Danie dnia - dzisiaj polecamy mrzonki o jedności obficie przyprawione ignorancją

Jest to potrawa jarska i niskokaloryczna; pewną jałowość w smaku należy zrekompensować słodkimi dodatkami; najlepiej udaje się, gdy pod kuchnią napalimy słomą.

*

Od dawna zastanawiałem się, czy komuchy, czy teraz poskomunistyczne lewactwo, to Polacy, jak i ja, czy jacyś nie-Polacy mówiący po polsku; bo chyba nie są Polakami, skoro oprócz języka, nic nas nie łączy?

Ale okazuje się, że te dziwne stwory, małpują mnie i papugują moje słowa: oni też uważają się za tych prawdziwych Polaków, a mnie za uzurpatora. I praktycznie tylko to nas łączy: język i przekonanie, że własna prawda jest prawdziwsza.

Z Żydami czy Niemcami czy Ruskami mieszkającymi w Polsce i mówiącymi po polsku nie ma przynajmniej dylematów. Oni ani nie chcą Polakami być, ani się za Polaków nie podają; no chyba, że któryś się poda, ale to wtedy wiadomo, że to musi być Żyd.

Denerwują mnie też protestanci i moderniści. No ale można tutaj powiedzieć, że jednak dialog ekumeniczny przyniósł konkretne efekty – dowiedziałem się, że ja też ich denerwuję.

Z drugiej strony, bez chwili zastanowienia, przyjąłbym Murzynów, czy Azjatów prześladowanych w swoich ojczystych krajach tylko dlatego, że są katolikami. Nawet, jeśli by nie znali polskiego.

*

Jednomyślność nie polega na tym, żeby wszyscy myśleli o jednomyślności, tylko na tym, że wszyscy podobnie myślą (w czym myślenie o jednomyślności się zawiera, ale się do tego nie sprowadza).

Podobnie jak katolicyzm nie polega na tym, żeby wszyscy myśleli tak samo, tylko na tym, żeby myśleli po katolicku. I podobnie, jak bycie Polakiem nie polega na tym, żeby myśleć o sobie, że się jest Polakiem, i że coś budujemy, skoro wszyscy myślimy to samo (że jesteśmy Polakami).

*

Aha – niestety, ale nasza nowa potrawa spożywana bez umiaru może wywoływać halucynacje.