rąk Ministra Kultury Bogdana Zdrojewskiego Złoty Medal „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”.

Profesor Zygmunt Bauman jest światowej sławy socjologiem, filozofem i teoretykiem postmodernizmu. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Zmuszony do opuszczenia Polski w roku 1968, przez następne lata wykładał na uczelniach w Izraelu, Stanach Zjednoczonych, Australii, Nowej Funlandii i Wielkiej Brytanii. Od 1971 roku do emerytury w 1990 roku kierował Wydziałem Socjologii na Uniwersytecie w Leeds. Jego nazwisko wymienia się wśród najważniejszych twórców koncepcji „ponowoczesności”. Profesor publikuje głównie w języku angielskim. W 1989 roku za książkę „Nowoczesność i zagłada” został uhonorowany Europejską Nagrodą Amalfi. W 1998 roku otrzymał Nagrodę im. Theodora W. Adorno.

Uroczystość wręczenia Medalu odbędzie się o 19 listopada (piątek), o godz. 14.00. w Pałacu Zamoyskich, przy ul. Foksal 2 w Warszawie.

http://www.mkidn.gov.pl/pages/posts/zlota-gloria-dla-profesora-baumana-1...

Prof. Zygmunt Bauman budzi emocje jako agent stalinowskiej informacji wojskowej

Współpracował z Informacją Wojskową w latach 1945-48 jako oficer polityczny Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Miał pseudonim “Semjon”. Kto taki? Prof. Zygmunt Bauman. Jeden z najsłynniejszych powojennych polskich humanistów. Spec od ponowoczesności i totalitaryzmów, badacz Holocaustu.

O Baumanie znów jest głośno w mediach, bo profesor opowiedział właśnie o swojej mrocznej przeszłości brytyjskiemu “Guardianowi” (acz nie w formie wywiadu, jak podają nasze portale).

Tak naprawdę sprawa nie jest nowa. Już w zeszłym roku o agenturalnym epizodzie w biografii prof. Baumana pisał tygodnik “Ozon”. Badał ją Piotr Gontarczyk z Instytutu Pamięci Narodowej. O jego ustaleniach pisze Onet. Informacje o przeszłości Baumana gromadzi Wikipedia.

I tu kilka refleksji. Tak się składa, że swego czasu intensywnie interesowałem się życiem i twórczością Zygmunta Baumana, ze szczególnym uwzględnieniem lat 40., 50. i 60. Ten wybitny humanista był – i nigdy tego nie krył! – funkcjonariuszem reżimu stalinowskiego. Zarówno jako oficer KBW (pamiętajmy, że była to formacja powołana do zwalczania tzw. zbrojnego podziemia), jak i jako filozof-propagandzista. Bauman przestał być stalinowcem w 1953 r., ale nie dlatego, że sam chciał, ale dlatego, że stalinowcy go nie chcieli, bo jego ojciec-syjonista nieopatrznie odwiedził ambasadę Izraela. Po tym zdarzeniu Bauman przez rok nie odzywał się do ojca.

Innymi słowy, jako stalinowiec Bauman zachowywał się jak jakiś sekciarz. Świadczy o tym także taki oto fragment z tekstu w Onecie:

[W dokumentach KBW] podkreślano też, że “wbrew woli ojca i z własnej inicjatywy wystąpił o przekazanie partii sumy powstałej z praw rodziców do spadku rodzinnego w postaci części domu”. – Potępia sjonistyczne (tak w oryginale) poglądy ojca i odwiódł go od zamiaru emigracji – pisał w dokumencie dowódca KBW gen. Juliusz Huebner.

Od połowy lat 50. Zygmunt Bauman stopniowo przechodził na pozycje “rewizjonistyczne”, co go coraz bardziej oddalało od systemu. “Poległ” na fali antysemickich czystek lat 1967-68.

