hm....

Vivo per lei - Żyje dla niej Wiesz, żyję dla niej odkąd pierwszy raz ją spotkałem, już nie pamiętam jak, ale weszła we mnie i została. Żyję dla niej, bo przy niej drży mocno moja dusza, żyję dla niej i nie jest mi ciężko. Wiesz, ja też dla niej żyję i nie będę zazdrosny o to, ona już taka jest że musi zawsze grać jak radio w czyimś samotnym pokoju, bo właśnie wtedy wie, że jeszcze jest dla kogoś żyję dla niej. jest muzą, co kusi cię abyś musnął ją palcami przy fortepianie śmierć jest odległa, ja żyję dla niej. Żyję dla niej, bo umie zwykle być słodka i zmysłowa czasem daje mi w głowę, lecz to wcale nie boli. Żyje dla niej, choć wiem, że miota mną z miasta do miasta, krzywdzi trochę, ale przynajmniej (wiem, że) żyję. Pozdrawiam serdecznie

a tu o Aniele, co wcale nie był poważnym ;)

Anioły są całe zielone i wiecznie ulotne ;) Kocham Bieszczady, tylko juz nie mam ani czasu, ani zdrowia na piesze wędrówki po Połoninach. A nabiłam kilometrów ...

A ja jeszcze tam nie bylem.Pewnie ze wstyd! :)) ale co zrobic za to gdzie to ja nie bylem w Madrycie,w Lizbonie...:))

Pozdrawiam serdecznie

choć w niebie się im nie nudzi wracają zmęczone w zranionej ręce "lekko zwiędła już róża" anioł w wierze stały przed Bogiem drżący cały tak mocno w to wierzy że zasypie "dołek" przemieni "serce" w kwitnący fiołek ps.spijcie spokojnie wstańcie jutro jutrzenką nadziei :*

Wśród archanielskiej z kryształów pogody Śniegiem pokryte przestrzenie łabędzie Lśnią jak w diamentach jutrzenki promieni Błękitne słońce promieniem się mieni Błękitne niebo promieni się wszędzie Wśród nawiedzonej anielstwem gospody . Nich się więc dowiem co w Bożym prawie Lśni od aniołów w jutrzenkach jak wody Spytam aniołów idących na jawie W kierunku gospody . Gdy się zbliżyłem do trzech mężów złotych W zwierciadłach błysły krysztły i lody Nieśli gołębie jak białe klejnoty Przedziwna była między nami mowa Jeden gołębia mi podał I pax tecum powiedział bez słowa A gołąb był biały i złote miał oczy I wziąłem jak kielich gołębia białego I patrzyłem za nimi, tak długo, tak długo A oni wciąż maleli, maleli , maleli Aż znikneli jak kropka na śniegu.

....pax tecum ....