Słowo stało się Ciałem i przedwcześnie odeszło.. .

tak mi przykro.

....nie pozostała pustka ale pewna duchowa łączność i nadzieja na szczęśliwe, rodzinne spotkanie.. .

Dobrze, że jest wiara, nadzieja i miłość.

Pozdrawiam Was.

dziękuję za dobre słowo.

Życie się nie kończy, a więc... się zaczęło. A skoro się zaczęło i trwa, choć inaczej jak sobie myśleliśmy.. , to znaczy, że przed nami nowa era. Nasza rodzina rozciągnęła swoją przestrzeń fizycznie na świat do którego zmierzamy.

dziękuję. Wiara i nadzieja i miłość, łącząca "ziemskich" z "niebieskimi.." .

:-)

na dzisiejszej ( naszej liturgii ) dziękczynno/pożegnalnej przypadkiem były czytane takie teksty przypisane na dzisiejszy dzień:

"A sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek.

8 Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy:

9 sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane. 10

Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony.

11 Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy:

12 bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł.

13 Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele.

14 Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca,

15 że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność. Mdr4

i Ewangelia:

"Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" Łk2

.."Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca"..

wszyscy wierzący spotkamy się w Domu Pana, a nasi bliscy czekają tam już na nas.
Zycie na ziemi jest tak krótkie, pamiętajmy o tym i kochajmy się tutaj, aby z tym większą radością odczuwać bliskość tych, co już odeszli. Ból rozstania ziemskiego niech nam łagodzi myśl o tym, że oni juz Tam są i czekają, aby znów być razem z nami.

To prawda, co napisałaś. Fenomenem w moim przypadku jest to, że kilkutygodniowe życie naszego Dominika dało nam coś, co trudno byłoby sobie wyobrazić. Inaczej mówiąc otrzymaliśmy jako rodzice coś, czego nie otrzymaliśmy dotąd.

Najmniejszy synek wniósł w nasze życie wiele bogactwa i powiew wieczności.. . To doświadczenie które zintegrowało nas jeszcze mocniej i zahaczyło w wieczności przez to, że Dominik już jest z tamtej strony, by za nas się modlić i nas kochać na swój święty sposób.

Jest także w naszej rodzinie nie tylko jako nas syn, czy brat dla rodzeństwa. Ale jest też człowiekiem w świetle prawa: został zameldowany w USC, otrzymał akt urodzenia i pozostał jego ślad nie tylko w naszych sercach ale także w dokumentach USC.

I niech mi kto powie, że dziecko po poczęciu to "niewiadomo co", wyśmieję i każę puknąć się w głowę.. .

Pozdrawiam!