Jego życiorys jest znany. I nie sądzę, by informacja o trzyletniej współpracy z Informacją Wojskową cokolwiek zmieniała. Bauman był stalinowcem – i kropka. Potępienie stalinizmu jest równoznaczne z potępieniem jego funkcjonariuszy. Ale tylko JAKO stalinowskich funkcjonariuszy. Ogromny dorobek Baumana z ostatnich 50 lat nie ma już nic wspólnego ze stalinowskim totalitaryzmem. Mało tego – często bywa świadomym i interesującym narzędziem analizy i potępienia totalitaryzmów. Nie jest przypadkiem, że prof. Zygmunt Bauman jest autorem cenionym m.in. przez wielu anarchistów.

A co Wy o tym sądzicie?

http://5wladza.eu/?p=462

Tak samo jak stalinowskimi funkcjonariuszami były całe rzesze stalinowskich, komunistycznych "funków" przysłanych do kolonizowanej przez Stalina Polski. Nie znali oni żadnej innej pracy — poza szpiegowską działalnością na rzecz Związku Sowieckiego, za co byli zresztą sowicie opłacani...

W 1968 roku ich komunistyczni towarzysze z sowieckiej partii zwanej najpierw PPR, później przemianowanej na PZPR — pozabierali im część stanowisk w aparacie partyjnym, bezpiece czy innych pełnionych z ramienia komunistycznej partii — jako należących do nomenklatury...

Wtedy ci mordujący i prześladujący Polaków — i znakomicie za to opłacani — stalinowcy w rodzaju tow. Baumana z UB rozjechali się po całym świecie głośno płacząc na "polski antysemityzm"... Czyli nie ukrywanie prawdy o tym, że bolszewicy pochodzenia żydowskiego rządzący z nadania Stalina w PPR i PZPR — wymordowali tysiące polskich patriotów...

O zgłoszeniu akcesu do antypolskiej akcji grupy m.in. lewackich i anarchistycznych organizacji "Porozumienie 11 Listopada" — przez nowych koalicjantów napisał długi materiał w Rzeczpospolitej red. Artur Bazak. Materiał ten ma tytuł "Z kawiarni na ulice"

"Porozumienie 11 Listopada" zostało poparte i rozreklamowane przez bolszewickich politruków z GWna oraz działączy kawiorowego lewactwa w PRL-bis z „Krytyki Politycznej”. Zarówno GWno jak i lewacka „Krytyka Polityczna” kontynuowały propagowanie komunistycznej nienawiści do polskości i patriotyzmu, włączyły się także do nawoływania i podżegania do zamieszek na ulicach miast w Polsce

red. Artur Bazak pisze także o działniach grupy bandytów w ramach tzw. Antifa Poland. Otóż bandycii z Antify nawołują do walki "o fizyczne i ideologiczne wyeliminowanie skrajnej prawicy”. Jeśli organizatorów Marszu Niepodległości nazywa się skrajną prawicą i faszystami, to jak nazwać członków Antify? — pyta Balzak...

Do nawoływania do przemocy wzywa także i Michał Sutowski z lewackiej „Krytyki Politycznej”
* * * * * *

(...)
Do akcji przyłączyła się „Gazeta Wyborcza”, która 5 listopada piórem Seweryna Blumsztajna nawoływała do „wygwizdania” podczas manifestacji faszystów z miasta. W tym celu zorganizowano akcję zbierania gwizdków i mobilizowania szerokiej opinii publicznej do udziału w manifestacji antyfaszystowskiej w Warszawie. „W tym roku zmobilizowali się przeciwko marszowi ONR już nie tylko młodzi anarchiści. W Porozumieniu 11 Listopada zwołanym, by przeszkodzić narodowcom, są najróżniejsze organizacje – od Stowarzyszenia MaMa walczącego o prawa matek do nobliwej Otwartej Rzeczypospolitej. »Gazeta« przyłącza się do tej inicjatywy. Proponujemy wszystkim: wygwiżdżmy faszystów!” – pisał rozentuzjazmowany publicysta „Gazety”.

