“Chwała Tobie Słowo Boże” – Czyli WIELKI POST

Werbalnie zmiana polega na tym że nie wypowiadamy słów „Alleluja” - “zarezerwowane” one są na Zmartwychwstanie Pana Jezusa. W okresie Wielkiego Postu mówimy przed czytaniem Ewangelii „Chwała Tobie Słowo Boże”.

Wielki Post trwa 40 dni. Rozpoczyna się w środę popielcową, a kończy w Niedzielę Palmową, nie licząc niedziel, które to są zawsze pamiątką zmartwychwstania Pana Jezusa. Upamiętnia czas, który Jezus spędził na pustyni przygotowując się przez kontemplację i post do nauczania, leczenia nie tylko ciał, ale przede wszystkim dusz, rozgłaszania boskiego miłosierdzia, nawoływania do pokoju między ludźmi.

Dlaczego obchodzimy Wielki Post ?

Najpierw cytat „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli.” (Jl 2. 12)

Wielki Post

1. Jest jednym z najważniejszych okresów w kalendarzu liturgicznym, ale i w naszym sercu.
2. Spróbujmy doskonalić się duchowo przez post, modlitwę i braterską solidarność , abyśmy wzorem Chrystusa mogli oprzeć się pokusom
3. Jest okresem przygotowania do Wielkanocy. Polega to na pojednaniu się z Bogiem i ludźmi.
4. Odmawiamy sobie rożnych przyjemności i pokarmów, ponieważ w ten sposób umartwiamy się. Dla Niego odmawiamy sobie czegoś, czy robimy coś dobrego i pożytecznego
5. Post to czas nawrócenia, to czas pokuty i przebaczenia. Trwa on 40 dni i jest czasem przygotowania na przeżycie męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa
6. W tym okresie należy zachować umiar we wszystkim, to jest w jedzeniu i piciu, oglądaniu telewizji i nie urządzaniu zabaw.
7. Jest po to by ludzie mogli bardziej zastanowić się nad własnym życiem.

Jeszcze jeden cytat z Ewangelii który powinien nas „uchronić” przed działaniem „na pokaz”

„[por. Mt 6,1] Aby więc nie pomniejszyć owocu miłości, uważajcie na to, by dobre czyny pełnić w duchu nadprzyrodzonym. Dlatego też to, co powiedziałem o modlitwie i poście, odnosi się także do dobroczynności i do wszystkich dobrych dzieł, których możecie dokonać. Chrońcie czynione przez was dobro przed wdarciem się w nie zmysłowości świata. Niech nie dotknie go szukanie ludzkiej chwały. Nie profanujcie pachnącej róży waszej miłości i dobrego działania – prawdziwej kadzielnicy napełnionej wonnością miłą Panu. Dobro jest hańbione przez ducha pychy, przez pragnienie bycia zauważonym, przez spełnianie go w poszukiwaniu chwały. Róża miłości jest wtedy zanieczyszczona i zniszczona przez lepkie ślimaki zaspokojonej pychy. Do kadzielnicy wpadają wtedy cuchnące kawałki słomy ze spodu łoża, na którym pyszny wyleguje się niczym dobrze wypasione zwierzę.[por. Mt 6,2] O, działania dobroczynne podejmowane, aby o was mówiono! Lepiej by było, o wiele lepiej, nie czynić ich [wcale]! Ten, kto ich nie czyni, grzeszy nieczułością. Ten, kto ich dokonuje, dając poznać darowaną sumę i imię obdarowanego, żebrze pochwały i grzeszy pychą, czyniąc znaną ofiarę. To tak jakby mówił: “Widzicie, co potrafię?” Grzeszy też brakiem miłości, sprawia bowiem przykrość obdarowywanemu, ujawniając jego imię. Grzeszy duchową chciwością, gdyż chciałby zebrać ludzkie pochwały… To tylko słoma, słoma, nic więcej. Czyńcie tak, aby to Bóg wychwalał was ze Swymi aniołami. Kiedy więc dajecie jałmużnę, nie trąbcie, aby przyciągnąć uwagę przechodniów i doznawać czci – jak obłudnicy, którzy szukają ludzkich pochwał i dlatego dają jałmużnę jedynie tam, gdzie może ich dostrzec wielu ludzi. Oni już otrzymali swoją nagrodę i dlatego Bóg nie da im innej. Nie wpadajcie w ten sam grzech i w tę samą zarozumiałość. [por. Mt 6,3] Gdy dajecie jałmużnę, niech będzie ona tak ukryta i wstydliwie chowana, żeby wasza lewa ręka nie wiedziała, co czyni prawa. Potem zaś zapomnijcie o niej. Nie trwajcie w zachwycie nad dokonanym przez was czynem, nadymając się jak ropucha, która przysłoniętymi ślepiami podziwia swoje odbicie w stawie. Widzi je odbite w spokojnej wodzie, pośród chmur, drzew, wozu stojącego przy brzegu. Zauważa jednak, jak mała jest w porównaniu z tymi rzeczami, i tak się nadyma powietrzem, że aż pęka. „

Zróbmy wszystko aby ten Post zwany Wielkim nie przeszedł obok nas . Byśmy w nim uczestniczyli. Niech owocem jego szczerego przeżywania będzie nasz wewnętrzna gotowość do przyjęcia z czystym sercem Tego który w naszym życiu jest Najważniejszy. A dla katolika szczególnie.

Pozdrawiam

Franek

Filed under: Osobiste