214 Sprawa hazardu? To nie jest żadna afera. To propaganda.

"Dlaczego dziennikarze nie podejmują takich tematów jak "afera farmaceutyczna"? Bo to się dziennikarzom nie opłaca." Zwracalem uwage przy okazji nagran Michnik-Gudzowaty na te role mediow ktora jest malo zauwazna. Media, te zdemoralizowane czyli niemal wszystkie, to kolejny klient ktoremu trzeba dac w łape. Dac w lape by nie robil kolo pióra. Gudzowaty mowi z wyrzutem do Michnika "przeciez mielismy umowe!". Pomimo "umowy" w GW ukazuje sie seria artykulów stawiajacych firme Gudzowatego w nieciekawym swietle. "Przeciez mielismy umowe!". Michnik tlumaczy przelykajac to co tam sobie w gardziel wpychal, ze on o niczym nie wiedzial, ze opieprzy (dziennikarke ktora sygnowala te materialy). Zaraz.... Jaka umowa? Umowa ze nie ukaza sie artyluly o firmie x czy y-rek? Z redaktorem naczelnym trzeba umowic sie jak z kanarem w autobusie ? Ja ci to ty mi tamto. Ledwo blysnal swego czasu na s24 watek (zdaje sie Kasparowa) o tym jak to z pisania o firmach idzie swietnie pozyc. W bananowych systemach media to kolejny rekieter - goscie wymuszajacy juz nie ustawe ale artykul za lapówke. Myslalby kto ze to musi byc artykul slawiacy firme x. Nic podobnego, grozba napisania artykulu szkalujacego firme czy produkty tejze to dopiero sa kokosy. Takie artykuly zreszta ukazuja sie wylacznie wowczas gdy firma nie chce zawrzec "umowy". Na co w koncu powinna wpasc sama. Zaraz... A czytelnik, a tzw interes społeczny? O naiwnosci.. W tym srodowisku liczy sie (jak i gdzie indziej) zysk. Tacy jak Sumlinski sa wyrzutem sumienia - zauwazyli Panstwo kto oglosil ze Sumlinski mogl dopuscic sie plagiatu? Zgadza sie - "dziennikarze". Zreszta, to wlasnie zona Sumlinskiego zauwazyla swego czasu ze tzw dziennikarstwo jest jedynie przykrywka, sposobem na realizacje przeroznych interesów.

czy czasami nie dodajesz ludzkich uczuć tam, gdzie ich juz nie ma? Solidarność kastowa - ;)) ta kasta nie uznaje i nie zna takich działań. Ostatnie "na pokaz" działania - to było zamykanie sie w klatce celebrytów , a wszystkie stacje , jakie wtedy istniały - puszczały pełne uśmiechy tych pawianów zamykających sie w klatce. Tylko kasa - albo chcesz zarabiać w zawodzie, albo śmierć przez zamilczenie. Jedną z ofiar śmiertelnych "kolegów po fachu" był Piotr Skórzyński - jego brat wybrał kasę, zyje i zarabia. O ilu śmierciach cywilnych nie wiemy, lub zapomnieliśmy? Remuszko był jedynym, któremu sie udało przebić przez ten mur, pomimo zamilczenia. Na jak długo? Kto teraz czyta Jego pełne wołania o pomoc apele? W tym środowisku nie ma sumienia, ono zabija. Pozdrawiam

Zacytuję Ci co napisał Pan, podpisujący się MATSU.:

Tylko czy można do ich sumień zaapelować? Czy ONI, w ogóle, coś na kształt sumienia/systemu wartości posiadają? Pisząc "oni" myślę - pracownicy mediów zwani dziennikarzami. P. Matsu

2009-12-27 14:25 Musiałem coś o tych sumieniach napisać. Zrobiłem to. Zamieszczę za chwilę. Na razie jako komentarz.

Trudno wyobrazić sobie człowieka całkiem pozbawionego sumienia. Zaryzykowałbym tezę o "SUMIENIU PATOLOGICZNYM”.

Socjologowie twierdzą, że zamknięte lub korporacyjne społeczności, w jakiś szczególny sposób ze sobą związane, dopracowują się swojej własnej etyki i własnych reguł moralności, które mogą być nawet zupełnie nieludzkie i wyprane z sumienia, w rozumieniu uniwersalnym. Osławiony dr Lecter, jednoosobowa korporacja, patologiczny morderca, także miał swój katalog wartości, który pozwalał mu na odróżnianie dobrego od złego, według dr Lectera oczywiście.

Oczywiście patologiczna etyka i patologiczne sumienia kształcone są latami i wymagają konsekwentnych procedur wychowawczych. Słynne są legendy o wychowaniu elitarnych formacji SS, hitlerowskich Sztafet Ochronnych. Możliwa jest więc bandycka moralność, złodziejska etyka, w której szczególnie zaufanym i poważanym staje się człowiek, który w bestialski sposób, bez cienia wahania i wrażliwości zamordował niewinnego człowieka. W takich światach odjechanej moralności, przedmiotem dumy i szczególnej satysfakcji stają się czyny, które w naszym świecie świadczą o skrajnej demoralizacji, są patologią lub nawet zbrodnią.

Takie są światy nazistowskich nadludzi, komunistycznych elit, zbrodniczych mafii narkotykowych, świat nienawiści i pogardy do wszystkiego co "nie należy" do zaklętych rewirów ich korporacji.

Nie przypadkiem więc, po rzekomym upadku komunizmu, komunistyczna rzeczywistość PRL rozpadła się na wyjęte spod prawa korporacje ludzi nietykalnych tak długo, jak długo nie wyłamują się z korporacyjnej zmowy. Aroganckie korporacje adwokatów, aptekarzy, prokuratorów, lekarzy, dziennikarzy, urzędników państwowych, związków zawodowych,...

Mówiąc o korporacji dziennikarskiej, jej świat moralności nie różni się bardzo od aksjologii innych patologicznych społeczności. Świadectwem tego zjawiska są niektóre kariery. Symboliczna jest dla mnie kariera Macieja Knapika, który został awansowany z pozycji szeregowego reportera na lukratywne stanowisko sprawozdawcy parlamentarnego po paśmie niesłychanie grubiańskich, wręcz bandyckich napaści przed kamerą. W mojej pamięci utkwiły sceny przypominające brutalne branie pod fleki, z bezczelną pogardą i brakiem wszelkiej ludzkiej wrażliwości sadystyczne znęcanie się nad Zbigniewem Religą, w czasie konferencji prasowej w 2007 roku. Złote Victory dla szczególnie zasłużonych. Ot i tyle. Jak w SS.