Dodajmy, że oprócz tych nobliwych stowarzyszeń walczących o słuszne prawa obywatelskie w skład antyfaszystowskiej koalicji weszły m.in.: „Krytyka Polityczna”, Kampania przeciwko Homofobii, Boyówka Feministyczna, która zasłynęła organizacją pierwszych w Polsce Dni Cipki, oraz Antifa Poland. Ta ostatnia na swoich stronach internetowych w dziale „kim jesteśmy” ogłasza: „[Jesteśmy] grupą radykalnych antyfaszystów mających na celu fizyczne i ideologiczne wyeliminowanie skrajnej prawicy jako siły politycznej. (…) Nie akceptujemy żadnej współpracy z policją, służbami specjalnymi i partiami politycznymi. (…) Nie ma u nas hierarchii ani szefów.
(...)
W reakcji na zachętę do przemyślenia zagadnienia przemocy, która jest prostą drogą do totalitaryzmu, Michał Sutowski z „Krytyki Politycznej” odpowiedział: „(…) właśnie terror, to znaczy takie zjawiska jak wspomniane Czerwone Brygady czy Baader-Meinhof – to jest bardzo ważne zjawisko historyczne, które lewica musi przerobić intelektualnie i zrozumieć źródła klęski tych zjawisk, a nawet nie klęski, tylko pewnej przeciwskuteczności politycznej (...)”.
Młodego sekretarza „Krytyki Politycznej”, który jako żywo nie wygląda na żądnego krwi terrorystę, martwi „przeciwskuteczność polityczna” morderstw, porwań i zamachów bombowych terrorystów z Baader-Meinhof. Nie dostrzega zagrożeń płynących z nawoływania i praktykowania przemocy. Wcześniej na portalu „Krytyki Politycznej” Sutowski pisał: „(…) dzielni i zdeterminowani chłopcy (a i dziewczyny się pojawiły) w chustach na twarzach byli gotowi pokazać czynem to, do czego Seweryn Blumsztajn, »Gazeta Wyborcza« i całe Porozumienie 11 Listopada, łącznie z »Krytyką Polityczną«, nawoływali słowem. Mówiąc kulturalnie – wyrazić zdecydowaną dezaprobatę dla rasizmu, narodowego radykalizmu i ksenofobii.
(...)
____________
Cytaty za: http://www.rp.pl/artykul/565402.html?print=tak

Józef Bryn urodził się jako Izrael-Alter Bryn w 1916 roku w Warszawie w rodzinie drobnego rzemieślnika. Jego rodzice, Idel i Salomea, oraz trójka młodszego rodzeństwa: Rachela, Bela i Jakub, zostali zamordowani podczas Holokaustu. On przeżył, bo jeszcze w latach 30. wyjechał do Palestyny. Tam związał się z miejscową partią komunistyczną.

Podczas wojny domowej w Hiszpanii walczył w szeregach Brygad Międzynarodowych. Tam prawdopodobnie zwerbowało go NKWD. II wojnę światową spędził w Palestynie, gdzie był ważnym działaczem komunistycznym.

Po jej zakończeniu, razem z kilkoma innymi komunistami o polskich korzeniach, został sprowadzony do komunistycznej Polski. Cała grupa, nazywana Palestyńczykami, trafiła do tworzonego właśnie wywiadu lub Urzędu Bezpieczeństwa, gdzie automatycznie otrzymali stopnie oficerskie.

Dlaczego Bryn, ideowy komunista, zdradził sprawę światowej rewolucji? – Na pewno sowiecki antysemicki zwrot w latach 50. nie mógł mu się podobać. Ważną rolę odegrały również kobiety. Bryn miał dwie żony (z pierwszą się rozwiódł), z którymi spłodził czwórkę dzieci. Po prostu potrzebował na nie masę pieniędzy – mówi Gluchowski.

Sprawa Leviego

Inny agent służb specjalnych PRL – Lucjan Levi o pseudonimie Samuel – także wylądował w więzieniu. Ale izraelskim. Jego skazano bowiem za zdradę państwa żydowskiego.

http://www.rp.pl/artykul/69745,566582.html

Bauman we Włoszech: Berlusconi to incydent, wszystkie kraje mają przykre chwile w historii

Polski socjolog Zygmunt Bauman powiedział dziennikowi "La
Stampa", że premier Włoch Silvio Berlusconi jest "fenomenem, który nie
pojawił w żadnej innej politycznej kulturze demokratycznej". -
Berlusconi to incydent- ocenił w opublikowanym w sobotę wywiadzie.


»